خواص موز ده مورد

موز، میوه ای است که طبیعت به عنوان شیرینی خود در اختیار انسان قرار داده است. به طور طبیعی، موز تا حدی شیرین است که هر چیز دیگری را که با آن ترکیب کنید، در نهایت خوراکی ای  به عنوان دسر خواهید داشت، البته دسری که علاوه بر طعم خوب، سالم است و ضرری متوجه سلامت فرد نمی کند.

تنوع موجود در استفاده از موز، ساده بودن حمل و صادرات آن (به نسبت بسیاری از میوه های دیگر)، قیمت نه چندان زیاد آن و در نهایت طعم بسیار خوب موز سبب می شود که تقریبا در تمامی فصول سال و در نقاط مختلف جهان افراد بسیار زیادی برای کاشت و برداشت این میوه زحمت بکشند. اطلاعات به دست رسیده از سازمان غذا و کشاورزی متعلق به سازمان ملل متحد حاکی از آن است که موز، در میان سایر میوه ها، از همه بیشتر به نقاط مختلف جهان صادر می شود.

اما آیا موز برای سلامت فرد مناسب است؟

با وجود تمامی محبوبیتی که موز در میان مردم دارد و درباره آن توضیحات کامل تری داده شد، بسیاری از مردم به واسطه میزان زیاد کربوهیدرات و شکری که به نسبت میوه های دیگر در موز وجود دارد، از خوردن آن امتناع می کنند. اما نکته ای وجود دارد که این افراد معمولا از آن غافل می شوند: در حقیقت بدن انسان به طور طبیعی به میزان مشخصی کربوهیدرات در طول روز احتیاج دارد و از آن به عنوان منبع تأمین انرژی خود بهره می گیرد و بر خلاف بیشتر خوراکی های غیر طبیعی که در آن ها از شکر فرآوری شده استفاده می شود، قند طبیعی موجود در موز حاوی ویتامین ها و مواد معدنی مفید برای سلامت فرد است. علاوه بر این، موز حاوی مقادیر زیادی فیبر نیز می باشد که نه تنها قند جذب شده توسط بدن را طی مدت زمان طولانی تری هضم می کند، بلکه فرد را برای مدتی طولانی تر سیر نگه می دارد. بنا به آن چه گفته شد، موز برای سلامت انسان مفید است. با سیارک همراه باشید تا شما را با ده خاصیت موز آشنا کنیم.

موز سرشار از پتاسیم است

بنا به اطلاعات به دست رسیده از سازمان سلامت جهانی، یک موز متوسط حاوی چهارصد و بیست میلی گرم پتاسیم است: یعنی معادل با دوازده درصد کل پتاسیمی که فرد در طول روز به آن نیاز پیدا خواهد کرد. به طور کلی، بدن انسان برای این که کارکرد معمول و طبیعی خود را داشته باشد، روزانه به میزان مشخصی پتاسیم احتیاج پیدا خواهد کرد. از جمله کارکردهای پتاسیم در بدن به این موارد می توان اشاره کرد: جلوگیری از افتادگی ماهیچه ها، بهبود کارکرد سیستم عصبی، انتقال مواد مغذی جذب شده از خوراکی ها به سلول های بدن (و نیز دفع مواد مضر و سمی از سلول ها)، تنظیم ضربان قلب و در نهایت متعادل کردن میزان سدیم موجود در بدن. بنا بر این، زمانی که پتاسیم کافی در طول روز به بدن فرد نرسد، فشار خون به طور قابل ملاحظه ای افزایش پیدا کرده و خطر ابتلا به سنگ کلیه نیز بیشتر می شود. علاوه بر این ممکن است چنین افرادی در طول روز احساس خستگی و آزردگی داشته باشند.

مصرف موز سبب تأمین آب مورد نیاز بدن می شود

با مشاهده این مورد نخستین سؤالی که به ذهن بسیاری از افراد می رسد این است که چگونه امکان دارد که یک خوراکی جامد سبب آب رسانی به بدن شود؟ در حقیقت پاسخ این سؤال به پتاسیمی باز می گردد که در موز موجود است و به متعادل کردن جریان مایعات در بدن انسان کمک می کند. علاوه بر این، زمانی که فعالیت بدنی دشواری انجام می دهید (فعالیتی که به تعریق منجر شود)، میزان زیادی از الکترولیت های موجود در بدن دفع می شوند (از جمله سدیم، مگنزیم، کلسیم و خود پتاسیم) و جذب پتاسیم توسط بدن این الکترولیت های از دست را نیز باز می گرداند. به همین خاطر است که سازمان بین المللی تغذیه و ورزش طی مقاله ای عنوان کرده بود که آن دسته از افرادی که ورزش های دشوار را طی برنامه مشخص زمانی و در بلند مدت انجام می دهند، بیش از سایرین به پتاسیم نیاز پیدا خواهند کرد تا کارکرد بدن شان به حالت طبیعی خود باز گردد.

سبب بهبود کارکرد روده می شود

یک موز متوسط حاوی سه گرم فیبر است (معادل با ده درصد فیبری که فرد در طول روز به آن نیاز پیدا می کند). علاوه بر این موز حاوی پروبیوتیک ها نیز می باشد: نوعی فیبر که قابلیت تخمیر شدن دارد و به باکتری مفید موجود در روده (که با نام پروبیوتیک هم شناخته می شود) این امکان را می دهد که فعالیت کند. این مسئله فواید بسیاری را متوجه سلامت فرد می کند، چرا که تحقیقات صورت گرفته توسط سازمان سلامت جهانی حاکی از آن است که این باکتری های کوچک می توانند ثمرات زیادی داشته باشند. از آن جمله اند: بهبود فعالیت های گوارشی در بدن، کاهش دوره لازم برای بهبود سرما خوردگی و حتی کاهش وزن.

موز یکی از بهترین خوراکی هایی است که می توان از آن پیش از انجام فعالیت های ورزشی برای تأمین انرژی استفاده کرد

در حقیقت بهترین خوراکی هایی که پیش از انجام فعالیت های ورزشی می توانید از آن ها بهره بگیرد، آن دسته از خوراکی هایی هستند که حاوی شکر طبیعی (یا کربوهیدرات) باشند، با این حال، جذب شان چندان دشوار نباشد. موز، خوراکی ای است که هر دو این خصوصیت ها را دارا است و علاوه بر آن، حمل و مصرف آن نیز کار ساده ای است و می توان آن را به همراه خود به باشگاه ورزشی برد. تحقیقات نشان می دهد موز حاوی ترکیبات به خصوصی است که تأثیر فعالیت های ورزشی را بهتر و بیشتر خواهد کرد. تمامی این موارد دست به دست هم داده و موز را بدل به خوارکی ای ایده آل برای انجام فعالیت های ورزشی می کنند.

علاوه بر این، در مرحله بازیابی یا ریکاوری پس از فعالیت های ورزشی نیز مفید است

نکته دیگر این که پس از انجام فعالیت های ورزشی نیز می توانید از ثمرات موز برای سلامت خود بهره بگیرید. تحقیقاتی در سال جاری در این خصوص صورت گرفته و نتایج حاکی از آن است که ترکیبات به خصوص و نیز گیامایه های (گیا مایه،به انگلیسی، phytochemical، ماده غیر مغذی و فعال زیستی که به‌طور طبیعی در گیاهان وجود دارد و در کاهش خطر ابتلا به سرطان و بیماری‌های قلبی  عروقی سودمند است) موجود در موز التهابات ناشی از ورزش کردن را به طور قابل ملاحظه ای کاهش می دهد. این التهابات بیش از هر چیز دیگری شامل درد های ماهیچه ای می شود که پس از انجام تمرین های دشوار مقاومتی فرد به آن ها دچار می شود.

سبب بهبود سلامت قلب می شود

در این مورد نیز باز همان پتاسیم موجود در موز است که به کمک سلامت قلب می آید و ثمرات آن را بیش از پیش می کند. تحقیقات حاکی از آن است که جذب میزان کافی پتاسیم در طول روز، به طور قابل ملاحظه ای فشار خون را کاهش داده و نیز خطر حملات قلبی را کاهش می دهد. این مسئله به این خاطر قابلیت عملی شدن پیدا می کند که پتاسیم جذب شده توسط بدن، سدیم اضافی موجود در جریان خون را از طریق ادرار دفع می کند؛ سدیمی که افزایش آن بیش از هر چیز دیگری برای سلامت قلب مضر خواهد بود و به همین خاطر است که اختلالات مرتبط با قلب با مصرف موز و جذب پتاسیم کاهش می یابد.

می توان از موز به جای شکر در برخی خوراکی ها بهره گرفت

یکی از مهمترین و بهترین دلایلی که موز را در میان افراد محبوب می کند، طعم شیرین و طبیعی آن و نیز نرم بودن اش است که آن را بدل به یکی از بهترین مواد اولیه ای می کند که در برخی از خوراکی ها می توان از آن بهره گرفت. البته، نکته ای که باید به خاطر داشته باشیم این است که به همین سادگی نمی توان هر دستور پختی که در آن از شکر استفاده شده است را، تغییر داده و به جای شکر از موز بهره بگیریم، با این حال، با کمی جستجو غذاها و خوراکی هایی خواهیم یافت که در آن ها از موز استفاده شده است.

از جمله منابع حاوی ویتامین ب 6 است

ویتامین ب 6، از جمله ویتامین هایی است که در علم تغذیه و نیز در میان مردم، توجه کمتری به نسبت سایرین به آن نشان داده می شود، با این حال، از جمله مهمترین ویتامین ها برای سلامت فرد است و این مسئله دلیلی دارد:  جذب میزان کافی ویتامین ب 6 در طول روز، برای شکل گرفتن مناسب مغز جنین در دوران بارداری اهمیت ویژه ای پیدا می کند و علاوه بر آن واکنش های آنزیم های فعال در سوخت و ساز بدن را متعادل می کند. تحقیقات نشان می دهد که بیشتر مردم ایالات متحده آمریکا، در طول روز میزان کافی ویتامین ب 6 را جذب می کنند، با این حال، ضرری ندارد اگر یک ماده خوراکی مفید دیگر هم به رژیم غذایی خود اضافه کنند.

سبب تنظیم اشتهای فرد می شود

هیچ میوه ای به تنهایی این قابلیت را ندارد که با کنار گذاشتن یک وعده غذایی کامل، بتوان به وسیله آن از احساس گرسنگی جلوگیری کرد. با این حال، مصرف یک موز در کنار سایر مواد خوراکی و به عنوان یک وعده کامل غذایی، تا حدود زیادی اشتهای فرد را در طول روز تنظیم کرده و از احساس گرسنگی جلوگیری می کند. تحقیقات نشان می دهد که بیش از هر چیز دیگری، فیبر موجود در موز است که سبب این مسئله می شود و تمایل افراد به جذب کالری بیشتر در طول روز را کاهش می دهد. البته تحقیقات بیشتری در این زمینه باید صورت بگیرد تا علت اصلی این ماجرا مشخص شود و تحقیقات در این باره هنوز در مراحل ابتدایی هستند، با این حال، تا کنون مشخص شده است که هر موز متوسط حاوی چیزی حدود صد واحد کالری است و نیز همان گونه که پیش تر از این عنوان شد، حاوی فیبر هم می باشد، به همین خاطر است که استفاده از موز در اسموتی ای که برای صبحانه تدارک دیده اید، و یا قرار دادن تکه های آن بر ساندویچ کره بادام زمینی توصیه می شود.

سبب سلامت کلیه های می شود

مصرف روزانه موز در رژیم غذایی، به احتمال زیاد شما را از مراجعه به پزشک بی نیاز خواهد کرد. تحقیقاتی در سال 2016 بر روی گروهی از زنان سوئدی انجام گرفت (نزدیک به شصت هزار نفر در این آزمایش حضور داشتند) و نتایج حاکی از آن بود که آن دسته از زنانی که در طول روز، و در رژیم غذایی شان، به طور معمول میزان قابل توجهی میوه و سبزیجات مصرف می کرده اند، بسیار کمتر از دیگران در معرض ابتلا به سرطان کلیه قرار می گرفتند.

تحقیقات تکمیلی ای که در این خصوص انجام گرفت حاکی از آن بود که در میان تمامی میوه و سبزیجاتی که توسط این افراد استفاده می شده است، موز به طور به خصوصی و به خاطر فنولیک های موجود در آن، بیش از هر میوه و یا سبزی دیگری بر این مسئله تأثیر گذار بوده است. علاوه بر این، تحقیقات نشان می داد که آنتی اکسیدان های موجود در موز نیست در این خصوص کمک رسان بوده اند.

تحقیقات دیگری نیز در همان سال انجام شد و این بار گروه بزرگتری از زنان برای آن انتخاب شدند (نزدیک به نود هزار نفر). نتایج این تحقیقات حاکی از آن بود که آن دسته از زنانی که در طول روز، حداقل میزان 4.099 میلی گرم پتاسیم مصرف می کرده اند، در مقایسه با سایرین (آن هایی که در طول روز 2.407 میلی گرم پتاسیم مصرف می کرده اند) تا چیزی حدود سی و پنج درصد کمتر از آن ها در معرض ابتلا به سنگ کلیه قرار داشته اند. زمانی که فرد پتاسیم کافی در طول روز را جذب می کند، به واسطه آن قادر خواهد بود میزان اضافی کلسیم موجود در بدن را دفع کند. در حقیقت کلسیم است که بیش از هر چیز دیگری به شکل گیری انواع سنگ کلیه کمک می کند.