مدت زمان دم كردن انواع مختلف چای چقدر است؟ آیا می توانید چای را دوباره دم کنید؟ و در واقع به چند گرم چای در هر فنجان نیاز دارید؟ ما در می یابیم که چگونه می توان از اشتباهات آشکار ، اما از چنین اشتباهاتی جلوگیری کرد.

چای یکی از نوشیدنی های مورد علاقه اکثر ماست. چای توسط افراد مختلف ذائقه های متفاوت برای نوشیدن چای دارند: تند ، معطر ، تارت ، کمی شیرین ، با طعم دارچین ... اما همه نمی دانند که چگونه آن را به درستی تهیه کنند تا لذت واقعی را ببرند و از این نوشیدنی خارق العاده بهره مند شوند. ما به شما خواهیم گفت که هنگام دم کردن چای چه اشتباهاتی مرتکب می شویم.

اشتباه شماره 1

مقدار نادرست چای هنگام دم کردن

دستورالعمل کلاسیک به شرح زیر است: برای 200 میلی لیتر آب ، استفاده از 2 گرم چای  ، یا به عبارت دیگر ، 1 قاشق چای خوری چای در هر فنجان کافی است. اگر این نسبت رعایت نشود ، ممکن است چای بیش از حد پر رنگ و تلخ شود ، یا بالعکس به صورت دمنموش بدون ویژگی طعم و عطر.

چای بیش از حد قوی می تواند برای سلامتی شما مضر باشد. ثابت شده است که سطح فلوراید موجود در چای نه تنها از کیفیت برگ چای ، بلکه از زمان دم و مقدار چای مورد استفاده برای دم کشیدن یک فنجان نیز تأثیر می پذیرد. هرچه چای قویتر باشد ، غلظت فلوراید بیشتر می شود. مقدار بیش از حد این نوشیدنی تأثیر مستقیم منفی بر سلامت کلی ، به ویژه بر استخوان ها دارد. منجر به پوکی استخوان و فلوروز اسکلتی می شود.

اشتباه شماره 2

دوباره دم کردن چای

شرکت انگلیسی چای Newby Teas با توجه به فناوری استفاده از 2 گرم در هر فنجان ، توصیه نمی کند که دوباره چای را دم کنید. وقتی چای خنک شد ، دیگر هرگز به درستی دم نمی شود. این نوشیدنی هیچ فایده ای نخواهد داشت ، زیرا در هنگام دم آوری اولیه تمام مواد مفید  از بین می رود. و برخی از چای های سیاه با کیفیت پایین حتی می توانند مواد معدنی کمیاب سمی را آزاد کنند. علاوه بر این واقعیت که چای دیگر به عنوان یک نوشیدنی مقوی شناخته نمی شود ، طعم خود را نیز از دست می دهد.

تکرار دم کرده برگ چای در سنت های چای چینی-ژاپنی در تهیه اولانگ ، چای سبز ، چای سبز و برخی از انواع چای سفید امری عادی است. در آسیا ، چای با برگهای ضخیم و کامل ، مانند اولانگ ، معمولاً چند بار دم می شود. اما آنها همچنین از مقدار چای خشک برای دم کشیدن بیشتر از آنچه در اروپا مرسوم است استفاده می کنند. اگر برگ چای به شدت پیچ خورده باشد ، مانند چای سبز رول شده ، آن را نیز چندین بار دم کرده تا بتوانید بیشترین بهره را از نوشیدنی ببرید.

اشتباه شماره 3

زمان دم کشیدن

هر نوع چای به زمان دم کشیدن خاصی نیاز دارد. چای سیاه و اولانگ  باید به مدت 3-5 دقیقه ، چای سبز و سفید - 2-3 دقیقه ، چای تیزان - 5 دقیقه دم شود. در صورت دم کشیدن طولانی مدت ، فنل ، لیپیدها و روغنهای اساسی موجود در چای به طور خود به خود اکسید می شوند و این باعث نفی تمام فواید آن می شود و طعم و مزه نوشیدنی را خراب می کند. تلخی ناخوشایندی که هنگام دم کشیدن طولانی مدت اتفاق می افتد غالباً نه به دلیل محتوای زیاد کافئین ، همانطور که بسیاری معتقدند ، بلکه به دلیل وجود مواد مضر در نوشیدنی است. پس از دم کشیدن چای ، برگ های چای را از آب خارج کنید.

اشتباه شماره 4

دمای آب درست نیست

به طور معمول ، چای با آب جوش دم می شود ، دمای آن 95 درجه است. چای سیاه ، اولونگی و تیزان در این دما کاملاً باز می شوند. اما جوانه ها و برگهای ظریف چای سبز یا سفید می توانند بسوزند ، که بر طعم و بو تأثیر می گذارد. دمای آب به طور مستقیم به تخمیر چای بستگی دارد (هرچه تخمیر بیشتر باشد ، درجه آب بالاتر می رود) و نوع دم کرده آن.

هر نوع چای تفاوت های ظریف خود را دارد ، اما توصیه های کلی به شرح زیر است:

100 درجه С - چای سیاه ، چای سیاه ، اولانگ ، تیزان

75-85 ° С - چای های سبز و سفید

اشتباه شماره 5

انتخاب چای بی کیفیت برای دم کردن

حتی اگر تمام نکات قبلی رعایت شود ، در صورت دم کردن چای بی کیفیت می توانید نوشیدنی ناسالم دریافت کنید. توصیه می کنیم هنگام انتخاب چای به جنبه های زیر توجه داشته باشید:

برداشت چای  - برای دمکردن یک فنجان چای مناسب ، کیفیت برگ های چای در درجه اول قرار دارد. با ارزش ترین چای برای ترکیب سنتی منحصراً در زمان اول - در بهار و تابستان ، زمانی که اولین برگ های چای شکوفا می شوند ، برداشت می شود. در این زمان است که یک برگ چای از تمام خصوصیات لازم برخوردار است که مشخصه یک نوع خاص است .

بسته بندی  - برگ های چای باید در بسته بندی های مهر و موم شده و غیرشفاف نگهداری شوند و از نور مستقیم خورشید در امان باشند. نقض این قوانین منجر به از بین رفتن عطر ، طعم و خواص مفید چای می شود.

 نه تنها باید با از طعم و رایحه چای لذت ببرید ، بلکه مزایای استثنایی نیز برای بدن شما به همراه دارد.

محل انبار چای  - دریابید که چای از مزارع به مکان بسته بندی چطور رفته است؟ بهتر است چای در محلی که کاشته می شود ، بسته بندی شود. بنابراین ، اگر شرکت چای کارخانه مخصوص بسته بندی و ذخیره چای در مجاورت مزارع را داشته باشد ، یک مزیت اضافی خواهد بود - این امر باعث حفظ تازگی برگ چای و خواص مفید و طعم آن می شود.

افزودنی های طعم دهنده  - هنگام انتخاب چای های طعم دار ، به آنچه طعم دار کننده چای است توجه کنید: آیا سازنده چای از مواد افزودنی شیمیایی مصنوعی استفاده می کند یا این چای با مواد طبیعی (میوه ها ، انواع توت ها ، گل ها ، روغن های طبیعی و عصاره ها و غیره) طعم دار شده است.

چی می خوایم:

خیار............... 1عدد

سکنجبین یا عسل........2قاشق

عرق نعنا .........1قاشق

نعنا تازه.........چندبرگ ریز شده

لیمو تازه........چند قطره

یخ...............چند تکه

چطوری درست کنیم:

ابتدا خیار را با رنده ریز رنده کرده و داخل لیوان بریزید سپس سکنجبین یا عسل،لیمو،عرق نعنا،نعنا تازه و آب را به آن اضافه کنید.نوشیدنی تابستانی شما آماده نوشیدن است.گوارای وجودتان

اگه این نوشیدنی رو درست کردین حتما نظرتونو هم به ما بگین،خوشحالمون می کنید.

روز های گرم تابستانی که از راه می رسند همه به دنبال خنک کردن خود هستیم. از سر کار که بر می گردیم، مهمانانی که برای عصر کنارمان هستند و شب هایی که با خود خلوت می کنیم. هیچ چیز به اندازه ی یک نوشیدنی خنک و خوشمزه حال ما را خوب نمی کند.

نوشیدنی های خنک و خوشمزه ی تابستانی هم ما را سرحال تر می آورند و هم این که به آسانی نیز تهیه می شوند.

در این قسمت طرز تهیه ی شش نوع از خوشمزه ترین نوشیدنی هایی که می توانید در تابستان درست کنید را به شما آموزش می دهیم. با این نوشیدنی ها تابستان خودتان را خنک کنید. با ما همراه باشید.

شربت توت فرنگی

مواد لازم برای تهیه ی یک لیتر شربت توت فرنگی

نیم کیلو توت فرنگی

یک عدد پرتقال

یک عدد لیمو شیرین

قطعه های یخ

شکر به مقدار لازم(میزان شیرینی شربت به علاقه ی شما به مزه ی شیرین بستگی دارد)

طرز تهیه:

ابتدا توت فرنگی ها را خوب شسته و در یک قابلمه گذاشته و با شکر مخلوط کنید و بپزید. تا زمانی که شربت شما به خوبی قوام بیاید آن را بپزید. سپس زیر گاز را خاموش کرده و اجازه دهید که سرد شود. مایع به دست آمده را از صافی عبور دهید تا مخلوطی صاف و یک دست داشته باشید. پس از صاف کردن شربت توت فرنگی آب پرتقال را گرفته و به شربت اضافه کنید. لیمو شیرین را نصف کرده و آب نصف آن را به شربت توت فرنگی و پرتقال اضافه کنید.

(توصیه می کنم به سرعت نصف دیگر لیمو شیرین را مصرف کنید زیرا لیمو شیرین بعد از نصف شدن به سرعت در مجاورت با هوا بعد از چند دقیقه تلخ می شود).

آب لیمو شیرین، پرتقال و شربت توت فرنگی را به خوبی با یک دیگر مخلوط کنید و درون یک تنگ شیشه ای بریزید و با تکه های یخ تزئین کنید. می توانید برای این که نوشیدنی خود را زیبا تر کنید مقداری بستنی توت فرنگی آماده کرده و هنگام خوردن شربت یک مقدار از آن را با نوشیدنی خود مخلوط کنید. نوش جان.

نوشیدنی پرتقال و نعنا

مواد لازم برای تهیه ی دو لیتر شربت نعنا پرتقال

برای قسمت زیرین تنگ

دو عدد پرتقال ماندارین

20 گرم برگ نعنا

100 گرم شکر

یک قاشق غذا خوری سرکه سفید

برای قسمت بالایی تنگ

40 گرم شکر دمرارا(شکر خام یا قهوه ای)

120 گرم نعنا خرد شده به عنوان چاشنی

یک و نیم تا دو لیتر آب

چند قطعه خرد شده از پرتقال مانداراین

طرز تهیه:

ابتدا  یکی از پرتقال ها را خوب بشویید و آن ها را از عرض برش دهید. برش های حلقه ای را درون تنگ بچینید. کمی قبل از این کار لازم است که شکر و نعنا را با یک دیگر مخلوط کرده و آن را به مدت یک ساعت درون یخچال بگذارید. با این کار عصاره ی نعنا و شکر به خوبی با یک دیگر مخلوط می شوند. نعنا و شکر آماده ی خود را درون تنگی بریزید که قبلا پرتقال های مانداراین را در آن با برش های حلقه ای قرار داده اید. پرتقال دیگر را نیز به خوبی آب گرفته و درون تنگ بریزید. حال قسمت پایینی مخلوط ما آماده است. سپس برای قسمت بالایی تنگ لازم است که شکر دمرارا(شکر خام یا قهوه ای) و نعنا ی خورد شده را با یک مخلوط کرده و در یک و نیم الی دو لیتر آب بریزید. سپس آن را خوب مخلوط کنید حال چند پرتقال مانداراین را به قطعه های کوچک تقسیم کرده و درون نوشیدنی بریزید. نوشیدنی را برای مدت چند ساعت درون یخچال نگه دارید با آن کار شما به تمام مواد اجازه می دهید که به خورد یک دیگر رفته و به خوبی عصاره ی پرتقال و نعنا از آن آزاد شده و با یک دیگر مخلوط شوند. نوشیدنی شما آماده است.

نوشدنی انار و کلمانتین(یافا)

مواد لازم برای تهیه ی  650 میلی لیتر نوشیدنی

 6 یا 7 عدد انار بزرگ

یخ خرد شده یا یخ مکعبی

150 میلی لیتر آب یافا

150 میلی لیتر آب

قطعات خرد شده ی یافا و دانه های انار

طرز تهیه:

ابتدا دانه های انار را از پوشش سفید خود خارج کنید. برای این کار لازم است که انار را به دو قسمت تقسیم کرده و با یک قاشق به پشت پوست انار ضربه بزنید و انار دانه شده را درون یک کاسه بریزید. بخشی از انار های دانه دانه شده را جدا کرده و برای تزئین نوشیدنی بگذارید و بخشی دیگر را درون قابلمه ای ریخته و به همراه مقداری آب بپزید.با این کار آب دانه های انار خارج می شوند و هنگامی که کامل آب آن ها خارج شد آن را کنار بگذارید تا سرد شود سپس آن را از صافی عبور دهید تا هسته ها از آب انار جدا شوند. آب انار و آب یافا را با یک دیگر مخلوط کنید. قطعه های یخ را درون تنگی که نوشیدنی را در آن ریخته اید قرار دهید و با دانه های اناری که قبلا جدا کرده بودید، مخلوط کرده و با قطعه های خرد شده ی یافا آن را تزئین کنید. نوشیدنی شما آماده است.

نوشیدنی انبه و چای سبز

مواد لازم برای تهیه ی 750 میلی لیتر

250 میلی لیتر شربت چای سبز

1انبه

25 میلی لیتر ماست

60 میلی لیتر کرم

50 میلی لیتر شیر

یخ خرد شده یا یخ مکعبی

طرز تهیه:

برای تهیه ی شربت چای سبز، 250 گرم چای سبز را با 250 گرم شکر سفید و مقداری آب حرارت دهید تا شربتی غلیظ تهیه شود و بعد آن را از صافی عبور دهید و اجازه دهید که سرد شود. سپس انبه را پوست کنده و مقداری را برای تزئین نگه داشته و بقیه ی آن را به همراه شیر، کرم، ماست و شربت چای سبز با یک دیگر در مخلوط کن ریخته و به خوبی مخلوط کنید. سپس آن را درون ظرف ریخته با قطعه های یخ و انبه تزئین کنید. نوشیدنی شما آماده است.

نوشیدنی گریپ فروت و لیموناد

مواد لازم برای تهیه ی 1 لیتر

آب 2 عدد گریپ فروت

آب 1 عدد لیمو ترش

مقداری نعنا تازه ی خرد شده

4 قاشق غذا خوری عسل

500 میلی لیتر آب سرد

یخ خرد شده یا یخ مکعبی

تکه های لیمو گریپ فروت

طرز تهیه:

نحوه ی درست کردن این نوشیدنی بسیار ساده است تنها کافی است که آب گریپ فروت و لیمو ترش را با عسل و نعنا به خوبی مخلوط کرده و به آن آب سرد را اضافه کنید. برای تزئین آن نیز از یخ و تکه های لیمو و گریپ فروت استفاده کنید. نوشیدنی شما آماده است.

نوشیدنی آناناس و لیمو ترش خرد شده

مواد لازم برای تهیه ی 1.5 لیتر

1عدد آناناس کوچک

6 عدد لیمو ترش

2 قاشق غذا خوری شکر

1 لیتر شربت نعنا زنجبیلی خنک

یخ خرد شده یا مکعبی

طرز تهیه:

آب یکی از لیمو ترش ها را بگیرید و بقیه را پوست گرفته و به قطعه های مساوی تقسیم کنید. آناناس را پوست گرفته، خرد کنید و به همراه شربت نعنا زنجبیل، شکر و آب لیمو ترش درون مخلوط کن بریزید تا به خوبی با یک مخلوط شوند. لیمو های خرد شده را به همراه قطعه های یخ درون نوشیدنی بریزید تا ظاهر زیبایی داشته باشد. نوشیدنی شما آماده است.

با کمال تعجب ، علی رغم این واقعیت که در قرن بیست و یکم تعداد زیادی از روش های تهیه قهوه ظاهر شده است ، اکثر دوستداران قهوه ، قهوه ساز مدرن و  فانتزی  را برای خانه خود انتخاب نمی کنند ، اما  cezve سزو؟ چرا قدیمی ترین ظرف برای تهیه قهوه جای خود را به قهوه ساز مدرن می دهد و چطور قهوه کاملاً خوشمزه ای را به روش ترکی دم کنید؟ این مقاله را بخوانید.

 انتخاب ظرف مناسب برای دم کشیدن قهوه

ترک ، سزوا ، ایبریک؟
اولین ظرف دسته دار که برای دم کشیدن قهوه روی آتش طراحی شده بود ، در ابتدای هزاره گذشته ، اندکی پس از اسلاف خود - کوزه های بزرگ یا ایبریک ، ظاهر شد. این ظرف توسط عشایر عرب ابداع شده است که در مسافت های طولانی گله را کوچ می دادند: این ظرف های مسی یا برنز سبک و فضای زیادی را اشغال نمی کنند و در جاده نمی شکند. سزو های مدرن از نظر فنی از "اجداد" خود دور نیستند: فقط ظاهر آن تغییر کرده و ماده ساخت آن تغییر کرده است.

از یک طرف ، می توانید در خانه در یک قابلمه کوچک قهوه دم کنید ، اما برای یک نوشیدنی واقعا خوشمزه ، بهتر است از یک ظرف مناسب استفاده کنید.

فرم
سزوی کلاسیک دارای شکل مخروطی با ته پهن و گردن تدریجاً مخروطی است. این فرم بهینه است ، زیرا دسترسی اکسیژن به قهوه را کاهش می دهد و مواد معطر آن را حفظ می کند.

اما گزینه هایی وجود دارد: به عنوان مثال ، سزو های کروی با یک گردن باریک اغلب از خاک رس ، و یا از فولاد ضد زنگ ساخته می شوند.

مواد
مس 

به طور سنتی ، به دلایل مختلفی از مس  ساخته می شد. دلیل اول رسانایی گرمایی فلز است. مس کاملاً گرما را از پایین به دیواره ها توزیع می کند و قهوه به اندازه کافی یکنواخت و سریع گرم می شود و رایحه آن را حفظ می کند. و دوم در دسترس بودن مس است. در آن زمان که قهوه تازه راه پیروزی خود را به قلب مردم آغاز می کرد ،  مس و آلیاژ آن با قلع (که برای ما با نام برنز آشنا است) رایج ترین فلزات بودند.سزوهای مسی اغلب توسط دوستداران اصالت و مراسم قهوه به سبک شرقی انتخاب می شوند.

فولاد 

سزو های فولادی در قرن بیستم شروع به تولید کردند و از لحاظ ظاهری بیشتر از همه شبیه قابلمه با دسته هستند. آنها  خوب هستند زیرا: در برابرزمین خوردن مقاوم است ، برای پیک نیک ببرید ، آن را روی آتش آویزان کنید - فولاد ضد زنگ همه چیز را تحمل می کند. اما فولاد با سرعت کمتری گرم می شود و گرما در دیواره بدتر توزیع می شود.

استیل 

اما سزوی استیل برای کسانی که ماهی یک بار قهوه می نوشند مناسب است و بقیه اوقات می توانند فرنی را در ترک گرم می کنند یا صبحانه تخم مرغ می پزند. راحت و کاربردی.

آلومینیوم

یک گزینه حتی بدتر برای تهیه قهوه خوب. ما فقط می توانیم کوهنوردان را تشویق به استفاده از استیل   کنیم: وقتی هر گرم از وزن یک کوله پشتی مهم است ، و طلوع آفتاب در طبیعت بدون یک فنجان قهوه شکست قرن محسوب می شود ، می توانید یک ترک آلومینیومی بخرید. در موارد دیگر ، نه

شیشه ای 

بدون شک نگاه کردن به ظروف شیشه ای بسیار زیبا است ، اما حتی شیشه های بوروسیلیکات مقاوم در برابر حرارت نیز بسیار شکننده هستند. مزیت چنین ظروفی توانایی تماشای روند کار است. منهای - لیوان به سرعت گرم می شود ، اما نه خیلی مساوی ، بنابراین قهوه می تواند بسوزد.

سرامیک 

چنین ظروفی بسیار زیبا هستند ، از نظر شکل ، رنگ و اندازه متنوع هستند. خاک رس نسبتاً آهسته گرم می شود ، اما این کار را خیلی مساوی انجام می دهد (البته مگر اینکه با یک سوزو از یک سرامیک ساز خوب مواجه شوید). اما سرامیک همیشه یک گزینه برای خانه نیست. سزوهای سفالی سنگین و شکننده هستند ؛ نباید آنها را در سفر با خود ببرید.

اندازه

دوستداران قهوه یک قاعده ناگفته دارند: حجم سزو باید با یک وعده قهوه مطابقت داشته باشد. ظروف های بزرگ نیز تولید و فروخته می شوند ، اما آنها فقط برای لحظاتی که قهوه برای یک گروه تهیه می شود مناسب است. قهوه می تواند در آنها جوشانده شود ، اما مایع داخل آن به گردن مخروطی نخواهد رسید ، و از تشکیل درست کف جلوگیری می کند.

انتخاب قهوه

انتخاب قهوه نیمه دوم موفقیت است

ظروف قهوه انتخاب شد ، و بعد چه؟ البته ما قهوه مناسب را انتخاب می کنیم . در واقع ، هر نوع قهوه برای آماده کردن در یک ترک مناسب است. در سزوه ، می توانید عربیکا ، روبوستا و مخلوط ها را بپزید - همه چیز فقط به تنظیمات شخصی هر یک بستگی دارد. برای استفاده روزانه ، قهوه برزیلی غنی یا  میوه ای "اتیوپی" مناسب است.

برای تهیه قهوه خوشمزه در یک ترک بسیار مهمتر درجه تفت دادن و آسیاب شدن دانه ها است. برخلاف تصور عمومی که قهوه شرقی از دانه های بو داده تیره تهیه می شود ، برشته های سبک و متوسط ​​غنی ترین طعم طبیعی را می دهند. اگر در "طرف تیره" هستید ، بهتر است برشته کلاسیک را انتخاب کنید ، که در آن اسیدهای دانه در حالخارج شدن هستند و تلخی آن تقریباً احساس نمی شود.

حتی یک عامل مهمتر برای انتخاب قهوه ، معمول است که از قهوه آسیاب فوق العاده ریز - در پودر یا گرد و غبار استفاده کنید. اولاً ، این سنتی است که از شرق ، یعنی از ترکیه به ما رسیده است. ثانیاً ، چنین قهوه آسیاب فوق العاده ریز حداکثر سطح تماس آب و ذرات قهوه و در نتیجه بهترین نوشیدنی را فراهم می کند. 

طرز تهیه قهوه

برای شروع ، هیچ دستورالعمل کاملاً درستی برای تهیه قهوه وجود ندارد ، زیرا همه طعم و مزه های مختلفی دارند: کسی قهوه شیرین و غلیظ را دوست دارد ، کسی قهوه ادویه دار را ترجیح می دهد و برخی تلخی را دوست دارد. اما نسبت های پیشنهادی  وجود دارد که بسته به سلیقه شما تغییر داده می شود.

دستور العمل کلاسیک نسبت 1 به 10 (10 گرم قهوه آسیاب شده در هر 100 میلی لیتر آب یا 20 گرم در 200 میلی لیتر) فرض می کند. اگر به قاشق چای خوری ترجمه شود ، بسته به وجود یا عدم وجود "لبه" ، 1 قاشق 4-7 گرم قهوه را در خود نگه می دارد.

قهوه آسیاب شده باید درون ظرفی پر از آب سرد ریخته شود (در ترکیه ، باریستاها معمولاً فرآیند را ساده می کنند و با ریختن بلافاصله آب داغ سرعت استخراج آن را افزایش می دهند) و با انتخاب کمترین زمان حرارت دادن ، قهوه را روی اجاق گاز می گذارند. قهوه را فقط در همان ابتدا هم بزنید ، اما پس از تشکیل "کف" متراکم از ذرات قهوه ، دی اکسید کربن و روغن های معطر روی نوشیدنی ایجاد شده ، نیازی به هم زدن آن نیست.

اگر قطره ای از نوشیدنی از زیر کف ظاهر شود ، به این معنی است که قهوه آماده است : می توانید آن را از روی آتش بردارید. توصیه می شود فوراً قهوه ساخته شده از سزو را بریزید ، زیرا سرد شدن سرامیک ها بیشتر طول می کشد و ممکن است نوشیدنی تلخ شود. برای چند دقیقه ظرف فلزی یا شیشه ای روی اجاق گاز خاموش بماند تا  تفاله ها به ته آن برسند.

اگر از این قوانین ساده پیروی کنید ، می توانید قهوه خوش طعم معطر دریافت کنید. اما فرصتی برای بهبود آن نیز وجود دارد.

هک زندگی برای تهیه خوشمزه ترین قهوه 

- فقط یکبار بگذارید قهوه کف کند. این ایده که در بعضی طرز تهیه قهوه رایج است که می گوید قهوه باید برای بهترین طعم و قدرت سه بار گرم شود ، توجیه ندارد. این امر باعث خارج شدن بیش از حد عطر می شود: نوشیدنی واقعاً بسیار غلیظ ، اما در عین حال بسیار تلخ ، سوخته و پوک خواهد شد.

- چند کریستال نمک اضافه شده در اوایل آماده سازی می تواند به آشکار شدن طعم نوشیدنی کمک کند. اول ، یون های سدیم جوانه های چشایی را که به طعم تلخ پاسخ می دهند ، مسدود کرده و درک را به نمک تبدیل می کنند. ثانیا ، نمک ، در اصل ، یک تقویت کننده طعم (شاید قدیمی ترین و محبوب ترین در جهان) باشد.

- آب به اندازه دانه های با کیفیت قهوه مهم است. به طور خلاصه ، آب ایده آل باید دارای خصوصیات زیر باشد: pH خنثی ، سختی کلسیم حدود 68 میلی گرم در لیتر ، قلیائیت کل 40 میلی گرم در لیتر ، مقدار سدیم 10 میلی گرم در لیتر و TDS 150 میلی گرم در لیتر.

- یک فنجان از قبل گرم شده ، رایحه قهوه را افزایش می دهد. در کافی شاپ ها ، لیوان ها توسط دستگاه های قهوه گرم می شوند ، اما در خانه کافی است ظروف را با آب جوش بشویید و سپس نوشیدنی را از سزو بریزید.

- ادویه ها و شیرین کننده ها می توانند حتی کسل کننده ترین قهوه ها را نیز نجات دهند ، فقط هنگام پختن آنها را اضافه کنید 

- در حالت ایده آل ، قهوه باید دقیقاً قبل از دم کردن آسیاب شود: به این ترتیب بیشتر رایحه ها حفظ می شوند. دانه های 1 تا 2 وعده را می توان بلافاصله با ادویه جات خرد کرد (اما بعد از آن باید آسیاب قهوه کاملاً شسته شود).

چه چیزی ، چرا و نحوه افزودن به قهوه

 ادویه یا شکر اضافه کنید ، معمول است که در همان ابتدا چیزی به قهوه اضافه شود. اما در حال حاضر وقتی نوشیدنی در فنجان است اضافه کنید.  این از یک طرف فضای زیادی برای خلاقیت ایجاد می کند و از طرف دیگر ، اگر نوشیدنی با افزودنی ها بیش از حد مزه دار ، تمام قهوه خراب نمی شود.

شیرین کننده ها

شکر بلافاصله به ظرف قهوه اضافه می شود. برای اینکه طعم کارامل بیشتری به آن ببخشد ، آن را با حرارت کم ذوب کرده و سپس قهوه و آب به آن اضافه می کنند. یا مخلوطی از شکر و قهوه گرم شده و سپس با آب ریخته می شود.

علیرغم داستانهای متعدد ترسناک ، اما کاملاً غیر علمی مبنی بر سرطان زا بودن عسل ، مطمئناً می توان آن را به قهوه اضافه کرد و حتی با هم در قهوه جوش آماده کرد. در تمام محصولاتی که در آنها قندها در حضور اسیدها تحت عملیات حرارتی قرار می گیرند و با گرم شدن ، عسل برخی از خصوصیات مفید خود را از دست می دهد ، اما با این وجود نه به خاطر خواص آنها بلکه به دلیل شیرینی و طعم به قهوه اضافه می شود.

ادویه ها

اگرچه از نظر تاریخی ادویه ها تقریباً به طور تصادفی وارد قهوه می شوند (به عنوان راهی برای پنهان کردن بوی دانه های کهنه و خراب) ، اکنون تصور قهوه ترک بدون آنها غیرممکن است. 

دارچین

محبوب ترین افزودنی به قهوه در جهان است. آنها آن را به خاطر یک اثر مزه و طعم شیرین و گرم کننده ملایم اضافه می کنند. شما می توانید یک چوب کامل در قهوه جوش اضافه کنید: این نه تنها خوشمزه ، بلکه زیبا نیز خواهد بود. با این حال ، دارچین آسیاب شده بدتر نیست. لازم به یادآوری است که دارچین سریلانکا واقعی دارای عطر و طعم و عطر ملایمی است ، در حالی که دارچین ارزان قیمت چینی یا کاسیا ، ترش و خشن تر است.

هل

کمی تند ، کمی شیرین ، از نظر احساسات "شرقی ترین" است (که جای تعجب ندارد ، زیرا عرب ها از قرون وسطی شروع به افزودن آن به قهوه کردند) برای رسیدن به حداکثر طعم ، 1 دانه هل باز نشده کافی است.

زنجبیل

زنجبیل افزودنی سوپر استار قهوه "زمستانی" است ، نه تنها گرم کننده ، بلکه سوزاننده ، قادر به بهبودی پس از پیاده روی طولانی و بهبود شرایط در هنگام سرماخوردگی است. نباید مقدار زیادی از آن را اضافه کنید: رایحه ای زیادش می تواند بر بو و طعم قهوه غلبه کند.

جوز هندی

معمول است که جوز هندی را کمی به اندازه نوک چاقو اضافه کنید. نه تنها به دلیل طعم  بلکه به دلیل خاصیت مقوی آن. برای یک قهوه صبحانه تقویت کننده ایده آل است.

فلفل سیاه

یک چاشنی جهانی در نظر گرفته می شود (برای سوپ ، گوشت و قهوه) ، طعم و گرمی مشخص می بخشد ، اما در عین حال باعث ادویه شدید نمی شود. دانه های فلفل سیاه همچنین برای هر ادویه دیگری همراه ایده آل هستند: می توان آنها را به همراه دارچین ، هل ، زنجبیل ، جوز هندی ، وانیل و ... اضافه کرد.

پوست پرتقال

پوست پرتقال یک ادویه نیست ، بلکه یک ماده افزودنی بسیار رایج است. یک قطعه کوچک پوست بدون آلبدو (قسمت سفید) باید از یک پوست پرتقال تازه بریده شود. پوست پرتقال همراه با قهوه دم می شود و به آن عطر و بویی روشن و طعم شیرینی می بخشد. همچنین می توانید از نارنگی و سایر مرکبات استفاده کنید.

چه چیزی می تواند به قهوه آماده شده اضافه کرد؟

آب پرتقال

آب پرتقال به عنوان یک افزودنی تازه کننده قهوه در تابستان بسیار محبوب است و به نوشیدنی عطر و طعم کمی سبک می بخشد. افراد حرفه ای دو گزینه برای آماده سازی ارائه می دهند: یا آب را با آب پرتقال مخلوط کرده و با این مخلوط قهوه درست کنید ، یا آب پرتقال را در نوشیدنی آماده بریزید (که آن را کمی خنک می کند ، اما مواد مفید - ویتامین ها و آنتی اکسیدان ها به آن اضافه می شود).

لیمو 

لیمو یک افزودنی سنتی ایتالیایی در قهوه است ، زیرا دستور تهیه قهوه رومانو از ایتالیا بود. اسپرسو با 5 میلی لیتر آب لیمو تازه فشرده. اگر در سزو قهوه درست کردید ، می توانید یک پر لیمو در آن قرار دهید یا آب لیمو را در نوشیدنی فشار دهید.طعم دهنده ترش کمی غیر معمول است ، اما این قهوه کاملاً باعث نشاط و انرژی می شود ، باعث افزایش تمرکز و حافظه می شود.

نعناع و لیمو 

نعناع و لیمو برای همه افزودنی محسوب می شوند.  1-2 برگ نعناع که درون یک فنجان نوشیدنی آماده ریخته می شود ، می تواند اثرات کافئین را به دلیل اثر آرام بخشی که دارد ، کمی کاهش دهد.

شربت ها

شربت ها هم شیرین کننده هستند و هم ماده طعم دهنده. انتخاب عظیمی وجود دارد - از طعم های سنتی آجیل و کارامل گرفته تا شربت هایی با طعم های میوه. شما نباید از آنها انتظار خواص مفیدی داشته باشید ، آنها فقط طعم قهوه را تغییر می دهند.

شیر

شیر افزودنی دیگری است که به نوشیدنی آماده اضافه می شود. در حالی که کارشناسان معتقدند فواید آن زیر سوال است (برخی از آنتی اکسیدان ها را از بین می برد ، طعم طبیعی قهوه را پنهان می کند و کالری اضافه می کند) ، بسیاری از مردم طعم ملایم ناشی از افزودن شیر یا خامه را دوست دارند. با این حال ، راهی وجود دارد که به طور همزمان قهوه خیلی غلیظ و غنی را رقیق کرده و بیشترین بهره را از آن ببرید: از شیر گیاهی - شیر سویا ، بادام ، نارگیل یا حتی جو دو سر استفاده کنید .

کسانی که مجبور بودند نوشیدنی محبوب کوکاکولا را در ظروف مختلف امتحان کنند ، ممکن است متوجه شده باشند که به دلایلی خوشمزه ترین نوشابه کوکاکولا در یک بطری شیشه ای است. در وهله دوم کوکاکولا در یک قوطی حلبی  و به دلایلی حداقل کم مزه ترین نوشابه کوکاکولا همیشه در یک بطری پلاستیکی است. آیا واقعاً اینگونه است یا تفاوت سلیقه فقط برای شخصی تحت تأثیر برخی عوامل خارجی به نظر می رسد؟

فرمول نوشیدنی طی دهه ها تغییر نکرده است.  / عکس

خود کارمندان شرکت کوکاکولا بارها اظهار داشته اند که طعم نوشیدنی به هیچ وجه به ظرف استفاده شده بستگی ندارد. همان نوشیدنی در قوطی ها ، بطری های شیشه ای و بطری های پلاستیکی ریخته می شود. با این حال ، مصرف کنندگان عادی به سختی با این گفته موافقت می کنند. از این گذشته ، جوانه های چشایی نمی توانند دروغ بگویند! پس موضوع چیست؟ علم جواب سوال را می داند.

سطوح به ناچار با محتویات واکنش نشان می دهند.  / عکس

فرمول "کوکاکولا" برای چندین دهه بدون تغییر مانده است. در این موضوع ، تولیدکنندگان هرگز حیله گری نمی کنند. با این حال ، از نظر شیمی ، تفاوت های ظریف وجود دارد. واقعیت این است که یک نوشیدنی گازدار محبوب به ناچار با سطح ظرفی که در آن ریخته شده واکنش نشان می دهد. به عنوان مثال ، پوشش پلیمری یک قوطی فلزی عادت دارد که در نتیجه یک واکنش شیمیایی ، رایحه سودای محلول در کوکاکولا را جذب کند. مثال دیگر واکنش استالدئید از دیواره های یک ظرف پلاستیکی با نوشابه در کوکاکولا است.

پلاستیک با نوشابه واکنش نشان می دهد.  / عکس

در مورد شیشه اوضاع کاملاً متفاوت است. از نظر شیمی ، شیشه پایدارترین ماده است و عملا اجازه هیچ واکنش جانبی بین اجزا را نمی دهد. بنابراین ، می توانیم با اطمینان بگوییم که در یک بطری شیشه ای است که طعم کوکاکولا صحیح ترین و در واقع اصیل است. بنابراین تفاوت چشایی به نظر مردم اصلاً نمی رسد. در همان زمان ، بسیاری خواهند پرسید: آیا واکنش های شیمیایی ذکر شده خطرناک هستند؟ پاسخ کاملاً بی اهمیت خواهد بود: آنها هیچ ضرری برای سلامتی انسان از خود نوشیدنی با محتوای قند مضر ندارند.

شیشه از نظر شیمیایی پایدارترین ظرف است.  / عکس