tamol x 225 برای چیست

ترامادول۲۰۰  قرص 225 سفید چیست

عکس قرص ترامادول

tamol x 225 برای چیست   ،ترامادول۲۰۰ قرمز  قرص tamol x 225 برای چیست

• ترامادول۲۰۰
• نحوه استفاده از قرص ترامادول200
• هشدار در زمان مصرف ترامادول
• عوارض ترامادول
• اقدامات احتیاطی قبل از مصرف ترامادول
• مصرف ترامادول در زمان بارداری و شیر دهی
• تداخل دارویی ترامادول
• مصرف بیش از حد ترامادول
• نکات مهم در مصرف ترامادول
• فراموش کردن یک نوبت از دوز مصرفی ترامادول
• نگهداری ترامادول

• ترامادول ۲۲۵

• عکس قرص ترامادول۲۲۵

•  
• 
• عکس قرص ترامادول۲۲۵   ترامادول ۲۲۵ قرمز

نحوه استفاده از قرص ترامادول۲۰۰

هشدار در زمان مصرف ترامادول

عوارض ترامادول

قرص ترامادول۲۰۰ چیست عوارض ترامادول۲۰۰، عوارض ترامادول1۰۰، عوارض ترامادول5۰

اقدامات احتیاطی قبل از مصرف ترامادول

مصرف ترامادول در زمان بارداری و شیر دهی

تداخل دارویی ترامادول

مصرف بیش از حد ترامادول

نکات مهم در مصرف ترامادول

فراموش کردن یک نوبت از دوز مصرفی ترامادول

نگهداری ترامادول

بازار مدرن مواد مخدر به طور مرتب با "محصولات جدید" به روز می شود و به طرز شگفت آوری، بخش اعظم داروهای خیابانی داروهایی هستند که با نیتهایی با منظور کاهش درد و یا از بین بردن اضطراب و افسردگی اختراع می شوند. آنها دیر یا زود مورد توجه کسانی قرار می گیرند که به دنبال روش های جدید مسمومیت هستند. متادون یک ماده مخدر اعتیاد آور و یک ضد درد قوی و یکی از این مواد است.

• متادون چیست؟
• هشدار در زمان استفاده از متادون
• چه کسانی نباید متادون Intensol مصرف کنند
• علائم و نشانه های استفاده متادون
• تشخیص و درمان اعتیاد به متادون
• علائم ترک متادون
• تاریخچه مصرف متادون
• اثرات متادون و عواقب آن
• دوز مصرف متادون در درمان اعتیاد
• مصرف بیش از حد متادون
• عوارض متادون
• تداخل دارویی متادون

متادون چیست؟

متادون مانند بسیاری از مواد مخدر اعتیاد آور است: با گذشت زمان، میزان مسمومیت و وابستگی پس از استفاده از آن قوی تر می شود، که باعث می شود معتاد به افزایش دوز دارو روی آورد. به عنوان یک نتیجه، حتی یک بار مصرف بیش از حد متادون تقریبا مرگ را تضمین می کند.اثرات وحشتناک استفاده از متادون و مرگ در انتظار همه افراد وابسته به این ماده است.

اما علل مرگ ناشی از اعتیاد به متادون به بیش از حد محدود نمی شود. عمل دارو در سیستم عصبی مرکزی و عضلات صاف اغلب منجر به سرکوب سرفه و رفلکس استفراغ می شود که طبق آنها مکانیسم های محافظتی است. افرادی که از متادون استفاده می کنند، این توانایی رفلکس را برای تحریک حذف پاتوژن ها و سموم از دستگاه تنفسی و معده از دست می دهند. در نتیجه، مرگ ناشی از پنومونی ناگهانی، نارسایی تنفسی یا مسمومیت  در افراد وابسته به متادون معمول است.

استفاده از متادون وقتی که بصورت خوراکی مصرف می شود، از طریق دیواره های دستگاه گوارش جذب می شود و به سرعت وارد جریان خون می شود. با استفاده از این روش، اثر آن بعد از 30 دقیقه شروع می کند، عمیقا بر سیستم های عصبی و قلبی عروقی تأثیر می گذارد و باعث آرام سازی عضلات صاف بدن می شود. بالاترین غلظت خون بعد از 4 ساعت مشاهده می شود: اثر بیهوشی (هنگام مصرف دوز درمانی) پس از 20 تا 30 دقیقه و حدود 4-6 ساعت طول می کشد.با تزریق زیر جلدی دارو، اثر مواد مخدر پس از 10 تا 15 دقیقه اتفاق می افتد و غلظت متادون در خون بعد از 1-2 ساعت به حداکثر مقدار میرسد.

متادون، درست مثل سایر مواد مخدر، باعث احساس آرامش کامل و ایمنی می شود و اثر آن به مدت 1 تا 3 روز بسته به ویژگی های فردی سیستم عصبی مرکزی و دوز مصرف می شود.با مصرف منظم متادون، متادون در بافت های بدن ذخیره می شود. این بدان معنی است که با هر استفاده بعدی از دارو، غلظت آن در بدن افزایش می یابد و در عین حال احتمال بروز اضافه وزن نیز افزایش می یابد.

متادون در یک مرحله خاص از تاریخ، در یک موقعیت قانونی قرار گرفت و حتی موفق به نقش یک گزینه برای اعتیاد به هروئین شد. اما تجربه در درمان اعتیاد به مواد مخدر  به طور کلی و استفاده متادون به طور خاص، آنچه را که در ابتدا آشکار شد، تایید کرد: چنین درمان جایگزینی منجر به هیچ چیز نشد. یا نه، یک وابستگی دیگر جایگزین شد.افزون بر این، در مقایسه با متادون، معتاد هروئینی هنگامی که هروئین را ترک می کند، چندین روز طول می کشد. و بدون توانایی متادون، معتاد تمام این علائم (درد عضله و سردرد، تهوع و استفراغ، بی تفاوتی شدید) را به مدت 3-4 هفته باید تحمل کند.

هزینه متادون در بازار سیاه به اندازه کافی بالا است تا اطمینان حاصل شود که آسیب پذیر ترین گروه - کودکان و نوجوانان - تا حدودی از آن محافظت می شوند. اما منطقه وابستگی در بخش بالایی جمعیت تقریبا بی حد و حصر است. نه تنها افرادی که از مواد مخدر استفاده می کنند، می توانند به مواد مخدر معتاد شوند (اگرچه این امر به طور چشمگیری احتمال ایجاد وابستگی متادون را افزایش می دهد). اغلب افرادی که از متادون و مشتقات آن برای اهداف پزشکی استفاده می کنند و توصیه های پزشک را در مورد دوز و فراوانی مصرف دارو نادیده می گیرند، در معرض اعتياد قرار دارند.استفاده از مواد مخدر در برابر هر گونه مشکل شخصی به منظور کاهش ناراحتی روانی و یا بر اساس اصل "همه چیز در زندگی باید تجربه شود".

اولین دوز دارو باعث می شود فرد احساس آرامش بیشتری داشته باشد، حس امنیت و آرامش را احساس کند، ناامیدی، مشکلات به سمت عقب بروند و وضعیت سعادت و شادی بوجود آورد.اما این حالات طولانی نیست: پس از مصرف 2-4 بار مواد مخدر، فرد دیگر نیاز به مصرف متادون در قالب دوز منظم دارد.توجه داشته باشید، اعتیاد به متادون بسیار سریع اتفاق می افتد: 2-3 تزریق کافی است! اگر به شما پیشنهاد می شود متادون را امتحان کنید، در هیچ موردی موافقت نکنید! اعتیاد به متادون در حال توسعه و به سرعت در حال پیشرفت است، و بسیار سخت است که از خودتان مواظبت کنید!

هشدار در زمان استفاده از متادون

چه کسانی نباید متادون Intensol مصرف کنند

علائم و نشانه های استفاده متادون

متادون به عنوان یک داروی مصرفی به سرعت به عنوان نقض عملکرد وظایف داخلی در بدن ظاهر می شود. علائم قابل توجهی که نشان دهنده اثر دارو بر روی عضلات صاف است، که "جزء" تقریبا تمام سیستم ها و ارگان های بدن انسان است. عضلات صاف یا احشاء عضلات اندام های داخلی، ماهیچه های پوست و غدد پوست، دیواره های رگ های خونی، مجاری دفع ادراری سیستم تناسلی، روده، ریه و قلب است.

علائم استفاده از متادون:

اختلال تنفسی (آهسته و کم عمق، و در طول خواب آپنه وجود دارد، که اغلب باعث توقف کامل تنفس می شود)نقص های ریتم قلب و فشار خون ناشی از تغییر در تن دیواره های رگ های خونیتغییرات منفی در اندام های دستگاه گوارش (آتونی روده، یبوست، اسپاستیسیت مجاری صفراوی صفرا، و غیره)اختلالات دستگاه ادراری (احتباس ادراری، اسپاسم دردناک اسفنکتر و دیواره های مثانه).

علائم خارجی که بستگان معتاد را به شناسایی مشکل کمک می کند عبارتند از:

نگرش غیرمعمول بی رحم یک فرد به همه چیزهایی که برای او اتفاق می افتد و آنچه او را احاطه کرده است. سهولت قضاوت می تواند به طور مطلق به همه چیز مربوط باشد - از یک فنجان شکسته تا مرگ یکی از عزیزان. تحت متادون به هر دو حالت به آرامی واکنش نشان می دهد.بی نظمی در فضا. وابستگی به متادون می تواند منجر به از دست دادن یا شدت اختلال در حرکت به سطح زمین شود.

برای مثال، حتی در قلمرو آشنا، در آپارتمان خود، ممکن است  به یاد نداشته باشد که درب ورودی، آشپزخانه و غیره کجاست.عرق کردن بیش از حد ، ناشی از تمرین فیزیکی یا آب و هوای گرم است که با تنگی نفس همراه است - به طور کلی، به نظر می رسد که فرد بسیار خسته است.نشانه های کمتر آشکار، اما نشانه های مشخص وابستگی غلط بودن، ناتوانی تمرکز و حفظ گفتگو، تغییرات خلقی ناعادلانه، تغییرات تدریجی در الگوهای رفتاری است (یک شخص شروع به عمل کردن به شیوه ای که برای او معمول نیست، می کند). این تظاهرات چنان آشکار می شود که اعتیاد طولانی تر می شود. برخی از اختلالات عملکرد سیستم عصبی مرکزی قابل درمان نیستند و برخی ویژگی های شخصیتی ممکن است برای همیشه از دست بروند.

تشخیص و درمان اعتیاد به متادون

تشخیص اعتیاد به متادون با کمک آزمایشهای روانشناختی، روانپزشکی و دارویی انجام می شود. بنابراین، برای تشخیص، تصویر بالینی باید موارد زیر را شامل شود:نیاز روزافزون به مواد مخدراعتیاد به مواد مخدر و نیاز به افزایش دوز مصرفی / فرکانس مصرف آن

درمان اعتیاد به متادون  معمولا در بیمارستان انجام می شود، زیرا دوران ترک طولانی مدت دارد. بنابراین، با تسریع کم کردن دارو، قلب، تنفس و نارسایی کلیه می تواند به سرعت رشد کند و کما اتفاق می افتد.طول دوره درمان به طور مستقیم بستگی به طول مدت مصرف متادون و تأثیر آن بر بدن دارد، اما به طور کلی، درمان به ندرت کمتر از یک سال طول می کشد.با وجود این واقعیت که تهیه برنامه های فردی درمانی اهمیت زیادی دارد، لزوما شامل مراحل زیر می شوند:سم زدایی درمان . با کمک داروها، حذف شدید محصولات متادون از خون انجام می شود. همچنین داروهای دارویی که سرعت متابولیسم را افزایش می دهند، گروه های مختلف نیز می توانند مورد استفاده قرار گیرند که باعث می شود سرعت خروج متادون را از بافت هایی که قبلا انباشته شده است، تسریع کنند.

علائم ترک متادون

اضطراب، رینوره، عطسه، عرق کردن، احساس سردی، لرزش،  خمیازه،  تحریک پذیری، درد در سراسر بدن، پشت و مفاصل، ضعف، گرفتگی معده، اختلالات خواب ، بی خوابی، تهوع، بی اشتهایی، استفراغ، اسهال، افزایش فشار خون، افزایش ضربان قلب، افزایش میزان تنفس، افزایش دمای بدن.

با توجه به طول مدت دوران ترک که می تواند حدود 4 هفته باشد، برخی از پزشکان معتقدند که درمان با متادون مناسب است و با کاهش تدریجی دوز آن مواجه می شود. این مرحله از درمان تنها در یک بیمارستان انجام می شود: نظارت پزشکی بر وضعیت بیمار لازم است، که دوز ناقص دارو را دریافت می کند، و نیز ارزیابی تحمل دوز کاهش یافته را بررسی کنند. این روش به شما اجازه می دهد کاهش زمان متادون در زمان ذیل را کاهش داده و یا آن را بدون ریسک سلامت بیمار در صورتی که پزشک تمام نشانه های ثبات در وضعیت بیمار را رعایت کند، لغو کند.روان درمانی . برنامه های توانبخشی برای تقویت اثر درمان دارویی و ایجاد نگرش منفی نسبت به مواد مخدر مورد نیاز است. این یکی از مهمترین مراحل درمان است و متأسفانه در این دوره، عدم موفقیت در ترک بیشتر اتفاق می افتد. دلیل ساده است: احساس ذهنی بهبود کامل باعث می شود بیمار از جلسات روان درمانی فردی خودداری کند.

اما به محض اینکه او در معرض هر گونه مشکلی قرار می گیرد، اعتیاد به طور کامل درمان نمی شود. بنابراین، گذار کامل دوره توانبخشی روانشناختی از اهمیت حیاتی برخوردار است و در هیچ موردی نباید درمان قطع شود، حتی اگر معتاد به مواد مخدر سابق احساس کند که تهدید عود آن را گذرانده است.کنترل اثربخشی درمان . در این مرحله مسئولیت بین پزشکان و عزیزان یک شخص مبتلا به اعتیاد به اشتراک گذاشته می شود.

بازبینی منظم به متخصص اعتیاد و روانشناس در یک برنامه مشخص و انجام تمام آزمایش های لازم تنها بخشی از پیشگیری از عود است. اعضای خانواده و بستگان نیز باید در درمان شرکت داشته باشند و در مورد علائم عدم موفقیت در ترک احتمالی و همچنین روش های پیشگیری آن مطلع شوند.متادون یک آنالوگ از هروئین و مورفین است. هنگام مصرف 50 گرم مرگ رخ می دهد.   

اعتیاد به متادون از اعتیاد به مواد مخدر سخت تر است که متادون برای سال ها درمان شده است. قطع متادون بسیار سخت تر و خطرناک تر از ترک هروئین است.

تغییر مواد مخدر ممكن است برای درمان اعتیاد به مواد مخدر غیرممكن باشد. تاریخچه متادون در طول جنگ جهانی دوم در آلمان ایجاد شد.

تاریخچه مصرف متادون

در بعد از جنگ، به عنوان درمان جایگزینی برای اعتیاد به هروئین استفاده می شد. در سال 1961 در آمریکا، کنوانسیون مجاز داروهای مخدر به تصویب رسید که هر گونه استفاده غیر دارویی از مواد مخدر، خرید و فروش غیرقانونی آنها، شامل جایگزینی درمانی را به شکل «جیره های مواد مخدر» ممنوع کرد.

این کنوانسیون پیشنهاد ممنوعیت استفاده از متادون و هروئین برای اهداف درمانی را ممنوع کرد. اما متعهدین متادون اصرار داشتند که متادون در برنامه 1 (کنترل شدید) قرار گیرد. پس از 8 سال، در نشست سازمان ملل متحد، گزارشی در مورد مواد مخدر منتشر شد که در آن نتایج مطالعات متادون خوانده شد و خطر شدید متادون و بی ضرر بودن متادون در نظر گرفته شد.

این تنها یک جایگزین برای یک مخدر دیگر است. در اواخر دهه هفتادم، قرن بیستم، یک گروه جدید معتاد به مواد مخدر متکی به متادون ظاهر شد.تحقیقات طولانی مدت و تجربه عملی نشان داده است که اثرات متادون نسبت به اثرات هروئین خطرناک تر است.

اگر ترک هروئین به طور متوسط ​​حدود یک هفته طول بکشد، برای ترک متادون، بیمار بعضی اوقات بیشتر از یک ماه زمان نیاز دارد.

اثرات متادون و عواقب آن

همچنین به بخش هشدار در زمان استفاده از متادون مراجعه کنید.

تورم اندامها، افزایش وزن، قرمزی پوست سیروز کبدی، هپاتیت، بیماری قلبی، اختلالات ریه ها، ادم ریوی، نارسایی حاد کلیه، یبوست، اسپاسم مجاری صفراوی، اختلالات گردش خون، بی خوابی، کابوس، کما و مرگ.

متادون اعتياد به مواد مخدر را تسکين نمی دهد. معتادان هروئین، با وجود متادون، همچنان به استفاده از هروئین ادامه دادند. در بسیاری از کشورها متادون نوع جدیدی از اعتیاد به مواد مخدر و قاچاق مواد مخدر را ایجاد کرد. در سال 1994 نماینده سوئیس در جلسه کمیسیون ملل متحد رسما اظهار داشت که دولت سوئیس تصمیم گرفت معتادان خود را برای درمان جایگزینی هروئین برای درمان وابستگی متدولوژیک زندانی کند.

بعدها دولت استرالیا همچنین فروپاشی متادون درمانی را تایید کرد و تصمیم گرفت معتادان متادون خود را بر روی یک جیره هروئین بکشد.

با وجود این واقعیت که تجربه نشان داده است ناسازگاری "جیره های مواد مخدر"، که نه تنها نمی تواند راه حل باشد، بلکه مشکلات اعتیاد به مواد مخدر را تشدید می کند.

در نتیجه، کنفرانس دیپلماتیک سازمان ملل متحد در مورد تصویب کنوانسیون مشترک مواد مخدر در سال 1961 بیان کرد: "یکی از موثرترین روش درمان معتادان به مواد مخدر، درمان در یک بیمارستان در فضای آزاد مواد مخدر است". متادون تنها به عنوان آخرین اقدام در فرم های شدید اعتیاد به هروئین مجاز بود.

اما، دادن متادون بسیار ساده تر از جستجوی وسایل مؤثر بازسازی معتادان به مواد مخدر است. بله، و با توجه به هزینه و تقاضای آن، سودآور است. در حال حاضر لابیگران تولید کنندگان متادون توجیه جدیدی برای فعالیت های جنایتکارانه خود دارند: با این ایده که متادون نیازی به تزریق داخل وریدی ندارد و باعث ایدز نمی شود توجیه می کنند. اما دلیل واقعی برای معرفی برنامه های متادون تمایل به سود مالی است و با تحریم های سیاسی و اقتصادی کشورهایی که استفاده از متادون را ممنوع کرده اند به زور آنها را به پذیرش این برنامه ها و تأمین مالی آنها تحمیل می کنند.

متادون  یک داروی مصنوعی با اثر آرام بخش و ضد درد مشابه مورفین است.متادون برای سم زدایی در درمان اعتیاد به مواد مخدر (اعتیاد به هروئین و سایر داروهای مورفین) و همچنین برای درمان حمایتی از بیماران مبتلا به اعتیاد به مواد مخدر، سندرم درد (متوسط ​​تا شدید، با داروهای غیر مخدر متوقف نمی شود)استفاده می شود. متادون به صورت خوراکی مصرف می شود.

متادون باید فقط در نهادهای پزشکی تخصصی استفاده شود، باید توسط یک متخصص با تجربه در درمان بیماران معتاد به مواد مخدر تجویز شود. بیماران تجویز شده باید تحت نظارت یک پزشک قرار گیرند. در طول مدت استفاده طولانی مدت دارو، بیماران نیز نیاز به حمایت روحی و اجتماعی مناسب دارند. بلافاصله قبل از استفاده از دارو، متادون در 100 میلی لیتر مایع رقیق شده و از تزریق استفاده می کند.

دوز مصرف متادون در درمان اعتیاد

همانطور که برای درمان اعتیاد به مواد مخدر استفاده می شود، متادون برای مصرف روزانه مطابق با نتیجه گیری پزشکی که در پروتکل درمان مطرح شده است، در نظر گرفته شده است. طول دوره یک سیکل درمان سم زدایی بیش از 21 روز نیست، چرخه بعدی نباید زودتر از 4 هفته پس از شروع قبلی شروع شود.

رژیم دوزهای زیر توصیه می شود و با این حال آنها به ارزیابی بالینی بستگی دارند. در مرحله اول، یک دوز 30-30 میلیگرم متادون بیشتر به اندازه کافی برای کاهش اثرات علائم برداشت می شود. اگر متادون باقی بماند یا اگر دوباره ظاهر شود، دوز زیاد متادون تجویز می شود. اگر بیماران به صورت فیزیکی وابسته به دوزهای زیاد باشند، ممکن است نیاز به افزایش میزان دوز باشد. به عنوان یک قاعده دوز کافی 40 میلی گرم در روز در یک دوز یا چندین بار استفاده می شود.

تثبیت می تواند 2-3 روز طول بکشد، سپس مقدار متادون به تدریج کاهش می یابد. فراوانی مصرف متادون، که میزان آن کاهش می یابد، برای هر بیمار به صورت جداگانه تعیین می شود. کاهش روزانه دوز کل روزانه 10٪ معمولا در بیمارانی که در بیمارستان درمان می شوند، به خوبی تحمل می شوند. برای بیماران سرپایی ممکن است برای یک دوره طولانی، کاهش دوز مورد نیاز باشد.

اگر متادون برای مدت بیش از سه هفته تجویز شود، این روش قبلا سم زدایی یا درمان سندرم قطع حاد و درمان نگهدارنده را در نظر گرفته است، حتی اگر هدف نهایی کامل نباشد. سپس مقدار متادون به تدریج کاهش می یابد. فراوانی مصرف متادون، که میزان آن کاهش می یابد، برای هر بیمار به صورت جداگانه تعیین می شود.

کاهش روزانه دوز کل روزانه 10٪ معمولا در بیمارانی که در بیمارستان درمان می شوند، به خوبی تحمل می شوند. برای بیماران سرپایی ممکن است برای یک دوره طولانی، کاهش دوز مورد نیاز باشد.

اگر متادون برای مدت بیش از سه هفته تجویز شود، این روش قبلا سم زدایی یا درمان سندرم قطع حاد و درمان نگهدارنده را در نظر گرفته است، حتی اگر هدف نهایی کامل نباشد. سپس مقدار متادون به تدریج کاهش می یابد. فراوانی مصرف متادون، که میزان آن کاهش می یابد، برای هر بیمار به صورت جداگانه تعیین می شود.

همانطور که برای بیماران که در آنها یک عادت پایدار از مواد مخدر تعریف شده است، درمان های حمایتی می تواند به آنها اعمال شود، اگر مداخلات چندجانبه چند بعدی متعدد نتایج مثبت نداشته باشند. چنین درمان هایی می تواند به بیماران تجویز شود اگر ثابت شود که آنها عادت مصرف داروهای مبارزه با مواد مخدر دارند، یا اگر ما در مورد بیماران مبتلا به اچ آی وی مبتلا به شرایط ایمنی تهدید کننده یا بیماران مبتلا به ایدز صحبت می کنیم، اگر دکتر معتقد باشد که برنامه درمان دیگر، مواد مخدر در صورت اجرای مناسب، جایگزین درمانی نیز می تواند به اصطلاح "ترک"، که شامل جستجوی اجباری برای هروئین و غلبه بر آن است، حذف شود، زیرا بیمار معتاد به مواد مخدر کسی است که می خواهد متادون را دریافت کند.

بدون نیاز به انجام آزمایش با استفاده از آزمون سیستم naloxone برای بیماران مبتلا به اعتیاد قوی به هروئین که در مرکز درمان شناخته می شوند وجود ندارد، اما مسلما آزمایش اصلی تعیین حضور مورفین در مایعات بدن است.

بررسی ادرار برای درمان با متادون برای کنترل دسترسی به مواد مخدر و مواد روانگردان مطابق با نسخه های پزشک ضروری است. شما همچنین باید مقدار زیادی الکل را بررسی کنید. اگر مواد مخدر در ادرار تشخیص داده شود، این پرونده مورد بررسی مجدد قرار می گیرد. در هر مورد، با توجه به شرایط روان شناختی و تغییرات پاتولوژیک مربوط به بیمار دوز توسط دکتر تعیین می شود تا از نیاز به هروئین جلوگیری شود.

درمان نگهدارنده با هدف کاهش افسردگی تنفسی و یا سایر اثرات مسمومیت حاد است. اگر بالغ بیمار قبل از روز ورود به بیمارستان دوزهای زیادی از هروئین مصرف کرد، دوز اولیه ممکن است 20 میلی گرم و بعد از 4 یا 8 بعد از ظهر 20 میلی گرم یا 40 میلی گرم متادون 3N یک بار باشد.

اگر میزان درجه تحمل به مواد مخدر قبل از درمان کم باشد، دوز اولیه ممکن است نصف آن باشد. اگر شک داشته باشید، بهتر است دوز اولیه را کاهش دهید. با شروع علائم ترک، بیمار می تواند 10 میلی گرم دیگر مصرف کند. پس از آن،با توجه به تحمل و ضرورت، دوز باید به صورت جداگانه در محدوده ی تا 80 میلی گرم در روز انتخاب شود. در اکثر موارد برای بزرگسالان دوز کمتر از 80 میلی گرم در روز کافی است. حداکثر مصرف روزانه برای بزرگسالان 120 میلی گرم در روز است.

برای زنان باردار معتاد به مواد مخدر با متادون دوز مصرف باید معمولا کمتر از 80 میلی گرم در روز باشد. در دوره های بعد ممکن است لازم باشد دوز را با 10 تا 20 میلی گرم افزایش دهید، دوز به چند دوز تقسیم می شود. سندرم درد دوز متادون باید به دقت انتخاب شده، بسته به درد و پاسخ بیمار به شدت مواد مخدر است.

شروع درمان و دوز متادون با خیال راحت با دوز اولیه کم با تنظیم دوز تدریجی می باشد. به طور معمول، برای درمان بیماران شدید متادون درد باید بدون در نظر گرفتن سایر داروهای مخدر استفاده نمی شود. معمولا بزرگسالان دارو را به صورت خوراکی روزانه 4 تا 5 در هر وعده برای 3-5 روز اول تجویز می کنند، دوز به آرامی تثبیت می شود تا اثرات متفاوتی به دست می آید، سپس هر دوز ثابت دارو هر 12 تا 12 ساعت بسته به شرایط بیمار پاسخ های درمان بیماران سالمند باید یک بار در روز از دارو استفاده کنند.

مصرف بیش از حد متادون

مصرف بیش از حد هنگامی که دوز متادون مصرف بیش از حد رخ می دهد دپرسیون تنفسی (کاهش تعداد تنفس و / یا کاهش در حجم جاری)، بیحالی بیش از حد، که به stuporoznyh یا کماپیشرفت می کند، انقباض مردمک چشم، ضعف، پوست سرد و مرطوب چسبنده، گاهی اوقات برادی کاردی و فشار خون بالا ایجاد می شود.

مصرف بیش از حد متادون در کودکان

گزارش مصرف بیش از حد در کودکان شامل خواب آلودگی، بی حالی، انقباض مردمک چشم، خس خس سینه می باشد. در صورت مصرف بیش از حد قابل توجهی، به ویژه هنگامی که مساعد آپنه باشد، مشکل در گردش خون و ایجاد شوک، و همچنین ایست قلبی و مرگ است.

برای درمان اول از همه، ضروری است که ریتم تنفس با مصرف هوای تازه، تهویه مناسب و نظارت بر ECG مناسب شود. اگر بیمار با علائم بیش از حد دچار رنج شود، به ویژه یک کودک که به اشتباه مقدار زیادی از متادون را مصرف می کند، می توانید از آنتاگونیست های مؤثر استفاده کنید، که مانع از ناراحتی تنفسی که می تواند مرگبار باشد، می شود. یک پزشک همیشه باید به یاد داشته باشید که متادون یک افسردگی طولانی مدت (36 تا 48 ساعت) دارد، در حالی که آنتاگونیست ها برای درمان کوتاه مدت (از 1 تا 3:00 ساعت ) برای درمان اثر بیش از حد استفاده می شود.

بنابراین، بیمار باید تحت نظارت مستمر برای جلوگیری از پیشرفت نارسایی ثانویه تنفسی قرار گیرد و در صورت لزوم بیمار باید با درمان آنتی بادی داروها یک دوره تکرار شود. استفاده از دیگر محرک های تنفسی اگر تشخیص دقیق باشد و افسردگی تنفسی تنها از طریق مصرف بیش از حد متادون ایجاد نشود نشان داده نمی شود.

اگر هیچ اختلالی تنفسی یا قلب و عروق بالینی وجود نداشته باشد، نباید داروهای آنتاگونیست تجویز شود. آنتاگونیست های دارویی که برای تزریق داخل وریدی تجویز می شوند (نالوکسون، نالورفین و لوولورفان) داروهای اصلی درمانی برای کاهش علائم مسمومیت هستند.

متادونها باید مجددا تجویز شوند تا وضعیت بیمار رضایت بخش باشد. هنگامی که نالوکسون استفاده می شود، احتمال دارد که یک آنتاگونیست دارویی بعدها باعث افسردگی تنفسی شود.

استفاده از آنتاگونیستهای اپیدمی در دوزهای نرمال در بیماران مبتلا به وابستگی فیزیکی به مواد مخدر می تواند سندرم قطع حاد را ایجاد کند. متادون 3H با دیالیز صفاقی یا همودیالیز دفع نمیشود. در مرحله اولیه نگهداری درمان با متادون، بیماران دیگر هروئین دریافت نمی کنند، آنها باید از عوارض جانبی مرتبط با استفاده از متادون متمایز شوند.نشانه های ترک (برای هر دو هروئین و دیگر مواد مخدر) عبارتند از: رینوره، عطسه، زخم، عرق کردن، تب، احساس گرم و سرد شدن متناوب، اضطراب، تحریک پذیری ضعف، افسردگی،  لرزش، تاکی کاردی، گرفتگی معده، درد بدن، تکان ناخواسته، بی اشتهایی، حالت تهوع، اسهال، اسپاسم روده و کاهش وزن.

مصرف متادون در دوران بارداری و دوران شیردهی ممنوع و برای جنین خطرناک است

عوارض متادون

همچنین به بخش هشدار در زمان استفاده از متادون مراجعه کنید.

عوارض مصرف خودسرانه متادون و خطر اصلی مصرف متادون، افسردگی تنفسی و کاهش فشار خون است. با استفاده از متادون،  چنین عوارض جانبی اغلب مشاهده می شود:  سرگیجه، اضطراب، احساس سبکی در سر، sedation، تهوع، استفراغ، ازدیاد عرق، فشار خون آرتواستاتیک.

در چنین مواردی ممکن است کاهش دوز متادون امکان پذیر باشد. برخی از این اثرات، اغلب در بیماران آمبولی، می توانند، در صورتی که بیماران به صورت افقی و دراز کشیده قرار گیرند، کاهش یابد. سایر عوارض جانبی که با متادون ثبت می شود عبارتند از: واکنش های کلی:  ضعف، گرگرفتگی، هیپوترمی

در سیستم قلبی عروقی:

  آریتمی، برادی کاردی، extrasystole، تپش قلب،فلوتر بطنی، فیبریلاسیون بطنی و طول فاصله QT، نوع آریتمی  torsade de points میشود  (به ویژه با دوز بالای متادون)، کاردیومیوپاتی، نارسایی قلبی، کاهش فشار خون ، فلبیت، سنکوپ.

عوارض متادون در دستگاه گوارش:

  درد شکم، بی اشتهایی، اسپاسم مجاری صفراوی، کیسه صفرا، دیسکینزی صفراوی، یبوست، خشکی دهان (خشکی دهان)، التهاب زبان .

عوارض متادون در سیستم عصبی: 

سردرد، آشفتگی، سردرگمی، تشنج، اختلال، بی خوابی، اختلالات بینایی، بینایی تاری، افسردگی، چشم های خشک، سرگیجه، توهم، هیجان.

عوارض متادون در خون:

ترومبوسیتوپنی گذرا در معتادان به مواد مخدر با هپاتیت مزمن توصیف شده است .

عوارض متادون در متابولیسم:  ادم، احتباس مایع، ادم اندام های پایینی، هیپوکالمی، هیپومنیزمی، کاهش یا افزایش وزن بخشی از بدن.

عوارض متادون در سیستم تنفسی:

  ادم ریوی، عوارض آسم، بینی خشک، افسردگی تنفسی (به ویژه هنگام مصرف دوزهای بالای متادون)

عوارض متادون  بر روی پوست:

اسهال، خارش پوست ، خارش، التهاب در سیستم ادراری اثر ضد دیورتیک، دیسمنوره، تاخیر آمنوره mochiproblemy، ناتوانی جنسی، افزایش سطح پرولاکتین برای استفاده طولانی مدت و گالاکتوره.

استفاده در بیماران مبتلا به اختلال عملکرد کبدی  با درمان نگهدارنده با مصرف طولانی مدت متادون، به تدریج عوارض جانبی را در چند هفته کاهش می دهد، گرچه عوارض جانبی مانند افزایش عرق و یبوست باقی می ماند.

هنگام استفاده از دارو می تواند وابستگی مانند استفاده از مورفين را ايجاد کند.(مانند تداخل تریاک با داروها) هنگام استفاده از متادون، واکنش های حساسیت بالا، از جمله شوک، تنگی نفس دیده می شود.

عوارض جانبی احتمالی همراه با داروی حاوی گلیسیرین، در دوزهای زیاد می تواند سردرد، سوء هاضمه و اسهال را ایجاد کند.

تداخل دارویی متادون

همچنین به بخش هشدار در زمان استفاده از متادون مراجعه کنید.

تداخل دارویی متادون با سایر داروها

داروهای (کینیدین، وراپامیل) می توانند غلظت متادون را افزایش دهند. متادون با ایزوآنزیم CYRZA4 متابولیزه می شود. محرک های این ایزوآنزیم (باربیتوراتها، کاربامازپین، فنیتوئین، سنتور جانوری، نایاریپین، ریفامپیسین) می توانند متابولیسم متادون را در کبد تحریک کنند. استفاده ترکیبی از متادون-ZN با القاء ایزوآنزیم سیدراز 4 می تواند منجر به ایجاد دوران ترک شود.

مهار کننده های CYPZA4 (کانابینوئید، کلاریترومایسین، دلاوریدین، اریترومایسین، فلوکونازول، آب گریپ فروت، مهارکننده های انتخابی سروتونین (سرترالین، فلووکسامین)، آنتروکونازول، کتوکونازول، نفاازون) می توانند منجر به افزایش غلظت متادون شوند.

دفع متادون با استفاده همزمان از مهارکننده های CYPZA4 مانند برخی داروهای ضد HIV، ماکرولیدها، سایمتیدین و مواد ضد قارچی (از آنجا که متادون توسط SyPA4 ایزوآنزیم متابولیزه می شود) کاهش می یابد.

متادون محل  انحراف معیار (AUC) و حداکثر غلظت (D max ) دیانوسین و استواودین را کاهش می دهد. علاوه بر این، متادون پس از اولین مصرف داروهای فوق، می تواند جذب را کاهش و متابولیسم را افزایش دهد. متادون غلظت پلاسمایی zidovudine را در هر دو روش تزریقی و خوراکی  افزایش می دهد و همچنین AUC زیدوودین را در میزان مصرف خوراکی به میزان بیشتری نسبت به تزریق داخل وریدی افزایش می دهد.

در طول درمان با متادون باید مسمومیت زیدوودین را در بیماران در نظر داشت، در این صورت باید دوز zidovudine کاهش یابد. بیمارانی که این دو دارو را همزمان مصرف می کنند ممکن است نشانه های معمول دوران ترک (سردرد شدید، درد عضلانی، خستگی و تحریک پذیری) را داشته باشند.

مهار کننده پروتئاز ضد رتروویروسی می تواند متابولیسم متادون را مهار کند. در هنگام مصرف ریتوناویر، واکنش های مهم رخ می دهد، در هنگام استفاده از رتونور / لپیناویر، متادون در پلاسمای خون به طور همزمان با متادون کاهش می یابد.

افزایش غلظت متادون در پلاسمای خون ممکن است منجر به توسعه پدیده های سمی مرتبط با افزایش طول مدت QT شود و ممکن است نیاز به کاهش دوز متادون با داروهای دیگر باشد. استفاده از مپریدین در دوزهای درمانی برای بیمارانی که مهار کننده های MAO را مصرف می کنند می تواند به واکنش های شدید جانبی منجر شود. اگرچه پس از مصرف متادون، چنین واکنشی مشاهده نشد، اگر ضروری باشد که متادون را برای بیماران مهار کننده MAO مصرف کنید، لازم است حساسیت را آزمایش کنید، که در آن بیماران دوزهای کمی برای چندین ساعت مصرف می کنند، به تدریج آنها را افزایش می دهند و شرایط بیمار را ثبت می کنند.

با مصرف همزمان با متادون، محتوای دیسپامین در پلاسمای خون افزایش می یابد. انواع مختلف متابولیسم داروئی آنتاگونیستهای اپوئیدی (نالوکسون و نالترکسون) اثر متفاوتی در مقابل متادون دارند، . متادونها می توانند اثرات متادون را متوقف کنند و باعث ایجاد سندرم انقباض شوند. آگونیست ها / آنتاگونیست ها (butorphanol، nalbuphine، pentazocine) ممکن است بخشی از داروهای ضد درد، افسردگی تنفسی و سیستم عصبی مرکزی (CNS) را در ارتباط با استفاده از متادون متوقف کنند.

اگر در همزمان استفاده شود، می تواند اثرات عصبی، تنفسی و فشار خون را افزایش دهد. اثر متابولیسم یا آنتاگونیستی به دوز متادون بستگی دارد و اگر دوز متادون جزئی یا متوسط ​​باشد، بیشتر شایع است.

متادونها در بیماران تحت درمان طولانی مدت باعث بروز علائم برداشت می شود. بیماران که با استفاده همزمان از متادون و داروهایی که موجب هدایت قلب یا تعادل الکترولیت می شوند ممکن است باعث اختلالات قلبی شود. در چنین شرایطی، نظارت بر ECG ضروری است استفاده همزمان از داروهای متادون و ضد اسهال (دیفنوکسیلات و لورئامید) می تواند باعث یبوست شدید و افزایش افسردگی در سیستم عصبی مرکزی شود.

داروهای ضد افسردگی در ترکیب با آنتیموسارکینیم ها می تواند باعث یبوست شدید یا در صورت استفاده طولانی مدت، روده را فلج کند.

اکتروتید، یک آنالوگ مصنوعی از سموتوستاتین، می تواند اثر ضد درد متادون و مورفین را کاهش دهد، بنابراین با کاهش یا از دست رفتن کامل کنترل درد، ممکن است octreotide را لغو کند.

دامپری دیون و متکللوپرامید ممکن است میزان حذف متادون را افزایش دهند و نه میزان جذب آن. بر اثر متادون در دستگاه گوارش، ممکن است اثرات آنتاگونیستی روی دامپریدون / متکللوپرامید داشته باشد. استفاده از متادون ZN و generasoyu منجر به کاهش حداکثر غلظت پلاسما و AUC برای R-methad به ترتیب 25٪ و 13٪ می شود. با استفاده همزمان از متادون-ZN و agenesis، نظارت دقیق بیماران برای جلوگیری از کاهش دوز واقعی متادون-ZN ضروری است، به ویژه اگر ریتوناویر نیز مورد استفاده قرار گیرد.

استفاده از متادون 3H و agenesis منجر به کاهش AUC مقادیر، حداکثر و حداقل غلظت برای agenesis به ترتیب 30٪، 27٪ و 25٪. با استفاده همزمان از ویراپت با متادون ZN تغییرات در میزان متادون در پلاسمای خون مشخص می شود. ممکن است نیاز به افزایش دوز متادون ZN باشد.

با استفاده همزمان از متادون-ZN با ریزکتورهای مهارکننده ترانس کپیک معکوس غیر نوکلئوزید ممکن است دوز متادون ZN را کاهش دهد. هنگام استفاده از داروهایی که می توانند طول مدت فاصله QT را در زمان ترکیب با متادون افزایش دهند، باید با احتیاط احتیاط شود. چنین عوامل می تواند داروهای ضد عفونی کلاس های I و III، برخی از داروهای ضد افسردگی، مسدود کننده های کانال کلسیم باشد.

با ترکیب متادون با داروهایی که تعادل الکترولیتی را نقض می کنند، همچنین می تواند به افزایش طول دوره QT (hypomagnesaia، hypokalemia) نیز کمک کند. این عوامل شامل دیورتیک ها، ملین ها و گاهی اوقات مواد معدنی و داروئی هستند. متادون جذب مكسلتین را كاهش می دهد. متادون 3N باید با احتیاط برای بیمارانی که به طور همزمان سایر داروهای ضد بارداری، بیهوشی عمومی، فنوتیازین ها، سایر آرام کننده ها، آرام بخش ها و خواب آور ها، داروهای ضد افسردگی  و داروهای دیگر که مانع از فعالیت سیستم عصبی مرکزی و همچنین مصرف الکل می شود، تجویز شود. این تداخل می تواند منجر به افسردگی تنفسی، فشار خون بالا، آرام بخش عمیق و حتی کما شود. با استفاده همزمان از سایپروفلوکساسین و متادون ممکن است حالت آرام بخشی، سردرگمی، افسردگی تنفسی ایجاد شود.  متادون ممکن است نتایج آزمون بارداری را تحت تاثیر قرار دهد.

متادون به طور عمده بر سیستم عصبی مرکزی و اندام هایی که دارای عضلات صاف هستند تاثیر می گذارد. متادون یک اثر ضد درد و آرام بخش است و همچنین یک اثر سم زدایی یا حمایت کننده در اعتیاد به مواد مخدر است. نشانه های درد زا در طی 30-60 دقیقه پس از تجویز ظاهر می شود. متادون شبیه به آنچه که با استفاده از مورفین اتفاق می افتد عمل می کند، در حالی که با حملات تدریجی بیشتر، عمل طولانی مدت و علائم شدیدتر مشخص می شود. در مقایسه با مورفین، متادون خوراکی باعث حملات، کاهش میزان حداکثر و مدت طولانی اثر ضد درد می شود. فارماکوکینتیک  متادون به سرعت در دستگاه گوارش ظرف 30 دقیقه پس از مصرف، در عرض 3-4 ساعت به حداکثر غلظت خون منتقل می شود. تقریبا 85٪ از متادون موجود در پلاسمای همراه با پروتئین است که 44٪ آن به آلبومین متصل شده است و 17٪ از گلوبولین ها است. متادون با مشارکت CYP3A4 در کبد متابولیزه می شود.

متابولیت های اولیه با ادرار و صفرا همراه با مقدار کمی از داروهای اولیه دفع می شوند. در بیمارانی که قبلا از مواد مخدر استفاده نکرده اند، نیمه عمر بیان شده تقریبا 15 ساعت پس از یک دوز واحد است، در حالی که با استفاده ثابت، نیمه عمر بیان شده 22 ساعت است. نوسانات فردی قابل توجه است و می تواند از 10 تا 80 ساعت متغیر باشد، که به شما اجازه می دهد تا از دارو 1 بار در روز استفاده کنید.

غلظت تعادلی متادون در 2 تا 9 روز می تواند باشد. شرایط ذخیره سازی:  متادون-Zn باید در بسته بندی اصلی آن در دمای 25 درجه سانتیگراد نگهداری شود و دور از دسترس کودکان بگذارید.

مطالعات اخیر نشان می دهند که مکمل ها به SSRIs جهت درمان افسردگی کمک می نمایند.(سیارک)

برای چندین سال، محققین به دنبال بهترین درمان برای چندین میلیون انسان افسرده بودند.درمان؟دارو؟درمان و دارو؟ تقریبا 12 درصد زنان داروی ضد افسردگی مصرف می نمایند، و در اکثر آن ها به صورت بالینی افسردگی تشخیص داده نشده است.با مصرف سرسام آور 400 درصدی داروی ضد افسردگی از دهه 1990، محققین بیشتر نگران استفاده مناسب داروها، و همچنین نحوه ارتباط این داروها با دیگر مکمل ها، مواد غذایی و نسخه ها بوده اند.

(آیا شما نیاز به مکمل فیبر دارید؟پاسخ اینجاست.)مسلما شایع ترین داروی ضد افسردگی مورد استفاده مهار کننده های جذبی سروتونین یا SSRIs می باشد.این داروها معمولا اولین سطح دفاعی در برابر مسائل سلامت روانی از قبیل افسردگی و اضطراب هستند.همچنین ممکن است برای مسائلی از قبیل بی خوابی و PMS نیز تجویز بشوند.SSRIs بیشتر شبیه به آنچه که از نامش پیداست وارد عمل می شود:آن ها به محض اینکه آزاد می شوند مانع باز جذب سرتونین شده، خلق و خوی طبیعی بدن را بالا می برند.همین امر سطح سرتونین را در بدن افزایش می دهد.سرتونین بیشتر= خلق و خوی بهتر.

پزشکان از افرادی که SSRIs مصرف می نمایند می خواهند که در خصوص ترکیب این داروها با مکمل های گیاهی و الکل از قبیل مخمر سنت جان هوشیار باشند، زیرا ترکیب این داروها می تواند برخی عوارض منفی داشته باشد.اما، بر عکس،تحقیق دیگر نشان می دهد که برخی مکمل ها ممکن است نقش SSRIs را ارتقاء بدهند.یک مطالعه از دانشگاه ملبورن گزارش می دهد که مکمل های اسید فولیک، امگا 3، ویتامین D، و آدنوزیل متیونین در واقع اثربخشی داروهای ضد افسردگی را به حداکثر می رسانند.

آن ها همچنین به همان تاثیرات بالقوه از جانب کراتین، روی، ویتامین C، و تریپتوفان اشاره نمودند، اما افزودند که تحقیق بیشتری جهت تائید یک اتصال مورد نیاز است.بنابراین چرا ترکیبات خاص مکمل-دارو بسیار اثربخش هستند، در حالی که دیگر موارد در واقع بسیار خطرناک می توانند باشند؟یک نظریه در خصوص نحوه ارتباط مکمل ها با سطوح سروتونین می باشد.به عنوان مثال، SAMe، فرم ترکیبی یک ترکیب طبیعی در بدن، منجر به افزایش عملکرد سروتونین شده، مقدار بیشتری را آزاد می سازد.

و بسیار شبیه به SSRIs، امگا 3 به کنترل جذب سروتونین می پردازد، بدین معنی که به شما در حفظ سطوح بالاتر سروتونین در بدن کمک می نمایند.یک ایده دوم نشان می دهد که افرادی که از افسردگی رنج می برند در بدن های خود التهاب را افزایش داده اند، و از آنجایی که SAMe و امگا 3 دارای خواص ضد التهابی هستند، می توانند علائم افسردگی را با کاهش این التهاب کاهش بدهند.(خلق و خوی در نوسان شما بیشتر مرتبط با چیزی است که شما می خورید.آیا رژیم غذایی شما را عصبانی می نماید؟)

علاوه بر این، مکمل سازی با اسیدهای آمینه از قبیل کراتین و تریپتوفان ممکن است به بدن شما در تولید سروتونین بیشتر کمک می نماید زیرا اسیدهای آمینه پیش ساز تمامی پروتئین هایی هستند که مواد شیمایی عصبی، از جمله سروتونین را می سازند.دلیل مشابه استدلال می نماید که ویتامین های B، C و D همچنین ممکن است به نفع افرادی باشد که از افسردگی رنج می برند، در حالی که ویتامین ها در کمک به تولید سروتونین مهم هستند.

در حالی که صرف نظر از خرید یک بطری اسید فولیک، امگا 3،ویتامین D، یا SAMe  تا حدودی نابهنگام است،تحقیق مرتبط با ترکیب این مکمل ها با SSRIs دلگرم کننده می باشد.قبل از آغاز هرگونه رژیم مکمل، با پزشک مشورت نمائید، در حالی که تداخلات دارویی، اثربخشی و دوز باید مدنظر قرار بگیرند.

علائم آنفلوانزا می­تواند سبب دنیایی از بدبختی، از تب و سرفه تا گلو درد، گرفتگی بینی، دردها، و لرزها شود. اما راه­هایی وجو دارند که احساس بهتر داشته باشیم.(سیارک) 

داروهای ضدویروسی تجویزشده ممکن است بعد از اینکه مدت کوتاهی بعد از مریضی آنرا استفاده کردید علائم آنفولانزا را تسکین دهد. در بسیاری از موارد، با این حال، داروهای خانگی ساده ممکن است همه چیزی باشد که شما برای رهایی از علائم خفیف تا متوسط آنفلوانزا، لازم دارید.

در اینجا 10 درمان طبیعی برای آنفلوآنزا آورده شده است:(سیارک) 

1. مایعات فراوان بنوشید: آنفولانزا می­تواند آب بدن شما را بگیرد، خصوصا اگر استفراق یا اسهال داشته باشید. بنابراین مطمئن شوید که مایعات به اندازه کافی بدست می­آورید. بنابراین آب میوه و نوشیدنی­های الکترولیتی. شما ممکن است بخواهید به دور از نوشیدنی­های کافئین­دار باقی بمانید، زیرا کافئین یک ماده ادرارآور است. چای گیاهی با عسل می­توانید باعث تسکین گلو درد شود. اگر شما احساس تهوع دارید، سعی کنید جرعه­های کوچک مایعات را بخورید – قورت دادن ممکن است باعث شود شما بالا بیاورید. چگونه شما می­توانید مطمئن باشید مایع کافی دریافت کرده­ اید؟ ادرار شما باید به رنگ زرد کمرنگ، تقریبا بی­رنگ باشد.

2. مقداری سوپ مزمزه کنید. برای نسل­ها، پدر و مادران دلسوز سوپ مرغ را برای بچه­ ها که سرماخوردگی و آنفولانزا گرفته، تهیه کرده­ اند. اما کار مادر درست بود؟ احتمالا. یک مطالعه منتشر شده در مجله قفسه­ سینه (Chest) نشان داد که سوپ مرغ ممکن است به علائم عفونت­های مجرای تنفسی فوقانی مثل آنفولانزا کمک کند.(سیارک) 

من باور دارم که سوپ مرغ به علائم کمک می­کند Blackwelder پروفسور پزشکی خانواده  می­گوید. اما همه پزشکان موافق نیستند که شیمی بتنهایی بتواند مزایای آشکار سوپ را توضیح دهد. "هنگامی که شما بر روی یک کاسه سوپ مرغ داغ خم می­شوید و بخار تا بینی شما بالا می­آید، شما احساس بهتری می-کنید.

3. کدوتنبل باشید(کسی که زیاد می­نشیند). به ندای درونیت گوش کن. اگر به شما می­گوید که ورزش نکنید، پس نکنید. اگر اصرار دارد شما کل روز را در تخت بمانید، پس انجامش بده. برای انجام کارهای روزانه فشار نیاورید حتی در مواجهه با علایم شدید سرماخوردگی یا آنفولانزا. استراحت "راه دیگر برای حمایت از توانایی­های بدن برای مبارزه با عفونت" است.

برای خواب شب هنگام مضایقه نکنید. دوره­های خوب خواب به کار خوب سیستم ایمنی بدن کمک می­کند، بنابراین مهم است که هر شب هست ساعت کامل را بخوابید،" Schaffner می­گوید.

4. رطوبت. تنفس هوای مرطوب به تسکین گرفتگی بینی و درد گلو درد کمک می­کند. یک استراتژی خوب افراط در دوش پربخار چند بار در روز است -- یا فقط دوش گرفتن و نشستن در حمام برای چند دقیقه، و استنشاق بخار. راه دیگر استفاده از یک بخارساز یا یک مرطوب­کننده است. اغلب آنرا  تمیز کنید تا مطمئن شوید بدون قارچ و کپک است.
5. یک چادر درست کنید. نیاز به یک راه سریع برای باز کردن راه­های هوایی مسدودشده هستید؟ یک قابلمه آب را به جوش برسانید و آنرا از حرارت دور کنید. با یک حوله سر خود را بپوشانید، چشمان خود را ببندید و بر روی آب در زیر "چادر،" خم شوید، از طریق بینی خود به مدت 30 ثانیه تنفس عمیق داشته باشید .اضافه کردن یک یا دو قطره نعناع یا روغن اوکالیپتوس به آب را برای بالا بردن قدرت شکستن- خلط را توصیه می­کند. این را هرچند دفعه که برای سبک کردن گرفتگی لازم است تکرار کنید.
6. یک فشار گرم را امتحان کنید. بر روی پیشانی و بینی، یک پارچه گرم راه بسیار خوبی برای کم کردن سردرد یا درد سینوس است.
7. یک مکنده باشید. قطره سرفه­، قرص­های گلو، و آب­نبات سفت می­تواند بطور شگفت­آوری در کاهش سرفه و گلو درد موثر باشد
8. غرغره کردن با آب نمک به خلاص شدن از شر خلظ غلیظ که می­تواند در پشت گلو جمع شود، به ویژه پس از اینکه دراز کشیده­اید، کمک می­کند. همچنین می­تواند به کاهش گرفتگی گوش کمک می­کند.
9. سعی کنید بینی­تان را آبیاری کنید. برای کاهش گرفتگی و ترشحات پشت بینی -- و شاید کاهش خطر ابتلا به عفونت سینوسی - برخی از پزشکان آبیاری بینی را توصیه می­کنند. شما می توانید یک neقوری شستشوی بینی) در فروشگاه­های مواد غذایی بهداشتی و داروخانه­ها بخرید، یا یک بطری فشاری نمک­دار را انتخاب کنید. شما آب نمک را در یک سوراخ بینی ریخته و اجازه دهید از سوی دیگر بیرون آید، مجرای بینی خود را پاکسازی کنید. ­محلول­های نمک­دار از قبل- ساخته شده را خریده و یا آن را با مخلوط کردن نمک و آب استریل یا آب مقطر ولرم درست کنید.
10. یک پرستار آماده کنید. یک پرستار می­تواند دمای شما را پایین آورده یا گلو دردتان را درمان کند، اما "داشتن کسی که شما را در تخت­تان قرار داده و برای شما مایعات بیاورد بسیار آرامش­بخش است،" Blackwelder می­گوید. اگر یک دوست یا عضو خانواده پیشنهاد کمک به شما را داد، حتی اگر برای ملاقات کوتاه و بازدید شما آمده باشد، قدر آن را بدان – و آنرا قبول کن.(سیارک) 

مترجم itrans.ir  

نظرات و تجربیات خود را در رابطه با این پست با ما به اشتراک بگذارید...

هرگز، داروهای بدون نسخه ی مخصوصِ بزرگسالان را به کودکتان ندهید. شما فقط دوز مناسب را حدس می زنید، و [این در حالی است که] برای کودکان، برخی از داروها [با دوزِ] متفاوتی تنظیم شده اند. تنها از محصولاتی استفاده کنید که برای استفاده در بچه ها، نوزادان، و یا کودکان برچسب گذاری شده اند ("برای مصرف در کودکان").  (سیارک) 

 هیچ دارویی  را "آب نبات" ننامید.
کودکان و نوجوانان، به خصوص آن هایی که کوچک تر هستند، دوست دارند از بزرگسالان تقلید کنند. اقدامات احتیاطی:
• از مصرف داروی خود و یا داروهای بدون نسخه در حضور فرزندان اجتناب کنید.
• اطمینان حاصل کنید که هرگز هیچ دارویی را "آب نبات" نمی نامید.
داروی با طعم شیرین ، مانند ویتامین کودکان را به عنوان پاداش استفاده نکنید. می توانید پس از [مصرفِ دارو]، نوشیدنیِ مورد علاقه ی [کودکتان را] برای "شستن طعم و مزه" [ی ناخوشایندِ دارو]، پیشنهاد کنید.

سازمان تغذیه و داروی ایالات متحده (FDA) چند دارو برای زنان یائسه تصویب کرده است تا به کاهش یا توقف تحلیل استخوان، ساخت استخوان یا کاهش خطر شکستگی کمک کند. این داروها تنها زمانی کارآمد هستند که به طور منظم مصرف شوند. بعلاوه، درمان از طریق هر دارو، خطرهای مشخص و عوارض جانبی نیز دارد.

هورمون درمانی

درمان استروژن پس از یائسگی و درمان ترکیب استروژن پروژسترون

گرچه مورد تایید سازمان غذا و درمان (FDA) برای درمان استئوپروز که یکی از شایع ترین بیماری های زنان است، نمی باشد، اما درمان خوراکی (از راه دهان) و ترنس درمان استروژن که درمان استروژن (ET) نامیده می‌شود و ترکیب استروژن پروژسترون ، هورمون درمانی (HT) نامیده می شود، برای پیشگیری از تحلیل استخوان زنانی که به تازگی یائسه شده اند و عوامل خطر ابتدا به استئوپروز ازجمله تحلیل استخوان یا کوچک شدن اسکلت دارند‌ و پوکی استخوان،  تایید می شود.
مطالعات نشان می دهد که ET، توده استخوانی را افزایش داده و بروز شکستگی‌های مربوط به ستون فقرات، مچ دست و لگن را کاهش می دهد. با این حال به خاطر خطرات طولانی مدت هورمون درمانی (خطرات شناسایی شده در چند سال اخیر توسط انستیتوی فدرال سلامت زنان)، FDA توصیه می کند که زنان ابتدا دیگر داروهای ضد پوکی استخوان را استفاده کنند و هشدار می دهد که هورمون درمانی باید در کمترین دوز برای کوتاه ترین زمان ممکن به کار برده شود.

• هورمون درمانی
• رالوکسیفن (اویستا)
• آلندرونات (فوزاماکس و برندهای دیگر، از جمله ژنتیک)
• ریزدرونات (یا آکتونل، آتلویا)
• ایباندرونات (Boniva)
• زولدرونیک اسید (Reclast)
• کلسی تونین (میاکلسیک و فورتیکال)
• تری پاراتاید (فورتئو)
• دنوزوماب (پرولیا)

رالوکسیفن (اویستا)

به شکل قرص موجود می باشد. این دارو برای پیشگیری و درمان استئوپروز در زنان یائسه توصیه می شود. رالوکسفین اثرات مثبتی شبیه به استروژن روی استخوان دارد اما نه روی پستان یا پوشش داخلی رحم و ممکن است خطر سرطان سینه حاصل از استروژن را تا 65 درصد در هشت سال کاهش دهد. FDA تایید می کند که رالوکسفین خطر ابتلا به سرطان سینه در زنان مبتلا به استئوپروز و حتی در زنان بدون استئوپروز که بیشتر در معرض خطر ابتلا به سرطان سینه هستند، را کاهش می دهد.
این بخشی از گروه داروهایی است که تعدیل‌کننده انتخابی گیرنده استروژن (SERMها) نامیده می شوند و به نظر می رسد که از تحلیل استخوان در ستون فقرات، لگن و نقاط دیگر بدن پیشگیری نماید. مطالعات نشان می دهد که رالوکسیفن خطر شکستگی ستون فقرات در زنان مبتلا به استئوپروز را کاهش می دهد اما هیچ اطلاعاتی وجود ندارد که کاهش خطر هرگونه شکستگی دیگر را تایید نماید. عوارض جانبی احتمالی شامل گرگرفتگی ، لخته شدن خون رگ ها (شبیه به استروژن) و گرفتگی عضلات پا می باشد. این قرص یکبار در روز بهمراه غذا یا بدون آن مصرف شود.

آلندرونات (فوزاماکس و برندهای دیگر، از جمله ژنتیک)

از داروهای گروه بیس فسفونات، این دارو مورد تایید FDA مخصوص درمان و پیشگیری از استئوپروز استخوان می باشد. مطالعات نشان می دهد که آلندرونات، توده استخوانی را افزایش داده و خطر شکستگی های مربوط به ستون فقرات،‌لگن، مچ دست و دیگر شکستگی ها را تا بالای 50 درصد در هر دو تا چهار سال در زنان مبتلا به استئوپروز کاهش می دهد.
آلندرونات همچنین برای درمان گلوکوکورتیکوئید ناشی از استئوپروز و درمان استئوپروز در مردان تایید شده است. قرص های آلندرونات بایستی با معده خالی در صبح و با هشت اونس آب در حداقل 30 دقیقه قبل از اولین وعده غذایی، نوشیدنی یا داروی روزانه مصرف شود. برای به حداقل رساندن اثرات جانبی که می تواند شامل سوزش معده یا سوزش مری باشد، حداقل ۳۰ دقیقه بعد از مصرف این دارو راست بایستید. آلندرونات را می توان روزانه و یا بعنوان یک رژیم دارویی هفتگی مصررف کرد.
آلندرونات همچنین به صورت قرص 2.800 یا 5.600 IU از ویتامین D3 که فوزاماکس پلاس دی نامیده می شود، نیز موجود می باشد.

ریزدرونات (یا آکتونل، آتلویا)

نوع دیگری از داروی بیس فسفونات است که برای درمان و پیشگیری از استئوپروز در زنان پس از یائسگی و برای پیشگیری و درمان استئوپروز ناشی از گلوکوکورتیکوئید در زنان و مردان توصیه می شود. این می تواند یک بار در روز، یک بار در هفته یا یک بار در ماه مصرف شود. ریزیدرونات همراه با کلسیم نیز موجود می باشد. مطالعات نشان می دهد که ریزیدرونات، توده استخوانی را افزایش داده و خطر شکستگی های ستون فقرات، مچ دست، ران و دیگر شکستگی‌ها در زنان مبتلا به استئوپروز را کاهش می دهد. آن را با معده خالی در صبح با هشت اونس آب، به مدت 30 دقیقه قبل از خوردن یا نوشیدن مصرف نمایید. برای حداقل کردن عوارض جانبی که می تواند شامل سوزش معده یا سوزش مری باشد، به مدت حداقل 30 دقیقه بعد از مصرف راست بماند. هرگونه ویتامین، کلسیوم و آنتی اکسیدانها را حداقل 30 دقیقه بعد از رزیدرونات مصرف کنید.

ایباندرونات (Boniva)

بیس فسفونات دیگری است که توسط FDA جهت پیشگیری و درمان استئوپروز در زنان یائسه توسعه داده شده است. بروز شکستگی‌های مهره را تا حدود 50 درصد کاهش داده و تراکم مواد معدنی استخوان در کل اسکلت را افزایش می‌دهد. همچنین ایباندرونات در زنانی که به تازگی یائسه شده‌اند، از تحلیل استخوانی پیشگیری می کند اما فقط در افرادی که هنوز به استئوپروز مبتلا نشده‌اند. ایباندرونات بایستی یکبار در ماه با معده خالی اول صبح با هشت اونس آب (نه مایع دیگر) حداقل 60 دقیقه قبل از هرگونه خوراکی یا نوشیدنی مصرف گردد. بیماران بایستی به مدت حداقل یک ساعت بعد از مصرف این دارو، راست بمانند. همچنین ایباندرونات می تواند به صورت داخل وریدی هر سه ماه یکبار استفاده گردد.

زولدرونیک اسید (Reclast)

در سال 2007، برای درمان استئوپروز بعد از یائسگی، زولدرونیک اسید با تزریق یکبار در ماه آزمایش شد و در سال 2009 مجوز آن تصویب گردید تا برای پیشگیری از بروز استئوپروز در زنان بعد از یائسگی با توده کم استخوانی نیز استفاده شود. Reclast داروی بیس فسفونات دیگری است که روی تقویت استخوانها و حفاظت در برابر شکستگی‌های ناشی از استئوپروز از جمله ستون فقرات و لگن بکار می‌رود. در یک پروژه عظیم، زولدرونیک اسید خطر شکستگی های لگن را تا 41 درصد و شکستگی‌های ستون فقرات را تا 70 درصد کاهش داد. Reclast تنها یکبار در سال یا یکبار در دو سال (بسته به تشخیص) به صورت 15 دقیقه تزریق داخل وریدی انجام می‌شود. عوارض جانبی شامل تب گذرا، درد عضلانی، درد استخوانی یا مفصلی، علائمی شبیه به سرماخوردگی و سردرد دارد. معمولا بروز چنین علائمی در سه روز اول دریافت Reclast شروع می شود و معمولا در عرض سه تا چهار روز برطرف می‌گردد.

کلسی تونین (میاکلسیک و فورتیکال)

این برای درمان استئوپروز در زنانی که پنج سال از یائسه شدن آنها می گذرد و نمی توانند استروژن درمانی را تحمل کنند، تایید شده است. مطالعات نشان می دهند که این دارو به آرام شدن تحلیل استخوانی، افزایش تراکم استخوانی ستون فقرات کمک می کند و می تواند درد شکستگی را کاهش دهد. از آنجایی که کلسی تونین یک پروتئین است، نمی تواند به صورت خوراکی مصرف گردد، بنابراین به صورت اسپری بینی یا در برخی موارد، به صورت تزریق می باشد. عوارض جانبی احتمالی آن شامل سوزش و التهاب بینی، خون دماغه، سردرد و کمردرد می‌باشد. کلسی تونین تزریقی ممکن است واکنش آلرژیک و فلاشینگ صورت و دستها، ادرار مکرر، تهوع و خارش پوست بهمراه داشته باشد. کلسی تونین برای استئوپروز به قدر سایر داروها قوی نیست بنابراین معمولا برای افرادی که نمی توانند از داروهای دیگر استفاده کنند، بکار می رود. (سیارک)

تری پاراتاید (فورتئو)

نوعی از هورمون پاراتیروئید و اولین دارویی است که به جای کاهش از کارافتادگی استخوان، تشکیل استخوان را تحریک می کند. این برای زنان بعد از یائسگی و برای مردانی که در خطر بالای شکستگی قرار دارند، تایید شده است. این تراکم استخوانی را افزایش و شکستگی‌های ستون فقرات و دیگر شکستگی‌ها را کاهش می دهد. این دارو یک بار در روز تزریق می شود (به مدت بیش از 24 ماه). عوارض جانبی آن می تواند شامل تهوع، سرگیجه و گرفتگی عضلات پاها باشد.

دنوزوماب (پرولیا)

این درمان تزریقی که در سال 2010 توسط FDA تایید شده است، یک آنتی بادی مونوکلونال کاملا انسانی است. این گزینه دیگری برای زنان بعد از یائسگی مبتلا به استئوپروز که در خطر بالایی از شکستگی قرار دارند، مهیا می سازد. این به کار می رود تا تحلیل استخوانی را کاهش داده و توده استخوانی و طول آن را افزایش ‌دهد. همچنین خطر شکستگی‌های مربوط به ستون فقرات، لگن و سایر شکستگی‌ها را کاهش می دهد. تزریق آن هر شش ماه یکبار توصیه می شود. عوارض جانبی می تواند شامل درد پشت، درد در اندام، درد عضلانی، کلسترول بالا و عفونت مثانه باشد. عوارض جانبی جدی شامل میزان کلسیم بالا در خون، عفونت‌های جدی و واکنش‌های پوستی از جمله درماتیت، خارش و اگزما می‌باشد. (سیارک)
در مورد داروهای ضد پوکی استخوان، به ویژه بیس فسفونات‌ها و دنوزوماب مرتبط با استئونکروز فک (ONJ) و شکستگی‌های غیرمعمولی استخوان ران نگرانی‌هایی وجود دارد. برخی از گزارش‌ها، در مورد افراد مبتلا به استئوپروز که برای مدت زمان طولانی از بیس فسفونات‌ها استفاده می‌کنند، افزایش خطر ابتلا به شکستگی ران را نشان می دهد. همچنین FDA درباره چسباندن برچسب‌های اخطار و استفاده محتاطانه برای تمامی داروهای بیس فسفونات که جهت پیشگیری و درمان استئوپروز و برای دنوزوماب تایید شده است، هشدار داده است. گاها قبل از اینکه هرگونه شکستگی غیرمعمولی اتفاق افتاده باشد امکان دارد در ران علائم درد دیده شود؛ در صورتی که از داروی استئوپروز به مدت چند سال است که استفاده می کنید و در باسن یا ران خود احساس کشیدگی یا درد می کنید با متخصص مراقبت‌های بهداشتی تماس حاصل فرمایید.
از آنجایی که بیس فسفونات ها در استخوان انباشته می شوند، امکان دارد برخی از بیمارانی که از این داروها استفاده کرده اند، بعد از 5 تا 10 سال درمان با بیس فسفونات، از آنها «ترک موقت دارو» خواسته شود. مهم است بدانیم که ONJ و شکستگی‌های معمولی، به ندرت اتفاق می افتند و اینکه خطر شکستگی لگن معمولی تهدید بسیار جدی برای زنان مبتلا به استئوپروز می باشد. درباره مزایا و خطرات استفاده از داروهای استئوپروز با ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی خود گفتگو کرده و با در نظر گرفتن سابقه سلامتی خود، درباره اینکه چه درمان و گزینه های پیشگیرانه‌ای برای شما بهترین گزینه است، مشورت نمایید.

جلوگیری از افتادن و زمین خوردن مهم است

در افراد بالای 60 سالگی، افتادن یکی از شایع‌ترین علل شکستگی لگن، مچ دست و مهره می باشد. خطرات محیطی از جمله طبقه‌های لغزنده، یا موکت سست می تواند خطر افتادن را افزایش دهد. مسائل فیزیکی از جمله مشکلات بینایی و/یا مشکلات تعادلی، بیماری‌های مزمن که عملکرد ذهنی یا فیزیکی را مختل می نمایند، و داروهای معینی نیز ممکن است شما را در معرض خطر قرار دهد. (سیارک)
جهت کمک به از بین بردن عوامل محیطی که ممکن است منجر به افتادن شود را تغییر دهید:
در داخل خانه: سطوح کف را صاف نگه دارید اما نه لغزنده، درهم ریختگی و سیم‌های رها شده را جمع آوری کنید؛ حتی در منزل هم از کفش‌های پاشنه کوتاه و ساپورتیو استفاده کنید، از راه رفتن با جوراب، جوراب ساق بلند یا دمپایی خودداری کنید؛ اطمینان حاصل کنید که پله ها نور کافی دارند و اینکه در هر دو طرف دارای نرده می باشد؛ بر روی دیوارهای حمام نزدیک به وان، دوش و دستشویی دستگیره نصب کنید. و از حصیر لاستیکی در دوش یا وان استفاده کنید.
خارج از منزل: در صورت لزوم، از عصا یا واکر استفاده کنید، برای کشش از کفش های کف لاستیکی استفاده کنید، زمانی که پیاده‌روها لغزنده است، روی چمن راه بروید؛ در کف های زیاد جلا داده شده که وقتی مرطوب هستند صیقلی می باشند، با احتیاط راه بروید. در حد امکان از رانر پلاستیک یا فرش استفاده کنید. برخی از زنان مسن که احتمال افتادن و شکستگی لگن در آنها بیشتر است امکان دارد بخواهند تا از محافظ ران استفاده کنند. این محفظها پوشش‌هایی نازک هستند که می توانند از زیر لباس پوشیده شوند.
برنامه های تقویت عضلانی و بازآموزی تعادل نیز در پیشگیری از افتادن موثر می باشند.

 پست های مرتبط:

استراتژی ورزشی برای پیشگیری از استئوپروز

پرسش و پاسخ در مورد پوکی استخوان

درمان استئوپروز یا پوکی استخوان

تشخیص استئوپروز یا پوکی استخوان

استئوپروز یا پوکی استخوان

بررسی اجمالی پوکی استخوان ارثی

علائم پوکی استخوان و راه های تشخیص

پیشگیری از سقوط در مردان و زنان مبتلا به پوکی استخوان

بررسی اجمالی پوکی استخوان

این پست را چگونه می‌بینید؟ آیا شما یا کسی از نزدیکانتان از دارو های بالا استفاده می کند؟ لطفا اثرات آن داروها را به اشتراک بگذارید. (سیارک)  

مترجم  itrans.ir

مکمل غذایی طبیعی با عصاره طبیعی سیب زمینی هندی، اسیدهای چرب ضروری و مواد معدنی دریایی.

جزئیات محصول

منولیستیکا کمک ضروری و خاصی را ارائه می‌دهد؛ به گونه‌ای که زنان چهل ساله و بالاتر می‌توانند شکل بدنی بهینه و انرژی خود را حفظ کنند که این متقابلاً منبع خوشحالی و حالت روانی مساعد است. بنابراین، ادامه زندگی با زیبایی و ظرافت کامل زنانه امکان پذیر است.

ترکیبات

هر کپسول نرم ژلاتینی منولیستیکا حاوی مواد زیر است:
عناصر دارویی: روغن دانه گل گاو زبان (22% GLA) – 160 میلی‌گرم؛ عصاره ساقه سیب زمینی شیرین (20:1، QCE 2500 میلی‌گرم) – 125 میلی‌گرم؛ روغن ماهی (18% EPA، 12% DHA) (موتوماهی کامل، گیش ماهی کامل، شگ ماهی کامل) – 70 میلی‌گرم؛ روغن زیتون تازه - 40 میلی‌گرم؛ ویتامین E (دی-آلفا توکوفرول) – 3.3 میلی‌گرم AT؛ ساقه جلبک دریایی – 52 میلی‌گرم؛ تخمه آفتابگردان – 70 میلی‌گرم
عناصر غیر دارویی: ژلاتین، گلیسیرین، پودر کاهوی دریایی، موم.

مقدار مصرف

1 تا 3 کپسول ژلاتینی در هر روز طبق سن؛ همراه با غذا (1 تا 2 کپسول برای حدود 40 سال، 2 تا 3 کپسول برای حدود 50 سال و 3 کپسول برای سنین بیشتر از آن). گاهی اوقات توصیه می‌شود پس از 3 هفته مصرف دارو، یک هفته توقف ایجاد شود.

احتیاط

قبل از استفاده از آن در صورتی که عوامل خطر بیماری قلبی عروقی (CVD) (از جمله فشار خون بالا، کلسترول بالا و/یا تری گلیسیرید) دارید با کارورز مراقب بهداشت مشورت کنید. در دوران بارداری یا شیردهی از آن استفاده نکنید. در صورتی که جوش قرمز صاف تا کمی برآمده، خارش پوست، سوزش در گلو و/یا احساس تنگی در گلو ادامه داشته باشد، مصرف آن را متوقف ساخته و با مراقب بهداشت خود مشورت کنید. در صورتی که روکش ایمنی پاره شده باشد، آن را مصرف نکنید.