سرطان تخمدان پنجمین نوع مهم سرطان بین زنان است و بیشترین میزان مرگ و میر بین سرطان های دستگاه تناسلی در زنان را دارد.

• آمار سرطان تخمدان
• فاکتورهای خطر برای سرطان تخمدان
• تخمک گذاری و سرطان تخمدان
• علائم ابتلا به سرطان تخمدان
• عکس برداری و آزمایش

5 مورد که هر زنی باید در مورد سرطان تخمدان بداند:

آمار سرطان تخمدان

سرطان تخمدان یکی از بیماری های زنان است که خوشبختانه از لحاظ آماری شیوع پایینی دارد اما مرگبار است.موسسه ملی سرطان پیش بینی کرده است که امسال سرطان تخمدان در 22280 زن تشخیص داده شود و 15500 نفر از آنان بخاطر عوارض آن خواهند مرد.(بعنوان مقایسه، NCI پیش بینی کرده است که امسال سرطان پستان در 226870 زن تشخیص داده شود و 39510 تن از آنان فوت کنند.) (سیارک) 

در مجموع از هر 72 زن یکی در طول مدت عمرش دچار سرطان تخمدان خواهد بود.

سرطان تخمدان بیشتر در زنان سفیدپوست رایج است تا زنان نژادهای دیگر.در ایالات متحده سالانه از میان 100000 زن 13.4 نفر زن سفیدپوست مبتلا وجود دارد.11.3 مورد زنان اسپانیایی و 9.8 نفر سیاهپوست یا آسیایی.

در مجموع نرخ بهبودی سرطان تخمدان بصورت سالانه 43.7 درصد است اما نرخ بهبودی به شدت به این وابسته است که هنگام تشخیص،سرطان در چه مرحله ای باشد.بر اساس آمار NCI 91.5 درصد از کسانی که پیش از انتشار گسترده ی سرطان تشخیص داده شدند حداقل 5 سال زنده ماندند درحالی که تنها 26.9 درصد از کسانی که پس از این مرحله بیماری خود را فهمیدند بیش از 5 سال عمر کردند.

فاکتورهای خطر برای سرطان تخمدان

براساس NCI مهمترین فاکتور خطر برای سرطان تخمدان سابقه خانوادگی است.خطر سرطان تخمدان برای یک زن وقتی که یکی از بستگان درجه یک (مادر،خواهر یا دختر) سرطان تخمدان داشته اند سه برابر میشود.

علت این افزایش خطر با بستگی فامیلی،این است که اعضای نزدیک یک خانواده ممکن است بصورت مشترک شکل تغییریافته ای از ژن BRCA1 و BRCA2 را داشته باشند.این تغییر حالت ژن خطر ابتلا به سرطان تخمدان را افزایش میدهد: 15 تا 40 درصد از زنانی که BRCA1 و  BRCA2تغییر یافته دارند دچار این سرطان میشوند در حالی که 1.4 درصد از زنان دیگر دچار میشوند.زنانی که این ژن های تغییر یافته را دارند معمولا پیش از 50 سالگی دچار سرطان تخمدان خواهند شد.

اما هنوز 85 تا 90 درصد از کسانی که به سرطان تخمدان مبتلا میشوند دلیل ژنتیکی واضحی ندارند.

داروهای باروری، هورمون درمانی های پس از یائسگی و چاقی هم میتوانند با افزایش خطر سرطان تخمدان مرتبط باشند.به طور کلی، خطر ابتلا به بیماری ها در زنان با افزایش سن زیاد خواهد شد.

تخمک گذاری و سرطان تخمدان

به نظر میرسد خطر سرطان تخمدان برای یک زن با افزایش تعداد دفعاتی که در طول عمرش تخمک گذاری میکند افزایش مییابد.(سیارک) 

دکتر رونی دراپکین استاد پاتولوژی دانشکده پزشکی دانشگاه هاروارد میگوید: "درحین تخمک گذاری،یک تخمک از تخمدان آزاد شده و به لوله ی فالوپ میلغزد، و تحقیقات اخیر نشان داده است مایعی که همراه تخمک از تخمدان ترشح میشود شامل برخی فاکتورهای رشد و مولکول هایی است که به DNA سلول های مجاور لوله فالوپ آسیب میرساند.بعلاوه شواهد نشان میدهد که سرطان مرگبار تخمدان،که از جمله سرطان های درجه بالاست، زمانی آغاز میشود که سلول های انتهایی لوله فالوپ و نه سلول های خود تخمدان، سرطانی میشوند.

دراپکین میگوید: "این موضوع نشان میدهد که هر عاملی که تعداد دفعات تخمک گذاری زنان را کاهش دهد،خطر ابتلا به سرطان تخمدان را هم در آنان کاهش میدهد".

شیردادن از پستان،حاملگی و قرص های پیشگیری از حاملگی همگی باعث کند شدن فرآیند تخمک گذاری میشوند و در نتیجه طبق مطالعات این فاکتورها خطر ابتلا به سرطان تخمدان را کاهش میدهند.

علائم ابتلا به سرطان تخمدان

بر طبق نتایج کلینیک مایو، یکی از دلایلی که باعث میشود تشخیص سرطان تخمدان در مراحل ابتدایی دشوار باشد این است که نشانه های آن شبیه به نشانه های بیماری های رایج مانند مشکلات گوارشی میباشد.

چند علامت ابتلا برای سرطان تخمدان چنین میباشد:

• نفخ، فشار و یا احساس پر بودن در شکم
• درد یا ناراحتی در لگن خاصره
• عدم هضم،نفخ یا حالت تهوع دائمی
• تغییر در عادات اجابت مزاج مانند یبوست یا تکرر ادرار
• از دست دادن اشتها یا احساس سیری کاذب
• بزرگ شدن سایز دور شکم و تنگ شدن لباس های معمول
• احساس کم انرژی بودن دائمی

 در سرطان تخمدان علایم بیماری در طول زمان شدیدتر و بارزتر خواهند شد.(سیارک) 

به علت رایج بودن نشانه های بیماری، دانشمندان به دنبال کشف تعداد دفعات، شدت و دوره ی علائم مربوط به سرطان تخمدان برای فهم تمایز آن با نشانه های بیماری های دیگر هستند.

در تحقیقی که در سال 2004 در مجله انجمن پزشکی آمریکا منتشر شد،محققان با درنظر گرفتن مراجعین یک کلینیک پزشکی، زنانی را که دچار سرطان تخمدان بودند را با زنانی که دچار آن نبودند مقایسه کردند.

آن ها دریافتند که ترکیبی از مشکلات درد شکن، درد لگن، نفخ، یبوست و افزایش سایز دور شکم در زنانی با سرطان تخمدان بسیار شدیدتر است.برای مثال 43 در صد از زنانی که سرطان تخمدان داشتند دچار مشکلات فوق بودند درحالی که تنها 8 درصد از زنانی که این سرطان را نداشتند دچار این مشکلات شده بودند.

عکس برداری و آزمایش

هیچ آزمایش عکس برداری ای تا کنون نتوانسته است سرطان تخمدان را بطور قطع تشخیص دهد.ممکن است آزمایشات لگنی انجام شده توسط پزشکان شامل برسی تخمدان هم باشد اما تا زمانی که تومورهای سرطانی بزرگ نشده اند معمولا تشخیص آن ها توسط این آزمایشات ممکن نیست.

آزمایشات فراصوتی واژنی و آزمایش خون که میزان مولکولی به نام  CA-125 در خون را اندازه میگیرند هم تست شده اند اما غالبا آنقدر دقیق نیستند که بتوانند همیشه سرطان را تشخیص دهند.

این پست را چگونه می‌بینید؟ برای شما مفید بود؟ لطفا با نوشتن کامنت در زیر ما را مطلع کنید.  (سیارک)  

ترجمه  itrans.ir

استئوپروز که به معنی «پوکی استخوان» می‌باشد، نوعی بیماری است که استخوان های شما را نازک و ضعیف می کند، موجب پوکی آنها و به احتمال زیاد موجب شکستگی آنها می گردد. گاها «بیماری خاموش» نیز نامیده می شود چرا که می تواند سالها بدون اینکه علائمی را بروز دهد، پیشرفت کند. ممکن است قادر به کاهش یا تاخیر در تضعیف استخوانهایتان شوید یا می توانید استئوپروز را درمان کنید اما ممکن است قادر به پیشگیری از آن نباشید. (سیارک)  

بنیاد ملی استئوپروز استخوان (NOF) تخمین می زند که تا 54 میلیون آمریکایی استئوپروز و توده استخوانی کم داشته باشند. تحقیقات نشان می دهند که حدود نیمی از زنان و یک چهارم مردان شکستگی استخوان ناشی از استئوپروز را خواهند داشت.
گرچه امکان دارد مردان از استئوپروز رنج ببرند اما اکثر افرادی که تحت تاثیر استئوپروز هستند، زنان می باشند. در واقع، تعداد سالانه شکستگی‌های حاصل از استئوپروز در زنان بیشتر از تعداد حملات قلبی، سکته مغزی و موارد ترکیبی از سرطان پستان می باشد. زنان احتمالا چهار برابر مردان مبتلا به استئوپروز باشند. بخاطر درصد بالای زنان مبتلا به پوکی استخوان این بیماری را از شایع ترین بیماری های زنان می دانند.
گرچه این بیماری می تواند در هر سنی اتفاق بیفتد، اما زنان پس از یائسگی بیشترین احتمال در ابتلا به استئوپروز دارند. بیش از 50 درصد از زنان قفقازی غیر اسپانیایی و آسیایی در ۵۰ سالگی یا بیشتر توده استخوانی کم داشته و ریسک استئوپروز در آنها بیشتر است. دلیل اصلی برای این بیماری این است که بدن زنان پس از یائسگی، استروژن کمتری تولید می کند و استروژن نقش مهمی در کمک به پیشگیری از پوکی استخوان ایفا می کند.
گرچه متوسط سن برای یائسگی در ایالات متحده 51 سال است اما برخی زنان یائسگی را با توجه به دلایل طبیعی یا در اثر عمل جراحی، بیماری یا درمان‌هایی که به تخمدان‌ها آسیب می زند، زودتر تجربه می کنند. برای مثال یک هیتسرکتومی کامل که در آن تخمدان ها و رحم برداشته می شود، بلافاصله موجب یائسگی می شود. در صورت عدم وجود هر نوع دلیل پزشکی، عدم قاعدگی شما در بیش از 12 ماه متوالی بیانگر این است که شما یائسه می‌باشید. (سیارک)  
خبر خوب این است که استئوپروز می تواند پیشگیری و درمان شود و سلامتی استخوان میتواند بازیابی شود. یادگرفتن اینکه چگونه از استخوان‌های خود محافظت کرده و آنها را سالم نگه دارید، هیچ موقع دیر نیست.

 پست های مرتبط:

استراتژی ورزشی برای پیشگیری از استئوپروز

پرسش و پاسخ در مورد پوکی استخوان

درمان استئوپروز یا پوکی استخوان

تشخیص استئوپروز یا پوکی استخوان

استئوپروز یا پوکی استخوان

بررسی اجمالی پوکی استخوان ارثی

علائم پوکی استخوان و راه های تشخیص

پیشگیری از سقوط در مردان و زنان مبتلا به پوکی استخوان

بررسی اجمالی پوکی استخوان

این پست را چگونه می‌بینید؟ برای شما مفید بود؟ لطفا با نوشتن کامنت در زیر ما را مطلع کنید. (سیارک)  

مترجم  itrans.ir 

استئوپروز یا پوکی استخوان یکی از شایع ترین بیماری های زنان،  به تدریج پیشرفت می کند و معمولا بدون علائم می باشد. یک استخوان که با یک صدمه کوچک می شکند برای مثال یک ضربه جزئی به مچ دست، معمولا اولین نشانه از آن است. تقریبا از هر دو زن یک نفر، و از هر چهار مرد یک نفر بالای 50 سال در طول عمر باقی مانده خود شکستگی ناشی از استئوپروز را تجربه خواهد کرد.

شکستگی لگن و ستون فقرات با افزایش خطر مرگ همراه است. شکستگی‌های ستون فقرات معمولا با عنوان شکستگی های فشاری مهره شناخته می شوند و زمانی اتفاق می افتند که مهره دچار سستی در اثر کشیدگی عضله، ضربه یا افتادن باشد. می تواند منجر به کاهش قد، درد شدید و گاها مزمن، تراکم اندام‌های داخلی و خمیدگی (که کیفوز یا «قوز وارثه» نامیده می شود) شود. همچنین می تواند منجر به ناتوانی طولانی مدت و مرگ و میر شود.
شکستگی لگن نتیجه دیگری از استئوپروز است که یک چهارم شکستگی های مربوط به استئوپروز را شامل می شود. شکستگی لگن می تواند منجر به مارپیچ رو به پایین و در نتیجه کاهش سلامتی، کاهش در تحرک و شکنندگی بیشتر داشته باشد. تقریبا همیشه نیاز به بستری شدن و جراحی است و می تواند نیازمند پرستاری درازمدت در منزل باشد.
در برخی موارد، این آسیب می تواند سبب ناتوانی طولانی‌مدت یا دائمی یا حتی مرگ شود. با توجه به بنیاد استئوپروز ملی انتظار می‌رود که تعداد شکستگی ناشی از استئوپروز تا سال 2025، به بیش از سه میلیون نفر برسد. (سیارک)  
متخصص مراقبت‌های بهداشتی می تواند بر اساس سابقه پزشکی شما و با ارزیابی عوامل خطرناک؛ معاینه و آزمایش‌های فیزیکی؛ و آزمایش تراکم مواد معدنی استخوانی (BMD) (آزمون غیرتهاجمی که توده استخوانی‌تان را اندازه‌گیری می کند)، استئوپروز را تشخیص می‌دهد.
عوامل خطرناک شایع برای استئوپروز عبارتند از:
• اسکلت نازک و کوچک (با وزن کمتر از 127 پوند)
• سابقه شخصی و/ یا خانوادگی از شکستگی استخوان یا وضعیت خمیده در بزرگسالی
• سابقه قبلی استئوپروز ستون فقرات، ران و یا مچ دست
• طول عمر پایین نیروی جذب شده از کلسیم
• لاغری بیش از حد
• سیگار کشیدن
• مصرف بیش از حد الکل (سیارک)  
• سبک زندگی غیرفعال
• کمبود استروژن ناشی از یائسگی و شرایط پزشکی خاص از جمله آمنوره ورزشی، بی‌اشتهایی عصبی و درمان با داروهایی که سطوح استروژن را پایین می آورند.
• فقدان دوره قاعدگی یا قاعدگی نامنظم در زنان جوان
• استفاده طولانی مدت از برخی داروهای ضد تشنج و کورتیکواستروئیدها
• قومیت‌های قفقازی یا آسیایی به استثناء آفریقایی- آمریکایی و اسپانیایی آمریکایی ها نیز در معرض خطرهستند.
• برخی از شرایط پزشکی مزمن از جمله دیابت، پرکاری تیروئید، پرکاری پاراتیروئيد، برخی از بیماری‌های روده و آرتریت روماتوئید. 
• افسردگی. در افراد با افسردگی جدی، سرعت از دست دادن استخوان افزایش می یابد، چرا که آنها از داروهای ضد افسردگی مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRI) استفاده می کنند. تحقیقات بیشتری برای درک بهتر ارتباط بین افسردگی و SSRIها و از دست دادن استخوان لازم می باشد. (سیارک)  
• استفاده از مهارکننده‌های پمپ پروتون. سازمان غذا و دارو (FDA) مستلزم است تا اطلاعات ایمنی بر روی برچسب‌های نسخه های دارویی و بر روی برچسب‌های مهارکننده های پمپ پروتون درباره افزایش ریسک احتمالی شکستگی لگن، مچ دست و ستون فقرات را برای افرادی که از این داروها استفاده می کنند بنویسد. مهارکننده‌های پمپ پروتون استفاده می شوند تا انواع اختلالات روده را درمان نمایند. معمولا برای یک دوره دو هفته ای تجویز می شوند و بیش از شش هفته در سال نباید مصرف شوند. در مطالعات مشاهده ای، خطر در استفاده طولانی مدت و دوز بالای مهارکننده های پمپ پروتون افزایش می یابد. مطالعه دیگری برای بررسی هرگونه افزایش خطر شکستگی مورد نیاز می باشد.

 پست های مرتبط:

استراتژی ورزشی برای پیشگیری از استئوپروز

پرسش و پاسخ در مورد پوکی استخوان

درمان استئوپروز یا پوکی استخوان

تشخیص استئوپروز یا پوکی استخوان

استئوپروز یا پوکی استخوان

بررسی اجمالی پوکی استخوان ارثی

علائم پوکی استخوان و راه های تشخیص

پیشگیری از سقوط در مردان و زنان مبتلا به پوکی استخوان

بررسی اجمالی پوکی استخوان

این پست را چگونه می‌بینید؟ برای شما مفید بود؟ لطفا با نوشتن کامنت در زیر ما را مطلع کنید. (سیارک)  

مترجم  itrans.ir 

بعد از صحبت با متخصص سلامت زنان درباره نگرانی های شخصی‌ شما از بیماری های زنان مثلا استئوپروز یا پوکی استخوان، یک سری آزمایش‌ها امکان دارد توصیه گردد. این آزمایشات به شناسایی یا رد شرایطی غیر از یائسگی که می تواند سبب کاهش تراکم استخوان شده باشد، کمک خواهد کرد. این آزمایشات شامل:

همچنین متخصص سلامتی شما امکان دارد از FRAX استفاده کند که براساس «ابزار ارزیابی ریسک شکستگی» می‌باشد. FRAX score شما که بر اساس سن، وزن، قد، سابقه پزشکی و دیگر فاکتورهای ریسک و همچنین مقدار تراکم مواد معدنی استخوانی تان است، میزان قرار گرفتن شما در خطر داشتن شکستگی لگن یا مهره را در بعد از 10 سالگی نشان می دهد. با در نظر گرفتن تمامی این فاکتورها، متخصص سلامتی شما می تواند تشخیص دهد که آیا استئوپروز، تهدیدی برای سلامتی شما در حال حاضر یا در سالهای آتی خواهد بود یا نه.
برخی از آزمایشات مربوط به خطر استئوپروز از جمله آنهایی که در نمایشگاه‌های سلامت جامعه در دسترس می‌باشند، نقطه شروعی برای ارزیابی سلامتی استخوان تان می باشد اما قطعا نیاز به پیگیری دارد. اگر شما یکی از این نوع آزمایشات را کرده باشید، نتایج را با متخصص در میان بگذارید به خصوص اگر نتایج نشان دهنده تراکم استخوان پایین است.
مدیکر و اغلب بیمه تجاری هزینه آزمایش BMD زنان بالای 65 سال و برای افراد دیگر در خطر یا آنهایی که از استئوپروز رنج می‌برند، را پرداخت می کنند.(برای خوانندگان خارج از کشور)

 پست های مرتبط:

استراتژی ورزشی برای پیشگیری از استئوپروز

پرسش و پاسخ در مورد پوکی استخوان

درمان استئوپروز یا پوکی استخوان

تشخیص استئوپروز یا پوکی استخوان

استئوپروز یا پوکی استخوان

بررسی اجمالی پوکی استخوان ارثی

علائم پوکی استخوان و راه های تشخیص

پیشگیری از سقوط در مردان و زنان مبتلا به پوکی استخوان

بررسی اجمالی پوکی استخوان

این پست را چگونه می‌بینید؟ آیا شما یا کسی از نزدیکانتان نگرانی های شخصی‌ از استئوپروز دارید؟ لطفا مراحل تشخیص را به اشتراک بگذارید. (سیارک)  

سازمان تغذیه و داروی ایالات متحده (FDA) چند دارو برای زنان یائسه تصویب کرده است تا به کاهش یا توقف تحلیل استخوان، ساخت استخوان یا کاهش خطر شکستگی کمک کند. این داروها تنها زمانی کارآمد هستند که به طور منظم مصرف شوند. بعلاوه، درمان از طریق هر دارو، خطرهای مشخص و عوارض جانبی نیز دارد.

هورمون درمانی

درمان استروژن پس از یائسگی و درمان ترکیب استروژن پروژسترون

گرچه مورد تایید سازمان غذا و درمان (FDA) برای درمان استئوپروز که یکی از شایع ترین بیماری های زنان است، نمی باشد، اما درمان خوراکی (از راه دهان) و ترنس درمان استروژن که درمان استروژن (ET) نامیده می‌شود و ترکیب استروژن پروژسترون ، هورمون درمانی (HT) نامیده می شود، برای پیشگیری از تحلیل استخوان زنانی که به تازگی یائسه شده اند و عوامل خطر ابتدا به استئوپروز ازجمله تحلیل استخوان یا کوچک شدن اسکلت دارند‌ و پوکی استخوان،  تایید می شود.
مطالعات نشان می دهد که ET، توده استخوانی را افزایش داده و بروز شکستگی‌های مربوط به ستون فقرات، مچ دست و لگن را کاهش می دهد. با این حال به خاطر خطرات طولانی مدت هورمون درمانی (خطرات شناسایی شده در چند سال اخیر توسط انستیتوی فدرال سلامت زنان)، FDA توصیه می کند که زنان ابتدا دیگر داروهای ضد پوکی استخوان را استفاده کنند و هشدار می دهد که هورمون درمانی باید در کمترین دوز برای کوتاه ترین زمان ممکن به کار برده شود.

• هورمون درمانی
• رالوکسیفن (اویستا)
• آلندرونات (فوزاماکس و برندهای دیگر، از جمله ژنتیک)
• ریزدرونات (یا آکتونل، آتلویا)
• ایباندرونات (Boniva)
• زولدرونیک اسید (Reclast)
• کلسی تونین (میاکلسیک و فورتیکال)
• تری پاراتاید (فورتئو)
• دنوزوماب (پرولیا)

رالوکسیفن (اویستا)

به شکل قرص موجود می باشد. این دارو برای پیشگیری و درمان استئوپروز در زنان یائسه توصیه می شود. رالوکسفین اثرات مثبتی شبیه به استروژن روی استخوان دارد اما نه روی پستان یا پوشش داخلی رحم و ممکن است خطر سرطان سینه حاصل از استروژن را تا 65 درصد در هشت سال کاهش دهد. FDA تایید می کند که رالوکسفین خطر ابتلا به سرطان سینه در زنان مبتلا به استئوپروز و حتی در زنان بدون استئوپروز که بیشتر در معرض خطر ابتلا به سرطان سینه هستند، را کاهش می دهد.
این بخشی از گروه داروهایی است که تعدیل‌کننده انتخابی گیرنده استروژن (SERMها) نامیده می شوند و به نظر می رسد که از تحلیل استخوان در ستون فقرات، لگن و نقاط دیگر بدن پیشگیری نماید. مطالعات نشان می دهد که رالوکسیفن خطر شکستگی ستون فقرات در زنان مبتلا به استئوپروز را کاهش می دهد اما هیچ اطلاعاتی وجود ندارد که کاهش خطر هرگونه شکستگی دیگر را تایید نماید. عوارض جانبی احتمالی شامل گرگرفتگی ، لخته شدن خون رگ ها (شبیه به استروژن) و گرفتگی عضلات پا می باشد. این قرص یکبار در روز بهمراه غذا یا بدون آن مصرف شود.

آلندرونات (فوزاماکس و برندهای دیگر، از جمله ژنتیک)

از داروهای گروه بیس فسفونات، این دارو مورد تایید FDA مخصوص درمان و پیشگیری از استئوپروز استخوان می باشد. مطالعات نشان می دهد که آلندرونات، توده استخوانی را افزایش داده و خطر شکستگی های مربوط به ستون فقرات،‌لگن، مچ دست و دیگر شکستگی ها را تا بالای 50 درصد در هر دو تا چهار سال در زنان مبتلا به استئوپروز کاهش می دهد.
آلندرونات همچنین برای درمان گلوکوکورتیکوئید ناشی از استئوپروز و درمان استئوپروز در مردان تایید شده است. قرص های آلندرونات بایستی با معده خالی در صبح و با هشت اونس آب در حداقل 30 دقیقه قبل از اولین وعده غذایی، نوشیدنی یا داروی روزانه مصرف شود. برای به حداقل رساندن اثرات جانبی که می تواند شامل سوزش معده یا سوزش مری باشد، حداقل ۳۰ دقیقه بعد از مصرف این دارو راست بایستید. آلندرونات را می توان روزانه و یا بعنوان یک رژیم دارویی هفتگی مصررف کرد.
آلندرونات همچنین به صورت قرص 2.800 یا 5.600 IU از ویتامین D3 که فوزاماکس پلاس دی نامیده می شود، نیز موجود می باشد.

ریزدرونات (یا آکتونل، آتلویا)

نوع دیگری از داروی بیس فسفونات است که برای درمان و پیشگیری از استئوپروز در زنان پس از یائسگی و برای پیشگیری و درمان استئوپروز ناشی از گلوکوکورتیکوئید در زنان و مردان توصیه می شود. این می تواند یک بار در روز، یک بار در هفته یا یک بار در ماه مصرف شود. ریزیدرونات همراه با کلسیم نیز موجود می باشد. مطالعات نشان می دهد که ریزیدرونات، توده استخوانی را افزایش داده و خطر شکستگی های ستون فقرات، مچ دست، ران و دیگر شکستگی‌ها در زنان مبتلا به استئوپروز را کاهش می دهد. آن را با معده خالی در صبح با هشت اونس آب، به مدت 30 دقیقه قبل از خوردن یا نوشیدن مصرف نمایید. برای حداقل کردن عوارض جانبی که می تواند شامل سوزش معده یا سوزش مری باشد، به مدت حداقل 30 دقیقه بعد از مصرف راست بماند. هرگونه ویتامین، کلسیوم و آنتی اکسیدانها را حداقل 30 دقیقه بعد از رزیدرونات مصرف کنید.

ایباندرونات (Boniva)

بیس فسفونات دیگری است که توسط FDA جهت پیشگیری و درمان استئوپروز در زنان یائسه توسعه داده شده است. بروز شکستگی‌های مهره را تا حدود 50 درصد کاهش داده و تراکم مواد معدنی استخوان در کل اسکلت را افزایش می‌دهد. همچنین ایباندرونات در زنانی که به تازگی یائسه شده‌اند، از تحلیل استخوانی پیشگیری می کند اما فقط در افرادی که هنوز به استئوپروز مبتلا نشده‌اند. ایباندرونات بایستی یکبار در ماه با معده خالی اول صبح با هشت اونس آب (نه مایع دیگر) حداقل 60 دقیقه قبل از هرگونه خوراکی یا نوشیدنی مصرف گردد. بیماران بایستی به مدت حداقل یک ساعت بعد از مصرف این دارو، راست بمانند. همچنین ایباندرونات می تواند به صورت داخل وریدی هر سه ماه یکبار استفاده گردد.

زولدرونیک اسید (Reclast)

در سال 2007، برای درمان استئوپروز بعد از یائسگی، زولدرونیک اسید با تزریق یکبار در ماه آزمایش شد و در سال 2009 مجوز آن تصویب گردید تا برای پیشگیری از بروز استئوپروز در زنان بعد از یائسگی با توده کم استخوانی نیز استفاده شود. Reclast داروی بیس فسفونات دیگری است که روی تقویت استخوانها و حفاظت در برابر شکستگی‌های ناشی از استئوپروز از جمله ستون فقرات و لگن بکار می‌رود. در یک پروژه عظیم، زولدرونیک اسید خطر شکستگی های لگن را تا 41 درصد و شکستگی‌های ستون فقرات را تا 70 درصد کاهش داد. Reclast تنها یکبار در سال یا یکبار در دو سال (بسته به تشخیص) به صورت 15 دقیقه تزریق داخل وریدی انجام می‌شود. عوارض جانبی شامل تب گذرا، درد عضلانی، درد استخوانی یا مفصلی، علائمی شبیه به سرماخوردگی و سردرد دارد. معمولا بروز چنین علائمی در سه روز اول دریافت Reclast شروع می شود و معمولا در عرض سه تا چهار روز برطرف می‌گردد.

کلسی تونین (میاکلسیک و فورتیکال)

این برای درمان استئوپروز در زنانی که پنج سال از یائسه شدن آنها می گذرد و نمی توانند استروژن درمانی را تحمل کنند، تایید شده است. مطالعات نشان می دهند که این دارو به آرام شدن تحلیل استخوانی، افزایش تراکم استخوانی ستون فقرات کمک می کند و می تواند درد شکستگی را کاهش دهد. از آنجایی که کلسی تونین یک پروتئین است، نمی تواند به صورت خوراکی مصرف گردد، بنابراین به صورت اسپری بینی یا در برخی موارد، به صورت تزریق می باشد. عوارض جانبی احتمالی آن شامل سوزش و التهاب بینی، خون دماغه، سردرد و کمردرد می‌باشد. کلسی تونین تزریقی ممکن است واکنش آلرژیک و فلاشینگ صورت و دستها، ادرار مکرر، تهوع و خارش پوست بهمراه داشته باشد. کلسی تونین برای استئوپروز به قدر سایر داروها قوی نیست بنابراین معمولا برای افرادی که نمی توانند از داروهای دیگر استفاده کنند، بکار می رود. (سیارک)

تری پاراتاید (فورتئو)

نوعی از هورمون پاراتیروئید و اولین دارویی است که به جای کاهش از کارافتادگی استخوان، تشکیل استخوان را تحریک می کند. این برای زنان بعد از یائسگی و برای مردانی که در خطر بالای شکستگی قرار دارند، تایید شده است. این تراکم استخوانی را افزایش و شکستگی‌های ستون فقرات و دیگر شکستگی‌ها را کاهش می دهد. این دارو یک بار در روز تزریق می شود (به مدت بیش از 24 ماه). عوارض جانبی آن می تواند شامل تهوع، سرگیجه و گرفتگی عضلات پاها باشد.

دنوزوماب (پرولیا)

این درمان تزریقی که در سال 2010 توسط FDA تایید شده است، یک آنتی بادی مونوکلونال کاملا انسانی است. این گزینه دیگری برای زنان بعد از یائسگی مبتلا به استئوپروز که در خطر بالایی از شکستگی قرار دارند، مهیا می سازد. این به کار می رود تا تحلیل استخوانی را کاهش داده و توده استخوانی و طول آن را افزایش ‌دهد. همچنین خطر شکستگی‌های مربوط به ستون فقرات، لگن و سایر شکستگی‌ها را کاهش می دهد. تزریق آن هر شش ماه یکبار توصیه می شود. عوارض جانبی می تواند شامل درد پشت، درد در اندام، درد عضلانی، کلسترول بالا و عفونت مثانه باشد. عوارض جانبی جدی شامل میزان کلسیم بالا در خون، عفونت‌های جدی و واکنش‌های پوستی از جمله درماتیت، خارش و اگزما می‌باشد. (سیارک)
در مورد داروهای ضد پوکی استخوان، به ویژه بیس فسفونات‌ها و دنوزوماب مرتبط با استئونکروز فک (ONJ) و شکستگی‌های غیرمعمولی استخوان ران نگرانی‌هایی وجود دارد. برخی از گزارش‌ها، در مورد افراد مبتلا به استئوپروز که برای مدت زمان طولانی از بیس فسفونات‌ها استفاده می‌کنند، افزایش خطر ابتلا به شکستگی ران را نشان می دهد. همچنین FDA درباره چسباندن برچسب‌های اخطار و استفاده محتاطانه برای تمامی داروهای بیس فسفونات که جهت پیشگیری و درمان استئوپروز و برای دنوزوماب تایید شده است، هشدار داده است. گاها قبل از اینکه هرگونه شکستگی غیرمعمولی اتفاق افتاده باشد امکان دارد در ران علائم درد دیده شود؛ در صورتی که از داروی استئوپروز به مدت چند سال است که استفاده می کنید و در باسن یا ران خود احساس کشیدگی یا درد می کنید با متخصص مراقبت‌های بهداشتی تماس حاصل فرمایید.
از آنجایی که بیس فسفونات ها در استخوان انباشته می شوند، امکان دارد برخی از بیمارانی که از این داروها استفاده کرده اند، بعد از 5 تا 10 سال درمان با بیس فسفونات، از آنها «ترک موقت دارو» خواسته شود. مهم است بدانیم که ONJ و شکستگی‌های معمولی، به ندرت اتفاق می افتند و اینکه خطر شکستگی لگن معمولی تهدید بسیار جدی برای زنان مبتلا به استئوپروز می باشد. درباره مزایا و خطرات استفاده از داروهای استئوپروز با ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی خود گفتگو کرده و با در نظر گرفتن سابقه سلامتی خود، درباره اینکه چه درمان و گزینه های پیشگیرانه‌ای برای شما بهترین گزینه است، مشورت نمایید.

جلوگیری از افتادن و زمین خوردن مهم است

در افراد بالای 60 سالگی، افتادن یکی از شایع‌ترین علل شکستگی لگن، مچ دست و مهره می باشد. خطرات محیطی از جمله طبقه‌های لغزنده، یا موکت سست می تواند خطر افتادن را افزایش دهد. مسائل فیزیکی از جمله مشکلات بینایی و/یا مشکلات تعادلی، بیماری‌های مزمن که عملکرد ذهنی یا فیزیکی را مختل می نمایند، و داروهای معینی نیز ممکن است شما را در معرض خطر قرار دهد. (سیارک)
جهت کمک به از بین بردن عوامل محیطی که ممکن است منجر به افتادن شود را تغییر دهید:
در داخل خانه: سطوح کف را صاف نگه دارید اما نه لغزنده، درهم ریختگی و سیم‌های رها شده را جمع آوری کنید؛ حتی در منزل هم از کفش‌های پاشنه کوتاه و ساپورتیو استفاده کنید، از راه رفتن با جوراب، جوراب ساق بلند یا دمپایی خودداری کنید؛ اطمینان حاصل کنید که پله ها نور کافی دارند و اینکه در هر دو طرف دارای نرده می باشد؛ بر روی دیوارهای حمام نزدیک به وان، دوش و دستشویی دستگیره نصب کنید. و از حصیر لاستیکی در دوش یا وان استفاده کنید.
خارج از منزل: در صورت لزوم، از عصا یا واکر استفاده کنید، برای کشش از کفش های کف لاستیکی استفاده کنید، زمانی که پیاده‌روها لغزنده است، روی چمن راه بروید؛ در کف های زیاد جلا داده شده که وقتی مرطوب هستند صیقلی می باشند، با احتیاط راه بروید. در حد امکان از رانر پلاستیک یا فرش استفاده کنید. برخی از زنان مسن که احتمال افتادن و شکستگی لگن در آنها بیشتر است امکان دارد بخواهند تا از محافظ ران استفاده کنند. این محفظها پوشش‌هایی نازک هستند که می توانند از زیر لباس پوشیده شوند.
برنامه های تقویت عضلانی و بازآموزی تعادل نیز در پیشگیری از افتادن موثر می باشند.

 پست های مرتبط:

استراتژی ورزشی برای پیشگیری از استئوپروز

پرسش و پاسخ در مورد پوکی استخوان

درمان استئوپروز یا پوکی استخوان

تشخیص استئوپروز یا پوکی استخوان

استئوپروز یا پوکی استخوان

بررسی اجمالی پوکی استخوان ارثی

علائم پوکی استخوان و راه های تشخیص

پیشگیری از سقوط در مردان و زنان مبتلا به پوکی استخوان

بررسی اجمالی پوکی استخوان

این پست را چگونه می‌بینید؟ آیا شما یا کسی از نزدیکانتان از دارو های بالا استفاده می کند؟ لطفا اثرات آن داروها را به اشتراک بگذارید. (سیارک)  

مترجم  itrans.ir

افتادگی مثانه

افتادگی مثانه (سیستوسِل) یکی از شایع ترین بیماری های زنان است و هنگامی اتفاق می افتد که دیواره ی بین مثانه و مهبل(واژن) در جنس مؤنث ضعیف شده باشد و در نتیجه مثانه به داخل واژن وارد شده و باعث به خطر افتادن سلامت زنان می شود.این بیماری باعث ناراحتی و بروز مشکل درهنگام تخلیه مثانه می شود.افتادگی مثانه موجب نشت ناخواسته ادرار و تخلیه نشدن کامل مثانه می گردد. نشت ادرار امکان دارد در هنگام سرفه، عطسه،خنده،راه رفتن و دویدن اتفاق بیفتد. (سیارک)  

• افتادگی مثانه
• علل افتادگی مثانه
• انواع افتادگی مثانه بر اساس شدت آن
• پیشگیری از افتادگی مثانه

علل افتادگی مثانه

- زایمان طبیعی: زایمان طبیعی یکی از مهم ترین علل افتادگی مثانه می باشد.. زایمان طبیعی سبب اعمال فشار زیاد به ماهیچه های واژن شده و این ماهیچه ها که مسئول نگهداری مثانه می باشند را ضعیف می کند.افتادگی مثانه در زایمان های طبیعی پشت سر هم بیشتر اتفاق می افتد.

- یائسگی : استروژن هورمونیمی باشد که باعث محکم و سفت نگه داشتن ماهیچه های اطراف واژن می گردد و کاهش ترشح استروژن در زمان یائسگی عاملی برای افتادگی مثانه می باشد.

- اعمال فشار بر مثانه: عواملی مانند بلندکردن اجسام سنگین، زور زدن هنگام اجابت مزاج، داشتن یک بیماری طولانی‌مدت که با سرفه همراه باشد ، ابتلا به یبوست مزمن همه از عواملی می باشند که  به عضلات لگن آسیب جدی وارد می کنند.

انواع افتادگی مثانه بر اساس شدت آن

افتادگی مثانه که به آن فتق مثانه هم گفته می شود ، بر اساس میزان بر آمده شدن مثانه به درون واژن به چهار دسته تقسیم شده است:

درجه ۱ (خفیف) : در این حالت تنها قسمت کوچکی از مثانه به درون کانال واژن وارد شده است.

درجه ۲ (متوسط) : مثانه وارد دهانه واژن شده است.(سیارک)  

درجه ۳ (شدید): مثانه از دهانه واژن خارج شده و از آن بیرون زده است.

درجه ۴ (کامل): کل مثانه به طور کامل از واژن خارج شده است.

پیشگیری از افتادگی مثانه

-  اگر به طور منظم ورزش کرده و تمرینات کگل (kegel exercise)را انجام دهید، شانس خود را برای ابتلا به افتادگی مثانه کاهش می دهید. این نوع تمرینات، عضلات لگن را قوی می کنند. انجام این تمرینات به خصوص بعد از زایمان (به دلیل جلوگیری از شل شدن عضلات) حتما توصیه می شود.

- یبوست را جدی بگیرید و حتما آن را درمان کنید. از غذاهای سرشار از فیبر استفاده کنید و آب زیادی بنوشید تا از یبوست جلوگیری کنید.

- از بلند کردن اجسام سنگین و فشار آوردن به کمر و لگن خود خودداری کنید.

- سرفه و عطسه خود را سریعا درمان کنید و سیگار مصرف نکنید، زیرا مصرف سیگار سبب سرفه می شود.

- وزن اضافی خود را کاهش دهید. اضافه وزن به عضلات لگن فشار می آورد.

این پست را چگونه می‌بینید؟ برای شما مفید بود؟ لطفا با نوشتن کامنت در زیر ما را مطلع کنید.  (سیارک)  

تمرین کگل یا ورزش‌ كگل، ورزش‌هایی برای سلامت زنان و  تقويت عضلات حمايت‌كننده مجرای ادراری، مثانه، رحم و راست روده (ركتوم) و جلوگیری از یکی از بیماری های زنان به نام افتادگی واژن و افتادگی مثانه می باشد.

عضله پوبوکوکسیژئوس کجاست؟‌

برای یافتن این عضله کافی است در هنگام ادرار کردن سعی کنید جریان ادرار را متوقف کنید برای این امر لازم است که این عضله در کف لگن انقباض یابد و شما می‌توانید با لمس کف لگن آنرا و انقباض آنرا حس کنید.

نحوه انجام تمرین كگل

براي انجام تمرین کگل بايد عضلات دور مهبل و مقعد را سفت كنيد (درست مثل زماني كه مي‌خواهيد جلوي جريان ادرار را بگيريد) و 8 تا 10 ثانيه نگهداريد و سپس آزاد كنيد. البته اين كار را هنگام ادرار كردن انجام ندهيد بلكه اگر فقط مي‌خواهيد درستي انجام آن را كنترل كنيد براي يك لحظه موقع ادرار كردن امتحان كنيد. (سیارک) 
يك راه ديگر براي اطمينان از اينكه عضلاتي را كه منقبض مي‌كند همان‌هایی هستند كه بايد باشند اين است كه انگشت را در درون مهبل قرار داده و عضلات را منقبض كنيد. اگر روي انگشتتان احساس فشار كرديد معلوم است كه ورزش را بصورت صحيح انجام مي‌دهيد. شكم و عضلات نشيمن نبايد هنگام انجام ورزش‌هاي كگل حركت كنند.

ورزش‌های کگل
ورزش‌های سیکل بلند
1) عضله پوبوکوکسیژئوس (pc) را منقبض کنید و این انقباض را 10 ثانیه حفظ کنید.
2) عضله را از حالت انقباض خارج و به مدت 10 ثانیه شل کنید.
3) این سیکل را 15 مرتبه تکرار کنید. پس از پایان این امر 1 دقیقه عضلات را شل کنید و ورزش‌های سیکل کوتاه را انجام دهید.

ورزش‌های سیکل کوتاه :
1) عضله pc را به مدت یک ثانیه منقبض و سریعا به مدت یک ثانیه شل کنید.
2) این سیکل‌های یک دقیقه‌ای انقباض و انبساط را 10 مرتبه تکرار کنید.

نکته: در انجام ورزش‌های فوق به صورت عادی تنفس کنید و از انقباض عضلات شکم بپرهیزید. توجه به شل کردن مناسب عضلات کف لگن در کنار انقباض مناسب آنها اهمیت دارد و لازم است سیکل‌های منظم انقباض–انبساط صورت گیرد.

چند وقت يك بار بايد ورزش‌هاي كگل را انجام داد؟
با چند انقباض در هر بار شروع كنيد. با قوي‌تر شدن عضلات تعداد انقباضات در روز و زمان نگهداشتن انقباض را افزايش دهيد. در هر بار انجام ورزش 10 انقباض انجام دهيد و آرام آرام اين مقدار را به حداكثر 3 تا 4 بار ورزش (كه هر كدام شامل 10 انقباض است) به تعداد 3 بار در روز برسانيد. سعي كنيد ورزش‌هاي كگل را به برنامه هميشگي و روتين خود تبديل كنيد. اين كار را مي‌توانيد هنگام بيدار شدن از خواب، تماشاي تلويزيون، يا قبل از رفتن به رختخواب انجام دهيد. در مجموع، زمان انجام اين ورزش‌ها مهم نيست بلكه مهم اين است كه به‌طور مرتب انجام شوند.

این پست را چگونه می‌بینید؟ برای شما مفید بود؟ لطفا با نوشتن کامنت در زیر ما را مطلع کنید.  (سیارک)