10 فیلم خوب کره جنوبی

Parasites، 2019، به کارگردانی پونگ جون هو

فیلم انگل ها: با وجود این واقعیت که دونالد ترامپ از ارائه اسکار به یک فیلم کره جنوبی خشمگین شد ، بدون شک این تصویر سزاوار توجه است. این کارگردان از طریق بیوگرافی یک خانواده فقیر ، سعی در تغییر در تفکر هر شخصی که تماشای انگل ها را داشته باشد ، دارد. در اینجا درام و طنز دست به دست هم می دهند ، عصبانیت با بی اعتمادی همه جانبه جایگزین می شود و مشکلات حاد اجتماعی به طور طبیعی و غیرقابل توصیف برجسته می شود.

قطار به بوسان ، 2016 ، به کارگردانی یونگ سان هو

به عنوان یک فیلم ترسناک معمولی سزاوار بالاترین رتبه بندی است. از قاب اول ، مهارت سازندگان تصویر احساس می شود ، بنابراین تمام صحنه ها بسیار متفکرانه و دقیق به نظر می رسند. ترسیم دقیق ، متفکر بودن گفت و گوها و اقدامات و مهمتر از همه طرح فیلم . به نظر می رسد سینماگران پیش از این هزاران بار درمورد آخرالزمان زامبی فیلمبرداری کرده اند ، اما این بار تمرکز بیشتر روی ترس همه جانبه نیست بلکه روی تحول درونی شخصیت است.

Oldboy ، 2003 ، کارگردان پاک چان انگلیس

چه احساسی دارد فرد به مدت 15 سال در یک اتاق بدون پنجره زندانی شود؟ وقتی دوباره وارد دنیای آشنا اما در حال حاضر فراموش شده شود ، چه حسی دارد؟ این تصویر باعث می شود فرد با شخصیت اصلی و شخصی که معلول بدبختی او بوده ، همدردی کند. کوئنتین تارانتینو فیلم را دقیق ترین توصیف کرد و آنرا یک شاهکار مطلق خواند.

بهار ، تابستان ، پاییز ، زمستان ... و بهار دوباره ، 2003 ، به کارگردانی کیم کی داک

سازندگان فیلم توانستند بیننده را با پیچیدگی های فلسفه بودیسم آشنا کنند ، یک خط نامرئی بین خرد و پذیرش ناقص بودن این جهان ترسیم کنند. و سرانجام ، درک اینکه بعضی چیزها با جادو قابل تغییر نیستند ، درست مثل زمان که نمی تواند به عقب برگردد.

Memoirs of a Murder، 2003، به کارگردانی پونگ جون هو

فیلم خاطرات یک قتل : این کارگردان براساس اتفاقات واقعی که در شهر کره ای هوسون اتفاق افتاد ، یک فیلم هیجان انگیز ساخت. سپس دو زن به طرز وحشیانه ای کشته شدند و پلیس مجبور شد تقریباً شبانه روز کار کند تا  جنایتکار را پیدا کند. شگفت انگیز است که چقدر فیلمسازان توانسته اند بیننده را در حالت ترس شدید غوطه ور کنند.

آب نبات نعناع ، 1999 ، به کارگردانی لی چانگ دونگ

فیلم روایت معکوس وقایع بیست سال از زندگی یک شخص را در بر می گیرد که درام آن در همان آغاز نشان داده می شود. اما این نمایشی از مسیر او از پایان نیست ، بلکه نگاهی به وقایع با در نظر گرفتن حقایق نامتعارف گذشته است. صداقت عاطفی در اینجا مجاور با ماهیت موضع گیری نویسنده است و هر قسمت از این نمایش ها می تواند تبدیل به یک فیلم کوتاه جداگانه شود.

خدمتکار ، 2010 ، به کارگردانی لیم سان سو

اقتباس از رمان نویسنده انگلیسی سارا واترز  ، عملی که از دهه 1930 از انگلیس به قرن 19 منتقل شد ، بسیار غم انگیز و دشوار به نظر می رسد. صحنه های غم انگیز بسیاری در آن وجود دارد ، وفور به شهوانی گرایی و خط قرمز ایده دلایلی را منتقل می کند که مردم را به سمت زشتی اخلاقی سوق می دهد.

38th Parallel، 2004، به کارگردانی Kang Jae-gyu

درام جنگ از فیلمسازان کره جنوبی درباره جنگ و همه وحشت های آن است. در این فیلم عاشقانه وجود ندارد ، فقط یک سوء تفاهم کاملی از دلایل وجود دارد که می تواند باعث شود برادران یکدیگر را بکشند ، مادران فرزندان خود را گم کنند. چطور کارگردان با تصویربرداری از جنگ ، از مقوله گرایی دوری کرد؟ گفتن این کار غیرممکن است ، فقط باید به موازی 38 نگاه کنید.

خانه خالی ، 2004 ، به کارگردانی کیم کی داک

درباره عشق و زیبایی شناسی احساسات ، در مورد حساسیت و ترس ، در مورد اعتماد و دوباره در مورد عشق. فیلم باورنکردنی کیم کی دوک امکان ارزیابی عینی غیرممکن است اما می توان آن را احساس کرد و پذیرفت. در آن ، سکوت فصیح تر از کلمات به نظر می رسد ، و ترس از سکوت چیزی غیر از ناتوانی در پذیرش خالی بودن درونی شخص به نظر نمی رسد.

منطقه امنیتی مشترک ، 2000 ، به کارگردانی پارک چان انگلیس

آیا فرصتی برای متحد کردن کشوری وجود دارد که در نتیجه مبارزه با ایدئولوژی ها به دو بخش تقسیم شود؟ فیلمسازان سعی کردند جواب این سوال دشوار را پیدا کنند. اما حتی در فینال تصویر ، بیننده پاسخی نخواهد شنید ، زیرا خود او حق دارد تصمیم بگیرد كه آیا با شروع ، می توان كسانی را كه زمانی با جنگ تقسیم شده بودند ، متحد كرد؟