فیلم بانشی های اینشیرین 2022

تو فقط یک آدم خوب هستی... فقط یک آدم خوب.

« در بروژ» و «سه بیلبورد» مارتین مک دونا فیلم‌هایی هستند که به طور کلی بر درک من از سینما تأثیر گذاشتند. و من همراهی  مارتین مک دونا با کالین فارل و برندان گلیسون را یکی از بهترین های سینما می دانم. پس از پنج سال وقفه، مک دونا با تراژیک کمدی The Banshees of Inisherin بازگشت. این فیلم در ونیز دو جایزه گرفت و رکورد تعداد نامزدی گلدن گلوب را دریافت کرد.فیلم بانشی های اینشیرین از اولین فریم های تریلر مجذوب کننده می شود، زیرا ما شاهد دوئت کالین فارل و برندان گلیسون هستیم که مورد علاقه بسیاری از فیلم Lie Under in Bruges است.

داستان فیلم بانشی های اینشیرین 2022 

دهه 1920 اینیشرین. ایرلند. جایی در نزدیکی جنگ داخلی است. و پادریک و کولم برای مدت بسیار طولانی با هم دوست هستند، مرتباً به دیدار یکدیگر می روند و با هم در یک بار که کولم ویولن می نوازد، یک لیوان آبجو می نوشند. اما یک روز پادریک به دیدار کولم می آید، و او به سادگی نمی خواهد با او صحبت کند، اعلام می کند که دیگر پادریک را دوست ندارد، دیگر نمی خواهد او را ببیند و با او چیزی مشترک داشته باشد. علاوه بر این، او اضافه می کند که به ازای هر تلاشی از طرف پادریک برای ادامه ارتباط با او، انگشت خود را از دستی که با آن ویولن می نوازد قطع می کند. چی؟ چگونه؟ آیا او اصلاً این را گفته است؟ اصلا چرا این اتفاق افتاد؟ پادریک در طول فیلم بانشی های اینشیرین تلاش می کند تا پاسخی برای همه این سؤالات پیدا کند و همچنین سعی می کند به نحوی دوستی خود را با کولم به دست آورد.

نقد فیلم بانشی های اینشیرین 2022

Banshee of Inisherina یک فیلم برتر بصری است. مناظر زیبای ایرلند، خطوط ساحلی زیبا، مزارع سرسبز، دهکده های کوچک، صخره های بزرگ و آسمانی که در این فیلم بر زیبایی آن تاکید شده است، فضایی بی نظیر  ایجاد می کند که فقط باید آن را حس کنید.

کالین فارل، با بازی نوعی پادریک ساده، بازی خود را به سطح کاملاً جدیدی رساند. این تاثیرگذارترین و احتمالا بهترین نقش اوست. پادریک ساده لوح و مهربان، که ناآگاهانه فقط اوضاع را بدتر می کند، بسیار رقت انگیز است. و از ابرو های او در این فیلم دیگرچیزی نگویم! نقطه مقابل کامل او لاکونیک و سنگ مانند یک بلوک، برندان گلیسون در نقش کولم است که عملاً احساسات را مستقیماً نشان نمی دهد، اما آنها به وضوح در نگاه نافذ او قابل مشاهده هستند و عمق کامل شخصیت او را نشان می دهند.

به نوبه خود، بری کیوگان نقش یک قهرمان را بازی می‌کند که به وضوح بسیار ثانویه است - دومینیک عجیب و غریب محلی. بله، اینجا یک شخص عجیب و غریب است و به آن سادگی که به نظر می رسد نیست. او، مانند برخی «غیرعادی‌ها»، چیزی را می‌بیند که دیگر قهرمانان قادر به دیدن آن نیستند. بازی بری کیوگان بسیار ظریف و چندوجهی است. با نگاه کردن به او در این فیلم متوجه می شوم که آینده هالیوود در دستان بازیگر خوبی است. و کری کاندون که برای بسیاری از برکینگ بد شناخته شده است، بیانگرترین و هیستریک ترین نقش را دارد. او با بازی خواهر پادریک، سیوبهان، زن باهوشی که برای بودن در میان همه ساده لوح ها و مردم شهر در این قطعه زمین ، بسیار زیادی است

.

خوشحالم که هر یک از آنها در گلدن گلوب مورد توجه قرار گرفتند. من از پیروزی کالین فارل مطمئن هستم، اما مشخص نیست چه کسی جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل مرد را خواهد گرفت - برندان گلیسون یا بری کیوگان.

فیلمنامه The Banshee of Inisherin بهترین مک‌دونا است که تا به حال نوشته است. این همه شخصیت رنگارنگ و رسا، موقعیت‌های جالب، دیالوگ‌های زیبا، سخنان تکراری که با هر تکرار فقط بر وزنشان افزوده می‌شود، تعداد زیادی کنایه و نمادگرایی، فلسفه و تضاد اصلی خود فیلم بسیار به ادبیات نزدیکتر است تا سینما. مثل این است که شما در حال تماشای فیلم نیستید، اما در حال خواندن یک کتاب کلاسیک هستید. به نظر می رسد شخصیت ها از نظر کهن الگوهایشان از صفحات یک رمان خارج شده اند. شما همچنین می توانید با نمایشنامه قیاس کنید، خود مک دونا در ابتدا می خواست نمایشنامه را روی صحنه ببرد. اما به نظر من اینجا خیلی واضح تر است که فیلم تا حد زیادی از ادبیات مختلف الهام گرفته است.

فیلم بانشی های اینشیرین در مورد موضوعات مختلف صحبت می کند - این فلسفی ترین فیلم مک دونا است. اما موضوع اصلی داستان دوستی است. ماهیت درگیری قهرمانان این است که کولم رویای تبدیل شدن به یک موسیقیدان بزرگ را در سر می پروراند، اما او زمان زیادی را صرف Padrake می کند، که نسبتاً معمولی است و یک فرد عادی ساده است. او معتقد است که این زمان بهتر است برای خلق چیزی عالی صرف شود، که پس از آن قرن ها بعد از او به یادگار خواهد ماند. و پادریک نیز به نوبه خود، صمیمانه، به شیوه ای دوستانه، از کولم قدردانی می کند و نمی خواهد او را از دست بدهد.

نویسنده از منشور درگیری بین این دو دوست، به بحث می‌پردازد که چه چیزی بهتر یا درست‌تر است - فقط یک مرد خوب بودن یا ماندن در تاریخ؟ آیا شکوه و قدردانی ارزش از دست دادن یک دوست صمیمی را دارد؟ اگر هیچ شباهتی با فردی ندارید، آیا حفظ دوستی لازم است؟ آیا ارزش دوستی با یک شخص واقعاً خوب را دارد که به طور ناخودآگاه به شما اجازه نمی دهد به جلو تلاش کنید؟ مک دونا از طریق دو شخصیت اصلی خود دو دیدگاه متفاوت در مورد این مسائل به ما می دهد. اما باز هم جواب قطعی به ما نمی دهد. و هر کس خودش به آن می رسد و نتیجه گیری خود را می کند.

فیلم بانشی های اینشیرین از اولین فریم های تریلر مجذوب کننده می شود، زیرا ما شاهد دوئت کالین فارل و برندان گلیسون هستیم که مورد علاقه بسیاری از فیلم Lie Under in Bruges است.بدون شک این فیلم اصلی سال است (حداقل یکی از آنها). فیلم بانشی های اینشیرین به طرز عجیبی به ونیز باخت.و به طرز عجیبی اسکار را از دست خواهد داد. اما بانشی های اینشیرین یک فیلم جوایز نیست. این فیلم در مورد باد سردی است که در زمین های  سبز ایرلند سرگردان است. آزاد مانند دریای کف آلود ایرلند و عاقلانه مانند صخره های پوشیده از خزه ایرلندی. گوش کن، او در جایی دور زوزه می کشد. کافی است چشمانت را ببندی. و می بینی که خدا واقعاً ایرلند را دوست دارد.

مارتین مک دونا در فیلم بانشی های اینشیرین به نوعی در مورد جنگ در ایرلند صحبت می کند، برخی به دلایلی که بیهوده به نظر می رسند می خواهند از هم جدا شوند. دیگران گیج شده اند و احساس می کنند به آنها خیانت شده است. تلاش برای توافق به جایی نمی رسد، توهین به دنبال دارد، کینه ها تشدید می شود و حالا اولین خون ریخته می شود. هنوز هم رسیدن به توافق غیرممکن است، پستی جدید، خون تازه، اولین قربانیان، خانه‌های از آتش‌سوخته، حسرت‌هایی که دیگر هیچ‌کس به آن نیاز ندارد.

این فیلم استعاره ای از جنگ داخلی است - بسیار شبیه به "فیلم مثلث اندوه" اخیر، در مفهوم ساده اما در ساخت پیچیده است. مارتین مک‌دونا ایده‌اش را تا جایی که ممکن است با جزئیات به تصویر می‌کشد و گام به گام درگیری‌های جهانی را بازآفرینی می‌کند و آن را از هر طرف، از عمیقاً غم‌انگیز تا کاملاً طنزآمیز در نظر می‌گیرد.کلیسا نمی تواند کسی را آشتی دهد، پلیس تا زمانی که پول می گیرد مهم نیست که چه کسی اعدام می شود، جامعه (بین المللی) فقط کلمات پوچ را یکی پس از دیگری تکرار می کند.

کسانی که باهوش‌تر هستند، جنگ داخلی را به ساحل رودخانه‌های خارجی می‌سپارند، جایی که مردم صمیم‌تر هستند و اسپانیایی صحبت می‌کنند. کسانی که ناامید می شوند در ساحل دریاچه ای عمیق تلو تلو می خوردند و سقوط می کنند.

بقیه عبارت "بعضی چیزها هیچ وقت تمام نمی شوند" را می گویند. آنها هرگز ضررهای خود را فراموش نمی کنند. حیوانات در اینجا شخصیت غیرنظامیان را نشان می دهند، همانطور که اکنون می گویند "صلح"، و البته هر دوی آنها برای آنها متاسف هستند، اما کسانی که جنگ را به راه انداخته اند از این واقعیت که جنگ شروع شده پشیمان نیستند.و دلایل دیگر مهم نیستند و حتی بیشتر از آن: اگر دلیل جدایی موسیقی بود، ابتدا باید توانایی نواختن ویولن را قربانی کرد.کمدی سیاهی که کم کم به یک تراژدی عمیق تبدیل می شود. وقتی دو مرد در یک جزیره دورافتاده ایرلندی گیر می‌افتند و هیچ کس برای صحبت کردن با یکدیگر و حیواناتشان وجود ندارد، هر تلاشی برای برهم زدن تعادل به خونریزی منجر می‌شود.