ایلان ماسک از ساخت نخستین موشک برای پرواز به مریخ خبر داد
طاهره مصطفویدر۱۴۰۳/۲/۱۸
ماسک از تکنولوژی ساخت نخستین موشک برای پرواز به مریخ خبر داد
ایلان ماسک ، بنیانگذار این شرکت گفت: اولین پرواز آزمایشی وسیله نقلیه پرتاب فوق سنگین Starship ، که SpaceX قصد دارد از آن برای مأموریت به مریخ استفاده کند ، طی یک یا دو ماه آینده انجام می شود. آنها قصد دارند ظرف شش ماه موشک را وارد مدار کنند.
به گفته New York Times : بنیانگذار SpaceX ، ایلان ماسک (شماره 40 در رده بندی میلیاردرهای جهانی Forbes ، با ثروت 22.3 میلیارد دلار) ، زمان نخستین پرتاب موشک فوق سنگین Starship را اعلام کرد ، وظیفه اصلی آن پروازها به سایر سیارات به ویژه مریخ است. به گفته وی ، در ارتفاع 20 کیلومتری ، این دستگاه در یک تا دو ماه آینده آزمایش می شود و پرتاب آن در شش ماه آینده انجام می شود ،
ماسک برنامه های خود را هنگام ارائه در محل پرتاب SpaceX در بوکا چیکا ، تگزاس به اشتراک گذاشت. میلیاردر گفت: "این کاملاً دیوانگی به نظر خواهد رسید ، اما فکر می کنم که در کمتر از شش ماه سعی خواهیم کرد وارد مدار شویم." ایجاد دستگاه نسل جدید باید "پروازهای فضایی را به سفرهای هوایی" تبدیل کند. ماسك به نقل از بلومبرگ گفت: "ما واقعاً در آستانه اجرای این امر هستیم."
موتور پرتاب فوق العاده سنگین SpaceX دارای هفت موتور Raptor است. این برنامه به منظور ایجاد بار در مدار با امکان بازگشت و پرتاب بعدی طراحی شده است. در طول پرواز آزمایشی بعدی ، این موشک به ارتفاع حدود 20 کیلومتر بالا می رود و پس از آن دوباره به زمین باز می گردد. رئیس SpaceX در مورد فرود آمدن دستگاه توضیح داد: "این سرعت با سرعت زیاد در زاویه 60 درجه پایین می آید ، سپس شروع به کاهش می کند و مانند یک اسکاییدر سقوط می کند ، فقط خود را کنترل می کند و بعد می چرخد و می نشیند."
به گفته ماسک ، این موشک دارای سه موتور متحرک است که می توانند تا 15 درجه و 3 استاتیک منحرف شوند و بدنه Starship از استیل ضد زنگ ساخته شده است.
جستجو کردن و ماجراجویی در فضا می تواند به همان اندازه ای که در فیلم های سینمایی مشاهده می کنیم، عجیب و غریب باشد. بعداز این همه سال که دانشمندان و محققان بسیاری عمر خود را وقف این کار کرده و به دنبال تمامی سیاره های موجود در جهان هستی بوده اند، هنوز بخش بسیار زیادی از هستی، از دسترس انسان خارج بوده است، اما نکته ای که در این خصوص وجود دارد این است که هر روز نسبت به روز قبل، به یافتن تمامی سیاره ها و کهکشان ها و پی بردن به چند و چون آن ها نزدیک تر می شویم. در این مقاله قصد داریم شما را با چند حقیقت عجیب و جالب توجه در خصوص فضا آشنا کنیم. با سیارک همراه باشید.
ناسا صدا های عجیبی در فضا ضبط کرده است
ناسا از تکنولوژی ای بهره مند است که به واسطه آن امواج رادیویی، پلاسما و نیز میدان های مغناطیسی را دریافت می کند و همه آن ها را به امواج صوتی بدل می کند. قصد اصلی دانشمندان از این کار این است که تمامی صداهایی که در فضا وجود دارد را شناسایی کرده و به دنبال منابع تولید این صدا ها بگردند. به خاطر ماهیت اتمسفر موجود در فضا، صدا همانند آن چه که بر روی زمین وجود دارد، به صورت امواج صوتی رد و بدل نمی شود و کارکردی متفاوت دارد. تا کنون صدا های متفاوتی توسط دستگاه های ناسا ضبط شده است: از صدا هایی شبیه به بوق آمبولانس گرفته تا صدا های مداومی که انگار خبر از نزدیک شدن یک سفینه فضایی می دهند.
غروب خورشید در کره مریخ آبی رنگ است
مدت ها از زمانی که انسان برای نخستین بار پا بر روی کره مریخ گذاشت می گذرد، با این وجود تا سال 2015 طول کشید تا بالاخره اولین عکس رنگی از منظره غروب خورشید در این کره گرفته شد و در معرض دید همگان قرار گرفت. منظره ای که بسیار عجیب و جالب توجه بود و بسیاری را غافلگیر کرد. در حقیقت غروب خورشید در این سیاره متفاوت از غروب خورشید بر روی کره زمین است و تمامی آسمان در هنگام غروب، آبی رنگ می شود. اما دلیل این اتفاق چیست و چه می تواند باشد؟ ناسا در این خصوص عنوان کرده است که دلیل اصلی این اتفاق به جنس خاکی بر می گردد که بر روی کره مریخ وجود داشته و در حقیقت سطح آن متشکل از همین خاک است. این خاک به نسبت خاک موجود بر روی کره زمین تفاوت هایی دارد. خاکی که سطح کره مریخ را تشکیل می دهد از ملکول های بسیار ساده تشکیل شده است و به همین خاطر است که سطحی بسیار نرم دارد. همین سادگی ملکول های تشکیل دهنده خاک باعث شده است تا سطح کره مریخ به رنگ هایی که طول موج کمتری دارند، راحت تر اجازه وجود بدهد، رنگ هایی مانند آبی که در هنگام غروب سراسر آسمان مریخ را فرا می گیرد. در مقابل رنگ هایی چون نارنجی، زرد و قرمز که از طول موج بلند تری برخوردار هستند، کمتر اجازه وجود پیدا می کنند.
هزینه فرستادن وسایل مورد نیاز فضا نوردان سر سام آور است
اگر جنبه های مالی یک مأموریت فضایی را به طور دقیق مورد بررسی و تجزیه قرار دهیم و هزینه ارسال وسایل مورد نیاز فضا نوردان را برآورد کنیم، به رقم سر سام آوری خواهیم رسید. راوی مارکاشایم، که یک متخصص و مهندس ایستگاه فضایی است، در گفتگو با یک مجله اقتصادی در این خصوص عنوان کرد که برای فراهم کردن چیزی حدود نیم کیلوگرم از محصولات و وسایل مورد نیاز فضا نوردان و قرار دادن آن در فضا پیما ها به گونه ای که در خارج زمین برای شان قابل استفاده باشد، باید هزینه ای معادل با ده هزار دلار در نظر گرفته شود. حال این موضوع بسته به فضا پیمایی که سطح زمین را ترک می کند، ممکن است متفاوت باشد، چرا که برخی از فضا پیما ها با ویژگی ها و امکانات به خصوصی طراحی می شوند. برای مثال برای نیم کیلوگرم از این وسایل در فضا پیمایی با نام SpaceX، این هزینه تا بیست و هفت هزار دلار افزایش پیدا می کند. برای این که درک دقیق تری از این رقم پیدا کنید، هزینه ارسال یکی از مهمترین نوشیدنی های مورد نیاز فضا نوردان را برای شما عنوان می کنیم. برای ارسال یک بطری معمولی آب آشامیدنی به فضا، بسته به نوع کارکرد و طراحی فضا پیما، به هزینه ای میان 9100 دلار تا 43180 دلار احتیاج است که این رقم در نوع خود بسیار قابل توجه است.
جو فضا پر شده از زباله هایی که به طور معمول فلزی هستند
زمانی که موشکی در فضا استفاده می شود، راهی برای خلاصی از پوکه باقی مانده از آن وجود ندارد. همین مسئله در خصوص ماهواره هایی که دیگر کارکرد خود را از دست داده اند صادق است. به همین خاطر است که از زمانی که انسان پا به کره های دیگر گذاشته است، میزان قابل توجهی از این تکه های فلزی در فضا از خود به جای گذاشته است. نکته جالب توجه در خصوص این اشیاء فلزی این است که همانند کره های دیگر، روی مداری دایره شکل به دور زمین می چرخند. سرعت چرخش این اشیاء معادل با 17500 متر بر ساعت. این میزان ده برابر سرعت گلوله یک اسلحه است. طی سالیان اخیر مؤسسه ای برای نظارت بر این اشیاء به جای مانده تشکیل شده است که با نام اختصاری اس اس ان شناخته می شود. این مؤسسه تا کنون اعلام کرده است که چیزی حدود بیست و سه هزار شیء فلزی در فضا وجود دارد که اندازه ای بزرگتر از یک توپ فوتبال دارند. این اشیاء فلزی خطراتی را هم متوجه فضا نوردان می کند. در حقیقت اگر از مداری که در آن می چرخند خارج شوند، به یکدیگر برخورد کرده و ایجاد موانعی بر سر راه فضا پیما هایی خواهند کرد که پس از این راهی فضا خواهند شد. در سال 2013 فیلمی تحت عنوان «Gravity(جاذبه)» با بازی جرج کلونی و ساندرا بلاک روی پرده سینما ها رفت که در حقیقت از همین مسئله ایده می گرفت. سه کشوری که بیش از همه مسئول این زباله های فلزی هستند آمریکا با 3990 قطعه، روسیه با 3959 قطعه و در نهایت چین با 3893 قطعه هستند.
رد پای فضا نوردان می تواند تا چیزی حدود صد سال بر روی سطح کره ماه باقی بماند
میزان تحرک صخره ها و خاکی که سطح کره ماه را تشکیل داده است به 0.04 اینچ در یک میلیون سال می رسد. به همین خاطر است که رد پایی که از فضا نوردان در سطح آن به جای می ماند قابلیت حفظ کردن حالت خود را برای مدتی طولانی دارد. این مدت زمان می تواند بین ده تا صد سال باشد.
شرایط آب و هوایی در فضا همیشه سرد نیست و هوای آن می تواند گاهی بسیار گرم شود
در تاریک ترین نقاط فضا، دمای هوا می تواند تا چیزی حدود 454 درجه فارنهایت به زیر صفر برسد، با این حال نکته جالب توجه در خصوص میزان دما این است که اگر در معرض تابش مستقیم نور خورشید، در نزدیکی های مدار زمین در فضا باشید، دمای قابل توجه 250 درجه فارنهایت بالای صفر را تجربه خواهید کرد. در حقیقت یکی از دلایلی که لباس مخصوص فضا نوردان به واسطه آن سفید انتخاب شده است، همین حرارت بالا است. رنگ سفید لباس فضا نوردان سبب می شود گرمای هوا تا جایی که ممکن است به بدن شان آسیب نرساند و منعکس شود.
در سیاره زهره مدت زمان یک سال کمتر از یک روز است
سیاره زهره با سرعت بسیار اندکی در خلاف جهت مسیر مدار زمین، به دور خود می چرخد و برای یک چرخش کامل به 243 روز (روزی که با معیار زمین محاسبه می شود) احتیاج دارد. این در حالی است که برای چرخیدن به دور خورشید، تنها به 225 روز زمان نیاز دارد، چرا که به طور قابل ملاحظه ای به خورشید نزدیک است. به همین خاطر است که یک سال در سیاره زهره، کوتاه تر از یک روز آن به حساب می آید.
ایستگاه بین المللی فضایی (با نام اختصاری آی اس اس شناخته می شود) به اندازه یک زمین فوتبال است
این ایستگاه بین المللی که در فضا وجود دارد، طولی برابر با 357 فوت دارد و این یعنی تنها سه فوت دیگر لازم است تا به طول یک زمین فوتبال آمریکایی برسیم. وزن این ایستگاه فضایی برابر با 925000 پوند (هر پوند تقریباً نیم کیلوگرم است) است و به خاطر همین مشخصات است که بزرگترین سازه ای لقب گرفته است که تا کنون به دست انسان ساخته شده و به فضا ارسال شده است. تا کنون نزدیک به دویست و سی نفر از هجده کشور متفاوت، راهی این ایستگاه فضایی شده اند، تا مأموریت هایی را که بهشان محول شده بوده است را انجام دهند.
انسان بدون لباس مخصوص فضانوردان، بیش از پانزده ثانیه در فضا دوام نخواهد آورد
البته پوشیدن این لباس مخصوص دردسر های خود را دارد و می تواند بسیار فضا نورد را آزرده کند، همانگون که در فیلم Gravity، ساندرا بلاک که در نقش دکتر رایان بازی می کرد، لحظات سختی را در این لباس مخصوص تجربه کرد. با وجود این، بدون این لباس مخصوص، تنها ظرف چند ثانیه، انسان دچار خفگی خواهد شد. در حقیقت این اتفاق ریشه در ماهیت جوی فضا دارد. به خاطر این که چیزی تحت عنوان فشار هوا در این شرایط جوی وجود ندارد، باعث می شود هوا گسترش پیدا کند. این مسئله به این معنی است که هوای موجود در ریه های انسان (اگر بدون لباس در جو فضا باشد) گسترش پیدا کرده و فشار بسیار زیادی را متوجه بافت های ریه می کند. در نهایت تحت این شرایط بسیار دشوار است که بدن انسان، تمامی اکسیژن موجود در بدن را تنها ظرف پانزده ثانیه مصرف می کند تا با این عامل مقابله کند که در نهایت همین مسئله باعث کمبود اکسیژن و خفگی می شود. از دیگر مخاطرات مخوف قرار گرفتن در جو فضا بدون لباس مخصوص می توان به امکان رسیدن خون به نقطه جوش، ترکیدن اُرگان های داخلی بدن و نفخ شدید اشاره کرد.
حتی در فضا هم امکان رواج هرج و مرج وجود دارد
ممکن است فضا نوردان در فضا، کاملاً آزاد و معلق باشند، با این حال، قوانینی وضع شده است که چنین آزادی ای را در اختیار همگان نخواهد گذاشت. در حقیقت این قوانین توسط سازمان ملل متحد وضع شده است و هدف از وضع این قوانین جلوگیری از این است که فضا بدل به یک منطقه جنگی شود و یا حتی بدل به مکانی برای انجام آزمایشات موشک های اتمی. برخی از این قوانین که توسط سازمان ملل متحد وضع شده اند، این ها هستند: کسی حق وارد کردن سلاح های کشتار جمعی به جو فضا و مدار زمین را ندارد، سفر های اکتشافی در فضا، تنها به منظور فعالیت های صلح آمیز می تواند صورت بگیرد و هر کشوری که وسیله ای وارد فضا می کند، برای خطرات و آسیب های احتمالی ای که آن وسیله برساند، مسئول است.
دلیل سیاه بودن جو فضا چیست؟
ممکن است البته به این فکر کنید که چیزی تحت عنوان سیاهی مطلق در فضا وجود ندارد و به هر سو که نظر بیندازید، بالاخره یک ستاره خواهید دید که کمی جو فضا را روشن کند. این تئوری ای است که با نام پارادوکس یا تضاد اولبر شناخته می شود. هاینریش ویلهلم اولبر کسی است که این نظریه را در سال 1823 مطرح کرد و به همین خاطر نام آن اولبر در نظر گرفته شده است. بنا به این نظریه اگر جهان هستی بی انتها، ثابت و بی زمان باشد، به هر سویی که نگاه کنید در نهایت ستاره ای خواهید دید.
با این حال چنین به نظر می رسد که این نظریه صحت ندارد و جهان هستی نه ثابت است و نه بی زمان. ادوین هابل کسی بود که این نظریه جدید را مطرح کرد. به باور او جهان هستی روز به روز در حال گسترش و بزرگ تر شدن است و تشعشعات حرارتی به جای مانده از انفجار بزرگ (Big Bang) گواه او برای این ادعا است. با استناد به این تشعشعات می توان گفت که اکنون جهان هستی چیزی حدود 13.8 میلیارد سال از عمرش می گذرد. نکته ای که وجود دارد این است که در جو فضا، این گونه نیست که به هر سویی که نگاه کنید، ستاره ای خواهید دید، چرا که بسیاری از ستاره ها آن قدری از عمرشان نمی گذرد که وقت کافی برای رسیدن نورشان به چشم ما وجود داشته باشد و هنوز این اتفاق رخ نداده است. به همین خاطر است که نظریه دوم از صحت بیشتری برخوردار است.
سیاره خورشید به تنهایی 99.8 درصد از کل منظومه شمسی را از لحاظ حجمی به خود اختصاص داده است
برای این که به حجم دقیق خورشید برسیم باید عدد 1.989 را در 1030 کیلوگرم ضرب کنیم. عددی که در نتیجه این عملیات ریاضی به دست می آید برابر با 99.8 درصد از کل منظومه شمسی خواهد بود. در حقیقت تمامی منظومه شمسی در برابر خورشید حکم ذره خاکی در هوا را دارند.
مرکز کهکشان راه شیری ده ها هزار حفره سیاه رنگ در خود دارد
بنا به تحقیقات جدیدی که صورت گرفته است، محققان به این نتیجه رسیده اند که ده ها هزار حفره سیاه رنگ در مرکز کهکشان راه شیری وجود دارد. این حفره های سیاه به تنهایی قابل مشاهده نیستند، چرا که نوری از سطح آن ها منعکس نمی شود و قابل دیدن نخواهند بود، این در حالی است که زمانی که این حفره های سیاه در کنار ستاره ها قرار می گیرند، دانشمندان و محققان قادر خواهند بود با استفاده از اشعه های ایکس-ری اقدام به شناسایی آن ها کنند. نتایج این تحقیقات حاکی از آن است که صد ها حفره سیاه رنگ در مرکز کهکشان راه شیری وجود دارد که با ستاره ها جفت شده اند و نیز رقم تخمینی ده هزار عدد برای حفره هایی در نظر گرفته شده است که به تنهایی در این مرکز جای گرفته اند.
به احتمال غریب به یقین چیزی بیشتر از یک سپتیلیون (عدد یک به همراه بیست و چهار عدد صفر) ستاره در کل جهان هستی وجود دارد
دانشمندان و محققان به این نتیجه رسیده اند که چیزی حدود صد بیلیون ستاره، تنها در کهکشان راه شیری وجود دارد. حال اگر این رقم را در تعداد تخمینی کل کهکشان هایی که به باور محققان در سرتاسر جهان هستی وجود دارد (بنا به باور محققان حداقل ده تریلیون کهکشان دیگر در جهان هستی وجود دارد) را ضرب در این عدد کنیم (صد بیلیون) به رقم یک سپتیلیون می رسیم؛ یعنی یک با بیست و چهار عدد صفر به دنبال آن. این البته در حالی است که کسانی چون دیوید کورنیچ که استاد یار دانشگاهی در ایالات متحده آمریکا است، بر این باور اند که تعداد کهکشان های موجود در جهان هستی بسیار بیشتر از آن چیزی است که محققان امروزی فکر می کنند و با پیشرفت تکنولوژی به مرور این مطلب روشن تر خواهد شد.ترجمه itrans.ir
اگر رویای شما این است که به مریخ بروید، زمان شروع آماده سازی است. در اواخر سال 2018، ایلان ماسک اعلام کرد که موشک بزرگ Rock Fighter Rocket اولین پرواز نزدیک به زمین خود را در سال 2019 آغاز خواهد کرد و پنج سال بعد، برنامه ریزی برای راه اندازی اولین مریخ نورد استپروژه های فرود زمستانی توسط ناسا، آژانس فضایی اروپا و همچنین تعدادی از پروژه های خصوصی توسعه می یابد. آنها تاریخ شروع مأموریت به مریخ را از 2025 تا 2039 می خوانند.
درباره ی اینکه چه مهارتهای مفیدی باید در حال حاضر آموخته شود و یا تعلیم داده شود، نظر کارشناسان را بخوانید.
هنگام پرواز به مریخ، بسیاری از سیستم های هوشمند از جمله برای کنترل مریخ نورد، درگیر خواهند شد. در حال حاضر آنها فعالانه در حال توسعه هستند. پرواز فضایی و به ویژه فرود و مراحل قابل استفاده مجدد بر اساس پردازش اطلاعات و یادگیری ماشین است.
چنین فن آوری ها بیشتر و بیشتر فشرده خواهد شد. و ما با افرادی که با آنها در ارتباط هستیم، نیاز به یک زبان داریم، در صورت خرابی می توانیم استفاده نکنیم، تعمیر کنیم و یا در حین عملیات باید چیزی را از ابتدا ایجاد کنیم.
بشریت فقط برای راه رفتن روی مریخ نمی رود. ما این دنیای جدید را بررسی خواهیم کرد، نمونه ها را جمع آوری می کنیم و در اینجا روش یادگیری ماشین می تواند فرایند را بسیار ساده کند. این یک تکنولوژی آماده است و می تواند برای ما در مریخ مفید باشد.
من قطعا توصیه می کنم ابتدا مهندسان را آموزش دهیم. اینها افرادی هستند که سیستم های مکانیکی را ایجاد می کنند، می دانند که چگونه کار می کنند، آنها الکترونیک و اتوماسیون را درک می کنند، یعنی کاربردی، و نه چیز های انتزاعی.
من اکنون امیدوار هستم که ریاضیات را بیاموزید. برای صحبت کردن و برقرار کردن ارتباط باهم باید به مهندس تبدیل شوید. در هر صورت شما می دانید، مانند فیلم "مریخ": قهرمان زیست شناس است، اما او می تواند مسئله ریاضی را حل کند و فیزیک را درک کند. در فضا، ما به "سربازان جهانی" نیاز داریم که دارای زمینه فنی قوی باشند.سیاره مریخ در آینده ی نزدیک برای ما یک محیط بسیار خصمانه خواهد بود که ما باید مهارت های تفکر، پیش بینی و برنامه ریزی سیستم ها را اعمال کنیم.
البته مسافران مریخ مجبور به ساختن بسیاری ازچیز ها نخواهند شد و اساسا همه چیز رباتیک خواهد بود: من فکر نمی کنم که کارگران ساختمانی را می توان به یک سیاره دیگر برد. علاوه بر این، در مریخ شما می توانید از ربات های شناسایی، هواپیماهای بدون سرنشین استفاده کنید. برای کنترل ربات ها، برای دادن وظایف صحیح به آنها، باید با پردازش داده ها آشنایی کامل داشته باشید و مهارت های تخصصی در سایبرنتیک و برنامه نویسی داشته باشید.
بنیانگذاران اولین مستعمره نیز بدون توسعه دهنده فناوری اطلاعات، معمار و متخصص در مواد جدید نمی توانند کاری انجام دهند. علاوه بر این، یک پزشک(باید زندگی را در آنجا حفظ کرد)، یک متخصص زیست شناسی و یک خبرنگار مورد نیاز خواهد بود.
شناخت الگوریتم های یادگیری ماشین، تجربه با تکنولوژی دوقلوهای دیجیتال (یک مدل مجازی از یک فرآیند، محصول و یا خدمات) مفید است. ماموریت به سیاره مریخ با انتخاب نقطه بهینه فرود آغاز می شود. این یک وظیفه چند منظوره در شرایط مجموعه محدودی از داده های به دست آمده از ماهواره ها و روورها است. همانطور که اطلاعات در مورد مریخ انباشته شده است، ممکن است معلوم شود که نقطه فرود، از نظر توسعه ی بیشتر سایت های ساخت و ساز مطلوب نیست. و در اولین ماموریت، فرد باید بتواند به سرعت تجزیه و تحلیل داده های ورودی و تشکیل یک دیدگاه آگاهانه در مورد محل سایت های ساخت و ساز را برآورد کند. برای انجام این کار، شرکت کننده در ماموریت باید با الگوریتم تجزیه و تحلیل خوشه ای آشنا باشد.
هنگامی که اطلاعات جدید تغییرات قابل ملاحظه ای در محل سایت های ساخت و ساز آینده ایجاد نخواهد کرد، ساخت و ساز سرمایه در نقاط انتخاب شده آغاز خواهد شد.
در مریخ، تمام امکانات بر روی فناوری خانه های هوشمند ساخته خواهد شد. حالت اشیاء با استفاده از انواع سنسورها نظارت می شود که خوانش آنها به طور منظم به مراکز کنترل مرکزی ارسال می شود.
ما اکنون در پروژه دیجیتالی پالایشگاه ها یک عنصر از چنین آینده ای را می بینیم. برای دستیابی به استقلال کامل ، لازم است مدل های بسیار دقیق و پایدار تمام فرایندها را داشته باشیم. و این واقعیت که تا همین اواخر به نظر غیرممکن بود، با توسعه سیستم های ذخیره داده و تجزیه و تحلیل اطلاعات، به عنوان اطلاعاتی در مورد اشیاء و فرایندها افزایش می یابد و قابل دسترسی است قبل از اینکه مستقیم با چشم دیده شود.
من به متخصصان جوان توصیه می کنم که روش تجزیه و تحلیل ریاضی و مدل سازی را به دانش خود اضافه کنند.شرکت کنندگان اجبارا در اولین سفر به مریخ باید مهندسان در علوم فیزیک و ریاضی و همچنین برنامه نویسان سیستم باشند که بتوانند نرم افزار را توسعه دهند. مطمئنا شما نیاز به دانش از تئوری کنترل خودکار و مدل سازی ریاضی برای توسعه مدل برای کنترل وسایل فنی دارید.
علاوه بر این، در اولین سفر، کارشناسان برای توسعه راه حل های پلت فرم، طراحی شده اند تا کل زیرساخت را به یک سیستم نرم افزاری خودکار متصل سازند. این کار مشابه با سیستم عامل های موجود در گوشی های ما و همچنین تکنولوژی خانه های هوشمند است.
یک مثال ساده از این که چگونه این همه می تواند مفید باشد. وظیفه بارگیری و تجهیزات کار را در نظر بگیرید. بر روی زمین تمرین وجود دارد که در کارکرد فناوری، اولویت با حالت حداکثر بار تجهیزات قرار می گیرد، انتظار می رود که خروجی از محصول نهایی بیشتر باشد. این مانند فشارآوردن حداکثر به ماشین است و همیشه موثر نیست. شما می توانید محصولات کمتری را در تبدیل متوسط تولید کنید، با این حال، شما می توانید برق را ذخیره کنید، تجهیزات را از بین نبرید و در نهایت برنده شوید.
برای انجام چنین محاسباتی ضروری است یاد بگیرید که به آینده نگاه کنید، اما این تنها برای فرد امکان پذیر نیست. به کمک دستیارهای شناختی که می توانند بر اساس داده ها برای پیش بینی آینده دقیق باشند، شبکه های عصبی و برنامه های هوش مصنوعی استفاده می شود. ابزارهای ذکر شده به شخص اجازه می دهد آینده را پیش بینی کند.
پیچیده ترین کار نیاز به حداکثر اتوماسیون، که منبع مقدار زیادی از داده ها برای تجزیه و تحلیل و پیش بینی است می باشد. همه سیستم ها باید بر روی یک زبان "جهانی"، نوعی "اندروید صنعتی" کار کنند که به شما امکان همگام سازی تمام تکنولوژی ها و به دست آوردن نتیجه مطلوب را می دهد.
به طور طبیعی، به منظور ادامه توسعه این فنآوری ها، مهارت های خوب در فناوری اطلاعات و ریاضیات مورد نیاز است. و اولویت آن با ریاضیات است، زیرا پایه ای برای علوم مانند فیزیک، شیمی، بیوانفورماتیک و سایر تخصص های مهم برای توسعه سیاره مریخ است.
ماموزیت فضایی دارای درجه بالایی از عدم اطمینان است. و این شامل استفاده از روش های کاملا استاندارد برای حل مشکلات نمی شود. هر قدمی که باید برداریم: آیا می رویم؟ آیا ما درست انجام می دهیم؟ در چنین شرایطی، ذهنیت قیاسی، اسکروم SCORM(قوی ترین استانداردها در زمینه آموزش مجازی)، کانبان( ابزاری برای پیاده سازی تولید بهنگام) و چارچوب های مشابه بیشتر مناسب هستند. بسیار مهم است که یاد بگیرید.
ما می توانیم مریخ را مستقیما مستعمره کنیم. به عنوان مثال، برای دوره های کوتاه مدت، به خودتان یک کار اختصاص دهید. بدون نیاز به تلاش برای ایجاد کل شهر در یک سیاره جدید از ابتدا و در نهایت استراتژی آینده خود را مطابق با شرایط تغییر دهید. برای به دست آوردن حداکثر کارایی در خروجی، رویکردهای تکراری-افزایشی را می توان حتی در فضا استفاده کرد.
استاد اسکروم می داند چگونه می تواند فرآیند کار تیمی را سازماندهی کند، چگونه به حل یک مشکل پیچیده و برای حمایت از همکاران در یک لحظه دشوار کمک کند. علاوه بر این، مطلوب است که این افراد، توانایی های خود را به یکدیگر آموزش دهند.
چنین چیزی، به نظر من، بسیار مهم است، مانند تمایل به دائما گسترش دانش آن ها می باشد. ما در جهانی زندگی می کنیم که در آن همه چیز به سرعت تغییر می کند و حرفه های امروز می توانند در عرض 15-20 سال از بین بروند. باید برای این واقعیت آماده باشید که شما همیشه کسانی نیستید که در دانشگاه تحصیل کرده اید. شما باید آماده تغییر زمینه حرفه ای باشید و این کار را به سرعت انجام دهید و بعضی از مهارت ها را به عنوان یک بزرگسال به دست بیاورید.
در سال 2020 ، همه می خواهند به مریخ بروند. و ایالات متحده ، اتحادیه اروپا و چین و حتی امارات!
شیدایی بار دیگر سیاره زمین را فرا گرفت. ایالات متحده امیدوار است که هواپیمای بدون سرنشین را به مریخ بفرستد ، اولین هلیکوپتر فرازمینی. سرانجام چینی ها می خواهند وسیله مأموریت پرتاب خود را برای مأموریت مریخ آماده کنند ، و اعراب امارات که می خواهند بدانند از اکسیژن و هیدروژن رودخانه های مریخ بدانند.
در سال 2020 ، پروازهای فضایی اهداف بسیار متفاوتی خواهند داشت ، از کاوش در مریخ گرفته تا حفاظت از زمین.
برای طرفداران مریخ ، سال 2020 سال بسیار هیجان انگیزی خواهد بود. با بهره گیری از همگرایی زمین و مریخ ، که هر دو سال یک بار اتفاق می افتد ، آژانس های فضایی آمریکا ، چین ، اروپا و امارات متحده عربی قصد دارند مریخ نورد های بدون سرنشین را به سیاره سرخ ارسال کنند. هر پرواز به تشنگی دانش دامن می زند. اما همه آرزوهای زمینی بیشتری دارند.
آژانس فضایی ناسا در مریخ در حال حاضر ربات هایی دارد. اما مریخ نورد "مریخ 2020" نیز دارای یک بالگرد بدون سرنشین خواهد بود. در صورت موفقیت آمیز بودن پرواز در فضایی نادر از مریخ ، کشوری که هواپیما را اختراع کرده است ، افتخار بیشتری کسب می کند و اولین کسی خواهد شد که یک هواپیمای فرازمینی را به پرواز درآورد. تصاویر حاصل از این پهپاد بدون شک توجه همه را به خود جلب خواهد کرد.
آژانس فضایی اروپا (ESA) هنوز در مریخ فرود نیامده است. اولین تلاش وی در سال 2016 با شکست روبرو شد زیرا هواپیمای Skiaparelli سقوط کرد. این بار ایالات متحده و روسیه به اروپایی ها کمک می کنند ، اما ESA به خودی خود درگیر فرود این مریخ نورد خواهد بود. وی به نام دانشمند بریتانیایی Rosalind Franklin نامگذاری شده است ، که مشغول مطالعه ساختار DNA بود. فرمانده مأموریت ، پیترو باگلیونی ، گفت: اروپا باید ثابت كند كه قادر است بخشی از كار را به تنهایی انجام دهد.
اولین پرواز چین به مریخ در سال 2012 با ناکامی تمام شد که فضاپیمای روسی که وسیله نقلیه ساخت چینی که به آن وصل شد ، نتوانست مدار زمین را ترک کند. بنابراین ، پرتاب فضاپیمای بعدی به مریخ (آن را HX-1 نامیدند) ، چین به طور مستقل انجام خواهد شد ، همانطور که توسط Lan Tianyi ، رئیس شرکت مشاوره پکن با نام شاعرانه "سحابی نهایی آبی" رهبری می کند.
با این وجود ، چین علاقه خود را به همکاری های بین المللی اعلام می کند. معاون آژانس فضایی چینی Yanhua به طرز حتمی از ایجاد تلاش های بین المللی برای "جامعه سرنوشت مشترک بشر" در فضا "با کمک حکمت چینی" صحبت می کند.
کشوری به نام امارات متحده عربی (امارات) نیز با همکاری آمریکایی ها در حال آماده سازی پرواز به مریخ است و آنها یک موشک ژاپنی پرتاب می کنند. با این حال ، این اولین پرواز بین قاره ای است که توسط نیروهای جهان عرب انجام می شود. احمد بن عبدالله حمید بلهول آل فالاسی ، رئیس آژانس فضایی امارات ، پرواز آینده را یک دستاورد تاریخی رای اعراب خواند که "شکوه اجداد ما را بازیابی می کند."
در مورد تحقیقات علمی ، کاوشگر امارات متحده عربی با نام Hope از طریق طیف سنجی ماوراء بنفش ، جو مریخ را در تلاش برای درک چگونگی و چرایی هیدروژن و اکسیژن به فضا بررسی می کند. یکی از دستگاه های ناسا که "مانند درخت تنفس می کند" ، دی اکسید کربن را که به وفور در جو سیاره سرخ وجود دارد، می گیرد و اکسیژن وارد می کند ، که در آنجا بسیار کم است. فضانوردان آینده قادر به تنفس یا استفاده از آنها برای تولید سوخت موشکی خواهند بود.
مریخ نورد ESA دارای مته ای است که از عمق دو متری خاک از دهانه رودخانه سابق استخراج می کند که به خودی خود بی سابقه است. در یک کوره دوار ، نمونه های سنگ خرد شده و گرم می شوند تا گازهایی استخراج شوند که ممکن است نشانه هایی از میکروارگانیسم های فعلی یا باستانی باشد.
برنامه پرتاب به فضا برای سال 2020 نیز ممکن است شامل اولین پرتاب بزرگترین موشک جهان NASA SLS )Space Launch System) باشد. Virgin Galactic و Blue Origin می توانند پروازهای کوچکتر تجاری را برای ماجراجویان ثروتمند و جویندگان آدرنالین انجام دهند. اما مهمترین واقعه ممکن است پرتاب یک کاوشگر خورشید ی توسط آژانس فضایی اروپا باشد که برای فوریه 2020 برنامه ریزی شده است.
مدارگرد خورشیدی در مدار طولی پرواز می کند و هر پنج ماه یک بار به خورشید نزدیک می شود. حفاظت حرارتی آن دارای دهانه هایی برای مشاهده است که از طریق آن تجهیزات موجود ارتباط بین نوسانات در فضای خورشیدی و انتشار ناگهانی شدید دوره ای ذرات باردار را کنترل می کند. این انتشارات ، هنگامی که لایه ازن در بالای زمین ضعیف می شود ، از لحاظ تئوریکی می توانند شبکه های برقی و رایانه های روی زمین را غیرفعال کنند ، به همین دلیل تمام قاره ها می توانند وارد شرایط بحرانی و هرج و مرج شوند.
ایان والترز از ایرباس ، یک شرکت اروپایی ، می گوید: مدارگرد خورشیدی باید نوعی "دفاع سیاره ای" محسوب شود. داده های این مدارگرد خورشیدی به توسعه مدل ها کمک می کند تا چند روز قبل از برخورد به زمین ، رویکرد چنین ذرات نابود کننده الکترونیکی را پیش بینی کنند. به گفته وی ، در این حالت ، شبکه های برقی و سایر تجهیزات می توانند به طور موقت خاموش یا محافظت شوند. این مأموریت ممکن است برجسته ترین رویداد در سال 2020 باشد.
میدان مغناطیسی مریخ زودتر از آنچه دانشمندان تصور می کردند منقرض شده است
طاهره مصطفویدر۱۴۰۳/۲/۱۸
میدان مغناطیسی مریخ زودتر از آنچه دانشمندان تصور می کردند ظاهر شد. این توسط محققان دانشگاه های ایالات متحده و فرانسه بیان شده است.
میدان مغناطیسی جهانی سیاره از آن چیزی که دانشمندان آنرا دینام می نامند ناشی می شود: جریان فلز مذاب در هسته سیاره که جریان الکتریکی ایجاد می کند. در روی زمین ، دینام چیزی است که سوزن های قطب نما را به سمت شمال نشان می دهد. اما دینام مریخ برای میلیاردها سال است که منقرض شده است.
یافته های جدید محققان UBC که با همکارانش در ایالات متحده و فرانسه کار می کنند ، که امروز در Science Arvances منتشر شده اند ، ما را به دانستن زمان دقیق و مدت زمان دینام مریخ نزدیک می کند.
آنا میتلهولز ، همکار پسا گفت: "ما می دانیم که دینام مریخ در 4.5 میلیارد و 3.7 میلیارد سال پیش عمل می کرد. زمان بندی دینامو بخش بزرگی از تکامل سیاره است و آنچه می یابیم با آنچه تاکنون فکر کرده ایم بسیار متفاوت است." در بخش زمین ، اقیانوس و علوم جوی UBC ، اولین نویسنده این مطالعه است. "دینامو چیزی در مورد تاریخ حرارتی سیاره ، تکامل آن و چگونگی رسیدن به جایی که امروز است به ما می گوید و برای هر یک از سیارات زمینی - زمین ، مریخ ، زهره و عطارد بی نظیر است."
سرنخ های مربوط به تاریخ مغناطیسی یک سیاره در سنگ های مغناطیسی و زیر سطح آن نهفته است. سنگ مانند یک نوار ضبط کننده ، به ویژه سنگهای آتشفشانی است . آنها به عنوان گدازه شروع می شوند ، اما با حضور و ایجاد میدان مغناطیسی ، خنک و جامد می شوند ، مواد معدنی موجود در صخره ها خود را با میدان مغناطیسی جهانی تراز می کنند. دانشمندان با قدمت این سنگها می توانند تخمین بزنند که آیا دینامیک در زمان سنگ فعال بوده است یا خیر.
مغناطیس در برخی صخره های سطح مریخ نشان می دهد که دینام مریخ بین 4.3 تا 4.2 میلیارد سال قبل فعال بوده است ، اما عدم وجود آهن ربایی بیش از سه حوضه بزرگ که 3.9 میلیارد سال پیش تشکیل شده است باعث شده است که بیشتر دانشمندان معتقد باشند مغناطیس در آن زمان غیرفعال بوده است .
محققان UBC داده های ماهواره ای جدید را مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند و شواهد روشنی از میدان مغناطیسی ناشی از جریان گدازه Lucus Planum که کمتر از 3.7 میلیارد سال پیش تشکیل شده بود- بسیار دیرتر از حوضه مذکور ، را یافتند.
محققان همچنین میدان های مغناطیسی با شدت کم در حوضه Borealis در نیمکره شمالی سیاره را کشف کردند که 4.5 میلیارد سال پیش شکل گرفت و گمان می رود یکی از قدیمی ترین ویژگی های مریخ باشد.
کاترین جانسون ، استاد دانشگاه گروه علوم زمین ، اقیانوس و علوم جوی و دانشمند ارشد در موسسه علوم سیاره در توسان ، آریزو ، که همچنین در این مطالعه نقش داشته است. گفت: "ما این دو مشاهده را داریم که به اولین پویایی در اولین زمان شناخته شده در تاریخ مریخ اشاره می کنند ، و پویایی که نیم میلیارد سال پس از آن وجود داشته است.
محققان دو دلیل احتمالی را برای عدم وجود میدان مغناطیسی در حوضه ارائه می دهند: دینام ممکن است قبل از تشکیل حوضه ها متوقف شده و سپس قبل از تشکیل لوکوس پلانوم دوباره شروع به کار کند ، یا تأثیراتی که حوضه ها را ایجاد کرده است به سادگی بخشی از پوسته حاوی مواد معدنی را جابجا کرده اند. که می تواند مغناطیس قوی داشته باشد.
داده های جدید این تحقیق از ماهواره MAVEN ، مریخ Atmosphere و Volatile Evolution گرفته شده است. داده های اولیه درباره مغناطیس در مریخ توسط ماهواره مریخ جهانی نقشه برداری جمع آوری شده بود که بین سال های 1999 تا 2006 ، سیاره زمین را چرخانده بود ، بیشتر در 400 کیلومتری سطح قرار داشت. MAVEN ، که در سال 2013 راه اندازی شد ، نزدیک به سطح زمین کار می کند و سیگنال های ضعیف تری را که MGS قادر به تشخیص آن نیست ، جمع می کند.
توانایی MAVEN برای گرفتن سیگنال از ویژگی های کوچکتر در سطح و در نزدیکی سطح آن به محققان کمک می کند تا تشخیص دهند که آهن ربایی از آن ها ناشی می شود ، یا از سنگهای قدیمی تر که عمیق تر در پوسته سیاره دفن شده اند.
این بینش های جدید ، محققان را در مورد اینکه چه چیزی می تواند آشکار شود ، اگر به سطح مریخ نزدیکتر شوند. میتلهولز خاطرنشان کرد: این مطالعه بر دو ویژگی خاص متمرکز شده است ، اما دهانه های موجود در سرتاسر مریخ داستان هایی برای گفتن دارند. در آینده ، اکتشاف می تواند از ماهواره ها به هواپیماهای بدون سرنشین یا بالون ، پیشرفت کند و داده های دقیق تری را ارائه دهد.
آژانس فضایی اروپا ExoMars-TGO برای اولین بار تصاویری از درخشش سبز ضبط شده در مریخ را دریافت کرد: اتم های اکسیژن چنین تأثیراتی را ایجاد می کنند. 40 سال پیش این پدیده پیش بینی شده بود ، اما هیچ کس نمی دانست چطور در مریخ به نظر می رسد. نتایج اندازه گیری و در مقاله ای در مجله Nature نجوم منتشر شده است.
آسمان شب در بالای زمین حتی در تاریکی ترین ساعت ها به رنگ سیاه غیر قابل نفوذ نمی شود ، زیرا جو سیاره ما دائماً درخشش کم رنگی ایجاد می کند. این اثر به دلیل واکنش های شیمیایی ضعیف بین مولکول ها و همچنین در طی عبور پرتوهای کیهانی از جو فوقانی ظاهر می شود.
این ویژگی در اواسط قرن (XIX (19 توسط محقق سوئدی آندرس آنگستروم کشف شد ، از آن زمان تاکنون توسط همه گروه های دانشمندان مورد مطالعه قرار گرفته است. این اثر برای اولین بار در اطراف سیاره بر خلاف زمین مشاهده شد. در سیاره ما ، این پدیده با شفق قطبی همراه است.
در اواخر دهه 1970 ، سیاره‌شناسان آمریکایی اظهار داشتند كه همان درخشش باید از مریخ برود ، اما هیچ تأیید قبلی در این مورد وجود نداشت. مأموریت آژانس فضایی اروپا ExoMars-TGO به تفصیل لایه های بالایی جو مریخ را مورد بررسی قرار داد و سعی کرد اثری از آن دسته از یون های اکسیژن پیداکند که درخشش سبز ایجاد می کند.
ژان کلود جرارد ، استاد ، دانشگاه لیژ در بلژیک:
نتایج ما از مشاهده مریخ به طور کامل تئوری سیاره ساطع شده از درخشش را تأیید کرد. حتی معلوم شد که از جو زمین قوی تر است. این بدان معنی است که ما هنوز کاملاً درک نمی کنیم که چگونه اتم های اکسیژن رفتار می کنند ، این درک برای رشد بیشتر فیزیک کوانتومی و اتمی مهم است.
ما دائماً در مورد اکتشاف مریخ می نویسیم ، و چندی پیش یکی از خوانندگان در نظرات یک سوال به ظاهر ساده در مورد اینکه آیا تلفن های هوشمند معمولی می توانند در مریخ کار کنند را پرسید؟ پس از اندکی تأمل ، ما در تحریریه فهمیدیم که پاسخ دادن به آن کار چندان آسانی نیست ، زیرا شرایط در سیاره همسایه با زمین بسیار متفاوت است. اما ما سعی خواهیم کرد
فشار مریخ کم است
یکی از اصلی ترین پارامترهایی که زمین را به طور کلی از بیشتر اجرام کیهانی متفاوت می کند فشار جو است. در مریخ ، صفر نیست ، زیرا جو قابل توجهی دارد ، اما هنوز هم بسیار کمتر از آنچه که ما عادت کرده ایم: حدود 0.6 درصد از زمین یا 600 پاسکال. فشار کم از چند طریق می تواند روی تلفن هوشمند شما تأثیر بگذارد.
برخی از فاکتورها کاملاً واضح هستند ، اما حیاتی نیستند. به عنوان مثال ، با تراکم کم هوا ، میکروفون و بلندگو احتمالاً به کار خود ادامه می دهند ، اما در دریافت و پخش صدا بی تأثیر هستند - یعنی صدای بلندگو کمتر خواهد بود.
اما فشار می تواند بر اجزای حیاتی مانند باتری نیز تأثیر بگذارد. در سال 2012، ناسا انجام آزمایش باتری های لیتیوم یون در شرایط کم فشار، و یکی از باتری از iPad است، که بسیار متفاوت از باتری گوشی های هوشمند بود. معلوم شد که متورم می شود و اگرچه پس از افزایش فشار به حالت طبیعی خود برمی گردد ، اما برای چند ساعت در فشار کم قرار گرفتن ، ظرفیت را حدود یک سوم کاهش می دهد. بنابراین تلفن هوشمند در مریخ باید بیشتر اوقات شارژ شود.
تست فشار کم باتری لیتیوم یون iPad. شرایط موجود در نمودار اول تقریباً با جو مریخ مطابقت دارد.
یکی دیگر از پیامدهای غیر مشهود فشار کم در مورد همه تلفن های هوشمند صدق نمی کند ، بلکه فقط مربوط به برخی از تلفن های هوشمند قدرتمند و گران قیمت است. آنها برای خنک کردن از یک مخزن حرارتی نوار مسی استفاده نمی کنند ، بلکه از یک محفظه بخار مهر و موم شده به شکل یک لوله یا یک صفحه مستطیلی ضخیم استفاده می کنند . داخل لوله حجم کمی آب یا مایع دیگر وجود دارد. وقتی پردازنده تحت بار محاسباتی شدیدی قرار می گیرد ، گرمای زیادی تولید می کند و بخشی از آن را به لوله می دهد ، مایع تبخیر می شود و به قسمت های دیگر محفظه می رود ، در آنجا خنک و متراکم می شود.
غالباً این لوله ها از فشار کاهش یافته برای پایین آوردن نقطه جوش استفاده می کنند. علاوه بر این ، سازه های کوچکی بر روی دیواره های داخل وجود دارد که بین آنها آب متراکم شده به دلیل اثر مویرگی به منطقه گرم باز می گردد. کاهش فشار روی مریخ بعید است که لوله را پاره کند ، اما می تواند دمای عملکرد و کارایی آن را به میزان قابل توجهی تغییر دهد.
مریخ خیلی سرد نیست
مریخ در دمای پایین با زمین نیز تفاوت دارد. مانند روی زمین ، بین قطب ها و خط استوا بسیار متفاوت است ، اما بعید است که عملیات آینده شدیدترین شرایط را برای خود انتخاب کند ، بنابراین می توان محلی نزدیک به خط استوا ، جایی که مریخ نورد کنجکاوی در حال حاضر در حال کار است ، را اساس قرار داد. مریخ نورد در طول کار خود دمایی را از +6 تا -68 درجه سانتیگراد ثبت کرد که کاملاً با دمای کره زمین مطابقت دارد: مقدار پایین تر فقط مربوط به ثبت دما در یاکوتیا است.
بعید به نظر می رسد که استعمارگران آینده مریخ در طی دمای کم سابقه ای فرود آیند و با دمای انجماد حدود 70- درجه مواجه شوند. در دماهای بالاتر ، تلفن های هوشمند مدرن کاملاً قادر به کار در سیبری هستند ، اما با مشکلاتی روبرو می شوند - عمدتا باتری. با پایین آمدن دما ، مقاومت داخلی در باتری لیتیوم یون افزایش می یابد و اگر پردازنده جریان زیادی را بخواهد ، باتری به راحتی قادر به تحمل بار نیست و باعث می شود تلفن هوشمند خاموش شود. به همین دلیل از چند سال پیش اپل ، عمداً قدرت آیفون را با باتری های قدیمی کم می کند.از طرف دیگر ، به دلیل تراکم کم جو مریخ ، به دلیل همرفت سرعت گرما از گوشی هوشمند کاهش می یابد و در نتیجه تا حدی این اثر را جبران می کند.
تابش - تشعشع در مریخ
ظریف ترین تهدیدهای مهم مریخ تابش است. به لطف جو ، سطح آن در سطح مریخ به طور محسوسی کمتر از فضای باز است ، اما حدود سه برابر بیشتر از مدار کم زمین ، به عنوان مثال ، در ISS. به همین دلیل ، تراشه های موجود در تلفن هوشمند به طور مداوم با جریانی از ذرات پرانرژی تابانده می شوند ، برخی از آنها ذرات ثانویه را در آنها تشکیل می دهند ، در نتیجه ترانزیستورها و سلول های حافظه می توانند پارامترهای خود را تغییر دهند و باعث سوءعملکرد شوند.
معمولاً برای محافظت در برابر این اثرات ، از مدارهای مقاوم در برابر اشعه با عایق ترانزیستور تقویت شده و ساختار میکرو مدار اصلاح شده و همچنین از محافظت های نرم افزاری ، به عنوان مثال کدهای ضد صدا استفاده می شود. تلفن های هوشمند از تراشه های معمولی استفاده می کنند ، بنابراین مطمئناً بیشتر در معرض تابش هستند و ممکن است خراب شوند. اما این بدان معنا نیست که دستگاه بلافاصله پس از خروج از فضاپیما از کار می افتد. (ما با درایت مشکل حمل و نقل به مریخ را در جریان تابش کیهان حذف خواهیم کرد).
این حداقل با پروژه PhoneSat ثابت می شود ، که در آن ناسا چندین ماهواره کوچک را به مدار فرستاده است ، تلفن های هوشمند Nexus One و Nexus S و همچنین صفحه های آردوینو را اجرا می کند. به طور کلی ، این پروژه موفقیت آمیز بود و ماهواره ها توانستند به مدت یک هفته کار کنند و از مدار عکس بفرستند.
عکس هایی از ماهواره PhoneSat که با تلفن هوشمند گرفته شده است
دوربین تلفن هوشمند در مریخ
اما حتی اگر یک دوربین خوب در تلفن هوشمند شما نصب شده باشد ، بتواند در مریخ کار کند ، شما نمی توانید همان عکس های روی زمین را بگیرید. در مرحله اول ، تابش ، اگر پردازنده را نشکند ، مطمئناً در ماتریس دوربین علامت های درخشان برجای می گذارد. ثانیاً ، در سالهای اخیر ، تولیدکنندگان شروع به تکمیل دوربین با تعداد زیادی الگوریتم کرده اند ، از جمله الگوریتم شبکه عصبی برای تعیین اشیاء موجود در صحنه برای تنظیم تعادل رنگ سفید. با توجه به نیاز به اصلاح رنگ تصاویر از مریخ نوردان ، به احتمال زیاد گوشی های هوشمند آموزش دیده برای چنین کاری رنگها را به سمت مناظر آشنای زمینی سوق می دهند.
و اگر یخ زدگی ، فشار و تابش باعث خراب شدن تلفن هوشمند شما نشود ، شاید توسط یک غول گرد و غبار در مریخ تلفن هوشمند از دستان شما خارج شود(:
