به دنبال ادعای مهمان یک برنامه رادیویی در آمریکا مبنی بر اینکه ناسا کودکان را می دزد و به عنوان برده به کره مریخمی فرستد، سازمان ناسا بیانیه ای در رد این اتهامات انتشار داد.

برنامه رادیویی «اینفو وارز» یا جنگ اطلاعاتی به میزبانی الکس جونز، مستندساز و تئوری‌پرداز توطئه آمریکایی، روز سه شنبه میهمانی به نام رابرت دیوید استیل را به برنمامه خود دعوت کرد  که مدعی بود سازمان ناسا نه تنها جوامعی از انسان ها در کره مریخدرست کرده، بلکه کودکان را دزدیده و به عنوان برده به کره مریخ می فرستد تا ازآنها استفاده کند.

گای وبستر، سخنگوی سازمان ملی هوانوردی و فضایی، ناسا، روز پنجشنبه در مصاحبه با نشریه «دیلی بیست» به این تئوری توطئه واکنش نشان داد و گفت «هیچ انسانی بر روی مریخ حضور ندارد.»

بنا به اطلاعات موجود در ویکیپدیا، در سوابق رابرت استیل  همکاری با سازمان سیا دیده می شود . الکس جونز مجری برنامه، نیز در برنامه روز سه شنبه نسبت به مأموریت های سازمان ناسا اظهار نظر کرده و گفته است که  «۹۰ درصد مأموریت های ناسا مخفیانه می باشند. مهندسان بالارتبه این سازمان به من اطلاع داده اند که شما از هیچ چیز خبردار نمی شوید.»

الکس جونز به خاطر اخبار بحث برانگیز و دامن زدن به تئوری های توطئه در برنامه رادیویی اش مشهور شده است.

 الکس جونز بارها به موجودات فضایی و اینکه دولت آمریکا از وجود آنها اطلاع داشته و دارد و حتی بر روی آنها آزمایش هایی را انجام می دهد پرداخته و  از این موضوعات جنجال برانگیزبرای شهرت استفاده کرده است. (سیارک)

ناسا ساخت دروازه مسکونی برای ایستگاه Moonway Gateway را آغاز کرده است. برای پروازهای طولانی به ماه و مریخ مفید خواهد بود.

ناسا  187 میلیون دلار به نورثروپ گرومن اختصاص داد تا یک ماژول مسکونی برای هواپیمای  آژانس فضایی طراحی کند. این مکان به عنوان ایستگاهی برای فضانوردانی که در مدار ماه قرار دارند خدمت می کند. پیمانکار باید برای واحد مسکونی و لجستیکی ایستگاه طراحی کند. اندازه آن را می توان با یک آپارتمان استودیوی کوچک مقایسه کرد. خدمه پس از رسیدن به مدار ماه در آنجا زندگی خواهند کرد.

در سال 2019 ، ناسا برای ساخت دروازه خدمه تحت فشار کابین تحت عنوان "Residential and Logistics Outpost" با Northrop Grumman قرارداد امضا کرد. این شرکت HALO را بر روی فضا پیمای Cygnus نصب خواهد کرد که از سال 2014 به ISS پرواز می کند.

جیم براینشتاین ، مدیر ناسا گفت: " این توافقنامه نقطه عطف دیگری در برنامه های عملیاتی قابل اطمینان و پایدار ماه است." "دروازه عنصر اصلی برنامه بلند مدت ناسا برای اکتشاف ماه و آماده سازی برای پروازهای مریخ است . "

Artemis برنامه اکتشاف ماه با کمک خدمه ناسا است. همانطور که برایدنشتاین خاطرنشان کرد ، ناسا اطمینان دارد که این مأموریت به ارسال فضانوردان به مریخ در دهه 2030 کمک خواهد کرد.

ناسا اعلام کرد برنامه ای برای خرید خاک ماه از شرکت های خصوصی دارد. همزمان هزینه های حمل نمونه برای مطالعه بیشتر روی زمین را متحمل می شوند.

جیم بریدنستین ، مدیر آژانس در یک پست وبلاگ گفت ، ناسا نمونه های خاک ماه را از پیمانکاران خصوصی خریداری می کند . وی خاطرنشان کرد که این بخشی از پروژه بازگشت فضانوردان به ماه در سال 2024 و اطمینان از حضور پایدار تحقیقات انسانی در آنجا است. ناسا از شرکت های تجاری خواسته است که پیشنهاداتی را برای جمع آوری مقدار کمی سنگ یا خاک "از هر نقطه" روی سطح ماه به همراه عکسی از روند جمع آوری و نمونه حاصل از آن ارائه دهند.

در عین حال ، از شرکت ها فقط خواسته می شود که مواد را جمع آوری کنند و  آنها نباید مسئولیت بازگشت نمونه ها به زمین را برای مطالعه خود داشته باشند. آنها باید "در محل" نمونه های جمع آوری شده را به آژانس تحویل دهند. ناسا قول داده جزئیات چگونگی این اتفاق را بعداً ارائه دهد.

ناسا می خواهد جستجو و تحویل مواد قبل از سال 2024 انجام شود. این پیشنهاد نه تنها برای شرکت های خصوصی آمریکایی آزاد است ، در حالی که ناسا قول داده است که نه تنها طبق قرارداد ، بلکه پاداش جداگانه ای را برای موفقیت آمیز بودن انجام ماموریت ، پرداخت می کند. شرکت های برنده 10٪ از ارزش کل قرارداد را پیش پرداخت ، 10٪ دیگر را با راه اندازی موتور جستجوی خود و 80٪ باقیمانده را پس از جمع آوری و تحویل نمونه ، دریافت می کنند.

ده ها شرکتی که مجموعه ای از مواد فرازمینی را ارائه می دهند می توانند برای این قرارداد اقدام کنند. در همان زمان ، آژانس فضایی آمریکا و آژانس فضایی اروپا قبلاً طرحی را تهیه کرده اند که براساس آن در سال 2031 امکان تحویل نمونه هایی از سنگ مریخ برای اولین بار به زمین وجود دارد.

استفاده از منابع دیگر سیارات منظومه شمسی در آینده مشکلات بی شماری را حل خواهد کرد. بنابراین ، کار در ایجاد مستعمرات خارجی ، از جمله در مریخ ، ادامه دارد. متخصصان ناسا در حال حاضر در تلاشند تا یکی از مشکلات اصلی راه ایجاد یک کلنی را حل کنند - مشکل در تحویل سوخت مورد نیاز برای بازگشت به خانه است. برای انجام این کار ، آنها دستگاهی را به مریخ پرتاب کردند که می تواند احتمال تولید سوخت موشک از قبل موجود را تأیید کند.

در حال حاضر استفاده از فناوری مدرن موشک برای پروازهای دوربرد به هیچ وجه ارزان نیست. اکنون به سادگی هیچ روشی وجود ندارد که برای رساندن هر محموله به مریخ نیاز به سرمایه گذاری هنگفتی نداشته باشد. هزینه تخمینی تحویل فقط 450 گرم محموله حدود 10 هزار دلار آمریکا است. این باعث می شود ارسال موشک بسیار گران تمام شود و پیشرفت پروژه های ایجاد یک کلنی در مریخ را به میزان قابل توجهی کند می کند. مستعمره شامل ارتباط دو طرفه است و این مستلزم تحویل مقادیر زیادی سوخت است.

بنابراین ، متخصصان ناسا در مورد امکان تولید سوخت موشک به طور مستقیم در محل فکر کردند. این امر باعث می شود که در آینده  سوخت کافی برای اطمینان از بازگشت موشک به زمین آماده شود. این امر هزینه ارتباط با مریخ را تا حد زیادی کاهش می دهد.

از تئوری به عمل

برای ایجاد سوخت موشک در محل ، اکسیژن لازم است. آنها تصمیم گرفتند آن را از دی اکسید کربن استخراج کنند که در مریخ 95٪ جو را تشکیل می دهد. برای گرفتن دی اکسید کربن از یک پمپ کوچک استفاده می شود ، پس از آن ، تحت تأثیر درجه حرارت کافی بالا و برخی واکنش های شیمیایی ، به کربن و اکسیژن مولکولی تجزیه می شود.

اکسیژن نیز به نوبه خود برای تولید سوخت موشک مفید خواهد بود. برای آزمایش این ایده ، یک اکسیژن گیر کوچک MOXIE ایجاد شد. این اوست که همراه با مریخ نورد با وسیله پرتاب به مریخ تحویل داده می شود.این دستگاه خود به تولید مواد مقاوم در برابر حرارت نیاز داشت که بتواند برای مدت طولانی در دمای بالا کار کند. برخی از آلیاژهای مورد استفاده برای ایجاد MOXIE چاپ سه بعدی شده اند. بخشی از ساختار دستگاه استخراج با طلا پوشانده شد تا از مابقی مریخ نورد در برابر اشعه مادون قرمز که در حین کار ایجاد می شود ، محافظت کند.

برنامه های آینده

Perseverance که به مریخ ارسال شده است ، در تاریخ 18 فوریه 2021 یا در حوالی آن به محل می رسد. پس از آن ، یک سری آزمایشات برای ایجاد اکسیژن تحت شرایط مختلف آغاز می شود. در کل ، 10 مورد پرتاب استخراج برای دو سال آینده برنامه ریزی شده است. در زمان های مختلف روز و در زمان های مختلف سال در مریخ پرتاب خواهد شد. با این کار می توانید عملکرد دستگاه را در شرایط مختلف ارزیابی کنید. برنامه ریزی شده است که بتواند در هر ساعت حداکثر 10 گرم اکسیژن تولید کند. برای تولید سوخت موشک ، در آینده نیاز به تولید اکسیژن 200 برابر است. برای این منظور ، ناسا در حال ساخت یک نسخه فعال از دستگاه استخراج با وزن حداکثر یک تن است.

به تازگی یک سیارک کوچک در مداری به دور خورشید توسط توسط تلسکوپ کاوشگر سیارک‌ها شناسایی شده که آن را به عنوان یک همراه ثابت برای کره‌ی زمین قلمداد کرده اند و آن طور که به نظر می آید، تا قرن‌های آینده نیز به همین روال باقی می ماند. 

این سیارک جدید را که 2016 HO3 نامگذاری کرده اند، همزمان با اینکه به دور خورشید در گردش می باشد، در مداری نیز پیرامون کره‌ی زمین گردش می‌نماید. البته فاصله‌ی این سیارک از زمین به قدری دور می باشد که نمی شود آن را به عنوان یک قمر واقعی برای سیاره‌‌مان به شمار بیاوریمد. اما شاید بتوان آن را به عنوان بهترین و پایدارترین مثال تا به امروز از یک «شبه قمر» نزدیک کره‌ی زمین قلمداد کنیم.

پل کوداس (Paul Chodas)، مدیر مرکز مطالعات اجرام نزدیک به زمین ناسا (NEO) در این باره گفت:

از آنجا که 2016 HO3 حلقه‌ای را پیرامون سیاره‌ی ما طی می‌نماید، اما هرگز از حد معینی بیشتر از سیاره‌ی ما دور نمی‌گردد، بنابراین می شود آن را به عنوان یک‌ شبه‌قمر برای کره‌ی زمین به شمار آوزد. یک سیارک  دیگر به نام 2003 YN107 نیز از یک الگوی مداری مشابه برای بیش از ۱۰ سال پیش پیروی می‌کرد، اما از آن زمان به بعد، از مجاورت کره‌ی زمین دورتر شدو سرانجاماز مدار زمین خارج شد.این سیارک جدید بسیار بیشتر از مورد قبلی روی کره‌ی زمین قفل شده و محاسبات ما نشان داده که 2016 HO3 برای نزدیک به یک قرن گذشته، به صورت یک شبه‌قمردرمدار زمین بوده و در ادامه نیز انتظار داریم که تا چندین قرن آینده نیز این شبه‌قمر از الگوی موجود برای همراهی کره‌ی زمین تبعیت نماید.
سیارک  2016 HO3 اولین بار در تاریخ ۲۷ آوریل ۲۰۱۶، توسط تلسکوپ کاوشگر سیارک‌ها به نام Pan-STARRS 1 هالیاکالا، هاوایی، توسط موسسه نجوم و بودجه دانشگاه هاوایی شناسایی گردیدد. این مرکز توسط دفتر هماهنگی دفاع سیاره‌ای ناسا اداره می‌گردد. اندازه‌ی این جسم کوچک هنوز به طور دقیق مشخص نشده ، اما این احتمالکه بزرگتر از ۴۰ متر و کوچکتر از ۱۰۰ متر  باشد ، هست. 

این پست را چگونه می‌بینید؟ برای شما مفید بود؟ لطفا با نوشتن کامنت در زیر ما را مطلع کنید.  (سیارک)  

(سیارک) : پگی ویتسون، یک مهندس پرواز 57 ساله ناسا، این هفته با شناور شدن در فضای خلاء برای هشتمین بار در زندگی حرفه ای خود تاریخ‌ساز شد که او را به مسن ترین و باتجربه ترین زن که راهپیمایی هوایی انجام داده است تبدیل کرد.
این فضانورد از نوامبر در ایستگاه فضایی بین المللی (ISS) بوده است، و کاملاً یادآور این است که هرگز برای رسیدن به اهدافتان دیر نیست... حتی اگر این اهداف شامل قدم گذاشتن در تاریکی مطلق فضای تهی باشد.
این سومین دوره کاری ویتسون در ایستگاه فضایی بین المللی است آزمایشگاه علومی که در 400 کیلومتری بالای زمین به دور آن می چرخد و سه شنبه هشتمین باری بود که او اقدام به تعمیرات در ایستگاه کرد.
این بار، او و همراه راه پیمایی فضایی او فرمانده عملیات شین کیمبراک، با یک ارتقاء بسیار حیاتی مأمور شدند- آن ها "لنگرگاه توقف" را که با نام آداپتور جفت شونده تحت‌فشار (PMA-3) شناخته می شود، و ناسا در اوایل هفته جاری آن را منتقل کرده بود، دوباره به ایستگاه فضایی متصل کردند.
PMA-3 یک رابط تحت‌فشار بین ایستگاه فضایی و آداپتور متصل ایجاد می کند، که به فضاپیمای حامل تدارکات، خدمه و تجهیزات اجازه پارک در ایستگاه فضایی و خالی کردن بار را می دهد.
با حدود هفت ساعت راه پیمایی فضایی، ویتسون رکورد طولانی ترین زمانی که یک زن در فضا بوده است را شکسته است با عبور بیش از 50 ساعت و 40 دقیقه زمان تجمیع شده در طی راه پیمایی های فضایی.
او همچنین مسن ترین زنی است که تابه حال راه پیمایی فضایی انجام داده است، و سال گذشته مسن ترین زن در فضا شد.(سیارک) 
راه پیمایی های فضایی یک بخش منظم از سیاهه وظایف ایستگاه فضایی بین المللی هستند، به‌طورکلی فضانوردان 1243 ساعت و 42 دقیقه در طی 199 راه پیمایی فضایی را در فضا گذرانده اند ولی این بدین معنی نیست که دیگر هیچ خطر عظیمی با قدم گذاشتن در فضا وجود ندارد.
نه‌تنها فضانوردان برای ساعت ها بدون دسترسی به دستشویی بیرون هستند، بلکه آن ها درصورتی‌که مهار آن ها مانند (فیلم) جاذبه خراب شود، در معرض خطر شناور شدن در فضا خواهند بود.
فضانورد کانادایی کریس هدفیلد در یک سخنرانی مشهور در مورد کور شدن موقتی در طی یک راه پیمایی فضایی صحبت کرده است، زمانی که ترکیبی از نفت و صابون که فضانوردان برای محافظت لبه پیش‌آمده کلاه خود برای جلوگیری از بخار گرفتگی استفاده می کنند، در چشم چپش وارد شده است.
او شروع به گریه کردن به دلیل درد کرد، ولی به دلیل نبود جاذبه، این فقط مشکل را به چشم دیگر او گسترش داد.
او در یک کنفرانس TED در مورد ترس در 2014 گفت "حالا من بیرون سفینه فضایی به‌طور کامل کور شده بودم".
خوشبختانه، فضانوردان برای حفظ آرامش در چنین موقعیت هایی آموزش دیده اند، و هدفیلد موفق به برگشت امن به ایستگاه فضایی شد.
در طول راهپیمایی فضایی پنجشنبه، فضانوردان با بحران خود مواجه شدند زمانی که یک سپر حرارتی سقوط کرد و در فضا گم شد.
ویتسون و کیمبراک دوباره سپرها را برای پوشش فضا در جایی که PMA-3 قرار گرفته بود، نصب کردند، ولی با اینکه سه سپر با موفقیت به ایستگاه فضایی برگردانده شدند، یکی در طول اتصال سقوط کرد و در حال حاضر در مدار زمین به عنوان زباله ی فضایی در حال گردش است.
خوشبختانه، هیچ خطر فوری برای دو فضانورد یا بقیه خدمه وجود نداشت. این دو با پوشش PMA-3 که قبلاً در همان روز جدا شده بود، درگاه را پوشاندند.
وبلاگ ناسا توضیح داد "این طرح کار کرد و پوشش با موفقیت نصب شد، و حفاظت حرارتی و پوشش در برابر بقایای ریز آسمانی و مداری برای پورت مهیا کرد".
ویتسون و کیمبراک اکنون با خیال راحت به ایستگاه فضایی بین المللی به عنوان بخشی از سفر 50 برگشتند.
در ماه آوریل، ویستون به عنوان فرمانده گروه اعزامی 51 عمل خواهد کرد، که او را به اولین زن که دو بار فرمانده ایستگاه فضایی بوده است تبدیل می کند. برای اینکه ببینیم او بعدازاین چه رکوردهایی را خواهد شکست بی تاب هستیم.

 این پست را چگونه می‌بینید؟ برای شما مفید بود؟ لطفا با نوشتن کامنت در زیر ما را مطلع کنید.  

ترجمه  itrans.ir / هرگونه کپی برداری بدون ذکر منبع (سیارک)  ممنوع است.