ستاره شناسان سیاره ای شبیه به کره زمین پیدا کرده اند که حول یک ستاره خورشید مانند می چرخد
طاهره مصطفویدر۱۴۰۳/۲/۱۸
ستاره شناسان سیاره ای شبیه به کره زمین پیدا کرده اند که در اطراف ستاره ای شبیه به خورشید می چرخد ، در حالی که شرایط روی آن ممکن است مشابه زمین باشد.
محققان سیاره چهارم را در اطراف ستاره کپلر 160(مشابه خورشید) پیدا کرده اند. محققان آن را KOI-456.04 نامیدند ، شبیه زمین است. دانشمندان گفته اند كه این بهترین كاندیدا برای یك سیاره مسكونی است. ستاره شناسان می گویند که آنها باید زمان بیشتری را برای یافتن سیارات که در اطراف ستاره کپلر 160 چرخش دارند اختصاص دهند . در آنجا ، اجسام آسمانی می توانند از نور کافی استفاده کنند تا آنها را برای زندگی مناسب کند.
داده های مربوط به سیاره جدید در مدار Kepler 160 نشان داده است که KOI 456.04 به اندازه دو برابر زمین به نظر می رسد و به نظر می رسد تقریباً همان فاصله زمین از خورشید را دارد.
محققان می گویند ، علیرغم اینکه ای سیاره 2 برابر زمین و از سیاره ما بزرگتر است ، ممکن است شرایط روی سطح آن مشابه باشد. آنها پیشنهاد می کنند که دمای متوسط روی آن می تواند به 5 درجه سانتیگراد نزدیک شود.
سیارک خطرناک GC6 در 19 آوریل از کنار سیاره ما گذشت
طاهره مصطفویدر۱۴۰۳/۲/۱۸
سیارک بالقوه خطرناک به نام 2019 GC6 در 19 آوریل از کنار سیاره ما گذشت و در نقطه حداکثر همگرایی فاصله اش بین فضا و زمین تنها 219 هزار کیلومتر بود. این تقریبا نصف میانگین فاصله زمین تا ماه است.
سیارک به ابعاد خانه ای بزرگ که به طور خطرناکی نزدیک به زمین پرواز می کرد.فاصله این سیارک به زمین نزدیکتر از ماه بود. این سیارک، احتمالا به عرض 30 متر، تنها در 9 آوریل سال جاری کشف شد. سرعت نسبی آن بیش از 20 هزار کیلومتر در ساعت است. به گفته کارشناسان، اگر سیارک GC6 واقعا با زمین برخورد میکرد، آسیب می توانست بسیار قابل توجه باشد.
شایان ذکر است که هیچکدام از اجسام کیهانی در سیستم خورشید ی که تا امروزه شناخته شده اند، یک تهدید واقعا جدی برای زمین نبوده اند. در عین حال، بسیاری از کارشناسان به مدت طولانی نگران بودند که اجسام بالقوه خطرناک اغلب در مدت کوتاهی قبل از نزدیک شدن به سیاره زمین دیده می شوند - این همان چیزی است که در 2019 GC6 اتفاق افتاد. بدین ترتیب، اگر زمین با برخورد با هر موضوعی تهدید شود، احتمالا بشر به اندازه کافی زمان برای آمادگی ندارد. در این راستا، دانشمندان از کشورهای مختلف به طور فعال بر روی ابزار جدید شناسایی اجسام آسمانی که به زمین نزدیک می شوند، کار می کنند.
خطرناک ترین سیارک ها در حال حاضر به عنوان سیارک Bennu شناخته می شوند. در دوره 2169 و 2199، احتمال برخورد با Bennu تقریبا یک تا چهار هزار خواهد بود. اگر بونو واقعا به زمین برخورد کند، این برخورد منجر به انفجار 1150 مگاتن در معادل TNT می شود - تقریبا بیست برابر بیشتر از دستگاه قدرتمند انفجاری که تاکنون توسط انسان آزمایش شده است. به منظور جمع آوری اطلاعات اضافی درباره سیارک، در سال 2016، کارشناسان پرونده OSIRIS-REx را به آن ارسال کردند .
کوتوله سفید WDJ0914 + 1914 و سیاره اش به اندازه نپتون را نشان می دهد که در گردش به دور این ستاره مرده است.این سیاره غول پیکر 4 برابر ستاره مرده WDJ0914 + 1914 است.
ستاره شناسان سیاره ای به اندازه نپتون را در مدار یک ستاره به اندازه زمین کشف کردند.
در این نمودار موقعیت WDJ0914 + 1914 در صورت فلکی سرطان (خرچنگ) نشان داده شده است. این نقشه بیشتر ستارگان را که در شرایط مناسب با چشم غیر مسلح قابل رویت هستند نشان می دهد ، و WDJ0914 + 1914 خود با یک دایره قرمز روی تصویر برجسته شده است. این کوتوله سفید توسط یک سیاره مانند نپتون در حال تبخیر است ، اولین سیاره غول پیکر که تا کنون در اطراف کوتوله سفید یافت شده است.
"این ستاره، سیاره ای دارد که ما به طور مستقیم نمی توانیم آن را ببینیم" ، بوریس گونسکی ، نویسنده تحقیق از دانشگاه وارویک در بیانیه مطبوعاتی گفت . "اما به دلیل اینکه این ستاره خیلی داغ است ، سیاره را تبخیر می کند و ما جو را از دست می دهیم." در حقیقت ، ستاره در حال گردش ، جریانی از مواد تبخیر شده را به دور از سیاره با سرعت تقریبی 260 میلیون تن در روز می فرستد.
اکتشاف جدید به عنوان اولین مدرک نشان می دهد که تبخیر سیارات در اطراف ستارگان مرده ممکن است تا حدودی در سراسر جهان رایج باشد. و از آنجا که خورشید ما ، مانند اکثر ستارگان ، سرانجام به یک کوتوله سفید نیز تکامل می یابد ، این یافته حتی می تواند به سرنوشت منظومه شمسی ما نیز سرایت کند.
کوتوله سفید مورد نظر ، لقب WDJ0914 + 1914 ، در صورت فلکی سرطان در حدود 1.500 سال نوری قرار دارد. گرچه کوتوله سفید دیگر مانند ستاره عادی دیگر در حال ذوب هسته ای نیست ، گرمای آن هنوز هم 49.500 درجه فارنهایت (25،000 سانتیگراد) تخمین زده شده است و پنج برابر گرمتر از خورشید است.
محققان در ابتدا پس از غربال کردن در حدود 7000 کوتوله سفید مشخص شده توسط نقشه آسمان اسلون دیجیتال ، هسته ذوب ستاره را برای پیگیری پرچم گذاری کردند. وقتی این تیم طیفهای منحصر به فرد WDJ0914 + 1914 را مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند ، آنها اثر شیمیایی هیدروژن را کشف کردند که تا حدودی غیرمعمول است. آنها همچنین علائمی از اکسیژن و گوگرد را کشف کردند - عناصری که قبلاً آنها را در یک کوتوله سفید ندیده بودند.
گونیسكی در بیانیه مطبوعاتی رصدخانه جنوب اروپا (ESO) گفت: "این یكی از آن شفاف سازی ها بود ." "ما می دانستیم که باید اتفاق استثنائی در این سیستم رخ دهد و [ما] حدس زدیم که ممکن است این مربوط به نوعی بقایای سیاره ای باشد."
بنابراین ، برای به دست آوردن درک بهتر از آنچه در سیستم عجیب اتفاق می افتد ، این تیم از ابزار X-Shooter در تلسکوپ بسیار بزرگ ESO در شیلی برای انجام مشاهدات پیگیری استفاده کرد. براساس نگاه دقیق تر ، محققان دریافتند که عناصر غیرمعمول که فکر می کردند در کوتوله سفید اتفاق افتاده ، در واقع از دیسک فلزی گازی در اطراف ستاره مرده گرفته شده اند.
گونیسک گفت: "در ابتدا ، ما فکر کردیم که این یک ستاره باینری است که یک دیسک از جرم جریان یافته بین این دو ستاره تشکیل شده است." "با این حال ، مشاهدات ما نشان می دهد که این یک کوتوله سفید تنها با یک دیسک در اطراف آن است که تقریبا 10 برابر اندازه خورشید ما ، ساخته شده فقط از هیدروژن ، اکسیژن و گوگرد است. چنین سیستمی قبلاً هرگز دیده نشده است ، و بلافاصله برای من روشن است که این یک ستاره بی نظیر بود. "
ماتیاس شریبر ، اخترشناس در دانشگاه والپارایزو در شیلی ، که تعیین کننده آن بسیار حیاتی است ، گفت: "چند هفته طول کشید تا بفهمید که تنها راه ساختن چنین دیسک تبخیری توسط یک سیاره غول پیکر است. تجزیه و تحلیل دقیق آنها از ترکیب دیسک با آنچه اخترشناسان انتظار داشتند در صورت تبخیر غول های یخی مانند اورانوس و نپتون در فضا تبادل شود ، مطابقت دارد .
براساس محاسبات شرایبر ، دمای شدید کوتوله سفید به معنای بمباران سیاره غول پیکر نزدیک است - که با 0.7 واحد نجومی (AU) از ستاره واقع شده است ، جایی که 1 AU فاصله زمین تا خورشید است - با فوتون های پر انرژی. این امر باعث می شود سیاره زمین توده خود را با سرعت بیش از 3000 تن در ثانیه از دست بدهد.
اما مطابق مقاله منتشر شده، "با افزایش خنک شدن کوتوله سفید ، سرعت از دست دادن جرم به تدریج کاهش می یابد.از آنجا که این سیاره غول پیکر نزدیک به کوتوله سفید واقع شده است ، محققان می گویند که باید در مرحله غول سرخ ستاره ها از بین رفت. یعنی ، مگر اینکه بعد از انتقال ستاره به یک کوتوله سفید ، به داخل مهاجرت کند.
گونیسک گفت: "این کشف پیشرفت اساسی است زیرا طی دو دهه گذشته شواهد در حال رشدی داشتیم که نشان می دهد سیستم های سیاره ای در مرحله کوتوله های سفید زنده مانده اند." وی گفت: "ما بسیاری از سیارک ها ، ستاره های دنباله دار و دیگر اشیاء کوچک سیاره ای را دیدیم که به کوتوله های سفید برخورد می کنند و توضیح این وقایع نیاز به اجسام بزرگتر با جرم سیاره ای دورتر دارد. داشتن مدارکی برای سیاره واقعی که خود در آن پراکنده شده است یک گام مهم است."
سرنوشت نهایی منظومه شمسی
در 5 میلیارد سال ، هنگامی که خورشید آخرین هیدروژن موجود در هسته خود را می سوزاند ، به دنبال پوسته های متمرکز هیدروژن پیرامون هسته فعلی خود بی حرکت می شود. این روند ناپایدار باعث می شود که خورشید به یک غول سرخ تبدیل شود ، به این معنی که زهره و به احتمال زیاد زمین را می بلعد.
سرانجام خورشید لایه های بیرونی خود را به فضا می ریزد. و هنگامی که این کار را انجام دهد ، یک ستاره شناس بیگانه، یک سحابی سیاره ای زیبا را که اطراف هسته سوخته و فوق العاده داغ خورشید قرار دارد ، مشاهده می کند که معروف به کوتوله سفید است.
خورشید کوتوله سفید آینده باید مانند WDJ0914 + 1914 سیارات غول پیکر منظومه شمسی از جمله سیاره زمین را تبخیر کند.
شرایبر گفت: "به یک معنا ،" WDJ0914 + 1914 نگاهی اجمالی به آینده بسیار دور از منظومه شمسی ما می باشد. "
در سال 2020 ، همه می خواهند به مریخ بروند. و ایالات متحده ، اتحادیه اروپا و چین و حتی امارات!
شیدایی بار دیگر سیاره زمین را فرا گرفت. ایالات متحده امیدوار است که هواپیمای بدون سرنشین را به مریخ بفرستد ، اولین هلیکوپتر فرازمینی. سرانجام چینی ها می خواهند وسیله مأموریت پرتاب خود را برای مأموریت مریخ آماده کنند ، و اعراب امارات که می خواهند بدانند از اکسیژن و هیدروژن رودخانه های مریخ بدانند.
در سال 2020 ، پروازهای فضایی اهداف بسیار متفاوتی خواهند داشت ، از کاوش در مریخ گرفته تا حفاظت از زمین.
برای طرفداران مریخ ، سال 2020 سال بسیار هیجان انگیزی خواهد بود. با بهره گیری از همگرایی زمین و مریخ ، که هر دو سال یک بار اتفاق می افتد ، آژانس های فضایی آمریکا ، چین ، اروپا و امارات متحده عربی قصد دارند مریخ نورد های بدون سرنشین را به سیاره سرخ ارسال کنند. هر پرواز به تشنگی دانش دامن می زند. اما همه آرزوهای زمینی بیشتری دارند.
آژانس فضایی ناسا در مریخ در حال حاضر ربات هایی دارد. اما مریخ نورد "مریخ 2020" نیز دارای یک بالگرد بدون سرنشین خواهد بود. در صورت موفقیت آمیز بودن پرواز در فضایی نادر از مریخ ، کشوری که هواپیما را اختراع کرده است ، افتخار بیشتری کسب می کند و اولین کسی خواهد شد که یک هواپیمای فرازمینی را به پرواز درآورد. تصاویر حاصل از این پهپاد بدون شک توجه همه را به خود جلب خواهد کرد.
آژانس فضایی اروپا (ESA) هنوز در مریخ فرود نیامده است. اولین تلاش وی در سال 2016 با شکست روبرو شد زیرا هواپیمای Skiaparelli سقوط کرد. این بار ایالات متحده و روسیه به اروپایی ها کمک می کنند ، اما ESA به خودی خود درگیر فرود این مریخ نورد خواهد بود. وی به نام دانشمند بریتانیایی Rosalind Franklin نامگذاری شده است ، که مشغول مطالعه ساختار DNA بود. فرمانده مأموریت ، پیترو باگلیونی ، گفت: اروپا باید ثابت كند كه قادر است بخشی از كار را به تنهایی انجام دهد.
اولین پرواز چین به مریخ در سال 2012 با ناکامی تمام شد که فضاپیمای روسی که وسیله نقلیه ساخت چینی که به آن وصل شد ، نتوانست مدار زمین را ترک کند. بنابراین ، پرتاب فضاپیمای بعدی به مریخ (آن را HX-1 نامیدند) ، چین به طور مستقل انجام خواهد شد ، همانطور که توسط Lan Tianyi ، رئیس شرکت مشاوره پکن با نام شاعرانه "سحابی نهایی آبی" رهبری می کند.
با این وجود ، چین علاقه خود را به همکاری های بین المللی اعلام می کند. معاون آژانس فضایی چینی Yanhua به طرز حتمی از ایجاد تلاش های بین المللی برای "جامعه سرنوشت مشترک بشر" در فضا "با کمک حکمت چینی" صحبت می کند.
کشوری به نام امارات متحده عربی (امارات) نیز با همکاری آمریکایی ها در حال آماده سازی پرواز به مریخ است و آنها یک موشک ژاپنی پرتاب می کنند. با این حال ، این اولین پرواز بین قاره ای است که توسط نیروهای جهان عرب انجام می شود. احمد بن عبدالله حمید بلهول آل فالاسی ، رئیس آژانس فضایی امارات ، پرواز آینده را یک دستاورد تاریخی رای اعراب خواند که "شکوه اجداد ما را بازیابی می کند."
در مورد تحقیقات علمی ، کاوشگر امارات متحده عربی با نام Hope از طریق طیف سنجی ماوراء بنفش ، جو مریخ را در تلاش برای درک چگونگی و چرایی هیدروژن و اکسیژن به فضا بررسی می کند. یکی از دستگاه های ناسا که "مانند درخت تنفس می کند" ، دی اکسید کربن را که به وفور در جو سیاره سرخ وجود دارد، می گیرد و اکسیژن وارد می کند ، که در آنجا بسیار کم است. فضانوردان آینده قادر به تنفس یا استفاده از آنها برای تولید سوخت موشکی خواهند بود.
مریخ نورد ESA دارای مته ای است که از عمق دو متری خاک از دهانه رودخانه سابق استخراج می کند که به خودی خود بی سابقه است. در یک کوره دوار ، نمونه های سنگ خرد شده و گرم می شوند تا گازهایی استخراج شوند که ممکن است نشانه هایی از میکروارگانیسم های فعلی یا باستانی باشد.
برنامه پرتاب به فضا برای سال 2020 نیز ممکن است شامل اولین پرتاب بزرگترین موشک جهان NASA SLS )Space Launch System) باشد. Virgin Galactic و Blue Origin می توانند پروازهای کوچکتر تجاری را برای ماجراجویان ثروتمند و جویندگان آدرنالین انجام دهند. اما مهمترین واقعه ممکن است پرتاب یک کاوشگر خورشید ی توسط آژانس فضایی اروپا باشد که برای فوریه 2020 برنامه ریزی شده است.
مدارگرد خورشیدی در مدار طولی پرواز می کند و هر پنج ماه یک بار به خورشید نزدیک می شود. حفاظت حرارتی آن دارای دهانه هایی برای مشاهده است که از طریق آن تجهیزات موجود ارتباط بین نوسانات در فضای خورشیدی و انتشار ناگهانی شدید دوره ای ذرات باردار را کنترل می کند. این انتشارات ، هنگامی که لایه ازن در بالای زمین ضعیف می شود ، از لحاظ تئوریکی می توانند شبکه های برقی و رایانه های روی زمین را غیرفعال کنند ، به همین دلیل تمام قاره ها می توانند وارد شرایط بحرانی و هرج و مرج شوند.
ایان والترز از ایرباس ، یک شرکت اروپایی ، می گوید: مدارگرد خورشیدی باید نوعی "دفاع سیاره ای" محسوب شود. داده های این مدارگرد خورشیدی به توسعه مدل ها کمک می کند تا چند روز قبل از برخورد به زمین ، رویکرد چنین ذرات نابود کننده الکترونیکی را پیش بینی کنند. به گفته وی ، در این حالت ، شبکه های برقی و سایر تجهیزات می توانند به طور موقت خاموش یا محافظت شوند. این مأموریت ممکن است برجسته ترین رویداد در سال 2020 باشد.
مردم همیشه به این سؤال علاقه داشتند كه در صورت بروز هرگونه فاجعه ، سیاره زمین و ساكنان آن چه خواهد شد. این احتمالاً به همین دلیل است که هالیوود فیلم های زیادی درباره پایان جهان ساخته است. بسیاری از سناریوهای آخرالزمان برای توصیف همه عواقب وجود دارد ، بنابراین تصمیم گرفتیم دریابیم، اگر زمین به طور ناگهانی متوقف شود (و اتفاقاً واقعاً کند می شود) انتظار چه چیزی را داشته باشیم. در اینجا نحوه پایان جهان در این حالت مشاهده خواهد شد.
1. همه اشیاء بصورت ساکن با سرعت بالا به سمت شرق پرواز می کنند
استن اودوالد از ناسا می گوید: "ما سرعت زیاد چرخش زمین را متوجه نمی شویم. اما اگر به طور ناگهانی متوقف شود ،" همه اشیاء روی کره زمین از سطح آن بیرون می آیند و با سرعت زیاد به سمت شرق پرواز می کنند ، و سپس سقوط می کنند. در استوا ، سرعت (حدود 1600 کیلومتر در ساعت) و نزدیکتر به قطبها به 1300 کیلومتر در ساعت خواهد رسید. "
2. امواج عظیم جزر و مدی شروع به شکل گیری می کنند
نیروی ضربه باعث می شود آب در دریاها و اقیانوس ها جابجا شود و این به سونامی قدرتمندی منتهی می شود که به سمت شرق می رود و شهرهای ساحلی را از چهره زمین پاک می کند.
3. قدرت باد افزایش می یابد
با ادامه حرکت جو ، سرعت چرخش آن به دور سیاره چندین بار افزایش می یابد. سرعت شروع جریان هوا بسیار زیاد خواهد بود: در حدود 1800 کیلومتر در ساعت. این امکان وجود دارد که در نتیجه ، زمین بخشی از جو خود را از دست بدهد.
4- تمام آبهای این سیاره در دو اقیانوس جمع می شود که منجر به تشکیل قاره جدید خواهد شد
در حال حاضر ، به دلیل نیروی گریز از مرکز زمین ، آب در استوا جمع می شود. اما توقف ناگهانی آن منجر به توزیع مجدد زمین و آب خواهد شد و دو اقیانوس غول پیکر را در هر دو قطب تشکیل می دهد. زمین در خط استوا یک قاره جدید را تشکیل می دهد و کل سیاره را در بر می گیرد.
5- فوران های آتشفشانی ، طوفان ها و زمین لرزه ها شروع می شوند
نیروی عظیم جنبشی زمین و حرکت آن حتی می تواند هسته زمین را تحت تأثیر قرار دهد. نتیجه کاملاً قابل پیش بینی است: طوفان های قدرتمند ، فوران آتشفشانی و زمین لرزه های ویرانگر. و این در سراسر سیاره است.
6. زمین از یک ژئوئید به کره تبدیل می شود
زمین به دلیل ماهیت جنبشی شکل Geoid خود را دارد. اکنون آن را در قطب ها کمی مسطح کرده و در استوا گسترش می یابد. اما اگر چرخش سیاره متوقف شود ، شکل آن کروی خواهد شد.
7. در یک نیمکره سوزان مانند بیابان و در دیگری سرد مانند قطب می شود
اگر زمین همچنان چرخش را در اطراف خورشید انجام دهد ، فقط نیمی از آن گرم می شود. این بدان معنی است که دمای هوا در این نیمه بسیار بالا می رود ، به خصوص در استوا. نیمکره دوم به شب سرد و ابدی تبدیل می شود. ناسا نسخه متفاوتی دارد:اگر زمین فقط در اطراف محور خود چرخش نکند ، منجر به تغییر 6 ماه گرما و 6 ماه سرما می شود.
8- میدان مغناطیسی که زمین را در برابر اشعه خطرناک کیهانی محافظت می کند ، از بین می رود
میدان مغناطیسی عمدتاً به دلیل هسته بیرونی (که از آهن تشکیل شده است) و حرکت سیاره در اطراف محور آن شکل می گیرد. اما اگر زمین متوقف شود ، همانطور که استن اودوالد پیش بینی می کند ، میدان مغناطیسی نیز ناپدید می شود. این میدان ما را از باد های خورشیدی محافظت می کند - این ذرات از خورشید شارژ می شوند ، برای هر موجود زنده کشنده هستند.
9- اگر مردم بتوانند زنده بمانند ، فقط در مرز گرما و سرما می مانند
بشریت فقط در مرز روز و شب قادر به سازگاری با شرایط جدید خواهد بود. به دلیل تابش ، مردم مجبورند در زیر زمین زندگی کنند و فقط با لباسهای محافظ به سطح زمین بیایند.
10. ماه سرانجام به زمین سقوط خواهد کرد ، اما به زودی نخواهد بود
پروفسور ووگان پراتا از دانشگاه استنفورد می گوید که ماه به تدریج کند خواهد شد و فاصله آن از زمین کاهش می یابد. با گذشت زمان ، احتمالاً فقط در سیاره ما سقوط خواهد کرد.
در واقع ، چرخش زمین واقعاً در حال کند شدن است. در جوانی ، زمین خیلی سریعتر می چرخید: روز فقط 6 ساعت به طول می انجامید. در ناسا تخمین زده می شد که هر 100 سال ، طول روز 2.3 ms افزایش می یابد. به احتمال زیاد ، پس از میلیاردها سال ، روزها به حدی طولانی می شوند که زمین کاملاً متوقف شود.
آیا انسان ها می توانند زنده بمانند؟
امروز سرعت چرخش زمین کمتر از 1670 کیلومتر در ساعت نیست. هنگامی که سیاره به طور ناگهانی متوقف شود ، هر آنچه که بر روی سطح آن قرار دارد ، از جمله مردم ، به دلیل عمل نیروی گریز از مرکز فوراً از بین می روند. در واقع زمانی که زمین متوقف شود، اشیاء روی سطح آن به حرکت خود ادامه خواهند داد. این گزینه شاید برای افراد قابل قبول تر باشد ، زیرا همه چیز آنقدر سریع اتفاق می افتد که هیچ کس چیزی نمی فهمد. اما در صورت کاهش تدریجی زمین ، ما باید عواقب مخرب بسیاری را تجربه کنیم.
چه خواهد شد اگر زمین به تدریج چرخش خود را متوقف کند؟
حال بیایید به یک الگویی واقع بینانه تر از اوضاع بپردازیم اگر چرخش سیاره زمین به تدریج کند شود و بشریت لحظه توقف آن را پیدا کند. ما قبلاً می دانیم که سیاره ما فقط در میلیارد ها سال متوقف خواهد شد ، اما فرضیه این می تواند زودتر اتفاق بیفتد. دانشمندان این مسئله را رد نمی کنند که به عنوان مثال ممکن است سرعت چرخش این سیاره کاهش یابد ، به دلیل برخورد با یک سیارک. چنین رویدادی به خودی خود برای زمین کشنده خواهد بود و کاهش سرعت چرخش سیاره به یک امتیاز ناخوشایند برای همه چیز تبدیل می شود. اما بیایید تصور کنیم که این اتفاق بدون مشارکت سیارک های عظیم رخ داده است ، اما به دلایل بیشتر "دلخراش".
نور و تاریکی اولین چیزی است که به ذهن خطور می کند روز ابدی در یک نیمکره و شب ابدی در دیگری اتفاق می افتد. در حقیقت ، اینها چیزهای جزیی در مقایسه با سایر تغییرات جهانی است ، از فاجعه های وحشتناک شروع می شود و با توزیع مجدد آبهای اقیانوس جهانی خاتمه می یابند که منجر به کشته شدن جمعی کل زندگی در کره زمین خواهد شد.
مفهوم روز از بین می رود. در یک طرف زمین یک روز ابدی خواهد بود. در همین زمان ، خورشید ثابت گیاهان زیادی را از بین می برد و خاک خشک می شود و ترک می خورد. قسمت تاریک زمین مانند تندرا برفی خواهد بود. دانشمندان بر این باورند که یک منطقه واسط بین روز و شب کم و بیش برای زندگی مناسب خواهد بود.
آب اقیانوس ها مکان خود را تغییر داده و از استوا به قطب ها منتقل می شوند. یعنی خط استوایی به یک منطقه بزرگ زمین تبدیل می شود و بسیاری از مناطق سرزمین اصلی نزدیک به قطب ها پر از آب می شوند. واقعیت این است که سیاره ما به دلیل چرخش کمی محدب است ، بنابراین ، در امتداد خط استوا نوعی "هاله" دارد. بنابراین ، پس از توقف زمین ، آبهای اقیانوس جهانی به طور مساوی نگه داشته می شوند و در واقع از استوا جریان می یابند.
علاوه بر این که زمین و اقیانوس ها روی زمین متفاوت به نظر می رسند ، آب و هوا به طرز چشمگیری تغییر خواهد کرد. اکنون وزش باد به موازات استوا جریان دارد ، اما اگر اتفاقی بیفتد ، از استوا به قطبها می وزند. جریانات البته تغییر خواهند کرد. گفتن در مورد شرایط آب و هوایی در یک منطقه خاص دشوار خواهد بود ، اما می توانید مطمئن باشید که یک نیمکره خشک و دیگری بسیار سرد خواهد بود. جو زمین مانند آبهای اقیانوس به قطب نزدیکتر می شود و در استوا باریک تر می شود. به دلیل اینکه هسته فلزی زمین می چرخد یک میدان مغناطیسی در اطراف آن وجود دارد. این هسته فلزی باعث محافظت در برابر طوفان های خورشید ی مخرب و ذرات پر انرژی در فضا است. بدون چرخش ، هیچ میدان مغناطیسی وجود نخواهد داشت و بنابراین ، همه موجودات زنده در نور مستقیم خورشید هلاک می شوند. انقراض گسترده در میان نمایندگان گونه های جانوری و گیاهی اجتناب ناپذیر خواهد بود. طغیان مناطق بزرگ ، تغییرات آب و هوایی ، بلایای طبیعی - همه اینها به وضوح تنوع زندگی در زمین را کاهش می دهد.
مطمئناً مردم اگر بتوانند با شرایط جدید سازگار شوند. مکانهای زیادی وجود ندارد که بتوان در آن زنده ماند. مردم قادر خواهند بود در مناطق كوچك در مرز روز و شب زندگی كنند. در چنین مکان هایی بسته به نیمکره ، طلوع خورشید یا غروب خورشید وجود دارد. علاوه بر این ، در طول کل "خط واسط بین روز و شب" این امکان وجود خواهد داشت ، زیرا بخش قابل توجهی از زمین توسط اقیانوس ها پوشیده می شود ، و شما باید منطقه ای را انتخاب کنید که در آن فشار و دمای بهینه وجود داشته باشد.
این امکان وجود دارد که به دلیل تابش خطرناک کیهانی ، افراد مجبور شوند به زیر زمین بروند و فعالیتهای خود را در آنجا سامان دهند و لباسهای فضایی برای پیاده روی سطح زمین مورد نیاز باشد.
به طور کلی ، ارزش آن را دارد که بیشتر اوقات به این فکر کنیم که زمینی که در آن زندگی می کنیم چقدر با ارزش است ، زیرا فراتر از مرزهای سیاره ما برای صدها میلیون سال نوری ، هنوز هیچ مکان واحدی با شرایطی که برای انسان مناسب باشد، پیدا نشده است.
دانشمندان یک ستاره نوترونی در نزدیکی زمین پیدا کرده اند که فقط 240 سال سن دارد
طاهره مصطفویدر۱۴۰۳/۲/۱۸
گروهی از دانشمندان جوانترین ستاره نوترونی را در کهکشان راه شیری به نام ستاره Swift J1818.0-1607 کشف کردند که سن این ستاره نوترونی تنها 240 سال است. این جوانترین نوع مشابه شیء فضایی در کهکشان است.
مگنتارها را ستاره های نوترونی با میدان مغناطیسی قوی می نامند. معمولاً آنها بسیار طولانی زندگی نمی کنند - حدود 1 میلیون سال ، و جرم اولیه آنها 40 خورشید است. تا امروز دانشمندان از وجود تنها چهار مگنتار در کهکشان راه شیری اطلاع داشتند ، اما در مارس سال 2020 ، رصدخانه مداری سوئیفت پشت سر هم اشعه ایکس سخت و یک فلاش طولانی را در فاصله 4.8 کیلوپارسس تشخیص داد.(كيلوپارسس ( Kiloparsec). واحد فاصله ای كه برابر با 1000 پارسس يا 3260 سال نوری ست.)
این سیگنال توسط یک گروه بین المللی از دانشمندان موسسه اخترفیزیک و فیزیک فضایی در میلان و همچنین دانشمندان انگلیس ، آلمان ، اسپانیا ، ایتالیا ، ایالات متحده و فرانسه مورد مطالعه قرار گرفت.
مشاهدات بعدی در این محدوده رادیویی موج نزولی را با مدت زمان 1.36 ثانیه تأیید کرد. منبع سیگنال موسوم به Swift J1818.0-1607 به عنوان پنجمین مغناطیس در کهکشان راه شیری شناخته شد.
علاوه بر این ، مغناطیس جدید را می توان به یک منبع رادیویی با صدای بلند نسبت داد - مشاهدات در تلسکوپ رادیویی ساردنی در حال حاضر علاوه بر تشعشعات معمولی ، سیگنال های قوی و کوتاه با فرکانس 1.5 هرتز را نیز ثبت کرده اند. این یک نوع نسبتاً نادر است که هم چرخش سریع و هم یک میدان مغناطیسی قوی را با هم ترکیب می کند.
در 29 آوریل در ساعت 4:56 صبح ، یک سیارک بزرگ 1998 یا OR2 به زمین نزدیک می شود. این شیء با فاصله 6.3 میلیون کیلومتر به سیاره زمین نزدیک می شود ، اما خطرناک نیست.
1998 OR2 - سیارک نزدیک کره زمین از گروه Amor ، قطر آن 4 کیلومتر است. این بزرگترین سیارک بالقوه خطرناک است ، اما می تواند فقط در مقیاس صدها یا هزاران سال آینده به زمین نزدیک شود.
29 آوریل ، شی با فاصله 6.3 میلیون کیلومتر به سیاره ما نزدیک می شود - این نسبتاً دور است. به عنوان مثال ، در ژوئن سال 2020 ، زهره در 43 میلیون کیلومتری به زمین نزدیک می شود.
کمترین فاصله تا زمین در طی عبور آن حدود 6 میلیون کیلومتر خواهد بود (20 برابر فاصله از زمین تا ماه). بنابراین ، گفتگوها درباره هرگونه عواقب عبور آن بعید است . مدار این اجسام (نسبتاً بزرگ) بصورت مداوم و برای مدت زمان طولانی مورد مطالعه و مدل سازی قرار می گیرد.
به گفته اخترشناسان ، در سال 2079 این شی با 2 میلیون کیلومتر ، در سال 2127 - 2.5 میلیون کیلومتر به زمین نزدیک می شود. علاوه بر این ، مدار آن با مدار چرخش سیاره ما تقاطع ندارد.
پیش از این، دانشمندان برای اولین بار یک گروه از سیارک ها بین ستاره ای پیدا شده در منظومه شمسی را کشف کردند. این کشف امکان مطالعه دقیق تر از شکل گیری سیستم سیاره ای را فراهم می آورد.
