مهمترین خبر سال 2020، بالاخره کشف حیات فرازمینی اتفاق افتاد، گاز فسفین پیدا شده در سطح ناهید براثر فعالیت های زیستی یا به صورت مصنوعی در آزمایشگاه ایجاد می شود. بالاخره فضایی ها پیدا شدند، آنهم نه خیلی دور بلکه بیخ گوشمان، زهره ونوس دومین سیاره منظومه شمسی است،
ناهید در شعر و ادبیات فارسی جایگاه ویژه ای دارد، فردوسی در آغاز شاهنامه چنین می گوید:
به نام خداوند جان و خرد کزین برتر اندیشه برنگذرد خداوند نام و خداوند جای خداوند روزی ده و رهنمای خداوندِ کیوان و گردان سپهر فروزندهٔ ماه و ناهید و مهر
به گفته دانشمندان ممکن است باکتری خاصی عامل تولید گاز فسفین که نیازی به اکسیژن ندارد.
کوتوله سفید WDJ0914 + 1914 و سیاره اش به اندازه نپتون را نشان می دهد که در گردش به دور این ستاره مرده است.این سیاره غول پیکر 4 برابر ستاره مرده WDJ0914 + 1914 است.
ستاره شناسان سیاره ای به اندازه نپتون را در مدار یک ستاره به اندازه زمین کشف کردند.
در این نمودار موقعیت WDJ0914 + 1914 در صورت فلکی سرطان (خرچنگ) نشان داده شده است. این نقشه بیشتر ستارگان را که در شرایط مناسب با چشم غیر مسلح قابل رویت هستند نشان می دهد ، و WDJ0914 + 1914 خود با یک دایره قرمز روی تصویر برجسته شده است. این کوتوله سفید توسط یک سیاره مانند نپتون در حال تبخیر است ، اولین سیاره غول پیکر که تا کنون در اطراف کوتوله سفید یافت شده است.
"این ستاره، سیاره ای دارد که ما به طور مستقیم نمی توانیم آن را ببینیم" ، بوریس گونسکی ، نویسنده تحقیق از دانشگاه وارویک در بیانیه مطبوعاتی گفت . "اما به دلیل اینکه این ستاره خیلی داغ است ، سیاره را تبخیر می کند و ما جو را از دست می دهیم." در حقیقت ، ستاره در حال گردش ، جریانی از مواد تبخیر شده را به دور از سیاره با سرعت تقریبی 260 میلیون تن در روز می فرستد.
اکتشاف جدید به عنوان اولین مدرک نشان می دهد که تبخیر سیارات در اطراف ستارگان مرده ممکن است تا حدودی در سراسر جهان رایج باشد. و از آنجا که خورشید ما ، مانند اکثر ستارگان ، سرانجام به یک کوتوله سفید نیز تکامل می یابد ، این یافته حتی می تواند به سرنوشت منظومه شمسی ما نیز سرایت کند.
کوتوله سفید مورد نظر ، لقب WDJ0914 + 1914 ، در صورت فلکی سرطان در حدود 1.500 سال نوری قرار دارد. گرچه کوتوله سفید دیگر مانند ستاره عادی دیگر در حال ذوب هسته ای نیست ، گرمای آن هنوز هم 49.500 درجه فارنهایت (25،000 سانتیگراد) تخمین زده شده است و پنج برابر گرمتر از خورشید است.
محققان در ابتدا پس از غربال کردن در حدود 7000 کوتوله سفید مشخص شده توسط نقشه آسمان اسلون دیجیتال ، هسته ذوب ستاره را برای پیگیری پرچم گذاری کردند. وقتی این تیم طیفهای منحصر به فرد WDJ0914 + 1914 را مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند ، آنها اثر شیمیایی هیدروژن را کشف کردند که تا حدودی غیرمعمول است. آنها همچنین علائمی از اکسیژن و گوگرد را کشف کردند - عناصری که قبلاً آنها را در یک کوتوله سفید ندیده بودند.
گونیسكی در بیانیه مطبوعاتی رصدخانه جنوب اروپا (ESO) گفت: "این یكی از آن شفاف سازی ها بود ." "ما می دانستیم که باید اتفاق استثنائی در این سیستم رخ دهد و [ما] حدس زدیم که ممکن است این مربوط به نوعی بقایای سیاره ای باشد."
بنابراین ، برای به دست آوردن درک بهتر از آنچه در سیستم عجیب اتفاق می افتد ، این تیم از ابزار X-Shooter در تلسکوپ بسیار بزرگ ESO در شیلی برای انجام مشاهدات پیگیری استفاده کرد. براساس نگاه دقیق تر ، محققان دریافتند که عناصر غیرمعمول که فکر می کردند در کوتوله سفید اتفاق افتاده ، در واقع از دیسک فلزی گازی در اطراف ستاره مرده گرفته شده اند.
گونیسک گفت: "در ابتدا ، ما فکر کردیم که این یک ستاره باینری است که یک دیسک از جرم جریان یافته بین این دو ستاره تشکیل شده است." "با این حال ، مشاهدات ما نشان می دهد که این یک کوتوله سفید تنها با یک دیسک در اطراف آن است که تقریبا 10 برابر اندازه خورشید ما ، ساخته شده فقط از هیدروژن ، اکسیژن و گوگرد است. چنین سیستمی قبلاً هرگز دیده نشده است ، و بلافاصله برای من روشن است که این یک ستاره بی نظیر بود. "
ماتیاس شریبر ، اخترشناس در دانشگاه والپارایزو در شیلی ، که تعیین کننده آن بسیار حیاتی است ، گفت: "چند هفته طول کشید تا بفهمید که تنها راه ساختن چنین دیسک تبخیری توسط یک سیاره غول پیکر است. تجزیه و تحلیل دقیق آنها از ترکیب دیسک با آنچه اخترشناسان انتظار داشتند در صورت تبخیر غول های یخی مانند اورانوس و نپتون در فضا تبادل شود ، مطابقت دارد .
براساس محاسبات شرایبر ، دمای شدید کوتوله سفید به معنای بمباران سیاره غول پیکر نزدیک است - که با 0.7 واحد نجومی (AU) از ستاره واقع شده است ، جایی که 1 AU فاصله زمین تا خورشید است - با فوتون های پر انرژی. این امر باعث می شود سیاره زمین توده خود را با سرعت بیش از 3000 تن در ثانیه از دست بدهد.
اما مطابق مقاله منتشر شده، "با افزایش خنک شدن کوتوله سفید ، سرعت از دست دادن جرم به تدریج کاهش می یابد.از آنجا که این سیاره غول پیکر نزدیک به کوتوله سفید واقع شده است ، محققان می گویند که باید در مرحله غول سرخ ستاره ها از بین رفت. یعنی ، مگر اینکه بعد از انتقال ستاره به یک کوتوله سفید ، به داخل مهاجرت کند.
گونیسک گفت: "این کشف پیشرفت اساسی است زیرا طی دو دهه گذشته شواهد در حال رشدی داشتیم که نشان می دهد سیستم های سیاره ای در مرحله کوتوله های سفید زنده مانده اند." وی گفت: "ما بسیاری از سیارک ها ، ستاره های دنباله دار و دیگر اشیاء کوچک سیاره ای را دیدیم که به کوتوله های سفید برخورد می کنند و توضیح این وقایع نیاز به اجسام بزرگتر با جرم سیاره ای دورتر دارد. داشتن مدارکی برای سیاره واقعی که خود در آن پراکنده شده است یک گام مهم است."
سرنوشت نهایی منظومه شمسی
در 5 میلیارد سال ، هنگامی که خورشید آخرین هیدروژن موجود در هسته خود را می سوزاند ، به دنبال پوسته های متمرکز هیدروژن پیرامون هسته فعلی خود بی حرکت می شود. این روند ناپایدار باعث می شود که خورشید به یک غول سرخ تبدیل شود ، به این معنی که زهره و به احتمال زیاد زمین را می بلعد.
سرانجام خورشید لایه های بیرونی خود را به فضا می ریزد. و هنگامی که این کار را انجام دهد ، یک ستاره شناس بیگانه، یک سحابی سیاره ای زیبا را که اطراف هسته سوخته و فوق العاده داغ خورشید قرار دارد ، مشاهده می کند که معروف به کوتوله سفید است.
خورشید کوتوله سفید آینده باید مانند WDJ0914 + 1914 سیارات غول پیکر منظومه شمسی از جمله سیاره زمین را تبخیر کند.
شرایبر گفت: "به یک معنا ،" WDJ0914 + 1914 نگاهی اجمالی به آینده بسیار دور از منظومه شمسی ما می باشد. "
ناسا عکس فوری افسانه ای گرفته شده توسط ویوجر 1 در سال 1990 را به روز کرد
طاهره مصطفویدر۱۴۰۳/۲/۱۸
ناسا عکس فوری افسانه ای گرفته شده توسط ویوجر -1 را در سال 1990 به روز کرد تصویر Pale Blue Dot توسط ماموریت Voyager-1 از فاصله 5.9 میلیارد کیلومتری زمین گرفته شده است. این عکس به عنوان بخشی از مأموریت به سرپرستی دانشمند کارل ساگان گرفته شده است ، در همان زمان کاوشگر عکس هایی از سیارات دیگر را ارسال کرد.
ناسا تصمیم گرفته است به افتخار سی امین سالگرد این عکس ،آن را به روز کند. عکس اصلی شامل سه عکس گرفته شده توسط یک کاوشگر با استفاده از سه فیلتر رنگی بود. عکس جدید فیلترهای متعادل را بازسازی کرده است که به لطف آنها تصویر واضح تر می شود ، و پرتوی خورشید در اطراف کره زمین، دقیقاً مانند نور خورشید شروع به سفید شدن می کند.
Voyager-1 یک ایستگاه بین سیاره ای اتوماتیک است که از 5 سپتامبر 1977 در منظومه شمسی کاوش می کند. ماموریت اصلی برنامه فضایی مطالعه مشتری و زحل بود. Voyager-1 اولین فضا پیمایی بود که تصاویر ماهواره ای مفصلی از این سیارات گرفت. پس از اتمام مأموریت اصلی ، Voyager-1 ماموریت دیگری را برای مطالعه مناطق دور افتاده منظومه شمسی ، از جمله کمربند کوپر و مرز هلیوسفر آغاز کرد. Voyager-1 سریعترین فضاپیمایی است که از منظومه شمسی خارج شده و به دورترین مناطق منظومه شمسی رفته است.
عکس زمین ، زحل در پیش زمینه. عکس گرفته شده توسط ماموریت کاسینی در سال 2013.
عکس زمین ، زحل در پیش زمینه. عکس گرفته شده توسط ماموریت کاسینی در سال 2013.
در 29 آوریل در ساعت 4:56 صبح ، یک سیارک بزرگ 1998 یا OR2 به زمین نزدیک می شود. این شیء با فاصله 6.3 میلیون کیلومتر به سیاره زمین نزدیک می شود ، اما خطرناک نیست.
1998 OR2 - سیارک نزدیک کره زمین از گروه Amor ، قطر آن 4 کیلومتر است. این بزرگترین سیارک بالقوه خطرناک است ، اما می تواند فقط در مقیاس صدها یا هزاران سال آینده به زمین نزدیک شود.
29 آوریل ، شی با فاصله 6.3 میلیون کیلومتر به سیاره ما نزدیک می شود - این نسبتاً دور است. به عنوان مثال ، در ژوئن سال 2020 ، زهره در 43 میلیون کیلومتری به زمین نزدیک می شود.
کمترین فاصله تا زمین در طی عبور آن حدود 6 میلیون کیلومتر خواهد بود (20 برابر فاصله از زمین تا ماه). بنابراین ، گفتگوها درباره هرگونه عواقب عبور آن بعید است . مدار این اجسام (نسبتاً بزرگ) بصورت مداوم و برای مدت زمان طولانی مورد مطالعه و مدل سازی قرار می گیرد.
به گفته اخترشناسان ، در سال 2079 این شی با 2 میلیون کیلومتر ، در سال 2127 - 2.5 میلیون کیلومتر به زمین نزدیک می شود. علاوه بر این ، مدار آن با مدار چرخش سیاره ما تقاطع ندارد.
پیش از این، دانشمندان برای اولین بار یک گروه از سیارک ها بین ستاره ای پیدا شده در منظومه شمسی را کشف کردند. این کشف امکان مطالعه دقیق تر از شکل گیری سیستم سیاره ای را فراهم می آورد.
چند هفته پیش دانشمندان دسته جدیدی از عکس های جدید از غول گازی شکل، مشتری را از ماهواره جونو دریافت کردند. دوربین جونو موفق به ضبط پدیده های غیرقابل انکار شد. در زمان عکس گرفتن ، این ماهواره تنها 104،600 کیلومتر بالاتر از ابرهای مشتری بود.
طوفان های آنجا مانند نقاشی روغنی به نظر می رسند. حتی اگر به آن نزدیک تر هم باشید به نظر 3D می رسد.
این عکس های جدید مشتری کاملاً مثل نقاشی سورئالیست ها است.کارت عالیه ، جونو!
این عکس های جدید مشتری کاملاً سورئال است
چگونه می توانید بعد از دیدن این موضوع عاشق فضا نشوید؟ در عین حال بسیار وحشتناک و جذاب است.
بسیاری از تصاویر یک لکه پرتقال نارنجی را در سطح سیاره نشان می دهند. این طوفان گرد و غبار است که حدود 150 سال از آن می گذرد و به دلیل این واقعیت که مشتری واقعاً هیچ زمین محکمی ندارد ، پنج تا ده دهه دیگر ادامه خواهد داشت.
در اینجا افسانه بزرگ مشتری سرخ و سایر طوفان های گازی در نیمکره جنوبی وجود دارد.
عکس های جدید از سیاره مشتری
آنها می گویند اگر به اندازه کافی به نقطه قرمز بزرگ خیره شوید ، به شما خیره می شود. اما اگر از من سؤال کنید ، مطمئناً ارزش آن را ندارد که عقل خود را از دست بدهید! همچنین ، آن طوفان شیری در حال چرخش درست در زیر نقطه قرمز (Red Spot) بیضی فوق الذکر BA است.
همچنین ، جونو توانست یک طوفان عظیم دیگر را عکس بگیرد و حرکت آن را به دست آورد - Oval BA. این یک گردباد مرگبار است که توسط سه طوفان کوچکتر ایجاد شده است و در حدود 2000 سال پیش با یک ناهنجاری بزرگ در سطح فاجعه بار مشتری ترکیب شده است.سیارات عادی دارای قطب های یخی پوشیده هستند، اما درمشتری چرخش بیشتری از گاز وجود دارد.
عکس های جدید مشتری
قطب جنوب مشتری برای این ماده برف یا یخ یا خاک ندارد. این فقط یک کابوس بی پایان در آنجاست.
این نتیجه توسط دانشمندانی بدست آمد که اطلاعات دریافت شده توسط کاوشگر را تجزیه و تحلیل کردند.این کاوشگر از ماموریت پایونیر 13 دریافت مدارک و شواهد از فسفین در ابرهای زهره در 1978 را اعلام کرده بود.
محققان ناسا دریافتند كه ممكن است ماموریتی به سیاره ونوس(ناهید یا زهره) در سال 1978 وجود فسفین را دهه ها قبل از همان كشفی كه در سپتامبر 2020 اتفاق افتاد ، تشخیص داده باشد. این موضوع پس از انتشار خبری مبنی بر یافتن فسفین در جو زهره مشخص شد ، سپس محققان شروع به تعجب کردند که آیا اطلاعاتی در این زمینه در داده های مأموریت Pioneer 13 وجود دارد؟ سپس یک کاوشگر به روی سیاره فرود آمد ، که داده های مربوط به جو سیاره را جمع آوری کرد.
این کاوشگر نمونه ها را جمع آوری کرد و آنها را برای تجزیه و تحلیل محققان پس فرستاد. با این حال ، دانشمندان تأکید نکردند که این اطلاعات همچنین حاوی اطلاعاتی در مورد فسفر و سایر ترکیبات پایه فسفر است. این اطلاعات هنوز برای بررسی مجدد در دسترس بود ، کاری که دانشمندان انجام دادند.
این داده ها همچنین وجود ترکیبات فسفر را نشان می دهد. سپس معلوم شد که این ماده عمدتا در خط استوا ، در ارتفاع 53-61 کیلومتری سطح کره زمین یافت می شود.
محققان خاطرنشان كردند: "این خبر ما را به تجزیه و تحلیل مجدد داده ها برای جستجوی شواهدی از تركیبات فسفر تشویق كرد." ما دریافتیم که داده های LMNS از وجود فسفین در سیاره ناهید پشتیبانی می کنند ، اگرچه منشا فسفین ناشناخته مانده است. "
ناسا اعتراف كرد كه دانشمندان چهار دهه قبل فسفین را کشف كرده بودند اما متوجه این موضوع نشدند. گزارشگران BGR خاطرنشان كردند: "این بسیار سوال برانگیز است و شما را به این فکر می اندازد كه در طول دهه های گذشته كه ناسا و دیگر آژانس های فضایی مأموریت های خود را به فضا انجام داده اند ، چه كشف دیگری انجام شده است."
کاوشگر بپی کلمبو در 15 اکتبر به سیاره ناهید نزدیک می شود
طاهره مصطفویدر۱۴۰۳/۲/۱۸
کاوشگر BepiColombo در طی نزدیک شدن به سیاره ناهید ، تلاش خواهد کرد تا ردپایی از حیات را در آنجا پیدا کند.
ماموریت اروپا و ژاپن با کاوشگر BepiColombo نزدیک شده(15 اکتبر) و کاوشگر بپی کلمبو سعی خواهد کرد برای پیدا کردن اثری از فسفین در لایه های پایین تر از جو ناهید ، یک گاز با مبدا احتمالی بیولوژیکی گزارش تهیه کند .
این صمیمیت با ناهید به لطف خبرهای اخیر کشف فسفین در لایه ابری جو این سیاره جالب توجه شده است. ما سعی خواهیم کرد از ابزار MERTIS برای یافتن مولکول های این گاز استفاده کنیم. احتمال این امر نسبتاً وهم و خیال است ، اما هیچ چیز مانع تلاش ما برای انجام آن نمی شود.
یوهانس بنکهوف ، مدیر علمی پروژه BepiColombo متذکر شد ، در تاریخ 15 اکتبر ، کاوشگر BepiColombo برای اولین بار برای مانوری گرانشی به زهره نزدیک می شود.در طی این روش ، دانشمندان قصد دارند برخی از ابزارهای این مأموریت را آزمایش کنند.
در طی نزدیک شدن به ناهید ، دانشمندان قصد دارند نه تنها ترکیب و خواص جو ناهید را مطالعه کنند ، بلکه سعی می کنند ردپایی از حیات در سیاره ناهید را نیز کشف کنند ، که توسط کاوشگر "Venera-11" و کاوشگر آمریکایی "Pioneer-Venus" در اواخر دهه 1970 کشف شد اما مأموریت های بعدی وجود آن را تأیید نکردند ، به همین دلیل است که دانشمندان هنوز به بحث ادامه می دهند.
