پژوهشگران دانشگاه کلمبیا با ابداع یک سیستم نرم افزاری جدید تعیین دقیق هویت افراد را با استفاده از دی ان ای آنها و تنها در عرض چند دقیقه ممکن کرده اند.
به نقل از اسین ایج، سیستم یادشده می تواند در حوزه های گوناگونی همچون پزشکی، جرم شناسی، باستان شناسی و ... کاربردهای ارزنده ای داشته باشند.

محققان می گویند از این نرم افزار می توان برای مطالعه دقیق تر سلول های سرطانی و افزایش سرعت مداوای این بیماری کشنده نیز استفاده کرد.

نرم افزار یادشده بر روی ابزاری موسوم به MinION نصب می شود که به اندازه یک کارت اعتباری است و سپس رشته های دی ان ای از طریق منافذ بسیار کوچک برای بررسی در اختیار آن قرار می گیرند. نرم افزار یادشده با بررسی و تحلیل توالی نوکلئوتیدها یا حروف دی ان ای به شناسایی هویت مالک دی ان ای می پردازد.

پژوهشگران می گویند سیستم یادشده برای مطالعه باکتری ها و ویروس ها نیز قابل استفاده است، اما هنوز دقت آن در این زمینه به اندازه کافی نیست. سیستم مذکور در جریان آزمایش های انجام شده در مرکز ژنوم نیویورک دقت بالایی داشته، اما برای تکمیل هنوز نیاز به بررسی های بیشتری دارد.منبع: مهر

(سیارک) : کارشناسان حدس می زنند که توت عنخ آمون پادشاه جوان مصر درحالی که به علت یک بیماری نادر استخوان فلج و شدیدا ضعیف شده بود، نهایتا در اثر ابتلا به مالاریا از پا در آمده است .این یافته می تواند تئوری های توطئه دایر بر قتل او را برای همیشه باطل کند.

دانشمندان دو سال گذشته را صرف معاینه بقایای این فرعون 19 ساله برای استخراج خون و دی ان اِی او کردند.به گزارش نشریه انجمن پزشکی آمریکا این تحقیقات به کشف انگل مالاریا در خون او انجامید.از زمان کشف مقبره دست نخورده توت عنخ آمون توسط هاوارد کارتر در دره پادشاهان در سال 1922، دانشمندان درباره علل جوانمرگ شدن او در 19 سالگی بحث کرده اند.

برخی معتقدند که او در اثر سقوط از ارابه اش کشته شد و سایرین می گویند او به قتل رسیده است.اما از آنجا که او در سن پایین مرد و هیچ وارثی نداشت، محققان حدس زده اند که ممکن است در اثر ابتلا به یک بیماری خانوادگی جان سپرده باشد.آثار باستانی نشان داده است که اعضای خاندان سلطنتی آن زمان دارای بدن های قوسدار و بسیار زنانه بوده اند، که به گفته برخی نشانه بیماری های موروثی مانند "سندروم مارفان" است.اما دکتر زهی حواس رئیس سازمان باستان شناسی مصر این توضیحات را رد می کند.

او و تیمش با دقت و زحمت بقایای توت عنخ آمون و ده مومیایی دیگر از اعضای خانواده اش را مطالعه کردند. آنها با استفاده از انگشت نگاری ژنتیکی هویت یکی از آنها را به عنوان مادربرگ توت عنخ آمون و دیگری احتمالا پدر او تایید کرده اند.

آنها می گویند که هیچ نوع شاهد قانع کننده ای دایر اینکه شاه توت یا کسی از اجداد سلطنتی اش مبتلا به مارفان بوده باشد وجود ندارد.اما آنها تایید کردند که شاه توت ممکن است به نوعی بیماری موروثی مبتلا بوده باشد، یک اختلال نادر استخوانی به نام "کولر 2" که بر پا و ستون فقرات اثر می گذارد.در میان متعلقات او چوب دستی و اشیای دیگری وجود دارد که می توانسته به عنوان عصا به کار برده شود.

شاه توت لختی پیش از مرگ دچار شکستگی استخوان پا شد و دانشمندان این حادثه را مهم می دانند.استخوان شکسته پا به درستی شفا نیافت که باعث شد شاه جوان شکننده و در مقابل عفونت آسیب پذیر شود.دانشمندان معتقدند آنچه کار او را تمام کرد ابتلا به مالاریا در آن شرایط ضعف جسمانی بود.آنها رد انگل مالاریا را در خون این فرعون یافتند - که این قدیمی ترین شاهد ژنتیکی مومیایی شده برای مالاریا در جمعیت های کهن است که تاکنون به دست آمده.

دکتر حواس می گوید که دانه ها، میوه ها و برگ های یافت شده در مقبره توت احتمالا برای معالجه بوده و این نظریه را تایید می کند.دکتر باب کانلی، مدرس ارشد مردم شناسی در دانشگاه لیورپول که شخصا توت عنخ آمون را معاینه کرده است گفت که محققان بسیار خوش اقبال بوده اند که توانستند دی ان اِی را برای مطالعه استخراج کنند.

او گفت آنچه از توت عنخ آمون باقی مانده "آش و لاشی سوخته" است و دکتر حواس و تیمش هوشمندان و با بخت بلند عمل کرده اند.او گفت که احتمال مرگ توت در اثر مالاریا وجود دارد هرچند او شخصا به این نظریه شک دارد.

"فقط به خاطر اینکه در خونش انگل مالاریا وجود داشته دلیل نمی شود که او مبتلا به بیماری مالاریا بوده است. ممکن است اصلا برایش دردسری درست نکرده باشد."او گفت با توجه به شکستگی دنده های سینه هنوز فکر می کند او در اثر سقوط از ارابه اش جان باخته است.توت عنخ آمون در سن 19 سالگی درگذشت.

 این پست را چگونه می‌بینید؟ برای شما مفید بود؟ لطفا با نوشتن کامنت در زیر ما را مطلع کنید.  (سیارک)

انسان ها موجودات پیچیده ای هستند و اینکه ما مدت زیادی عمر میکنیم مطالعه فرآیند پیر شدن را به چالشی بزرگ تبدیل کرده است. بنابراین بیشتر پژوهش هایی که تا به حال در مورد این موضوع صورت گرفته ، روی نمونه های حیوانی بوده است. دو مورد از حیوانات مورد علاقه این مطالعات «سینورابتیدیس الگانس» (Caenorhabditis elegans)، کرمی به کوچکی همین ویرگول و «موس موسکولوس» یا همان موش آزمایشگاهی هستند.

کرم ها معمولا حدود دو تا سه هفته عمر میکنند، در حالی که طول عمر موش ها به حدود سه سال می رسد و هر دو ژن های زیادی دارند که تا حدی شبیه ژن های ماست. دانشمندان با استفاده از این مدل ها پیشنهادات زیادی برای کند کردن فرایند پیری مطرح کرده اند، از سلول های بنیادی و محدود کردن کالری گرفته تا برخی داروها.(سیارک)

رکورد دار پیرترین مرد جهان

راز طول عمر مسن‌ترین افراد جهان

در انتظار آزمایش بزرگ

دهه هاست که دانشمندان در سراسر جهان به دنبال پاسخ بوده اند و حالا پس از سال ها پژوهش، مجموعه ی بزرگی از دانش در انتظار آزمایش بر روی انسان هاست. «برایان کندی» (Brian Kennedy) مدیرعامل موسسه تحقیقات پیری باک می گوید: «ما یک موسسه غیرانتفاعی تحقیقات پزشکی هستیم و تمرکزمان روی فرایند پیری است. سال 1388/1999 طی سری آزمایشاتی متوجه شدیم که بزرگترین عامل همه بیماری هایی که به آنها اهمیت می دهیم، سن است.»

کندی ادامه می دهد:«بنظرم نکته هیجان انگیز این است که در دهه گذشته فهمیدیم که میتوان فرایند پیری را در موش ها و حتی نخستی ها کند کرد. حالا چالش اصلی این است که چطور این دانش را روی انسان ها پیاده کنیم. فقط در مورد طول عمر حرف نمی زنیم، کاری که واقعا می خواهیم انجام دهیم افزایش طول سلامتی است، مدت زمانی که فارغ از بیماری هستید. این حوزه نامزدهای زیادی برای کند کردن فرایند پیری جمع کرده و حالا چالش این است که چطور این نامزدها را آزمایش کند.»

تقریبا همه سلول های ما 23 جفت کروموزوم دارند. هر کروموزوم شامل یک مولکول طویل به نام دی ان ای است که دور مجموعه ای از پروتئین ها پیچیده شده و یک شکل X مانند تشکیل می دهد و انتهای آنها با ساختاری که تلومر نامیده میشود پوشیده شده. هر بار که یک سلول تقسیم میشود، تلومرها کمی کوتاه تر میشوند و به همین دلیل سال ها هدف دانشمندان برای مبارزه با پیری بوده اند. تلومرها به تدریج آنقدر کوتاه می شوند که سلول دیگر نمی تواند تقسیم شود.(سیارک)

کند کردن ساعت بدن

همانطور که پروفسور کندی توضیح میدهد:«سال ها پیش معلوم شد اگر سلول ها را از بدن خارج کنیم و در لوله آزمایش کشت دهیم، به تدریج دیگر رشد نخواهند کرد. برای 50 سال مردم فکر میکردند که این امر ممکن است از عوامل پیر شدن باشد.» تلومرها دوباره میتوانند توسط آنزیمی به نام تلومراز – که در برخی سلول های بنیادی وجود دارد – بلند شوند. با این حال تلومراز در بیشتر سلول های بزرگسال خاموش می شود. بدون این آنزیم، همزمان که پیر میشویم تلومرها هم کوتاه و کوتاه تر میشوند و فعالیت سلول هایمان رو به خاموشی میرود. بعضی از این سلول های پیرتر میمیرند و برخی فقط تقسیم شدن را متوقف میکنند و سالخورده میشوند.

محققان موسسه باک علاقه زیادی به سالخوردگی دارند. پروفسور کندی میگوید:«یکی از پژوهشگران ما در حال توسعه استراتژی هایی است تا سلول های سال خورده را از بدن پاک کند. مشکل این است که حتی در بدن افراد مسن هم برخلاف تصور تعداد زیادی سلول سالخورده وجود ندارد و فقط 5 تا 10 درصد از بافت را تشکیل میدهند. بنابراین همیشه بحث بر سر این بوده که اگر این سلول ها فقط نسبت کوچکی از بافت را تشکیل میدهند چطور ممکن است چنین تاثیر بزرگی داشته باشند؟ جودی کمپیسی (Judy Campisi) عوامل سری این سلول ها را که تاثیر مخربی روی محیط دارند پیدا کرده است.»

دکتر کمپیسی نخست روی بررسی این فرایند در موش ها تمرکز کرد و روشی برای از بین بردن این سلول های سالخورده بوسیله مهندسی ژنتیک ارائه داد. کندی توضیح میدهد: «وقتی این کار را انجام میدهید، موش ها مدت زمان طولانی تری سلامت می مانند.» در حال حاضر دکتر کمپیسی روی دارویی کار میکند که همین نتیجه را در انسان داشته باشد. اما هدف لزوما افزایش طول عمر نیست. این سلول های سالخورده می توانند در بیماری های مرتبط با پیری نقش داشته باشند و تمرکز اصلی مطالعات پژوهشگران هم همین است. «هدف ما این است که افراد را زمان طولانی تری زنده و فعال نگه داریم. ممکن است بیشتر هم عمر کنند، اما موضوع مهم تر طول سلامت است تا طول عمر.»ترجمه  itrans.ir