علائم اچ‌آی‌وی/ایدز چه هستند و چقدر طول می‌کشد که علائم بروز کند؟

بیشتر افرادی که اچ‌آی‌وی مثبت می‌شوند، دو تا شش هفته پس از گرفتن ویروس علائمی شبیه سرماخوردگی یا آنفلوآنزا را تجربه می‌کنند. تقریبا ۸۰ درصد افراد اچ‌آی‌وی مثبت، به مدت چند هفته این علائم را تجربه می‌کنند:
تب
گلودرد
خارش بدن
علائم دیگری هم وجود دارد که ممکن است چندان شایع نباشد و در همه افراد بروز نکند:
خستگی
درد مفاصل
درد عضلانی
تورم غدد
با توجه به اینکه چنین علائمی ممکن است بر اثر بیماری‌های دیگر نیز بروز کنند، اگر فردی این علائم را تجربه کند، لزوما به معنای آلوده شدن به ویروس اچ‌آی‌وی نیست، مگر آنکه در فاصله کوتاهی پیش از آن رفتار پرخطر انجام داده باشد.

اگر تعدادی از این علائم را دارید و فکر می‌کنید که در چند هفته گذشته در خطر آلودگی به اچ‌آی‌وی قرار گرفته‌اید، حتما باید در اولین فرصت آزمایش اچ‌آی‌وی بدهید.

این علائم نشانه مبارزه سیستم ایمنی بدن با ویروس هستند، اما پس از یک دوره کوتاه چند هفته‌ای اچ‌آی‌وی دیگر تا سال‌ها هیچ علائمی برای بیمار ندارد. این مرحله از بیماری دوران نهفتگی اچ‌آی‌وی نامیده می‌شود که می‌تواند تا ده سال ادامه داشته باشد.
پس از پایان دوران نهفتگی اچ‌آی‌وی، سیستم ایمنی بدن بیمار شدیدا تخریب می‌شود که با علائم زیر خود را نشان می‌دهد:
کاهش وزن
اسهال مزمن
تعرق شبانه
مشکلات پوستی
عفونت‌های مکرر
بروز دیگر بیماری‌های جدی و مرگبار
تشخیص زودهنگام اچ‌آی‌وی در جلوگیری از بروز این علائم اهمیت حیاتی دارد و می‌تواند به کنترل و درمان بیماری کمک کند. به همین دلیل پزشکان توصیه می‌کنند که اگر فردی اعمال پرخطری مانند آمیزش جنسی محافظت نشده انجام داده است که فکر می‌کند خطر ابتلا به اچ‌آی‌وی/ایدز برای او وجود دارد، باید بلافاصله برای انجام آزمایش به مراکز درمانی مراجعه کند.
هرچه زودتر فرد در مورد بیماری‌اش بداند بهتر است. این بیماری تا به حال درمان قطعی ندارد، اما می‌توان با درمان‌های موجود تعداد ویروس را کنترل کرد و کاری کرد که طول عمر و کیفیت زندگی بیماران مانند سایر افراد جامعه باشد. (سیارک)

ارتباط اپیلاسیون با بیماری ایدز

طول عمر مبتلایان به اچ آی وی با پیشرفت روش‌های درمانی به طرز چشمگیری افزایش پیدا کرده است

اگر فردی متوجه شد که مبتلا به اچ‌آی‌وی/ایدز است باید چه کند؟

اگر جواب آزمایش اچ‌آی‌وی فردی مثبت باشد، باید پس از آن به طور مرتب آزمایش خون بدهد تا پیش از شروع درمان میزان پیشرفت آلودگی به اچ‌آی‌وی بررسی شود. این آزمایش‌ها شامل بررسی مقدار ویروس در خون بیمار و همچنین تاثیر ویروس اچ‌آی‌وی بر سیستم ایمنی بدن است.
پس از انجام این آزمایش‌ها مراحل درمان شروع می‌شود که هدف آن کاهش میزان ویروس در خون بیمار است تا به سیستم ایمنی بدن فرصت ترمیم بدهد و از بروز بیماری‌های دیگر مرتبط با اچ‌آی‌وی نیز پیشگیری کند.

اگر بیمار تحت درمان قرار بگیرد، معمولا میزان ویروس در خون او به اندازه‌ای پایین می‌آید که دیگر احتمال بسیار کمی وجود دارد که ویروس را به دیگران انتقال دهد.

تشخیص ابتلا به اچ‌آی‌وی/ایدز برای بیماران می‌تواند به قدری ناراحت‌کننده باشد که دچار اضطراب یا افسردگی شوند. کلینیک‌های درمان اچ‌آی‌وی/ایدز، معمولا به بیماران مشاوره می‌دهند تا بتوانند با مشکلات روانی مرتبط با ابتلا به این بیماری مقابله کنند.
اگر بیمار به روانشناس یا مشاور دسترسی نداشته باشد، معمولا توصیه می‌شود که سعی کند با دیگر بیماران مبتلا به اچ‌آی‌وی/ایدز در ارتباط باشد و از تجربه‌های آنها استفاده کند.
فردی که با اچ‌آی‌وی مثبت زندگی می‌کند، به پزشک، روانشناس و متخصص تغذیه نیاز دارد، هر کدام از این گروه‌ها می‌توانند به این بیماران کمک کنند تا این افراد مانند سایر افراد در جامعه زندگی کنند.

رابطه جنسی امن برای جلوگیری از ابتلا به اچ‌آی‌وی/ایدز چیست؟

به هر دونفری که تماس جنسی دارند، توصیه می‌شود از کاندوم استفاده کنند. افراد هم جنس گرا نیز باید از کاندوم‌های مردانه و زنانه استفاده کنند.
رابطه جنسی مقعدی باعث نمی‌شود که ویروس اچ‌آی‌وی/ایدز منتقل نشود. حتی گفته می‌شود که احتمال انتقال از طریق آمیزش مقعدی بیشتر از آلت تناسلی است. بنابراین باید در هرگونه رابطه مقعدی از کاندوم استفاده شود.
احتمال انتقال ویروس اچ‌آی‌وی/ایدز از طریق رابطه دهانی با آلت تناسلی وجود دارد، ولی کمتر از انواع دیگر روابط جنسی است. به دلیل احتمال انتقال ویروس برای رابطه دهانی با آلت تناسلی نیز باید از کاندوم استفاده شود.
به هیچ عنوان نمی‌توان از ظاهر کسی متوجه شد که فرد مبتلا است یا خیر. بنابراین هر رابطه جنسی با استفاده از کاندوم خطر ابتلا را به اندازه قابل توجهی کاهش می‌دهد. (سیارک)

نکات مهم و لازم درباره زندگی کردن با افراد مبتلا به اچ‌آی‌وی/ایدز چیست؟

بهترین مکانی که بیماران مبتلا به اچ‌آی‌وی/ایدز می‌توانند مورد مراقبت قرار بگیرند، در خانه خود و در میان افرادی است که آنها را دوست دارند. در سراسر دنیا افراد زیادی با این بیماری زندگی می‌کنند و می‌توانند برای مدت طولانی یک زندگی فعال و پربار داشته باشند.

اگر به عنوان شریک زندگی، خانواده یا دوست با فرد مبتلا به اچ‌ای‌وی/ایدز زندگی می‌کنید، نکات زیر را در خاطر داشته باشید:
به طور مرتب با پزشک فرد مبتلا در ارتباط باشید تا از آخرین مراحل درمان و مراقبت مورد نیاز بیمار مطلع شوید.

یادتان باشد که ویروس اچ‌آی‌وی از طریق هوا، غذا، آب، قاشق و بشقاب و لیوان، نشیمنگاه توالت، حشرات، حیوانات خانگی و هر چیزی که آغشته به خون، منی، ترشحات واژنی یا شیر پستان فرد مبتلا نباشد، منتقل نمی‌شود.

شما از طریق ادرار، مدفوع، استفراغ، آب بینی، بزاق و عرق فرد مبتلا، آلوده به ویروس اچ‌ای‌وی نخواهید شد مگر آنکه این موارد به خون بیمار آغشته باشند.
شما می‌توانید به غذا خوردن، لباس پوشیدن و حتی توالت و حمام کردن بیمار کمک کنید، بدون اینکه خودتان در خطر ابتلا به ویروس قرار بگیرید.
گرفتن دست، بغل کردن، ماساژ دادن و هرگونه تماس دیگری با فرد مبتلا هیچ خطری برای شما ندارد و حتی برای حمایت عاطفی فرد مبتلا توصیه می‌شود.
با توجه به اینکه بیمار مبتلا به به اچ‌ای‌وی/ایدز سیستم ایمنی ضعیفی دارد، همیشه یادتان باشد که پیش از تماس با بیمار دستانتان را بشویید تا باعث انتقال بیماری‌های دیگر به او نشوید.
اگر جایی از بدنتان به خصوص دستانتان زخم یا بریدگی دارید، هنگام تماس با بیمار احتیاط‌های لازم را انجام دهید تا خودتان و او را در خطر قرار ندهید.
اگر سرماخوردگی یا آنفلوانزا گرفته‌اید، مدتی از فرد مبتلا به اچ‌ای‌وی/ایدز دور شوید؛ بدن این بیماران گاهی حتی توان مقابله با یک سرماخوردگی ساده را ندارد.
تیغ، مسواک، موچین، ناخن‌گیر، گوشواره یا هر وسیله دیگری که احتمال آلوده شدن به خون بیمار را دارد، با فرد مبتلا به اچ‌آی‌وی/ایدز به طور مشترک استفاده نکنید.
لباس‌های بیمار را می‌توانید همراه با لباس‌های خودتان بشویید، اما اگر نگران آلودگی آنها به خون یا دیگر مایعات بدن بیمار هستید می‌توانید از آب جوش و سفیدکننده استفاده کنید.
مهمترین رکن اساسی مرتبط با اچ‌آی‌وی، پذیرش جامعه و خانواده است. این بیماری فقط از راه تماس جنسی، ترزیق و مادر به نوزاد منتقل می‌شود. فرد مبتلا باید به درمان و بازگشت به جامعه تشویق شود. بیماران اچ‌آی‌وی/ایدز نیاز به ترحم ندارند، نیاز به برخورد یکسان دارند و همه افراد جامعه می‌توانند در کنترل این بیماری موثر باشند. (سیارک)

(سیارک) :در صورتی که فردی قبل از شما در مراکز اپیلاسیون دارای بیماری نظیر HIV باشد ، اگر زخمی به اندازه سر سوزن در هنگام اپیلاسیون بر روی بدنتان ایجاد شده باشد می‌تواند احتمال ابتلا به بیماری ایدز را در  بدن شما افزایش دهد.

این در حالی است که اکثر افرادی که در مراکز اپیلاسیون مشغول به کار میباشند اطلاعات علمی چندانی از بیماری‌های مقاربتی ندارند و همچنین این افراد از چگونگی مراقبت بعد از مشاهده بیمار‌های پوستی در ناحیه تناسلی آگاهی‌های لازم را ندارند.

همانطور که می‌دانیم الکترولیز روشی برای زدودن دائمی موها می باشد و اساس آن جاگذاری یک سوزن فلزی به درون فولیکول مو است تا سلول های فعال را در ریشه مو تخریب نماید. استفاده از سوزن و عدم رعایت نکات بهداشتی در حین اپیلاسیون ناحیه تناسلی به شدت فرد را در معرض ابتلا به بیماری ایدز قرار می‌دهدو احتمال عفونت در ناحیه اپیلاسیون واژن را بالا می برد.

عدم به کارگیری روش استریل ، به علت تخریب زیاد بافت در روش الکترولیز باعث عفونت  شده و می تواند از شخصی به شخص دیگر منتقل شود. در ضمن احتمال شکسته شدن سوزن در درون پوست  هنگام اپیلاسیون به روش الکترولیز نیز ممکن است.

بیماری پوست مرغی

Keratosis pilaris

پوست بدن کراتین سازی می کند و وقتی لایه برداری نشود کنار فولیکول های مو تجمع می کند و روزنه های خروج مو را مسدود می کند در نتیجه سفت می شود و تشکیل کراتوسیس پیلاریس می دهد که بیشتر در ناحیه بازو دیده می شود.در فصل زمستان خشک شده و خارش می گیرد.این بیماری نوعی اگزماست و ارثی می باشد.برای درمان بعد از لایه برداری ابتدا با سرکه سیب شستشو دهید و بعد با روغن نارگیل ماساژ دهید.

برای برطرف شدن این علايم هرگز منتظر نمانید،این علايم جدی هستند...
زمانیکه به عنوان پدر و مادر هستید، نشان لیاقت پزشکی می گیرید. زمانیکه بینی کودک خود را تمیز می کنید یا دندان لق کودک خود را خارج می سازید. اما گاهی اوقات، سخت است بگوییم که چه زمانی با پزشک تماس بگیرید:کدام دمای بدن را تب شدید باید در نظر گرفت؟
یک پزشک متخصص اطفال در شیکاگو، و سخنگوی آکادمی اطفال می گوید: والدین باید همیشه احتیاط کنند وزمانیکه نگران هستند، بدنبال درمان فوری باشند. با این حال، برای راهنمایی شما، 12 علائم را دراینجا ارائه می دهیم که همیشه باید توجه داشت.(سیارک) 

علامت #1 : تب شدید

تبی که 100.4 فارنهایت یا بالاتر در کودک کمتر از 3 ماه است؛ بالاتر از 101 فارنهایت در کودک 3 تا 6 ماه است؛ یا بالاتر از 103 فارنهایت در کودک 6 ماه تا 2 سال است.
متخصصین اطفال تاکید دارند که وقتی تب زیاد می شود، ارقام دما سنج به اندازه حال کودک شما مهم نیستند. یک استثناء: وقتی که تب به 100 درجه فارنهایت رسید، کودکان زیر 3 ماه نیازمند درمان فوری است.یک متخصص اطفال و مشاور والدین، محقق برخورد با کودک تازه متولد: از تولد تا تحقق می گوید: اگر تب ناشی از عفونت باکتریایی همچون عفونت مجاری ادراری باشد، بسرعت به بدن منتشر می شود. این تب معمولا ناشی از یک ویروس متداول باش اما مجبوریم از آن مطمئن شویم. بهتر است که فورا به پزشک خود زنگ بزنید؛ اگر بعد از ساعات اداری بود، مستقیما به E.R. بروید. در کودکان بالای 2 سال، تا زمانیکه کودک شما آب جذب می کند و بصورت نرمال عمل می کند، نگرانی زیادی وجود ندارد. برای راهنمایی با متخصص اطفال تماس بگیرید.(سیارک) 

علامت #2: تب طولانی

طبی که با درمان کاهش نیابد یا بیش از 5 روز طول بکشد. اگر به کودک خود داروی کاهش طب می دهید از جمله استامینوفن یا ایبوبروفن، و ارقام دماسنج کاهش نمی یابد، فورا با پزشک خود تماس حاصل کنید. این نشان عفونت شدید کودکتان است و احتمالا دکتر نیازمند معاینه کودک شما باشد. تب ناشی از ویروس سرماخوردگی یا آنفلوآنزا در عرض 5 روز برطرف می شود. تبی که طول می کشد حتی زمانیکه میزان تب پایین باشد (100.4 درجه فارنهایت)، احتمالا ناشی از عفونت باکتری پنومونیا باشد که نیازمند درمان انتی بیوتیک است.

علامت #3: تب همراه با سردرد

تبی که همراه با درد گردن یا سردرد باشد یا همراه با دانه های قرمز در پوست باشد.
به پزشک خود زنگ بزنید- اینها علائم مننژیت بوده و نیازمند مداخله فوری است.

علامت #4: دانه های قرمز دایره مانند

دانه های قرمزی که شبیه چشمان گاو است یا شامل دانه های قرمز رنگ می باشد و تا زمانیکه فشار ندهید دیده نمی شوند
دانه های قرمز حلقه مانند با نکته رنگ پریده در وسط آن، نشانه بیماری لایم است. در صورتیکه نقاط تیزی را زیر پوست می بینید، فورا کمک بگیرید که نشانه بیماری جدی است. هر نوع کبودی وسیع می تواند نشانه اختلال در خون باشد. بعلاوه، نقاط قرمز لکه مانند می تواند نشانه واکنش الرژیک باشد. اگر کودک شما در تنفس مشکل دارد یا آشفته و بی حال است، باید فورا توسط پزشک معاینه شود.(سیارک) 

علامت #5: خال غیرعادی

خالی که تازه یا متغیر است
متخصص کودکان در اوستین و نویسنده Baby 411 می گوید: خالهای کودکتان را کنترل کنید، بویژه هر خالی که از زمان تولد داشته است چون احتمالا بدخیم شوند. اگر متوجه خالی می شوید که بطور نامنظم شکل گرفته است، دارای کناره های خاص است، تک رنگ نیست یا بلند شده است، به پزشک خود خبر دهید. تمام اینها نشانه سرطان پوست می باشند.

علامت #6: درد ناگهانی شکم

درد شکم که در قسمت سمت راست و پایین است یا دردی که ناگهانی و کرامپی می باشد و می آید و می رود
اگر کودک شما در قسمت سمت راست و پایین شکم درد دارد از او بخواهید بالا بپرد و بیافتد- اگر این کار برایش سخت است، می تواند نشانه آپاندیس باشد. اگرچه آپاندیس در قسمت سمت راست و پایین شکم است، درد ناشی از آپاندیس از پایین کمر شروع شده و به راست می رود. دکتر براون می گوید: ویروس عادی شکم باعث تب، تهوع و سپس درد شکم و اسهال می شود. در مورد آپاندیس ابتدا با اسهال شروع می شود، سپس استفراغ، درد و بعد تب می کند. دکتر لوین می گوید: اگر این علایم را مشاهده کردید، با پزشک خود تماس حاصل کنید- اپاندیس فورا پیشرفت می کند و باید فورا درمان شود. (سیارک) 
اگر کودک شما زیر 4 سال است و درد شکمی دارد که یک دقیقه می گیرد و یک دقیقه ارام است، می تواند نشانه intussusceptions باشد، اختلال شدیدی که معمولا باعث می شود تا روده های کودک گره بخورند. درد در عرض 20 تا 60 دقیقه شدید می شود و همراه با تهوع، تب، خون در مدفوع و حرکات ژله ای روده است. اگر درد کودک شدید است به پزشک زنگ بزنید. اگر علائم کرامپی وجود دارد، فورا به بیمارستان ببرید.

مترجم itrans.ir  

نظرات و تجربیات خود را در رابطه با این پست با ما به اشتراک بگذارید...

12 علامت در کودکان که نباید نادیده گرفته شود(قسمت دوم)

با توجه به مراکز کنترل و پیشگیری، نزدیک به 1.2 میلیون نفر در ایالات متحده در سال 2010 برای مشکلات مربوط به شانه به اورژانس مراجعه کرده اند.

ساختار شانه و عملکرد آن چگونه می باشد؟

برای درک بهتر از بیماری مشکلات شانه و اینکه چگونه اتفاق می افتند، شرح ساختار شانه و عملکرد آن مفید خواهد بود. مفاصل شانه از سه استخوان تشکیل می شود: ترقوه، کتف (استخوان پهن شانه)، و استخوان بازو (استخوان بالای زانو) دو مفصل حرکت شانه را مهیا می سازند.

مفصل آکرومیوکلاویکولر (یا AC) بین آکرومن (بخشی از کتف که در بالاترین نقطه از شانه قرار گرفته است) و ترقوه واقع شده است. مفصل گلنوهومرال، که معمولا مفصل شانه نامیده می شود، مفصلی از نوع گوی و کاسه است که به حرکت جلو و عقب شانه کمک می کند، به بازو این اجازه را می دهد تا در حالت دایره وار یا لولا به سمت بیرون و بالای بدن حرکت کند. («گوی» ‌یا استخوان بازو، بالا، بخش گرد از بالای استخوان بازو می باشد؛ «سوکت» یا گلنوئید بخش بشقاب شکل از لبه بیرونی کتف که گوی آن را پر می کند.) کپسول، پوششی با بافت نرم است که گرداگرد مفصل گلونرال می باشد. توسط غشاء صاف نازک سینوویال پوشانده شده است. (سیارک) 

در مقابل مفصل ران که تقریبا یک مفصل گوی و کاسه ای واقعی است، مفصل شانه می تواند با توپ و میله گلف مقایسه شود که در آن توپ براحتی می تواند روی میله تخت بلغزد. از‌ آنجایی که استخوانها، ثبات ذاتی کمی برای مفصل شانه مهیا می سازند، این ثبات به شدت به بافت نرم اطراف از جمله رباط کسپول و عضلات اطراف روتاتور کاف بستگی دارد تا توپ در مکان خود نگه داشته شود. در حالی که مفصل ران به دلیل محاصره آناتومی استخوانی، ذاتا کاملا پایدار می باشد، از طرف دیگر نیز نسبتا بی‌حرکت میباشد. از سوی دیگر شانه، نسبتا ناپایدار می باشد اما تحرک بالا به فرد این اجازه را می دهد تا دست را در موقعیت های متعدد قرار دهد. در واقع این یکی از متحرک ترین مفاصل در بدن انسان می باشد. (سیارک) 
استخوان های شانه در موقعیت خود توسط عضلات، تاندون ها و رباط ها نگه داشته می شوند. تاندون ها، کابل های سخت بافتی هستند که عضلات شانه را به استخوان متصل کرده و به عضلات در حرکت دادن شانه کمک می کنند. رباط ها با ایجاد پایداری، استخوان های شانه را به همدیگر وصل می کنند. برای مثال، جلوی کپسول مفصل توسط سه رباط گلنوهومرال محکم شده است. روتاتور کاف ساختاری مرکب از تاندون هایی است که همراه با عضلات مرتبط جهت نگه داشتن گوی در بالای استخوان بازو در کاسه گلنوئید کار می کند و تحرک و قدرت مفصل شانه را مهیا می سازد. دو ساختار کیسه نیمه شفاف مانند که بورس نامیده می شود، به نرمی لغزیدن بین استخوان ها، عضلات و تاندون ها را مهیا می سازند. آنها از روتاتور کاف از قوس استخوانی آکرومیون ضربه گیری و پشتیبانی می کنند.

پست های مرتبط :

- شایع ترین مشکلات شانه (شانه یخ زده  - دررفتگی شانه - جداشدگی شانه - شکستگی شانه -آرتریت  شانه - التهاب تاندون ها و ) چه می باشد؟‌
- ساختار شانه و عملکرد‌آن چگونه می باشد؟‌
 - ریشه و علل مشکلات شانه چه می باشد؟
 - مشکلات شانه چگونه تشخیص داده می شود؟‌
- چگونه می توانم درباره مشکلات خاص مربوط به شانه از جمله علائم و درمان آن اطلاعات کسب نمایم؟
 - چه تحقیقاتی در زمینه مشکلات مربوط به شانه انجام شده است؟

این پست را چگونه می‌بینید؟ برای شما مفید بود؟ لطفا با نوشتن کامنت در زیر ما را مطلع کنید.  

مترجم  itrans.ir