چگونه طبیعت پس از انقراض دایناسور ها زنده شد

در
چگونه طبیعت پس از انقراض دایناسور ها زنده شد
دانشمندان دوباره دنباله ای از حوادث را که در محل حاضر کلرادو در طول هفت صد هزار سال اول پس از ناپدید شدن دایناسور های غول پیکر روی زمین رخ داده است، مطالعه کرده اند. به گفته دیرین شناسان ، در حال حاضر بعد از 100 هزار سال ، تقریباً به عنوان نمایندگان بزرگی از پستانداران در دوره های پایانی کرتاسه در آنجا ظاهر می شوند. دویست هزاره بعداً سه برابر شدند و بعد از 700 هزار سال وزن آنها به 50 کیلوگرم رسید.
 
در طی این بازه زمانی ،  گیاهان "رشد" یافتند - تکه های سرخس توسط گیاهان و حبوبات تکمیل می شدند.

چگونه طبیعت پس از انقراض دایناسور ها زنده شد؟

تیمی از متخصصان به سرپرستی تایلر لیسون حیوانات فسیلی و بقایای گیاهی را که در ذخایر طبیعی Corral Bluffs (کلرادو) یافت شده است ، مورد مطالعه قرار دادند .
چگونه طبیعت پس از انقراض دایناسور ها زنده شد
 
تجزیه و تحلیل مقدمات به متخصصان این امکان را می دهد که در طی فرآیند انقراض ، در وهله اول نمایندگان پستانداران با وزن بیش از 8 کیلوگرم ناپدید شوند. با این حال ، پس از صد هزار سال ، حیوانات با وزن متوسط ​​6 کیلوگرم به اینجا بازگشتند.
 
بعد از 200 هزار سال دیگر ، پستانداران تعداد گونه ها را از نه به بیست و یک افزایش دادند و وزن آنها 25 کیلوگرم شد.
 
پس از حدود 400 هزار سال ، گیاهان و حبوبات پدید آمدند. جمجمه گیاهخوار که حدود 35 کیلوگرم وزن داشت ، به این زمان می رسد. بقایای یک پستاندار دیگر ، به وزن حدود 50 کیلوگرم ، در این نزدیکی یافت شد.
 
داده های جمع آوری شده ثابت می کنند که سیستم زیست محیطی پس از فاجعه ای که موجب انقراض دایناسور ها شد ، کاملاً متفاوت از گذشته شروع به رشد کرد.

نظرات

۱۴۰۰/۱۰/۷سال‌های پس از برخورد سیارک که دایناسورهای غیر پرنده را نابود کرد، به معنای واقعی کلمه دوران تاریکی بود. یک مطالعه جدید نشان داد که دوده ناشی از آتش‌سوزی‌های جنگلی، آسمان را پر کرده و نور خورشید را مسدود کرده است. این به موج بعدی انقراض کمک کرد.

۱۴۰۰/۱۰/۷ پس از سقوط سیارک در حدود 66 میلیون سال پیش، بسیاری از اشکال حیات فورا نابود شدند. اما این تاثیر باعث تغییراتی در محیط شد که منجر به انقراض دسته جمعی در آینده شد. یکی از این عوامل انقراض ممکن است ابرهای متراکم از خاکستر و ذراتی باشد که پس از آتش سوزی در اتمسفر بودند و در سراسر سیاره پخش شدند. آنها قسمت هایی از زمین را در تاریکی قرار دادند که می تواند تا دو سال باقی بماند.

۱۴۰۰/۱۰/۷ دانشمندان همچنین پیشنهاد کردند که تاریکی جو ناشی از سنگ خرد شده و اسید سولفوریک ناشی از تصادف تبدیل به ابر در آسمان، کاهش دمای جهانی و تشکیل باران اسیدی است که منجر به آتش‌سوزی‌های جنگلی شد.

۱۴۰۰/۱۰/۷به گفته دانشمندان، این امر فتوسنتز را مختل کرد و منجر به فروپاشی اکوسیستم شد. حتی پس از بازگشت نور خورشید، کاهش فتوسنتز برای چندین دهه ادامه داشت.

۱۴۰۰/۱۰/۷ برای تایید نظریه ای که در گذشته مطرح شده بود، دانشمندان شبیه سازی هایی را انجام دادند. معلوم شد که پس از برخورد سیارک، تاریکی خیلی سریع - در عرض چند هفته - فرا رسید. محققان همچنین دریافتند که اکوسیستم ها می توانند پس از یک دوره تاریکی که تا 150 روز به طول انجامید، بهبود یابند. دانشمندان گفتند اما پس از 200 روز، همین جامعه زمانی به نقطه اوج رسید که "برخی گونه ها منقرض شدند و الگوهای تسلط تغییر کردند." در شبیه سازی هایی که دوره تاریکی از 650 تا 700 روز (حدود دو سال) طول کشید، نرخ انقراض بین 65٪ تا 81٪ رسید. پس از رفع تاریکی، 40 سال طول کشید تا شرایط اکوسیستم شروع به بهبود کند.

در ادامه بخوانید...

خطرناک ترین مکان روی زمین

در
خطرناک ترین مکان روی زمین
یک تیم بین المللی از دانشمندان دریافتند که کدام مکان خطرناک ترین مکان در تاریخ زمین بوده است. معلوم است که در جایی که اکنون صحرا واقع شده است ، حدود 100 میلیون سال پیش ، زندگی کاملاً در جریان بوده است.100 میلیون سال پیش ، ساکنین صحرا دایناسور ها بودند.
دانشمندان بر این باورند که در مکانی که صحرا واقع شده است ، قبلاً یک سیستم بزرگ رودخانه در جریان بوده است. میلیون ها سال پیش ، صحرای ساکن با دایناسورها و شکارچیان مختلف پرنده ، یادآور تمساح های جدید بودند.
 
دیرینه شناسان در نتیجه مطالعه فسیل هایی که در جنوب شرقی مراکش یافت شده به این نتیجه رسیدند.
 
دانشمندان گفتند: "این صحرا  100 میلیون سال پیش خطرناک ترین مکان در سیاره ما بود. در این مکان ماهی های زیادی وجود داشتند که به عنوان غذای شکارچیان، صید می شدند 
محققان معتقدند که گرم شدن کره زمین منجر به افزایش بیشتر بارش می شود که در نهایت بیابان را تحت تأثیر قرار می دهد. دانشمندان بر این باورند که ساختار آن به حدی تغییر خواهد کرد که به جای شن و ماسه و سنگ ، فضای سبز ظاهر خواهد شد.

نظرات

در ادامه بخوانید...

آیا می توانیم یک دایناسور را با استفاده از تکنولوژی امروزی از رشته کامل DNA به وجود آوریم

در

در صورتی که رشته کامل DNA را داشته باشیم با تکنولوژی موجود می توانستیم یک دایناسور را به وجود آوریم؟ نه نمی توانستیم. ما ژنوم ماموت پشمالو را توالی یابی کردیم. و هنوز ماموت را احیا نکرده ایم گرچه گونه هایی از آن زنده هستند. در این مورد، فیل آسیایی می تواند بعنوان مادر جانشین جنین فیل به کار رود تا ژنهای ماموت را با ویرایش ژن CRISPR تولید کند . در حال حاضر چنین تلاشی در حال انجام است اما به نظر من با اینکه امکان پذیر می باشد اما احتمالش کم است. و این یک مورد ایده آل می باشد چرا که یک حیوان بسیار مشابه با ژنوم مشابه هنوز زنده است.(سیارک)  

در مورد دایناسور، نزدیکترین گونه های زنده، پرندگان هستند که همنژاد آنها هستند و بعد از پرندگان، تمساح ها می باشند. اما دایناسورها حدود 65 میلیون سال پیش نسلشان منقرض شد. این برای واگرایی، مدت زمانی طولانی است. حتی اگر هم DNA دایناسور را داشته باشیم که بسیار بعید است چون DNA برای چنین مدت طولانی دوام نمی اورد (توالی یابی قدیمی ترین DNA کمتر از 1 میلیون سال می باشد) ما مجبور خواهیم بود تا از جنین پرندگان یا تمساح استفاده کنیم تا ژنهای دایناسور را ویرایش کرده در نهایت چیزی که حاصل می شود بیشتر پرنده یا تمساح است تا یک دایناسور. البته هرگز نمی توانیم بگوییم که هیچ وقت امکان پذیر نیست: برخی از بافت های نرم شامل کلوژن و سلول های خونی بالقوه از دایناسوری 75 میلیون سال پیش بازیابی شده است. از آنجایی که نمونه های موزه ای بسیاری تجزیه و تحلیل می شوند شاید بتوانیم برخی توالی پروتئین ها را بدست آوریم و تلاش کنیم تا جوجه یا جنین تمساح را بدست آوریم و حداقل یک یا دو پروتئین دایناسور را بدست آوریم. اما در حال حاضر این فقط یک تخیل علمی سرگرم کننده است.

این پست را چگونه می‌بینید؟ برای شما مفید بود؟ لطفا با نوشتن کامنت در زیر ما را مطلع کنید.  (سیارک)  

مترجم  itrans.ir

نظرات

در ادامه بخوانید...

نمونه ای منحصر به فرد از بال و پر دایناسوری حفظ  شده در کهربا

در

واقعا باور نکردنی است.
(سیارک) : دم دایناسور با پر و بال که هنوز هم به زیبایی در کهربا حفظ شده و به استخوان متصل است پیدا شده است و این یکی از جالبترین چیزهایی است که ما تا کنون دیده ایم.این اولین  پرهای به دام افتاده است در کهربا نیست، اما اولین بار است که محققان قادرند قطعا آنها را به یک دایناسور پیوند دهند.این کشف ارزشمند بینش ما را که چگونه  دایناسورها تکامل یافته اند را توسعه می دهد.

قطعه کهربا ی مذکور ، بطرز شگفت انگیزی ، در بازاری در میانمار سال گذشته، به عنوان یک تکه کهربا که حاوی مواد گیاهی است پیدا شد. با استفاده از میکروسکوپ دقیق و یک اسکنر CT به ساختار پرها و استخوانهای متصل به آن پرداختند، این تیم پیش بینی کرد که دم متعلق به یک coelurosaur جوان، یک خانواده از دایناسورها ی گوشتخوار پرنده مانند که حدود 99 میلیون سال پیش دردوران کرتاسه زندگی می کرده است می باشد.

 

                                  "بهترین جزئیات قابل مشاهده در سه بعد است."

تا آنجا که محققان آگاه هستند، این اولین پرهای دایناسور غیر پرنده پیدا شده در کهربا می باشد.

 

 تجزیه و تحلیل از پر نشان می دهد که دم سطح بالایی قهوه ای بلوطی و سطح زیرین رنگ پریده یا سفیدبوده است.

این پست را چگونه می‌بینید؟ برای شما مفید بود؟ لطفا با نوشتن کامنت در زیر ما را مطلع کنید.  (سیارک)  

نظرات

در ادامه بخوانید...

راز و رمز کره زمین بخش اول

در

زمین یکی از چندین سیاره منظومه شمسی است که در کهکشان راه شیری قرار دارد. در این منظومه زمین بعد از عطارد و زهره سومین سیاره و از نظر بزرگی در رده ی پنجم است که به دلیل فاصله ی مناسب از خورشید( 150 کیلومتر ) قابلیت حیات را دارا می باشد. برخی از سیارات منظومه شمسی سطحی سنگی و برخی سطحی انباشته از گاز دارند. سیاره های عطارد، زهره، مریخ و زمین سطح سنگی دارند و سیاره هایی مانند مشتری، زحل، نپتون، اورانوس و پلوتو سطحی گازی دارند. زمین و سایر سیارات منظومه شمسی در مدار هایی به دور خورشید در گردش هستند. زمین در هر سال یک بار به دور خورشید و سیصد و شصت و پنج بار به دور خود می چرخدکه هر بار گردش به دور خود یک شبانه روز می شود.

سیاره زمین یک قمر به نام ماه دارد که به دور زمین در گردش است و دانشمندان بر این باورند که این قمر پس از تشکیل زمین از تجمع اجرام در حال گردش دور زمین به وجود آمده است و در ابتدا درخشان تر از زمان حال بوده است. در سال های اولیه تشکیل زمین و ماه بمباران های شهابی فراوانی با زمین برخورد کرده اند که تاثیرات مهمی بر کره زمین داشته اند. آخرین فرضیه ای که درباره ی چگونگی تشکیل ماه بیان شده و مورد پذیرش همه قرار گرفته است فرضیه برخورد بزرگ است. این فرضیه می گوید که جسمی به اندازه ی یک سیاره ی کوچک با زمین برخورد کرد. پس از برخورد بخشی از آن در زمین باقی مان و بخشی از جرم آن به فضا رفت. مجموعه جرم های اطراف زمین یکی شد و ماه را پدید آورد.  زمین همیشه با جرم های آسمانی دیگر مانند ماه و خورشید و سایر سیارات جاذبه داشته است. ماه باعث کشش در آب اقیانوس ها یا جزر و مد و پایدار شدن زاویه انحراف محور زمین و آهسته تر شدن سرعت گردش زمین شده است.  در برخی از سیارات مانند مریخ آب وجود دارد ولی به دلیل فاصله زیاد از خورشید و سرمای زیاد یخ زده است و قابلیت حیات دیده نمی شود. دانشمندان بر این باوراند که حیات در سیاره زمین در حدود یک میلیارد سال پیش پدیدار شده است و این در حالی است که عمر سیاره زمین  نزدیک به پنج میلیارد سال قبل بر می گردد. در مورد تشکیل حیات در سیاره زمین نظر های متفاوتی وجود داردکه برای بررسی این نظریات در مقالاتی دیگر ، به آن ها پرداخته می شود.در هر حال یکی از موثر ترین عوامل وجود حیات در زمین دمای مناسب و آب است. که دمای مناسب با عث می شود آب به صورت مایع در سطح زمین جاری باشد. نزدیک به سه چهارم سطح زمین را آب و یک چهارم آن را خشکی تشکیل می دهد. آب های سطح زمین به طور کلی به دو دسته آب های شور مانند اقیانوس ها و آب های شیرین مانند رود ها و برخی دریاچه ها تقسیم می شود. البته در دو قطب زمین به دلیل سردی هوا یخ وجود دارد که با توجه به موقعیت فیزیکی زمین و تابش خورشید امری طبیعی است. یکی دیگر از مواردی که سبب پیدایش و حفظ حیات در زمین می شود وجود امواج مغناطیسی دور زمین است که ناشی از هسته آهن و نیکلی زمین می باشد که مانع ورود اشعه های خطرناک خورشید به زمین می شود. به طور کلی ساختار زمین را از دو نظر مورد بررسی قرار می دهند. از نظر فیزیکی زمین به بخش های سنگ کره، خمیر کره، گوشته زیرین، هسته خارجی و هسته داخلی تقسیم می شود. که حالت آنها به ترتیب جامد، خمیری، جامد، مذاب و جامد است. از نظر شیمیایی نیز به پوسته، گوشته و هسته تقسیم می شود.هر چند که فاصله سطح زمین تا مرکز زمین عددی ثابت نیست اما آن را به طور متوسط 6400 کیلو متر در نظر می گیرند. بلند ترین نقطه بر روی خشکی های زمین کوه اورست است که حدود نه کیلو متر از سطح دریا ارتفاع دارد. عمیق ترین قسمت دریا ها نیز در نزدیکی جزایر فیلیپین در اقیانوس آرام قرار دارد. عمق این ناحیه حدود 11 کیلومتر پایین تر از سطح دریا است و گودال ماریانا نام دارد. اتمسفر زمین نیز که شامل لایه اوزون است در این امر نقشی حیاتی دارد. جو زمین ترکیبی از گاز های نیتروژن، اکسیژن و ... است. اتمسفر نخستین زمین از بیرون زدن گازها و فعالیت های آتش فشانی به وجود آمد. (سیارک

پس از آن ، آب و یخ گرفته شده از سیارک ها و خرده سیاره ها و ستاره های دنباله دار و جرم های دورتر از نپتون ، میزان بخار آب فشرده جمع شده در زمین را بالا برد و در نهایت اقیانوس ها به وجود آمد. زمانی که گاز های گلخانه ای در زمین پخش شد در پرتو افکنی خورشید تغییراتی به وجود آمد که همه ی این موارد زمین را گرمتر می کرد و دمای سطح زمین بالاتر می رفت و مانع یخ زدن اقیانوس ها می شد. در حدود سه و نیم میلیارد سال پیش بود که اتمسفر تشکیل شد و باعث شد تا در اثر طوفان های خورشیدی اتمسفر زمین خالی نشود. محدوده دمای هوا بر روی کره زمین میان 89/2 زیر صفر در قطب جنوب تا 70/7 درجه بالای صفر در کویر لوت ایران قرار دارد. محیط استوای زمین 40/07516 کیلومتر است. میانگین فاصله ی کره زمین تا کره ماه 340 هزار کیلومتر می باشد. انسان ها نیاز های خود را از منابع، کانی ها و محصول هایی که از پوسته زمین به دست می آورند تامین می کنند. در جهان نزدیک به 200 کشور مستقل وجود دارد . انسان ها در زمان قدیم به صاف بودن کره زمین و مرکز بودن زمین در جهان معتقد بودند.ترجمه  itrans.ir

نظرات

در ادامه بخوانید...

عکس هایی که نشان می دهد سیاره ما هنوز شانس دارد

در
در  سال 2017 بیش از 15.8 میلیون هکتار جنگل تخریب شد. این دومین مورد از دست دادن چنین حجم درختان در تاریخ جهان است.با خواندن چنین آماری، تنها چیزی که ما احساس می کنیم، پشیمانی بزرگ برای آینده سیاره زمین است.
 
ما در  sayarak.com می خواهیم شما این 10 عکس را مشاهده کنید و متوجه شوید که طبیعت تنها یک امید دارد  و آن هم امید به افرادی که مراقبت می کنند.
 
راه حل همیشه وجود دارد، شما فقط باید آن را پیدا کنید.
خانه شگفت انگیز استوانه ای با درخت بالا رفته است.
درختان بسیار ارزشمندتر از یک حصار هستند.
یک معمار هوشمند می داند که چگونه طبیعت را حفظ می کند.
درخت انبه که بیش از 100 سال در حال رشد است.
کدام عکس بیشتر الهام بخش بود؟ لطفا انتخاب خود را در نظرات به اشتراک بگذارید.
 

نظرات

در ادامه بخوانید...

سیارک خطرناک GC6 در 19 آوریل از کنار سیاره ما گذشت

در
سیارک بالقوه خطرناک به نام 2019 GC6 در 19 آوریل از کنار سیاره ما گذشت و در نقطه حداکثر همگرایی فاصله اش بین فضا و زمین تنها 219 هزار کیلومتر بود. این تقریبا نصف میانگین فاصله زمین تا ماه است.

سیارک به ابعاد خانه ای بزرگ که به طور خطرناکی  نزدیک به زمین پرواز می کرد.فاصله این سیارک به زمین نزدیکتر از ماه بود. این سیارک، احتمالا به عرض 30 متر، تنها در 9 آوریل سال جاری کشف شد. سرعت نسبی آن بیش از 20 هزار کیلومتر در ساعت است. به گفته کارشناسان، اگر سیارک GC6 واقعا با زمین برخورد میکرد، آسیب می توانست بسیار قابل توجه باشد.

 
شایان ذکر است که هیچکدام از اجسام کیهانی در سیستم خورشید ی که تا امروزه شناخته شده اند، یک تهدید واقعا جدی برای زمین نبوده اند. در عین حال، بسیاری از کارشناسان به مدت طولانی نگران بودند که اجسام بالقوه خطرناک اغلب در مدت کوتاهی قبل از نزدیک شدن به سیاره زمین  دیده می شوند - این همان چیزی است که در  2019 GC6 اتفاق افتاد. بدین ترتیب، اگر زمین با برخورد با هر موضوعی تهدید شود، احتمالا بشر به اندازه کافی زمان برای آمادگی ندارد. در این راستا، دانشمندان از کشورهای مختلف به طور فعال بر روی ابزار جدید شناسایی اجسام آسمانی که به زمین نزدیک می شوند، کار می کنند.
 
خطرناک ترین سیارک ها در حال حاضر به عنوان سیارک Bennu شناخته می شوند. در دوره 2169 و 2199، احتمال برخورد با Bennu تقریبا یک تا چهار هزار خواهد بود. اگر بونو واقعا به زمین برخورد کند، این برخورد منجر به انفجار 1150 مگاتن در معادل TNT می شود - تقریبا بیست برابر بیشتر از دستگاه قدرتمند انفجاری که تاکنون توسط انسان آزمایش شده است. به منظور جمع آوری اطلاعات اضافی درباره سیارک، در سال 2016، کارشناسان پرونده OSIRIS-REx را به آن ارسال کردند .

نظرات

در ادامه بخوانید...