سیل آبجو در لندن : Beer flood in London سیل آبجو در 200 سال پیش در لندن رخ داد و پایتخت انگلیس را نابود کرد
در سال 1814 ، چندین منطقه از لندن نه با آب ، بلکه با تن ها آبجو (سیل ابجو ) دچار گرفتگی شد. به نظر می رسد ماجرا بسیار عجیب غریب و خنده دار به نظر می رسد ، مثل چیزی که واقعیت نداشته باشد ، اما در واقع نه دروغ بود و نه خنده دار . در 200 سال پیش یک سونامی چهار متری آبجو در این شهر شروع به حرکت کرد و لندن را به ویرانه ای تبدیل کرد هشت نفر را کشت و تعداد زیادی مجروح بر جای گذاشت. چگونه این اتفاق افتاد؟
چنین داستان هایی پس از گذشت زمان بسیار زیاد ، به طور همیشگی در یک مجموعه کامل از افسانه ها قرار می گیرند که قبول کردن آنها مشکل است. معتبرترین حقایق در باره این سیل آبجو حاوی اخبار روزنامه های آن زمان است.
London Beer Flood حمل آبجو 1800
کارخانه آبجوسازی در تقاطع خیابان تاتنهام و خیابان آکسفورد واقع شده بود.
در سال 1764 ، در تقاطع خیابان تاتنهام و خیابان آکسفورد ، یک کارخانه آبجوسازی افتتاح شد که صاحبان آن را "Horseshoe" نامیدند. واقعیت این است که یک میخانه قدیمی وجود داشت که نام نعل اسب را داشت. شرکت بسرعت رشد کرد. حجم نوشیدنی تولید شده نسبتاً زیاد بود.
در سال 1792 ، کارخانه آبجو متعلق به جان استفانسون بود. فناوری تولیدآبجو در آن زمان از مرحله جوش تشکیل شده بود ، پس از آن مایع در ظروف مخصوص خنک می شد و سپس به مخازن پمپ می شد ، جایی که فرایند تخمیر قبلاً در حال انجام بود. تمام این تجهیزات در طبقه فوقانی ساختمان قرار داشت. صاحب کارخانه در زمان نظارت فرایند تولید ، داخل از مخازن افتاد و غرق شد.
صاحب کارخانه آبجوسازی هنری مو.
پس از این حادثه غم انگیز ، کارخانه آبجوسازی توسط تاجر و نماینده پارلمان ، هنری مو خریداری شد. او یک کارخانه ساز موفق بود ، صاحب چندین بار و میخانه سودآور در لندن بود. هنری مو تکنولوژی تولید را در آبجوسازی نعل اسب تغییر داد. برای اینکه طعم خاصی به نوشیدنی بدهد ، آبجو سبک با مخلوط کن مخلوط میشد. هنری برای این اهداف یک مخزن بسیار بزرگ ویژه خریداری کرد که گنایش بیش از سه هزار لیتر را داشت.
"نعل اسب" به لطف تمام تلاش ها و نوآوری های کارآفرین در حال افزایش تولید بود. شرکت هنری مو در حال رشد بود. اما وقایع غم انگیزی در انتظار کارخانه و مردم شهر بود. یک بار ، یک حلقه محافظ روی یکی از مخازن گذاشته شد که وزن آن کمتر از 700 کیلوگرم بود. در هر بشکه غول پیکر 560 هزار لیتر آبجو پورتر بود. آنها اهمیت چندانی به این حادثه نمی دادند ، زیرا قبلاً حوادث مشابه نیز رخ داده بود. اما پس از آن اتفاقی غیرقابل پیش بینی رخ داد: صدای انفجار مهیب و تن های آبجو که همراه با تخریب دیوار کارخانه ، به خیابان های شهر می پاشید.
در اطراف کارخانه آبجو سازی عمدتا مهاجران فقیر ایرلندی زندگی می کردند.
در داخل ساختمان ، کارگران در دریایی از آبجو شنا می کردند و سعی میکردند کسانی را که قادر به شنا نیستند ، نجات دهند. یک سونامی آبجو در خیابانها جاری شد و همه چیز را در مسیر خود شست و برد. بیشتر کسانی که در همان نزدیکی زندگی می کردند مهاجران فقیر ایرلندی بودند. مردم برای نجات خود از مبلمان و وسایل شناور استفاده می كردند و به آنها می چسبیدند. اولین قربانی سیل آبجو یک دختر چهارده ساله بود. مادر و خواهرش به طور معجزه آسایی زنده مانده بودند. آبجو به طبقه دوم خانه های لندن رسید. در یکی از آنها دختر بسیار جوانی درگذشت. لندنی ها داستانی راجع به چگونگی اجتماع خانواده برای مراسم پسر مرحوم این خانواده می گفتند. هرکسی که در آن زمان در خانه در این مراسم عزاداری بود ، درگذشت.
سیل ابجو در لندن : Beer flood چندین تن آبجو در خیابان های شهر سرازیرشد و همه چیز را در مسیر خود شست.
مطبوعات در آن زمان عواقب این فاجعه را همانند زلزله توصیف می کردند . مجروحان زیر آوار ساختمانها فریاد میکشیدند. خیلی ناراحت کننده بود در مقابل این همه کابوس ، مردم وحشی تر به نظر می رسیدند ، توجهی به غم و اندوه قربانیان نمی کردند و آبجو ریخته شده را می نوشیدند. در این میان نجاتگران نه تنها مجبور به جدا کردن ویرانه ها بودند بلکه فریاد کشیدن افراد مست را نیز باید آرام می کردند ، زیرا به دلیل سر و صدای آنها نمی توانستند ناله های مردم را زیر آوار بشنوند.
در ابتدا ، تعداد قربانیان به سادگی زیاد خوانده شد - حدود سی تن. در حقیقت ، هشت قربانی رسمی وجود داشته است. مجروحان به یک بیمارستان محلی انتقال یاتند. اگر این حادثه در اوایل صبح اتفاق نمی افتاد ، می توانست فاجعه بارتر باشد. پلیس این پرونده را به عنوان یک حادثه اعلام کرد و پرونده ی را مختومه اعلام کرد و آن را بست. هیچ یک از کارگران نعل اسب و صاحبان آن به دلیل سهل انگاری کیفری مجازات نشدند.
محلی ها برای کمک به افراد آسیب دیده از سیل ، کمک های مالی جمع آوری کردند. ضرر و زیان ناشی از این سونامی آبجو فاجعه بار بود.متمولین لندن پول زیادی اهدا کردند. البته خود کارخانه نعل اسب از نظر اقتصادی بیشترین تأثیر را داشت. هنری مو برای پرداخت نکردن مالیات آبجو ، که در خیابان های لندن ریخته بود ، به مجلس درخواست داد. یک سال بعد ، این قانون به تصویب رسید و این به او اجازه می داد نه تنها از کار و کسب عقب نماند ، بلكه بتواند جایگاه پیشرو در بازار را نیز حفظ كند. تا آغاز قرن بیستم ، کارخانه آبجو یک کارخانه بسیار سودآور باقی ماند.
شهر رشد کرد و با گذشت زمان ، بنایی که در آن کارخانه آبجوسازی قرار داشت ، شروع به تغییر کرد. مقامات این شهر کارخانه نعل اسب را بستند و در سال 1929 تئاتر Dominion در جای آن ساخته شد که تا به امروز باقی مانده است.
چهره شهر تغییر کرد و با گذشت زمان کارخانه آبجو تعطیل شد
زندگی انسانها را نمی توان بازگرداند و قربانیان نیز بدون جبران خسارت باقی ماندند. از فاجعه می توانستند جلوگیری کرد. بوی مخوف یک تراژدی قریب الوقوع با کلاه شناور جان استفانسون که در یکی از مخازن با آبجو غرق شده بود زنگ خطری برای همه بود اما چشم بینا و گوش شنوایی برای شنیدن زنگ این تراژدی وود نداشت!