صبح روز 15 اکتبر 1917، یک ماشین نظامی خاکستری رنگ زندان "سنت لازار" در مرکز پاریس را ترک کرد. در این ماشین علاوه بر دو راهبه و یک وکیل، یک زن 41 ساله هلندی حضور داشت که کتی بلند به تن داشت و کلاه لبه‌دار بزرگی بر سر گذاشته بود. صد سال پیش، این زن پایتخت‌های اروپا را به‌زانو درآورده بود. یک "زن افسونگر" که به رقص‌های مسحورکننده و عجیب شهرت داشت. در میان عشاقش وزرا، صنعتگران و ژنرال‌ها حضور داشتند.اما جنگ آغاز شد و جهان تغییر کرد. او فکر می‌کرد هنوز هم می‌تواند در سراسر اروپا سفر کند و به کار افسونگری خود ادامه دهد. اما اکنون مردان و ژنرال‌های بلندمرتبه چیزی فراتر از دلالی محبت  از او می‌خواستند. اطلاعات.و این به معنای جاسوسی بود.

او "ماتا هاری" نام داشت و قرار بود اعدام شود. جرمش چه بود؟ جاسوسی برای آلمان، گرفتن اطلاعات از افسران متفقین و انتقال آن‌ها به مزدوران آلمان. با ادامه این روند روزنامه‌های خشمگین مدعی شدند که او مسئول مرگ هزاران تن از سربازان متفقین است.اما شواهدی که در دادگاه محاکمه او ارائه شد بعلاوه چندی دیگر از اسناد، چیز دیگری را نشان می‌دهند: که او درواقع یک جاسوس دوجانبه بود و در این راه قربانی شد.

اکنون پس از گذشت صدسال، با انتشار اسنادی توسط وزارت دفاع فرانسه، اطلاعات جدیدی از معروف‌ترین جاسوس زن در تاریخ به دست آمد.این اسناد شامل متن بازجویی‌هایش توسط دادستان ضد جاسوسی فرانسه در سال 1917 است. برخی از این اسناد در نمایشگاه جدیدی در موزه "فرایز" در زادگاهش "لیوواردن" به نمایش گذاشته شدند.در میان این اسناد، برگه تلگرافی از سوی یکی از مقامات ارتش آلمان در مادرید به برلین دیده می‌شود که سبب دستگیری ماتا هاری در هتلی در خیابان شانزلیزه شد. این مدرک در دادگاه محاکمه او به‌عنوان یک مدرک کلیدی ارائه شد.

نام اصلی‌اش "گرترود مارگارت زله" و متولد 1876 بود. ماتا هاری، نام هنری او یک واژه مالائی به معنای "چشم روز" یا آفتاب بود. او زندگی عجیب و تراژیکی داشت. پس از یک ازدواج سخت و ناموفق در هلند، به فرانسه رفت و به یک رامشگر حرفه‌ای تبدیل شد. رقص‌های فریبنده او راه ورود به مجامع مخفی اروپا بود."هانس گرونوگ" مدیر موزه فرایز می‌گوید: "حتی بدون فعالیت‌های جاسوسی، بازهم نام ماتا هاری به دلیل فعالیت‌های ویژه‌اش در خاطره پایتخت‌های اروپا باقی می‌ماند."

"او کم‌وبیش خالق رقص استریپ بود.  آلبوم عکس‌ها او در موزه به نمایش گذاشته شده و تصاویر زیادی از او در روزنامه‌های آن دوران وجود دارد. او یکی از افراد مشهور دوره خود بود." متأسفانه اتهام جاسوسی بر داستان ماتا هاری سایه‌ای سیاه افکنده است. در سده گذشته بسیاری از مورخان از او دفاع کرده‌اند. برخی می‌گویند او قربانی شد زیرا فرانسوی‌ها نیاز به جاسوسی داشتند تا جای خالی برخی امور را پر کند.

ماتا هاری برای فمینیست‌ها هدف مناسبی بود زیرا باوجود بی‌بندوباری اخلاقی راحت‌تر می‌توانستند به او عنوان "دشمن فرانسه" را بدهند.تاکنون جزئیات کامل بازجویی او توسط "پیر بوچاردون" (مردی که بعدها "فیلیپ پتن" را تحت پیگرد قانونی قرار داد) فاش نشده بود و از دسترس مورخان خارج بود.

گفته می‌شود که در سال 1916، پس از مدت کوتاهی بازجویی توسط سرویس اطلاعاتی بریتانیا MI6، از طریق اسپانیا به فرانسه بازگشت.در مادرید، با یکی از مقامات نظامی آلمان به نام "آرنولد فون کال" آشنا شد. ماتا بعدها گفت که تمام این ملاقات‌ها از قبل توسط سازمان اطلاعات فرانسه برنامه‌ریزی‌شده بود و قرار بود با استفاده از نفوذ خود در میان مقامات ارشد آلمان، به متفقین کمک کند.

اما پیام تلگرافی آرنولد کال سبب نابودی او شد. در این پیام مشخصات مأمور ویژه‌ی H21 را برای رئیسش در برلین فرستاده بود. آدرس، مشخصات بانکی حتی نام خدمتکار ماتا هاری نیز در آن ذکرشده بود. هر کس که پیام را می‌خواند بدون تردید می‌فهمید که ماتا هاری همان مأمور H21 است.این پیام تلگرافی که توسط سازمان اطلاعاتی فرانسه ره‌گیری شد، اکنون در نمایشگاه موزه فرایز وجود دارد. درواقع ترجمه رسمی پیام در موزه قرار داده‌شده است. زیرا قسمت‌هایی از پیام ساییده شده است. به گفته برخی از مورخان، این پیام تلگرافی مشکوک به نظر می‌رسد. 

گفته می‌شود که فرانسوی‌ها مدت زیادی بود که کد تلگراف را رمزگشایی کرده بودند. آلمانی‌ها از این مسئله آگاه شدند. اما بازهم آرنولد فون کال پیام را ارسال کرد. به‌عبارت‌دیگر، او می‌خواست مقامات فرانسه پیام را ببینند. بنابراین طبق این نظریه، این آلمان‌ها بودند که فرانسوی‌ها را در مسیر دستگیری و اعدام مأمور خودشان قرار دادند.

چرا تنها اسناد ترجمه‌شده در آرشیو قرار دارند؟ تلگراف اصلی کجاست؟ آیا خود فرانسوی‌ها سند را جعل کردند تا ماتا هاری را متهم به جاسوسی کنند؟ در این صورت به‌راحتی "جاسوس" خود را پیدا می‌کردند و مردم از کار آن‌ها راضی بودند.هر دو نظریه ماتا هاری را به یک قربانی تبدیل می‌کند. یکی از طرفین تصمیم گرفت از شر او خلاص شود و این کار را نیز کردند.

اما آرشیوهای فرانسوی جزئیات دیگری را منتشر کردند که این فرضیه‌ها را به بخش‌های کوچک‌تری تقلیل می‌دهد. زیرا در متن بازجویی‌های او آمده که در ماه ژوئن 1917 مارگارت زله حقیقت را گفت و اعتراف کرد.او به بوچاردون گفت که توسط آلمانی‌ها استخدام‌شده بود. او در ابتدای جنگ خارج از فرانسه گیر افتاده بود و تلاش داشت خود را به پاریس برساند. "کارل کرومر" از کنسولگری آلمان در آمستردام شرایط را برای او محیا کرد... به شرطی که به آن‌ها لطف کند و هرازگاهی اطلاعاتی در اختیارشان قرار دهد. بدین ترتیب مأمور H21 ایجاد شد.

ماتا هاری در بازجویی‌ها اصرار داشت که فقط می‌خواسته پول را بردارد و فرار کند. گفت که به نیروهای متفقین وفادار است و قول داده به سازمان اطلاعات فرانسه کمک کند. اما شواهد علیه او به‌اندازه کافی گویا و روشن بودند.با ورود به "شاتو دو وینسنس" در حومه شرقی پاریس، او را به مکانی منتهی به یک ساختمان گِلی بردند. در آنجا دوازده سرباز ایستاده بودند تا جوخه آتش را تشکیل دهند.

عکس از اغواگر حرفه ای ماتا هاری ، با مردان قدرتمند ،  وینستون چرچیل سرشناس. تا امروز هیچ کس از این لحظات خبر نداشت. داستان  این عکس چیست و چرا وینیستون  چرچیل در عکس می خندد؟ هیچ کس نمی داند.

در برخی گزارش‌ها آمده که او اجازه نداد چشم‌هایش را ببندند. زمانی که یک دستش را به تیر می‌بستند، با دست دیگرش برای وکیلش دست تکان داد. فرمانده شمشیرش را پایین آورد و صدای شلیک بلند شد. ماتا هاری به روی زانوهایش افتادافسری با هفت‌تیر نزدیک شد و گلوله‌ای در سرش شلیک کرد.

پس از اعدام کسی برای گرفتن جنازه‌اش نیامد. بنابراین بدنش را به مدرسه پزشکی در پاریس منتقل کردند تا در دروس کالبدشکافی مورد استفاده قرار گیرد. سرش در موزه آناتومی حفظ و نگهداری شد. اما حدود بیست سال پیش از موزه ناپدید شد. احتمال می‌رود که به سرقت رفته باشد.

چرا رومیان نیمی از جهان را فتح کردند ، اما نتوانستند آلمان را فتح کنند

در اوج قدرت ، امپراتوری روم باستان در واقع نیمی از جهان متمدن و شناخته شده در آن زمان را در اختیار داشت. قبایل ، مردم ، ایالت ها در برابر او تعظیم می کردند. آنچه رومی ها هرگز شامل نمی شدند ، سرزمین های "Magna Germania" بود. آیا یکی از بزرگترین امپراتوری ها در تاریخ بشریت دندان های آلمانی های سرکش را شکسته بود؟ بیایید سعی کنیم آن را بفهمیم.

روم دائما در حال گسترش بود.

اول از همه ، باید درک کرد که روم در پایان قرن اول میلادی چه بود و آلمان در آن زمان چه بود. آلمان یک "سرزمین وحشی" بود که قبایل پراکنده در سطح یک جامعه قبیله ای در آن زندگی می کنند. در بیشتر موارد ، آلمانی ها در نوعی روستا از چند ده تا چند صد نفر زندگی می کردند. روم یک امپراتوری برده داری جهانی و بسیار سازمان یافته با یک سیستم سیاسی یکپارچه و یک ارتش اولیه و منظم بود.

گسترش رومی هرگز بر اساس این اصل انجام نشد: "بیایید بومیان آنجا را فتح کنیم. برای چی؟ یا چیزی مثل این! " از آنجا که روم یک امپراتوری برده داری بود ،در درجه اول به مناطق پرجمعیت با هدف اسیر بردن در طول مبارزات نظامی علاقه داشت. برای مدت طولانی ، رم تنها در مناطقی باقی ماند که امکان گرفتن چیزی وجود داشت ، جایی که منابع ارزشمند یا مناطق مناسب برای کشاورزی وجود داشت ، و همچنین مهمترین مسیرهای تجاری از آنجا عبور می کرد.

رم در اوج قدرت خود.

بیایید به مبارزات اصلی روم در تاریخ جمهوری و امپراتوری نگاه کنیم. جنگ با کارتاژ و مردم شمال آفریقا برای کنترل راههای تجاری دریایی انجام شد. جنگ با دولتهای یونان به دلایل مشابه صورت گرفت. رومیان برای بردگان و فلزات به اسپانیا رفتند. به دلایل مشابه ، و همچنین به خاطر تصرف سرزمین های جدید. فتح بریتانیا عمدتاً به دلیل ذخایر غنی قلع و مس در جزایر بود و در طول قرن ها اقامت آنها ، رومیان موفق شدند تقریباً تمام فلزات سطحی را خارج کنند.

مصر به دلیل مناطق کشاورزی ، معادن طلا در جنوب دره نیل و راههای تجاری از شرق ، از جمله با هند و چین فتح شد. دلیل اخیر نقش عمده ای در فتح یهودیه و بخشهایی از خاورمیانه ایفا نکرد. اما به دلایلی ، پایین رود نیل تا قبایل سیاهپوستان نوبی ، جایی که جز وحشی ها و تمساح ها وجود ندارد ، نه رومی ها و نه مصری ها در زمان خود نرفتند.

آلمانی ها یک مشکل دائمی بودند.

در مورد سرزمین آلمانی ها نیز همینطور بود. چه چیزی از افرادی که در جنگل های غیرقابل نفوذ زندگی می کنند و  بدن برهنه خود را با مدفوع خرس آغشته می کنند ، گرفته شود؟ و این یک شوخی نیست. البته رومیان بیش از یک بار به آلمان رفتند. اما هرگز تلاش برای تسخیر این سرزمین ها به معنای وسیع نبود. جولیوس سزار یکی از اولین کسانی بود که به آلمان پا گذاشت و در آنجا کشتار سنتی رومی را به منظور ترساندن قبایل محلی ترتیب داد. در واقع ، اکثر رهبران نظامی روم با این وظیفه به آنجا رفتند: برای ایجاد یک وحشت خونین ، به طوری که آلمانی ها حتی در مورد نزدیک شدن به قلمرو  رومی ها فکر نکنند. درک این نکته ضروری بود که رومیان ، البته ، مثل سگ های هار بودند ، اما آلمانی ها هم کاملاً ارزش همسایگان "متمدن" خود را نمی دانستند و درگیر همان کار ، حملات منظم به قلمرو روم به منظور دستگیری بردگان و غارت بودند.

کسی قرار نبود آلمان را تصرف کند.

بنابراین ، قبایل را باید ترساند.هیچ صحبتی در مورد رومی شدن سرزمین های ژرمن وجود نداشت: این سرزمین  بسیار فقیر بود ، در بیشتر قلمرو "Magna Germania" جنگل های غیرقابل نفوذ وجود داشت ، در آنجا در مقیاس رومی امکان کشاورزی وجود نداشت. حتی اگر رومیان با کمک ده ها هزار برده در آنجا جنگل ها را قطع می کردند ، به دلیل آب و هوا ، آلمان نمی توانست با کشاورزی آن زمان به یک منطقه کشاورزی موثر تبدیل شود. وقتی انبارهای امپراتوری مانند اسپانیا ، ایتالیا ، سیسیل ، آفریقا (تونس امروزی) و مصر را  کاملاً در اختیار دارید ، سرمایه گذاری در آلمان سودآور نیست.

البته ، آلمان ها هر از گاهی علیه حکومت روم قیام می کردند: آنها از ادای خراج خودداری کردند ،  به اردوگاه های مرزی لژیون ها حمله کردند. البته مشهورترین عملکرد آلمانی ها کشتار در جنگل Teutoburg بود ، زمانی که کنفدراسیون قبایل ژرمن و کمک آلمانی که به طرف آنها رفت ، 3 لژیون رومی را که در چند روز نبرد راهپیمایی کردند شکست داد. فقط در مورد نبرد در توتوبرگ صحبت می شود ، بسیاری فراموش می کنند به خاطر بسپارند که چند سال بعد رومیان یک اعزام جدید تنبیهی به مگنا ژرمنیا فرستادند و آلمان ها را شکست دادند. در عین حال ، نباید فکر کرد که همه آلمانی ها در قیام شرکت کردند. بسیاری از قبایل یا در حاشیه قرار گرفتند ، یا در اسرع وقت برای دوستی با رومیان عجله کردند ، که نشان دهنده آ ینده نگری آنها بود و به خوبی می دانستند که امپراتوری در آینده چه خواهد کرد.

بیشتر اوقات ، رومیان خود را به سفرهای تنبیهی محدود کردند.

این نیز اشتباه خواهد بود اگر تصور کنیم که همه چیز در روابط بین رومی ها و آلمانی ها تنها بر وحشت استوار بود: آلمانی های ضعیف اراده در برابر امپراتوری می لرزیدند و تنها چند رهبر آشکارا دفع شده سعی کردند کاری انجام دهند. آلمان در طول تاریخ برای رومیان مشکل ساز بوده بود. زیرا  آلمان یک دولت واحد نبود که بتوان با آن مذاکره کرد ، بلکه پراکندگی قبایل و طوایف بود. ممکن بود کسی را مرعوب کند ، اما خبر سفرهای تنبیهی حتی به کسی نرسید.

برخی دائماً با وجود همه چیز به رومی ها حمله می کردند ، برخی دیگر به طور فعال با رومی ها تجارت می کردند. و از همه مهمتر ، رومیان به طور فعال رشوه دادن رهبران را تمرین می کردند ، به طوری که آنها یا بین خود می جنگیدند یا حداقل مرز را آشفته نمی کردند. برای این کار ( رشوه) ، در ایتالیا حتی کارگاههای جواهرات ویژه ای وجود داشت - "barbariakaria" ، که جواهرات را به ویژه برای هدیه به آلمانی ها می ساخت: بسیار روشن ، محصولات رنگی ، "کولی وار". خود رومی ها این  جواهرات را استفاده نمی کردند. به طور کلی ، رابطه بین امپراتوری و قبایل متفاوت و پیچیده بود.

 از طریق یهودیه تجارت با شرق ، از جمله هند و چین انجام می شد. در ابتدا یهودیه تحت حمایت روم بود. با این حال ، به دلیل بی ثباتی سیاسی داخلی دولت یهود ، روم مدام کنترل خود را بر این منطقه از دست می داد. در مقطعی ، رومیان به سادگی یهودیه را با گنجاندن آن در ترکیب خود تصرف کردند. یهودیان شورش کردند ، لژیونهای رومی را قتل عام کردند و شهرهای خود را آزاد کردند.

روابط با بربرها متفاوت بود ، در مقطعی Ausilaria آلمانی بخش قابل توجهی از ارتش رومیان را تشکیل می داد.

و مانند همیشه: یک امپراتوری با قدرت اقتصادی بسیار بیشتر و  پتانسیل تقریباً نامحدود ، همه شورشیان و کسانی را که با صدور "دموکراسی رومی" در قالب لژیون های 4500 نفری موافق  بودند به سادگی در هم شکست. در نهایت ، به جای معبد ، فقط دیوار ندبه باقی ماند و در همه جا مجسمه های امپراتور و "SPQR" (SPQR ، مخفف Senātus Populusque Rōmānus ، یک عبارت اختصاری نمادین است که به دولت جمهوری روم باستان اشاره دارد.)  آویزان بود. امپراتوری روم  شکسته شد ، اما مطمئناً  نه بدست آلمانی های پراکنده ، بلکه این دولت نیرومند اشکانی بود که بعداً به امپراتوری ساسانیان یا امپراتوری  ایران تبدیل شد.و این یک قدرت کاملاً متفاوت بود.

آلکساندر دوبرینت، وزیر راه و ترابری آلمان اعلام کرد که در بعضی مدل‌های پورشه کاین نرم‌افزارهایی غیرقانونی نصب شده‌اند که صرفا در مرکز معاینات فنی سیستم تصفیه آلاینده‌های هوا را در موتور خودروها به کار می‌اندازد.

وزیر راه و ترابری آلمان روز پنج‌شنبه (۵ مرداد / ۲۷ ژوئیه) در برلین اعلام کرد که شرکت خودروسازی پورشه باید ۲۲ هزار خودروی مدل کاین با موتورهای دیزلی ۳ لیتری (تی‌دی‌آی) را برای برطرف کردن اشکالات به تعمیرگاه‌ها فراخواند.

آلکساندر دوبرینت همچنین تاکید کرد که مجوز تولید بعضی انواع خودروی شرکت پورشه نیز تا اطلاع بعدی از این شرکت گرفته می‌شود تا چنین مدل‌هایی وارد بازار نشوند.

دادستانی شهر اشتوتگارت آلمان در ارتباط با رسوایی تقلب در خودروهای دیزلی بیشتر به شرکت خودروسازی پورشه مظنون است. این دادستانی  دوهفته‌و‌نیم پیش تحقیقات در این باره را آغاز کرده است. شرکت خودروسازی پورشه مظنون به تقلب در سیستم‌های سنجش آلاینده خودروها و همچنین تبلیغات کاذب در باره خودروهای خود است.

در دنیایی که همه چیر روز به روز در حال گرانتر شدن است، در دنیایی که قیمت همه چیز از خوراک و پوشاک گرفته تا مسکن به سرعت رو به رقم های نجومی است، باورتان می شود جایی در دنیا وجود داشته باشد که ۵ قرن است قیمت اجاره خانه در آن زیاد نشده است؟ آن هم در اروپا؟ آن هم در آلمان؟! شاید فکر کنید این یک شوخی و رویا است، ولی کاملا واقعیت دارد. جایی که در منطقه ی بی نظیر باواریای آلمان قرار دارد، نام این مکان فوگری (Fuggerei) است. 

روستای فوگری در آلمان

روستای فوگری یک جای کوچک و بسیار خوش آب و هوا در کشور آلمان و قدیمی ترین مجموعه مسکونی اجتماعی جهان است. این مجموعه در شهر آوکسبورگ بایرن قرار دارد و در سال ۱۵۱۶ توسط یکی از ثروتمندان جوان به نام یاکوب فوگر ساخته شد، هدف او از ساختن این مجموعه، درست کردن جایی بود تا افراد نیازمند و کسانی که توان پولی ندارند بتوانند در آن اسکان پیدا کنند. در آن سال ها حدود ۵۲ خانه مجموعا در فوگری ساخته شد و کم کم بزرگ و بزرگ تر شد و مغازه ها و کلیساهایی هم در آن ساخته شدند و فوگری گسترش پیدا کرد.

روستای فوگری در آن دوران که مانند یک مجموعه بود، در شب ها قفل می شد و در نتیجه حالتی مستقل داشت. جالب است بدانید که در روستای فوگری هنوز هم سکونت می شود و عجیب تر از عجیب این که از سال ۱۵۲۰ تا به امروزه، اجاره خانه در این شهر زیاد نشده است!

واقعا شبیه به افسانه است ولی واقعیت دارد که زندگی در چنین جای زیبایی به چه اندازه می تواند ارزان باشد، مخصوصا وقتی در کشوری مثل آلمان باشید. قیمت اجاره ی خانه ها در آن دوران یک سکه طلای رایشنر بود که کمتر از یک یورو است و هنوز هم همان است و زیاد نشده است. علاوه بر اینکه قیمت چیزی در روستای فوگری از ۵ قرن پیش تا حالا زیاد نشده است، رسم زندگی در این منطقه درست مثل همان چیزی است که در آن دوران بود یعنی انجام دعای ربانی و نیایش ها و قبول داشتن شرایط زندگی یعنی این که همه ی افرادی که در این روستا زندگی می کنند باید مسیحی کاتولیک باشند، از افراد کم بضاعت و واقعا تهی دست باشند که حداقل به کسی بدهکار نباشند و حداقل ۲ سال هم در آوکسبورگ زندگی کرده باشند.

خانه های روستای فوگری به گونه ای ساخته شده اند که هر واحد آن حتی اگر در آپارتمان باشد، یک در جدا به بیرون دارد و در نتیجه شبیه به خانه های ویلایی است. خانه ها معمولا ۴۵ تا ۶۵ متر هستند و در هر خانه امکاناتی مثل آشپزخانه، اتاق خواب و اتاق نشیمن و گاهی یک اتاق دیگر است. همچنین در این خانه ها هم آب لوله کشی و هم امکاناتی مثل تلویزیون هم هست. جالب است بدانید که هنوز هم دروازه ی شهر شب ها قفل می شود.

چه کسی روستای فوگری را ساخت و به چه دلیل؟

همان طور که در بالا هم به آن اشاره ی کوتاهی شد، روستای فوگری توسط یاکوب فوگر جوان از ثروتمندان آن دوران ساخته شد. خانواده ی فوگر از ثروتمندان بودند که کار تجارت انجام می دادند، یاکوب البته از سرمایه گذاران آن دوران هم بود. او در واقع یک انسان خوب و خیر بود که از ثروتش به نفع مردم هم استفاده کرد و فوگری را در سال ۱۵۱۶ ساخت. فوگری در سال های بعد گسترش پیدا کرد و بزرگ تر شد. متاسفانه روستای فوگری در دوران جنگ جهانی دوم آسیب های زیادی دید ولی دوباره مانند قبل مرمت شد.

درست است که امروزه دیگر یاکوب خیرخواه زنده نیست ولی یادگار و میراثی که از او به جا مانده به همان سبک و سیاق آن دوران سرپاست. یاکوب در آن دوران صندوق خیریه ای درست کرد و در آن مقدار اولیه ی ۱۰۰۰۰ رایشنر را گذاشت، امروزه هم این صندوق مانند قبل با صداقت تمام اداره می شود.

امروزه در روستای فوگری در مجموع ۶۷ خانه، ۱۴۷ آپارتمان؛ یک کلیسا به نام کلیسای سنت مارک و یک ساختمان اداری وجود دارد.

بازدید از روستای فوگری

در حال حاضر گردشگران می توانند از این روستا از نزدیک دیدن کنند و سبک زندگی در آن جا را ببینند. شاید برایتان جالب باشد که چرا فوگر جوان این شرایط را در نظر گرفته بود، در واقع از آن جایی که او فردی مذهبی بود می خواست مطمئن شود که مردمی که در این جا زندگی می کنند شهروندان یک دستی هستند و به کلیسایی که او علاقه داشت و در آن جا ساخته بود می روند.

قبل از سفر به روستای فوگری بخوانید
اگر علاقه مند شده اید تا از این روستا دیدن کنید، می توانید بعد از رفتن به باواریا هم با دوچرخه، هم تراموا و هم ماشین شخصی به آن جا بروید. مسیر دسترسی آن بسیار راحت است. هزینه ی تور بازدید از این روستا در سال ۲۰۱۱، ۴ یورو بود. 

 نود و پنجمین سالگرد هفته دوچرخه و دوچرخه سواری در ماه جاری است و به همین مناسبت قصد داریم تأثیر دوچرخه بر جنبه‌های گوناگون جامعه را مورد بررسی قرار دهیم. با سیارک همراه باشید.

سال جاری، دویست و یکمین سالی است که از تولید اولین مدل‌های دوچرخه می‌گذرد و از آن زمان تا کنون، دوچرخه‌ها تغییرات بسیار زیادی به خود دیده و بسیار همگانی‌تر شده‌اند. برای نمونه می‌توان به بیش از هزار جاده اختصاصی که در نقاط مختلف جهان، به منظور استفاده دوچرخه سوارها احداث شده است، اشاره کرد. البته تأثیرات استفاده از دوچرخه‌ها را نیز در جهان امروز نمی‌توان نادیده گرفت. به واسطه استفاده از دوچرخه، تلفات جانی ناشی از تصادفات جاده‌ای کمتر شده است (سالیانه پانصد نفر کمتر جان خود را از دست می‌دهند) و آلودگی هوا نیز به خاطر استفاده از دوچرخه‌ها کاهش چشمگیری داشته است. این‌ها نتایج تحقیقات و بررسی‌هایی است که توسط مرکز دوچرخه‌سواری بریتانیا منتشر شده است.

از همان ابتدای معرفی این وسیله نقلیه جدید تا کنون، دوچرخه و دوچرخه‌سواری توانسته است تأثیر چشمگیری بر زیرساخت‌های جامعه بگذارد و به گونه‌ای توانسته دید ما نسبت به جهان و سبک زندگی‌مان را دچار تحول کند. در ادامه متن قصد داریم هشت حرکت بزرگی که با استفاده از دوچرخه‌ها انجام گرفته و تغییرات چشم‌گیری در جهان به وجود آورده است را بررسی کنیم.

انقلابی در استفاده جمعی از دوچرخه‌ها

البته مشکلی که در خصوص این طرح وجود داشت این بود که پلیس آمستردام آن را به گونه‌ای رفتاری مجرمانه تلقی کرده و به سرعت تمامی دوچرخه‌ها را از سطح شهر جمع‌آوری کرد. گروهک پِرُوُ نیز در واکنش به این حرکت پلیس روی دوچرخه‌ها قفل قرار داد و روی بدنه هریک نیز کدی حک کرد، با این وجود، ادامه طرح با شکست مواجه شد. اهمیت این ایده خلاقانه در آمستردام اما به این خاطر است که تمامی طرح‌های حال حاضر استفاده جمعی و به اشتراک‌گذاری دوچرخه‌ها در سطح شهر‌های مختلف جهان، از همان طرح دوچرخه سفید آمستردام ایده گرفته‌اند. در حال حاضر چیزی حدود هزار شهر مختلف در سراسر نقاط جهان از این گونه طرح‌ها بهره می‌گیرند.

دوچرخه سواری و ارتباط آن با حقوق زنان

استفاده از دوچرخه برای مبارزه با فقر و کمک به نیازمندان

الک سیمن، مدیرمسئول این مؤسسه خیریه در انگلستان است و در مصاحبه‌ای عنوان کرد: «دوچرخه مدلِ بوفالو در میان سایر دوچرخه‌ها همانند فورد در میان خودروها است. این دوچرخه از طراحی بسیار ساده‌ای برخوردار است و وسایل یدکی آن نیز به سادگی قابل دسترس هستند و اگر مشکلی برای هریک از دوچرخه‌ها پیش بیاید، برای تعمیر آن به هزینه چندانی نیاز نخواهد بود.»

گردان‌های نظامی دوچرخه سوار مورد استفاده در جنگ‌ها

علاوه بر استفاده از این گردان‌ها در خاک بریتانیا، مأموریت‌های خارجی‌ای نیز برای آنها در نظر گرفته شد که حمله دلیرانه یکی از این گردان‌های دوچرخه‌سوار به واگن‌های حامل مهمات آلمان‌ها از جمله این مأموریت‌ها بود. تنها بریتانای نبود که در زمان جنگ از گردان‌های دوچرخه‌سوار بهره می‌گرفت و ژاپن نیز در سال 1937 و پیش از کوران جنگ جهانی دوم، طی حمله‌ای همه جانبه به چین، از پنجاه هزار دوچرخه سوار در ارتش خود استفاده کرد. در طول دوران جنگ جهانی دوم نیز پیاده نظام ارتش لهستان، تعداد زیادی از این دوچرخه‌سوارها را برای گشت زنی به کار گرفت. در جنگ میان آمریکا و ویتنام نیز، دوچرخه‌های به خصوصی طراحی شده بود که قابلیت حمل بار تا وزن دویست کیلوگرم را داشتند و به منظور جابه‌جایی مخفیانه مهمات مورد استفاده قرار می‌گرفتند.

ای تی: افسانه مدرن

یکی از دستیاران استیون اسپیلبرگ برای سفارش دادن چهل دوچرخه مدل بی اِم اکس با شرکت ژاپنی سازنده آن تماس گرفت و شخصی که تلفن را جواب داد، به خیال این که دستش انداخته باشند، تلفن را قطع کرد و در نهایت با پیگیری دستیار اسپیلبرگ ماجرا ختم به خیر شد و قراردادی برای خرید دوچرخه میان آن‌ها بسته شد. از آن زمان به بعد بود که نام این شرکت ژاپنی (کواهارا) بیشتر بر سر زبان‌ها افتاد و استودیوهای بزرگ فیلمسازی آمریکایی با آن‌ها قرارداد بستند. یکی از اقدامات جالب این شرکت ژاپنی طی سالیان بعد، طراحی و ساخت دوچرخه‌هایی بود که الهام گرفته از فیلمِ «ای تی» بودند.

پیشرفت و تکامل جاده‌ها و راه‌های ارتباطی

قدرت پرواز

نکته جالب توجه در خصوص ابتکار این دو برادر، استفاده از برخی از قطعات یدکی دوچرخه ها در ساخت و طراحی مدل‌های اولیه هواپیماهایشان بود. برای نمونه در سال 1901 یک مدل دوچرخه که در آن زمان در اختیار داشتند را به طور کامل باز کرده و تحقیقات جامعی برای استفاده از این قطعات در هواپیمای خود انجام دادند. در آن زمان این دو برادر شش مغازه بزرگ مخصوص تعمیر دوچرخه در اختیار داشتند و در یکی از این مغازه‌ها شروع به ساخت هواپیمای اولیه خود کرده و به زودی متوجه شباهت‌هایی که هواپیما باید با دوچرخه داشته باشد، شدند. برای نمونه هواپیمای آن‌ها می‌بایست همانند دوچرخه از قطعات سبکی در ساختش استفاده شود و نیز مانند دوچرخه باید به گونه‌ای طراحی شود که تعادل آن در زمان حرکت کاملاً حفظ شود. در آن زمان البته اوتو لیلنتال آلمانی و نیز گلن کرتیس آمریکایی هم که هر دو از طرفداران پر و پا قرص دوچرخه‌ها بودند، فعالیت‌هایی در خصوص ساخت هواپیما انجام دادند و البته نامشان همانند برادران رایت بر سر زبان‌ها نیفتاد.

حمل سفارش‌ها با استفاده از دو چرخه

در سیارک بخوانیم:

راهنمای خرید دوچرخه 

مزایای دوچرخه سواری 

تاریخچه دوچرخه 

20 عکس تکان دهنده از اردوگاه کار اجباری برگن - بلزن بلافاصله پس از آزادسازی

برای دیدن عکس ها به اعصاب پولادین احتیاج دارید.

در 7 مه 1945 ، آلمان بدون قید و شرط تسلیم متفقین شد. تسلیم رسما در ریمز فرانسه امضا شد. پایان چنین مدت انتظار طولانی ، برای آن جنگ وحشتناک و خونین ، که چنین زخم های عمیقی بر قلب و سرنوشت بسیاری از مردم به جا گذاشت. این سقوط نهایی رایش سوم بود. پس از آن در تاریخ 9 ماه مه در برلین چه اتفاقی افتاد؟ چرا آلمان مجبور شد تقریبا دو بار کاپیتولاسیون کند؟(کاپیتولاسیون در لغت به معنای سازش و تسلیم است)

امسال 75 سالگرد از پایان  وحشتناک ترین و مخرب ترین جنگ در قرن بیستم می گذرد. طبق آمار رسمی ، در جنگ جهانی دوم حدود 70 میلیون نفر جان خود را از دست داده است. دولت آلمان در این جنگ مجبور شد دو بار تسلیم شود. این اتفاق به دلیل ایدئولوژی های متناقض ، نزاع  بین اتحاد جماهیر شوروی و متحدان آن رخ داد. متأسفانه جنگ جهانی اول اخیر چنین میراثی را به جا گذاشت.

شکست آلمان نازی از آغاز سال 1944 کاملاً آشکار بود. اتحاد جماهیر شوروی ، ایالات متحده ، فرانسه و انگلیس به نیروها پیوستند تا این رویداد مورد انتظار طولانی را نزدیک کنند. هنگامی که آدولف هیتلر در 30 آوریل 1945 خودکشی کرد ، از قبل برای همه مشخص بود که زمان دیکتاتوری خونین رایش سوم به پایان رسیده است. فقط اکنون مشخص نبود که چگونه ارتش و دولت امضای تسلیم را برگزار می کنند.

هیتلر، دریاسالار  و یک نازی سرسخت کارل دنیتز را به عنوان جانشین خود در صورت مرگ منصوب کرد. در واقع و در حقیقت ، دنیتز نه مدیریت آلمان جدید ، بلکه سازمان انحلال آن را به ارث برد.

دریادار به زودی به رئیس ستاد عملیاتی فرماندهی عالی نیروهای مسلح ، آلفرد جودل دستور داد كه در مورد تسلیم همه سربازان آلمانی با ژنرال  آیزنهاور موافقت كند.

در همان زمان ، دنیتز ابراز امیدواری کرد که مذاکرات زمان لازم برای او را به دست آورد تا هرچه بیشتر شهروندان و سربازان آلمانی از مسیر ارتش پیشروی اتحاد جماهیر شوروی خارج شوند. دریادار حیله گر همچنین امیدوار بود که ایالات متحده ، انگلیس و فرانسه را متقاعد کند که با اتحاد جماهیر شوروی مخالفت کنند تا آلمان بتواند جنگ خود را در این جبهه ادامه دهد.

اما آیزنهاور همه این ترفندها را دید و اصرار داشت كه جودل سند تسلیم را بدون هیچ گونه مذاكره ای امضا كند. در 7 مه 1945 ، "قانون تسلیم نظامی" بدون قید و شرط و توافق بر سر آتش بس کامل امضا شد که از 8 مه در 23 ساعت و یک دقیقه CET به اجرا در آمد.

وقتی جوزف استالین فهمید که آلمان تسلیم بی قید و شرط در ریمز فرانسه قرارداد تسلیم را امضا کرده است ،عصبانی شد. از این گذشته ، اتحاد جماهیر شوروی میلیون ها جان سربازان و شهروندان عادی را در این جنگ قربانی کرده بود. این بدان معنا بود که عقد قرارداد قرار بود توسط یک رهبر نظامی اتحاد جماهیر شوروی با بالاترین رتبه انجام شود و امضا کنندگان فقط به حضور رسمی یک افسر شوروی محدود می شدند.

استالین نسبت به مکان امضای عقد قرارداد هم اعتراض کرد. استالین معتقد بود كه چنین سندی باید فقط در برلین امضا شود. از این گذشته ، برلین بود که پایتخت رایش سوم بود ، به این معنی که در آنجاست که تسلیم بی قید و شرط آن باید رسمی شود.

دریاسالار دنیتز امیدوار بود که متفقین را در آغوش بگیرد و به جنگ علیه اتحاد جماهیر شوروی ادامه دهد.

اعتراض قاطع جوزف استالین برای متفقین این بود كه آلفرد جودل ارشدترین مقام نظامی آلمان نبود. از این گذشته ، همه به یاد داشتند که چگونه امضای مشابه آتش بس که به جنگ جهانی اول پایان داد ، به کاشت بذر جنگ جهانی دوم کمک کرد.

سپس در سال 1918 ، هنگامی که امپراتوری آلمان در آستانه شکست بود ، فروپاشید و یک جمهوری پارلمانی جایگزین آن شد. وزیر امور خارجه جدید ، ماتیاس ارزبرگر ، آتش بس را در کامپن منعقد کرده بود که در آن نیز آلمان نیز بدون قید و شرط تسلیم شد، زیر پا گذاشت.

استالین متقاعد شده بود که امضای عمل تسلیم توسط چنین مقام رسمی مانند آلفرد جودل ، با دستورالعمل رئیس غیرنظامی دولت ، می تواند در آینده یاعث شود تا داستان جدیدی ایجاد شود که ارتش آلمان دوباره از پشت خنجر بزند. استالین بسیار نگران بود كه در این صورت ، آلمان دوباره می تواند در آینده پافشاری كند كه تسلیم غیرقانونی است. استالین خواستار آن شد که این سند شخصاً به وسیله فرمانده کل نیروهای مسلح آلمان ، فیلد مارشال ویلهلم کیتل ، امضا شود.

متفقین با استالین موافقت کردند و هیأت سازماندهی مجدد شد. روز بعد ، 8 مه 1945 ، کیتل به کارلهرست ، حومه شهر برلین رفت تا این سند را در حضور مارشال جورجی ژوکوف و یک هیئت کوچک متفقین امضا کند. مارشال میدانی آلمان در مورد قرار دادن یک نکته ناچیز در سخنان خود اصرار داشت: تأمین مدت زمان سپری حداقل 12 ساعت به نیروهای خود. ظاهراً این امر برای اطمینان از دریافت دستور آتش بس ضروری است تا برای ادامه خصومت ها با هیچ تحریمی مواجه نشوند.

مارشال ژوکوف از دادن این بند در قرارداد خودداری کرد و فقط یک قول شفاهی داد. در نتیجه همه این اتفاقات ، تأخیر در اجرای رسمی قرارداد به وجود آمد .در مطبوعات شوروی هیچ کلمه ای درباره تسلیم آلمان، که در ریمز امضا شده بود، گفته نشد. بعید است بدانیم چه چیزی استالین را راهنمایی می کند ، اما الزامات وی برای این روند کاملاً منطقی بود . اما هنوز هم در اروپا روز پیروزی را 8 ماه مه ، روز آتش بس رسمی و در 9 ماه مه در سرتاسر قلمرو  شوروی سابق جشن می گیرند.

در مورد جنگ جهانی دوم چیزهای زیادی شناخته شده است ، اما هنوز هم درس های بیشتری برای آموختن وجود دارد ، یا برعکس،  شاید برای همیشه یک راز در تاریخ باقی خواهد ماند. 
مقاله را دوست دارید؟ با گذاشتن نظر از ما پشتیبانی کنید.