پوسچر سلامت و بهداشت است
پوسچرposture رابطه مکانیکی بخشهای بدن با یکدیگر است. آن را میتوان به پوسچر ایستا (استراحت یا بدون حرکات پیشبینی شده مثل دراز کشیدن، نشستن و ایستادن) و پوسچر پویا (در حرکت یا پیشبینی حرکت). پوسچر با موقعیت و حرکات بدن تغییر میکند و بهوسیله عوامل زیادی مثل سلامت عمومی، جنسیت، ساختار بدن، قدرت، عادات شخصی محیط تحت تأثیر قرار میگیرد.
1- پوسچر ایده ال انسان کدام است؟
2- چه نوع پوسچرهای نامناسبی وجود دارند؟
3- وضعیت فن و هنر در اندازهگیری پوسچر چگونه است؟
منظور از پوسچر چیست
در 1946، کمیته پوسچر انجمن ارتوپدی آمریکا، پوسچر خوب را اینطور تعریف کرد: «حالت تعادل اسکلتی و عضلانی که ساختار نگهدارنده بدن را در مقابل آسیب و تغییر شکل، بدون توجه به رفتاری که این ساختارها در آن کار و استراحت میکنند، حفظ می کند». در این شرایط، عضلات به مؤثرترین شکل عمل میکنند و بهترین وضعیت در اختیار اندامهای قفسه سینه و شکم قرار میگیرد. تعریف دیگری تأکید میکند که هدف آن «وارد کردن حداقل تنش و فشار است که برای حداکثر کارایی در استفاده از بدن مناسب باشد».
رمز خوب حالت قرارگیری ستون فقرات است. ستون فقرات دارای سه منحنی طبیعی است - در گردن ، اواسط / بالای کمر و پایین کمر شما. وضعیت صحیح باید این منحنی ها را حفظ کند ، اما باعث افزایش آنها نمی شود. سر شما باید بالای شانه ها باشد و قسمت بالای شانه شما باید روی باسن باشد.
در یک وضعیت ایده آل ، خط ثقل باید از نقاط خاصی از بدن عبور کند. این به سادگی می تواند با استفاده از یک شاقول برای ارزیابی خط میانی بدن مشاهده یا ارزیابی شود.
این خط باید از لوب گوش ، مفصل شانه ، مفصل ران عبور کند ، اگرچه تروکانتر بزرگ استخوان ران است ، سپس کمی جلوتر از خط میانی مفصل زانو و در آخر جلوی ملاقه جانبی است.
هنگامی که از جلو یا عقب مشاهده می شود ، خط عمودی که از مرکز ثقل بدن عبور می کند باید از نظر تئوری بدن را به دو نیمه مساوی تقسیم کند ، وزن بدن بین دو پا تقسیم شود.
هنگام ارزیابی وضعیت ، تقارن و چرخش / شیب باید در نمای قدامی ، جانبی و خلفی مشاهده شود. ارزیابی:
تراز بندی سر
انحنای دهانه رحم ، قفسه سینه و کمر
تقارن سطح شانه
تقارن لگن
مفصل ران ، زانو و مچ پا
در حالت نشسته:
گوش ها باید با شانه ها و شانه ها با لگن تراز شوند.
شانه ها باید شل باشند و آرنج ها به دو طرف بدن نزدیک باشند.
زاویه آرنج ، باسن و زانوها تقریباً 90 درجه است.
پاها روی زمین صاف است.
بازوها به صورت موازی با زمین و مچ دستان صاف هستند.
پاها باید به راحتی روی یک سطح قرار بگیرند.
پوسچر ایستاده ایده ال انسان در زیر شرح داده شده است. آنها به نیازهای فیزیولوژیکی زیر اشاره کردند که باید در حالت ایده ال تأمین شوند
1- نیروی ثقل بهطور یکنواخت در سراسر بدن پخش میشود و بنابراین همه مفاصل در ناحیه خنثی خود هستند.
2- حداقل پارگی و ساییدگی روی این ساختارها وجود خواهد داشت و تعادل خنثی و طول صحیح عضلات حفظ خواهد شد.
3- الگوی حرکات عادی است و همه اعضای حیاتی در محل مناسب هستند و محدود نشدهاند و بنابراین میتوانند به شکل مؤثر عمل کنند.
4- خط ثقل از یک نقطه همسطح و بلافاصله در جلوی مهره خاجی (مرکز ثقل) عبور میکند.
این به این معنی است که وقتی از پهلو نگاه میکنی:
• سر در وضعیت خنثی است
• ستون فقرات انحنای طبیعی خود ر ا حفظ میکند
• لگن در حالت خنثی است، خار خاصره ای جلویی فوقانی در خط موازی با خار خاصره ای پشتی فوقانی قرار میگیرد
• مفاصل زانو در حالت خنثی هستند و بیشازحد باز نیستند.
• ساق پا عمودی است و عمود بر کف پا است
و هنگامیکه از جلو یا عقب نگاه میکنی:
• خط ثقل باید بدن را به دو نیمه برابر تقسیم کند و وزن بدن بهطور مساوی بین پاها تقسیم شود و کاسه زانو روبهجلو باشد.
انحنای طبیعی ستون فقرات باید در پوسچر ایستاده بصورت ایده ال حفظ شود. مقالات بالینی انحنای ایده ال ستون فقرات را به شکل فرورفتگی خفیف (لوردوز) در کمر و برآمدگی خفیف (کیفوز) در ناحیه قفسه سینه شرح میدهند.
چندین شکل پوسچر نادرست وجود دارند که در آنها انحنای ستون فقرات از حالت ایده ال شرح داده شده منحرف میشود: کیفوز-لوردوز، پشت صاف و گودی کمر. هر سه آنها با پوسچری به نام «سربه جلو» همراه هستند؛ اختلالی که در آن سر از حالت خنثی بهطرف جلو تغییر میکند.
پوسچر نشسته: گرچه حالت ایده ال پذیرفته شده برای پوسچر ایستاده وجود دارد، اما اتفاق نظری در مورد پوسچر نشسته ایده ال وجود ندارد. کتابهای درسی ارزیابیهای اسکلتی عضلانی، بهعنوان اساس دستگاههای ارگونومی استفاده میشوند؛ اما ظاهراً آنها از سه ترکیب مختلف انحنای کمر طرفداری میکنند. اینها در زیر شرح داده میشوند و میتواناز آنها را به همراه پوسچر قطعاً غیر ایده ال خمیده یا دولا (’slump’ or ’slouch’) نام برد.
1- پوسچر قفسه سینه و کمر صاف یا پوسچر کمر صاف با پشتی
2- لوردوز هم در ناحیه قفسه سینه تحتانی و هم ناحیه کمر (لوردوز بلند)
3- کیفوز قفسه سینه با لوردوز کمر
کلاوس و همکاراندر تحقیقات انجام شده دریافتند که گرفتن پوسچرهای خمیده؛ لوردوز صاف و بلند برای شرکتکنندگان آسانتر است؛ درحالیکه کمکهای دستی برای گرفتن پوسچر لوردوز کوتاه لازم بود. مؤلفان مزیت فیزیولوژیکی خاصی را برای هیچیک از این پوسچرهای پیشنهادی نسبت به دیگری پیدا نکردند. یک مطالعه که بر اساس ارزیابی 295 فیزیوتراپیست اروپایی بود، دریافت که متخصصان پوسچرهای نشسته لوردوز کوتاه و بلند را ایده ال تلقی میکنند .
پوسچر نامناسب به صورت انحراف طولانیمدت از «ستون فقرات خنثی» تعریف میشود . اغلب بهوسیله عدم تعادل عضله به وجود میآید که به این معنی است که عضلات خاصی سفت و کوتاه میشوند؛ درحالیکه بقیه بلند و ضعیف میشوند.
امروزه، موضوعات پوسچر معمولاً مربوط به رفتار ناسالم کمتحرکی، بهویژه استفاده از کامپیوتر است. نشستن بیشازحد و طولانیمدت موجب سفت شدن فلکسورهای ران میشود که لگن را بهطرف جلو میکشد و موجب کیفوز-لوردوز میشود. همچنین افراد میل دارند روی صفحهکلید قوز کنند و سر را بهطرف صفحه بکشند که موجب سفت شدن عضلات سینه میشود که منجر به پوسچر سر به جلو یا شانههای گرد میشود. علاوه بر این، نشستن طولانیمدت در انحراف از ستون فقرات خنثی، پشت تحتانی را خم میکند که روی ستون مهره کمر فشار وارد میکند و موجب گرفتگی عضله، انسداد عصب و جریان خون کمتر میشود. این بهنوبه خود میتواند موجب درد کمر تحتانی یا درد پا شود؛ بنابراین مسلم است که توجه به این پوسچرها میتواند به کاهش درد پشت تحتانی کمک کند .(سیارک)
درد یا آسیبهای گذشته میتوانند موجب پوسچر نامناسب شوند؛ زیرا افراد تمایل دارند که درد را با تغییر وضعیت بدن خود برطرف کنند که میتواند به یک عادت تبدیل شود. اضافهوزن میتواند پوسچر نامناسب را تسهیل کند؛ زیرا وزن اضافی نقطه ثقل بدن را تغییر میدهد. استعداد ژنتیکی، وضعیت تغذیه پایین، نبود آگاهی در مورد پوسچر صحیح، پایداری مرکزی / تناسباندام ضعیف و حتی پوشیدن کفشهای پاشنهبلند دلایل دیگر احتمالی هستند که میتوانند پوسچر نامناسب را به وجود آورند. علاوه بر این، پوسچر نامناسب با چند موضوع فیزیولوژیکی، احساسات منفی، احساس استرس و نداشتن انگیزه در ارتباط است.
اینها میتوانند هم اثرات و هم دلایل پوسچر نامناسب باشند. شرکتکنندگان قرار داده شده در پوسچر فیزیکی خمیده نسبت به راست، پایداری و اصرار معنیدار پایینتری روی تکلیف استاندارد آموزش داده شده درماندگی نشان دادند و نمره بالاتری به خود در مورد استرس دادند . همچنین آنها نسبت به دیگران افسردهتر و درماندهتر به نظر می رسیدند. بیماران دارای افسردگی، افزایش چشمگیری از نظر کیفوز نشان دادند که در طول بهبود بیماری کاهش یافت. کیفوز روی عضلات تأثیر میگذارد، انعطافپذیری عضلات قفسه سینه جلویی (بین دندهها)، عضلات اندام فوقانی که از قفسه سینه منشأ میگیرند (عضلات سینهای بزرگ و کوچک، پشتی بزرگ و دندانهای قدامی) و عضلات ستون فقرات گردن (عضلات گوشهای و تراپزیوس) را کاهش میدهد.
ردهبندی پوسچر: روشهای ردهبندی و ارزیابی پوسچر بر اساس نقاط مرجع بصری هستند. این نوع ارزیابی که ارزیابی دستی پوسچر از طریق مشاهده نامیده میشود؛ یا بر اساس تخصص فیزیوتراپیست ها یا با محاسبه زاویه بین نقاط مرجع استخوان انجام میشود. معمولاً فرد در جلوی زمینه شطرنجی قرار داده میشود.
در برخی موارد، نقاط مرجع با نقاط یا توپهای چسبناک علامتگذاری میشوند . معمولاً نقاط مورد مطالعه عبارتاند از: قوزکهای خارجی پا، سر نازکنی، تروکانتر بزرگ استخوان ران، خار خاصره قدامی و خلفی فوقانی، ستون فقرات گردن (در C7)، ستون فقرات قفسه سینه (در T3، T6، T9 و T12)، ستون فقرات کمر (در L3 تا L5)، زائده خاجی پشتی و زاویه کتف تحتانی. برخی از این نقاط مرجع با توپهای کوچک (به قطر 15 سانتیمتر) هم علامتگذاری میشوند.
یک مطالعه نشان داده است که دقت ارزیابی دستی در مقایسه با اندازهگیری سیستم حرکت بصری، دارای میانگین احتمال ردهبندی اشتباه 1/30% است . علاوه بر این، این روش تنها تصویر لحظهای ارائه میکند و مناسب مشاهده و فیدبک زمان واقعی نیست. همچنین ممکن است که افراد پوسچر خود را بهجای حالت خنثی، به سمت نوع قابلپذیرشتر از سوی جامعه تغییر دهند. سیستمهای خودکار مبتنی بر دوربین و کینکت برای ردهبندی پوسچر وجود دارند که نشان داده شده است که دقت ارزیابی آن از معاینه توسط متخصص بیشتر است. مرتبطترین با این پروژه، کارهای اساسی در مورد استفاده از دستگاههای پوشیدنی برای ردهبندی پوسچر هستند.
نظریه نقطه خم بهوسیله «نمودار تئوری پوسچر» الهام گرفته شد نقطهای که خم شدن اتفاق میافتد، نقطه خم شخص مینامیم.
1- هر شخصی به هنگام خم شدن دارای یک نقطه خم است.
2- وضعیت نقطه خم را میتوان اندازهگیری کرد.
3- خم شدن را می تون با اندازهگیری مقدار خم شدن در نقطه خم اندازهگیری کرد.
برخی از نمونه های وضعیت نامناسب می تواند به شرح زیر باشد:
وضعیت لوردوتیک - لوردوز به انحنای طبیعی ستون فقرات اشاره دارد. وقتی این منحنی اغراق آمیز باشد ، معمولاً به عنوان هایپرلوردوز شناخته می شود. لگن معمولاً به سمت جلو متمایل است.
Sway Back Posture - در این نوع حالت ، سر به جلو ، بیش از حد کشش ستون فقرات گردنی ، خم شدن ستون فقرات توراسیک ، گسترش ستون فقرات کمر ، کج شدن لگن ، لگن و مفصل مفصل ران و زانو و مچ پا کمی از ناحیه پلانتار وجود دارد.
حالت صافی پشت - در این نوع وضعیت ، سر به جلو ، گسترش ستون فقرات گردنی ، گسترش ستون فقرات قفسه سینه ، از بین رفتن لوردوز کمر و شیب لگن خلفی وجود دارد.
وضعیت سر به جلو - جابجایی سر به جلو و چانه را بیرون می کشد. این امر به دلیل افزایش خم شدن ستون فقرات گردنی تحتانی و ستون فقرات فوقانی توراكس با افزایش امتداد ستون فقرات گردنی فوقانی و گسترش استخوان بند در C1 ایجاد می شود.
اسکولیوز - انحراف از خط عمودی طبیعی ستون فقرات ، متشکل از انحنای جانبی و چرخش مهره ها. اسکولیوز زمانی در نظر گرفته می شود که حداقل 10 درجه زاویه ستون فقرات در رادیوگرافی خلفی - قدامی همراه با چرخش مهره ها وجود داشته باشد . این یک منحنی کناری ستون فقرات 3 بعدی به شکل C یا S است.
کیفوز - افزایش منحنی محدب در مناطق قفسه سینه یا خاجی ستون فقرات مشاهده می شود.
روش: یک مهار هوشمند متشکل از مهار تنگ و سیستم سنجش پوسچر، برای اندازهگیری کیفوز و ایجاد فیدبک ویبره در طول فعالیتهای روزانه ایجاد شد. سیستم سنجش، از دو واحد سنسور تشکیل شده بود و هر دو واحد دارای شتاب سنج 3 محوری و ژیروسکوپ 2 محوری برای محاسبه چرخش بودند. ابعاد و وزن هر واحد به ترتیب 15×35×55 میلیمتر و 25 گرم بود. یکی از واحدها به عنوان ارباب (در سطح مهره T3 قرار داده شد) و دومی به عنوان برده (در سطح T12 قرار داده شد) استفاده شدند و به شکل بیسیم باهم در ارتباط بودند.
واحد ارباب زاویه کیفوز را شبیه روش مرکز مهره، اما بر اساس پروفیل سهمی محاسبه میکرد و فیدبک ویبره را ایجاد میکرد. یک فرد داوطلب واحد را پوشید و پوسچرها و فعالیتهای مختلف (راه رفتن، نشستن، خم شدن و تغییر ناگهانی از نشسته به راه رفتن) را در آزمایشگاه بررسی راه رفتن انجام داد. سیستم سنجش پوسچر با 30 هرتز نمونهبرداری کرد و از یک سیستم 8 دوربینی بررسی راه رفتن با 60 هرتز نمونهبرداری شد. زوایای کیفوز گرفته شده توسط مهار هوشمند و سیستم دوربین مقایسه شدند. بعد از اعتبارسنجی، این سیستم به وسیله 5 فرد معمولی (مرد، 10 ±25 ساله) 3 ساعت در روز، برای 4 روز متوالی آزمایش شد.
در دو روز اول فیدبکی وجود نداشت؛ اما در دو روز آخر، فیدبک وجود داشت. سیستم در هر 30 ثانیه یک نمونه برداشت. هنگامی که پوسچر نامطلوب تشخیص داده شد، سیستم به روش (mode) نمونه سریع تغییر کرد (سوئیچ شد) که این بار، سیستم 10 اندازهگیری را با سرعت نمونهبرداری 10 هرتز برای 1 ثانیه برای تائید بیشتر زاویه کیفور اندازهگیری شده، انجام داد. این 10 اندازه میانگینگیری شدند تا از فیدبک پوسچرهایی که تنها برای دورهای بسیار کوتاه طول کشیدند؛ جلوگیری شود. دادههای چرخش پوسچر در حافظه واحد سنجش ذخیره شدند و برای ارزیابی نتایج، دانلود شدند.
نتایج: در مقایسه با سیستم دوربین بررسی راه رفتن، اختلاف زاویه کیفوز در طول فعالیتها ایستا و پویا به ترتیب 1.61.2 و 3.51.9 درجه بودند. بزرگترین خطا 8/6 درجه بود که در طول تغییر شدید پوسچر در طول فعالیتهای پویا رخ داد. دادههای پایه (اولیه) از دور روز اول (بدون فیدبک) نشان داد که زاویه کیفوز 12 48 بود؛ دفعهای که در طول آن، همه افراد در جلوی کامپیوتر کار میکردند. روزهای فیدبک بهبود اندکی در زاویههای کیفوز، از روزهای اول و دوم نشان داد که به ترتیب 11 45 و 8 42 درجه بودند. در روز دوم در مقایسه با اطلاعات پایه، 12% بهبود حاصل شده بود.
نتیجهگیری: این مطالعه نشان داد که زاویههای کیفوز را میتوان با استفاده از مهار هوشمند، نسبتاً دقیق اندازهگیری کرد. هنگامی که فیدبک ایجاد شد، زاویه کیفوز بهبود اندکی یافت؛ اما آزمایش بالینی طولانیتر برای تعیین اینکه چه مقدار تأثیر پایدار خواهد داشت، مورد نیاز خواهد بود.
ترجمه itrans.ir