گاز طبیعی به عنوان یک مرز جدید در ژئوپولتیک

(سیارک) گاز طبیعی به عنوان یک مرز جدید در ژئوپولتیک :
از میان دیگر موارد انرژی و به ویژه سوخت های فسیلی تبدیل به یک فاکتور کلیدی در شکل دهی روابط و علایق سیاسی و اقتصادی شد. در حقیقت بسیاری از ناظران پیش بینی کردند که سوخت های فسیلی و انتقال آن ها یک عامل برجسته در سیاست های بین المللی طی سال های آتی خواهد شد. تحقق این که سوخت های فسیلی نهایی ( محدود ، تمام شدنی ) مسیر زندگی صنایع مدرن را شکل می دهد، سبب ایجاد برنامه و دستورالعمل دسترسی و کنترل پشتیبانی و ذخیره ی این منابع در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه به صورت یکسان از سال 2000 به بعد شده است. در جهانی که نیاز به منابع انرژی متنوع و سازگار با محیط بالا می باشد، گاز با وجود پیچیدگی ها و مشکلات تجارت و مبادله ، شانس زیادی دارد که سوخت مورد نظر بسیاری از صنایع باشد . این عامل به گاز ارزش اقتصادی و استراتژیکی خاصی می دهد، که هم دولت ها و هم شرکت ها به دنبال استخراج آن می باشند. از آن جا که صادرات گاز بیشتر به زیرساخت های ثابت متصل به هم و توافقات تولید طولانی مدت بستگی دارد که در مقایسه با جریان گرفته شده از نفت سود پایین تری تولید می کند، آرایش و ترتیب بخش گازی یک مشخصه ی اصلی دراز مدت و استراتژیک می باشد. شدت عمده ی زنجیره ی ارزشی گاز و تراکم انرژی پایین تر گاز در برابر نفت سود دهی بیشتری در بخش نفت خواهد داشت. ملاحظات ژئوپولتیکی تمایل دارد که ارتباط درونی زیر ساختارها و آرایش تولید طولانی مدت را تحت تأثیر زیادی قرار دهد.
درک در معرض نیروهای ژئوپولتیکی قرار گرفتن بخش گازی و تلاش دولت ها برای تأثیر گذاشتن روی میدان بازی جریان گاز نگرانی ها راجع به وابستگی به واردات را افزایش داده است. افزایش نگرانی ها به وابستگی به واردات ریشه در تغییر روابط سیاسی و اقتصادی بین المللی دارد که از این لحاظ وابستگی بیشتر مشکل زا می باشد. این نگرانی ها ممکن است در کشورهای صادر کننده ی نفت به خوبی عکس این مسئله باشد ، به ویژه آن هایی که وابستگی زیادی به کشورهایی ترانزیت یا تعداد کمی از بازارها دارند. ناسازگاری های ( اختلاف نظرهای ) منطقه ای ، که کنار آمدن با آن در کوتاه مدت دشوار می باشد ( به دلیل ثابت بودن زیرساخت های انتقال گاز ) ، نیز نقش مهمی در این مورد ایفا می کند. به دلیل وابستگی دو طرفه ی شدید بین کشورهای وارد کننده و صادر کننده که تجارت گاز را شکل می دهد ، افزایش وابستگی به واردات و صادرات و محدودیت های محیطی قریب الوقوع روی سوخت های فسیلی ( برای مثال ؛ سیاست تغییر آب و هوا ) نیز در اهمیت استراتژیک انرژی در برنامه کاری ژئوپولتیک مشارکت دارند. ترجمه  itrans.ir