عدد اکتان و ستان
عدد اکتان، اندازه توانایی بنزین برای جلوگیری از knocking می باشد. در موتورهای بنزینی (Otto)، احتراق توسط جرقه ی شمع جرقه کنترل می شود و بایستی از احتراق خودبخودی کنترل نشده (knocking) اجتناب شود. مقیاس توسط ویژگی های antiknock از هپتان نرمال (RON=0) و 2، 2 ، 4- تری متیل پنتان (ایزو اکتان؛ 100=RON) تعریف می شود. عدد اکتان این تحقیق و عدد اکتان موتور، در شرایط که اندازه گیری شده اند (سرعت موتور، درجه حرارت و زمان جرقه) متفاوت می باشند. عدد اکتان یک سوخت برابر با درصد ایزو اکتان در مخلوط هپتان نرمال است که به عنوان یک سوخت، خصوصیات antiknock یکسانی دارد.
سوخت های جت با عدد اکتان بالای 100، نسبت به استانداردهای بوستر اکتان تست می شوند.
عدد اکتان، خصوصیات احتراق سوخت های دیزل را منعکس می کند. در اینجا احتراق بایستی به سرعت بعد از تزریق به هوای فشرده گرم ادامه یابد. سوخت های دیزلی نسبت به مخلوطی از ستان (هگزادکان، احتراق سریع) و یک α- متیل نفتالین (احتراق آهسته) تست می شوند، عدد ستان، درصد ستان در مخلوطی می باشد که به عنوان سوخت آزمون، رفتار احتراق یکسانی می دهد. از این رو، بر خلاف بنزین، یک سوخت دیزلی خوب همانند گازوئیل خام (فرآورده مستقیم) (40-50)، هیدروکرانیگ گازوئیل (55-60) شامل بسیاری از آلکان های راست زنجیر و چند آروماتیک است. برای مقایسه، نفت چرخه FCC عدد ستان پایین (25-0) دارد اما عدد اکتان بالا (95) دارد. سوخت های حمل و نقل دیزل معمولی، عدد ستانی حدود 50 دارند.