نیازی نیست که هزاران مایل را با دوچرخه خود طی کنید تا از مزایای بیشتر راندن دوچرخه و کمتر راندن اتومبیل بهره مند شوید. جدا از اینکه یک دوچرخه ی براق و نو دارید یا دوچرخه ی قدیمی که سال ها پیش استفاده می کردید و در دسترس است، دوچرخه سواری یک ورزش فوق العاده و همچنین تفریح و سرگرمی خوبی است.
قیمت بنزین در آمریکا نیز در حال افزایش به بیش از 3 دلار بر گالن است که با این حساب استفاده از دوچرخه برای خرید، رفت و آمد، ملاقات دوستان یا تنها برای تفریح هم از نظر اقتصادی برای شما به صرفه است و در عین حال شرایط فیزیکی شما را بهبود می بخشد.(سیارک) اگر فکر می کنید در طول روز زمانی برای ورزش کردن ندارید، دوچرخه سواری قابلیت این را دارد که فعالیت روزانه ی شما را تامین کند. دکتر Lisa Callahan، مدیریت مرکز پزشکی ورزش زنان در بیمارستان جراحی های خاص در نیویورک، می گوید: "شما می توانید منافع قلبی و عروقی که از هر ورزش هوازی دیگری مانند پیاده روی، دویدن یا رقصیدن می برید، از دوچرخه سواری دریافت کنید. این ورزش می تواند برای قلب و عروق شما بسیار مفید باشد." ماهیچه های شما نیز تقویت می شوند. دوچرخه سواری ران، باسن و قسمت تحتانی ستون فقرات شما را تقویت می کند. اگر مسیر شما شامل بالا رفتن از کوه می شود، دستان و بالا تنه شما نیز برای ایستادن روی دوچرخه و رکاب زدن قوی می شود. علاوه بر آن، دوچرخه سواری ورزش ملایمی برای مفاصل است و غضروف ها را حفظ می کند. مخصوصاً برای زنانی که از فشار عضلانی، مشکلات پا، زانو، کمر درد یا حوادث ناشی از ضربه به علت دویدن، پیاده روی یا آهسته دویدن رنج می برند، می تواند ورزش بسیار مفیدی باشد. (سیارک) دکتر Callahan اضافه می کند: "اگر اضافه وزن دارید و ورزش را شروع کرده اید، ممکن است به مفاصل شما فشار بیاید. اما ورزش هایی مانند دوچرخه سواری یا شنا که به مفاصل فشار چندانی وارد نمی کنند مناسب ترند." دوچرخه سواری روزانه می تواند مانع از اضافه وزن تدریجی و انباشته شدن چربی دور شکم، که زنان بسیاری در میانسالی از آن رنج می برند، شود. دکتر Callahan خاطر نشان کرد که استفاده از دوچرخه ثابت در محیط بسته ورزش سبک تری نسبت به دوچرخه سواری در محیط آزاد است. زیرا مقاومت در برابر باد یا زمین ناهمواری در کار نیست. او گفت: "در باشگاه باید کمی سخت تر تمرین کنید تا همان نتیجه را نسبت به فضای آزاد بگیرید".
این پست را چگونه میبینید؟ برای شما مفید بود؟ لطفا با نوشتن کامنت در زیر ما را مطلع کنید. (سیارک)
نود و پنجمین سالگرد هفته دوچرخه و دوچرخه سواری در ماه جاری است و به همین مناسبت قصد داریم تأثیر دوچرخه بر جنبههای گوناگون جامعه را مورد بررسی قرار دهیم. با سیارک همراه باشید.
سال جاری، دویست و یکمین سالی است که از تولید اولین مدلهای دوچرخه میگذرد و از آن زمان تا کنون، دوچرخهها تغییرات بسیار زیادی به خود دیده و بسیار همگانیتر شدهاند. برای نمونه میتوان به بیش از هزار جاده اختصاصی که در نقاط مختلف جهان، به منظور استفاده دوچرخه سوارها احداث شده است، اشاره کرد. البته تأثیرات استفاده از دوچرخهها را نیز در جهان امروز نمیتوان نادیده گرفت. به واسطه استفاده از دوچرخه، تلفات جانی ناشی از تصادفات جادهای کمتر شده است (سالیانه پانصد نفر کمتر جان خود را از دست میدهند) و آلودگی هوا نیز به خاطر استفاده از دوچرخهها کاهش چشمگیری داشته است. اینها نتایج تحقیقات و بررسیهایی است که توسط مرکز دوچرخهسواری بریتانیا منتشر شده است.
از همان ابتدای معرفی این وسیله نقلیه جدید تا کنون، دوچرخه و دوچرخهسواری توانسته است تأثیر چشمگیری بر زیرساختهای جامعه بگذارد و به گونهای توانسته دید ما نسبت به جهان و سبک زندگیمان را دچار تحول کند. در ادامه متن قصد داریم هشت حرکت بزرگی که با استفاده از دوچرخهها انجام گرفته و تغییرات چشمگیری در جهان به وجود آورده است را بررسی کنیم.
انقلابی در استفاده جمعی از دوچرخهها
در سال 2010 بود که طرحی تحت عنوان استفاده جمعی از دوچرخهها در لندن اجرا شد. طرحی که با استقبال بسیار خوبی از سمت مردم مواجه شد و تنها ظرف مدت یک ماه، چیزی حدود یک میلیون جابهجایی به وسیله این دوچرخهها به ثبت رسید. اما این طرح استفاده جمعی از دوچرخهها، ابداع انگلیسیها نبود و در حقیقت ایده اصلی این کار مربوط به یک فرد هلندی بود. ایدهای که در سال 1965 توسط لود اسشیمل پِنیک طراحی و پیادهسازی شد و با نام «دوچرخه سفید» در میان مردم شناخته میشد. ایده اصلی این کار در حقیقت ریشه از جنبش آنارشیستیِ رایج در آن زمان میگرفت که توسط گروهکی به نام «پِرُو» مطرح شده بود و لود اسشیمل قصد داشت با این حرکت جدید خود، گونهای جدید از زندگی را به همگان معرفی کرده و آنها را به پیش گرفتن این سبک از زندگی تشویق کند. در آن سال پنجاه دوچرخه سفید رنگ، در نقاط مختلف آمستردام قرار داده شد که هیچ قفل و بستی به آنها متصل نبود و همگان در استفاده از آن کاملاً آزاد بودند.
البته مشکلی که در خصوص این طرح وجود داشت این بود که پلیس آمستردام آن را به گونهای رفتاری مجرمانه تلقی کرده و به سرعت تمامی دوچرخهها را از سطح شهر جمعآوری کرد. گروهک پِرُوُ نیز در واکنش به این حرکت پلیس روی دوچرخهها قفل قرار داد و روی بدنه هریک نیز کدی حک کرد، با این وجود، ادامه طرح با شکست مواجه شد. اهمیت این ایده خلاقانه در آمستردام اما به این خاطر است که تمامی طرحهای حال حاضر استفاده جمعی و به اشتراکگذاری دوچرخهها در سطح شهرهای مختلف جهان، از همان طرح دوچرخه سفید آمستردام ایده گرفتهاند. در حال حاضر چیزی حدود هزار شهر مختلف در سراسر نقاط جهان از این گونه طرحها بهره میگیرند.
دوچرخه سواری و ارتباط آن با حقوق زنان
دهه آخر قرن نوزدهم میلادی به عنوان عصر طلایی دوچرخهها شناخته میشود و زمانی است که استفاده از دوچرخه، صرف نظر از جنسیت، میان زنان و مردان به یک اندازه محبوب شد و همگان به استفاده از آن روی آوردند. طی همان سالیان بود که اولین مدلهای ایمنتر از دوچرخهها وارد بازار شدند که چرخهای یک اندازه داشتند و سیستم جدید زنجیر چرخ نیز بر روی آن ها به کار گرفته شده بود. این اتفاق مصادف با جنبشهای فمینیستیای (برابری زنان و مردان) شد که در آن سالیان به اوج خود رسیده بودند و این دو عامل به کمک یکدیگر باعث شدند به مرور استفاده زنان نیز از دوچرخه افزایش پیدا کند. تنها مشکل پوشش زنان دوره ویکتوریایی انگلیس بود که به هیچ عنوان برای دوچرخهسواری مناسب نبود و به همین خاطر در سال 1881 مؤسسهای برای ایجاد تغییراتی در پوشش زنان انگلیسی به وجود آمد و در نتیجه فعالیتهای آنها بسیاری از لباسهای دست و پا گیر و کفشهای پاشنهبلند جای خود را به لباسهای راحتتر و امروزیتر دادند. البته در آن سالها کسانی هم بودند که با این تغییرات مخالف بودند و به عقاید گذشته خود پایبند، با این وجود، در سال 1893 بود که تسی رینولدز با پوشیدن پیراهن و کت و شلواری به خصوص، فاصله میان دو شهر برایتون و لندن را رکاب زد و بدل به نخستین زنی شد که تا کنون چنین اقدامی انجام داده است و با این حرکت خود توانست جنبشهای آن سالها را وارد مرحله جدیدی کند.
استفاده از دوچرخه برای مبارزه با فقر و کمک به نیازمندان
در سال 2004 و پس از طوفانهای دریایی سهمگینی که مردم نقاط بسیاری را بیخانمان و بی سرپناه کرد بود، مؤسسه خیریهای تشکیل شد که هدف آن کمک به مردم فقیری که بیشتر در قاره آفریقا، آمریکای جنوبی و نواحی جنوب شرقی آسیا سکونت داشتند بود. در حقیقت فعالیتی که این مؤسسه خیریه اقدام به پیاده سازی آن در این نقاط کرد، این بودکه دوچرخهای که دقیقاً از طراحی فنی و ظاهری مشابهی با دوچرخه 95 یورویی بوفالو برخوردار بود را در دسترس کودکان این مناطق گذاشت که به وسیله آن قادر بودند راه طولانی میان مدرسه و خانه خود را با دوچرخه بروند و بازگردند. از زمان تأسیس این مؤسسه تا کنون نزدیک به 126104 دانش آموز با استفاده از دوچرخه قادر بودند به تحصیل خود ادامه داده و مسیر طولانی مانع پیشرفت درسی آنها و ترک تحصیلشان نشده است. بنا به تخمین مسئولان مؤسسه، هر دوچرخهای که در اختیار این کودکان قرار میدهند به طور میانگین بر زندگی پنج نفر تأثیر مثبت گذاشته و شرایطشان را بهبود میبخشد.
الک سیمن، مدیرمسئول این مؤسسه خیریه در انگلستان است و در مصاحبهای عنوان کرد: «دوچرخه مدلِ بوفالو در میان سایر دوچرخهها همانند فورد در میان خودروها است. این دوچرخه از طراحی بسیار سادهای برخوردار است و وسایل یدکی آن نیز به سادگی قابل دسترس هستند و اگر مشکلی برای هریک از دوچرخهها پیش بیاید، برای تعمیر آن به هزینه چندانی نیاز نخواهد بود.»
گردانهای نظامی دوچرخه سوار مورد استفاده در جنگها
از اوایل دهه هشتاد میلادی بود که ارتش بریتانیا برای عملیاتهای ارتباطی و اکتشافی خود اقدام به استفاده از گروههای نظامی دوچرخهسوار کرد. دلیل جایگزینی دوچرخه با اسب این بود که دوچرخه وزن کمتری داشت و به مراتب صدای کمتری تولید کرده و توجه چندانی به خود جلب نمیکرد. با آغاز جنگ جهانی دوم، چیزی حدود چهارده گردان دوچرخه سوار در ارتش بریتانیا خدمت میکردند و_ از اهمیت بسیار زیادی برخوردار شدند. در سال 1915 نیز بخش مجزایی برای رسیدگی به این دوچرخهسواران و استخدام نیروهای جدید در ارتش به وجود آمد.
علاوه بر استفاده از این گردانها در خاک بریتانیا، مأموریتهای خارجیای نیز برای آنها در نظر گرفته شد که حمله دلیرانه یکی از این گردانهای دوچرخهسوار به واگنهای حامل مهمات آلمانها از جمله این مأموریتها بود. تنها بریتانای نبود که در زمان جنگ از گردانهای دوچرخهسوار بهره میگرفت و ژاپن نیز در سال 1937 و پیش از کوران جنگ جهانی دوم، طی حملهای همه جانبه به چین، از پنجاه هزار دوچرخه سوار در ارتش خود استفاده کرد. در طول دوران جنگ جهانی دوم نیز پیاده نظام ارتش لهستان، تعداد زیادی از این دوچرخهسوارها را برای گشت زنی به کار گرفت. در جنگ میان آمریکا و ویتنام نیز، دوچرخههای به خصوصی طراحی شده بود که قابلیت حمل بار تا وزن دویست کیلوگرم را داشتند و به منظور جابهجایی مخفیانه مهمات مورد استفاده قرار میگرفتند.
ای تی: افسانه مدرن
بدون شک هیچ فیلمی در دنیای سینما به اندازه «ای تی» نتوانسته است این اشتیاق را در کودکان به وجود آورد که سوار دوچرخه خود شده و بیرون بروند. اواخر دهه هشتاد میلادی (1980)، اشتیاق دوچرخه سواری با مدلهای بی اِم اکس، در میان جوانان و نوجوانان به اوج خود رسیده بود و استیون اسپیلبرگ در فیلم خود در صحنهای از این اشتیاق کمال استفاده را برد؛ صحنهای که در آن الیوت، ای تی و دوستانش تحت تعقیب پلیس قرار گرفته و همگی سوار بر دوچرخههای بی اِم اکس ساخت ژاپن در حال فرار هستند.
یکی از دستیاران استیون اسپیلبرگ برای سفارش دادن چهل دوچرخه مدل بی اِم اکس با شرکت ژاپنی سازنده آن تماس گرفت و شخصی که تلفن را جواب داد، به خیال این که دستش انداخته باشند، تلفن را قطع کرد و در نهایت با پیگیری دستیار اسپیلبرگ ماجرا ختم به خیر شد و قراردادی برای خرید دوچرخه میان آنها بسته شد. از آن زمان به بعد بود که نام این شرکت ژاپنی (کواهارا) بیشتر بر سر زبانها افتاد و استودیوهای بزرگ فیلمسازی آمریکایی با آنها قرارداد بستند. یکی از اقدامات جالب این شرکت ژاپنی طی سالیان بعد، طراحی و ساخت دوچرخههایی بود که الهام گرفته از فیلمِ «ای تی» بودند.
پیشرفت و تکامل جادهها و راههای ارتباطی
بسیاری بر این باوراند که جادههای صاف و هموار امروزی، حضورشان را مدیون پیشرفت صنعت خودروسازی هستند و این در حالی است که در حقیقت افزایش محبوبیت و استفاده از دوچرخهها در اواخر قرن نوزدهم میلادی بود که ایده ساخت این گونه جادهها را به ذهن انسان متبادر کرد. در بریتانیا، به واسطه احداث خطوط راهآهن، عملاً تجارت از هر راه دیگری متوقف شده و همین مسئله باعث شده بود به راههای عبور و مرور دیگر رسیدگی چندانی نشده و وضعیت چندان خوبی نداشته باشند. به مرور زمان اما و با گسترش استفاده از دوچرخهها، به خصوص در میان قشر کارگر جامعه، بسیاری از شهرها به مناطق روستایی و حومه شهرها مهاجرت کردند. کسانی که مهاجرت کرده بودند برای رفت و آمد به شهر و پیمودن مسیرهای طولانی از دوچرخه استفاده میکردند و همین مسئله باعث شد تا سازمانی رسمی برای رسیدگی به جادههایی که توسط این افراد مورد استفاده قرار میگرفت تأسیس شود. وظیفه این اُرگان تقویت و بازسازی زیرساختهای جادهها و فراهم آوردن شرایطی مساعد برای عبور و مرور دوچرخهها بود. بخش اعظم جادههایی که در حال حاضر در قسمتهای مختلف بریتانیای آن زمان، به منظور عبور و مرور خودروها استفاده میشود، در حقیقت و در ابتدا به منظور استفاده دوچرخهها مورد بهره برداری قرار گرفته بود. البته از سال 1950 میلادی و با معرفی مدلهای جدید خودروها، این غولهای آهنی بودند که بدل به سلطان بی رقیب جادهها شدند و تنها طی چند ساله اخیر بوده است که به واسطه مشکلاتی که آلودگی هوا متوجه سلامت انسان کرده است، بسیاری از شهرها و کشورهای دنیا، برنامههایی برای استفاده شهروندان و مردمشان از دوچرخه پیاده کرده و آنها را به این کار تشویق میکنند.
قدرت پرواز
در نقاط مختلف دنیا، بسیاری از مردم برادران رایت، اُرویل و ویلبر را که از نخستین کسانی بودند که گام در عرصه هوانوردی گذاشتند، به خوبی میشناسند. نکته جالب این است که این دو برادر پیش از ورود به این عرصه سر و کارشان با دوچرخهها بود. در سال 1892 بود که این دو برادر کسب و کار پر رونقی در تعمیر، فروش و اجاره دوچرخه برای خود راه انداخته و از این طریق کسب درآمد میکردند. ویلبر رایت، شخصی بود که بیشتر به سفرهای دور و دراز به خارج از شهر علاقه داشت و این درحالی بود که به نظر میرسید اُرویل بیشتر به سرعت علاقه نشان میدهد و بیشتر دوست داشت در مسابقات شکرت کند تا به سفرهای دور و دراز برود. به هر صورت هر دو به گونهای به دوچرخه و دوچرخهسواری علاقهمند بودند و همین علاقه و درآمد حاصل از چند سال فعالیتشان بود که درنهایت سرمایه لازم برای ابتکار جدیدشان و ساخت هواپیماهای اولیه شان شد.
نکته جالب توجه در خصوص ابتکار این دو برادر، استفاده از برخی از قطعات یدکی دوچرخه ها در ساخت و طراحی مدلهای اولیه هواپیماهایشان بود. برای نمونه در سال 1901 یک مدل دوچرخه که در آن زمان در اختیار داشتند را به طور کامل باز کرده و تحقیقات جامعی برای استفاده از این قطعات در هواپیمای خود انجام دادند. در آن زمان این دو برادر شش مغازه بزرگ مخصوص تعمیر دوچرخه در اختیار داشتند و در یکی از این مغازهها شروع به ساخت هواپیمای اولیه خود کرده و به زودی متوجه شباهتهایی که هواپیما باید با دوچرخه داشته باشد، شدند. برای نمونه هواپیمای آنها میبایست همانند دوچرخه از قطعات سبکی در ساختش استفاده شود و نیز مانند دوچرخه باید به گونهای طراحی شود که تعادل آن در زمان حرکت کاملاً حفظ شود. در آن زمان البته اوتو لیلنتال آلمانی و نیز گلن کرتیس آمریکایی هم که هر دو از طرفداران پر و پا قرص دوچرخهها بودند، فعالیتهایی در خصوص ساخت هواپیما انجام دادند و البته نامشان همانند برادران رایت بر سر زبانها نیفتاد.
حمل سفارشها با استفاده از دو چرخه
ایده استفاده از دوچرخه برای جابهجایی محصولات مختلف چیز تازهای نبود و تقریباً به محض وارد شدن دوچرخههای پدالی در بازار (از اوایل سال 1860)، بسیاری برای فرستادن بستهها و دیگر محصولات خود از دوچرخههای جدید استفاده میکردند. در کوران جنگ جهانی دوم، دیدن کودکانی که به نظر هنوز بقدری بزرگ نشده بودند که توان خدمت در ارتش را داشته باشند، در حالی که با دوچرخههای خود پیامهای مهمی را در میان حملات سهمگین هوایی به مقصد میرساندند، چیز عجیبی نبود. از سال 1980 به بعد بود که دیدن پیکهای دوچرخه سوار در لندن، تبدیل به منظرهای کاملاً عادی شده بود و هنوز که هنوزه این پیکها در شهر فعالیت میکنند و حامل هر چیزی میتوانند باشند؛ از اسناد و مدارک کاغذی گرفته تا نمونههای خون و... . البته با شروع قرن بیست و یکم دیگر کار این گونه پیکها به طور تقریباً انحصاری به حمل سفارشهای مربوط به خوراک و غذا تعلق گرفته است و شرکتی بسیار بزرگ از سال 2013 فعالیت خود را در این زمینه آغاز کرده و با رستورانهای بسیاری قرارداد بسته است. نام این شرکت دلیورو (Deliveroo) است.ترجمه itrans.ir
قیمت دوچرخه هایی که در این مقاله بررسی شده اند از 900.000 تومان تا 6.000.000 تومان بوده است. بررسی ها نشان داده برای خرید دوچرخه های فوق سبک با بدنه فیبرکربن باید هزینه بیشتری پرداخت کنید. البته همیشه می توانید به قیمت مناسبی دوپرخه بخرید.
نوع دوچرخه را انتخاب کنید.
فروشگاه مناسبی را پیدا کنید. خرید از فروشگاه های حرفه دوچرخه ممکن است کمی گرانتر باشد ولی مطمئن باشید از خرید خود راضی خواهید بود.
دوچرخه را تست کنید. حتما قبل از اقدام به خرید، دوچرخه را تست کنید تا از نحوه سواری و تعویض دنده ها راضی باشید. صندلی راحت باشد و به راحتی بتوانید در سربالایی ها رکاب بزنید.
دوچرخه ارزان نخرید. دوچرخه های ارزان - معمولا کمتر از 600.000 تومان که در فروشگاه های زنجیره ای عرضه می شوند معمولا کیفیت مناسبی ندارند.
لوازم جانبی. کلاه ایمنی مناسب و خوب، کفش های مخصوص دوچرخه سواری، دستکش برای جذب ضربات، عینک محافظ برای جلوگیری از ورود خاک و حشره ها به چشم، قمقمه آب و لباس گرم
انواع دوچرخه
دوچرخه راحتی برای حرکت آهسته در مسیر های هموار طراحی شده است. فرمان های بلند، صندلی ها بزرگ با امکان جذب ضربات را دارند.
مزایا: بسیار راحت هستند، برای دوچرخه سواری گروهی عالی هستند. معایب: در پستی و بلندی ها کار سخت خواهد شد. برای دوچرخه سواری خارج از جاده اصلا مناسب نیست. با دوچرخه های کوهستان نمی تواند رقابت کند.
دوچرخه کوهستان برای مسیرهای ناهموار طراحی شده است. ضربه گیر در دوشاخه جلو قرار دارد. بهترین گزینه در مسیرهای ناهموار است. لاستیک های پهن و سیستم تعلیق مناسبی دارند. مزایا: بسیار بادوام، ضربه گیرهای عالی، کنترل عالی در مسیرهای خارج از جاده (آفرود) معایب: سنگین، مناسب مسیرهای جاده ای نیستند.
دوچرخه جاده ای برای مسیرهای طولانی و تورهای چند روزه طراحی شده است. بدنه سبک و لاستیک های نازکی دارند. مزایا: با خم شدن روی دسته دوچرخه حالت آیرودینامیکی مناسبی ایجاد می شود. معایب: خیلی راحت نیستند
دوچرخه تناسب اندام لاستیک های باریک دارند. بدنه سبک است و بهترین گزینه برای افرادی است که قصد سوزاندن کالری دارند. مزایا: بسیار راحتتر از دوچرخه جاده ای است. مناسب برای رفتن به محل کار است. معایب: آیرودینامیک نیست
دوچرخه ثابت صرفا جهت تناسب اندام طراحی شده است. مزایا: لازم نیست دوچرخه سواری بلد باشید. نیازی به وسایل ایمنی ندارید. معایب: لذت دوچرخه سواری را ندارد.
امکانات
انتخاب هایی برای بخش های مختلف دوچرخه وجود دارد. فروشگاه ممکن است بخش های مورد نظر شما را مجانی یا با هزینه تعویض کند.
ترمزها برخی دوچرخه ها با 1 یا چند نوع ترمز ساخته می شوند. ترمزهای V شکل یا خطی و دیسکی، ترمزهای دیسکی بهترین کارایی را دارند، این ترمزها شامل نوع روغنی یا مکانیکی هستند. درصورتی که دوچرخه امکان نصب ترمزهای دیسکی را داشته باشد فروشگاه با هزینه معادل 300.000 تومان آنها را تعویض میکند. توجه داشته باشید هزینه نگهداری ترمزهای دیسکی خیلی بیشتر از نوع V شکل یا همان لقمه ای است.
پیشرانه زنجیر چرخ بین دو صفحه دنده ای متحرک قرار دارد. چرخ دنده جلویی معمولا شامل 2 یا 3 چرخ دنده بزرگ است. قرار گرفتن زنجیر بر روی هرکدام از این چرخ دنده ها امکان تغییر سرعت را فراهم می سازد.
دسته فرمان اگر بالاتر باشد امکان راست نشتن را به دوچرخه سوار میدهد. درصورتی که پایین تر باشد حالت آیرودینامیکی بیشتر دارد
زین برخی باریک وسفت و برخی پهن و نرم هستند.
تعویض کننده دنده تعویض کننده دنده یا شانژمان زنجیر را بین چرخ دنده های جلو و عقب بالا و پایین می برند.
ورزش های نفس گیر خطر ابتلا به سرطان سینه را کاهش می دهد
طاهره مصطفویدر۱۴۰۳/۲/۱۸
(سیارک) : تحقیقات جدید نشان می دهد که ورزش های نفس گیر ظاهرا می تواند در دوره پس از یائسگی مانع از ابتلا به سرطان سینه در زنان با وزن نرمال شود.
این مطالعه دریافت که فعالیت های عادی مانند دویدن یا حتی کار سنگین خانگی با کاهش 30 درصدی خطر ابتلا به سرطان در این گروه از زنان مرتبط است.فعالیت های جسمی طاقت فرسا تنها در زنانی موثر بود که اضافه وزن نداشتند و همچنین معلوم شد که ورزش های سبک در کاستن از این خطر موثر نیست.نتیجه این مطالعه 11 ساله به روی 32 هزار زن در نشریه "تحقیقات سرطان سینه" چاپ شده است.
از شرکت کنندگان در این مطالعه درخواست شد پرسشنامه ای با سوالات دقیق درباره نوع و حجم فعالیت های جسمی شان را پر کنند.ورزش های نفس گیر علاوه بر ورزش هایی مانند دویدن، تنیس رقابتی، دوچرخه سواری در سربالایی، همچنین می تواند شامل کار سنگین خانگی و باغداری مانند شخم زدن و شستن شیشه ها یا خرد کردن هیزم باشد.
ارتباط ورزش های نفس گیر با کاهش خطر ابتلا به سرطان سینه تنها در زنانی که وزن آنها نرمال بود به شدت خودنمایی کرد.فعالیت های سبک از جمله تمیز کردن خانه با جاروبرقی، شستن رخت، نقاشی، و ورزش هایی مانند راه رفتن یا بولینگ تاثیری در کاهش خطر سرطان نداشت.
محققان گفتند که هنوز دقیقا معلوم نیست چرا ورزش می تواند از خطر سرطان سینه بکاهد.مایکل لیتزمن سرپرست این تحقیق گفت: "در این دسته از زنان که وارد دوره یائسگی شده اند، به نظر می رسید که کاهش خطر سرطان سینه تنها به فعالیت های نفس گیر محدود باشد. این وضع در زنان دارای وزن عادی قابل مشاهده بود اما نه در زنان دارای اضافه وزن."
این پست را چگونه میبینید؟ برای شما مفید بود؟ لطفا با نوشتن کامنت در زیر ما را مطلع کنید. (سیارک)
نظرات
مریم 451۱۳۹۵/۱۱/۴خیلی بد شد که کارای خونه به حساب نمیاد
دوچرخه توسط شخص یا کشور خاصی اختراع نشده است. حدود صد سال طول کشید تا تلاش افراد مختلف به ثمر بنشیند و دوچرخه های امروزی وارده ی عرصه ی رقابت با وسایل نقلیه شوند. هیچ کس با خود حتی فکر هم نمی کرد که سال ها بعد دوچرخه ها روشی انقلابی برای رفت و آمد خواهند شد.
اولین دوچرخه ها در اسکاتلند ساخته شدند و مردم به آن ها دوچرخه های پایی می گفتند. دوچرخه های اولیه دارای دو چرخ بودند اما پدال نداشتند. کسی که دوچرخه را می راند مجبور بود دو پای خود را بروی زمین به سمت عقب فشار دهد تا دوچرخه به جلو حرکت کند. خیلی زود مخترعی فرانسوی به چرخ های جلوی دوچرخه پدال اضافه کرد تا راننده با فشار به پدال ها بتواند دوچرخه را به حرکت درآورد. با همه این اوصاف باز هم راندن دوچرخه کاری سخت و طاقت فرسایی بود زیرا دوچرخه ی اولیه بسیار سنگین بود. چهار چوب اصلی آن از استیل جامد و چرخ های آن از چوبی ساخته شده بودند که با استیل پوشانده شده بود. با این وجود این وسیله بین مردان جوان و ثروتمند فرانسوی محبوبیت فراوانی داشت. آن ها دوچرخه های پایی خود را در پارک های پاریس به نمایش می گذاشتند. به علت سنگینی این طرح های ابتدایی از دوچرخه، هیچکس حتی فکرش را هم نمی کرد که تبدیل به یک وسیله نقلیه شود. مردم از آن ها برای رفتن به مغازه ها یا سرکار رفتن استفاده نمی کردند. مردم بیشتر این وسیله را اسباب بازی می پنداشتند که می توانند اندکی خود را با آن سرگرم کنند.
در سال های 1870 تولید کنندگان آمریکایی دریافتند که در آن سوی مرزها دوچرخه های پایی محبوبیت زیادی پیدا کرده اند. همین امر باعث شد تا آن ها نیز دست به کار شوند و دوچرخه های خود را بسازنند. اما بایک تفاوت! آن ها بدنه ی دوچرخه ی خود را از استیل توخالی ساختند. این تغییر دوچرخه را بسیار سبک تر کرد. اما هنوز مردم به سختی می توانستند مسیر کوتاهی را رکاب بزنند و علاوه بر این ها ناهموار بودن خیابان ها در آن سال ها کار رکاب زدن را از قبل سخت تر نیز می کرد. اما با تمام این مشکلات هنوز افرادی بودند که با مبلغ ناچیزی برای انجام کارهای روزانه خود دوچرخه ای اجاره می کردند.(سیارک)
تغییرات بعدی توسط مهندسان بریتانیایی بر روی دوچرخه اعمال شد. آن ها تصمیم گرفتند که چرخ ها را به گونه ای عوض کنند که رکاب زدن آسان تر شود. آن ها فهمیدند هنگام پدال زدن، ابتدا چرخ عقب شروع به حرکت می کند. اگر چرخ جلویی کوچک باشد دوچرخه مسافت کمی را می پیماید ولی اگر چرخ جلویی بزرگ تر شود دوچرخه مسافت بیشتری را می پیماید. پس آن ها دوچرخه ای طراحی کردند که چرخ عقب کوچک و چرخ جلویی بزرگی داشت. هدف اولیه، کمک به رانندگان بود که بتوانند تعادل خود را بروی دوچرخه حفظ کنند زیرا حفظ تعادل بروی وسیله ای که چرخ های هم اندازه ای نداشت سخت بود و علاوه برآن راننده مجبور که پای خود را بسیار پایین بکشد تا بتواند به پدال برسد و این بدان معنا بود که هر آن ممکن بود که تعادل خود را از دست بدهد و برزمین بیفتد و به خود آسیب برساند. با همه ی این مشکلات دوچرخه های مرتفع با چرخ جلویی بزرگ و چرخ عقبی کوچک در انگلیس بسیار متداول شد.
بار دیگر تولیدکنندگان آمریکایی دست به کار شدند و تصمیم گرفتند که این بار هم تغییرات باب میل خود را اعمال کنند و هدف آن ها تولید دوچرخه ای امن تر بود. آن ها چرخ جلویی را کوچک تر کردند. بریتانیایی ها که نتوانستند ساکت بنشینند بار دیگر دست به کار شدند. آن ها هر دو چرخ دوچرخه را به یک اندازه ساختند و یک مکانیزم حرکتی روی دوچرخه تعبیه کردند به طوری که یک زنجیر دور محور چرخ ها قرار داده شد و با حرکت پدال زنجیر حرکت می کرد و چرخ ها را نیز به حرکت در می آورد. این تغییرات باعث شد که هم دوچرخه مسافت بیشتری را طی کند و هم حفظ تعادل بروی آن آسان شود. دوچرخه های امروزی در دهه های 1900 متولد شدند. دوچرخه هایی که راندنشان راحت بود و در بین زنان و مردان در هر سنی محبوبیت فراوانی پیدا کرد. امروزه نیز میلیون ها نفر در سرتاسر دنیا از دوچرخه برای تفریح، مسابقه، ورزش و حتی حمل و نقل استفاده می کنند.ترجمه itrans.ir
دانشمندان بهترین ورزش بعد از 40 سالگی را اعلام کردند
طاهره مصطفویدر۱۴۰۳/۲/۱۸
محققان دانشگاه کالیفرنیا در سن فرانسیسکو فعالیت بدنی افراد بالای 40 سال را مورد مطالعه قرار دادند. دانشمندان می خواستند بدانند که چه شدتی از ورزش برای افراد این گروه سنی مناسب است.
واضح است که با سن بالا، فعالیت فیزیکی زیاد نه تنها مفید نیست، بلکه همچنین برای سلامت مضر می باشد، ورزش های شدید به طور خاص و به طور جدی به مفاصل آسیب می رساند. در نتیجه، معلوم شد که بعد از 40 سالگی توصیه نمی شود که در تمرینات شدید شرکت کنید، که باعث افزایش آسیب مفصلی و ایجاد استئو آرتروز می شود. این بیماری منجر به التهاب و تخریب بافت غضروف می شود. از جمله کسانی که بیشتر مستعد ابتلا به این بیماری هستند، دوستداران پیاده روی هستند.
کارشناسان به این نتیجه رسیده اند که در سن 40 سالگی، بهتر است ورزش های منظم و طولانی، و همچنین ورزش های جهشی و پریدنی را رها کنید. همچنین ورزش هایی که در آن مفاصلی که منیسک و غضروف تحت تاثیر قرار می گیرد، و برای رباط ها نیز مضر است را رها کنید.
پزشکان پس از 40 سال شنا یا دوچرخه سواری توصیه می کنند. این نوع فعالیت های بدنی بدون اینکه مفاصل را تحت تاثیر قرار دهد بسیار موثر هستند.
پزشکان به مدت 25 سال شرکت کنندگان در مطالعه را بررسی کردند و به این نتیجه رسیدند که مؤثرترین راه برای زندگی طولانی تر ، دوچرخه سواری برای کار است.متخصصان کالج امپریال لندن و دانشگاه کمبریج در انگلستان مطالعه گسترده ای را انجام دادند که در قرن گذشته آغاز شد. دانشمندان بهترین روش برای تمدید عمر را پیدا کرده اند.
به مدت 25 سال ، از سال 1991 تا 2016 ، سلامت 300 هزار نفر تحت كنترل بود. متخصصان می خواستند بین سبک زندگی و خطر مرگ زودرس ارتباطی پیدا کنند. در نتیجه معلوم شد که مرگ زودرس در کسانی که مرتباً از ماشین استفاده می کنند، بالاتر است.
در مقایسه با رانندگان ، افرادی که هنگام سفر به محل کار از دوچرخه به عنوان وسیله حمل و نقل استفاده می کنند ، 20٪ خطر ابتلا به مرگ زودرس را دارند. دوچرخه سواران 24٪ کمتر از بیماری قلبی جان خود را از دست دادند و 16٪ کمتر از سرطان. تعداد موارد سرطان در بین دوستداران دوچرخه 11 درصد کمتر بود.
نکته قابل توجه این است که افرادی که از مترو و قطارها استفاده می کنند ، 10٪ خطر مرگ زودرس و کاهش 20٪ در بیماری قلبی عروقی دارند. کارشناسان معتقدند که این امر به این دلیل است که مسافران به علت استفاده نکردن از وسیله شخصی ، هنوز بخشی از راه را پیاده طی می کنند ، این بدان معناست که با پس انداز مخارج ماشین، آنها می توانند، علاوه بر داشتن سلامتی، هزینه بیشتری برای غذا خوردن ، داشتن بیمه درمانی خوب و به طور کلی شرایط راحت تر داشته باشند.