با پیشرفت تکنولوژی و دسترسی همگانی به آن، کودکان و نوجوانان قشر پر مخاطب و کنجکاوی هستند که تمایل دارند همه ی اطلاعات خود را از دامنه ی وب به دست بیاورند. اما گاهی اطلاعاتی که به دست می آورند آنقدر پیچیده و علمی هستند که به جای راهنمایی، بیشتر آن ها را گیج می کنند. ما در این مقاله سعی می کنیم با زبانی ساده و قابل فهم  منظومه شمسی خود را توضیح دهیم.

منظومه شمسی

منظومه شمسی ما از خورشید، هشت سیاره، حدود 160 قمر و بی شمار خرده سیارک، ستاره دنباله دار و شهاب واره، تشکیل شده است. همچنین منظومه ی ما خود یک قسمت کوچک از یک کهکشان عظیم به نام راه شیری است. هر چیزی که در منظومه شمسی ما وجود دارد به دور خورشید می چرخد. خورشد ما یک توپ بزرگ از گاز داغ است. خورشید ستاره ای است که به طور کلی از هیدروژن و هلیوم تشکیل شده و چیزی حدود چهار و نیم میلیارد سال عمر دارد.

منظومه شمسی ما را می توان به دو بخش تقسیم کرد: منظومه شمسی داخلی، منظومه شمسی خارجی.

عطارد، زهره، زمین و مریخ سیاره هایی هستندکه بخش داخلی منظومه شمسی را تشکیل می دهند. این سیاره ها به خورشید نزدیک بوده و اغلب آن ها را سیاره های سنگی نیز می نامند. علت این نامگذاری این است که، مواد تشکیل دهنده ی این سیارات، سنگ و فلز است. این سیارات بسیار سنگین اند و به کندی حرکت می کنند. سیارات عطارد و زهره فاقد قمر هستند. سیاره ی زمین یک قمر و مریخ دو قمر دارد(قمر یا ماه به سیاره های کوچکتر از سیاره ای گفته می شوند که در دام جاذبه ی سیاره ی قوی تر از خود قرار گرفته اند و به دور آن می چرخند و بر آن تاثیر می گذارند. برای مثال: قمر زمین بر روی جذر و مد آب دریا ها تاثیر می گذارد).

مشتری، زحل، اورانوس و نپتون سیاراتی هستند که بخش های خارجی منظومه شمسی ما را تشکیل می دهند. این سیارات را اغلب سیارات گازی می نامند. علت این نام گذاری نیز این است که مواد تشکیل دهنده ی این سیارات، غالبا گاز است. هیدروژن، هلیم و متان بیشترین سهم را در تشکیل این سیارات دارند. این سیارات برخلاف اندازه ی بزرگی که دارند چون از گاز تشکیل شده اند سبک اند و به سرعت حرکت می کنند. برخی از آن ها به دور خود حلقه ها و قمر های بسیار زیادی دارند. مجموع قمر های سیارات خارجی منظومه شمسی با هم چیزی حدود 150 عدد هستند.  

مدار سیاره

سیارات در یک مسیر بیضی شکل به دور خورشید می چرخند. این مسیر بیضی شکل را مدار می نامند.

عطارد

عطارد نزدیک ترین سیاره به خورشید است. این سیاره اتمسفر و آب ندارد. مشاهده ی این سیاره برای ستاره شناسان بسیار مشکل است زیرا این سیاره در آسمان بسیار به خورشد نزدیک است. هر سال سیاره ی عطارد 88 روز زمینی طول می کشد. این بدان معنا است که 88 روز طول می کشد تا عطارد یک دور کامل به دور خورشید بچرخد.

زهره

زهره دومین سیاره ی نزدیک به خورشید و داغ ترین سیاره در منظومه شمسی است. این سیاره را اغلب ستاره ی صبح و ستاره ی عصر می نامند زیرا این سیاره بسیار پر نور بوده و شما می توانید آن را درصبح و بعد از ظهر ببینید. بر روی سیاره ی زهره آب یافت نمی شود و با ابر پوشیده شده است. 225 روز زمینی طول می کشد تا این سیاره به دور خورشید بچرخد.

زمین

زمین سومین سیاره ی نزدیک به خورشید است. خانه ی ما تنها سیاره ای است که درون منظومه شمسی قابل سکونت است. میزان آب موجود در سیاره ی زمین بسیار بیشتر از خشکی است. حدود سه چهارم زمین را آب فرا گرفته است. البته از این همه آب تنها 3 درصد آن شرین و1 درصد از این 3 درصد قابل نوشیدن است. 365 روز طول می کشد تا یک سال زمین تمام شود. یعنی 365 روز طول می کشد تا زمین یک دور کامل به دور خورشید بچرخد.

مریخ یا بهرام

مریخ یا بهرام را اغلب به خاطر رنگ خاکش که سرخ رنگ است، سیاره ی سرخ می نامند. یک سال مریخی حدود 687 روز زمینی به طول می انجامد. ستاره شناسان خبر ندارند که آیا بروی مریخ باران می بارد یا خیر، اما آن ها این موضوع را می دانند که بروی مریخ باد و گردباد های بزرگ وجود دارد. مریخ همچنین خانه ی بزرگترین آتشفشان در منظومه شمسی است. این آتشفشان را اولمپوس می نامند.

مشتری یا هرمز

مشتری بزرگترین سیاره در منظومه شمسی ماست. این سیاره بیشتر از گاز هیدروژن درست شده است. بر روی این سیاره یک نقطه ی قرمز رنگ مانند چشم وجود دارد که ستاره شناسان معتقد اند یک گرد باد است. بزرگترین گردباد به وجود آمده در منظومه شمسی است.

زحل یا کیوان 

زحل دومین سیاره ی بزرگ موجود در منظومه شمسی است. در سال 1655 یک دانشمند هلندی به نام کریستین هوی گنز کشف کرد که زحل حلقه های بزرگی در اطراف خود دارد. یک سال بروی زحل بسیار طولانی است. هر سال زحل 30 سال زمینی طول می کشد. یعنی 30 سال زمینی زمان لازم است تا زحل یک دور کامل به دور خورشید بچرخد.

اورانوس

اورانوس توسط یک دانشمند بریتانیایی به نام ویلیام هرشل در سال 1781 کشف شد. رنگ این سیاره سبز آبی است. زیرا اتمسفر آن از بلور های متان درست شده است.

نپتون

نپتون در سال 1846کشف شد. درست مانند اورانوس آن هم سبز آبی است زیرا گاز متان در اتمسفرش موجود است. بر روی این سیاره یک لکه ی بزرگ سیاه وجود دارد و ستاره شناسان معتقد اند که این یک شکاف درون اتمسفر این سیاره است. 165 سال زمینی به طول می انجامد تا یک بار نپتون به دور خورشید بگردد. علت این امر فاصله ی بسیار زیاد این سیاره از خورشید است.

پلوتون

بعد از کشف پلوتون در سال 1930 تا سال 2006 ستاره شناسان معتقد بودند که نه سیاره وجود دارد. پلوتو، این سیاره حتی از نپتون هم بیشتر از خورشید فاصله دارد. این سیاره از گاز تشکیل نشده است، بلکه مواد سازنده ی آن سنگ و یخ است. این سیاره از هشت سیاره ی دیگر بسیار کوچک تر است. بعد از کارشناسی هایی که شروع آن در این قرن بود، سیاره های مشابه کوچک دیگری نیز کشف شدند. آن ها تصمیم گرفتند که پلوتو باید به عنوان بخشی از این گروه تازه ی سیاره های کوچک محسوب شود. این گروه را سیاره های کوتوله می نامند و جزو منظومه شمسی نیستند.

خرده سیارک ها

سیارات داخلی منظومه شمسی به وسیله ی یک کمربند متشکل از خرده سیارک ها از سیارات خارجی منظومه شمسی جدا شده اند. خرده سیارک ها سنگ های بزرگی در فضا هستند. آن ها متشکل از 26 خرده سیارک بسیار بزرگ و میلیون ها خرده سیارک کوچک هستند. بزرگترین خرده سیارک کائوار نام دارد و حدود یک دهم زمین حجم دارد.

ستاره های دنباله دار

یک ستاره ی دنباله دار یک بدنه ی یخی دارد که شبیه به ستاره است . یک دم بلند دارد که از گرد و غبار و گاز تشکیل شده است. دنباله ی این ستاره ها همواره از خورشید دور می شوند علت این امر باد های قدرتمند منظومه است. ستاره های دنباله دار در یک مدار تخم مرغی شکل به دور خورشید سفر می کنند. صد ها سال پیش مردم از ستاره های دنباله دار می ترسیدند. مشهور ترین ستاره ی دنباله دار در بین ستاره های دنباله دار، ستاره ی دنباله دار "هالی" است که اولین بار توسط ادموند هالی کشف شد. این ستاره هر 70 سال بر روی زمین قابل روئیت است.

شهاب واره

شهاب واره ها یا شهاب سنگ ها از سنگ و فلز ساخته شده اند و شما می توانید برخی اوقات یکی از آن ها را که به جو زمین وارد می شوند، ببینید. شهاب سنگ ها با سرعت 11 کیلومتر بر ثانیه وارد جو زمین می‌ شوند(40.000 کیلومتر در هر ساعت سرعت ورود آن ها به جو زمین است).

منظومه شمسی برای کودکان

منظومه شمسی از خورشید و 8 سیاره ای که به دور آن می چرخند از جمله عطارد ، زهره ، زمین ، مریخ ، مشتری ، زحل ، اورانوس و نپتون تشکیل شده است. هنگامی که اندازه و ترتیب سیارات را می دانید ، ترسیم منظومه شمسی آسان است و این راهی عالی برای یادگیری خواص مختلف اجرام آسمانی است که زمین با آنها فضا دارد. حتی می توانید با کوچک کردن فاصله بین سیارات و خورشید ، منظومه شمسی را به مقیاس رسانید. برای برآورد فاصله از خط کش استفاده کنید. هر سانتی متر یک AU (واحد نجومی) است.

توضیح منظومه شمسی برای کودکان

نقاشی منظومه شمسی کلاس چهارم آسان

نقاشی سیاره ها

نقاشی منظومه شمسی آسان

مرحله 1

نقاشی منظومه ی شمسی   نقاشی سیاره ها به ترتیب نقاشی منظومه شمسی با اسم

تحقیق در مورد سیاره ها برای کودکان    
در نقاشی منظومه شمسی ، خورشید را در سمت چپ صفحه بکشید. خورشید بزرگترین در منظومه شمسی است ، بنابراین یک دایره بزرگ برای نشان دادن آن بکشید. سپس ، آن را با نارنجی ، زرد و قرمز رنگ کنید تا گازهای داغی که از آن تشکیل شده است را نشان دهد. به یاد داشته باشید که فضای کافی را در صفحه برای ترسیم همه سیارات بگذارید. خورشید عمدتا از گاز هلیوم و هیدروژن تشکیل شده است و دائماً از طریق فرایندی به نام همجوشی هسته ای هیدروژن را به هلیوم تبدیل می کند.

ستاره ای درخشان که در مرکز منظومه شمسی قرار دارد. خورشید ، مانند یک توپ آتشین داغ ، گرما را به سیارات مجاور خود پخش می کند. درست است ، آن سیاره هایی که بسیار نزدیک به خورشید هستند (عطارد و زهره) بسیار گرم هستند و آنهایی که از مریخ دورتر هستند بسیار سرد هستند ، زیرا پرتوهای گرم به سختی به آنها می رسند. اما در سیاره زمین ، درجه حرارت نه کم و نه زیاد بود ، برای ظهور و توسعه زندگی بر روی آن بسیار مناسب است.

سیاره های منظومه شمسی برای کودکان

نقاشی منظومه شمسی با اسم فارسی

مرکوری یا عطارد 

مرحله 2

سیاره ها برای کودکان
عطارد را در سمت راست خورشید بکشید. عطارد کوچکترین سیاره منظومه شمسی است و نزدیکترین سیاره به خورشید است. برای کشیدن عطارد یا مرکوری ، یک دایره کوچک بکشید (به یاد داشته باشید که باید کوچکتر از بقیه سیاره هایی باشد که ترسیم می کنید) و آن را به رنگ خاکستری تیره رنگ کنید. عطارد مانند زمین دارای هسته مایع و پوسته بیرونی جامد است.این کوچکترین سیاره نزدیک ترین فاصله به خورشید است. در عین حال ، تقریباً تمام مدت با یک طرف به خورشید می چرخد. بنابراین ، در یک طرف عطارد بسیار گرم و در طرف دیگر بسیار سرد است.

آموزش منظومه شمسی برای کودکان فارسی

ونوس یا زهره

مرحله 3
یک دایره بزرگتر در سمت راست عطارد برای زهره ترسیم کنید. ناهید  یا زهره دومین سیاره نزدیک به خورشید است و بزرگتر از عطارد است. رنگ در زهره با سایه های مختلف زرد و قهوه ای.
زهره رنگ قهوه ای مایل به زرد خود را از ابرهای دی اکسید گوگرد که سطح آن را پوشانده اند می گیرد. با این حال ، اگر بتوانید از میان ابرها عبور کرده و به سطح واقعی سیاره نگاه کنید ، قهوه ای مایل به قرمز به نظر می رسد. 

دومین سیاره از خورشید روی آن ، مانند روی زمین ، جو وجود دارد .تنها بر خلاف زمین ما ، از اکسیژن تشکیل نشده است ، اما بیشتر از دی اکسید کربن تشکیل شده است. بنابراین ، تنفس در زهره غیرممکن است و سطح آن بسیار بسیار گرم است. بنابراین نه گیاهی وجود دارد و نه حیوانی و نه باکتری.

منظومه شمسی برای كودكان

زمین

مرحله 4
زمین را در سمت راست زهره بکشید. زمین و ناهید از نظر اندازه بسیار شبیه به هم هستند (قطر ناهید تنها 5 درصد کوچکتر است) ، بنابراین دایره ای را که برای زمین ترسیم می کنید کمی بزرگتر از حلقه ای که برای زهره کشیده اید ایجاد کنید. سپس ، رنگ را در زمین با استفاده از سبز برای قاره ها و آبی برای اقیانوس ها انجام دهید. مقداری فضای سفید در آنجا بگذارید تا ابرهای جو زمین را نشان دهد.
یکی از دلایلی که بر روی زمین زندگی وجود دارد اما در سایر سیارات منظومه شمسی وجود ندارد (که دانشمندان از آن اطلاع دارند) ، فاصله زمین از خورشید است. این چندان نزدیک به خورشید نیست که درجه حرارت بسیار گرم باشد ، اما آنقدرها دور نیست که همه چیز نیز منجمد شود. 

این سیاره آبی ، سومین سیاره از خورشید ، خانه مشترک ما است. در اینجا ما زندگی می کنیم ، حیوانات ، مردم ، ماهی ها ، پرندگان - همه زیر یک سقف. و سقف سیاره زمین از فضایی تشکیل شده است که در آن مقدار زیادی اکسیژن لازم برای زندگی وجود دارد.

مریخ یا بهرام

مرحله 5
یک دایره کوچکتر در سمت راست زمین برای مریخ اضافه کنید. مریخ دومین سیاره کوچک منظومه شمسی است ، بنابراین آن را کمی بزرگتر از عطارد اما کوچکتر از زهره و زمین بکشید. سپس ، آن را با قرمز و قهوه ای رنگ کنید تا رنگ زنگ زده ای به آن بدهد.مریخ رنگ قرمز زنگ زده خود را از اکسید آهن که سطح آن را پوشانده است دریافت می کند. 

سیاره کوچک قرمز ، چهارمین سیاره متوالی. اکسیژن بسیار کمی روی آن وجود دارد ، تقریباً هیچ. تقریباً هیچ آبی وجود ندارد ، اگرچه دانشمندان دائماً به دنبال آن هستند ، زیرا ممکن است زمانی در مریخ زیاد بوده باشد. سالها پیش ، ممکن است رودخانه ها ، دریاها و اقیانوس ها روی کره زمین وجود داشته  ، اما پس از آن اتفاقی افتاده و آب ناپدید شده  است . این راز هنوز حل نشده است.

ژوپیتر یا مشتری و نام های دیگر  مثل برجیس، هرمز

مرحله 6
یک دایره بزرگ در سمت راست مریخ برای مشتری بکشید. مشتری بزرگترین سیاره منظومه شمسی است ، بنابراین آن را بزرگتر از همه سیاره هایی که قبلاً کشیده اید ، کنید. فقط مطمئن شوید دایره ای که می کشید کوچکتر از خورشیدی است که کشیده اید زیرا خورشید حدود 10 برابر بزرگتر است. رنگ در مشتری با استفاده از قرمز ، نارنجی ، زرد و قهوه ای برای نشان دادن مواد شیمیایی مختلف در جو سیاره است.
آیا می دانستید؟ در واقع رنگ مشتری می تواند بسته به آب و هوا تغییر کند. طوفان های بزرگ در اتمسفر مواد شیمیایی و مواد پنهان را به سطح می رسانند که رنگ سیاره را تغییر می دهد.

 مشتری از گاز ساخته شده است و غول گازی نامیده می شود. در سطح آن ، طوفان ها و گرداب های باد دائماً رخ می دهند و خود سیاره ، با وجود اندازه ، بسیار سریع  به دور محور خود می چرخد.

ساترن  زحل  یا کیوان

مرحله 7
یک دایره کوچکتر با حلقه ها در سمت راست مشتری برای زحل یا کیوان بکشید. زحل کوچکتر از مشتری است ، اما بزرگتر از بقیه سیارات منظومه شمسی است ، بنابراین آن را بزرگتر از 4 سیاره اولی بکشید . رنگ زحل و حلقه های آن با استفاده از زرد ، خاکستری ، قهوه ای و نارنجی انجام می شود.
برخلاف سیارات دیگر ، زحل حلقه های متمایزی در اطراف خود دارد که با شکسته شدن اجسام در مدار سیاره و گیر افتادن در گرانش آن شکل گرفت. 

سیاره ای زیبا و غیر معمول ، ششمین سیاره از خورشید. ویژگی شگفت انگیز آن ، که از طریق تلسکوپ از زمین قابل مشاهده است ، یک حلقه در اطراف این سیاره است. این حلقه شبیه یک دیسک است ، اما در واقع یک دیسک جامد نیست ، بلکه هزاران و هزاران سنگ کوچک ، قطعات سیارک و گرد و غبار است.

اورانوس

مرحله 8

در نقاشی منظومه شمسی کلاس چهارم  ، اورانوس را در سمت راست کیوان ترسیم کنید. اورانوس سومین سیاره بزرگ منظومه شمسی است ، بنابراین دایره ای بکشید که کوچکتر از مشتری و زحل است اما بزرگتر از همه سیارات دیگری است که تا کنون کشیده اید. اورانوس بیشتر از یخ تشکیل شده است ، بنابراین آن را آبی روشن رنگ کنید. 
بر خلاف بسیاری از سیارات منظومه شمسی ، اورانوس هسته مذاب سنگی ندارد. در عوض ، هسته آن عمدتا از یخ ، آب و متان تشکیل شده است.

سیاره ای اسرارآمیز ، هفتمین سیاره ، که به دلایلی نامعلوم به پهلو  قرار گرفته و به شکلی کاملاً متفاوت از سایر سیارات می چرخد. اورانوس دارای رنگ آبی غیرمعمول است و شبیه یک توپ گرد با سطح صاف است.

نپتون

عکس منظومه شمسی برای کودکان

نقاشی سیاره ها به ترتیب

مرحله 9

نپتون را در سمت راست اورانوس بکشید. نپتون هشتمین و آخرین سیاره منظومه شمسی است (پلوتو قبلاً نهمین سیاره محسوب می شد ، اما از سال 2006 از وضعیت سیاره محروم شده است و به عنوان یک سیاره کوتوله طبقه بندی شد). این سیاره چهارمین سیاره بزرگ است ، بنابراین آن را از مشتری ، زحل و اورانوس کوچکتر ، اما از بقیه سیارات بزرگتر کنید. سپس ، آن را به رنگ آبی تیره رنگ کنید. اتمسفر نپتون حاوی متان است که نور قرمز خورشید را جذب کرده و نور آبی را منعکس می کند. به همین دلیل سیاره آبی به نظر می رسد.

سیاره یخی و بسیار سرد ، هشتمین سیاره ، بسیار دور از خورشید است ، بنابراین پرتوهای خورشید به سختی به سطح این سیاره آبی می رسد. قوی ترین بادها بر نپتون می وزد ، و بنابراین آب و هوا روی آن فقط زمستان نیست ، بلکه با استانداردهای کیهانی ، کاملاً سرد است ، به طوری که همه چیز روی آن ، حتی گاز ، به یخ تبدیل می شود.سطح این سیاره سنگی نیست و طوفان های ویران کننده و باران الماس از مشخصات مهم نپتون است.

نقاشی سیاره ها به دور خورشید

سیاره های منظومه شمسی برای کودکان   عکس از منظومه شمسی برای کودکان

مرحله 10

سیاره های منظومه شمسی برای کودکان
مسیر مداری هر سیاره را ترسیم کنید تا نقاشی خود را به پایان برسانید. هر سیاره منظومه شمسی به دور خورشید می چرخد. برای نشان دادن این موضوع در نقاشی خود ، یک مسیر منحنی از بالا و پایین هر سیاره ترسیم کنید. مسیرها را به سمت خورشید و لبه صفحه گسترش دهید تا نشان دهید که هر سیاره در اطراف خورشید حرکت می کند.  مطمئن شوید هیچ یک از مسیرهای مداری که ترسیم می کنید با یکدیگر تلاقی ندارند.

سیاره زمین ما که در آن زندگی می کنیم بخشی از منظومه شمسی است. در مرکز منظومه شمسی ، یک ستاره داغ ، خورشید ، به شدت می درخشد. هشت سیاره اصلی در فواصل مختلف از خورشید به دور آن می چرخند. یکی از آنها ، سومین پشت سر هم ، زمین ما است.

هر سیاره مدار مخصوص به خود را دارد که در آن به دور خورشید حرکت می کند. یک چرخش کامل به دور خورشید یک سال نامیده می شود. روی زمین ، 365 روز طول می کشد. در سیارات نزدیک به خورشید ، سال کمتر طول می کشد و در سیاره های دورتر ، یک چرخش کامل می تواند چندین سال زمینی باشد. همچنین سیارات بر محور خود می چرخند. یکی از این چرخش های کامل یک روز نامیده می شود. بر روی زمین ، یک روز (چرخش حول محور خود) تقریباً 24 ساعت (به طور دقیق تر ، 23 ساعت 56 دقیقه 4 ثانیه) است.

فاصله بین هر سیاره و خورشید را به واحدهای نجومی تبدیل کنید. به منظور نمایش دقیق فاصله بین سیارات و خورشید در نقاشی خود ، ابتدا باید هر فاصله را به واحدهای نجومی (AU) تبدیل کنید. فاصله از خورشید برای هر سیاره در AU برابر است با: 

نقاشی منظومه شمسی برای کودکان

عطارد: 0.39 AU
زهره: 0.72 AU
زمین: 1 AU
مریخ: 1.53 AU
مشتری 5.2 AU
زحل: 9.5 AU
اورانوس: 19.2 AU
نپتون: 30.1 AU

حقایقی در مورد منظومه شمسی برای کودکان

پاسخ به "ماه چیست" کمی مبهم است

اتحادیه بین المللی نجوم سازمانی است که به تعریف سیاره و آنچه سیاره سیاره  نیست کمک می کند. با این حال ، وقتی صحبت از موضوع ماه می شود ، تعریف ساده ای وجود ندارد. تصور می شود که قمرها اجرامی هستند که به دور سیاره ها می گردند ، اما این توضیح شرایطی را که در آن اجسام در حال گردش به دور سیارات دوگانه یا سیارک ها هستند ، پوشش نمی دهد.سیارک ها و دنباله دارها قطعات باقی مانده از منظومه شمسی ما هستند: این اجسام کوچکتر هرگز نتوانستند بخشی از سیارات یا قمرها شوند ، اما دانشمندان معتقدند که این "باقی مانده" ممکن است آب مایع و مواد آلی را به زمین ما آورده باشد.

همه سیارات ما در یک "صفحه" قرار دارند و در یک جهت می گردند

هنگامی که تصویری از هر هشت سیاره منظومه شمسی را مشاهده می کنید ، متوجه می شوید که آنها تمایل به دنبال "مسیر" مشابه در زمین دارند. آسمان ، که "دایر البروج" نیز نامیده می شود. آنها همچنین در یک جهت به دور خورشید ما می گردند. این یکی از دلایلی است که دانشمندان معتقدند سیارات ، قمرها و خورشید همگی از یک گاز متراکم در حال چرخش و ابر گرد و غبار تشکیل شده اند.

چرا منظومه شمسی ما خارج است

وقتی به کهکشان راه شیری فکر می کنید ، معمولاً یک کهکشان در حال چرخش با میلیاردها ستاره را مشاهده می کنید. ممکن است خورشید ما یکی از آن ستارگان باشد اما ما در "بازوی" بیرونی کهکشان بیرون آمده ایم. ناسا نشان داده است که ما در فاصله 165 کوادریلیون مایل از مرکز قرار داریم ، جایی که به طور اتفاقی خانه ی یک سیاهچاله بزرگ است.

منظومه شمسی واقعاً بزرگ است

هنگامی که وویجر 1 در سال 1977 به فضا پرتاب شد ، 35 سال طول کشید تا وویجر 1 از منطقه ای عبور کند که گاز و محیط مغناطیسی خورشید بر آن تأثیر می گذارد. این فاصله 11 میلیارد مایل/17 میلیارد کیلومتر از زمین ما بود. این بدان معناست که منظومه شمسی ما واقعاً بزرگ است.

ما خورشید بزرگی داریم

خورشید ما 99.86 درصد از جرم منظومه شمسی ما را به خود اختصاص داده است. این به شما نشان می دهد که خورشید ما چقدر بزرگ است. خورشید از هیدروژن و هلیوم تشکیل شده است و نشان می دهد که چقدر از این گازها در جهان در مقایسه با فلزات و سنگهای موجود در زمین وجود دارد.

منظومه شمسی ما مثال خوبی برای درک سیارات فراخورشیدی است

سیاره های فراخورشیدی بسیار دور هستند و حتی با استفاده از قوی ترین تلسکوپ ها کوچک به نظر می رسند. بررسی سیاره های منظومه شمسی مانند مشتری ، که دارای منظومه شمسی مینیاتوری هستند ، بنابراین می توانیم نحوه عملکرد ابر زمین های خارج از منظومه شمسی را مشاهده کنیم.

فراتر از منظومه شمسی

کهکشان راه شیری ما یک شکل مارپیچی است که حدود 100000 سال نوری عرض دارد. خورشید ما تنها یکی از حدود 100 میلیارد ستاره درون راه شیری است.

ستارگان دارای الگوی چرخ دنده ای هستند و کهکشان راه شیری دارای چهار "بازوی" بزرگ است که از هم باز شده اند. منظومه شمسی ما در یکی از این بازوها قرار دارد.

کهکشان راه شیری تنها یکی از میلیاردها و میلیاردها کهکشان جهان است. اندازه جهان ناشناخته است ، با این حال ، دانشمندان معتقدند که هنوز در حال گسترش به سمت خارج است.

تحقیق در مورد سیاره نپتون کلاس چهارم

 احتمالاً حتی بچه‌های کوچک هم می دانند که نپتون در هشتمین مکان از خورشید قرار دارد. دانش آموزان باید منحصر به فرد بودن آن را درک کنند، زیرا این نپتون اولین سیاره ای است که حتی قبل از اینکه از طریق تلسکوپ در 2З سپتامبر 1846 دیده شود، وجودش به صورت ریاضی پیش بینی شده بود.

برای توضیح کامل تصویر برای کودکان، لازم است پیشینه داستان را بیان کنید. واقعیت این است که در طول مسیر چرخش اورانوس به دور ستاره، انحرافات و بی نظمی ها شروع به مشاهده کردند. به لطف این، الکسیس بوواردا ستاره شناس فرانسوی پیشنهاد کرد که گرانش جسم دیگری مسئول است. بعدها، ستاره شناس آلمانی دیگر، یوهان هال، برای یافتن یک شی مرموز در تلسکوپ بر محاسبات تکیه کرد. قبل از این، گالیله گالیله سیاره ای را ترسیم کرد که به دلیل حرکت آهسته آن را با ستاره اشتباه گرفت. این جهان نام خود را از اساطیر رومی گرفته است (نپتون پادشاه و خدای دریاها است). کشف سیاره نپتون دقیقاً به همین شکل بود.

پیشنهاد می کنیم خود را در حقایق جالبی در مورد سیاره غرق کنید و شرح مفصلی از نپتون همراه با عکس و عکس مطالعه کنید. همچنین برای کودکان در هر سنی جالب خواهد بود که بدانند نپتون یک کلاس دارد، یا به طور دقیق تر، یک نوع - یک غول یخی. توضیحات را بخوانید تا درباره هشتمین سیاره منظومه شمسی بیشتر بدانید.

بزرگترین قمر نپتون تریتون نام دارد 

ویژگی های فیزیکی نپتون 

 نپتون یک سیاره بزرگ خورشیدی است، به این معنی که در فاصله مداری مشخصی به دور خورشید می چرخد. او به تنهایی زندگی نمی کند، زیرا نزدیک ترین سیارات اورانوس، زحل و پلوتون (یک سیاره کوتوله) هستند. دور بودن از اشعه خورشید اجازه نمی دهد سطح به اندازه کافی گرم شود. اما بادها می توانند به 2400 کیلومتر در ساعت (بالاترین سرعت در سیستم ما) برسند.

برای توضیح کامل برای کودکان ، والدین یا معلمان در مدرسه باید توجه داشته باشند که بادها با یک طوفان تاریک بزرگ همراه هستند. در سال 1989 توسط وویجر 2 در سمت جنوبی مشاهده شد. این یک "نقطه تاریک بزرگ" بیضی شکل است که در خلاف جهت عقربه های ساعت می چرخد. مقیاس آن برای جای دادن سیاره ما کافی است. حرکت به سمت غرب، شتاب تا 1200 کیلومتر در ساعت. زمانی که هابل برای یافتن آن اقدام کرد، به نظر می رسید که آن طوفان ناپدید شد. اما این تلسکوپ توانست تشکیل و ناپدید شدن دو "نقطه تاریک" دیگر را در دهه گذشته ثبت کند.

در مقایسه با محور، قطب های مغناطیسی 47 درجه دور می شوند. بنابراین، میدان 27 برابر قوی تر از زمین است و در طول انقلاب ها نوسانات باورنکردنی را تجربه می کند.

دانشمندان با استفاده از ابرهای غول گازی محاسبه کرده اند که یک روز کمتر از 16 ساعت طول می کشد. این سیاره به دلیل جو اشباع شده از هلیوم و هیدروژن که رنگ قرمز را جذب می کند، رنگ آبی جذاب و روشن خود را دریافت کرد. علاوه بر این، غلظت بالایی از آب مایع، آمونیاک و متان در لایه های جوی وجود دارد. به همین دلیل است که به او لقب "غول یخی" داده شد. در مقایسه با سیاره ما، جرم نپتون 17 برابر بزرگتر و از نظر حجم 58 برابر بزرگتر است. اعتقاد بر این است که هسته سنگی آن به تنهایی تقریباً برابر با کل زمین است.

ویژگی های مداری  نپتون 

این سیاره در فاصله 4.5 میلیارد کیلومتری از خورشید (З0 برابر فاصله زمین) است زیرا به صورت بیضی حرکت می کند. بنابراین دیدن نپتون با چشم غیر مسلح دشوار است. یک سال 165 سال زمینی طول می کشد، بنابراین اولین مدار (از زمان کشف) در سال 2011 به پایان رسید. مدار پلوتون 248 روز طول می کشد که 20 روز آن در مسیر نپتون می چرخد ​​و به خورشید نزدیک می شود. با این حال، نپتون همچنان عنوان دورترین سیاره را از آن خود کرد، زیرا در سال 2006 پلوتو به دسته سیارات کوتوله تنزل یافت. به یاد داشته باشید که اورانوس بین نپتون و زحل می چرخد.

ترکیب و ساختار  نپتون

ترکیب اتمسفر (بر حسب حجم): هیدروژن (80%)، هلیم (19%) و متان (1.5%). میدان مغناطیسی: تقریباً 27 برابر قوی تر از میدان مغناطیسی زمین. ترکیب: سنگ (25%)، یخ (60-70%)، هیدروژن و هلیوم (5-15%). ساختار داخلی: گوشته ای از آب، آمونیاک و متان، و هسته ای از آهن و سیلیکات منیزیم.

مدار و چرخش  نپتون 

میانگین فاصله از خورشید: 4,498,252,900 کیلومتر (З0.069 برابر دورتر از زمین). حضیض (نزدیکترین فاصله به خورشید): 44596З0000 کیلومتر (29820 برابر زمین). آفلیون (حداکثر فاصله از خورشید): 4,5З6,870,000 کیلومتر (З0.З26 برابر بزرگتر از زمین).

قمرهای نپتون

همه 14 قمر نپتون به نام خدایان دریا و الهه های اساطیر یونان نامگذاری شده اند. بزرگترین در 10 اکتبر 1846 یافت شد - تریتون.

مهم است که به دانش آموزان توضیح دهیم که تریتون تنها قمر کروی نپتون است (1З قمر دیگر از نظر شکل نامنظم هستند). همچنین منحصر به فرد است زیرا در جهت مخالف جهت سیاره می چرخد ​​(چرخش رتروگراد). بنابراین، اعتقاد بر این است که تریتون زمانی یک سیاره کوتوله بوده که توسط نپتون جذب شده است. نیروی گرانش ماه را نزدیک‌تر می‌کند. طبق پیش‌بینی‌ها، چندین میلیون سال می‌گذرد تا اینکه ممکن است به تکه تکه شود.

تریتون فوق العاده سرد است (تنها به -2З5 درجه سانتیگراد می رسد). دانش آموزان باید به خاطر داشته باشند که این یکی از جالب ترین نکات در سیستم ما است. با این حال، وویجر با فعالیت آبفشان مواجه شد. آنها نهرهای یخی را به ارتفاع 8 کیلومتر پرتاب می کردند. دانشمندان در تلاش برای یافتن یک اقیانوس زیرسطحی در آن هستند. وجود فصل ها در سال 2010 کشف شد. در سال 201З، دانشمندان SETI (جستجوی اطلاعات فرازمینی) با استفاده از داده های هابل، قمر گمشده نایاد را مشاهده کردند. این شی 100 کیلومتری از زمانی که برای اولین بار توسط وویجر 2 در سال 1989 کشف شد نامرئی باقی مانده است. همچنین در سال 201З، دانشمندان با استفاده از هابل چهاردهمین قمر به نام S/2004 N 1 را کشف کردند. این قمر کوچکترین قمر نپتون با عرض 18 کیلومتر است.

قمرهای نپتون حلقه های نپتون

حلقه های نپتون فاقد نظم و یکنواختی هستند، اما دارای انباشته های روشن و غلیظی از غبار - کمان هستند. این حلقه ها چندی پیش شکل گرفتند و برای همیشه دوام نخواهند داشت. داده های سال 2005 نشان داد که آنها پایدار نیستند و به سرعت در حال ناپدید شدن هستند.

اکتشافات و ماموریت ها 

 مطالعات اولیه نپتون را فقط می توان از طریق تلسکوپ انجام داد. از 25 آگوست 1989، وویجر 2 اولین و تنها وسیله نقلیه ای بود که از مجاورت این سیاره بازدید کرد. او توانست حلقه ها و 6 قمر پیدا کند: دسپینا، گالاتیا، لاریسا، نایاد، پروتئوس و تالاسا. در سال 200З، یک تیم بین المللی از اخترشناسان با استفاده از تلسکوپ های زمینی 5 مورد دیگر را پیدا کردند.

نحوه تشکیل سیاره نپتون

ابتدا، یک هسته جامد پدید آمد که هیدروژن و گاز هلیوم اطراف را از سحابی اطراف خورشید اولیه گرفت. اگر به این مدل اعتقاد دارید، کل فرآیند 1-10 میلیون سال طول کشید. امیدواریم توضیحات مربوط به سیاره بزرگ نپتون مورد پسند شما واقع شده باشد. هنگام ارائه داستان به کودکان، از عکس ها، تصاویر، نقاشی ها، نمودارها و فیلم های موجود استفاده کنید تا توضیحات تا حد امکان واضح باشد. علاقه به کودک نیز مهم است. برای انجام این کار، از مدل های سه بعدی منظومه شمسی استفاده کنید، جایی که می توانید نقشه نپتون و ویژگی های سطح آن را مشاهده کنید. 

سوالات منظومه شمسی کودکانه 

چگونه مردم می دانند که این یک سیارک جدید است نه یک سیارک که دو بار کشف شده است؟

از آنجا که ستاره شناسان "عناصر مداری" این سیارک را بررسی می کنند - مانند فاصله آن ، اگر در یک دایره یا بیضی حرکت کند و چقدر طول می کشد - و ببینند آیا آنها شبیه به یک سیارک موجود هستند یا خیر. . دو سیارک نمی توانند عناصر مداری یکسانی داشته باشند یا در یک مکان قرار بگیرند.

سوال
قبل از ترسیم منظومه شمسی کدام رنگ را باید روی کاغذ نمودار بکار ببرم؟

این به شما بستگی دارد ، اما احتمالاً باید رنگ مشکی یا نوعی آبی تیره را انتخاب کنید. واقعاً به ترسیم سیارات کمک می کند.

سوال
رنگ فضای بیرونی چیست؟

سیاه و سفید با مناطق سفید پراکنده خواهد بود. ستاره ها در فضا سفید به نظر می رسند ، اما جو زمین باعث می شود رنگ های متفاوتی به نظر برسند.

سوال
رنگ ماه دقیقاً چیست؟
بستگی به این دارد که در کدام قسمت و در چه نوری باشد. به طور کلی خاکستری است ، اما "دریاها" خاکستری تیره تری نسبت به بقیه دارند ، زیرا آنها با گدازه جامد پوشانده شده اند.
سوال
عناصر مداری چیست؟

عناصر مداری پارامترهای مورد نیاز برای شناسایی منحصر به فرد یک مدار خاص هستند. در مکانیک آسمانی ، این عناصر به طور کلی در سیستم های کلاسیک دو جسمی در نظر گرفته می شوند ، جایی که از مدار کپلر استفاده می شود.
سوال
زیر کیهان چیست؟

از آنجا که جهان در تمام جهات بی نهایت در حال گسترش است ، هیچ چیز نمی تواند "زیر" آن باشد ، حداقل آن چیزی که ما می دانیم.

رنگ فضا چیست؟
سیاه و سفید با مناطق سفید پراکنده خواهد بود. ستاره ها در فضا سفید به نظر می رسند ، اما جو زمین باعث می شود رنگ های متفاوتی به نظر برسند.

آیا این یک مدل کوچک شده تقریبی است و اگر چنین است ، مقیاس آن چقدر است؟

مقیاس وجود ندارد - مشاهده آن غیرممکن است. برای مقایسه ، ماه 384،400 کیلومتر از زمین ، مریخ 54،6 میلیون کیلومتر و زهره 261 میلیون کیلومتر فاصله دارند. همانطور که می بینید ، فاصله ها بسیار زیاد است.

آیا در منظومه شمسی کمربند وجود دارد؟
آره! کمربند سیارکی بین مریخ و مشتری و کمربند کوئیپر از پلوتو به سمت خارج وجود دارد.

چند سیاره کوتوله وجود دارد؟
در حال حاضر 3: Makemake ، Ceres و در نهایت Titan. پلوتون نیز یک سیاره کوتوله بود.

مریخ سیاره تضادها است. در اینجا ، آتشفشان های خیلی بزرگ جای خود را به دره های عمیق و دشتها به تپه های شنی می دهند و دهانه های عمیق سیاره هنوز می توانند به شکلی آب داشته باشند. حداقل این چیزی است که دانشمندان فکر می کنند. به محض استقرار اولین مستعمره نشین  مریخ در سیاره سرخ ، مریخ قول می دهد که پتانسیل خود را به عنوان یکی از جالب ترین مقاصد گردشگری فضایی در منظومه شمسی آشکار کند.

آیا دوست دارید در مریخ سلفی بگیرید؟

 امروز ما در مورد هشت مکان "نمادین" در مریخ صحبت خواهیم کرد که ممکن است مورد توجه گردشگران فضایی آینده قرار گیرد.

• المپ
• آتشفشان های ترسیس
• دره مارینر
• قطب شمال و جنوب مریخ
• دهانه گیل و کوه شارپ (ایولیس)
• حفره های مدوزا
• خطوط عجیب در دامنه های دهانه هیل
• "تپه های شنی" از هزارتوی شب و دشت های هلاس پلانیتیا

المپ

بلندترین آتشفشان در منظومه شمسی . مساحت آتشفشان واقع در خط استوا این سیاره تقریباً برابر با مساحت ایالت آریزونا آمریکا است (طبق داده های ناسا بیش از 256 هزار کیلومتر مربع). ارتفاع آن 26 کیلومتر است که باعث می شود تقریباً سه برابر بلندترین کوه روی زمین - اورست ، که ارتفاع آن از سطح دریا حدود 8.8 کیلومتر است - بالاتر باشد.

Olympus یک آتشفشان سپری است.(آتشفشان سپری (به انگلیسی: Shield volcano) یکی از انواع آتشفشان است. از روی هم قرار گرفتن روانه‌های متوالی آتشفشان، ساختمان مدور کم‌ارتفاعی شبیه سپر دارد) این ماده در نتیجه انبوهی از توده های گدازه از این سیاره شکل گرفته است که دامنه های آن را تشکیل داده است. برای استعمارگران آینده مریخ ، این آتشفشان یک هدف کاملاً جذاب برای کوهنوردی است ، زیرا شیب آن از 5٪ بیشتر نیست. در بالای آتشفشان یک فرورفتگی عظیم (کالدرا) وجود دارد که حدود 85 کیلومتر عرض و تا 3 کیلومتر عمق دارد.

آتشفشان های ترسیس

هنگام صعود به المپ ، خوب است که به اطراف نگاه کنیم و برخی دیگر از آتشفشان های Tharsis تارسیس را مورد تأمل قرار دهیم. در مجموع 12 آتشفشان غول پیکر در مساحتی حدود 30 میلیون کیلومتر مربع وجود دارد . مانند کوه المپ ، این آتشفشان ها از هر نظر بسیار بلندتر از آتشفشان های روی زمین هستند - این همه به لطف جاذبه کاهش یافته است که به آنها اجازه می دهد به سمت بالا رشد کنند. به گفته دانشمندان ، آخرین باری که این آتشفشان ها فوران کرده اند حدود 2 میلیارد سال پیش بوده است ، یعنی تقریباً نیمی از کل تاریخ عمر مریخ در زمان.

عکس بالا قسمت شرقی تارسیس را نشان می دهد که در سال 1980 توسط فضاپیمای Viking-1 از آن عکس گرفته شده است. در سمت چپ تصویر ، از بالا به پایین ، می توانید سه آتشفشان سپری را ببینید: کوه Askriyskaya (ارتفاع 18 کیلومتر) ، کوه طاووس (ارتفاع 14 کیلومتر) و کوه Arsia (ارتفاع 19 کیلومتر). در قسمت سمت راست بالای تصویر ، آتشفشان سپر دیگری به نام Dome Farsis (بیش از 9 کیلومتر) وجود دارد.

دره مارینر

مریخ نه تنها بزرگترین آتشفشان های منظومه شمسی بلکه بزرگترین دره ها را نیز در خود جای داده است. طبق گفته ناسا ، دره مارینر در بیش از 4000 کیلومتر از سطح مریخ امتداد دارد. این طول تقریباً چهار برابر Grand Canyon در ایالات متحده است که حدود 800 کیلومتر طول دارد.

دانشمندان کاملاً مطمئن نیستند که چگونه دره مارینر بوجود آمده است ، اما فرضیه های مختلفی در مورد این امتیاز وجود دارد. بنابراین ، طبق محبوب ترین آنها ، دره ها می توانستند پس از تشکیل منطقه آتشفشانی تارسیس ظاهر شوند. با گذشت زمان ، هنگامی که سیاره شروع به خنک شدن کرد ، گدازه جامد شده شروع به تقسیم شدن و در نهایت شکل دره ها کرد.

قطب شمال و جنوب مریخ

مریخ نیز دارای قطب است.مریخ دو قطب یخی در قطب ها دارد که از نظر ترکیب کمی متفاوت است. اکتشاف قطب شمال (تصویر بالا) با استفاده از کاوشگر فینیکس (ققنوس )انجام شد ، قطب جنوب فقط توسط مدارگردهای همان آژانس کشف شد. طبق گفته ناسا ، در طول فصل زمستان ، درجه حرارت در قطب های شمالی و جنوبی این سیاره به قدری کم می شود که دی اکسید کربن از جو آن متراکم شده و به صورت یخ بر روی سطح آن قرار می گیرد.

در تابستان هنگامی که دی اکسید کربن دوباره به جو تبدیل می شود ، همه چیز تغییر می کند. در همان زمان ، دی اکسید کربن در نیمکره شمالی به طور کامل ناپدید می شود و کلاهک های یخ زده را پشت سر می گذارد. مقداری از دی اکسیدکربن در نیمکره جنوبی باقی مانده است. تمام این حرکات توده های یخی به طور جدی بر روی آب و هوای مریخ تأثیر می گذارد و باعث ایجاد باد و سایر اثرات جوی می شود.

دهانه گیل و کوه شارپ (ایولیس)

وای دهانه!

دهانه گیل که با فرود مریخ نورد کنجکاوی در سال 2012 در این منطقه مشهور شد ، منبع بالقوه گسترده ای از شواهد آب گذشته در سیاره سرخ است. فقط چند هفته پس از فرود ،  مریخ نورد بستر یک رودخانه باستانی خشک شده مریخ را کشف کرد. مریخ نورد پس از ماه ها سفر در پایین دهانه گیل ، شواهد بیشتری برای تاریخ "خام" مریخ یافته است. این مریخ نورد در حال حاضر در نزدیکی قله مرکزی دهانه گیل کوه شارپ واقع شده است که به نام رابرت شارپ ، زمین شناس نامگذاری شده است. در اینجا مریخ نورد در حال کشف ویژگی های زمین شناسی است.

 
یکی از مهمترین کشفیات برای مریخ نورد کشف ردپای مولکولهای آلی پیچیده بود . مطالعه ای که در سال 2018 منتشر شد گزارش داد که مریخ نورد ذرات آلی را در داخل یک سنگ 3.5 میلیارد ساله کشف کرده است. همزمان با اعلام کشف مواد آلی ، دانشمندان اعلام کردند که کنجکاوی فصلی غلظت متان را در جو سیاره تأیید کرده است. متان یافت شده در مریخ ممکن است هم وجود یک زیست کره ابتدایی در سیاره سرخ و هم وجود فرایندهای زمین شناسی را نشان دهد. مریخ نورد آینده که برای جایگزینی کنجکاوی به مریخ می رود ، احتمالاً قادر به کشف آن است.

حفره های مدوزا

یکی از جالب ترین ساختارهای زمین شناسی مریخ.

Medusae Fossae یکی از جالب ترین ساختارهای زمین شناسی مریخ است. در بین نظریه پردازان  اعتقاد رایج وجود دارد که این ساختار شاهدی بر سقوط یک بشقاب پرنده غول پیکر در سیاره سرخ است. با این حال ، محتمل ترین توضیح در مورد ویژگی عجیب زمین شناسی ، فوران های آتشفشانی است که بیش از 3 میلیارد سال پیش در اینجا رخ داده است. دانشمندان حدس می زنند که Medusae Fossae یک منبع آتشفشانی است.

بزرگترین کانسار آتشفشانی در منظومه شمسی. این است که در نزدیکی خط استوا واقع از سیاره سرخ و گسترش در طول حدود هشت هزار کیلومتر است.طبق یافته های یکی از مطالعات انجام شده در سال 2018 ، یک فاجعه باستانی می تواند باعث ظهور مخازن مایع مناسب برای اشکال اولیه زندگی شود.

خطوط عجیب در دامنه های دهانه هیل

چنین دهانه هایی نیز وجود دارد.

برخی از دامنه های دهانه های مریخی دارای آنچه "سازه های کشیده تکرار شونده" نامیده می شوند - خطوط تاریکی که در فصول گرم ظاهر می شوند. دانشمندان هنوز به طور دقیق تصمیم نگرفته اند که این خطوط چیست.

در تصویر بالا شیب دهانه هیل را مشاهده می کنید که خطوط با منشا ناشناخته ظاهر می شود. در سال 2015 ، دانشمندان ناسا گفتند که طیف سنجی زمین نشانه هایی از وجود نمک را در اینجا شناسایی می کند ، که ممکن است شاخصی از وجود آب مایع باشد. با این حال ، مطالعات بعدی در مورد "تکرار سازه های کشیده" نشان داده است که ساختارهای سطح دامنه های دهانه ممکن است توسط آب جوی یا حرکت توده های شن خشک ایجاد شود.

 
برای رسیدن به ماهیت واقعی این خطوطی که ظاهر و ناپدید می شوند ، به احتمال زیاد مجبور خواهیم بود که به آنها نزدیک شویم. اما یک مشکل وجود دارد. اگر میکروب های بیگانه در این خطوط زندگی کنند ، در هنگام مراجعه به این منطقه خطر عفونت وجود دارد. در حالی که ناسا در تلاش است تا نحوه کاوش از نزدیک این خطوط را کشف کند ، در حالی که کانالهای ایمنی سیاره ای مستقر در آنها را مختل نمی کند ، بازدید کنندگان و مستعمرات آینده مریخ ممکن است بتوانند آنها را با استفاده از همان دوربین های شکاری از دور مشاهده کنند.

"تپه های شنی" از هزارتوی شب و دشت های هلاس پلانیتیا

منظره مریخ توسط باد شکل گرفته است.

از آنجا که جو این سیاره بسیار نازک تر از گذشته شده و آب از سطح آن تبخیر شده است ، شکل فعلی مریخ عمدتا توسط باد شکل گرفته است. هنوز ویژگی های زمین شناسی در این سیاره وجود دارد که ممکن است اشاره ای به تاریخ "خام" مریخ داشته باشد. به عنوان مثال ، به اصطلاح "تپه های شنی" را پیدا کنید که در نزدیکی منطقه ای به نام هزارتوی شب (مجموعه ای عظیم از دره های متقاطع) وجود دارد و همچنین دشت های هلاس. به گفته محققان ، در این مناطق زمانی تپه های شنی تا چندین ده متر ارتفاع وجود داشته است. بعداً ، قله های آنها یا با حرکت توده های گدازه ، در نتیجه فعالیت آتشفشانی در این سیاره یا تحت تأثیر آب مایع ، جاروب و یا شسته شد. دلایل "شبح" تنها به آنها اشاره می شود.

به گفته دانشمندان ، چنین تپه های شنی قدیمی کاملاً نشان می دهد که چگونه حرکت جریان های هوا در مریخ باستان اتفاق افتاده است. با تشکر از این ، متخصصان اقلیم می توانند درک کنند که محیط سیاره سرخ در گذشته چگونه بوده است. نکته جالب دیگر در مورد "تپه های شنی" این است که میکروب ها هنوز می توانند در بنیان آنها پنهان شوند ، در برابر اشعه و بادها محافظت شوند ، در غیر این صورت به راحتی از سطح سیاره منتشر می شوند. اما اینها فقط فرضیات است. 

استفاده از منابع دیگر سیارات منظومه شمسی در آینده مشکلات بی شماری را حل خواهد کرد. بنابراین ، کار در ایجاد مستعمرات خارجی ، از جمله در مریخ ، ادامه دارد. متخصصان ناسا در حال حاضر در تلاشند تا یکی از مشکلات اصلی راه ایجاد یک کلنی را حل کنند - مشکل در تحویل سوخت مورد نیاز برای بازگشت به خانه است. برای انجام این کار ، آنها دستگاهی را به مریخ پرتاب کردند که می تواند احتمال تولید سوخت موشک از قبل موجود را تأیید کند.

در حال حاضر استفاده از فناوری مدرن موشک برای پروازهای دوربرد به هیچ وجه ارزان نیست. اکنون به سادگی هیچ روشی وجود ندارد که برای رساندن هر محموله به مریخ نیاز به سرمایه گذاری هنگفتی نداشته باشد. هزینه تخمینی تحویل فقط 450 گرم محموله حدود 10 هزار دلار آمریکا است. این باعث می شود ارسال موشک بسیار گران تمام شود و پیشرفت پروژه های ایجاد یک کلنی در مریخ را به میزان قابل توجهی کند می کند. مستعمره شامل ارتباط دو طرفه است و این مستلزم تحویل مقادیر زیادی سوخت است.

بنابراین ، متخصصان ناسا در مورد امکان تولید سوخت موشک به طور مستقیم در محل فکر کردند. این امر باعث می شود که در آینده  سوخت کافی برای اطمینان از بازگشت موشک به زمین آماده شود. این امر هزینه ارتباط با مریخ را تا حد زیادی کاهش می دهد.

از تئوری به عمل

برای ایجاد سوخت موشک در محل ، اکسیژن لازم است. آنها تصمیم گرفتند آن را از دی اکسید کربن استخراج کنند که در مریخ 95٪ جو را تشکیل می دهد. برای گرفتن دی اکسید کربن از یک پمپ کوچک استفاده می شود ، پس از آن ، تحت تأثیر درجه حرارت کافی بالا و برخی واکنش های شیمیایی ، به کربن و اکسیژن مولکولی تجزیه می شود.

اکسیژن نیز به نوبه خود برای تولید سوخت موشک مفید خواهد بود. برای آزمایش این ایده ، یک اکسیژن گیر کوچک MOXIE ایجاد شد. این اوست که همراه با مریخ نورد با وسیله پرتاب به مریخ تحویل داده می شود.این دستگاه خود به تولید مواد مقاوم در برابر حرارت نیاز داشت که بتواند برای مدت طولانی در دمای بالا کار کند. برخی از آلیاژهای مورد استفاده برای ایجاد MOXIE چاپ سه بعدی شده اند. بخشی از ساختار دستگاه استخراج با طلا پوشانده شد تا از مابقی مریخ نورد در برابر اشعه مادون قرمز که در حین کار ایجاد می شود ، محافظت کند.

برنامه های آینده

Perseverance که به مریخ ارسال شده است ، در تاریخ 18 فوریه 2021 یا در حوالی آن به محل می رسد. پس از آن ، یک سری آزمایشات برای ایجاد اکسیژن تحت شرایط مختلف آغاز می شود. در کل ، 10 مورد پرتاب استخراج برای دو سال آینده برنامه ریزی شده است. در زمان های مختلف روز و در زمان های مختلف سال در مریخ پرتاب خواهد شد. با این کار می توانید عملکرد دستگاه را در شرایط مختلف ارزیابی کنید. برنامه ریزی شده است که بتواند در هر ساعت حداکثر 10 گرم اکسیژن تولید کند. برای تولید سوخت موشک ، در آینده نیاز به تولید اکسیژن 200 برابر است. برای این منظور ، ناسا در حال ساخت یک نسخه فعال از دستگاه استخراج با وزن حداکثر یک تن است.

(سیارک)  : اخترشناسان معتقدند که سیاره ای بزرگ تر از زمین ، در اعماق تاریک و سرد منظومه شمسی، در مسیر دور دستی از سیاره پلوتون، پنهان است که تاکنون شناسایی نشده است .

کشف این سیاره که از آن با نام «سیاره نهم» منظومه شمسی یاد می گردد در هنگام رصد اجرام «کمربند کوپیر» صورت گرفته است.حرکات غیر معمول اجرام این کمربند، موجب کنجکاوی دانشمندان و پی بردن به وجود سیاره نهم گردید.

اندازه این سیاره در محاسبات اولیه ۱۰ برابر بزرگ تر از زمین برآورد شده که آن را به ابر سیاره زمین یا مینی نپتون تبدیل می نماید.همچنین در شبیه سازی های صورت گرفته، مشخص شد ه که نزدیک ترین مسیر این سیاره به خورشید، ۲۰۰ تا ۳۰۰ بار دورتر از زمین به خورشید و دورترین مسیر آن به خورشید بین ۶۰۰ تا ۱۲۰۰ بار دور تر از مسیر زمین به خورشید می باشد .یک دور کامل آن به دور خورشید ۲۰ هزار سال زمان می برد.

این پست را چگونه می‌بینید؟ برای شما مفید بود؟ لطفا با نوشتن کامنت در زیر ما را مطلع کنید.  (سیارک)  

تلسکوپ فضایی هابل، فروپاشی "برادر بزرگ‌ترِ" دنباله دار هالی را رصد کرد. محققان، واقعه ی شدید و غیر قابل انتظاری را در فضا مشاهده نمودند. برای اولین بار، محققان مشاهده نمودند که ستاره ی کوتوله ی سفیدی، باعث فروپاشی جسم فضایی عظیم و دنباله‌دار‌مانندی شد. تکه های آن جسم فضایی هم بعد از متلاشی شدن، در اتمسفر اطرافش باقی ماند.

سوالات زیادی درباره ی نابودی زود هنگام این "برادر بزرگ" دنباله‌دار هالی باقی است. در آغار، این که چطور این جسم دنباله‌دار‌مانند، تا این حد به کوتوله ی سفید نزدیک شد؟
گروه تحقیقاتی پاسخ می دهد که احتمال دارد که این جسم دنباله‌دار‌مانند، قبل از اینکه توسط کوتوله ی سفید متلاشی شود، توسط سیاره و یا دنباله داری در آن منظومه به مداری دورتر از سیاره ی میزبانش منتقل شده باشد. همانطور که کمربند کویپر در منظومه شمسی خودمان از نپتون فاصله گرفت.
این فرضیه، پرسش مهم دیگری ایجاد می کند و آن این است که آیا ممکن است در اطراف این ستاره، کمربندی یخی و دنباله‌دار‌مانندی باقی مانده باشد؟ با توجه به نابودی زود هنگام این جسم فضایی، می توان گفت که وجودشان امکان پذیر است و قدم بعدی در بررسی های محققین نیز، همین میئله خواهد بود.
نتایج این مشاهده ها، در نشریه ای علمی-تحقیقاتی منتشر خواهد شد. پس تا زمانی که از تحلیل های بیشتری که در این زمینه انجام شده، اطلاع کسب نکنیم، نباید پاسخ قطعی به این پرسش ها دهیم.
همچنین، اطلاع از اینکه آیا چیزی از اجسام موجود در کمربند کویپر، که از نپتون فاصله گرفت، باقی مانده است یا نه، می تواند به ما کمک کند.
به نقل از نشریه ای وابسته به هابل، یافته های ما، شواهدی تجربی مبنی بر این است که اجسام یخی در سایر منظومه ها هم وجود دارند و با وجود دگرگونی ستاره ها، در طول تاریخ، دوام آورده اند.
باید صبر کنیم تا دریابیم جریان از چه قرار است. در ضمن، بگذارید به برادر بزرگتر دنباله دار هابل دقت بیشتری کنیم. نابودی زود هنگام آن، این فرصت را به ما می دهد تا درباره ی فضا دانش بیشتری کسب کنیم.

بیشتر بخوانید:

ستارگانی که به کهکشان راه شیری تعلق ندارند

یک چشم قوی در آسمان

یک سوم جمعیت کره زمین دیگر قادر به رویت کهکشان راه شیری نیستند

ستون‌های نابودی کیهانی

جهان سریعتر از آنچه انتظار داریم گسترش پیدا می کند

این پست را چگونه می‌بینید؟ برای شما مفید بود؟ لطفا با نوشتن کامنت در زیر ما را مطلع کنید.  (سیارک) 

ترجمه  itrans.ir

به دنبال ادعای مهمان یک برنامه رادیویی در آمریکا مبنی بر اینکه ناسا کودکان را می دزد و به عنوان برده به کره مریخمی فرستد، سازمان ناسا بیانیه ای در رد این اتهامات انتشار داد.

برنامه رادیویی «اینفو وارز» یا جنگ اطلاعاتی به میزبانی الکس جونز، مستندساز و تئوری‌پرداز توطئه آمریکایی، روز سه شنبه میهمانی به نام رابرت دیوید استیل را به برنمامه خود دعوت کرد  که مدعی بود سازمان ناسا نه تنها جوامعی از انسان ها در کره مریخدرست کرده، بلکه کودکان را دزدیده و به عنوان برده به کره مریخ می فرستد تا ازآنها استفاده کند.

گای وبستر، سخنگوی سازمان ملی هوانوردی و فضایی، ناسا، روز پنجشنبه در مصاحبه با نشریه «دیلی بیست» به این تئوری توطئه واکنش نشان داد و گفت «هیچ انسانی بر روی مریخ حضور ندارد.»

بنا به اطلاعات موجود در ویکیپدیا، در سوابق رابرت استیل  همکاری با سازمان سیا دیده می شود . الکس جونز مجری برنامه، نیز در برنامه روز سه شنبه نسبت به مأموریت های سازمان ناسا اظهار نظر کرده و گفته است که  «۹۰ درصد مأموریت های ناسا مخفیانه می باشند. مهندسان بالارتبه این سازمان به من اطلاع داده اند که شما از هیچ چیز خبردار نمی شوید.»

الکس جونز به خاطر اخبار بحث برانگیز و دامن زدن به تئوری های توطئه در برنامه رادیویی اش مشهور شده است.

 الکس جونز بارها به موجودات فضایی و اینکه دولت آمریکا از وجود آنها اطلاع داشته و دارد و حتی بر روی آنها آزمایش هایی را انجام می دهد پرداخته و  از این موضوعات جنجال برانگیزبرای شهرت استفاده کرده است. (سیارک)

این عکس توسط فضاپیمای مدارگرد شناسایی بهرام ناسا (ام‌آراو) از بخش شمالی فلاته‌ی نیم‌روز در سیاره‌ی بهرام (مریخ) گرفته شده و گسل‌هایی را نشان می‌دهد که ته‌نشست‌های لایه‌ لایه‌ را شکسته‌اند. برخی از این گسل‌ها شکستگی‌های صاف و تمیزی در لایه‌ها درست کرده‌اند و لایه‌ها را تک به تک جابجا کرده‌اند (پیکان زرد در تصویر دوم).

جالب اینجاست که لایه‌ها در راستای گسل‌ها ادامه یافته و به نظر می‌رسد بیرون زده‌اند (پیکان سبز در تصویر دوم).

این عکس‌ها نشان می‌دهند که بخشی از این گسل‌ها زمانی پدید آمده‌اند که ته‌نشست‌های (رسوب‌های) لایه‌ لایه هنوز نرم بوده‌اند و می‌توانستند دستخوش تغییر و دگردیسی شوند، ولی گسل‌های دیگر دیرتر، زمانی که لایه‌ها سخت شده بودند پدید آمده و شکستگی‌های صافی بر جای گذاشته‌اند.

این یک تصویر برجسته (استریو) است و از پیوند یک جفت نما درست شده [برای برجسته دیدن آن نیاز به عینک ویژه دارید]. در تصویر، بالا شمال را نشان می‌دهد و هر پیکسل آن هم عرض ۵۰ سانتیمتر است.