اینفوگرافیک، ارائه نمایشی از اطلاعات، داده ها و دانستنی ها در قالب تصویر به صورت شفاف و ساده می باشد.

برای مثال نقشه مترو تهران یک اینفوگرافیک است که ایستگاه ها و ارتباط بین خطوط در آن مشخص شده است. این نقشه منطبق بر نقشه واقعی شهر نیست و برای سادگی، مسیرها مستقیم ترسیم شده است.

مغز ما علاقه زیادی به تحلیل و ذخیره اطلاعات به صورت دیداری دارد. حتی ارتباط میان اشیا و اطلاعات را به شکل دیداری ذخیره می‌کند نه نوشتاری. برای مثال به سه واژه مداد، تلفن و تلویزیون فکر کنید، چه چیز اول به ذهنتان می‌آید؟ آیا به حروف تشکیل دهنده این واژگان فکر می‌کنید یا به شکل فیزیکی آنها؟ پس همان‌طور که مشاهده می‌کنید درک و یادگیری صورت فیزیکی و دیداری داده‌ها و اطلاعات برای مغز ما به مراتب آسانتر از فهم شکل نوشتاری آنها است. (ویکی پدیا)

«اینترنت» که در دنیای مدرن کنونی یکی از مهمترین منابع مورد استفاده بشر است، بسیار آسیب پذیر تر از آن چیزی است که فکر می کنیم. بخش اعظم ادواتی که اطلاعات را منتقل می کند در زیر پای ما و در زیرِ زمین قرار گرفته اند. اول از همه این ادوات شامل کابل هایی می شود که قطری به اندازه یک طناب دارد و در اعماق دریا و زیر زمین کار گذاشته شده است و به یک سری واحد های ذخیره دیتا یا اطلاعات غول پیکر متصل می شود. این واحد ها قابلیت ذخیره سازی هرگونه اطلاعاتی را داشته و نیز این قابلیت را دارد که در زمانی بسیار کوتاه این اطلاعات خود را در اختیار افراد قرار دهد. بیایید به طور جزئی تر نگاهی به این کارکرد و طرز کار کلی ای بیندازیم که در نهایت سبب انتقال اطلاعات به واسطه اینترنت می شود:

اگر بخواهیم به طور اساسی به طرز کار اینترنت نگاه کنیم و تعریفی کلی از آن به دست بدهیم، باید بگوییم که وظیفه اینترنت به صورت خیلی خیلی کلی این است که اطلاعات را از نقطه «A» به نقطه «B» منتقل کرده و برساند. اما این نقاط دقیقاً چه تعریفی دارند؟ آیا مکانی به خصوص هستند؟ یا چیزی دیگر؟ در حقیقت این نقاط همان چیزی هستند که در علم امروز کامپیوتری با نام «آی پی آدرس» شناخته می شوند. این آی پی آدرس، در حقیقت یک کد به خصوص و کاملاً منحصر به فرد برای هر دستگاهی است که (صرف نظر از این که در کدام نقطه از کره زمین باشد) زمانی که به اینترنت متصل می شوید، دستگاه شما به واسطه آن شناسایی می شود. اگر برایتان جالب باشد که بدانید آپی آدرس دستگاه شما چیست، به سادگی می توانید در گوگل جستجو کرده و آن را بیابید. این عبارت را در گوگل تایپ کنید: «My IP Adress(آی پی آدرسِ من)». زمانی که هر فعالیتی توسط هر شخصی در اینترنت صورت بگیرد، اطلاعات از سرور های دیتا یا اطلاعاتی به دیگری منتقل می شود. این سرور ها در سراسر  نقاط دنیا کار گذاشته شده اند. شاید برایتان جالب باشد که بدانید در سال 2008 آماری در خصوص میزان تخمینی اطلاعاتی که میان سرور های مختلف جا به جا شده بود، منتشر شد و بر اساس این آمار، این رقم به چیزی حدود نه و نیم تریلیون گیگابایت می رسید.

نکته ای که در خصوص این جا به جایی دیتا یا اطلاعات وجود دارد این است که، برای اینکه اطلاعات مشخصی از سروری به سرور دیگر نقل مکان کند، در بیشتر موارد باید از اقیانوس هایی که قاره ها را از یکدیگر جدا کرده است، عبور کند. برای رسیدن به این مهم و انتقال مقرون به صرفه اطلاعات، از کابل هایی استفاده می شود که پیش از این ذکر شد و در خصوص آن توضیحاتی داده شد. دلیل استفاده از کابل به جای امواج ماهواره ای این است که بدین وسیله هم اطلاعات سریع تر منتقل خواهد شد و هم هزینه کمتری صرف این انتقال خواهد شد، اما کار گذاشتن این کابل ها در اعماق اقیانوس ها کار بسیار دشواری است که بیش از دویست سال زمان صرف شده تا به طور کامل انجام شود و به پشت کار بسیار زیادی احتیاج داشته است.

برای این منظور (تعمیر کابل) افراد متخصصی در نظر گرفته شده اند که بوسیله کشتی یا قایق به محل اعزام می شوند و کابل را تعمیر می کنند. ممکن است برای این کار لازم باشد کابل را به دو قسمت تقسیم کرده، هر دو قسمت را بالا آورده و تعمیر کنند و دوباره کار بگذارند. بنا به آمار به دست رسیده، همه ساله چیزی حدود پنجاه بار این اتفاق تنها در اقیانوس اطلس می افتد.

همان گونه که کابل هایی که در اعماق دریا کار گذاشته می شوند، به مرور زمان در معرض آسیب طبیعی قرار می گیرند، کابل های زیر زمین نیز از حوادث طبیعی مانند زلزله، دچار آسیب شده و به تعمیر احتیاج پیدا می کنند.

تیمو آرنال که طراح و سازنده یک مرکز اطلاعاتی در اروپا بوده است، توضیحاتی در خصوص فضای داخلی آن ها داده است که می تواند برای تان جالب توجه باشد. نکته ای که در خصوص فضای داخلی این مراکز وجود دارد این است که پر از سرور ها و روتر هایی است که صدایی کر کننده تولید می کنند و مرتب در حال فعالیت هستند. در نتیجه فعالیت های دستگاه های متفاوت در این مراکز، هوای سرد و یا گرم مرتب در جریان است. حداقل ارتفاعی که برای این سازه این مراکز در نظر گرفته می شود، باید چیزی میان دوازده تا چهارده فوت باشد تا توان تحمل گرمای تولید شده ناشی از فعالیت دستگاه ها را داشته باشد. با تمام این تفاسیر، این مراکز اطلاعاتی به هیچ وجه گزینه مناسبی برای اینکه وقت خود را در آن بگذرانید نمی باشند، با این حال، کسانی هستند که در این مراکز کار می کنند تا امکان انتقال اطلاعات برای سایرین وجود داشته باشد و این مسئله اجتناب ناپذیر است.

حال اگر نگاهی به یکی از این مراکزی که در تصویر زیر مشاهده می کنید، بیندازید، متوجه خواهید شد که در حقیقت، انتقال اطلاعات و اینترنت، بسیار واقعی تر و فیزیکی تر از آن چیزی است که می اندیشیم. 

ترجمه itrans.ir 

یکی از پیچیده ترین بخش های بدن انسان که هنوز هم برای بشر نا شناخته مانده مغز است. بخشی که بیشتر فرایند ها و دستورات توسط آن صادر شده و تمام فعالیت های زیستی را در اختیار دارد.

اما یکی از اعجاب انگیز ترین کار هایی که این قسمت انجام می دهد ذخیره ی اطلاعات است.

اطلاعاتی که خاطرات، غم ها، شادی ها و آرزو های ما را در بر می گیرد. به طور اعجاب انگیزی به ما کمک می کند زبان جدیدی بیاموزیم، با مردم صحبت کنیم، خاطرات را به یاد بیاوریم و یادمان بماند که چه کسی هستیم، اهل کجاییم و اسم خود را به خاطر داشته باشیم. داشتن این اطلاعات معمولا  عادی به نظر می رسند اما چه بسا کسانی که به علت آسیب های مغزی حتی نامشان را فراموش می کنند. در این مقاله به یکی از روش های ثبت حافظه و نحوه ی عملکرد آن می پردازیم. با سیارک همراه باشید.

یکی از پیچیده ترین وظیفه مغز ذخیره ی اطلاعات است.

به این علت آن را پیچیده می نامیم که مغز بدون این که خاطرات را قاطی کند، بدون این که مسیری را که طی می کنیم را فراموش کند و بدون این که کلمات را جا به جا کند آن ها را طبقه بندی می کند. و می توان در مواقع لزوم آن ها را بازیابی کرد. روش های زیادی برای بازیابی وجود دارد اما اکنون مایلم اندکی در مورد فرایند ذخیره سازی اطلاعات با شما صحبت کنم.

حافظه کوتاه مدت:

تمامی داده هایی که وارد مغز می شوند در این بخش ذخیره می شوند. این قسمت از مغز که حافظه ی کوتاه مدت نام دارد، اطلاعات ورودی را بررسی می کند و هنگام استراحت بدن شروع به فعالیت ذخیره سازی می کند. خوابیدن در شب به همین علت بسیار مهم است. بعد از این که فرد به خواب می رود مغز طی مراحلی به ریکاوری اطلاعات ورودی طول روز می پردازد. در یکی از این مراحل حافظه ی کوتاه مدت با روش های مختلف تصاویر، صداها، بو ها، مزه ها و اطلاعات را ذخیره می کند. اما ذخیره سازی اطلاعات را درون قسمت بزرگتری انجام می دهد که به آن حافظه ی بلند مدت می گویند.

حافظه ی بلند مدت:

دانشمندان با اندازه گیری امواج مغزی دریافته اند مغز در هنگام خواب 20 برابر فعال تر از زمان تماشای تلویزیون است.

زیرا در هنگام استراحت بدن حافظه ی کوتاه مدت مغز شروع به ذخیره سازی اطلاعات و داده های ورودی می کند. این اطلاعات در بخش دیگری به نام حافظه بلند مدت ذخیره می شود. البته اطلاعات به طور دائمی در این قسمت نیز باقی نمی مانند. تنها تمرین و تکرار یک داده می تواند آن را برای مدت طولانی تری ثبت کند و البته چیزی که به اصطلاح ملکه ی ذهن شده باشد باقی می ماند.

کد بندی اطلاعات:

شاید برایتان پیش آمده باشد یک بو، یک صدا و حتی یک آهنگ برای شما یادآور خاطراتی باشد که فکر می کردید فراموش کرده اید. این را کد بندی اطلاعات می گویند. داده هایی که در حافظه ی طولانی مدت ذخیره شده اند هر چقدر کمتر استفاده شوند زودتر فراموش می شوند اما ذهن برای یاد آوری آن قسمت های کلیدی را حفظ می کند. قسمت های کلیدی بویی است که شما را به کودکی باز می گرداند، مزه ای است که شما را به سال های دور می برد. این ها مانند کلید واژه عمل می کنند یعنی ذهن به جرقه ای نیاز مند است تا آن ها را دوباره و دوباره به یاد بیاورد. به این روش ذخیره ی اطلاعات به روش کد بندی می گویند. اما می توان این روش را تقویت کرد. شما می توانید با استفاده از این روش زبان جدیدی بیاموزید، فرمول ها را حفظ کرده و مواردی که به خاطر می سپارید را افزایش دهید. می توانید برخی از روش ها مانند شرطی سازی را امتحان کنید. یا از روش قلعه ی ذهنی استفاده کنید. شاید بیشتر شما کاراگاه شرلوک هولمز عصر جدید را دیده باشید که با این روش خاطرات را به یاد می آورد. این روش کاملا واقعی و علمی است. در این روش فرد تصور می کند که حافظه اش یک خانه یا قلعه است که اطلاعات درون اتاق های آن پنهان شده است با گشتن درون این اتاق ها اطلاعات را بازیابی می کند. در روش کد بندی یک جرقه لازم است تا تمام آن ها بازیابی شوند.

مطالبی که بیان شد تنها قطره ای از دریای کارایی های حافظه است. هنوز روش های زیادی وجود دارد که ذهن هر کس از آن ها در ذخیره سازی داده ها استفاده می کند. یا حتی یک ذهن از چندین روش مختلف برای ذخیره ی اطلاعات استفاده می کند. اما نکته ی مهم این است که ذهن می تواند ما را فریب دهد و چیز هایی که وجود نداشته اند را در قالب خاطرات به ما قالب کند و حتی جالب است بدانید در حالی که سعی می کنید خاطره ای را به یاد بیاورید در واقع ذهن شما آخرین باری که آن را به یاد داشته اید را به یاد می آورد به همین علت ممکن است خاطره ای تحریف شده باشد و جالب تر این که همه انسان ها حداقل یک خاطره دارند که متعلق به خودشان نیست. پس مراقب باشید فریب ذهن خود را نخورید.

شاد باشید

سرعت و پویایی محیط در راستای سیلی از داده هاست که جامعه و پیشرفت فناوری تولید می کنند. تصمیم گیرندگان و افراد بطور کلی قادر به پردازش همه این اطلاعات نیستند. بنابراین، نیاز مبرمی برای ابزارهای حمایتی، که بر ICT اتکا دارند احساس می شود . آینده نگران و استراتژیست ها ابزار ICT را دارای پتانسیل اضافه برای افزودن کیفیت تحقیقات آینده در نظر می گیرند، برای مثال از طریق بین المللی کردن، نمایه سازی و تحقیقات مغزی .
فرایندهای پیش بینی درحال حاضر توسط برنامه های نرم افزاری با تنوع گسترده ای حمایت می شوند. اینها شامل پایگاههای داده روند، نرم افزار تحلیلی برای برون یابی روند یا بسته های نرم افزاری سناریو. ازآنجا که پیش بینی بعنوان یک جمع آوری سیستماتیک، مشارکتی و هوش آینده ای و فرایند سازی با چشم انداز متوسط تا بلند مدت با هدف فعال کردن تصمیمات امروزی و بسیج اقدام مشترک تعریف می شود. نهایتا در مورد سازگاری با تحولات آینده است که باید در تصمیم گیری منعکس کند ، خدمت نرم افزار در هرجنبه از حمایت تصمیم رو به جلو می تواند یک ابزار پیش بینی مبتنی بر ICT خوانده شود.به همین منظور در تحقیق حاضر، ما ابزار پیش بینی مبتنی بر ICT را بعنوان ICT مورد استفاده برای آغاز، اتومات سازی، پیاده سازی یا حمایت کردن فرایندهای پیش بینی تعریف می کنیم. برای فرایندهای پیش بینی، ما از یک تعمیم نسخه ای از فرایند فناوری پیش بینی Reger ریجر استفاده نمودیم . علاوه براین، ما استدلال کردیم که استفاده از ابزار ICT نتایج عمیقی را بر ماهیت فرایندهای پیش بینی خواهد داشت.
 بانولس و سالمرون حمایت ICT در پیش بینی را بصورت یک مقدمه سیستم های پشتیبانی از پیش بینی (FSSs) درنظر گرفتند که هدف پشتیبانی از تصمیم گیریهای استراتژیکی را دارد. این امر FSSs را به سیستم های پشتیبانی تصمیم (DSSs) مرتبط می سازد که هدف مشترکی را به اشتراک می گذارند . با این حال، DSSs تاکنون در وظایف مدیریتی و عملیاتی بیشتر مهارت پیدا کرده اند. کورتنی این امر را به این حقیقت نسبت داد که DSSs معمولا نیاز به اعداد یا اطلاعات "سخت" مشابه بعنوان ورودی دارند اما اظهار داشت که مسائل پیچیده یا نابکار  تصمیم گیری در جامعه مدرن نیاز به ورودی کیفی یا "نرم تری" دارد. پیش بینی معمولا یک رویکرد برای مقابله با مسائل نابکار  و بعنوان یک فرایند خلاق و مبتنی بر گروه در درجه اول بر اطلاعات کیفی اتکا دارد. بنابراین، تعجب آور نیست که پیش بینی از دیگر فرایندهای عملیاتی تر عقب مانده است زمانی که صحبت از ترکیب ICT با فرایندهای حرفه ای می شود. برای مثال،  بیشاپ و کالینز تعدادی تکنیک های سناریو که اقلیت قریب به اتفاق شامل ابزارهای ICT می شدند را فهرست کردند. در سالهای اخیر، با اینحال، انتقال از تفکر علمی به کاربرد واقعی نرم افزار حمایتی در فرایندهای پیش بینی شرکتها جذابیتی بدست آورده است 
درحالیکه عهده داری ICT برای توسعه بیشتر پیش بینی وعده داده می شود، همچنین محتمل بنظر می رسد که موانع و محدودیتهایی برای دراختیارگرفتن حمایت ICT در پیش بینی وجود داشته باشد. استدلال فوق درحال حاضر نشان می دهدکه هرچه یک فرایند کیفی تر باشد، حمایت آن با ICT سخت تر می شود. علاوه براین، همانطور که برای همه DSS ها درست می باشد، پیچیدگی FSS ها نمی تواند ورودی بد را به نتایج قابل استفاده تبدیل نماید . ماهیت پیچیده محیط های تصمیم گیری چالشهای مختلفی را برای FSS ها ازجمله تعاملات و تاثیرات غیرخطی و همچنین مسائل اخلاقی مانند مسائل پاسخگویی و مسئولیت پذیری مطرح می سازد. این نشان می دهد که یک مفهوم ساختاری از کمک احتمالیICTدر آینده برای فرایندهای پیش بینی تابحال وجود نداشته است. تحقیق حاضر، این فقدان مفهوم را با هدف جمع آوری نظرات کارشناسان درباره نقش آینده ICT در پیش بینی و طرح تغییرات حاصل در اجرای فرایند پیش بینی برطرف می سازد.تکنیک دلفی بعنوان یک فرایند ساختاری گروه ارتباطات برای دستیابی به این هدف  بخصوص از آنجایی که ما با یک موقعیت عدم قطعیت در آینده مواجهیم، مناسب می باشد . به همین منظور، در تحقیق حاضر، ما از نوع زمان واقعی مبتنی بر ICT این تکنیک استفاده کردیم. این امر در میان 177 نفر از کارشناسان مشهور بین المللی در پیش بینی از 38 کشور دنیا انجام شد. به شرکت کنندگان تعداد 20 پیش بینی درباره نقش آینده ICT در پیش بینی در سال 2020 ارائه شد. کارشناسان احتمال وقوع برای هر رخداد راتخمین زدند. علاوه براین، آنها تاثیر بر حرفه ی پیش بینی را اگر پیش بینی رخ دهد و همچنین مطلوبیت وقوع پیش بینی را امتیازدهی کردند. با تحلیل و بحث نتایج این بررسی، ما به اسلوب تحقیقات انجام شده در زمینه های مختلف ابزار پیش بینی ICT کمک کردیم. ما اینکه چگونه ICT می تواند در پیش بینی پیشران باشد را شناسایی کردیم و همچنین محدودیت ها را برای این توسعه آشکار کردیم. علاوه براین، ما برای تشویق محققان برای غنی سازی کار خودشان تلاش کردیم.
درادامه این مقاله ، شرح مفهوم سازی پیش بینی های مطرح شده به پنل دلفی را ردگیری می کند. پس از آن، ما فرایند روش کار استفاده شده در مطالعه دلفی را بیشتر ترسیم می کنیم. بطور مختصر نتای کمی و کیفی بررسی دلفی را بیان می کنیم. محرکهای مبتنی بر ICT را در فرایندهای پیش بینی و همچنین محدودیت ها قبل از نتیجه گیری سناسایی می کنیم.