صدمات زانو

با توجه به ساختار پیچیده و ظرفیت تحمل وزن آن، زانو مفصلی است که معمولا مجروح می شود. آسیب دیدگی زانو می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد.

برخی از آسیب دیدگی های با شدت کمتر که در عین حال دردناک بوده و عملکرد زانو را محدود می سازند، مصدومیت زانوی دونده (درد یا حساسیت به یا در زیر کشکک در جلو یا سمت بغل زانو)، سندرم نوار ایلیوتیبیال (درد در قسمت بیرونی زانو)، و التهاب تاندون که تاندونیت نیز نامیده می شود (که با دژنراسیون در تاندون مشخص شده و معمولا جایی است که استخوان پیوند می خورد) می باشند. 

صدمات شدیدتر شامل کبودی استخوان یا آسیب به غضروف یا رباط است. دو نوع غضروف در زانو وجود دارد. یکی از آنها منیسک است، که دیسکی هلالی شکل بوده و شوک بین ران (فمور)‌ و استخوان ساق پا (درشت نی و نازک نی) را جذب می کند. دیگری سطح پوششی (یا مفصلی) غضروف است. این بخش شامل انتهای استخوان است جایی که به همدیگر می رسند و به آنها اجازه می دهد که در برابر یکدیگر بلغزند. چهار رباط اصلی که زانو را پشتیبانی می کنند عبارتند از رباط متقاطع قدامی (ACL)، رباط متقاطع خلفی (PCL)، رباط جانبی (MCL) و رباط طرفی خارجی (LCL). 

آسیب دیدگی زانو می تواند حاصل از یک ضربه یا پیچ خوردگی در زانو باشد. می تواند از افتادن نامناسب پس از یک پرش یا از دویدن بسیار سخت و بیش از حد یا بدون گرم کردن مناسب ناشی شده باشد.