کمپیلوباکتر ژژونی و کمپیلوباکتر کولی به عنوان شایع ترین عوامل بروز تورم روده باکتریایی در جهان شناسایی شده اند. انسان اغلب با خوردن مواد غذایی آلوده، بویژه مرغ نیم پخته ، آلوده می شوند، البته منابع دیگر باکتری نیز شرح داده می شود. کمپیلوباکتری معمولا یک بیماری خود محدود شونده است . درمان ضد میکروبی تنها برای بیماران مبتلا به بیماری شدید و کسانی که از لحاظ ایمنی بدن به خطر بیافتند لازم است. رایج ترین عوامل ضد میکروبی مورد استفاده در درمان عفونت ناشی از کمپیلوباکتر عبارتند از ماکرولیدها، مانند اریترومایسین، و فلوروکینولون ها، از جمله سیپروفلوکساسین. تتراسایکلین ها به عنوان یک گزینه ی جایگزین در درمان کمپیلوباکتر بالینی توصیه شده است اما در عمل اغلب از آنها استفاده نمی شود. با این حال، در طول چند دهه گذشته تعداد روزافزونی از ایزوله های های مقاوم کمپیلوباکتر باعث گسترش مقاومت در برابر فلوروکینولون ها و دیگر آنتی بیوتیک ها مانند ماکرولیدها، آمینوگلیکوزیدها، و بتالاکتام ها شده اند. روندها در مقاومت ضد میکروبی نشان هنده ی یک رابطه ی آشکار بین استفاده از آنتی بیوتیک ها در دامپزشکی و محصول حیوانی و ایزوله های مقاوم کمپیلوباکتر در انسان بوده است. در این پژوهش، الگوهای مقاومت در حال بروز به عامل های ضد میکروبی مفید در درمان این بیماری معرفی می شود و مکانیسم های مقاومت در برابر این داروها در کمپیلوباکتر مورد بحث قرار می گیرد.

کمپیلوباکتر ژژونی  و کمپیلوباکتر کولی

ریزموجودات کمپیلوباکتر باکتری های کوچک، منحنی شکل مارپیچ و گرم منفی جنبنده هستند که معمولا در روده ی حیوانات اهلی و وحشی یافت می شوند. تاکنون بیست و یک گونه کمپیلوباکتر شناسایی شده است و از میان آنها، مهم ترین گونه های بیماری زا کمپیلوباکتر ژژونی و به میزان کمتر، کمپیلوباکتر کولی است. هر دوی این گونه های کمپیلوباکتر با دیگر عوامل بیماری زای مرتبط با بیماری های ناشی از مواد غذایی متفاوت هستند چراکه آنها اساسا میکروآئروفیلی هستند، و قادرند در جوِّ حاوی حدود 10٪ دی اکسید کربن و 5% اکسیژن، و در دمای بین حدود 30 و 46 درجه سانتی گراد رشد کنند، و در نتیجه به عنوان کمپیلوباکترهای گرمادوست طبقه بندی می شوند. ( سیارک)
در انسان، باکتری های کمپیلوباکتر باعث نوعی بیماری به نام کمپیلوباکتریوس می شوند، که شایع ترین عفونت روده ای انسانی در کشورهای توسعه یافته است. کمپیلوباکتر هر ساله عامل اسهال در تقریبا 400 تا 500 میلیون نفر در سطح جهان است. بعضی از گونه های کمپیلوباکتر پاتوژن های جانورآورد(مشترک انسان و دام) هستند(کمپیلوباکتر کولی و کمپیلوباکتر ژژونی) و انسان ها اغلب از راه خوردن غذا یا آب آلوده مبتلا می شوند.

منابع اصلی این ریزموجودات زنده گوشت خام یا نپخته، بویژه گوشت مرغ، شیر غیر پاستوریزه، آب آشامیدنی آلوده و تماس با حیوانات است. سرایت این بیماری از انسان به انسان نیز مشاهده شده است،البته در موارد اندک. بیماری ها معمولا پراکنده هستند، اگر چه ممکن است شیوع پیدا کنند.

دوز عفونت دقیقا مشخص نشده، اما این بیماری در آزمایشگاه با کمتر از 500 سلول باکتریایی بوجود آمده است. علاوه بر این، یک آزمایش بالینی با یک مدل عفونت آزمایشی داوطلبانه با شیوع گونه شناخته شده ی کمپیلوباکتر ژژونی CG8421 انجام شده است. در این آزمایش، در مجموع 23 نفر 106 × 1 یا 105 × 1 کلونی تشکیل دهنده ی واحدهای کمپیلوباکتر ژژونی با نرخ حمله ی (درصد افرادی که مبتلا به بیماری می شود.)به ترتیب 100٪ و 93٪،دریافت کردند. دوز عفونی بستگی به چند عامل از جمله ناقل و حساسیت افراد است. در کودکان، تعداد باکتری های عامل بیماری ممکن است پایین تر از بزرگسالان باشد.

پس از یک دوره کمون 1 تا 5 روزه، علائم، از جمله اسهال، درد شکم و تب، ظاهر می شود. کمپیلوباکتریوس معمولا یک بیماری خود محدود شونده است، اما در برخی از موارد ممکن است پیچیدگی هایی رخ دهد، مانند ورم واکنشی مفاصل(در 1 تا 5 درصد از بیماران آلوده به کمپیلوباکتر) و سندرم گیلن باره، یک نوع آسیب عصبی پس از عفونت که علت اصلی فلج است(در 01/0 تا 03/0 درصد از بیماران مبتلا به کمپیلوباکتریوس).

در مدیریت درمان کمپیلوباکتریوس انسانی،

مایع درمانی مهمترین درمان است. درمان ضد میکروبی تنها در بیماران مبتلا به بیماری شدید و کسانی که از لحاظ ایمنی بدن ضعیف هستند نیاز است.

رایج ترین عوامل ضد میکروبی مورد استفاده در درمان عفونت های ناشی از کمپیلوباکتر ماکرولیدها، مانند اریترومایسین، و فلوروکینولون ها، مانند سیپروفلوکساسین هستند. تتراسایکلین ها به عنوان یک گزینه ی جایگزین در درمان بالینیکمپیلوباکتریوس توصیه شده است، اما در عمل اغلب از آنها استفاده نمی شود. ترجمه  itrans.ir 

آلودگی در گوشت مرغ خام و مصرف مرغ نیم پخته عوامل عمده ی خطر کمپیلوباکتر انسانی هستند.

مکانیسم های مختلف بیماری زایی یعنی، تحرک، دفاع فشار اکسایشی، تولید سم، خواص تهاجمی، کسب آهن و مرحله زیست پذیری اما غیرقابل کشت آهن را در بدن انسان تکثیر می کند. از آنجا که بیشتر در زنجیره غذایی موجود می باشند، تلاش برای پیشگیری از بیماری های کمپیلوباکتر در انسان لازم است.
کمپیلوباکترها میل یاخته های منحنی مارپیچ به شکل S ، باریک، جنبنده، گرم منفی می باشند. عرض و طول سلول ها به ترتیب از 2/0 تا 9/0 میکرومتر 5/0 تا 5 میکرومتر متفاوت است. تحرک کمپیلوباکتر ژژونی با واسطه تاژک تک قطبی انجام می شود. آن ها اکسیژن خواه هستند ، قندها را سوخت و ساز نمی کنند و از واسطه های چرخه TCA به عنوان منبع انرژی استفاده می کنند. به 5 تا 7٪ اکسیژن و 10٪ دی اکسید کربن با دمای رشد بهینه 37-42 درجه سانتیگراد نیاز دارند. کمپیلوباکتر ژژونی در سراسر جهان به عنوان یک پاتوژن مهم ناشی غذا شناخته شده است. اسهال و استفراغ انسان ناشی از این موجود زنده اغلب مربوط به مصرف گوشت قرمز و ماکیان است. زیستگاه طبیعی برای گونه کمپیلوباکتر، روده پرندگان و حیوانات خونگرم از جمله مرغان دریایی و دیگر حیوانات وحشی است. کمپیلوباکترها ممکن است از طریق مدفوع حیوانات، پرندگان و یا انسان های آلوده وارد محیط زیست شوند.

بررسی عوامل واگیری

حیوانات میزبان کمپیلوباکتر اس.پی.پی به عنوان یک منبع آلودگی مشخص شده اند و با بقای این موجود زنده در طبیعت مرتبط می باشند، زیرا مواد دفعی به طور مستقیم به محیط آبی ریخته می شود. این میکروارگانیسم باعث اسهال و استفراغ می شود، که اغلب منجر به بیماری جدی عصبی مانند سندرم گیان باره و در نهایت مرگ می شود. عوامل بیماری زای مختلف در کمپیلوباکترها به بقا و استقرار بیماری در میزبان کمک می کند.

 تحرک و شیمی گرائی

نشان داده شده که تحرک و شیمی گرائی نقش مهمی در استقرار باکتریایی محیط های مختلف ایفا می کنند. شیمی گرائی به سمت ادرار در اچریچیا کلی، یک پاتوژن شایع مجاری ادراری، یافت شده است که نشان می دهد شیمی گرائی باکتریایی در بیماری زایی عفونت های دستگاه ادراری نقش دارد.
اثبات شده است که تاژک نقش حیاتی در چسبندگی به سلول های مخاطی ایفا می کند. کمپیلوباکتر ژژونی با کمک تاژک ساز به صورت یک همچسبی به سلول های مخاطی می چسبد و در روده خرگوش ها، موش های شیرخوار، همسترها و غیره مستقر می شود. ژن های رمزگذاری برای تاژک ساز از گونه های کمپیلوباکتر ژژونی جدا شده اند. مطالعات دسته بندی ژن Fla Aعموما برای شناسایی گونه های کمپیلوباکتر ژژونی و کمپیلوباکتر کولی جدا شده از محیط زیست انجام می شود.
شیمی گرائی باکتریایی یک سیستم انتقال سیگنال پیچیده است که به وسیله آن باکتری ها قادر به حس محرک زیست محیطی بوده و با چرخش تاژک به آنها پاسخ می دهند. در سال 1986، پاستر و گیبونز با روش کمیتی، نقش شیمی گرائی در کلونی دهانی در کمپیلوباکتر انتخابی و گونه های ولینلای جدا شده از پلاک لثه را مورد مطالعه قرار دادند. مطالعات نشان داد که سلول های کمپیلوباکتر کانسیسوس به سمت فرمات و نه ترکیبات دیگر تست شده (لاکتات ها، اسیدهای آمینه و قندها) جذب شدند.
شیمی گرائی مثبت برای فرمات ممکن است کمپیلوباکتر را قادر به مستقر شدن درحفره دهان و همچنین کلون کردن درفرو رفتگی های لثوی گرداند. شیمی گرائی کمپیلوباکتر به سمت مواد شیمیایی مانند، صفرا و بزاق، که توسط کیسه صفرا و دستگاه گوارش ترشح می شوند (محل اصلی سرایت کمپیلوباکتر در میزبان) مورد مطالعه قرار گرفت. دیگر مواد شیمیایی که با آنها آزمایش انجام شد عبارتند از کربوهیدرات، یون های غیرآلی، اسیدهای آمینه و اسیدهای آلی. این مواد شیمیایی به صورت کیفی با استفاده از روش پلاگ سخت آگار تست شدند. مناطق متراکم تجمع باکتری در اطراف پلاگهای آگار حاوی جذب کننده ها مشاهده شدند. بزاق تنها جاذب شیمیایی قوی در مورد کمپیلوباکتر ژژونی بود و در مطالعات مربوط به چرخش تاژک بررسی شد. واسطه های اسید آلی چرخه اسیدی تری کربوکسیلیک جاذب شیمیایی کمپیلوباکتر، سالمونلا تیفی موریوم و سودوموناس آئروژینوزا بودند که همه آنها دارای یک سیستم جذب چرخه اسید کربوکسیلیک هستند. جذب شیمیائی کمپیلوباکتر به سمت صفرا، بزاق و ال-فوکوز، توانایی آن برای تجمع در روده و صفرای حیوانات را ثابت می کند.

تهاجم و چسبندگی
یکی از مهم ترین جنبه های واگیری درکمپیلوباکتر ماهیت تعامل آن با سلول های روده است. نفوذ مخاط روده نقش مهمی در پاتوژنز اسهال و استفراغ حاصل از کمپیلوباکتر ایفا می کند. کمپیلوباکتر به پوشش سلول روده انسان می چسبد و سپس وارد سلول ها می شود. انتقال کمپیلوباکتر ژژونی از مانع سلول روپوشه ای منعکس کننده مکانیسم بدخیمی است که باکتری از طریق آن به زیربافت مخاطی دسترسی می یابد و باعث آسیب و التهاب بافت و در نتیجه اسهال و استفراغ می شود............این مقاله ادامه دارد  ترجمه  itrans.ir