کیفوز سینه

ستون فقرات دارای انحنای عادی در صفحه ساژیتال است که کیفوز سینه اولین انحنا است. افزایش سن و زن بودن ارتباط مستقیمی با زاویه کیفوز سینه دارد . چندین عامل با کیفوز بیش از حد (هایپرکیفوز) ارتباط دارند که عبارت‌اند: از بین رفتن ارتفاع دیسک‌های بین مهره و صفحه انتهای مهره از بین رفتن ارتفاع مهره قدامی و عدم قدرت و استقامت در عضلات اکستانسور کمر . پیشنهاد می‌شود که هایپرکیفوز فشار بیشتری روی ستون فقرات ایجاد می‌کند و عضلات بالاتنه در طول فعالیت‌های پوسچر عمودی فشار وارد می‌کنند که ممکن است عوامل منجر به افزایش کیفوز سینه را تشدید کنند . هایپرکیفوز از نظر بالینی مهم است؛ زیرا با درد گردن و کتف و آمادگی قلبی عروقی پایین، قدرت عضلانی، تعادل، عملکرد فیزیکی و شیوع شکستگی مهره پوکی استخوان سینه ارتباط دارد . نشان داده شده است که تمرینات تقویت و استقامت عضلات اکستانسور بالاتنه، به کاهش درد و حفظ تراکم معدنی استخوان کمک می‌کند و از شکستگی بعدی مهره پیشگیری می‌کند.. گرچه چندان مطالعه نشده است، اما ارزیابی لوردوز کمر نیز در افراد مبتلا به پوکی استخوان ذکر شده مهم است؛ زیرا در کسانی که مبتلا به انحناهای مسطح به علت فشار وارد شده به این قسمت محور اسکلتی هستند، تجویز برخی از ارتزها منع شده است. بنابراین، مدیریت مطمئن انحناهای ستون فقرات به شناسایی افراد در معرض خطر شکستگی پوکی استخوان و کاهش عملکرد، تجویز استفاده از بریس و نظارت مداوم بر واکنش به مداخله‌های درمانی هدفمند برای بهبود پوسچر کمک می‌کند.

رده‌بندی بین‌المللی عملکرد، ناتوانی و سلامتی (ICF) که به‌وسیله سازمان جهانی بهداشت ایجاد شد است، شامل «ساختار بالاتنه» در مرکز خود است تا اهمیت این رده‌بندی را در درک طیف خاص محدودیت‌های عملکرد نشان دهد که برای افراد مبتلا به پوکی استخوان مهم است . دستورالعمل‌های عملیات بالینی برای توان‌بخشی زنان مبتلا به پوکی استخوان ستون فقرات، شامل ارزیابی پوسچر و تصحیح انحنای غیرعادی ستون فقرات است . اما علل انحنای غیرعادی ستون فقرات در افراد مبتلا به پوکی استخوان چند عملکردی (multifactorial) هستند و اغلب مربوط به ضعف عضله تا درجه بالاتر شیوع شکستگی مهره پوکی استخوان هستند . علیرغم این مشاهدات، احتمال شکستگی مهره پوکی استخوان 5/2 برابر شده در هر انحراف استاندارد، در زاویه کیفوز اندازه‌گیری شده با شیب‌سنج دیجیتال در زنان قفقازی در یک کلینیک پوکی استخوان، افزایش یافت . طبق اطلاعات ما، ارتباط بین شکستگی مهره و انحنای ستون فقرات در ناحیه کمر بررسی نشده است. ارتباط بین پوسچر و درد، عملکرد فعالیت‌های روزانه زندگی (ADL) و عملکرد فیزیکی خود گزارش شده و کیفیت زندگی (QOL) در این جمعیت بیماران مشخص نیست. گرچه رابطه زمان بین انحنای غیرعادی ستون فقرات و تعادل نامشخص است، اما افراد مبتلا به درجه بالاتر کیفوز، عملکرد بدتری در آزمون‌های تعادل داشتند و تعادل در نتیجه مداخله به‌منظور بهبود دادن پوسچر، بهبود یافت . این یافته‌ها به همراه شواهد مستقیم  نشان می‌دهند که مداخله‌های هدفمند طراحی شده برای بهبود یا حفظ راستای پوسچر، ممکن است خطر شکستگی ناشی از زمین خوردن و نیز شکستگی مهره را کاهش دهد. بنابراین، ارزیابی مطمئن پوسچر که می‌تواند به راحتی در شرایط بالینی انجام شود و ارتباط مورد انتظار با آزمون‌های تعادل مبتنی بر عملکرد را نشان دهد، برای مدیریت بهینه افراد مبتلا به پوکی استخوان مهم است.
آزمایش‌های ورزشی در افراد مبتلا به پوکی استخوان، پوسچر و قدرت یا استقامت عضله اکستانسور را با استفاده از شاخص‌های مختلف نتایج ارزیابی می‌کنند . درک ما از ارتباط بین پوسچر و نتایج بالینی مرتبط از قبیل درد، عملکرد فیزیکی و کیفیت زندگی به‌وسیله عدم یکنواختی شاخص‌های مورد استفاده برای ارزیابی این ساختارها محدود می‌شود. معمولا، عملکرد فیزیکی با استفاده از خود گزارشی ارزیابی می‌شود و به عنوان یک زمینه در پرسشنامه‌های کیفیت زندگی گنجانده شده است . عملکرد فیزیکی خود گزارش شده، ویژگی‌های مختلف را به جای شاخص‌های مبتنی بر عملکرد منعکس می‌کنند . علاوه بر این، تعریف عملکرد فیزیکی در مقالات متناقض و متفاوت است. تعریف ارائه شده به‌وسیله جت (1993) عملکرد فیزیکی را به این شکل توصیف می‌کند: «عملکرد افراد در فعالیت‌های روزانه مورد نیاز برای حفظ خود. نمونه‌های آن عبارت‌اند از عملکرد فعالیت‌های اساسی زندگی (ADL اساسی) از قبیل لباس پوشیدن، حمام کردن، راه رفتن و فعالیت‌های پیچیده زندگی (که فعالیت های روزانه زندگی ابزاری، IADL نامیده می‌شوند) از قبیل آماده کردن غذا، خرید و رفت و آمد . با توجه به این‌که پوسچر غیرعادی با قدرت و استقامت عضله اکستانسور کمر، اختلالات تعادل و زمین خوردن ارتباط دارد، ممکن است که با محدودیت‌ها در عملکرد فیزیکی (ADL/IADLs) و کیفیت زندگی ارتباط داشته باشد.