ریحان سبز و بنفش

ریحان سبز بهتر است یا بنفش ؟  تفاوت ریحان در رنگ های مختلف چیست

ریحان (نام علمی: Ocimum basilicum) در کشور ما نسبت به سبزی های دیگر به طور فزاینده ای رواج ندارد ، نمی توان آن را تقریبا در قفسه های هر سوپر مارکتی یافت و همه تفاوت بین رنگ ریحانی  ریحان سبز و ریحان بنفش را نمی دانند. آیا واقعاً بین خواص ریحان سبز و  ریحون بنفش  تفاوت وجود دارد؟ و همچنین بهترین استفاده از این گیاه چیست؟

 

از نظر ویژگی ها، ریحان سبز کمی لطیف تر و آبدار تر است. با تشکر از رنگ ریحونی این سبزی بسیار معطر و خوشبو که ایرانی ها معمولا در کنار کباب کوبیده مصرف می کنند،  ریحان  را به طور فعال در دسر ها ، انواع کوکتل ، لیموناد و غیره می توان استفاده کرد.

 

اما ریحان بنفش طعم تیزتر دارد و همین امر آن را به یک چاشنی ایده آل برای ماهی ، گوشت و غیره تبدیل می کند. البته از ریحان سبز نیز برای پختن گوشت و ماهی استفاده می شود اما بنفش طعم و عطر بیشتری می بخشد.

 

تفاوت ریحان سبز و بنفش

تفاوت بذر ریحان سبز و بنفش    ریحان سبز بهتر است یا بنفش

انواع زیادی از ریحان وجود دارد ، اما با توجه به رنگ برگها ، همه آنها به دو نوع ریحان بنفش و ریحان سبز تقسیم می شوند. ما خواهیم فهمید که ویژگی های آنها چیست و فرق ریحان بنفش و سبز  چگونه است.
ریحان سبز طعم ملایمی دارد و بنابراین معمولاً در آشپزی اروپایی استفاده می شود. آنها دسرهای زیادی را با این گیاه آماده می کنند ، اما ظاهر بنفش برای آنها مناسب نیست.اما ساکنان قفقاز و آسیایی ها ریحان بنفش را ترجیح می دهند و از طعم غنی و تند آن قدردانی می کنند.

ریحان سبز عطر و بوی خاصی می بخشد ، به ویژه با لیمو که در تولید نوشیدنی های خوش طعم استفاده می شود.

در مقابل ،  ریحان بنفش  ، ریحان قرمز یا ریحان سیاه (با برگهای بنفش سیاه) ، بوی تندتری دارد. کافی است از کنار ریحان بنفش در بازار عبور کنید و بلافاصله بوی تند مشخص را احساس خواهید کرد.
همانطور که از نام گونه ها مشخص است ، یکی از آنها دارای برگهای سبز ، دیگری دارای رنگ بنفش  ، بنفش بنفش یا بنفش سیاه است.

 

رنگ ریحانی

ریحان بنفش بهتر است یا سبز  چرا ریحان بنفش برای بدن مفید است

خواص ریحان بنفش و سبز

ریحان را گیاه سلطنتی می نامیدند و اعتقاد بر این بود که این گیاه فواید زیادی دارد و هیچ آسیبی نمی رساند. هیچ اطلاعاتی در مورد زمان ظهور انواع بنفش ریحان وجود ندارد. معمولاً هنگام ذکر خواص  ریحان  ، قبل از هر چیز در مورد ریحان سبز صحبت می کنند.

قبل از کاشت ریحان یا افزودن آن به ظروف ، باید خود را با ترکیب این گیاه آشنا کنید.

این گیاه حاوی مقدار زیادی آب ، کربوهیدرات ، فیبر و حتی چربی به میزان 0.6 گرم در 100 گرم سبزیجات است. به طور جداگانه ، باید به ویتامین ها اشاره کرد ، که به مقدار زیاد نیز وجود دارند. بیشتر از همه در ویتامین های سبزیجات ، که در گروه B گنجانده شده است ، شامل اسید فولیک ، اسید پانتوتنیک ، ریبوفلاوین ، تیامین ، نیاسین و کولین با پیریدوکسین است. این گیاه همچنین دارای ویتامین A به شکل بتاکاروتن و اسید اسکوربیک است. در مقادیر کمتر ، سبزیجات حاوی ویتامین های گروه های PP ، K و E هستند.

ریحون بنفش  حاوی مقدار زیادی عناصر کمیاب مفید است. این گیاه سرشار از منیزیم ، سدیم ، فسفر ، کلسیم و پتاسیم است. همچنین حاوی سلنیوم ، روی ، منگنز و آهن است. بسیاری از کالری سبزیجات متعجب هستند ، زیرا حتی بیشتر از خیار است و حدود 25 کیلو کالری است.

ریحان با عطر خود متمایز می شود ، که به دلیل اسانس های موجود در ترکیب ظاهر می شود. انواع مختلف سبزیجات حاوی یک تا یک و نیم درصد اسانس ها مانند ساپونین ، اوسیمن ، کافور و متیه هاوینول هستند.

 

ویژگی های مفید ریحان بنفش

بسیاری از مردم علاقه مند هستند بدانند که ریحان بنفش چقدر مفید است و آیا خواص مفیدی دارد یا خیر. این گیاه سالهاست که به دلیل خواص دارویی خود شناخته شده است.  اغلب توسط شفا دهندگان سنتی در درمان بیماری های مختلف استفاده می شد.

بسیاری از مردم از فواید ریحان بنفش برای بدن مطلع بودند و بنابراین اغلب از آن برای تسکین التهاب در دستگاه ادراری تناسلی یا پاکسازی بدن استفاده می کردند. همچنین اغلب برای از بین بردن بیماری های دستگاه گوارش استفاده می شد.

 

به دلیل محتوای بالای ویتامین در گیاه ، از آن برای سفت کردن ناخن ها ، تغییر ظاهر پوست و بهبود کشسانی عروق خونی استفاده می شود. برگهای سبز حاوی روغنهای ضروری زیادی هستند که نه تنها بوی مطبوعی به آنها می دهد ، بلکه آنها را با ریز عناصر مفید غنی می کند. به همین دلیل ، از برگهای گیاه اغلب برای تهیه دارو برای زنان و مردان در برابر نفخ استفاده می شود.

 

بسیاری از مردم ریحان را یک محافظ عالی می نامند که می تواند بدن انسان را در برابر اثرات منفی اشعه محافظت کند. همچنین ، خواص مفید گیاه شامل اثر ضد میکروبی آن است ، به همین دلیل بیماری های اندام های داخلی درمان می شوند و زخم های سطح پوست ضد عفونی می شوند.

پزشکان به مردان مبتلا به اختلال نعوظ توصیه می کنند از داروهای حاوی ریحان استفاده کنند. ریحان  یک داروی تقویتی جنسی عالی هستند که قدرت و میل جنسی را در مردان در هر سنی افزایش می دهد.

 

 

خواص مفید ریحان قرمز به افراد مبتلا به میگرن شدید کمک می کند تا با آن کنار بیایند. برای از بین بردن سردرد ، باید حمام گرم کنید ، که کمی روغن ریحان به آن اضافه شده است. برای افزایش اثر درمانی ، توصیه می شود کمی خامه و چند قطره عسل به روغن اضافه کنید.

در واقع ، خواص مفید و موارد منع مصرف ریحان بنفش تفاوت کمی با انواع سبز دارد. اما تفاوت وجود دارد. علاوه بر این ، ریحان بنفش  هم فواید  و هم مضرات بیشتری دارد. این آسیب در افزایش محتوای جیوه در مقایسه با ریحان سبز نهفته است. فایده ریحان بنفش - در افزایش محتوای رنگدانه گیاهی از گروه آنتوسیانین ها است.   در غیر این صورت ، مزایای همه انواع یکسان است:

 

آنتوسیانین ها چیست

آنتوسیانین ها رنگدانه های گیاهی هستند که رنگ گل ها را تعیین می کنند. به لطف آنتوسیانین ها ، گلها می توانند:

رنگ صورتی؛
قرمز؛
رنگ قهوه ای؛
آبی؛
رنگ بنفش.
از آنجا که رنگ به سلول Ph بستگی دارد ، گلهای یک گونه گیاهی یکسان بسته به اسیدیته خاک می توانند متفاوت باشند. در خاک اسیدی ، گلها قرمز ، در خاک خنثی ، آبی-بنفش ، در خاک قلیایی ، زرد-سبز می شوند.

برخی از گیاهان ، از جمله ریحان بنفش ، همچنین حاوی آنتوسیانین در ساقه ها و برگها هستند. در این مورد ، شدت رنگ شاخه و برگ نیز به طور مستقیم به شدت روشنایی بستگی دارد: هرچه نور بیشتر باشد ، رنگ غنی تر است.

بنابراین ، رنگ ریحان بنفش به 4 عامل بستگی دارد:

مقدار آنتوسیانین ها در گیاه ؛
اسیدیته خاک ؛
سطح روشنایی
نوع بذر ریحان
بر این اساس ، مزایا ممکن است کاهش یا افزایش یابد ، اما اطلاعاتی در مورد آسیب وجود ندارد. شاید آسیب در همه جا در همان سطح باقی بماند.

فواید آنتوسیانین ها
این رنگدانه ها التهاب روده را از طریق مصرف چربی و کربوهیدرات اضافی کاهش می دهند. عملکرد معده را بهبود می بخشد. بر این اساس ، با توجه به این شاخص ها ، مزایای انواع بنفش  بیشتر از نوع سبز است.

 

عکس ریحان      ریحان بنفش

چرا ریحان بنفش برای زنان مفید است

خواص مفید ریحان بنفش برای زنان ، اول از همه ، به دلیل اعتقاد به معجزه آسایی این گیاه ، روحیه را بالا می برد. زن شاد با چشمانی درخشان در هر سنی زیبا است.

ریحان بنفش حاوی موادی است که برای صاف نگه داشتن پوست مورد نیاز است:

روغنهای ضروری در قسمت هوایی ؛
6 درصد تانن ؛
روغن در دانه ها ؛
ویتامین P ؛
کافور ؛
پروویتامین A ؛
ویتامین سی؛
اسانس ریحان دارای ساختار پیچیده ای است. آن شامل:

اوژنول (70) ؛
کافور ؛
لینالول ؛
سینول
اوسیمن
بسیاری از این اسانس ها در عطرسازی یا مسکن ها استفاده می شوند.

بهتر است پوست را با ویتامین ها و سایر مواد مفید "از داخل" با افزودن ادویه تازه به غذا تغذیه کنید.

ریحان در صورت استفاده خارجی ، پوست را ضد عفونی می کند و التهابات جزئی و آکنه را از بین می برد. برای انجام این کار ، هر روز صبح ، پوست را با یک سواب آغشته به آب ریحان پاک کنید. پس از 30 دقیقه ، با آب تمیز بشویید.

همچنین تصور می شود که ریحان ، از جمله ریحان بنفش ، جریان شیر مادر را بهبود می بخشد. اما هیچ کس تحقیقات جدی در این مورد انجام نداده است.

اما آسیب ناشی از جیوه کاملاً ثابت شده است. اما اگر در خاک  چمن می کارید ، آسیب آن حداقل خواهد بود.

 

چرا ریحان بنفش برای مردان مفید است

در شرق ، ریحان را یک داروی آفردودیزیاک (افزایش میل جنسی ) می دانند. و رنگ بنفش به ویژه به عنوان "قوی ترین"  شناخته می شود. در واقع ، هیچ نوع خاصی جلوه خاصی ایجاد نمی کند. اما به دلیل مقدار زیاد مواد مغذی ، ریحان بنفش سیستم عصبی مرکزی را تحریک می کند و رفاه کلی را بهبود می بخشد. در چنین مواردی ، سایر موارد بطور خودکار فعال می شوند.

مردم هند معتقدند که ریحان به انسان احساس عشق ، شفقت و ایمان می بخشد. به افشای استعدادهای بصیرت کمک می کند.

ریحان بنفش  یک گیاه معمولی یک ساله محسوب می شود که گاهی به غذا اضافه می شود. با این حال ، در واقع ، این فرهنگ منحصر به فرد است و نه تنها در بین متخصصان آشپزی ، بلکه در بین دانشمندان نیز محبوب است. با توجه به خواص مفید ریحان بنفش ، این گیاه اغلب در پزشکی برای تهیه داروهایی که بیماری های مختلف را درمان می کنند استفاده می شود.

 

چرا ریحان بنفش مضر است

مزایای افزایش میزان آنتوسیانین ها در ریحان بنفش در بالا به تفصیل مورد بحث قرار گرفته است. اما مزایای این گیاه با آسیب ناشی از محتوای بالای یک ماده دیگر متعادل می شود.
هر نوع ریحان حاوی جیوه است. اما بنفش رکورد دار بین انواع ریحان است. جیوه باعث تحریک و التهاب در روده می شود. بنابراین ، مزایای بالقوه محتوای بالای آنتوسیانین به دلیل حداکثر مقدار جیوه در ریحان بنفش رد می شود.

ریحان در بیماریهای مرتبط با سیستم قلبی عروقی منع مصرف دارد:
فشار خون؛
ایسکمی ؛
ترومبوفلبیت ؛
انفارکتوس میوکارد
انواع سبزیجات با محتوای آنتوسیانین بالا قادر به غلظت خون هستند. اگر اختلالی در روند خونسازی یا افزایش انعقاد خون وجود داشته باشد ، بهتر است از خوردن انواع ریحان خودداری کنید.

ریحان در صورت لخته شدن ضعیف خون ، تمایل به ترومبوز ، بیماریهای حاد اخیر قلبی ، سکته مغزی و حملات قلبی کاملاً منع مصرف دارد.

استفاده از ریحان برای تهیه ظروف و مخلوط دارویی برای کودکان زیر هفت سال و زنان باردار به شدت توصیه نمی شود (مقدار زیادی ریحان خورده می تواند باعث سقط جنین شود ) و همچنین در دوران شیردهی.

مصرف ریحان برای افراد مبتلا به صرع ، دیابت و فشار خون بالا ممنوع است.

بیماریهای آلرژیک و دندان با این گیاه ناسازگار است.

اگر قصد دارید از برگ ریحان برای اهداف دارویی استفاده کنید ، بهتر است ابتدا با پزشک خود مشورت کنید. 

ریحان سبز و بنفش

مضرات ریحان بنفش و موارد منع مصرف

استفاده از داروهای گیاهی ریحان برای دختران باردار توصیه نمی شود. استفاده منظم از این داروها می تواند در بارداری اختلال ایجاد کند. همچنین افرادی که دچار سکته مغزی یا حمله قلبی شده اند باید از مصرف دارو  حاوی ریحان بنفش خودداری کنند. استفاده از داروهای تهیه شده از این گیاهان می تواند رفاه افراد مبتلا به فشار خون بالا یا دیابت را بدتر کند 

 

از نظر ترکیب ،   ریحان بنفش  سالم تر است. رنگ آن به دلیل وجود آنتوسیانین ها است که آنتی اکسیدان هستند. به گفته کارشناسان ، استفاده منظم از ریحان بنفش می تواند در برابر بسیاری از بیماری ها از جمله برخی از انواع سرطان بدن را محافظت کند.

 

در غیر این صورت ، ریحان سبز و بنفش تقریباً برابر است. ریحان سبز و بنفش حاوی ویتامین A ، K ، C ، بتاکاروتن ، پتاسیم ، کلسیم ، منیزیم ، آهن و مس هستند. ریحان حافظه را تقویت می کند ، روی سیستم عصبی تأثیر مفیدی دارد ، سیستم ایمنی بدن را بهبود می بخشد ، جوانی پوست را طولانی می کند و همچنین دارای خواص ضد التهابی و ضد میکروبی است.

 

 

خاک برای پرورش ریحان به ترکیب حاصلخیز ، نفوذپذیر و سبک نیاز دارد. آبیاری منظم و کوددهی ارگانیک مهم است - فقط در این مورد ، برگهای نرم معطر در ریحان رشد می کنند. اگر آبیاری یا کوددهی کافی وجود نداشته باشد ، گیاه سبز تیره می شود که برای طعم ناخوشایند است.

 

ریحان را می توان با نهال یا با کاشت مستقیم در زمین کشت کرد. وقتی فصل سرما به پایان رسید ، نهال ها در باغچه ها کاشته می شوند. اولین کاشت بذر در زمین در اوایل ماه مه انجام می شود و سپس بذرهای جدید دائماً کاشته می شوند. بذر ریحان در دمای +15 درجه سانتیگراد جوانه می زند.

در داخل - در وان ها و گلخانه ها - ریحان گرما دوست بسیار سریعتر رشد می کند. اگر قصد دارید بذر ریحان خود را برداشت کنید ، باید توجه داشته باشید که در  زمین باز ، دانه ها زمان لازم برای  رسیدن ندارند.

اگر ریحان را فقط با یک هدف - استفاده از آن به عنوان سبزی در غذا  پرورش دهید ، نمی توانید از گلدهی گیاه استفاده کنید.(برای بذر) از لحظه گلدهی ، ساقه و برگ های ریحان سفت و تقریباً غیرقابل خوردن می شوند.

برگها و شاخه های جوان ریحان برای سبزیجات - در طول تابستان جمع آوری می شود. قسمت بالای ساقه را با شاخه ها قطع کنید ، 1-2 جفت برگ در زیر آن باقی می ماند. به زودی ، شاخه های جدیدی از جوانه های زیر بغل ظاهر می شوند ، که می توانند دوباره بریده شوند.

ساقه ها و برگ های ریحان را در سایه ، در مکانی با تهویه خوب خشک کنید. ریحان رنگ ، طعم و عطر مشخص خود را در مقابل نور خورشید از دست می دهد.از برگها و گلهای تازه و خشک ریحان برای تهیه انواع غذاها استفاده می شود.

 

ریحان به عنوان چاشنی به سالاد ، غذاهای گوشتی و ماهی اضافه می شود و در کنسرو کردن نیز استفاده می شود.ریحان همچنین به عنوان یک گیاه دارویی - در هومیوپاتی و طب عامیانه استفاده می شود . این گیاه دارای خواص ضد التهابی و مقوی است ، هضم را بهبود می بخشد. بنابراین ، برای گلودرد ، سرفه - برای شستشو ، و همچنین به عنوان کمکی در درمان دستگاه گوارش و دفع استفاده می شود.
    
از زمان های قدیم ، مردم از گیاهان تند به عنوان چاشنی برای غذاهای مختلف استفاده می کردند و گیاه دارویی را از آنها تهیه می کردند.این گیاهان شامل ریحان است که گونه ها و انواع آن در بسیاری از کشورهای جهان برای اهداف آشپزی و دارویی رشد می کنند. 

 

دستور تهیه روغن ریحان در خانه 

تهیه این روغن دارویی در خانه بسیار آسان است.

برگهای تازه و بدون آسیب ریحان را انتخاب کنید.
برگها را با آب سرد بشویید و روی یک حوله بگذارید تا خشک شوند. آنها را در هوای خشک و کمی بادگیر پهن کنید.
برگها را در مخلوط کن خرد کنید. هرچه کوچکتر باشند ، اسانس بیشتری از آنها ترشح می شود.
هر روغن گیاهی را بردارید و آن را با عصاره ریحان مخلوط کنید.
چوب پنبه را محکم ببندید و در محل تاریک و خنک به مدت 3-4 روز بگذارید.
سپس این مخلوط را از طریق پارچه ضخیم صاف کنید.
طبق دستور استفاده کنید.
خیلی مهم! این روغن فقط به مدت 3 هفته قابل استفاده است. سپس مواد مضر در آن سنتز می شود و باعث مسمومیت حاد بدن می شود.

 

 

تخم ریحان  فقط برای رشد گیاهان ریحان نیستند - شما همچنین می توانید بذر ریحان را بخورید. تخم ریحان شبیه دانه های کنجد هستند اما سیاه هستند. تخم ریحان را معمولا با تخم شربتی یا دانه چیا اشتباه می گیرند اما این ها 3 گیاه متفاوت هستند. 

 

کاربر گرامی در صورتی که  تفاوت بذر ریحان سبز و بنفش  را می دانید از نظر رنگ،  شکل و  اندازه لطفا در بخش نظرات به اشتراک بگذارید. 

هنگام استفاده از تخم ریحان در شیرینی پزی ، می توانید آنها را آسیاب کرده و به جای افزودن خیس خورده ، بخشی از آرد را جایگزین کنید.

به طور متناوب ، می توانید از تخم ریحان خیس خورده برای جایگزینی تخم مرغ در محصولات پخته شده استفاده کنید. از 1 قاشق غذاخوری (13 گرم ) دانه ریحان آغشته به 3 قاشق غذاخوری آب برای جایگزینی 1 تخم مرغ استفاده کنید.

خلاصه
شما می توانید تخم ریحان خوراکی را در فروشگاه های مواد غذایی آسیایی و به صورت آنلاین خریداری کنید. دانه ها را قبل از استفاده در آب خیس کرده یا آسیاب کنید. آنها را در غذاهای پخته ، غلات داغ ، نوشیدنی ها یا اسموتی ها امتحان کنید.

 

خواص تخم ریحان

استفاده از تخم ریحان در طب آیورودا و چینی طولانی است ، اما اثرات آن بر سلامت تنها در چند مطالعه مورد آزمایش قرار گرفته است.

در اینجا 12 فواید و کاربردهای مفید تخم ریحان آورده شده است.

 

تخم ریحان منبع خوب مواد معدنی

بر اساس برچسب های تغذیه محصولات ایالات متحده ، 1 قاشق غذاخوری (13 گرم یا 0.5 اونس) دانه ریحان 15 درصد از مصرف روزانه مرجع (RDI) را برای کلسیم و 10 درصد از RDI را برای منیزیم و آهن تأمین می کند.

کلسیم و منیزیم برای سلامت استخوان ها و عملکرد ماهیچه ها ضروری هستند ، در حالی که آهن برای تولید گلبول های قرمز حیاتی است .بسیاری از مردم از طریق رژیم غذایی خود کلسیم و منیزیم کافی دریافت نمی کنند. خوردن تخم ریحان می تواند به شما در رسیدن به نیازهای روزانه شما به این مواد مغذی کمک کند.علاوه بر این ، تخم ریحان می تواند منبع مهمی از آهن و کلسیم برای افرادی باشد که گوشت یا محصولات لبنی نمی خورند باشد.خلاصه فقط 1 قاشق غذاخوری (0.5 اونس یا 13 گرم) دانه ریحان منبع خوبی از آهن ، کلسیم و منیزیم است - که می تواند کمبودهای مهم رژیم غذایی شما را برطرف کند.

تخم ریحان منبع خوب فیبر

تخم ریحان سرشار از فیبر هستند ، به ویژه فیبرهای محلول ، از جمله پکتین . در اینجا چند روش وجود دارد که فیبر موجود در تخم ریحان می تواند برای سلامتی شما مفید باشد:
به شما کمک می کند سهمیه فیبر خود را برآورده کنید. فقط 1 قاشق غذاخوری (13 گرم یا 0.5 اونس) دانه ریحان 7 گرم فیبر - 25 درصد از RDI را تأمین می کند. فقط حدود 5 درصد از آمریکایی ها فیبر کافی مصرف می کنند.
ممکن است از سلامت روده حمایت کند. مطالعات آزمایشگاهی نشان می دهد که پکتین فواید پری بیوتیک دارد ، به این معنی که ممکن است باکتری های مفید روده را تغذیه و افزایش دهد. این ممکن است شامل باکتری های ضد التهابی باشد که از سلامت روده حمایت می کنند .
ممکن است به شما کمک کند احساس سیری کنید. پکتین ممکن است تخلیه معده را به تأخیر بیندازد و سطح هورمون ها را افزایش دهد که باعث احساس سیری می شود. هنوز مشخص نیست که آیا خوردن تخم ریحان برای مهار اشتها یک استراتژی موثر در کاهش وزن است ؟
ممکن است به کنترل قند خون کمک کند. وقتی افراد مبتلا به دیابت نوع 2 10 گرم (3/4 قاشق غذاخوری) دانه ریحان را در آب بعد از هر وعده غذا به مدت یک ماه خوردند ، قند خون آنها بعد از غذا 17  درصد کمتر از شروع مصرف تخم ریحان بود 
ممکن است کلسترول را بهبود بخشد. پکتین ممکن است کلسترول خون را پایین بیاورد با مهار جذب کلسترول در روده خود را. افرادی که روزانه 30 گرم (7 قاشق چای خوری) دانه ریحان را به مدت یک ماه می خورند ، 8 درصد کلسترول کل آنها کاهش می یابد 
به دلیل فقدان تحقیقات علمی اخیر در مورد تخم ریحان ، مطالعات بیشتری برای تأیید این مزایای سلامتی مورد نیاز است.
خلاصه
تخم ریحان حاوی فیبر محلول هستند که ممکن است سلامت روده ، کنترل قند خون ، سطح کلسترول سالم و کنترل اشتها را افزایش دهد. با این حال ، تحقیقات بیشتری در این زمینه ها مورد نیاز است.

 

تخم ریحان غلیظ کننده و تثبیت کننده بدون طعم

صمغ فیبری و غنی از پکتین از تخم ریحان می تواند یک ماده ارزشمند در صنایع غذایی باشد ، زیرا بی طعم است و می تواند به ضخیم شدن و تثبیت مخلوط کمک کند . به عنوان مثال ، می تواند بستنی را تثبیت کند و رشد بلورهای یخ ناخواسته را در مقایسه با فرمولاسیون استاندارد بستنی 30 تا 40 درصد کاهش دهد 
صمغ دانه ریحان همچنین می تواند سس سالاد ، خامه کم چرب و ژله ها را تثبیت کند و همچنین به عنوان جایگزین چربی در ماست و سس مایونز استفاده شود. آشپزهای خانگی همچنین می توانند از این دانه ها برای غلیظ کردن دستور العمل هایی مانند دسر ، سوپ و سس استفاده کنند.

خلاصه
در صنایع غذایی ، صمغ غنی از پکتین از تخم ریحان می تواند به ضخیم شدن و تثبیت مخلوط های غذایی مانند سس سالاد و بستنی کمک کند. در خانه نیز قابل استفاده است.

 

تخم ریحان غنی از ترکیبات گیاهی

تخم ریحان سرشار از ترکیبات گیاهی از جمله فلاونوئیدها و دیگر پلی فنول ها هستند. فلاونوئیدها آنتی اکسیدان هستند ، به این معنی که سلول های شما را از آسیب رادیکال های آزاد محافظت می کنند. این ترکیبات گیاهی همچنین دارای خواص ضد التهابی و ضد سرطانی هستند .چندین مطالعه مشاهده ای دریافت بیشتر فلاونوئیدها را با کاهش خطر بیماری قلبی مرتبط می کند .

علاوه بر این ، در یک مطالعه آزمایشگاهی ، عصاره دانه ریحان باکتری های مضر را از بین برد و باعث مرگ سلول های سرطانی شد.با این حال ، تحقیقات در مورد مزایای بالقوه تخم ریحان برای سلامتی وجود ندارد. این مزایا نه در افراد آزمایش شده است و نه با دانه های کامل.

خلاصه
تخم ریحان سرشار از ترکیبات گیاهی از جمله فلاونوئیدها هستند که ممکن است فواید آنتی اکسیدانی ، ضد التهابی ، ضد باکتریایی و ضد سرطانی را ارائه دهند. با این حال ، مطالعات انسانی مورد نیاز است.

 

تخم ریحان ترکیب نوشیدنی سرگرم کننده و فیبری

تخم ریحان از دیرباز در نوشیدنی ها در هند و آسیای جنوب شرقی استفاده می شده است.یک دسر معروف نوشیدنی سرد در هند فالودا است که از تخم ریحان ، شربت با طعم گل رز و شیر تهیه می شود. در برخی نسخه ها بستنی ، رشته های نشاسته یا میوه اضافه می شود.علاوه بر این ، تعدادی از تولید کنندگان مواد غذایی در ایالات متحده و اروپا در حال حاضر نوشیدنی های بطری تولید شده با تخم ریحان را می فروشند.تخم ریحان نوشیدنی ها را کمی جویدنی می کنند و مقدار زیادی فیبر سالم به آن اضافه می کنند - چیزی که معمولاً نوشیدنی ها فاقد آن هستند.

خلاصه
تخم ریحان از دیرباز جزء اصلی محبوب نوشیدنی ها در هند و آسیای جنوب شرقی بوده است. در حال حاضر سایر نقاط جهان - از جمله ایالات متحده - شروع به فروش نوشیدنی های بذر ریحان در بطری می کنند که سرشار از فیبر سالم هستند.

 

تخم ریحان منبع گیاهی امگا 3

تخم ریحان به طور متوسط ​​حاوی 2.5 گرم چربی در هر وعده غذاخوری (13 گرم یا 0.5 اونس) است. این بر اساس شرایط رشد متفاوت است .از این چربی ، حدود نیمی-1240 میلی گرم در قاشق غذاخوری-آلفا لینولنیک اسید (ALA) ، چربی امگا 3 است .

RDI برای ALA وجود ندارد ، اما به ترتیب 1100 میلی گرم یا 1600 میلی گرم در روز برای زنان و مردان ، مصرف مناسب این اسید چرب ضروری در نظر گرفته می شود .
بنابراین ، فقط یک قاشق غذاخوری دانه ریحان می تواند بیشتر - یا حتی تمام - نیاز روزانه شما به ALA را برآورده کند.

بدن شما در درجه اول از ALA برای تولید انرژی استفاده می کند. همچنین ممکن است فواید ضد التهابی داشته باشد و خطر ابتلا به برخی بیماری ها از جمله بیماری قلبی و دیابت نوع 2 را کاهش دهد .

خلاصه
فقط 1 قاشق غذاخوری (13 گرم یا 0.5 اونس) دانه ریحان می تواند بیشتر یا تمام نیاز روزانه شما به چربی ALA امگا 3 را تامین کند.

 

 

تخم ریحان جایگزین عالی برای دانه های چیا

تخم ریحان کمی بزرگتر از  دانه چیا هستند اما مشخصات تغذیه ای مشابهی دارند.در اینجا مقایسه 1 قاشق غذاخوری (13 گرم یا 0.5 اونس) دانه ها .

 

	دانه های ریحان	دانه های چیا
کالری	60	60
چربی کل	2.5 گرم	3 گرم
چربی امگا 3	1240 میلی گرم	2880 میلی گرم
کل کربوهیدرات	7 گرم	5 گرم
فیبر رژیمی	7 گرم	5 گرم
پروتئین	2 گرم	3 گرم
کلسیم	15 درصد از RDI	8 درصد از RDI
اهن	10 of از RDI	9 درصد از RDI
منیزیم	10 of از RDI	8 درصد از RDI

  

قابل توجه ترین تفاوت های تغذیه ای این است که دانه های چیا بیش از دو برابر چربی امگا 3 دارند اما فیبر کمی در مقایسه با تخم ریحان دارند.دانه های چیا و تخم ریحان هنگام خیس شدن متورم می شوند و یک ژل تشکیل می دهند. با این حال ، تخم ریحان سریعتر و بزرگتر از دانه های چیا متورم می شوند .

 

هر دو دانه طعم ملایمی دارند ، بنابراین می توان آنها را در بسیاری از دستور العمل های مشابه مانند اسموتی و محصولات پخته استفاده کرد.دانه های چیا را می توان به صورت خشک مصرف کرد - برای مثال ، روی سالاد بپاشید - در حالی که تخم ریحان معمولاً به صورت خشک مصرف نمی شوند ، زیرا جویدن آنها سخت است.

خلاصه
تخم ریحان و دانه های چیا هر دو هنگام خیساندن یک ژل تشکیل می دهند و از نظر تغذیه مشابه هستند. با این حال ، دانه های چیا دو برابر چربی امگا 3 دارند اما فیبر کمی کمتر از تخم ریحان دارند.

 

استفاده آسان از تخم ریحان

شما می توانید تخم ریحان را در فروشگاه های مواد غذایی آسیایی و به صورت آنلاین خریداری کنید - تخم ریحان خوراکی را جستجو کنید. بذرهای بسته بندی شده برای کاشت معمولاً هزینه بیشتری در ازای هر گرم دارند و ممکن است با آفت کش ها ضد عفونی شده باشند .

 

برای خوردن دانه های ریحان ، ابتدا با خیساندن آنها شروع می کنید.

خیساندن تخم ریحان

برای خیساندن دانه های ریحان ، 8 اونس (237 میلی لیتر یا 1 فنجان) آب به ازای هر 1 قاشق غذاخوری (13 گرم یا 0.5 اونس) دانه ریحان اضافه کنید.

در صورت تمایل از آب بیشتری استفاده کنید ، زیرا دانه ها فقط به اندازه مورد نیاز آب جذب می کنند. استفاده از آب بسیار کم ممکن است باعث هیدراته شدن دانه ها شود.

اجازه دهید دانه ها حدود 15 دقیقه خیس بخورند. با متورم شدن دانه ها ، اندازه آنها تقریباً سه برابر می شود. علاوه بر این ، قسمت بیرونی ژل مانند خاکستری می شود.

مرکز بذر ریحان خیس شده سیاه می ماند. این قسمت هنگام جویدن آن  کمی ترد است.

دانه های ریحان خیس خورده را صاف کرده و به دستور غذا اضافه کنید. اگر دستور غذا حاوی مقدار زیادی مایع مانند سوپ است ، خیساندن قبل از آن ضروری نیست.

 

روش های استفاده از دانه های ریحان   
شما می توانید دستور العمل هایی را که شامل دانه های ریحان است ، آنلاین پیدا کنید. طعم ملایم آنها به راحتی در ظروف مخلوط می شود.

به عنوان مثال ، می توانید از دانه های ریحان در موارد زیر استفاده کنید:

اسموتی
میلک شیک
لیموناد و سایر نوشیدنی ها
سوپ
سس سالاد
ماست   

 

عوارض جانبی احتمالی  تخم ریحان 

فیبر بالای دانه های ریحان ممکن است عوارض گوارشی مانند نفخ ایجاد کند . به طور کلی بهتر است میزان فیبر را به تدریج افزایش دهید تا به روده خود فرصت دهید تا خود را تنظیم کند .علاوه بر این ، یکی از تامین کنندگان بذر ریحان ادعا می کند که دانه ها 185 درصد از RDI ویتامین K را در هر قاشق غذاخوری (0.5 اونس یا 13 گرم) تامین می کنند.

ویتامین K به انعقاد خون کمک می کند. بنابراین ، خوردن دانه های ریحان می تواند با وارفارین و داروهای مشابه رقیق کننده خون تداخل داشته باشد 

خلاصه
مصرف دانه های ریحان را به آرامی افزایش دهید تا به روده خود زمان دهید تا با فیبر سازگار شود. توجه داشته باشید که مقدار بالای ویتامین K در دانه ها می تواند با داروهای رقیق کننده خون مانند وارفارین تداخل داشته باشد.

مقاله دوم راجع به ریحان

 

ریحان حداقل سه هزار سال است که در طب سنتی در جنوب آسیا استفاده می شود. در طول این مدت ، این گیاه به عنوان یک گیاه دارویی چند منظوره شهرت یافته است ، که در جهان مدرن توسط محققان و پزشکان بررسی و بررسی می شود. در دهه گذشته ، اثرات درمانی متعدد ریحان تأیید شده است: سازگار ، ضد میکروبی ، ضد التهابی ، قلبی و محافظ کبد ، تنظیم کننده سیستم ایمنی ، ضد سرطان متابولیک ، آنتی اکسیدان ، محافظ رادیویی ، ضد دیابت ، ضد اسپاسم. ریحان ، به لطف ترکیبی منحصر به فرد از ویژگی های دارویی ، قادر به مقابله با استرس های مختلف است: 

خواص ریحان

فیزیکی

از بین بردن استرس ناشی از فعالیت بدنی طولانی مدت ، قرار گرفتن در معرض سرما و سر و صدای زیاد

 

شیمیایی

محافظت از اندامها و بافتها در برابر آلاینده های صنعتی و فلزات سنگین ، متابولیک - عادی سازی قند خون ، فشار خون و سطح چربی ، روانشناختی - تأثیر مثبت بر حافظه و عملکردهای شناختی ، تسکین اضطراب ، نشان دادن خواص ضد افسردگی. استفاده منظم از ریحان خطر اختلالات حاد گردش خون در مغز را کاهش می دهد و از عوارض احتمالی آن جلوگیری می کند.

 

ریحان  از نورون ها در برابر آسیب محافظت می کند ، از مرگ آنها جلوگیری می کند و عملکردهای رفتاری و شناختی را بازیابی می کند. 
به لطف برگ ریحان ، فرآیندهای شناختی فعال شده و حافظه تقویت می شود ، هماهنگی عصبی عضلانی بهبود می یابد.

 

عصاره ریحان از تشکیل لخته خون جلوگیری می کند و باعث ایجاد گشادی عروق می شود که می تواند به طور موثر در درمان بیماری های قلبی عروقی مورد استفاده قرار گیرد.

 

 آنها همچنین از آسیب سلول های میوکارد در هنگام حمله قلبی جلوگیری می کنند .روغن گیاهی ریحان  در برابر استافیلوکوک ، سالمونلا ، اشرشیاکلی فعالیت ضد باکتریایی از خود نشان می دهد و اثر آنتی بیوتیک ها را افزایش می دهد.
 همچنین ، روغن ریحان می تواند فعالیت Trichomonas (عوامل بیماری زای Trichomoniasis) و lamblia را سرکوب کند . در آزمایش "in vitro" (in vitro) ، فعالیت ضد ویروسی در برابر عامل ایجاد کننده اسهال ویروسی ، و همچنین در برابر ویروس های DNA-RNA ، ویروس هرپس انتروویروس 71 (EV71 ) ، هپاتیت B ، آدنوویروس (ADV) ...تشخیص داده شد. 

اثربخشی توسط عصاره های آبی خالص و اتانول ریحان و ترکیبات جدا شده: آپیژنین ، لینالول و اسید اورسولیک نشان داده می شود. به لطف عملکرد  اسیدهای آراشیدونیک ، ریحان دارای خواص ضد التهابی است. طی دهه های گذشته ، فعالیت آنتی اکسیدانی عصاره های الکلی گیاه به خوبی (با در نظر گرفتن تفاوت های گونه ای) "in vitro" مورد مطالعه قرار گرفته است . 

 

 ریحان به دلیل توانایی در محافظت از سلول های کبد در برابر آسیب ، به عنوان یک عامل محافظ کبدی عمل می کند. آزمایشات روی حیوانات نشان می دهد که اسانس گیاه با مسدود کردن اثرات هپاتوتوکسین ها سیروز کبد را متوقف می کند. 

بتولنیک اسید موجود در ریحان دارای خواص ضد توموری است. به لطف او و همچنین دوازده جزء دیگر ، اسانس گیاه در لوله های آزمایشگاهی سلول های سرطانی دهانه رحم ، سلول های کارسینوم اپیتلیال حنجره انسان را از بین می برد و عصاره های هیدروالکلی گیاه ریحان نشان دهنده فعالیت آنتی ملانوم است. در آزمایش روی موش ها روغن ریحان برونکواسپاسم را از بین می برد و دارای اثر آرام بخشی متوسط ​​است و تحریک پذیری مرکز سرفه سیستم عصبی را کاهش می دهد. با توجه به این واقعیت که روغن ریحان دارای اثرات ضد التهابی ، ترشحی (خلط آور) ، ضد عفونی کننده است ، فعالیت ضد قارچی و ضد ویروسی را در برابر آدنوویروس هایی که باعث بیماریهای حاد تنفسی می شوند ، نشان می دهد ، جزء گیاهی به عنوان یک درمان پیچیده و چند منظوره در خلاص شدن از شر علائم و علل بیماریهای دستگاه تنفسی در کودکان.
در حال حاضر ، محققان در حال استفاده از پتانسیل آنتی اکسیدانی ریحان برای ایجاد دارویی چند منظوره برای دیابت ، چاقی و استرس اکسیداتیو هستند. 

روغن ریحان در پزشکی 

روغن ریحان بخشی از برون هولیتین به عنوان یک جزء اضافی است. اثر اصلی دارو ، با هدف آرام کردن ماهیچه های صاف برونش ، تسکین ادم مخاطی و سرکوب مرکز سرفه ، به دلیل وجود اجزای اصلی (گلوسین و افدرین) است ، اما روغن ریحان نیز به عنوان یک عامل تقویت کننده عمل می کند. به یکی از اجزای کلیدی اسانس ریحان ، اوژنول ، به مدت طولانی در دندانپزشکی استفاده می شود. این بخشی از  اکسید روی-اوژنول است و به همین دلیل در پر کردن موقت و مواد ضربه ای استفاده می شود. همچنین ، اوژنول در تعدادی مسکن و ضد عفونی کننده گنجانده شده است. 

از آنجا که اسانس ها به طور کلی و ریحان به طور خاص بر فعالیت سیستم عصبی روانی و قلبی عروقی تأثیر فعال دارند ، از آنها در عطر درمانی در درمان کودکان مبتلا به اختلال عملکرد خودکار (در موارد واگوتونی) استفاده می شود. در انتخاب متمایز روغن ، ریحان در نوع اختلال عملکرد رویشی ، همراه با افت فشار خون ، ترس (اضطراب) ، مشکل در به خواب رفتن و اضافه بار ذهنی توصیه می شود.

 

 ریحان در طب سنتی

 ریحان در دستور العمل های طب سنتی در هند باستان ، مصر و یونان ظاهر شد. همه پزشکان آن زمان پتانسیل درمانی ریحان را تشخیص نمی دادند - به عنوان مثال ، داروساز یونانی باستان و پزشک نظامی Pedanius Dioscorides هیچ ارزش پزشکی خاصی در آن نمی بیند. با این حال ، به استثناهای نادر ، نمایندگان طب قدیم این گیاه را به طور فعال در داروهای مختلف گنجانده اند. علاوه بر این ، ریحان پرزدار موثرترین در درمان محسوب می شد ، اگرچه انواع دیگر گیاهان (برگهای کوچک ، باغی ، فیبری) در دستور العمل ها یافت می شود. از گیاه ریحان به روش های مختلف (تغذیه ، آروماتراپی ، کمپرس) و به اشکال مختلف (علف خام ، دم کرده ، آب میوه ، غلات ، مخلوط ها ، پودر خشک) استفاده می شد.

 

خوردن گیاه  دارویی ریحان

با رایج ترین استفاده از ریحان ، قرار بود به اختلالات سیستم قلبی عروقی (ناشی از مخاط و صفرا سیاه) و همچنین مشکلات سر و سیستم عصبی کمک کند: درد را تسکین دهد ، انسداد مغز را باز کرده و به آن قدرت دهد.

آروماتراپی با  ریحان 

همچنین استنشاق بوی  ریحان عملکرد مغز را بهبود می بخشد ، ترس ها و عصبی را از بین می برد و از حالت مسمومیت خارج می شود. به همین ترتیب ، وضعیت بیمار با سرماخوردگی کاهش یافت. 

کمپرس ریحان 

 اعتقاد بر این بود که چنین کمپرس هایی بلوغ تومور طحال را افزایش می دهند ، هنگامی که در واژن قرار می گیرند ، دوره ها را تسریع می کنند و در ترکیب با دانه های خشخاش ، التهاب بیضه ها را درمان می کنند. 

 

آب ریحان

به منظور بهبود عملکرد قلب ، کاهش بزاق بیش از حد و عادی سازی عملکرد ریه ، آب ریحان (گاهی با شکر) می نوشیدند. هنگامی که به شکل قطره چشمی از خارج استفاده می شود ، می تواند به بازگرداندن بینایی کمک کند ، و هنگامی که به بینی تزریق می شود ، در توقف خونریزی بینی و درمان صرع (صرع) کمک می کند. در عین حال ، باید توجه داشت که امروزه صرع ، به عنوان یک قاعده ، در لیست بیماریهایی قرار می گیرد که ریحان برای آنها منع مصرف دارد.

 

پودر ریحان

هنگامی که با عسل مخلوط می شود ، پودر ریحان خشک یک درمان عالی برای بهبود سریع کبودی  محسوب می شد. گاهی اوقات در حمام ، همراه با حنا ، برای تسکین درد روی سر استفاده می شد. مخلوطی از پودر گیاهی با موم و روغن به شکل کمپرس برای درمان درد در دستگاه تناسلی و بیماری های ریوی استفاده شد. 

 

در اوایل هزاره های اول و دوم عصر ما ، ابن سینا معروف با مخلوط ریحان و سرکه از نقرس نجات یافت و با فشرده ای از همان مخلوط ، التهاب موضعی را پس از گزش عقرب از بین برد. 500 سال بعد ، پزشک معروف Amirdovlat Amasiatsi ، در دربار سلطان ترکیه ، از دانه های ریحان در درمان دندان درد ، زخم روده و اسهال استفاده کرد. برای جلوگیری از دندان درد ، دانه های گیاه را باید چندین بار در سال جوید - ترجیحاً در دوره ای که خورشید از علامت زودیاک برج حمل عبور کرد. و به عنوان یک عامل محکم کننده و ضد زخم ، دانه های سرخ شده با آب شسته شده مناسب تر بودند. در عین حال ، به نظر شفا دهنده ، نباید از چنین درمانی سوء استفاده کرد ، زیرا این باعث مشکلات حافظه در بیمار می شود. 

 

طب عامیانه مدرن تا حدودی سنت های قدیمی استفاده از ریحان را حفظ کرده است. امروزه ، اغلب در ترکیب وسایل برای درمان زخم ها (از جمله خونریزی لثه) ، از بین بردن عفونت های قارچی ، تظاهرات سرماخوردگی و همچنین برای درمان دستگاه تنفسی (برای سرماخوردگی ، برونشیت ، آسم ) گنجانده شده است.

در آسیای مرکزی ، از گیاه به شکل تقطیر برای بیماریهای سیستم قلبی عروقی استفاده می شود. در طب عامیانه ترک ها ، از برگهای گیاه برای اهداف مشابه استفاده می شود. در برخی از مردم اروپا (به عنوان مثال ، در روش درمانی بلغاری) ، آب ریحان التهاب گوش خارجی و میانی را تسکین می دهد. در همان مکان ، آب گیاه با استفاده روزانه (به میزان 2 قاشق غذاخوری. ) به عنوان یک پیشگیری از بارداری موثر در نظر گرفته می شود.! در نقاط مختلف جهان ، ریحان به معنای اصلاح اختلالات مختلف گوارشی است: اسهال ، التهاب مخاط روده و غیره و خواص قابض و آفت زا این گیاه در درمان نفخ مورد توجه است .

 

جوشانده ، دم کرده  و عرقیات  ریحان

ریحان بیشتر در درمان های خانگی به اشکال مختلف متمرکز استفاده می شود: تزریق توصیه می شود در قمقمه با فلاسک های شیشه ای دم شود. برای استفاده ضعیف تر ، پودر خشک - به نسبت 1 قاشق چایخوری. 250 میلی لیتر آب جوش - به مدت نیم ساعت در قمقمه نگهداری می شود. برای اشباع تر - در عرض یک ساعت1 قاشق غذاخوری. قاشق مواد اولیه این دمنوش سپس با گلودرد غرغره می شود (2-3 بار در روز) ، در صورت بروز التهاب گوش میانی با گاز برای کمپرس خیس می شود ، یک چهارم لیوان 3-4 بار در روز برای سرفه و التهاب دستگاه ادراری بنوشید. 

 

جوشانده ریحان
ریحان از یک لیوان برگ تازه ریحان ، پر شده با یک لیتر آب به دست می آید. پس از جوش آمدن آب ، مواد اولیه به مدت یک ربع دیگر روی حرارت کم نگه داشته می شوند و به مدت 30-60 دقیقه دم می شوند. پس از خنک شدن و فشار دادن برگ ها ، از جوشانده ها برای پاک کردن زخم های آلوده ، شستشوی پا با افزایش تعریق و حمام آرامش بخش برای استرس و بی خوابی استفاده می شود . در مورد سنگ کلیه ، جوشانده ریحان سه بار در روز نصف لیوان نوشیده می شود.

 

نحوه درست کردن روغن ریحان در خانه

روغن ریحان در خانه با مخلوط کردن آب گیاه و روغن زیتون به نسبت مساوی تهیه می شود ، سپس به آرامی مخلوط را می جوشانید تا آب تبخیر شود. چنین روغنی به بدن مبتلا به فلج ، استنشاق برای میگرن ، در صورت التهاب چرکی برای چشم ها استفاده می شود.

 

تقطیر ریحان 

تقطیر گیاه معروف به "عرق ریحان" (در آسیای میانه "اراکی ریحون" نامیده می شود) از آب تازه یا از یک دم کرده غلیظ اشباع تهیه می شود. مواد اولیه را در یک دیگ بخار دوگانه ریخته و می جوشانند و سپس ، پس از خنک شدن ، بخار ریحان متراکم جمع آوری می شود. (در آسیا ، معمولاً از مانتوورها برای به دست آوردن تقطیر استفاده می شود). مایع جمع آوری شده 2-3 بار در روز برای 1-2 قاشق چایخوری نوشیده می شود. کاهش ضربان قلب سریع ، تنظیم ریتم ها و به طور کلی برای درمان بیماری های مختلف قلبی.

 

ریحان  در طب شرقی

 ریحان یک گیاه دارویی کلیدی در سیستم درمانی باستانی مردمان هند - آیورودا است ، که ترکیبی از شیوه های فیزیکی و روحی حفظ و بازیابی سلامتی است. در چارچوب این آموزش ، ریحان می تواند با تأثیر بر سه دوشا اساسی در حال تغییر (عناصر اصلی مسئول توزیع انرژی) - پیتا ، کاپا و واتا - انرژی حیاتی فرد (پرانا) را به میزان قابل توجهی افزایش دهد. اعتقاد بر این است که: ریحان به شما این امکان را می دهد که دوشا آتش و آب را متعادل کنید ، اما برای افرادی از این نوع توصیه نمی شود ، زیرا می تواند منجر به انرژی اضافی شود.

 

 این گیاه با حذف آن از دستگاه تنفسی ، انرژی کاپا را کاهش می دهد و بنابراین سرماخوردگی ، آسم و سرفه را درمان می کند. مصرف ریحان انرژی اضافی واتا را از دستگاه گوارش حذف می کند و روند هضم و جذب مواد مغذی را بهبود می بخشد. با عدم تعادل واضح واتا با ریحان ، کاندیدیازیس و بواسیر درمان می شود. با افزایش این انرژی ، توصیه می شود از جوشانده ها و پودرها برای استنشاق استفاده کنید. اما افزایش غلظت داروی گیاهی می تواند منجر به برانگیختگی و تحریک حرص و آز شود. 

 

تنظیم پیچیده تعادل انرژی در طول زمان منجر به ایجاد یک روش درمانی جامع شده است که در آن ریحان به عنوان یک عامل درمانی چند منظوره ارائه می شود. امروزه از عصاره برگ گیاه برای درمان برونشیت ، روماتیسم ، هیپرترمی ، صرع ، آسم ، تنگی نفس ، سکسکه ، سرفه ، بیماری های خونی ، عفونت های انگلی ، نورالژی ، سردرد ، زخم ها ، التهاب و بیماری های حفره دهان استفاده می شود. آب برگ ها برای درد در گوش ها تزریق می شود. تزریق گیاهی برای درمان ناراحتی های معده و کبد و ریشه ها و ساقه ها برای درمان نیش پشه و مار استفاده می شود. 

 

ریحان در تحقیقات علمی

 به دلیل شهرت آن به عنوان یک گیاه دارویی اثبات شده ، ریحان (قطعات و مشتقات آن) اخیراً بسیار فعال مورد مطالعه قرار گرفته است. تحقیقات در شرایط آزمایشگاهی ، روی حیوانات و انسانها انجام می شود ، اما نسبت آزمایشات با مشارکت انسان به میزان قابل توجهی کمتر است. در عین حال ، اگر دامنه علایق دانشمندان را ارزیابی کنیم ، اغلب محققان به تأثیر ریحان بر اختلالات متابولیک ، ایمنی و عملکردهای عصبی شناختی فرد علاقه مند هستند.

اختلالات متابولیک 

مطالعات انجام شده در طول سالها اثر ریحان (30 میلی لیتر آب ، 300 میلی گرم عصاره ، 2 گرم پودر برگ) را بر روی اختلالات متابولیک مختلف مرتبط با دیابت نوع 2 ، اندازه گیری سطح گلوکز خون ، لیپیدها ، فشار خون ، اسید اوریک اضافی آزمایش کرده است. در افراد مبتلا به آرتریت نقرس. اثرات عصاره ریحان در بازه زمانی 2-5 تا 12-13 هفته ارزیابی شد. 

 

علاوه بر این ، با افزایش دوره مطالعه به 12-13 هفته ، کاهش شدیدتر قند خون ناشتا و گلوکز خون بعد از غذا در مقایسه با این شاخص ها در گروه کنترل مشاهده شد. علاوه بر این ، هنگام افزودن ریحان به داروی کاهش قند (در مقایسه با شاخص های استفاده از دارو) ، سطح گلیکوهموگلوبین (یک شاخص خون بیوشیمیایی که میزان قند خون را در یک دوره طولانی نشان می دهد) به میزان قابل توجهی کاهش یافت (1.5-3.2 بار).  با این حال ، حتی مصرف 4 هفته مکمل پودر ریحان باعث کاهش قابل توجه قند خون ، پروتئین های گلیکوزی شده ، اسید اوریک و بهبود چربی در شرکت کنندگان مبتلا به دیابت نوع 2 شد. به طور کلی ، روش ترکیبی ریحان + دارویی بیشترین احتمال را برای کاهش علائم دیابت داشت. 

 

برخی از مطالعات بهبود چشمگیری در فشار خون در بیماران مبتلا به فشار خون بالا نشان می دهد که 30 میلی لیتر آب برگ ریحان تازه یک بار در روز به مدت 10 روز یا 30 میلی لیتر دو بار در روز به مدت 12 روز دریافت کرده اند. اما این نیز مهم است که پارامترهای چربی سرم در شرکت کنندگان بزرگسال سالم در آزمایش مشاهده شد ، که 300 میلی گرم عصاره اتانول برگ را به مدت 4 هفته مصرف کردند.

 

تنظیم ایمنی و التهاب

در بسیاری از مطالعات بالینی ، پاسخ ایمنی تقویت شده به مکمل ریحان مشاهده شده است. یکی ، یک مطالعه تصادفی ، دوسوکور ، کنترل شده با دارونما ، نشان داد که با افزایش تعداد سلولهای کشنده طبیعی (TC) و T-helper در شرکت کنندگان سالم بالغ در مقایسه با داوطلبان دارونما پس از 4 هفته از مصرف 300 ، پاسخ ایمنی افزایش یافته است. میلی گرم عصاره برگ اتانول ، روزانه قبل از غذا مصرف می شود. 

در سایر کارآزمایی های بالینی ، تأثیر روزانه 10 گرم عصاره آبی برگ تازه ریحان به رژیم غذایی بیماران مبتلا به عفونت های حاد ویروسی (هپاتیت ، انسفالیت ) مورد مطالعه قرار گرفت . در مورد اول ، بهبود علامتی وضعیت پس از 2 هفته گزارش شد ، در مورد دوم ، افزایش بقا پس از 4 هفته در گروه ریحان در مقایسه با بیماران گروه دگزامتازون. درمان بیماران مبتلا به آسم با ریحان نشان داد که 500 میلی گرم برگ گیاه خشک شده سه بار در روز ، علائم آسم را در عرض 3 روز کاهش می دهد. 

 

اثر عصبی شناختی

 در همه مطالعات مربوط به اثرات عصبی شناختی ریحان ، افراد بدون توجه به سن و جنسیت بهبودهای قابل توجهی در خلق و خوی و / یا عملکرد شناختی را تجربه کردند. به عنوان مثال ، توانایی شناختی در یک مطالعه بالینی تصادفی و کنترل شده با دارونما آزمایش شد که نشان داد بهبود انعطاف پذیری ذهنی ، حافظه کوتاه مدت و توجه در 40 فرد سالم (17 تا 30 ساله) پس از مصرف 300 میلی گرم عصاره ریحان در روز برای 4 هفته. در همان زمان ، اثرات مثبت از هفته دوم پس از شروع مصرف دارو مشاهده شد. 

تعدادی از مطالعات بالینی کاهش قابل توجهی در میزان اضطراب و استرس را با دوزهای بالاتر ریحان در مدت زمان طولانی نشان داده اند. در برخی از آنها ، کاهش تعداد تظاهرات علائم عمومی مرتبط با استرس در بیماران مبتلا به مشکلات روانی (32 تا 39 درصد در مقایسه با گروه کنترل) ثبت شد.

 

اثرات ریحان بر لاغری

اثرات ریحان بر سلامت افراد دارای اضافه وزن در مطالعات مختلف مورد بررسی قرار گرفته است. اخیراً ، مطالعاتی انجام شده است که تأثیر مکمل ریحان بر تغییر وزن بدن را ارزیابی می کند. به عنوان مثال ، مطالعه دانشمندان هندی تأثیر مثبت ریحان بر وزن و چاقی را در 30 نفر (مردان و زنان) 17 تا 30 ساله با شاخص توده بدنی بیش از 23 کیلوگرم بر متر مربع نشان داد. دانشمندان سعی کرده اند تا حد ممکن عوامل شخص ثالث را در قالب بیماری های همزمان ، الکل ، دخانیات ، مواد مخدر و غیره حذف کنند.

 

 همه شرکت کنندگان در مطالعه مکمل کپسول ریحان را دو بار در روز به مدت 8 هفته دریافت کردند. در طول آزمایش ، دانشمندان انواع ویژگی های مربوط به چاقی (از سطح کلسترول با چگالی های مختلف و وضعیت آنزیم های کبدی گرفته تا سطح انسولین و گلوکز خون) را ارزیابی کردند. اما در این مورد ، اساساً رژیم غذایی با مکمل های ریحان منجر به کاهش قابل توجه وزن بدن شرکت کنندگان در آزمایش در مقایسه با نمایندگان گروه کنترل شد. 

ریحان در رژیم های کاهش وزن به عنوان راهی برای کاهش میزان نمک مصرفی و به عنوان یک محصول کم کالری (فقط 20-25 کیلو کالری / 100 گرم) در سالاد محبوبیت دارد. در آسیا رژیم های غذایی با گنجاندن دانه های ریحان تایلندی در رژیم غذایی رایج است. ویژگی دانه های ریحان این است که آنها مایع را جذب می کنند و آن را در اطراف خود در نوعی کپسول ژله مانند تجمع می دهند. هنگامی که به دستگاه گوارش وارد  می شود ، چنین دانه هایی جذب طبیعی می شوند ، معده را پر می کنند ، گوارش را بهبود می بخشد و بدن را تمیز می کند.

 

دانه های خیسانده در آب طعم و عطر علفی ضعیفی دارند ، اما پوسته ، پس از تورم ، غیر معمول و از نظر زیبایی زیبا به نظر می رسد. بنابراین ، اغلب ، برای تهیه دسرهای خوشمزه و زیبا ، آب ، شکر ، میوه ها به دانه های ریحان اضافه می شود. با این حال ، از آنجا که چنین دسرهایی اغلب بیش از حد شیرین (غیر رژیمی) تهیه می شوند ، برنامه های کاهش وزن معمولاً از دانه های آغشته به کفیر کم چرب یا دانه های خشک استفاده می کنند ، سپس با چای یا شیر کم چرب شسته می شوند . 

 

ریحان در آشپزی

برگ ریحان به دلیل طعم تلخ و عطر و طعم تندش ، اغلب به سالادها ، مخلوط ساندویچ ، غذاهای پخته شده ، ماریناد ، غذاهای سبزیجات و گوشت و به دسرها اضافه می شود تا یک عطر نعناع تازه به دست آید. در شکل خشک ، گیاه ریحان می تواند جایگزین فلفل شود ، در ترکیب ادویه جات ترشی جات قرار گیرد که با آن ماکارونی ، پیتزا ، تخم مرغ سرو می شود. از گیاه ریحان برای تهیه سس پستو مورد علاقه ایتالیایی استفاده می شود. در آشپزی آذربایجانی ، علاوه بر گیاهان دارویی ، از دانه های ریحان برای طعم دادن به سالاد ، سوپ ، پیته استفاده می شود. همچنین ، به تازگی ، برخی از شرکت های شیرینی سازی تولید انبوه نوشیدنی هایی را شروع کرده اند که غلیظ با دانه های ریحان چاشنی شده اند. انواع مختلف گیاهان از نظر طعم قابل تشخیص متفاوت هستند ، که توسط سرآشپزهای مجرب برای ایجاد ترکیبات غیر منتظره استفاده می شود: ریحان وانیلی ، همانطور که از نامش پیداست ، طعم وانیل ، ریحان باکو طعم نعناع ، ریحان ایروان طعم میخک و عطر چای سیاه را دارد. ، و ریحان قاشقی شکل شبیه بوی برگ بو است .

 

ریحان در زیبایی 

از زمان های قدیم ، ریحان مخلوط با سرکه برای روانکاری صورت به منظور از بین بردن موثرتر کک و مک و لکه های پیری استفاده می شد. از همین ترکیب برای مالیدن بدن برای از بین بردن بوی عرق استفاده شد. امروزه اسانس بیشتر در زیبایی شناسی استفاده می شود. چنین داروی روغنی التهاب را تسکین می دهد ، آسیب ها را التیام می بخشد و با صاف کردن چین و چروک های ظریف ، اثر جوان کننده ای دارد. اما علاوه بر لوسیون ها و کرم ها برای پوست ، روغن ریحان را می توان در شستشوی موها یافت ، زیرا این ماده گیاهی به سرعت رشد موها و از بین بردن تیرگی کمک می کند. 

 

مضرات ریحان و موارد منع مصرف

از جمله خواص خطرناک اصلی ریحان ، به عنوان یک قاعده ، به دلیل محتوای نمک های جیوه در گیاه ، سمیت آن نامیده می شود. ریحان بنفش اغلب در این مورد بیشتر سرزنش می شود. علیرغم رواج چنین گزاره ای ، این سوال که آیا در ریحان جیوه وجود دارد یا خیر ، هنوز محل بحث فعال است. محققان هندی در کار خود میزان و میزان توزیع فلزات سنگین در قسمتهای مختلف گیاهان سه نوع ریحان جمع آوری شده در مرکز هند را تخمین زدند.

 

برای تجزیه و تحلیل ، آنها آماده سازی پودر (پس از خشک شدن) و تزریق دارویی بر اساس ریحان پس از استخراج استفاده کردند. علاوه بر این ، قبل از مطالعه ، همه نمونه ها با آب مقطر کاملاً شسته شدند. دانشمندان در واقع دریافتند که غلظت جیوه (Hg) و سرب (Pb) در برگ برخی از گیاهان از حد مجاز بیشتر است: به ترتیب 0.05 میلی گرم در کیلوگرم و 1.2 میلی گرم در کیلوگرم. علاوه بر این ، فلزات سنگین در طول استخراج به دمنوش ریحان منتقل شد. بسته به نوع گیاه ، شاخص های غلظت جیوه متفاوت بود ، با این حال ، مقدار فلزات سنگین در برگ های گیاه همیشه از مقدار آنها در گل ها ، ساقه ها و به ویژه ریشه ها بیشتر است. 

 

یعنی ، ریشه های گیاه ، از این نظر ، امن ترین بودند. طبق نتایج کار ، به طور متوسط ​​، محتوای جیوه در گلهای ریحان از انواع مختلف (در میلی گرم در هر 1 کیلوگرم وزن خشک) 0.17-0.21 میلی گرم و در برگها-1.2-2.1 میلی گرم بود. 

برای سرب ، این شاخص ها در محدوده 5.3-15.3 میلی گرم (گل) و 8-18.5 میلی گرم (برگ) بود. اما محققان خاطرنشان کردند که منابع اصلی فلزات سنگین را باید آلودگی خاک ، آبهای زیرزمینی ، گرد و غبار دانست. این بدان معناست که در شرایط تمیز اکولوژیکی ، خطر آلودگی سمی حداقل خواهد بود. دانشمندان لهستانی ، با ارزیابی عوامل مختلف موثر بر تجمع جیوه در گیاهان دارویی ، 20 نوع مواد اولیه مختلف دارویی را که در شمال لهستان جمع آوری شده است ، تجزیه و تحلیل کردند. مانند محققان هندی ، آنها حداکثر محتوای جیوه را در برگ نمونه های جمع آوری شده یافتند. اما علاوه بر این ، آنها تعدادی از عوامل را که در افزایش غلظت جیوه نقش دارند ، ذکر کردند:

 نزدیکی به جاده.
 نزدیکی به جاده میزان جیوه را به میزان قابل توجهی افزایش می دهد.(تردد خودرو ها)

 زمان جمع آوری.
 نمونه های جمع آوری شده در بهار نسبت به نمونه های جمع آوری شده در پاییز دارای جیوه کمتری است. 

نوع آنتوژنز.
 در گیاهان یکساله جیوه کمتری نسبت به گیاهان چند ساله وجود دارد. در این رابطه ، مهم است که چه نوع ریحان در یک مورد خاص به عنوان ماده اولیه در نظر گرفته می شود ، زیرا جنس ریحان با حدود 70 گونه علف و درختچه یکساله و چند ساله نشان داده می شود. (به هر حال ، رایج ترین ریحان در کشور ما - معطر ، باغی و کافوری است - به گیاهان یک ساله اشاره دارد ، یعنی ایمن تر است). بنابراین ، میزان آلودگی ریحان به فلزات سنگین ، تا حد زیادی به شرایط رشد ، شرایط محیطی ، مکان و زمان جمع آوری مواد اولیه بستگی دارد. 

 زنان باردار و  ریحان

محدودیت خوردن ریحان برای زنان باردار نیز در اینترنت گسترده است. این محدودیت یا با محتوای جیوه در ترکیب یا با افزایش احتمالی لحن رحم همراه است. به هیچ تحقیقی که عوارض مصرف متوسط ​​ریحان را نشان دهد ، اشاره نمی کند. بنابراین ، یک موضع منع کننده سخت ، انتقاد خوبی است. با این حال ، ترکیبات ریحان به شکل دارویی غلیظ می تواند به طور بالقوه تعدادی از عوارض را در دوران بارداری ایجاد کند. به عنوان مثال ، روغن ریحان (به ویژه ریحان اوژنول) تا 70-80 درصد اوژنول دارد که می تواند بر رشد جنین تأثیر منفی بگذارد. 

دانه های گیاه (و به ویژه جوشانده ها و عصاره های آنها) می توانند جریان خون را افزایش داده و لخته شدن خون را کند کنند ، که این امر نه تنها در زنان باردار ، بلکه در تمام افرادی که دارای اختلالات انعقادی خون هستند ، خطر خونریزی را افزایش می دهد. بنابراین ، در حال حاضر تعدیل برگ تازه ریحان در رژیم غذایی زنان باردار و شیرده بی خطر است و استفاده از دانه های گیاهی و شکل های غلیظ آنها: تزریق ، جوشانده ، عصاره ، روغن و داروها ایمن نیست.

به دلیل توانایی عصاره ریحان در کاهش فشار خون ، مصرف آنها توسط بیماران مبتلا به فشار خون پایین توصیه نمی شود.
 خطر احتمالی انقباض موجودات انگلی با استفاده از ریحان ضعیف شسته می شود. به طور خاص ، شیوع سیکلوسپروز که در سوئد ، ایالات متحده و کانادا پس از صادرات ریحان ، کاهو و تمشک آلوده به انگل Cyclospora cayetanensis از کشورهای بومی رخ داده است ، توصیف شده است. این بیماری خود را به صورت اسهال آبکی ، نفخ ، درد شکم ، تب و از دست دادن اشتها نشان می دهد. 

ما در این مقاله مهمترین نکات مربوط به فواید و خطرات احتمالی ریحان را جمع آوری کرده ایم و اگر موارد دیگر را در لینک های صفحه ما در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید بسیار سپاسگزار خواهیم بود.

 

انتخاب و ذخیره سازی ریحان

 هنگام انتخاب ریحان تازه و معطر ، باید به گیاهان با رنگ یکنواخت اشباع برگها توجه کنید. رنگ برگها بسته به نوع آن ممکن است متفاوت باشد (سبز ، بنفش ، آبی ، قهوه ای) ، اما روی آنها نباید هیچ گونه  لکه ای (خاکستری ، سفید ، سبز) یا زرد دیده شود. لکه ها می توانند آلودگی به مواد شیمیایی در طول فرایند کشت ، رشد - در مورد بیماری و رگه ها - در مورد شروع خشک شدن گیاه را نشان دهند. 

 

برگهای پلاسیده در یک دسته ریحان نیز دلیل امتناع از خرید است ، زیرا احتمال زیادی وجود دارد که بقیه گیاهان در دسته شروع به خراب شدن کنند. قبل از خرید ریحان ، توصیه می شود یک برگ را جدا کنید تا مطمئن شوید چسبناک نیست (نشانه نقض قوانین رشد یا ذخیره سازی است) و بوی آن را حس کنید. اگر برگ را در دستان خود بمالید ، بوی آن بهتر نمایان می شود. عطر غنی و قوی بدون بو های پوسیدگی نشان دهنده طراوت گیاه است. هرچه گیاه جوانتر باشد ، طعم آن نرم تر و شیرین تر است ، پیرتر است ، زبرتر و تیزتر است. 

 

علاوه بر این ، برگ های ریحان بیش از حد رسیده  طعم بسیار تلخی پیدا می کند ، بنابراین قبل از خرید توصیه می شود نه تنها بوی ، بلکه طعم ریحان را نیز بچشید. مشکل این است که برای چشیدن گیاه لازم است آن را بشویید ، اما همیشه در یک فروشگاه یا در بازار امکان پذیر نیست. بنابراین ، طراوت ریحان اغلب فقط بر اساس ظاهر و عطر آن قضاوت می شود.

 

ریحان سبز     عکس سبزی ریحان

 

 ریحان را می توان به روش های مختلف ذخیره کرد: یکی بعد از قطع ساقه ها ، دسته را در آب قرار دهید. 
-  ریحان را در یخچال قرار دهید ، آن را با فیلم سلفون بپوشانید (در این مورد و مورد قبلی - تا یک هفته). 
- دسته شسته شده و خشک شده را در فریزر (کامل یا خرد شده) در یک ظرف شیشه ای به مدت طولانی قرار دهید. 
- خشک - برای این کار ،  ریحان در دسته های کوچک جمع آوری شده و در یک اتاق تاریک و تهویه آویزان می شود. 

 

تاریخچه ریحان

 در قلمرو هند باستان ، ریحان به عنوان یک گیاه مقدس شناخته می شود ، پس از نیلوفر آبی در این کیفیت دوم است. در شیوه های معنوی-مادی آیورودا ، خاصیت ریحان به عنوان "ساتوا خالص" تعریف می شود. تحت تأثیر او ، مردم از خواسته های مادی رها می شوند ، ذهن را به سوی خرد باز می کنند ، و قلب را به سوی خوشبختی و عشق همه جانبه. یکی از نامهای این گیاه - "مورد علاقه ویشنو" - به خودی خود صحبت می کند و ریحان را با خدایان متصل می کند.

 

 در هندوئیسم ، جینیسم ، بودیسم اولیه ، تولسی مقدس با همسر ویشنو - الهه خوشبختی ، فراوانی ، شانس و رفاه لاکشمی شناخته شد. در تعدادی از منابع ، ریحان را "مقدس" نیز می نامند زیرا حاوی دانه شیوا است. طبق یکی از رساله های آیورودا ، باغی با ریحان در حال رشد همیشه محل زیارت مومنان خواهد بود. جای تعجب نیست که با چنین زمینه ای ، مهره ها و تسبیح از ساقه های ریحان هنوز در بین مردم محبوب هستند.
 در مصریان باستان ، ریحان نیز مورد استقبال قرار می گرفت ، اما به معنای مفیدتر. در جستجوی مواد جدید در فرمولاسیون مومیایی کردن ، متخصصان مومیایی کردن این گیاه را به دلیل رایحه منحصر به فرد ، خواص ضد میکروبی و تانن موجود در ترکیب نادیده نگرفته اند. با این حال ، این برنامه ، تا حد زیادی ، تصویر گیاه را با نماد مرگ مرتبط می کند. حتی این عقیده وجود داشت که ریحان قادر به تولد عقرب های سمی است. 

ارتباطات مشابه - مرگ ، اندوه ، نفرت و فقر - ​​در فرهنگ باستان منعکس شد. به عنوان مثال ، رومیان معتقد بودند که ریحان در صحنه های جنایت بیشتر رشد می کند. بعداً ، در یکی از رمان های The Decameron ، بوکاچیو داستان دختری Isabetta را روایت کرد که برادرانش لورنزو محبوبش را کشتند و مخفیانه دفن کردند. دختر برای عزاداری از عشق ناخوشایند ، پنهانی سر لورنزو را کند و در یک گلدان ریحان گذاشت و بوته را با اشکهایش آبیاری کرد. 

متعاقباً ، ریحان به دلیل خواص درمانی و استفاده گسترده در آشپزی ، نام خوبی برای خود ایجاد کرده است. امروزه ، مردم با کمک ریحان یاد گرفته اند که تعدادی از مشکلات جسمی و روانی را حل کنند و لیست امکانات درمانی اثبات شده این گیاه تنها با گذشت زمان افزایش می یابد.

 

قوی ترین ضد عفونی کننده، دارای خواص ضد قارچی، ضد التهابی، ضد باکتریایی، قابض، ترمیم کننده زخم، یک داروی بسیار موثر برای درمان طیف وسیعی از بیماری های پوستی، پاکسازی خون، افزایش ایمنی، یک ضد بارداری طبیعی بدون عوارض جانبی، یک داروی قوی مرطوب کننده پوست، سفید کننده پوست، پایه صابون، داروی موثر برای تقویت و ترمیم مو، در برابر ریزش مو، از بین بردن شوره سر و رفع شپش

 

روغن چریش  از دانه های چریش موجود در میوه درخت که شبیه زیتون است به دست می آید. هر میوه حاوی یک دانه است و درون آن چندین هسته وجود دارد. بهترین روغن با پرس سرد به دست می آید. دانه های میوه چریش حاوی 40 تا 50 درصد روغن چرب هستند. 

 

در حال حاضر، تمام درختان چریش در هند حدود 3.5 میلیون تن هسته در سال تولید می کنند. از این میزان می توان 700 هزار تن روغن تولید کرد در حالی که حداکثر 150 هزار تن تولید می شود، بنابراین هند پتانسیل خوبی برای افزایش تولید روغن چریش دارد. 

 

روغن چریش حاوی بیش از 140 جزء مختلف است و به دلیل دارا بودن بالاترین محتوای آزادیراکتین در آن، حتی نسبت به عصاره پوست و برگ گیاه، خواص درمانی قوی‌تری دارد . 

 

ترکیبات اصلی روغن چریش عبارتند از: اولئیک، پالمیتیک، استئاریک، لینولئیک، اسیدهای آراشیدونیک، مواد تلخ، ترکیبات حاوی گوگرد، آنتی بیوتیک های طبیعی، مس، آلکالوئید مارگوزین، استرول ها، اسیدهای آمینه، ویتامین های E، A و C، لیمونوئیدها نیمبین. ، آزادیراکتین و غیره ...

 

روغن چریش سنگین، چسبناک، تیره، سبز مایل به قهوه ای، طعم تلخی دارد که به آن لیمونوئیدهای موجود در آن می دهد.

 

روغن چریش طبیعی بوی نامطبوعی دارد که یادآور مخلوط سیر و کره بادام زمینی ترش است. این بو توسط اجزای گوگردی به او داده می شود. در این راستا، استفاده از آن عمدتا به تولید صابون محدود می شود، جایی که بوی آن اغلب توسط روغن های دیگر، به عنوان مثال، روغن شمعدانی، یلانگ یلانگ، اسطوخودوس پوشانده می شود. 

 

امروزه روغن چریش در بازار یافت می شود که عطر خوش گل رز یا چوب صندل دارد. با این حال، چنین روغن بی‌رنگ تصفیه‌شده خاصیت درمانی خود را از دست می‌دهد، زیرا این اجزایی هستند که باعث ایجاد این بوی قوی می‌شوند که ویژگی‌های معجزه آسای چریش را تعیین می‌کنند.

 

در شرایط عادی، بدون نظر پزشک، فقط می توان از آن به صورت خارجی استفاده کرد. روغن چریش نباید قبل از بچه دار شدن توسط یک زن یا مرد به صورت داخلی یا خارجی استفاده شود، زیرا این یک روش پیشگیری از بارداری بسیار موثر است. 

 

 

روغن چریش یک عامل بسیار موثر، قدرتمند و سریع الاثر است که می تواند به معنای واقعی کلمه بلافاصله مشکلاتی را که برای حل آن استفاده می شود برطرف کند. بسیاری از مشکلات به ظاهر غیرقابل حل که مردم سال ها از آن رنج می بردند، بلافاصله با استفاده از چریش برطرف شد. روغن چریش حتی از عصاره برگ، پوست، میوه و گل آن نیز موثرتر است.

  

روغن چریش در موارد زیر استفاده می شود: 

- برای کنترل آفات در باغ

- به عنوان کود

- حشرات را دفع  می کند

- برای حیوانات خانگی و حیوانات مزرعه در مبارزه با انگل های پوستی

- به عنوان یک ضد بارداری موثر

- به عنوان یک دارو در پزشکی (برای استفاده داخلی و خارجی)

- در تولید صابون

- در زیبایی برای رفع مشکلات پوست و مو

- به عنوان روغن روان کننده در صنعت و برای تولید متان استفاده می شود 

 

در چهار مورد اول استفاده از چریش بوی نامطبوع چریش مشکلی ندارد زیرا به محض خشک شدن روغن عملا از بین می رود. برای سمپاشی باغ یا محیط داخلی، روغن اغلب به صورت اسپری های مخصوص تولید می شود که استفاده از آن را راحت می کند. برای حیوانات خانگی در صابون ها، شامپوها و اسپری ها یافت می شود. 

 

 

خواص جادویی چریش از زمان های قدیم در آیورودا استفاده می شده است . 

روغن چریش قوی ترین خواص ضد عفونی کننده، ضد باکتری، ضد التهاب، تب بر، ضد درد آنتی اکسیدانی، ضد قارچ، مرطوب کننده، نرم کننده، سفید کننده، قابض، ترمیم کننده زخم ها را دارد. 

- روغن چریش داروی بسیار موثر در برابر طیف وسیعی از بیماری های پوستی، از جمله بسیار جدی (جذام، پسوریازیس، کرم حلقوی، اگزما، کهیر)، بثورات پوستی، آکنه، آبسه، تاول، کورک، عفونت های انگلی 

- تصفیه کننده قوی خون 

- سموم را از بدن دفع می کند، در پاکسازی درمانی و در صورت لزوم کاهش وزن استفاده می شود

 - قوی ترین ضد بارداری طبیعی 

- تب را کاهش می دهد، برای بیماری های التهابی، سرماخوردگی، تب، مالاریا استفاده می شود 

- به درد مفاصل و عضلات، روماتیسم، آرتریت، رگ به رگ شدن کمک می کند 

- به گوش درد کمک می کند 

- برای سردرد استفاده می شود 

- به بیماری های تنفسی و سرفه کمک می کند 

- ضد استفراغ 

- عامل ضد تومور، عامل ضد سرطان 

- در درمان دیابت استفاده می شود، قند خون را کاهش می دهد 

- به بیماری های کبدی، هپاتیت، به عنوان مقوی کبد کمک می کند 

- ایمنی بدن را افزایش می دهد 

چریش یک ضد بارداری بسیار موثر است. برای این منظور از روغن چریش استفاده می شود. عوارض جانبی منفی ایجاد نمی کند و همچنین از بیماری های منتقل شده در حین مقاربت محافظت می کند. برای کشورهای در حال توسعه، این یک راه حل واقعی برای مسئله کنترل تولد است. ایمن، ارزان و به طور کلی در دسترس است.

تحقیقات در این زمینه از دهه 80 و 90 قرن بیستم آغاز شد و هنوز ادامه دارد، این امکان وجود دارد که در مقیاس جهانی برای این اهداف مورد استفاده قرار گیرد.

روغن چریش می تواند به عنوان یک ضد بارداری برای مردان و زنان استفاده شود.

خانم ها قبل و بعد از رابطه جنسی از آن استفاده می کنند. نتایج کارآزمایی‌های بالینی 100% موثر بوده است. روغن چریش اسپرم را در 20-30 ثانیه خنثی کرد.

همین نتایج در قرن اول قبل از میلاد توسط پزشک هندی چاراکا به تفصیل شرح داده شد. او می نویسد که پشم پنبه آغشته به روغن چریش را به مدت 15 دقیقه قبل از مقاربت وارد واژن می کردند و این کار اسپرم را از بین می برد.

 

تحقیقات جدید این حقایق را تایید کرده و دریافته است که اثر روغن چریش پس از آن 5 ساعت بدون ایجاد هیچ گونه تحریک یا ناراحتی باقی می ماند. علاوه بر این، روغن به عنوان یک اثر روان کننده و ضد باکتری اضافی عمل می کند. تنها نکته منفی بوی نامطبوع روغن است.

 

این خاصیت روغن چریش نه با اثر مستقیم آن بر اسپرم، بلکه با قوی ترین اثر بر روی سیستم ایمنی بدن توضیح داده می شود که به حدی بسیج می شود که اسپرم را خنثی می کند. در این مورد، یک زن می تواند برای مدتی استریل بماند - تا 10-12 ماه، پس از آن بدن بدون هیچ عواقب منفی یا عوارض جانبی به حالت عادی باز می گردد.

روغن چریش که به صورت داخلی مصرف می شود، پس از 10 روز حاملگی را خاتمه می دهد، با چرخه بعدی تمام عملکردها بازسازی می شوند.

در سال 1992 آزمایشی با 20 سرباز متاهل هندی انجام شد. مردان به طور منظم دوز کمی از روغن چریش را در یک کپسول ژلاتین در طول سال مصرف می کردند. در حال حاضر پس از 6 هفته استفاده، همه مردان، 100٪ قادر به لقاح نبودند، پس از مقاربت، حتی یک زن باردار نشد. سربازان هیچ عارضه جانبی، تغییر در قدرت یا میل جنسی را تجربه نکردند. 6 هفته پس از قطع مصرف کپسول، تمام عملکردهای قبلی بازیابی شدند.

 

متعاقباً، مطالعات نشان داده است که عصاره برگ چریش همین خواص را دارد.

کرم های ضد بارداری حاوی چریش در حال حاضر در هند تولید می شود، اما تولید و استفاده از آنها محدود است. برای اینکه بتوان آن را به یک ابزار پیشگیری از بارداری پرکاربرد تبدیل کرد، تحقیقات بسیار جدی‌تر و در مقیاس بزرگ‌تری مورد نیاز است.

 

روغن چریش به طور گسترده ای در زیبایی استفاده می شود. این ترکیبی از تمام ویژگی های مفید آلوئه و روغن درخت چای - مرطوب کننده طبیعی معروف و ضد عفونی کننده طبیعی معروف است. 

 

روغن چریش می تواند بخشی از لوازم آرایشی مختلف باشد - محصولات بهداشتی دهان، کرم های مراقبت از صورت و دست، روغن ها، تونیک ها، لوسیون ها، ژل های شستشو، ماسک ها، محصولات مراقبت از مو - روغن ها، شامپوها، ماسک ها  و ...  با این حال، به دلیل بوی نامطبوع روغن در آرایشی و بهداشتی آیورودا، به طور سنتی با عصاره برگ یا پوست درخت چریش جایگزین می شود. 

 

روغن چریش بیشتر در لوازم آرایشی و بهداشتی دارویی - برای رفع مشکلات پوستی - در کرم ها و پمادهای ضد عفونی کننده، روغن های دارویی، ماسک ها، پاک کننده ها، محصولات ضد ریزش مو، شوره سر، شپش و انواع قارچ ها و انگل ها استفاده می شود. علاوه بر این، روغن چریش، به جای عصاره برگ، در صابون های چریش گنجانده شده است.  

 

- قوی ترین خواص ضد عفونی کننده و ضد باکتریایی در روغن چریش 

روغن چریش  بیماری های پوستی را با موفقیت درمان می کند - پسوریازیس، اگزما، جذام، کرم حلقوی، بثورات پوستی، آکنه، تومورها، آبسه ها، جوش ها و بسیاری دیگر، خارش، قرمزی، سوزش را تسکین می دهد، خارش، قرمزی، سوزش، موثر برای اگزما، آکنه، روزاسیس، و بیماری های دیگر پوست را عمیقا تمیز می کند، چربی و آلودگی اضافی را از بین می برد، منافذ را باز می کند، فعالیت غدد چربی را تنظیم می کند. محافظت ضد عفونی کننده و ضد باکتریایی به پوست سالم می دهد.

 

روغن چریش در کرم های ضد عفونی کننده آکنه، آبسه، بثورات، آکنه، اغلب در ترکیب با زردچوبه گنجانده شده است، که در این مورد اثر ضد باکتریایی چریش، پاک کننده های صورت - ژل های شستشو، شیر پاک کننده، ماسک ها و همچنین در کرم های مختلف را افزایش می دهد. به عنوان مثال، کرم های مغذی به عنوان یک جزء ضد عفونی کننده، در ژل های دوش، فوم و نمک های حمام، دهان شویه ها. 

با افزودن چند قطره روغن خالص با کیفیت بالا به کرم‌ها و سایر محصولات آرایشی، اثر آن‌ها را تقویت و افزایش دهید و اگر روغن چریش را به روغن پایه یا مخلوطی از روغن‌های پایه اضافه کنید، می‌توانید یک محصول آرایشی عالی به دست آورید، نه بدتر از آن. نسبت به کرم های شناخته شده گران قیمت 

 

خواص فوق چریش آن را به یک داروی ضروری برای مراقبت از پوست چرب و مشکل دار و همچنین یک جزء موثر در لوازم آرایشی برای جوانانی که اغلب از آکنه، بثورات پوستی و سایر مشکلات مرتبط با افزایش سن رنج می برند ، تبدیل می کند.

  

- خاصیت ضد قارچی روغن چریش 

روغن چریش به شکل خالص خود را می توان برای درمان قارچ پا و ناخن استفاده کرد، این روغن به طور کامل جایگزین مواد ضد قارچی گران قیمت به خصوص در مراحل اولیه بیماری خواهد شد. رشد قارچ را متوقف می کند و تولید سموم بیماری زا توسط آن را کاهش و متوقف می کند. 

شامل کرم های ضد قارچ، کرم های ضد عفونی کننده پا، روغن و لاک ناخن. 

 

- خاصیت قابض و ترمیم کننده زخم 

 

زخم ها، بریدگی ها، سوختگی ها، زخم ها را بهبود می بخشد، برای درمان زخم هایی که برای مدت طولانی خوب نمی شوند بسیار موثر است. منافذ را کمی سفت می کند، پوست را سفت و شاداب می کند. بخشی از ماسک ها و تونیک های لیفت کننده و تقویت کننده است.

  

- خاصیت آنتی اکسیدانی 

چریش حاوی آنتی اکسیدان ویتامین E است که به دلیل اثرات ضد پیری آن بر روی پوست شناخته شده است. رادیکال های آزاد و سموم را از بین می برد، سلول ها را بازسازی می کند، پوست را تقویت می کند، گردش خون و رنگ چهره را بهبود می بخشد، ظاهر و درخشندگی تازه و سالمی به آن می بخشد. 

- خاصیت مرطوب کنندگی 

پوست را با رطوبت اشباع می کند، چین و چروک ها را صاف می کند، تعادل رطوبت، سفتی و کشسانی پوست را باز می گرداند. خاصیت مرطوب کنندگی روغن همراه با خاصیت پاک کنندگی و ضد عفونی کنندگی آن بسیار مهم است، پس از پاکسازی، پوست هیدراته باقی می ماند و استرس ندارد.

 

مناسب برای مراقبت از پوست خشک و خیلی خشک. 

بخشی از کرم های مرطوب کننده، شیر صورت، پاک کننده های آرایش است. 

 

- خاصیت تسکین دهنده و نرم کنندگی روغن چریش

پوست خشک، ترک خورده، آسیب دیده را تسکین می دهد، آرامش می بخشد، استرس، سوزش، قرمزی، خارش را کاهش می دهد. ترک ها به خصوص در آرنج و پاشنه و کف پا را بهبود می بخشد. 

 

روغن چریش در محصولات بهداشتی مختلف کودکان - در ضد عفونی کننده، کرم های مرطوب کننده، ژل های شستشوی بدن کودکان گنجانده شده است . 

 

- خاصیت لایه برداری و سفید کنندگی روغن چریش

به دلیل اسیدهایی که دارد خاصیت لایه برداری دارد. لایه برداری و حذف ذرات مرده پوست، باز کردن منافذ مسدود شده، کمی سفید کردن پوست و لکه های تیره. این یک لایه برداری طبیعی موثر اما نسبتاً ملایم است که در بسیاری از اسکراب ها گنجانده شده است. 

 

به درمان زگیل، جذب اسکار و از بین بردن علائم کشش کمک می کند. 

روغن چریش دیواره رگ های خونی را تقویت می کند، بنابراین در درمان روزاسه استفاده می شود. 

روغن چریش برای انواع پوست مناسب است .

محافظت می کند و پوست طبیعی را سالم نگه می دارد و هیچ شانسی برای باکتری ها و میکروب ها باقی نمی گذارد.

ایده آل برای مراقبت از پوست خشک و پیر - آن را با رطوبت، ویتامین ها اشباع می کند و محافظت ضد عفونی می کند.

 

دارویی عالی برای رفع مشکلات پوست چرب - منافذ مسدود شده را پاک می کند، چربی اضافی را از بین می برد، آکنه و جوش های پوستی، آکنه و آبسه را درمان می کند. 

برای ماساژ ، روغن چریش به روغن های گیاهی دیگر به نسبت 1:10 اضافه می شود، برای درمان نواحی دردناک پوست - به نسبت 1: 1، و همچنین می تواند به شکل خالص آن استفاده شود. 

 

پس از مالیدن روغن خالص چریش به پوست، بوی نامطبوع آن برای مدت طولانی باقی می ماند. این در درمان مشکلات جدی بی ربط است، در غیر این صورت می توان آن را به لوسیون ها یا روغن های دیگری که این بو را پنهان می کنند اضافه کرد. 

 

معمولاً استفاده از روغن چریش به صورت خالص روی پوست توصیه نمی شود، به جز نواحی جداگانه آن، اگرچه در صورت استفاده خارجی سمی نیست و عوارض جانبی ایجاد نمی کند. با این وجود، ممکن است یک آلرژی فردی به آن رخ دهد، بنابراین، ابتدا باید روغن را با دقت، در ناحیه کوچکی از پوست استفاده کنید.

 

80 درصد از روغن چریش تولید شده برای تولید صابون استفاده می شود . صابون چریش یک شکل بسیار ساده، راحت و در عین حال موثر برای استفاده از خواص ارزشمند چریش، یک هدیه عالی و یک سعادت واقعی برای پوست است. 

 

ویژگی خاص صابون چریش این است که روغن چریش یک روغن اضافی نیست، بلکه جزء اصلی تشکیل دهنده پایه صابون است. 

صابون چریش باید حداقل 20 درصد روغن چریش داشته باشد. هنجار صابون با کیفیت 30-40٪ محتوای روغن چریش است. اگر محتوای آن زیر 20٪ باشد، این بدان معنا نیست که صابون بد است، اما اثربخشی عمل چریش در چنین صابونی به میزان قابل توجهی کاهش می یابد. 

 

صابون های چریش همچنین می توانند حاوی عصاره برگ چریش و سایر مواد باشند. ترکیب کلاسیک آن با زردچوبه، دومین ضد عفونی کننده مهم آیورودا است. به طور معمول دو سوم یا سه چهارم چریش و یک سوم و یک چهارم زردچوبه در غذاهای مختلف حاوی چریش و زردچوبه استفاده می شود. 

 

هنگام حل مشکلات خاص صابون چریش، لازم است صابون باکیفیت و نه ارزان قیمت را انتخاب کنید، جایی که از روغن چریش سرد فشرده استفاده می شود، یعنی بدون مواد شیمیایی تولید شده است که می تواند در صابون باقی بماند و اثر منفی داشته باشد. 

 

بوی صابون چریش نباید خوشایند باشد ، در هر صورت رایحه پایه چریش را باید به وضوح در آن احساس کرد که اگر درصد روغن چریش را در صابون مشاهده کنید، به راحتی از بین نمی رود. با این حال، بو در این مورد مشکلی ندارد، زیرا پس از استفاده از صابون بلافاصله شسته می شود. 

 

صابون چریش را می توان هر روز برای انواع پوست به عنوان محصولی استفاده کرد که پوست را کاملا تمیز می کند، مرطوب کننده و تسکین می دهد و به ویژه در مورد پوست های چرب محافظت ضد عفونی می کند . خارش، سوزش، قرمزی، پوسته پوسته شدن را از بین می برد، زخم ها و بریدگی ها را التیام می بخشد. 

 

صابون چریش برای صورت، دست ها و بدن و همچنین موها عالی است. 

تاثیر استفاده از صابون از همان اولین استفاده مشهود است و استفاده منظم به تمیزی مداوم پوست و فراموشی قارچ ها و عفونت های احتمالی کمک می کند. 

 

استفاده مداوم از آن برای پوست مشکل دار و آسیب دیده در ترکیب با سایر محصولات حاوی آن و سایر اجزای بسیار موثر ضروری است. 

مزیت استفاده از صابون چریش این است که به عنوان یک وسیله قوی و موثر برای پاکسازی پوست، آن را خشک نمی کند، بلکه آن را نرم و مرطوب می کند و به دلیل خاصیت مرطوب کنندگی قوی، به طور ایده آل از پوست بسیار خشک، کم آب و خشک مراقبت می کند. پوست خشک. 

 

صابون چریش برای درمان نواحی خاص مانند نواحی صمیمی، زیر بغل، فاصله بین انگشتان پا، پا و پاشنه پا، در طول دوره قاعدگی، با افزایش تعریق، هوای گرم، هوای گرد و غبار و کثیف ایده آل است. 

 

چنین صابونی را می توان هنگام دوش گرفتن قبل و بعد از بازدید از استخر، و همچنین همراه داشتن آن در سفر، در تعطیلات، در هتل، در استراحتگاه استفاده کرد - در برابر قارچ ها محافظت می کند، که به راحتی به دست می آیند. در مکان های عمومی و همچنین از دیگران آلوده می شود. 

 

استفاده از صابون چریش هنگام مراقبت از بیماران برای از بین بردن جوش های پوشک، استفاده از صابون چریش در بخش بیمارستان و استفاده از آن پس از ویزیت خوب است. 

 

این ماده شوینده ای عالی برای شستن یا بازسازی لباس هایی مانند جوراب، لباس زیر، تی شرت زیر بغل و پیراهن است. همچنین می توان از آن به عنوان یکی از ابزارهای درمان لباس افرادی که تحت درمان قارچ پا و ناخن هستند استفاده کرد. صابون های چریش درشت تر و ارزان تر برای این کار مناسب هستند. صابون چریش مخصوص نگهداری از حیوانات تولید می شود. 

 

روغن چریش یک محصول ایده آل و بسیار موثر نه تنها برای مراقبت از هر نوع مو، بلکه برای درمان و ترمیم خط مو نیز می باشد. خشکی، پوسته پوسته شدن، خارش، انواع بیماری های پوستی و قارچ ها، شوره سر را از بین می برد، اپیدرم سر و فولیکول های مو را بهبود می بخشد. هر کاری که روغن چریش با پوست صورت و بدن انجام می دهد، روی پوست سر نیز اعمال می شود.

 

روغن چریش موهای نازک، نازک و خشک، موهایی که به دلیل رنگ کردن یا تأثیرات منفی خارجی رطوبت خود را از دست داده اند را احیا می کند و از پیری زودرس جلوگیری می کند. موها را تقویت می کند، ظاهر سالم، درخشندگی و ابریشمی آن را باز می گرداند. به خصوص برای موهای نازک، خشک و شکننده و همچنین موهای چرب توصیه می شود . 

 

با این حال، هنگامی که روغن روی موها مالیده می شود، بوی نامطبوع آن کاملاً به شدت احساس می شود. در این صورت مقدار کمی روغن با بوی مطبوع به شامپوی مورد علاقه شما اضافه می شود و یا موها پس از روغن با شامپویی با بوی قوی شسته و با نرم کننده درمان می شوند. 

 

اگرچه عصاره برگ چریش به طور سنتی به بیشتر محصولات مو اضافه می شود، اما وقتی صحبت از یک مشکل جدی خاص می شود، روغن چریش به آنها اضافه می شود. این ماده ضروری، ضروری و کلیدی در محصولات ضد ریزش مو و ترمیم مو، ضد شوره سر است و بخشی از ماسک ها، روغن ها، شامپوهای دارویی و مومیایی کننده ها و آبکش ها است. 

 

روغن چریش خیلی سریع عمل می‌کند، نتیجه آن بعد از اولین استفاده احساس می‌شود و بعد از دوره مصرف، موها تغییر شکل می‌دهند و بیماری‌هایی که با روش‌های دیگر درمان نشده‌اند، درمان می‌شوند. 

 

روغن چریش یک داروی بسیار موثر و موثر برای از بین بردن شپش است، در این مورد توصیه می شود از روغن چریش به شکل خالص آن یا مخلوط کردن آن به نسبت مساوی با روغن گیاهی دیگری مانند روغن کنجد یا نارگیل استفاده کنید. در اینجا روغن چریش در عمل خود جایگزین چیزی نمی شود و بوی آن نقش بسزایی ندارد.

 

این ترکیب شامل: صابون Neem Aasha Herbals، صابون HerbalMix 24 herbs، کرم پای Veda Vedika برای پوست خشک و ترک خورده، روغن شفابخش Veda Vedika است.

 

هنگامی که مطابق توصیه ها استفاده می شود ، تریبولوس خزنده عملاً هیچ عارضه جانبی ندارد. شایع ترین  عوارض کپسول تریبولوس  گزارش شده مربوط به  این مکمل عبارتند از: 

گرفتگی

دل درد

اسهال

یبوست

حالت تهوع

استفراغ

مشکلات خواب

خونریزی شدید قاعدگی

علاوه بر این ، برخی از گزارش ها وجود دارد که توسط تعدادی از مطالعات روی حیوانات نیز تأیید شده است ، که نشان می دهد  تریبولوس خطر مشکلات کلیوی را افزایش می دهد. با این حال ، باید توجه داشت که چنین شرایطی بسیار نادر است.

قرص تریبولوس  برای زنان باردار و شیرده توصیه نمی شود ، زیرا  قرص تریبلوس  می تواند در رشد جنین اختلال ایجاد کند. همچنین با داروهای ضد دیابت و فشار خون تداخل دارد ، بنابراین بیمارانی که از این داروها استفاده می کنند قبل از  خرید قرص تریبولوس  باید ابتدا با پزشک خود مشورت کنند.