افلوکساسین، افلوکیم چیست

در
افلوکساسین چیست

افلوکیم

افلوکساسین  و  قرص افلوکیم چیست
برند مشترک Floxin
نام عمومی : Ofloxacin
 

 

افلوکساسین چیست قرص افلوکیم چیست

افلوکیم برای چیست   افلوکیم ۲۰۰ برای چیست

قرص افلوکساسین برای چه بیماری
افلوکیم  برای درمان انواع عفونت های باکتریایی استفاده می شود.Ofloxacin متعلق به طبقه ای از داروها به نام آنتی بیوتیک های کینولون است . افلوکساسین با توقف رشد باکتری ها کار می کند.
قرص افلوکیم ۲۰۰ برای چیست
قرص افلوکیم ۲۰۰   فقط عفونت های باکتریایی را درمان می کند. برای عفونت های ویروسی (مانند سرماخوردگی ، آنفولانزا ) موثر نخواهد بود.در صورت عدم نیازبدن، استفاده از هر نوع آنتی بیوتیک می تواند باعث شود تا در عفونت های بعدی مؤثر نباشد.
 

 

نحوه استفاده از افلوکساسین

قبل از شروع مصرف قرص افلوکیم   و هر بار که دوباره می خواهید نسخه را تکرار کنید ، راهنمای دارویی  افلوکیم ۲۰۰  را که توسط داروساز شما تهیه شده ، بخوانید . اگر سوالی دارید ، از پزشک یا داروساز خود سوال کنید.
 
افلوکساسین را از طریق خوردن (دهان) با یا بدون غذا طبق دستور پزشک مصرف کنید ، معمولاً دو بار در روز (هر 12 ساعت). دوز و طول مدت درمان بستگی به شرایط پزشکی شما و پاسخ به درمان دارد.در هنگام مصرف افلوکساسین مایعات زیادی بنوشید مگر اینکه پزشک معالج توصیه دیگری به شما کرده باشد.
 
افلوکیم افلوکساسین   را حداقل 2 ساعت قبل یا 2 ساعت پس از مصرف سایر محصولاتی که ممکن است در حال استفاده باشید ، مصرف کنید، در غیر این صورت باعث کاهش اثر بخشی آن می شوید. در مورد سایر دارو ها و مکمل هایی که مصرف می کنید از داروساز خود بپرسید. برخی از نمونه ها عبارتند از: کیناپریل ، سوکرالفات ، ویتامین ها / مواد معدنی (از جمله مکمل های آهن و روی ) و محصولات حاوی منیزیم ، آلومینیوم یا کلسیم (مانند آنتی اسیدها ، محلول دیانوزین ، مکمل های کلسیم ).
 
برای بهترین اثر ، این آنتی بیوتیک را در یک ساعت خاص مصرف کنید. برای کمک به یادآوری ، افلوکساسین را هر روز در یک ساعت مصرف کنید.
 
مصرف افلوکساسین را تا زمان کامل شدن مقدار تجویز ادامه دهید ، حتی اگر علائم پس از چند روز از بین بروند. قطع زودهنگام دارو ممکن است منجر به بازگشت عفونت شود.در صورت تداوم بیماری یا بدتر شدن وضعیت ، به پزشک خود بگویید.
 

 

هشدار برای مصرف افلوکساسین

آنتی بیوتیک های کینولون (از جمله افلوکساسین ) ممکن است باعث آسیب جدی و احتمالاً آسیب دائمی تاندون (مانند تاندونیت ، پارگی تاندون) ، مشکلات عصبی در بازوها و پاها ( نوروپاتی محیطی ) و مشکلات سیستم عصبی شود . در صورت داشتن هر یک از علائم زیر ، فوراً کمک پزشکی دریافت کنید: درد / بی حسی / سوزش / سوزن سوزن شدن / ضعف در بازوها / دست ها / پا / پاها ، تغییر در احساس لمس / درد / دما / لرزش / وضعیت بدن / سردرد پایدار ، تغییر دید ، لرزش (لرزش) ، تشنج ، تغییرات روحی و روانی (مانند اضطراب، گیجی ،توهم ، افسردگی ، افکار نادر خودکشی ).
آسیب به تاندون ممکن است در طول یا بعد از درمان با افلوکساسین رخ دهد . در صورت بروز درد مفاصل / عضله / تاندون یا تورم، بلافاصله ورزش را متوقف کرده و  فوراً کمک پزشکی بگیرید . اگر بیش از 60 سال سن دارید ، در صورت مصرف کورتیکواستروئیدها (مانند پردنیزون ) یا در صورت پیوند کلیه ، قلب یا ریه ، خطر ابتلا به مشکلات تاندون بیشتر است .
 
افلوکساسین ممکن است وضعیت عضلانی خاصی ( میاستنی گراویس ) را بدتر کند. اگر ضعف عضلانی جدید یا بدتر شده (مانند افتادگی پلک ها ) یا مشکل در تنفس ، سریعاً به پزشک خود بگویید .در مورد خطرات و فواید آن قبل از استفاده از افلوکساسین با پزشک خود صحبت کنید.
 

 

عوارض جانبی افلوکساسین

همچنین به بخش هشدار مراجعه کنید.
ممکن است ناراحتی معده ، حالت تهوع ، اسهال ، سردرد ، سرگیجه ، سرگیجه یا مشکل در خوابیدن ایجاد کند . اگر هر یک از این اثرات ادامه دارد یا بدتر می شود ، سریعاً به پزشک یا داروساز خود بگویید .
 
به یاد داشته باشید که پزشک شما افلوکساسین را تجویز کرده است زیرا او تشخیص داده است که منافع افلوکساسین برای شما بیشتر از خطر عوارض جانبی افلوکساسین است. بسیاری از افراد با استفاده از افلوکساسین عوارض جانبی جدی ندارند.
 
در صورت بروز عوارض جانبی جدی ، به پزشک خود بگویید از جمله: به آسانی کبود شدن / خونریزی ، علائم عفونت جدید (مانند تب جدید / گلودرد مداوم ) ، علائم مشکلات کلیوی (مانند تغییر در میزان ادرار) ، علائم مشکلات کبدی (مانند خستگی غیر معمول ، درد معده / شکم ، تهوع / استفراغ مداوم ، زرد شدن چشم / پوست ، ادرار تیره ) و .....
 
در صورت بروز عوارض جانبی بسیار جدی ، فوراً کمک پزشکی دریافت کنید ، از جمله: تغییرات شنوایی ، بی قراری ، سرگیجه شدید ، ضعف ، ضربان قلب سریع / نامنظم ، علائم پارگی / پارگی در رگ اصلی خون به نام آئورت (درد ناگهانی / درد شدید در معده / قفسه سینه / پشت ، سرفه ، تنگی نفس).
 
افلوکساسین ممکن است به ندرت باعث یک بیماری شدید روده ( کلستریدیوم سخت -associated اسهال به علت یک نوع باکتری مقاوم) شود. این بیماری ممکن است در طول درمان یا هفته ها تا ماهها پس از قطع درمان رخ دهد. در صورت ابتلا به بیماری ، فوراً به پزشک خود بگویید: اسهال مداوم ، درد / گرفتگی شکم یا معده ، خون / مخاط در مدفوع.
 
در صورت وجود هر یک از این علائم از داروهای ضد اسهال یا مواد افیونی استفاده نکنید زیرا این محصولات ممکن است باعث وخیم تر شدن بیماری شود.
 
استفاده از افلوکساسین برای مدت طولانی یا تکرار ممکن است باعث برفک دهان یا عفونت مخمر جدید شود . در صورت مشاهده برفک های سفید در دهان ، تغییر در ترشحات واژن یا سایر علائم جدید ، با پزشک خود تماس بگیرید .
واکنش آلرژیک بسیار جدی به افلوکساسین نادر است. اما در صورت مشاهده هرگونه علائم واکنش آلرژیک جدی ، فوراً کمک پزشکی دریافت کنید ، از جمله: بثورات پوستی ، خارش / تورم (به خصوص صورت / زبان / گلو) ، سرگیجه شدید ، مشکل در تنفس .
 
این یک لیست کامل از عوارض جانبی احتمالی افلوکساسین یا افلوکیم نیست. اگر متوجه تأثیرات دیگری که در بالا ذکر نشده است، شده اید با پزشک یا داروساز خود تماس بگیرید.
 

 

اقدامات احتیاطی قبل از مصرف افلوکساسین

همچنین به بخش هشدار مراجعه کنید.
قبل از مصرف افلوکساسین ، در صورت حساسیت به پزشک یا داروساز خود بگویید . یا به سایر آنتی بیوتیک های کینولون (مانند سیپروفلوکساسین ، لووفلوکساسین ) ؛ و یا اگر شما هر نوع دیگری از آلرژی را دارید . این محصول ممکن است حاوی مواد غیرفعال باشد ، که می تواند باعث بروز واکنش های آلرژیک یا سایر مشکلات شود. برای اطلاعات بیشتر با داروساز خود صحبت کنید.
 
قبل از استفاده از افلوکساسین ، تاریخچه پزشکی خود را به پزشک یا داروساز خود بگویید ، به ویژه در مورد: اختلال تشنج ، شرایطی که خطر بروز تشنج را افزایش می دهد (مانند آسیب مغزی / سر ، تومورهای مغزی ) ، مشکلات عصبی (مانند نوروپاتی محیطی ) ، بیماری کلیه ، بیماری کبد ، اختلالات روانی و خلقی (مانند افسردگی ) ، میاستنی گراویس ، مشکلات مفاصل / تاندون (مانند تاندونیت ، بورسیت ) ، مشکلات خونی در عروق (مانند آنوریسم یا انسداد آئورت یا سایر رگ های خونی ، سخت شدن شریان ها ) ، فشار خون بالا ، برخی شرایط ژنتیکی ( سندرم مارفان ، سندرم ایلرز - دانلوس).
 
آفلوکساسین یا افلوکیم ممکن است باعث ایجاد یک بیماری شود که بر ریتم قلب (طولانی شدن QT) تأثیر بگذارد . طولانی شدن QT به ندرت می تواند باعث ضربان قلب سریع / نامنظم و جدی شود (به ندرت کشنده) و علائم دیگر (مانند سرگیجه شدید ، ضعف ) که فوراً به مراقبت پزشکی نیاز دارند.
 
اگر شرایط پزشکی خاصی دارید و یا داروهای دیگری مصرف می کنید که ممکن است باعث طولانی شدن QT شود ، خطر طولانی شدن QT ممکن است افزایش یابد. قبل از استفاده از افلوکساسین ، تمام داروهای مصرفی را به پزشک یا داروساز خود به اشتراک بگذارید و در صورت وجود هر یک از شرایط زیر: مشکلات قلبی خاص ( نارسایی قلبی ، ضربان قلب آهسته ، طولانی شدن QT در EKG ) ، سابقه خانوادگی برخی از مشکلات قلبی (QT طولانی شدن در EKG ، مرگ ناگهانی قلبی در خانواده) به پزشک معالج اطلاع دهید.
 
مقادیر کم پتاسیم یا منیزیم در خون نیز ممکن است خطر طولانی شدن QT را افزایش دهد. در صورت استفاده از داروهای خاص (مانند دیورتیک ها / " قرص های آب ") یا اگر شرایطی مانند تعریق شدید ، اسهال یا استفراغ دارید ، این خطر ممکن است افزایش یابد . برای استفاده ایمن از افلوکساسین با پزشک خود صحبت کنید.
 
افلو کساسین  به ندرت ممکن است باعث ایجاد تغییرات جدی در قند خون شود ، خصوصاً اگر به دیابت مبتلا هستید . قند خون خود را بطور مرتب طبق دستورالعمل بررسی کنید و نتایج را با پزشک خود در میان بگذارید. مراقب علائم قند خون بالا مانند افزایش تشنگی / ادرار باشید. همچنین علائم قند خون پایین مانند تعریق ناگهانی ، لرزیدن ، ضربان سریع قلب ، گرسنگی ، تاری دید ، سرگیجه یا سوزن سوزن شدن دست و پا را بررسی کنید . این یک عادت خوب برای حمل قند قرص یا ژل برای درمان قند خون است.
 
اگر این اشکال قابل اطمینان از گلوکز را ندارید ، با خوردن یک منبع سریع قند مانند شکر ، عسل یا آب نبات یا با نوشیدن آب میوه یا نوشابه غیر رژیمی به سرعت قند خون خود را بالا ببرید. بلافاصله در مورد واکنش و استفاده از این محصول به پزشک خود بگویید. برای جلوگیری از قند خون پایین ، به طور منظم وعده های غذایی بخورید و از خوردن وعده های غذایی افل نشوید. در صورت بروز هرگونه واكنش ، پزشك ممكن است افلوکساسین را به آنتی بیوتیك دیگری تغییر دهد یا داروهای دیابت را تنظیم كند .
 
افلوکساسین ممکن است باعث سرگیجه شما شود. الکل یا ماری جوانا ( حشیش ) می تواند سرگیجه شما را بیشتر کند. تا زمانی که بتوانید با خیال راحت کار های خود را انجام دهید ، رانندگی نکنید ، از ماشین آلات استفاده نکنید یا هر کاری را که نیاز به هوشیاری دارد انجام ندهید. مشروبات الکلی مصرف نکنید . در صورت استفاده از مواد مخدر با پزشک خود مشورت کنید.
 
آفلوکساسین ممکن است باعث شود واکسنهای زنده باکتریایی (مانند واکسن حصبه ) کار نکنند. واکسن / واکسیناسیون را در زمانی که از افلوکساسین استفاده می کنید انجام ندهید، مگر اینکه دکتر به شما بگوید.
 
افلوکساسین ممکن است شما را نسبت به خورشید حساس تر کند. وقت خود را در آفتاب محدود کنید. از برنزه کردن و آفتاب گرفتن خودداری کنید. هنگام بیرون رفتن از منزل از ضد آفتاب استفاده کرده و لباس محافظ بپوشید. در صورت آفتاب سوختگی یا تاول پوستی / قرمزی ، سریعاً به پزشک خود بگویید .
قبل از جراحی ، در مورد کلیه محصولاتی که استفاده می کنید (از جمله داروهای بدون نسخه ، داروهای خانگی و محصولات گیاهی) به پزشک یا دندانپزشک خود بگویید .
 
ممکن است کودکان نسبت به عوارض جانبی افلوکساسین خصوصاً مشکلات مفصل / تاندون حساسیت بیشتری نشان دهند.
بزرگسالان مسن ممکن است بیشتر در معرض مشکلات تاندون قرار گیرند (به خصوص اگر در حال مصرف کورتیکواستروئیدهایی مانند پردنیزون یا هیدروکورتیزون ) باشند.

 

مصرف افلوکساسین در دوران بارداری

در دوران بارداری ، افلوکساسین فقط در مواردی که به وضوح مورد نیاز باشد ، باید استفاده شود. در مورد خطرات و فواید آن با پزشک خود صحبت کنید.

 

مصرف افلوکساسین در دوران شیردهی

افلوکساسین  وارد شیر مادر می شود. قبل از شیردهی با پزشک خود مشورت کنید.

 

تداخل دارویی افلوکساسین

همچنین بخش هشدار ، نحوه استفاده و اقدامات احتیاطی را مشاهده کنید.
تداخلات دارویی ممکن است نحوه عملکرد داروها را تغییر دهد یا خطر ابتلا به عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. این مقاله شامل تمام فعل و انفعالات احتمالی افلوکساسین نیست . لیستی از تمام داروها و مکمل هایی را که استفاده می کنید (از جمله داروهای بدون نسخه و نسخه های گیاهی بدون نسخه و گیاهان دارویی) را با پزشک و داروساز خود به اشتراک بگذارید . بدون تأیید پزشک ، دوز داروهای خود را شروع ، متوقف یا تغییر ندهید.
 
برخی از محصولاتی که ممکن است با افلوکساسین تداخل داشته باشند عبارتند از: " رقیق کننده های خون " (مانند استنوکومارول ، وارفارین ) ، استرانسیوم.
 
بسیاری از داروها ممکن است بر ضربان قلب (طولانی شدن QT) تأثیر بگذارد ، از جمله  دوفیتیلید ، پروکائین آمید ، آمیودارون ، کینیدین ، سومالول .
 
اگرچه بعید به نظر می رسد که آنتی بیوتیک ها در کنترل حاملگی به روش هورمونی مانند استفاده از قرص ، چسب پچ یا حلقه تأثیر بگذارند ، اما تعدادی آنتی بیوتیک (مانند ریفامپین ، ریفابوتین ) می توانند اثربخشی آن را کاهش دهند. این می تواند منجر به بارداری شود . اگر از کنترل حاملگی به روش هورمونی استفاده می کنید ، برای اطلاعات بیشتر با پزشک یا داروساز خود مشورت کنید.
 
Ofloxacin بسیار شبیه لووفلوکساسین است . در حین استفاده از افلوکساسین از داروهای حاوی لووفلوکساسین خودداری کنید.
 
افلوکساسین ممکن است با آزمایشات آزمایشگاهی خاصی (مانند غربالگری ادرار برای مواد مخدر) تداخل داشته باشد ، که ممکن است باعث نتایج آزمایش نادرست شود. اطمینان حاصل کنید که پرسنل آزمایشگاه و تمام پزشکان  شما می دانند که از افلوکساسین استفاده می کنید.
 

 

مصرف بیش از حد افلوکساسین

اگر فردی بیش از حد افلوکساسین مصرف کرده(اوردوز) و علائم جدی از قبیل بیهوشی یا مشکل تنفس را دارد ، با شماره 115 تماس بگیرید. علائم مصرف بیش از حد ممکن است شامل موارد زیر باشد: سرگیجه شدید .
 

 

نکات مهم در مصرف افلوکساسین

افلوکساسین را با دیگران به اشتراک نگذارید .
افلوکساسین فقط برای شرایط فعلی شما تجویز شده است. بعداً برای عفونت های دیگر از آن استفاده نکنید مگر اینکه پزشک به شما بگوید.
 
آزمایشات و / یا آزمایشات پزشکی ممکن است بطور دوره ای انجام شود تا پیشرفت بهبودی بیماری شما یا عوارض جانبی بررسی شود. برای جزئیات بیشتر با دکتر خود مشورت کنید.

 

 

فراموش کردن یک نوبت از مصرف افلوکساسین

اگر یک دوز از دست دادید ، به محض یادآوری آن را مصرف کنید. اگر نزدیک زمان دوز بعدی است ، دوز از دست رفته را رد کنید. دوز بعدی خود را در زمان عادی مصرف کنید. دوز مصرف را دو برابر نکنید.
 

 

نگهداری افلوکساسین

در دمای اتاق و دور از نور و رطوبت نگه دارید. در حمام نگهداری نکنید. تمام دارو ها را از کودکان و حیوانات خانگی دور نگه دارید.
دارو های تاریخ مصرف گذشته یا دارو هایی که اضافی هستند را در توالت نریزید زیرا بیشتر فاضلاب های شهری بعد از تصفیه برای مزارع و کشتزارها استفاده می شود.

نظرات

در ادامه بخوانید...

آنتی بیوتیک و موارد مصرف

در
آنتی بیوتیک ها داروهایی هستند که به توقف عفونت ناشی از باکتری کمک می کنند. آنها این کار را با کشتن باکتری ها یا جلوگیری آنها از خود تکثیر یا بازتولید انجام می دهند.
 
کلمه آنتی بیوتیک به معنای "علیه زندگی" است. هر دارو که میکروب را در بدن شما می کشد، از نظر فنی یک آنتی بیوتیک است. اما اکثر مردم زمانی از این اصطلاح استفاده می کنندکه هدف آن کشتن باکتری ها است.
آنتی بیوتیک

 

آنتی بیوتیک ها در بدن چه کاری انجام می دهند

قبل از اینکه دانشمندان برای اولین بار آنتی بیوتیک ها را در دهه 1920 کشف کنند، بسیاری از افراد از عفونت های باکتریایی کوچک مانند گلودرد می مردند . انجام جراحی به علت عفونت نیز خطرناک بود. اما پس از آن که آنتی بیوتیک ها در دهه 1940 در دسترس قرار گرفتند، امید به زندگی افزایش یافت، جراحی ایمن تر شد، و مردم توانستند از آنچه که عفونت های مرگبار نامیده می شد، جان سالم بدر برند.
اکثر باکتری هایی که در بدن شما زندگی می کنند بی ضرر هستند. برخی از آنها حتی مفید هستند. با این حال، باکتریها می توانند تقریبا هر عضو را آلوده کنند. خوشبختانه معمولا آنتی بیوتیک ها کمک می کنند.

 

عفونت هایی که با آنتی بیوتیک درمان می شوند

برخی از عفونت گوش و سینوس
عفونت های دندانی
عفونت پوست
مننژیت (تورم مغز و نخاع)
گلو استراپ(عفونت در گلو و لوزه)
عفونت مثانه و کلیه و عفونت ادراری
پنومونی باکتریایی
سرفه مزمن

جوش و آکنه
برونشیت
کنژنکتیویت یا التهاب ملتحمه
عفونت گوش
عفونت های جنسی و مقاربتی
گلودرد استرپتوکوک

 

نام آنتی بیوتیک های پر مصرف

آموکسی سیلین
داکسی سایکلین
سفالکسین
سیپروفلوکساسین
کلیندامایسین
مترونیدازول
آزیترومایسین
آموکسی سیلین
سولفامتوکسازول / تری متوریم
لووفلوکساسین

 

نام گروه های آنتی بیوتیک

پنیسیلین ها
تتراسیکلین ها
سفالوسپورین ها
کینولونز
لینکووایسین ها
ماکرولیدها
سولفونامید ها
گلیکوپپتید
آمینوگلیکوزید ها
کارباپنم 

 

فقط باکتری ها می توانند با آنتی بیوتیک ها کشته شوند. سرماخوردگی ، آنفولانزا ، سرفه ، برخی از برونشیت عفونت هاوگلو درد همه توسط ویروس ها ایجاد می شود. آنتی بیوتیک ها برای درمان آنها کار نخواهند کرد. پزشک به شما می گوید که این بیماری ها در طول زمان خوب می شوند یا داروهای ضد ویروسی تجویز کنید تا از آنها خلاص شوید.
 
همیشه آشکار نیست که آیا عفونت ویروسی یا باکتری است. گاهی اوقات پزشک قبل از تصمیم به درمانی که نیاز دارید، آزمایشاتی انجام خواهد داد.
 
برخی از آنتی بیوتیک ها بر روی بسیاری از انواع باکتری ها کار می کنند. آنها "طیف گسترده " نامیده می شوند. بعضی دیگر تنها باکتری های خاص را هدف قرار می دهند.

 

عوارض جانبی آنتی بیوتیک

از آنجا که روده شما پر از باکتری است - هم باکتری خوب و هم بد - آنتی بیوتیک اغلب بر سیستم گوارش شما تاثیر می گذارد در حالی که آنها در معرض عفونت هستند. عوارض جانبی رایج عبارتند از:
استفراغ
حالت تهوع
اسهال
پوسیدگی یا سوء هاضمه
درد شکم
از دست دادن اشتها
گاهی اوقات ممکن است علائم دیگری مانند:
 
خارش پوستی خفیف و پوستی
سرفه
به سختی نفس کشیدن
این علائم می تواند به این معنی باشد که شما به آنتی بیوتیک حساسیت دارید، بنابراین اگر دچار این مشکل هستید، پزشک خود را بلافاصله در جریان بگذارید
 
اگر قرص های ضدسرطانی مصرف می کنید ، آنتی بیوتیک ها ممکن است از اثر این قرص ها جلوگیری کنند، بنابراین با پزشک خود در مورد روش های کنترل جایگزین صحبت کنید. زنان همچنین می توانند در هنگام مصرف آنتی بیوتیک عفونت های واژینال را دریافت کنند که علائم آن  تورم ، خارش ، سوزش، ترشحات واژن (به نظر می رسد مشابه پنیر) و درد در هنگام رابطه جنسی است . این با یک کرم ضد قارچی درمان می شود.

 

مقاومت به آنتی بیوتیک

آنتی بیوتیک ها هنگامی که به دقت و با خیال راحت استفاده می شوند، یک ابزار قدرتمند مبارزه با قارچ می باشد.استفاده زیاد از آنتی بیوتیک ها منجر به مقاومت ضد باکتریایی شده است. باکتری ها با گذشت زمان با آنتی بیوتیک ها انطباق پیدا کرده اند و تبدیل به "باکتری فوق العاده" و یا "superbugs" شده اند.تغییر آنها به صورتی است که آنتی بیوتیک ها بر روی آنها اثر نمی کنند. این باکتری ها تهدید بزرگی هستند، زیرا هیچ داروئی برای کشتن آنها وجود ندارد.
 
بهترین راه برای کاهش سرعت گسترش باکتری های فوق العاده آن است که با آنتی بیوتیک ها هوشمند شوید. چگونه:
 
اگر دکتر می گوید شما به آنتی بیوتیک نیاز ندارید، به دکتر خود اعتماد کنید.
آنها را برای عفونت ویروسی نگیرید.
فقط مواردی را که پزشک شما برای شما تجویز کرده است را انجام دهید.
آنتی بیوتیک را بهدر زمان معین مصرف کنید.
دوزهای خود را از دست ندهید.
آنتی بیوتیک را برای تعداد روزهایی که دکتر شما تجویز می کند، استفاده کنید.
اضافه آنتی بیوتیک را ذخیره نکنید.

سوال و جواب در باره آنتی بیوتیک

آیا آنتی بیوتیک ها عفونت را درمان می کنند:
آنتی بیوتیک ها باکتری ها را می کشند یا از رشد آنها جلوگیری می کنند. آنها با ویروس ها مانند آنهایی که موجب سرماخوردگی و یا آنفولانزا می شوند، مبارزه نمی کنند. اگر شما آنها را به درستی مصرف نکنید، این داروها ممکن است باعث تغییر باکتری شوند، که احتمالا باعث کم شدن اثر آنتی بیوتیک می شود. این حالت مقاومت به آنتی بیوتیک نامیده می شود.
 
آیا درمان آکنه می تواند منجر به مقاومت آنتی بیوتیکی شود.
بله
پزشکان اغلب آنتی بیوتیک ها را برای درمان آکنه تجویز می کنند. هر آنتی بیوتیکی که شما مصرف می کنید - بدون توجه به آنچه که هست - می تواند باعث مقاومت شود. برای پیدا کردن بهترین درمان برای شما با پزشک خود مشورت کنید.
 
آیا در بیماری گلو استراپ همیشه به آنتی بیوتیک نیاز دارید؟
 
گلو استراپ گلودرد ناشی از باکتری است. شما نیاز به آزمایش آزمایشگاهی دارید تا مطمئن شوید که آیا گلو استراپ دارید.
عفونت های سینوسی، که همچنین سینوزیت نامیده می شود، به علت ویروس در اکثر موارد و یا تحریک هوا ایجاد می شود. عفونت بدون آنتی بیوتیک به خودی خود بهتر می شود. برخی از عفونت های سینوس، با این وجود، بوسیله باکتری ها ایجاد می شود. اگر علائم شما بیش از 10 روز پس از دیدن یک پزشک طول بکشد، پیگیری توسط پزشک را برنامه ریزی کنید.
 
آیا بهتر است بعد از مصرف آنتی بیوتیک ها به محض اینکه احساس کردیم بهتر شده ایم آنتی بیوتیک را قطع کنیم؟
خیر
دقیقا همانطور که دکتر به شما می گوید، آنها را مصرف کنید. دوزها را از دست ندهید و تمام دارو را مصرف کنید. اگر دارو را زود قطع کنید، بعضی از باکتری ها ممکن است زنده بمانند و دوباره شما را بیمار کنند.
 
چه چیزی موجب شده است که سازمان بهداشت جهانی تغییری در دستورالعمل های درمان برای کلامیدیا، گونوره، و سیفلیس بدهد؟
آنتی بیوتیک ها ممکن است دیگر در برابر این بیماری ها کار نکند، این شرایط در همه باکتری ها ایجاد می شود که با آنتی بیوتیک ها درمان می شده اند و به طور کلی درمان می شوند. اما این در حال تغییر است آنها در حال تبدیل شدن به آنتی بیوتیک مقاوم هستند. دانشمندان چندین گونه از گونوره را کشف کرده اند که به هیچ یک از آنتی بیوتیک پاسخ نمی دهند. اشکال مقاوم در برابر کلامیدیا و سیفلیس شایع نیستند، اما وجود دارد.
 
چه تعدادی از مردم هر سال عفونت های باکتریایی را دریافت می کنند؟
حداقل 2 میلیون
این عفونت ها شامل مواردی مانند سل، مشکلات پوستی و بیماری های مسری از راه ارتباط جنسی است. مردم بیشتر در خانه، مدرسه یا محل کار آلوده می شوند. اما شما می توانید در برخی از موارد از مکان های بهداشتی مانند بیمارستان ها و یا خانه های سالمندان باکتری را دریافت کنید. حتی ممکن است باکتری از سطوح بیمارستان یا از دست پزشکان یا پرستاران به شما سرایت کند.
 
آیا باکتری ها از مواد غذایی به بدن ما سرایت می کنند؟
دام هایی که آنتی بیوتیک ها را دریافت می کنند می توانند باکتری های مقاوم در بدن خود را تولید کنند. اگر از گوشت گوسفندی بخورید که به درستی طبخ نکنید باکتری ها می توانند به بدن شما وارد شوند. کود و آب مورد استفاده در محصولات نیز می توانند باکتری ها را گسترش دهند. FDA می گوید که استفاده از آنتی بیوتیک ها، به جز موارد تجویز شده توسط یک دامپزشک، در حیواناتی که برای غذا مصرف می شوند، باید به طور فزاینده ای کاهش یابد.
 
کدام باکتری ها باعث بیشترین نگرانی در مقامات بهداشتی می شوند؟
 
باعث اسهال می شود. هر سال تقریبا نیم میلیون نفر باکتری را دریافت می کنند و 15000 نفر می میرند. باکتری ها به طور طبیعی به داروهای بسیاری مقاوم هستند و به سرعت گسترش می یابند.
 
Enterobacteriaceae مقاوم به کرباپنم (CRE) نیز یک تهدید فوری محسوب می شود. این باعث عفونت هایی می شود که تقریبا به تمام آنتی بیوتیک ها مقاوم هستند. اینها شامل کرباپنم ها هستند که معمولا به عنوان آخرین راه حل مطرح می شوند.
 
سومین تهدید فوری Neisseria gonorrhoeae مقاوم به دارو است که باعث گونوره (سوزاک)می شود.
 
MRSA و سل مقاوم به آنتی بیوتیک در نظر گرفته می شود .

 

در صورتی که مشکلاتی مانند: 
هرگونه بیماری کلیوی
بیماری های کبدی
در صورتی که باردار هستید
در صورتی که در دوران شیردهی هستید
در صورتی که بیماری قلبی دارید
در صورتی که اعتیاد دارید
در صورتی که سابقه حمله قلبی و یا سکته مغزی دارید
در صورتی که به هرگونه انتی بیوتیک حساسیت دارید، قبل از تجویز آنتی بیوتیک به پزشک خود اطلاع دهید.
 

 

نظرات

در ادامه بخوانید...

سفیکسیم موارد مصرف عوارض

در

 

سفیکسیم

Cefixime سفیکسیم برای درمان طیف گسترده ای از عفونت های باکتریایی استفاده می شود . سفیکسیم به عنوان یک آنتی بیوتیک سفالوسپورین شناخته می شود و با توقف رشد باکتری ها کار می کند.
 
این آنتی بیوتیک فقط عفونت های باکتریایی را درمان می کند. این کار برای عفونت های ویروسی (مانند سرماخوردگی و آنفولانزا ) کاربرد نخواهد داشت. استفاده غیر ضروری یا بیش از حد از هر آنتی بیوتیک می تواند منجر به کاهش اثر بخشی آن شود.سفيكسيم در اشكال قرص و كپسول در دوز ۲۰۰ و ۴۰۰ ونيز سوسپانسيون  (ml5/mg100) در بازار دارو تولید می شود.

 

نحوه استفاده از سفیکسیم

سفیکسیم را با غذا یا بدون غذا طبق دستور پزشک ، معمولا یک بار در روز مصرف کنید. در کودکان، سفیکسیم نیز ممکن است دو بار در روز (هر 12 ساعت) مصرف شود. قبل از هر دوز بطری را به خوبی تکان دهید.
دوز براساس وضعیت پزشکی شما و پاسخ به درمان است. در کودکان، دوز نیز بر اساس وزن است .
برای بهترین اثر، آنتی بیوتیک سفیکسیم را در فاصله زمانی مناسب مصرف کنید. برای کمک به شما به یاد داشته باشید، هر روز سفیکسیم را دریک ساعت معین مصرف کنید.
 
مصرف سفیکسیم را زمانی که مقدار تجویز شده کاملا به پایان برسد ادامه دهید، حتی اگر بعد از چند روز علائم ناپدید شوند و احساس بهبودی داشته باشید. متوقف کردن درمان با سفیکسیم، ممکن است باعث رشد باکتریها شود و ممکن است عود بیماری را دوباره تجربه کنید.اگر وضعیت شما همچنان ادامه پیدا کند یا بدتر شود، به پزشک خود بگویید.

 

عوارض جانبی سفیکسیم

ناراحتی معده / درد، اسهال ، حالت تهوع ، نفخ، سردرد یا سرگیجه ممکن است رخ دهد. اگر هر یک از این اثرات همچنان ادامه داشته باشد یا بدتر شود، به سرعت به پزشک یا داروساز خود اطلاع دهید .
 
به یاد داشته باشید که پزشک شما سفیکسیم را تجویز کرده است زیرا او تشخیص داده است که منافعسفیکسیم برای شما بیشتر از خطر عوارض جانبی است. بسیاری از افرادی که از سفیکسیم استفاده می کنند عوارض جانبی جدی ندارند.
 
اگر هر کدام از این عوارض جانبی ناخوشایند اما بسیار جدی وجود داشته باشد، به پزشک خود اطلاع دهید: درد شدید معده یا شکم ، تهوع و استفراغ مداوم ، زخم چشم / پوست ، ادرار تیره، خستگی غیرمعمول، علائم جدید عفونت (به عنوان مثال، گلودرد مداوم ، تب / خونریزی آسان، علائم کلیوی (مانند تغییر مقدار ادرار)، تغییرات ذهنی / خلقی (مانند سردرگمی).
 
سفیکسیم به ندرت باعث ایجاد یک بیماری شدید روده ( اسهال مرتبط با Clostridium difficile ) به علت یک باکتری مقاوم می شود. این بیماری ممکن است چند هفته یا چند ماه پس از درمان متوقف شود.اگر شما علائم زیر را به خاطر استفاده از این محصولات داشتید به پزشک اطلاع دهید: اسهال مداوم، درد شکم یا یبوست، و یا خون / مخاط در مدفوع .
 
استفاده از سفیکسیم برای دوره های طولانی یا مکرر ممکن است موجب عفونت جدید واژن شود. اگر تغییری درترشحات واژن یا سایر علائم جدید مشاهده کردید، با پزشک خود مشورت کنید .
 
واکنش بسیار حساس و آلرژیک به سفیکسیم نادر است. اما اگر متوجه شدید علائم یک واکنش حساسیتی شدید ، از جمله: خارش ، خارش / تورم (به ویژه صورت / زبان / گلو)، سرگیجه شدید، مشکل تنفس ، در صورت بروز،  کمک های پزشکی را به موقع مطلع کنید 
این یک لیست کامل از عوارض جانبی احتمالی نیست. اگر اثرات دیگری را که در بالا ذکر نشده است متوجه شوید، با پزشک یا داروساز خود تماس بگیرید.

 

احتیاط لازم قبل از مصرف سفیکسیم

قبل از مصرف سفیکسیم ، اگر به آن حساسیت دارید ، به پزشک یا داروساز خود بگویید ؛ یا به پنی سیلین یا سایر آنتی بیوتیک های سفالوسپورین (به عنوان مثال، سفالکسین )؛ یا اگر آلرژی دارید .سفیکسیم ممکن است حاوی مواد غیر فعال باشد که باعث ایجاد واکنش های آلرژیک و یا مشکلات دیگر می شود. برای اطلاعات بیشتر با داروساز خود صحبت کنید.
 
قبل از استفاده از سفیکسیم ، سابقه پزشکی خود را به پزشک یا داروساز خود بگویید، به خصوص: بیماری کلیوی ، یا بیماری های خاص روده ( کولیت ).
 
قبل از انجام عمل جراحی، به پزشک یا دندانپزشک خود از تمام محصولاتی که استفاده می کنید (از جمله داروهای تجویزی ، داروهای بدون نسخه و محصولات گیاهی) بگویید.

 

مصرف سفیکسیم در دوران بارداری و شیردهی

سفیکسیم باید تنها زمانی مورد استفاده قرار گیرد که به طور واضح در دوران بارداری مورد نیاز باشد . در مورد خطرات و مزایای پزشک خود بحث کنید.
 
هنوز معلوم نیست که آیا سفیکسیم وارد شیر مادر می شود یا خیر. قبل از تغذیه با شیر مادر، با پزشک خود مشورت کنید .

 

تداخل دارویی سفیکسیم

تعاملات دارویی ممکن است باعث تغییر رفتار داروهای شما یا افزایش خطر ابتلا به عوارض جانبی جدی شود. این مقاله شامل تمام تعاملات احتمالی سفیکسیم نیست . فهرستی از تمام محصولاتی که استفاده میکنید (شامل داروهای تجویزی / غیر تجویزی و محصولات گیاهی) را لیست کنید و آن را با پزشک و داروساز خود به اشتراک بگذارید.
 
محصولاتی که ممکن است با سفیکسیم ارتباط برقرار کنند عبارتند از: "رقیق کننده های خون " (به عنوان مثال، وارفارین ).
 
اگرچه اکثر آنتی بیوتیک ها بعنوان تاثیر بر کنترل تولد هورمونی مانند قرص ها، پچ ها و حلقه ها تاثیر می گذارند ، چندین آنتی بیوتیک (مانند ریفامپین ، ریفابوتین ) می تواند اثربخشی آنها را کاهش دهد. و به حاملگی منجر شود . اگر از جلوگیری هورمونی استفاده می کنید ، برای جزئیات بیشتر از پزشک یا داروساز خود سوال کنید.
 
سفیکسیم ممکن است نتایج مثبت کاذب را با برخی از محصولات آزمایش ادرار دیابتی (نوع سولفات مس) داشته باشد. سفیکسیم همچنین ممکن است بر نتایج برخی از آزمایشات آزمایشگاهی تأثیر بگذارد. اطمینان حاصل کنید که پرسنل آزمایشگاهی و تمام پزشکان شما می دانند که شما از سفیکسیم استفاده می کنید.

 

مصرف بیش از حد آموکسی سیلین

اگر کسی آموکسی سیلین را بیش از حد مصرف کرده و دارای علائم جدی نظیر مشکل تنفسی باشد ، با شماره 115 تماس بگیرید.
علائم مصرف بیش از حد ممکن است عبارتند از: استفراغ شدید ، تشنج .

 

نکات مهم در زمان استفاده از سفیکسیم

سفیکسیم را با دیگران به اشتراک نگذارید .
سفیکسیم فقط برای وضعیت فعلی شما تجویز شده است. بعد از آن برای عفونت های دیگر از آن استفاده نکنید، مگر اینکه دکتر شما این کار را انجام دهد. در سایر موارد، ممکن هست یک درمان دیگر نیاز باشد.

 

فراموش کردن یک نوبت از دوز مصرفی

اگر شما یک نوبت را فراموش کرده اید ودوز از دست رفته نزدیک به زمان دوز بعدی باشد، دوز از دست رفته را فراموش کنید و برنامه منظم قبلی را ادامه دهید(مقدار دارو را دوبرابر نكنید) .

 

نگهداری سفیکسیم

سفیکسیم را در دمای اتاق یا یخچال قرار دهید. ظرف را در بسته نگهدارید. بعد از 14 روز داروی استفاده نشده را از بین ببرید. تمام داروها را از کودکان و حیوانات خانگی دور نگه دارید..دارو های تاریخ مصرف گذشته یا دارو هایی که اضافی هستند را در توالت نریزید زیرا بیشتر فاضلاب های شهری بعد از تصفیه برای مزارع و کشتزارها استفاده می شود.

نظرات

در ادامه بخوانید...

ایمی پنم، عوارض، موارد مصرف

در
ایمی پنم عوارض موارد مصرف

 

ایمی پنم سیلاستاتین چیست

آمپول ایمی پنم چیست

آمپول ایمی پنم برای درمان انواع مختلف عفونت باکتریایی مورد استفاده قرار می گیرد .  ایمی پنم  به عنوان یک آنتی بیوتیک کرباپنم شناخته می شود و با توقف رشد باکتری ها کار می کند.
ایمی پنم چیست

 

نحوه استفاده از ایمی پنم

سیلاستاتین چیست

نام ژنریک: ایمی پنم سیلاستاتین نام لاتین: Imipenem- Cilastatin نام تجاری:Primaxin

ایمی پنم سیلاستاتین به وسیله تزریق به عضله یا ورید، معمولا هر 6 تا 8 ساعت یا با دستورالعمل دکتر استفاده می شود. دوز براساس وضعیت پزشکی شما و پاسخ به درمان است.
قبل از استفاده از  ايمي پنم  در صورت وجود ذرات و تغییر رنگ ازدارو استفاده نکنید.و دارو را دور بریزید.
 
برای نتیجه بهتر از این آنتی بیوتیک،   ایمی پنم / سیلاستاتین ( سیلاویل ۵۰۰  ، سیلاویل  250 )  به یاد داشته باشید، هر روز از این داروها در یک زمان معین استفاده کنید.
 
از  سوپرانم  500. ویال ایمی پنم / سیلاستاتین 500/500 میلی گرم ( حاوی پودر استریل برای تزریق)  تا اتمام دوره درمان تجویز شده استفاده کند، حتی اگر بعد از چند روز علائم بیماری ناپدید شوند. توقف زودهنگام دارو ممکن است منجر به بازگشت عفونت شود.اگر وضعیت شما همچنان ادامه پیدا کند یا بدتر شود، به پزشک خود بگویید.
 

 

عوارض ایمی پنم

عوارض  انتی بیوتیک ایمی پنم چیست

تورم، قرمزی، درد یا درد در محل تزریق ممکن است رخ دهد. امی پنم  همچنین به ندرت موجب ناراحتی معده ، تهوع ، استفراغ یا اسهال می شود . اگر هر یک از این اثرات همچنان ادامه داشته باشد یا بدتر شود، به سرعت به پزشک یا داروساز خود بگویید .
 
به یاد داشته باشید که پزشک شما این دارو را تجویز کرده است زیرا اوتشخیص داده است که منافع ایمی پنم برای شما بیشتر از خطر عوارض جانبی ایمی پنم است. بسیاری از افرادی که از این دارو استفاده می کنند عوارض جانبی جدی ندارند.
 
اگر عوارض جانبی جدی دارید از جمله ادرار تیره، کبودی و خون مردگی / خونریزی، تغییرات شنوایی (به عنوان مثال، کاهش شنوایی، زنگ در گوش )، تغییرات ذهنی / خلق (مثلا سردرگمی، توهم )، گلودرد مداوم / تب، سوزش دست / پاها، زرد شدن چشم / پوست ، اسپاسم به موقع به پزشک مراجعه کنید.
اگر هر کدام از این عوارض جانبی نادر اما بسیار جدی، مانند تشنج ، ضعف غیرعادی  وجود داشته باشد ، به موقع به پزشک مراجعه کنید.
دارو  ایمیپنم  به ندرت باعث ایجاد یک بیماری شدید روده ( اسهال مرتبط با Clostridium difficile ) به علت نوع باکتری مقاوم می شود. این وضعیت ممکن است در طول درمان یا هفته ها یا ماهها پس از درمان متوقف شود. اگر شما هر یک از علائم زیر به خاطر استفاده از این محصولات را داشتید و در صورت پیشرفت، به پزشک خود بگویید: اسهال مداوم، درد شکم یا یبوست، خون / مخاط در مدفوع 
 
استفاده از این دارو،   امیپنم  برای دوره های طولانی یا تکرار کردن دارو ممکن است باعث ایجاد تورم دهانی یا عفونت جدید مخمر واژینال شود . اگر تغییری در ترشحات واژن یا سایر علائم جدید را مشاهده کردید، با پزشک خود مشورت کنید .
 
واکنش بسیار حساس و آلرژیک به این دارو نادر است. اما اگر متوجه علائم یک واکنش حساسیتی شدید ، از جمله: خارش ، خارش / تورم (به ویژه صورت / زبان / گلو)، سرگیجه شدید ، مشکل تنفس ، در صورت بروز از کمک های پزشکی به موقع استفاده کنید .
این یک لیست کامل از عوارض جانبی احتمالی نیست. اگر اثرات دیگری را که در بالا ذکر نشده است متوجه شوید، با پزشک یا داروساز خود تماس بگیرید.

از طرف سیستم عصبی مرکزی:

سرگیجه ، خواب آلودگی ، میوکلونوس ، اختلالات روانی ، توهم ، گیجی ، تشنج ، پارستزی ، انسفالوپاتی ، لرزش ، سردرد ، سرگیجه.

از نظر حواس:

کاهش شنوایی ، زنگ زدن در گوش ، اختلال در چشایی.

از سیستم ادراری:

الیگوری ، آنوری ، پلی اوری ، نارسایی حاد کلیه ، تغییر رنگ ادرار.

از دستگاه گوارش:

تهوع ، استفراغ ، اسهال ، کولیت pseudomembranous ، کولیت هموراژیک ، هپاتیت (از جمله شایع) ، نارسایی کبدی ، زردی ، گاستروانتریت ، درد شکم ، گلوسیت ، هیپرتروفی پاپیلای زبان ، رنگ آمیزی دندان ها یا زبان ، درد در حلق ، ترشح بیش از حد ، سوزش سر دل.

دستگاه تنفسی:

ناراحتی در قفسه سینه ، تنگی نفس ، بیش از حد تهویه.

از طرف خون سازی:

ائوزینوفیلی. لکوپنی ، نوتروپنی ، آگرانولوسیتوز ، ترومبوسیتوپنی ، ترومبوسیتوز ، مونوسیتوز ، لنفوسیتوز ، لکوسیتوز ، بازوفیلی ، پانسیتوپنی ، مهار خونریزی مغز استخوان ، کم خونی همولیتیک.

شاخص های آزمایشگاهی:

افزایش فعالیت ترانس آمینازهای "کبدی" و قلیایی فسفاتاز ، LDH ، هایپرکراتینینمی ، هایپربیلیروبینمی ، افزایش غلظت نیتروژن اوره ؛ آزمایش مستقیم کومبز مثبت مثبت کاذب ؛ کاهش هموگلوبین و هماتوکریت ، افزایش زمان پروترومبین ؛ افزایش غلظت لیپوپروتئین های با چگالی کم ؛ هیپوناترمی ، هایپرکالمی ، هیپوکلرمی ؛ ظاهر پروتئین ، گلبول های قرمز ، لکوسیت ها ، استوانه ها ، افزایش غلظت بیلی روبین در ادرار.

واکنشهای آلرژیک:

بثورات پوستی ، خارش ، کهیر ، اریتم اگزوداتیو مولتی فرم ، سندرم استیونز جانسون ، آنژیوادم ، نکرولیز سمی اپیدرم ، درماتیت لایه بردار ، تب ، واکنشهای آنافیلاکتیک.

از طرف سیستم قلبی عروقی:

کاهش فشار خون ، تپش قلب ، تاکی کاردی.

واکنشهای موضعی:

قرمزی پوست ، نفوذ دردناک در محل تزریق ، فلبیت / ترومبوفلبیت.

سایر موارد:

کاندیدیازیس ، خارش واژن ، سیانوز ، هایپرهیدروز ، پلی آرترالژی ، آستنی ، احساس سوزش در پشت سینه ، درد در ستون فقرات قفسه سینه.

 

احتیاط لازم قبل از مصرف ایمی پنم

قبل از استفاده از ایمی پنم با cilastatin، اگر به هر یک از مواد آن آلرژی دارید ، به پزشک یا داروساز خود بگویید ؛ یا به پنی سیلین یا سفالوسپورین ها؛ یا اگر کلا آلرژی دارید . این محصول ممکن است حاوی مواد غیر فعال باشد که باعث ایجاد واکنش های آلرژیک و یا مشکلات دیگر می شود. برای اطلاعات بیشتر با داروساز خود صحبت کنید.(حساسیت بیش از حد به یکی از اجزای دارو و همچنین سایر کارباپنم ها ، آنتی بیوتیک های بتا لاکتام ، پنی سیلین ها و سفالوسپورین ها ؛)
قبل از استفاده از این دارو ، به پزشک یا داروساز سابقه پزشکی خود، به ویژه: اختلالات مغزی (به عنوان مثال، تشنج ، آسیب سر ، تومور)، بیماری کلیوی ، بیماری کبد ، بیماری های معده / روده (به عنوان مثال، کولیت )را بگویید.
عملکرد کلیه در سنین بالا، کاهش می یابد. این دارو توسط کلیه ها دفع می شود . بنابراین، در هنگام استفاده از این دارو، سالمندان ممکن است در معرض خطر بیشتر عوارض جانبی باشند.

آمپول ایمی پنم در بارداری 

در دوران بارداری ،  آمپول ایمی پنم  باید تنها زمانی که مورد نیاز است استفاده شود. در مورد خطرات و مزایا با پزشک خود بحث کنید.

آمپول ایمی پنم در دوران شیردهی 

این دارو وارد شیر مادر می شود. اگرچه هیچ گزارشی از آسیب به نوزادان شیر خوار وجود نداشته است، قبل از تغذیه با شیر مادر ، با پزشک خود مشورت کنید .
دوران کودکی (تا 3 ماهگی) ؛
در کودکان - نارسایی شدید کلیوی (غلظت کراتینین سرم بیش از 2 میلی گرم در دسی لیتر).
با دقت مصرف شود 
بیماریهای سیستم عصبی مرکزی (CNS) ، کولیت pseudomembranous ، بیماران مبتلا به بیماریهای گوارشی در سابقه ، بیماران تحت همودیالیز ، درمان ضد تشنج با اسید والپروئیک (کاهش اثربخشی درمان) ، افراد مسن.

 

تداخل دارویی ایمی پنم

تعاملات دارویی ممکن است باعث تغییر عملکرد داروهای شما یا افزایش خطر ابتلا به عوارض جانبی جدی شود. این مقاله شامل تمام تعاملات احتمالی دارو نیست . فهرستی از تمام محصولاتی که استفاده میکنید (شامل داروهای تجویزی / غیر تجویزی و محصولات گیاهی) را لیست کنید و آن را با پزشک و داروساز خود به اشتراک بگذارید . 
 
برخی از محصولات که ممکن است با این دارو تداخل برقرار کنند عبارتند از: گانچکلوویر ، سایر آنتی بیوتیک ها ، دوال پروات / والپروئیک اسید .
 
اگرچه اکثر آنتی بیوتیک ها بعنوان تاثیر بر جلوگیری بوسیله داروهای هورمونی مانند قرص ها، پچ ها و حلقه ها تاثیر می گذارند ، چندین آنتی بیوتیک (مانند ریفامپین ، ریفابوتین ) می تواند اثربخشی آنها را کاهش دهد. و می تواند به حاملگی منجر شود . اگر از جلوگیری بوسیله داروهای هورمونی استفاده می کنید ، برای جزئیات بیشتر از پزشک یا داروساز خود سوال کنید.
 
این دارو ممکن است با آزمایشات آزمایشگاهی خاص (به عنوان مثال، گلوکز ادرار ) تداخل داشته باشد ، احتمالا باعث نتایج غلط ازمایشگاهی خواهد شد. اطمینان حاصل کنید که پرسنل آزمایشگاهی و تمام پزشکان شما می دانند که شما از این دارو استفاده می کنید.
 

 

مصرف بیش از حد ایمی پنم

اگر کسی بیش از حد مصرف کرده و دارای علائم جدی نظیر مشکل تنفسی باشد ، با شماره 115 تماس بگیرید. علائم مصرف بیش از حد تجویز ممکن است شامل موارد زیر باشد: تشنج .
 

 

نکات مهم در مصرف ایمی پنم

آمپول ایمی پنم   را با دیگران به اشتراک نگذارید .
این دارو فقط برای وضعیت فعلی شما تجویز شده است. بعد از آن برای عفونت دیگری از آن استفاده نکنید، مگر اینکه دکتر شما تجویز کند. در این مورد ممکن است داروهای مختلفی لازم باشد.
آزمایشات آزمایشگاهی و / یا آزمایشات پزشکی (به عنوان مثال، شمارش کامل خون ، آزمایش کلیه / کبد ) ممکن است به صورت دوره ای انجام شود تا مانع پیشرفت بیماری شما شود یا عوارض جانبی را بررسی کنید. برای جزئیات بیشتر با دکتر خود مشورت کنید.
 

 

فراموش کردن یک دوز مصرفی ایمی پنم

برای بهترین نتیجه ممکن، مهم است که هر دوز برنامه ریزی شده این دارو را در زمان معین دریافت کنید. دوز خود را از دست ندهید، در صورت فراموش کردن یک نوبت، دوز بعدی را در زمان معین شده تزریق کنید.

 

نگهداری ایمی پنم

داروی ایمی پنم  را در مکانی تاریک دور از نور و رطوبت و دور از دسترس اطفال نگه دارید . در حمام نگهداری نکنید. تمام دارو ها را از کودکان و حیوانات خانگی دور نگه دارید .دارو های تاریخ مصرف گذشته یا دارو هایی که اضافی هستند را در توالت نریزید زیرا بیشتر فاضلاب های شهری بعد از تصفیه برای مزارع و کشتزارها استفاده می شود. عمر مفید ایمی پنم 2 سال است.

قیمت آمپول ایمی پنم  با توجه به تورم رایج در ایران قیمت آمپول ایمی پنم  و هر دارویی را باید در لحظه از داروخانه استعلام کنید.

نام تجاری ایمی پنم

ویال دی پی پنم 250/250 میلی گرم

ویال دی پی پنم 500/500 میلی گرم

ویال سیلاپنم 500+500 میلی گرم  داروی سیلاپنم

ویال ایمی پنم/سیلاستاتین رویان دارو 500+500 میلی گرم

ویال ایمی پنم/سیلاستاتین البرز دارو 500+500 میلی گرم 

ویال میکرونم 500+500 میلی گرم

ویال ایمی پنم/سیلاستاتین لقمان 250+250 میلی گرم

ویال سیلاویل 250+250 میلی گرم  سیلاویل

پودر قابل تزریق وریدی تینام آی وی 500+500 میلی گرم

پودر قابل تزریق سیلانم 500+500 میلی گرم 30 میلی لیتر

پودر قابل تزریق سیلانم 500+500 میلی گرم 100میلی لیتر

ویال سوپرانم (500+500) میلی گرم

ویال ماکسی نام 500 میلی گرم

ویال ایمی پنم+سیلاستاتین جابر 250+250 میلی گرم  ایمی پنم و سیلاستاتین

 

  کلاسهای سیستم ارگان فرکانس واکنش های نامطلوب
  عفونت ها و تهاجمات به ندرت کولیت شبه غشایی ، کاندیدیازیس
  بسیار به ندرت گاستروانتریت
  در قسمت خون و سیستم لنفاوی غالبا ائوزینوفیلی
  به ندرت پانسیتوپنی ، نوتروپنی ، لکوپنی ، ترومبوسیتوپنی ، ترومبوسیتوز
  به ندرت آگرانولوسیتوز
  بسیار به ندرت کم خونی همولیتیک ، سرکوب مغز استخوان
  از سیستم ایمنی بدن به ندرت واکنش آنافیلاکتیک
  از روانی به ندرت اختلالات غیبی ، از جمله توهم و حالت بیهوشی
  از سیستم عصبی به ندرت تشنج ، فعالیت میوکلونیک ، سرگیجه ، خواب آلودگی
  به ندرت انسفالوپاتی ، پارستزی ، لرزش کانونی ، اختلال چشایی
  بسیار به ندرت افزایش میاستنی گراویس ، سردرد
  ناشناس تحریک ، دیسکینزی
  از طرف اندامهای شنوایی و دخمه پرپیچ و خم به ندرت از دست دادن شنوایی
  بسیار به ندرت سرگیجه ، وزوز گوش
  اختلالات قلبی بسیار به ندرت سیانوز ، تاکی کاردی ، تپش قلب
  اختلالات عروقی غالبا ترومبوفلبیت
  به ندرت افت فشار خون شریانی
  بسیار به ندرت جزر و مد
  از سیستم تنفسی ، اندام های قفسه سینه و مدیاستینوم بسیار به ندرت تنگی نفس ، بیش از حد تهویه ، درد حلق
  از دستگاه گوارش غالبا اسهال ، تهوع ، استفراغ (تهوع و / یا استفراغ ناشی از دارو بیشتر در بیماران مبتلا به گرانولوسیتوپنی رخ می دهد تا در بیماران بدون گرانولوسیتوپنی)
  به ندرت تغییر رنگ دندان و / یا زبان
  بسیار به ندرت کولیت هموراژیک ، درد شکم ، سوزش سر دل ، گلوسیت ، هیپرتروفی پاپیلای زبان ، افزایش ترشح بزاق
  اختلالات کبدی صفراوی به ندرت نارسایی کبدی ، هپاتیت
  بسیار به ندرت هپاتیت شایع
  در قسمت پوست و بافت زیر جلدی غالبا بثورات پوستی (مثلاً اگزانتماتوز)
  به ندرت کهیر ، خارش
  به ندرت نکرولیز سمی اپیدرمی ، سندرم کوینک ، سندرم استیونز جانسون ، پلی مورفیسم اریتم ، درماتیت لایه بردار
  بسیار به ندرت هایپرهیدروز ، تغییر در ساختار پوست
  از طرف سیستم اسکلتی عضلانی و بافت همبند بسیار

 

به ندرت

 پلی آرترالژی ، درد در ناحیه قفسه سینه ستون فقرات
  از کلیه ها و دستگاه ادراری به ندرت نارسایی حاد کلیوی ، الیگوریا / آنوری ، پلی اوری ، تغییر رنگ ادرار (بی خطر ، با هماچوری اشتباه گرفته نشود)

 

ارزیابی نقش دارو در تغییرات عملکرد کلیه دشوار است ، زیرا عواملی که مستعد ابتلا به آزوتمی پیش از تولد یا اختلال در عملکرد کلیه هستند
  از سیستم تولید مثل و غدد پستانی بسیار به ندرت خارش دستگاه تناسلی
  اختلالات و شرایط عمومی در محل تزریق به ندرت تب ، درد موضعی و تحریک در محل تزریق ، اریتم در محل تزریق
  بسیار به ندرت ناراحتی در قفسه سینه ، آستنی / ضعف
  مطالعه غالبا افزایش سطح ترانس آمیناز سرم ، افزایش سطح سرمی قلیایی فسفاتاز
  به ندرت آزمایش مستقیم کومبس مثبت ، افزایش زمان پروترومبین ، کاهش هموگلوبین ، افزایش بیلی روبین سرم ، افزایش کراتینین سرم ، افزایش نیتروژن اوره خون
هنگام استفاده از ایمیپنم / سیلاستاتین ، کودکان زیر 3 ماه عوارض جانبی کاملاً مشابه با موارد مشاهده شده در بیماران بزرگسال گزارش کرده اند
 

نظرات

۱۴۰۰/۶/۲۶بیماریهای عفونی و التهابی ناشی از میکروارگانیسم های حساس به دارو: عفونت های دستگاه تنفسی تحتانی ؛ عفونت های دستگاه ادراری ؛ عفونت های داخل شکمی ؛ عفونت های زنان ؛ سپتی سمی باکتریایی ؛ عفونت استخوان ها و مفاصل ؛ عفونت پوست و بافت نرم ؛ اندوکاردیت باکتریایی پیشگیری از عوارض عفونی بعد از عمل.

۱۴۰۰/۶/۲۶ ایمی پنم یک آنتی بیوتیک بتالاکتام با طیف وسیع ، مشتق از تینامایسین است و به گروه کارباپنم تعلق دارد. سنتز دیواره سلولی باکتری ها را سرکوب می کند و در برابر طیف وسیعی از میکروارگانیسم های گرم مثبت و گرم منفی ، هوازی و بی هوازی اثر ضد باکتریایی دارد. سیلاستاتین سدیم دهیدروپپتیداز را مهار می کند ، آنزیمی که ایمیپنم را در کلیه ها متابولیزه می کند ، که باعث افزایش قابل توجه غلظت ایمی پنم بدون تغییر در دستگاه ادراری می شود. سیلاستاتین فعالیت ضد باکتریایی خاص خود را ندارد ، بتا لاکتاماز باکتری ها را مهار نمی کند.

۱۴۰۰/۶/۲۶میکروارگانیسم هایی که ایمی پنم / سیلاستاتین معمولاً در شرایط آزمایشگاهی برای آنها موثر است عبارتند از: باکتریهای گرم منفی هوازی گونه های آکروموباکتر انواع اسینتوباکتر (ranіshe Mima-Herellea ) Aeromonas hydrophila گونه های آلکالیژنز Bordetella bronchicanis Bordetella bronchiseptica Bordetella pertussis Brucella melitensis Burkholderia pseudomallei ( سابق Pseudomonas pseudomallei) Burkholderia stutzeri ( Pseudomonas stutzeri سابق ) گونه های کمپیلوباکتر گونه Capnocytophaga گونه های سیتروباکتر Citrobacter koseri ( سابق Citrobacter diversus) سیتروباکتر فروندی ایکنلا خوردگی دارد گونه های انتروباکتری انتروباکتر آئروژنز انتروباکتر آگلومرانس Enterobacter cloacae اشرشیاکلی Gardnerella vaginalis هموفیلوس دوکری هموفیلوس آنفلوآنزا (شامل سویه هایی که ب-لاکتاماز تولید می کنند) هموفیلوس پاراآنفلوآنزا هاف نیا آلوئی گونه کلبسیلا کلبسیلا اکسیتوکا Klebsiella ozaenae کلبسیلا پنومونیه گونه موراکسلا Morganella morganii (قبلاً پروتئوس مورگانی) Neisseria gonorrhoeae (شامل سویه های تولید کننده پنی سیلیناز) Neisseria meningitidis گونه های پاستورلا Pasteurella multocida Plesiomonas shigelloides گونه پروتئوس پروتئوس پروتئوس ولگاریس گونه های Providencia Providencia alcalifaciens Providencia rettgeri ( پروتئوس rettgeri سابق ) Providencia stuartii گونه های سودوموناس * سودوموناس فلورسانس سودوموناس پوتیدا سودوموناس آئروژینوزا انواع سالمونلا سالمونلا تیفی گونه Serratia Serratia proteamaculans (سابقاً Serratia liquefaciens ) Serratia marcescens گونه های شیگلا گونه یرسینیا ( پاستورلا سابق ) Yersinia enterocolitica شبه سل سل یرسینیا * Stenotrophomonas maltophilia (سابقاً Xanthomas maltophilia ، سابق Pseudomonas maltophilia ) و سویه Burkholderia cepacia (سابق Pseudomonas cepacia ) عموماً نسبت به ایمیپنم / سیلاستاتین حساس نیستند. باکتریهای گرم مثبت هوازی گونه های باسیلوس انتروکوک فکالیس Erysipelothrix rhusiopathiae لیستریا مونوسیتوژنز گونه های نوکاردیا گونه های پدیوکوکوس استافیلوکوکوس اورئوس (شامل سویه های تولید کننده پنی سیلیناز) استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس (شامل سویه های تولید کننده پنی سیلیناز) استافیلوکوک ساپروفیتیکوس استرپتوکوکوس آگالاکتیه استرپتوکوک گروه C استرپتوکوک گروه G استرپتوکوک پنومونیه استرپتوکوکوس پیوژنز استرپتوکوک های ویریدانس (شامل سویه های α و γ همولیتیک) Enterococcus faecium و برخی استافیلوکوکهای مقاوم به متی سیلین به ایمیپنم / سیلاستاتین مقاوم هستند باکتریهای بی هوازی گرم منفی گونه های Bacteroides Bacteroides distasonis Bacteroides fragilis Bacteroides ovalus Bacteroides thelaiotaomicron Bacteroides uniformis Bacteroides vulgatus بیلوفیلا وادسورثیا گونه های Fusobacterium Fusobacterium necrophorum Fusobacterium nucleatum Porphyromonas asaccharolytica (سابق Bacteroides asaccharolyticus ) Prevotella bivia (سابق Bacteroides bivius ) Prevotella disiens (قبلاً Bacteroides disiens ) Prevotella intermedia (سابق Bacteroides intermedius ) Prevotella melaninogenica (قبلا Bacteroides melaninogenicus ) Veilonella spp. باکتریهای بی هوازی گرم مثبت گونه های Actinomyces گونه های بیفیدوباکتریوم گونه های کلستریدیوم Clostridium perfringens گونه های Eubacterium گونه لاکتوبالوس گونه Mobiluncus استرپتوکوک میکروآئروفیلیک VIDI Peptococcus گونه های Peptostreptococcus گونه های پروپیونی باکتریوم (از جمله P. acnes )

۱۴۰۰/۶/۲۶تداخل با سایر محصولات دارویی و سایر انواع تداخلات. تشنج عمومی در بیمارانی که گانسیکلوویر را همراه با ایمی پنم / سیلاستاتین وریدی دریافت کرده بودند مشاهده شد. این داروها تنها در صورتی می توانند مورد استفاده قرار گیرند که فایده مورد انتظار بیشتر از خطرات احتمالی باشد. کاهش سطح والپروئیک اسید در پلاسمای خون با استفاده همزمان با کارباپنم ها گزارش شده است و در برخی موارد ، تشنج ناگهانی گزارش شده است. بنابراین ، استفاده همزمان از ایمی پنم و والپروئیک اسید / سدیم والپروات توصیه نمی شود. داروهای ضد انعقاد خوراکی. مصرف همزمان آنتی بیوتیک ها با وارفارین می تواند اثرات ضد انعقادی آن را افزایش دهد. گزارشات زیادی در مورد افزایش اثرات ضد انعقادی داروهای ضد انعقاد خوراکی ، از جمله وارفارین ، در بیمارانی که به طور همزمان آنتی بیوتیک مصرف می کنند ، گزارش شده است. بسته به نوع عفونت ، سن و وضعیت عمومی بیمار ، خطر ممکن است متفاوت باشد. نظارت مکرر بر نسبت عادی بین المللی (INR) در طول و بعد از مصرف همزمان آنتی بیوتیک ها با داروهای ضد انعقاد خوراکی توصیه می شود. استفاده همزمان از ایمیپنم / سیلاستاتین و پروبنسید منجر به افزایش حداقل غلظت ایمی پنم در پلاسما و نیمه عمر ایمی پنم از پلاسمای خون شد. هنگام استفاده از دارو با پروبنسید ، دفع ایمیپنم فعال (هضم نشده) از طریق ادرار کاهش می یابد. استفاده همزمان از دارو و پروبنسید سطح سیلاستاتین را در پلاسما و نیمه عمر سیلاستاتین را دو برابر کرد ، اما تاثیری بر دفع سیلاستاتین در ادرار نداشت.

۱۴۰۰/۶/۲۶برخی از داده های بالینی و آزمایشگاهی وجود دارد که نشان دهنده حساسیت بخشی از ایمیپنم / سیلاستاتین و سایر آنتی بیوتیک های ب لاکتام ، پنی سیلین ها و سفالوسپورین ها است. واکنشهای شدید (از جمله آنافیلاکسی) با اکثر آنتی بیوتیکهای b-lactam مشاهده می شود. قبل از شروع درمان دارویی ، باید سابقه بیمار را از نظر وجود حساسیت بیش از حد به کارباپنم ها ، پنی سیلین ها ، سفالوسپورین ها ، سایر آنتی بیوتیک های ب لاکتام و سایر آلرژن ها به دقت مطالعه کرد . اگر در طول استفاده از دارو واکنش آلرژیک ایجاد شود ، باید دارو را قطع کرده و اقدامات مناسب را انجام دهید. واکنشهای جدی آنافیلاکتیک نیاز به درمان فوری دارد.

۱۴۰۰/۶/۲۶در طول درمان با ایمیپنم / سیلاستاتین ، عملکرد کبد به دلیل خطر مسمومیت کبدی (افزایش سطح ترانس آمینازها ، نارسایی کبدی و هپاتیت شایع) باید با دقت کنترل شود. بیماران مبتلا به بیماری کبدی قبلی باید از نظر عملکرد کبد در طول درمان با ایمیپنم / سیلاستاتین تحت نظر باشند.

۱۴۰۰/۶/۲۶توسعه کولیت شبه غشایی به عنوان یک عارضه تقریباً در همه آنتی بیوتیک ها گزارش شده است. اشکال آن می تواند از خفیف تا آنهایی باشد که زندگی بیمار را تهدید می کند. بنابراین ، آنتی بیوتیک ها باید در بیماران با سابقه بیماری های گوارشی ، به ویژه کولیت با احتیاط تجویز شوند. مهم است که در مورد احتمال ایجاد کولیت pseudomembranous هنگامی که بیمار در طول درمان یا پس از قطع درمان با آنتی بیوتیک دچار اسهال می شود ، به یاد داشته باشید. احتمال قطع درمان با ایمی پنم / سیلاستاتین و استفاده از درمان اختصاصی برای کلستریدیوم دیفیسیل باید در نظر گرفته شود. شما نباید داروهایی را تجویز کنید که باعث مهار پرستالیز می شوند.

۱۴۰۰/۶/۲۶در بیماران مبتلا به اختلال عملکرد کلیه ، ایمی پنم / سیلاستاتین تجمع می یابد. اگر دوز دارو به دلیل وضعیت عملکرد کلیه کاهش نیابد ، ممکن است واکنشهای جانبی از سیستم عصبی مرکزی ایجاد شود

۱۴۰۰/۶/۲۶همانند درمان با آنتی بیوتیک های گروه β- لاکتام ، هنگام استفاده از دارو Imipenem / Cilastatin ، عوارض جانبی سیستم عصبی مرکزی به عنوان میوکلونوس ، گیجی یا تشنج توصیف می شود ، به ویژه اگر از دوزهای توصیه شده فراتر رود ، که بسته به کلیه تعیین شده است. عملکرد و وزن بدن به طور معمول ، چنین اختلالات در بیماران مبتلا به آسیب CNS (سابقه آسیب مغزی یا تشنج) و / یا در بیماران مبتلا به اختلال عملکرد کلیه مشاهده می شود ، که در آنها تجمع دارو در بدن امکان پذیر است. در این راستا ، به ویژه برای چنین بیمارانی ، رعایت دقیق دوزهای توصیه شده و رژیم درمانی ضروری است. درمان ضد تشنج باید در بیماران با سابقه تشنج ادامه یابد. باید توجه ویژه ای به علائم عصبی یا تشنج در کودکان با عوامل خطر شناخته شده برای تشنج یا دریافت داروهای همزمان برای کاهش شدت آزمایش شود. در صورت لرزش کانونی ، میوکلونوس یا تشنج در طول درمان ، بیماران باید با تجویز درمان ضد تشنج ، در صورت عدم تجویز ، تحت معاینه عصبی قرار گیرند. در صورت تداوم علائم اختلالات سیستم عصبی مرکزی ، دوز Imipenem / Cilastatin باید کاهش یابد یا به طور کامل لغو شود. ایمی پنم / سیالستین است که برای درمان بیماران مبتلا به کلیرانس کراتینین ≤ 5 میلی لیتر / دقیقه / 1.73 متر نشان داده نمی شود، مگر اینکه همودیالیز، 48 ساعت بعد انجام شود. برای بیماران تحت همودیالیز ، ایمیپنم / سیلاستاتین تنها زمانی توصیه می شود که نتایج مثبت درمان بیشتر از خطر احتمالی تشنج باشد.

۱۴۰۰/۶/۲۶استفاده از ایمی پنم / سیالستین برای درمان زنان باردار به درستی مورد مطالعه قرار نگرفته است ، بنابراین ، تنها در صورتی می توان آن را در دوران بارداری تجویز کرد که سود مورد انتظار برای زن باردار بیشتر از خطرات احتمالی برای جنین باشد.

۱۴۰۰/۶/۲۶توانایی تأثیر بر سرعت واکنش هنگام رانندگی یا رانندگی با مکانیسم های دیگر با توجه به خطر عوارض جانبی مانند توهم ، خواب آلودگی ، سرگیجه ، هنگام استفاده از دارو باید از رانندگی با وسایل نقلیه و کار با مکانیسم اجتناب کنید.

در ادامه بخوانید...

سفالکسین

در
نام محصول دارویی:کپسول های سفالکسین 250 و 500 میلی گرم

 

سفالکسین چیست

دارو ی سفالکسین Cefalexin یک آنتی بیوتیک نیمه سنتزی سفالوسپورین برای تجویز خوراکی است.

گروه دارویی: داروهای ضد باکتریایی برای استفاده سیستمیک ، سفالسپورینهای نسل اول 
سفالکسین ضد باکتری است و دارای فعالیت ضد میکروبی شبیه به سفالوریدین یا سفالوتین در برابر هر دو موجودات گرم مثبت و گرم منفی است.
آزمایشات آزمایشگاهی نشان می دهد که سفالوسپورین ها به دلیل مهار سنتز دیواره سلولی ، ضد باکتری هستند.
سفالکسین در برابر ارگانیسم های زیر در شرایط آزمایشگاهی فعال است:
- استرپتوکوک های بتا همولیتیک
- استافیلوکوکها از جمله سویه های کوآگولاز مثبت ، کوآگولاز منفی و پنی سیلیناز هستند.
- استرپتوکوک پنومونیه
- اشرشیا کولی
- پروتئوس
- گونه های کلبسیلا
- Haemophilus آنفلوانزا
- Branhamella catarrhalis
بیشتر سویه های انتروکوکی (Streptococcus faecalis) و چند گونه استافیلوکوک نسبت به سفالکسین مقاوم هستند. در برابر بیشتر گونه های Enterobacter ، Morganella morganii و Pr فعال نیست. ولگاریس هیچ فعالیتی در برابر گونه های سودوموناس یا گونه Herellea یا Acinetobacter calcoaeticus ندارد. Streptococcus pneumoniae مقاوم به پنی سیلین معمولاً در برابر آنتی بیوتیک های بتا-لاکتام مقاوم است. استافیلوکوکها با استفاده از روشهای آزمایشگاهی ، مقاومت متقابل بین سفالیکسین و آنتی بیوتیکهای نوع متیسیلین را نشان می دهند.

 

موارد استفاده از سفالکسین

سفالکسین در درمان عفونت های زیر استفاده می شود: عفونت دستگاه تنفسی. اوتیت مدیا ؛ عفونت های پوستی و بافت نرم. عفونتهای استخوانی و مفصلی. عفونت های دستگاه ادراری ، از جمله پروستاتیت حاد و عفونت های دندانی.
 
سفالکسین در برابر ارگانیسم های زیر در شرایط in vitro فعال است: استرپتوکوک β- haololicic؛ استافیلوکوکها ، از جمله سویه های کوآگولاز مثبت ، کوآگولاز منفی و تولید کننده پنی سیلیناز. استرپتوکوک پنومونیه؛ اشرشیا کولی؛ پروتئوس؛ گونه های کلبسیلا ، Haemophilus آنفلوانزا؛ Branhamella catarrhalis.
 
بیشتر سویه های انتروکوکی (Streptococcus faecalis) و چند گونه استافیلوکوک نسبت به سفالکسین مقاوم هستند. سفالکسین در برابر بیشتر سویه های انتروباکتر ، مورگانلا مورگانی ، پری بی فعال است. Vulgaris ، Colstridium difficule و گونه های زیر: legionella ، campylobacter، pseudomonas یا گونه های اینجا. استافیلوکوکها با استفاده از روشهای آزمایشگاهی ، مقاومت متقابل بین سفالکسین و آنتی بیوتیکهای نوع متی سیلین را نشان می دهند.

 

نحوه مصرف سفالکسین

دوز مصرف سفالکسین در بزرگسالان

1-4 گرم روزانه در دوزهای تقسیم شده؛ بیشتر عفونت ها به هر دو ساعت 500 میلی گرم پاسخ می دهند.
برای عفونت های پوستی و بافت نرم ، فارنژیت استرپتوکوکی و عفونت ادرار خفیف و بدون عارضه ، میزان مصرف معمول 250 میلی گرم در هر 6 ساعت یا 500 میلی گرم در هر 12 ساعت است.
عفونت های شدیدتر یا آنهایی که ناشی از ارگانیسم های کمتر مستعد هستند ، ممکن است به دوزهای بیشتری نیاز داشته باشند.
اگر دوزهای روزانه سفالکسین بیشتر از 4 گرم مورد نیاز سفالوسپورینهای تزریقی باشد ، در دوزهای مناسب باید در نظر گرفته شود.

دوز مصرف سفالکسین در سالمندان

دوز مصرف سفالکسین در سالمندان و بیماران دارای اختلال در عملکرد کلیه:
 
در مورد بزرگسالان سالمند ، اگر عملکرد کلیه به شدت مختل است (میزان فیلتراسیون گلومرولی <10 میلی لیتر در دقیقه) باید مقدار حداکثر دوز را به حداکثر روزانه 500 میلی گرم کاهش دهد.
 

دوز مصرف سفالکسین در کودکان

دوز روزانه توصیه شده برای کودکان در دوزهای تقسیم شده :
(25-50mg/kg (10-20mg/lb
برای پوست ، عفونت های بافت نرم ، فارنژیت استرپتوکوکی و عفونت ادراری خفیف و بدون عارضه ، ممکن است کل دوز روزانه تقسیم و تجویز شود و هر 12 ساعت یکبار مصرف شود.
برای اکثر عفونت ها برنامه زیر پیشنهاد شده است:
کودکان زیر 5 سال: 125mg هر 8 ساعت.
کودکان 5 سال به بالا:250mg هر 8 ساعت.
در عفونت های شدید ، دوز ممکن است دو برابر شود.
در درمان اوتیت مدیای ، مطالعات بالینی نشان داده است که دوز در 4 دوز تقسیم شده لازم است.
دوز 75تا 100 mg/kg/day
در درمان عفونت های استرپتوکوکی بتا-همولیتیک ، یک دوز درمانی باید حداقل برای 10 روز تجویز شود.

 

موارد منع مصرف سفالکسین

به بخش هشدار ها مراجعه فرمایید.

سفالکسین در بیمارانی که با آلرژی شناخته شده نسبت به گروه آنتی بیوتیک سفالوسپورین ها یا به هر یک از مواد تحریک کننده ذکر شده در پاراگراف بعدی منع مصرف دارد.
لاکتوز، استئارات منیزیم، پوسته کپسول، اکسید آهن سیاه (E172)، دی اکسید تیتانیوم (E171)، اریتروسین (E127)، کینولین زرد (E104)، ژلاتین
 
سفالکسین باید با احتیاط به بیمارانی نشان داده شود که نسبت به سایر داروها حساسیت نشان داده اند. سفالوسپورین ها باید با احتیاط به بیماران حساس به پنی سیلین داده شوند ، زیرا شواهدی از حساسیت متقاطع جزئی بین پنی سیلین ها و سفالوسپورین ها وجود دارد. بیماران نسبت به هر دو دارو واکنش های شدیدی نشان داده اند (از جمله آنافیلاکسی).سفالکسین در بیماران مبتلا به پورفیری حاد منع مصرف دارد.
 

 

احتیاط در زمان مصرف سفالکسین

قبل از شروع درمان با سفالکسین ، باید تلاش کرد که بیمار واکنش های حساسیت قبلی به سفالوسپورین ها ، پنی سیلین ها یا داروهای دیگر داشته باشد یا خیر. سفالکسین باید با احتیاط به بیماران حساس به پنی سیلین داده شود. شواهد بالینی و آزمایشگاهی از حساسیت متقاطع جزئی پنی سیلین ها و سفالوسپورین ها وجود دارد. بیماران نسبت به هر دو دارو واکنش های شدیدی نشان داده اند (از جمله آنافیلاکسی).
 
در صورت بروز واکنش آلرژیک به سفالکسین ، دارو باید قطع شود و بیمار با عوامل مناسب تحت درمان قرار گیرد. مصرف طولانی مدت سفالکسین ممکن است منجر به رشد ارگانیسم های غیر حساس شود. رعایت دقیق حال بیمار ضروری است.
 
کولیت سودوممبرانوس تقریباً با کلیه آنتی بیوتیک های طیف گسترده ، از جمله ماکرولیدها ، پنی سیلین های نیمه سنتزی و سفالوسپورین ها گزارش شده است. بنابراین مهم است که تشخیص آن در بیمارانی که به دلیل استفاده از آنتی بیوتیکها دچار اسهال می شوند ، در نظر گرفته شود. چنین کولیتی ممکن است از شدت خفیف تا تهدید کننده زندگی متغیر باشد. موارد خفیف کولیت معمولاً با قطع دارو پاسخ می دهد. در موارد متوسط ​​تا شدید ، اقدامات مناسب باید انجام شود.
 
سفالکسین در صورت وجود عملکرد کلیوی با اختلال قابل توجه باید با احتیاط مصرف شود. مطالعات بالینی و آزمایشگاهی دقیق باید انجام شود زیرا دوز ایمن ممکن است پایین تر از حد معمول توصیه شده باشد.
 
آزمایش مثبت Coombs مثبت در طول درمان با آنتی بیوتیک های سفالوسپورین گزارش شده است. در مطالعات خون شناسی یا در روش های تطبیق متقابل انتقال خون هنگام انجام تست آنتی گلوبولین در سمت جزئی یا در آزمایش Coombs نوزادانی که مادران آنها قبل از زایمان آنتی بیوتیک های سفالوسپورین دریافت کرده اند ، باید تشخیص داد که آزمایش Coombs ممکن است مثبت باشد. 
 
یک واکنش مثبت کاذب برای گلوکز در ادرار ممکن است با محلول های بندیکت یا فلینگینگ یا با قرص های آزمایش سولفات مس ایجاد شود.
 
بیماران مبتلا به مشکلات ارثی نادر از عدم تحمل گالاکتوز ، کمبود لاپاز یا سوء جذب گلوکز-گالاکتوز نباید این دارو را مصرف کنند.
 
Pustulosis exanthematous Generalized حاد (AGEP) در ارتباط با درمان سفالکسین گزارش شده است. در زمان تجویز پزشك باید از علائم و نشانه ها مشاوره گرفته و از نظر واكنش های پوستی از نزدیک مراقبت شود. اگر علائم و علائم حاکی از این واکنشها باشد ، سفالکسین باید فوراً قطع شود و یک درمان جایگزین در نظر گرفته شود. بیشتر این واکنش ها به احتمال زیاد در هفته اول در طول درمان رخ می دهد.
 در زمان مصرف سفالکسین رانندگی نکنید، از ماشین آلات استفاده کنید یا هر کاری را که نیاز به هشیاری دارید انجام دهید، تا زمانی که بتوانید آن را با خیال راحت انجام دهید.
 

 

تداخل دارویی سفالکسین

پروبنسید باعث کاهش دفع سفالکسین می شود که منجر به افزایش غلظت پلاسما می شود. سفالوسپورین ها ممکن است در صورت وجود آمفوتریسین ، دیورتیک ها ، آمینوگلیکوزیدها ، کاپرومیسین یا وانکومایسین ، خطر ابتلا به نفروسیدگی را افزایش دهند.
 
در یک مطالعه واحد از 12 فرد سالم با دوز 500 میلی گرم سفالکسین و متفورمین ، متفورمین پلاسما و AUC به ترتیب به طور متوسط ​​34٪ و 24٪ افزایش یافته است ، و دفع داروی متفورمین از کلیه را به طور متوسط ​​14٪ کاهش داده است. در این مطالعه هیچ عوارض جانبی در 12 بیمار سالم گزارش نشده است. از تعامل سفالکسین و متفورمین به دنبال تجویز دوزهای متفاوتی اطلاعی در دست نیست. اهمیت بالینی این مطالعه مشخص نیست ، به خصوص که هیچ موردی از "اسیدوز لاکتیک" در ارتباط با متفورمین همزمان و درمان سفالکسین گزارش نشده است.
 
هیپوکالمی در بیمارانی که داروهای سیتوتوکسیک برای لوسمی مصرف می کنند در هنگام استفاده از جنتامایسین و سفالکسین توصیف شده است.
 

 

مصرف سفالکسین در بارداری و شیردهی

حاملگی: اگرچه مطالعات آزمایشگاهی و بالینی هیچگونه شواهدی از تراتوژن بودن نشان نداده است ، اما باید در هنگام تجویز برای بیمار باردار احتیاط کرد.
 
شیردهی: دفع سفالکسین در شیر مادر به دنبال دوز 500 میلی گرم ، تا 4 ساعت افزایش یافته است. این دارو به حداکثر 4 میکروگرم در میلی لیتر در میلی لیتر رسیده و به تدریج کاهش یافته و 8 ساعت پس از تجویز ناپدید شده است. در هنگام تزریق سفالکسین به مادر شیرده ، باید احتیاط کرد.
 

 

عوارض جانبی سفالکسین

عوارض جانبی در دستگاه گوارش : علائم شکمی ممکن است در طول یا بعد از درمان آنتی بیوتیکی ظاهر شود. تهوع و استفراغ بندرت گزارش شده است. بیشترین عارضه جانبی اسهال بوده است. این به ندرت به اندازه کافی شدید بود که بتواند درمان را قطع کند. سوء هاضمه و درد شکم نیز رخ داده است.
 
حساسیت: واکنش های آلرژیک به صورت بثورات ، کهیر ، آنژیوودم ، به ندرت اریتما مولتیفره ، سندرم استیونز-جانسون و نکرولیز اپیدرمی سمی مشاهده شده است. این واکنشها معمولاً با قطع مصرف دارو متوقف می شود ، اگرچه در بعضی موارد ممکن است درمان حمایتی لازم باشد. آنافیلاکسی نیز گزارش شده است.
 
خونریزی و سیستم لنفاوی: ائوزینوفیلی ، نوتروپنی ، ترومبوسیتوپنی ، کم خونی همولیتیک و آزمایش Coombs مثبت گزارش شده است.
 
کبدی؛ مانند برخی پنی سیلین ها و برخی دیگر سفالوسپورین ها ، هپاتیت زودرس و زردی کلستاتیک به ندرت گزارش شده است.  AST و ALT کمی بالا گزارش شده است.
 
اختلالات پوستی و زیر پوستی:
ناشناخته است - پوستی پوسته شدن اگزانتریوم حاد (AGEP)
موارد دیگر : این واکنشها شامل خارش دستگاه تناسلی و مقعد ، مونزیلاز دستگاه تناسلی ، واژینیت و ترشحات واژینال ، سرگیجه ، خستگی ، سردرد ، اضطراب ، سردرگمی ، توهم ، تب ، ورم مفاصل ، آرتروز و اختلال در مفصل است. بیش فعالی ، عصبی بودن ، اختلال در خواب و هیپرتونی نیز گزارش شده است. نفریت بینابینی برگشت پذیر به ندرت گزارش شده است و نکرولیز اپیدرمی سمی بندرت مشاهده شده است. 

گزارش عوارض جانبی مشکوک

گزارش عوارض جانبی مشکوک پس از تأیید دارو مهم است. این امر امکان نظارت مستمر بر تراز سود دهی / ریسک محصولات دارویی را فراهم می کند ، از متخصصان بهداشت خواسته می شود هرگونه عارضه جانبی مشکوک را گزارش دهند.

 

مصرف بیش از حد سفالکسین

علائم مصرف بیش از حد ممکن است شامل تهوع ، استفراغ ، پریشانی اپی گاستریک ، اسهال و خونریزی باشد.
در صورت مصرف بیش از حد شدید ، مراقبت های حمایتی عمومی از جمله نظارت دقیق از نظر بالینی و آزمایشگاهی بر روی عملکردهای خون شناختی ، کلیوی و کبدی و وضعیت انعقادی تا زمان ثبات بیمار توصیه می شود. دیورز اجباری ، دیالیز صفاقی ، همودیالیز  برای مصرف بیش از حد سفالکسین مفید نیست. بسیار بعید است که یکی از این مراحل ذکر شود.مگر در مواردی که 5 تا 10 برابر مقدار طبیعی روزانه مصرف شده باشد .
گزارش شده است از خونریزی بدون اختلال در عملکرد کلیه در کودکان که بطور تصادفی بیش از 3.5 گرم سفالکسین در روز مصرف می کنند. درمان حمایتی (مایعات) بوده و هیچ نتیجه ای از آن گزارش نشده است.
 

 

خواص دارویی سفالکسین

سفالکسین ممکن است بدون توجه به وعده های غذایی داده شود. سفالکسین پس از تجویز خوراکی از دستگاه گوارش به سرعت جذب می شود و حدود 1 ساعت پس از تجویز غلظت اوج پلاسما را تولید می کند. پس از دوزهای 250mg ، 500mg و 1g ، میانگین سطح سرمی اوج تقریباً 9 ، 18 و 32mg / L به ترتیب در 1 ساعت بدست آمد.
سطح قابل اندازه گیری 6 ساعت پس از تجویز وجود داشت.
سفالکسین تقریباً به طور کامل از دستگاه گوارش و روده جذب می شود و 75-100٪ به سرعت در فرم فعال در ادرار دفع می شود. اگر سفالکسین با غذا مصرف شود ، تأخیر و جذب کمی کاهش می یابد و احتمالاً از بین رفتن پلاسما به تأخیر می افتد. نیمه عمر در بیمارانی که عملکرد کلیوی طبیعی دارند تقریباً 60 دقیقه است. همودیالیز و دیالیز صفاقی باعث کاهش سفالکسین از خون می شود.
 
گزارش شده است که نیمه عمر بیولوژیکی از 0.6 تا حداقل 1.2 ساعت است و این با کاهش عملکرد کلیه افزایش می یابد. حدود 10 تا 15٪ از یک دوز به پروتئین های پلاسما متصل است.
 
سطح اوج خون یک ساعت پس از تجویز به دست می آید ، و سطح درمانی به مدت 6-8 ساعت حفظ می شود. حدود 80٪ داروی فعال طی 6 ساعت در ادرار دفع می شود. هیچ تجمع با دوزهای بالاتر از حداکثر درمانی 4 گرم در روز مشاهده نمی شود. نیمه عمر ممکن است در نوزادان به دلیل عدم نارسایی کلیوی افزایش یابد ، اما تجویز آنها تا 50mg / kg / day تجمع نمی یابد.
 
سفالکسین با استفاده از فیلتراسیون گلومرولی و ترشح از طریق ادرار دفع می شود. مطالعات نشان داد كه بیش از 90٪ از دارو در طی 8 ساعت بدون تغییر در ادرار دفع می شود. در این دوره ، غلظت اوج ادرار پس از دوز 250mg ، 500mg و 1g به ترتیب تقریبا 1000 ، 2200 و 5000mg / L به ترتیب بود.
 
داده های ایمنی بالینی
تجویز خوراکی روزانه سفالکسین به موش ها در دوزهای 250 یا 500 میلی گرم بر کیلوگرم قبل از بارداری یا در موش ها فقط در دوره ارگانیزاسیون ، تأثیر منفی بر باروری ، زنده ماندن جنین ، وزن جنین نداشته است.سفالکسین در مقایسه با حیوانات بالغ هیچ سمیت در موشهای شیرخوار و نوزادان نشان نداد.

نظرات

در ادامه بخوانید...

روش‌های پزشکی برای درمان استئوپروز

در

سازمان تغذیه و داروی ایالات متحده (FDA) چند دارو برای زنان یائسه تصویب کرده است تا به کاهش یا توقف تحلیل استخوان، ساخت استخوان یا کاهش خطر شکستگی کمک کند. این داروها تنها زمانی کارآمد هستند که به طور منظم مصرف شوند. بعلاوه، درمان از طریق هر دارو، خطرهای مشخص و عوارض جانبی نیز دارد.

هورمون درمانی

درمان استروژن پس از یائسگی و درمان ترکیب استروژن پروژسترون

گرچه مورد تایید سازمان غذا و درمان (FDA) برای درمان استئوپروز که یکی از شایع ترین بیماری های زنان است، نمی باشد، اما درمان خوراکی (از راه دهان) و ترنس درمان استروژن که درمان استروژن (ET) نامیده می‌شود و ترکیب استروژن پروژسترون ، هورمون درمانی (HT) نامیده می شود، برای پیشگیری از تحلیل استخوان زنانی که به تازگی یائسه شده اند و عوامل خطر ابتدا به استئوپروز ازجمله تحلیل استخوان یا کوچک شدن اسکلت دارند‌ و پوکی استخوان،  تایید می شود.
مطالعات نشان می دهد که ET، توده استخوانی را افزایش داده و بروز شکستگی‌های مربوط به ستون فقرات، مچ دست و لگن را کاهش می دهد. با این حال به خاطر خطرات طولانی مدت هورمون درمانی (خطرات شناسایی شده در چند سال اخیر توسط انستیتوی فدرال سلامت زنان)، FDA توصیه می کند که زنان ابتدا دیگر داروهای ضد پوکی استخوان را استفاده کنند و هشدار می دهد که هورمون درمانی باید در کمترین دوز برای کوتاه ترین زمان ممکن به کار برده شود.

    رالوکسیفن (اویستا)

    به شکل قرص موجود می باشد. این دارو برای پیشگیری و درمان استئوپروز در زنان یائسه توصیه می شود. رالوکسفین اثرات مثبتی شبیه به استروژن روی استخوان دارد اما نه روی پستان یا پوشش داخلی رحم و ممکن است خطر سرطان سینه حاصل از استروژن را تا 65 درصد در هشت سال کاهش دهد. FDA تایید می کند که رالوکسفین خطر ابتلا به سرطان سینه در زنان مبتلا به استئوپروز و حتی در زنان بدون استئوپروز که بیشتر در معرض خطر ابتلا به سرطان سینه هستند، را کاهش می دهد.
    این بخشی از گروه داروهایی است که تعدیل‌کننده انتخابی گیرنده استروژن (SERMها) نامیده می شوند و به نظر می رسد که از تحلیل استخوان در ستون فقرات، لگن و نقاط دیگر بدن پیشگیری نماید. مطالعات نشان می دهد که رالوکسیفن خطر شکستگی ستون فقرات در زنان مبتلا به استئوپروز را کاهش می دهد اما هیچ اطلاعاتی وجود ندارد که کاهش خطر هرگونه شکستگی دیگر را تایید نماید. عوارض جانبی احتمالی شامل گرگرفتگی ، لخته شدن خون رگ ها (شبیه به استروژن) و گرفتگی عضلات پا می باشد. این قرص یکبار در روز بهمراه غذا یا بدون آن مصرف شود.

    آلندرونات (فوزاماکس و برندهای دیگر، از جمله ژنتیک)

    از داروهای گروه بیس فسفونات، این دارو مورد تایید FDA مخصوص درمان و پیشگیری از استئوپروز استخوان می باشد. مطالعات نشان می دهد که آلندرونات، توده استخوانی را افزایش داده و خطر شکستگی های مربوط به ستون فقرات،‌لگن، مچ دست و دیگر شکستگی ها را تا بالای 50 درصد در هر دو تا چهار سال در زنان مبتلا به استئوپروز کاهش می دهد.
    آلندرونات همچنین برای درمان گلوکوکورتیکوئید ناشی از استئوپروز و درمان استئوپروز در مردان تایید شده است. قرص های آلندرونات بایستی با معده خالی در صبح و با هشت اونس آب در حداقل 30 دقیقه قبل از اولین وعده غذایی، نوشیدنی یا داروی روزانه مصرف شود. برای به حداقل رساندن اثرات جانبی که می تواند شامل سوزش معده یا سوزش مری باشد، حداقل ۳۰ دقیقه بعد از مصرف این دارو راست بایستید. آلندرونات را می توان روزانه و یا بعنوان یک رژیم دارویی هفتگی مصررف کرد.
    آلندرونات همچنین به صورت قرص 2.800 یا 5.600 IU از ویتامین D3 که فوزاماکس پلاس دی نامیده می شود، نیز موجود می باشد.

    ریزدرونات (یا آکتونل، آتلویا)

    نوع دیگری از داروی بیس فسفونات است که برای درمان و پیشگیری از استئوپروز در زنان پس از یائسگی و برای پیشگیری و درمان استئوپروز ناشی از گلوکوکورتیکوئید در زنان و مردان توصیه می شود. این می تواند یک بار در روز، یک بار در هفته یا یک بار در ماه مصرف شود. ریزیدرونات همراه با کلسیم نیز موجود می باشد. مطالعات نشان می دهد که ریزیدرونات، توده استخوانی را افزایش داده و خطر شکستگی های ستون فقرات، مچ دست، ران و دیگر شکستگی‌ها در زنان مبتلا به استئوپروز را کاهش می دهد. آن را با معده خالی در صبح با هشت اونس آب، به مدت 30 دقیقه قبل از خوردن یا نوشیدن مصرف نمایید. برای حداقل کردن عوارض جانبی که می تواند شامل سوزش معده یا سوزش مری باشد، به مدت حداقل 30 دقیقه بعد از مصرف راست بماند. هرگونه ویتامین، کلسیوم و آنتی اکسیدانها را حداقل 30 دقیقه بعد از رزیدرونات مصرف کنید.

    ایباندرونات (Boniva)

    بیس فسفونات دیگری است که توسط FDA جهت پیشگیری و درمان استئوپروز در زنان یائسه توسعه داده شده است. بروز شکستگی‌های مهره را تا حدود 50 درصد کاهش داده و تراکم مواد معدنی استخوان در کل اسکلت را افزایش می‌دهد. همچنین ایباندرونات در زنانی که به تازگی یائسه شده‌اند، از تحلیل استخوانی پیشگیری می کند اما فقط در افرادی که هنوز به استئوپروز مبتلا نشده‌اند. ایباندرونات بایستی یکبار در ماه با معده خالی اول صبح با هشت اونس آب (نه مایع دیگر) حداقل 60 دقیقه قبل از هرگونه خوراکی یا نوشیدنی مصرف گردد. بیماران بایستی به مدت حداقل یک ساعت بعد از مصرف این دارو، راست بمانند. همچنین ایباندرونات می تواند به صورت داخل وریدی هر سه ماه یکبار استفاده گردد.

    زولدرونیک اسید (Reclast)

    در سال 2007، برای درمان استئوپروز بعد از یائسگی، زولدرونیک اسید با تزریق یکبار در ماه آزمایش شد و در سال 2009 مجوز آن تصویب گردید تا برای پیشگیری از بروز استئوپروز در زنان بعد از یائسگی با توده کم استخوانی نیز استفاده شود. Reclast داروی بیس فسفونات دیگری است که روی تقویت استخوانها و حفاظت در برابر شکستگی‌های ناشی از استئوپروز از جمله ستون فقرات و لگن بکار می‌رود. در یک پروژه عظیم، زولدرونیک اسید خطر شکستگی های لگن را تا 41 درصد و شکستگی‌های ستون فقرات را تا 70 درصد کاهش داد. Reclast تنها یکبار در سال یا یکبار در دو سال (بسته به تشخیص) به صورت 15 دقیقه تزریق داخل وریدی انجام می‌شود. عوارض جانبی شامل تب گذرا، درد عضلانی، درد استخوانی یا مفصلی، علائمی شبیه به سرماخوردگی و سردرد دارد. معمولا بروز چنین علائمی در سه روز اول دریافت Reclast شروع می شود و معمولا در عرض سه تا چهار روز برطرف می‌گردد.

    کلسی تونین (میاکلسیک و فورتیکال)

    این برای درمان استئوپروز در زنانی که پنج سال از یائسه شدن آنها می گذرد و نمی توانند استروژن درمانی را تحمل کنند، تایید شده است. مطالعات نشان می دهند که این دارو به آرام شدن تحلیل استخوانی، افزایش تراکم استخوانی ستون فقرات کمک می کند و می تواند درد شکستگی را کاهش دهد. از آنجایی که کلسی تونین یک پروتئین است، نمی تواند به صورت خوراکی مصرف گردد، بنابراین به صورت اسپری بینی یا در برخی موارد، به صورت تزریق می باشد. عوارض جانبی احتمالی آن شامل سوزش و التهاب بینی، خون دماغه، سردرد و کمردرد می‌باشد. کلسی تونین تزریقی ممکن است واکنش آلرژیک و فلاشینگ صورت و دستها، ادرار مکرر، تهوع و خارش پوست بهمراه داشته باشد. کلسی تونین برای استئوپروز به قدر سایر داروها قوی نیست بنابراین معمولا برای افرادی که نمی توانند از داروهای دیگر استفاده کنند، بکار می رود. (سیارک)

    تری پاراتاید (فورتئو)

    نوعی از هورمون پاراتیروئید و اولین دارویی است که به جای کاهش از کارافتادگی استخوان، تشکیل استخوان را تحریک می کند. این برای زنان بعد از یائسگی و برای مردانی که در خطر بالای شکستگی قرار دارند، تایید شده است. این تراکم استخوانی را افزایش و شکستگی‌های ستون فقرات و دیگر شکستگی‌ها را کاهش می دهد. این دارو یک بار در روز تزریق می شود (به مدت بیش از 24 ماه). عوارض جانبی آن می تواند شامل تهوع، سرگیجه و گرفتگی عضلات پاها باشد.

    دنوزوماب (پرولیا)

    این درمان تزریقی که در سال 2010 توسط FDA تایید شده است، یک آنتی بادی مونوکلونال کاملا انسانی است. این گزینه دیگری برای زنان بعد از یائسگی مبتلا به استئوپروز که در خطر بالایی از شکستگی قرار دارند، مهیا می سازد. این به کار می رود تا تحلیل استخوانی را کاهش داده و توده استخوانی و طول آن را افزایش ‌دهد. همچنین خطر شکستگی‌های مربوط به ستون فقرات، لگن و سایر شکستگی‌ها را کاهش می دهد. تزریق آن هر شش ماه یکبار توصیه می شود. عوارض جانبی می تواند شامل درد پشت، درد در اندام، درد عضلانی، کلسترول بالا و عفونت مثانه باشد. عوارض جانبی جدی شامل میزان کلسیم بالا در خون، عفونت‌های جدی و واکنش‌های پوستی از جمله درماتیت، خارش و اگزما می‌باشد. (سیارک)
    در مورد داروهای ضد پوکی استخوان، به ویژه بیس فسفونات‌ها و دنوزوماب مرتبط با استئونکروز فک (ONJ) و شکستگی‌های غیرمعمولی استخوان ران نگرانی‌هایی وجود دارد. برخی از گزارش‌ها، در مورد افراد مبتلا به استئوپروز که برای مدت زمان طولانی از بیس فسفونات‌ها استفاده می‌کنند، افزایش خطر ابتلا به شکستگی ران را نشان می دهد. همچنین FDA درباره چسباندن برچسب‌های اخطار و استفاده محتاطانه برای تمامی داروهای بیس فسفونات که جهت پیشگیری و درمان استئوپروز و برای دنوزوماب تایید شده است، هشدار داده است. گاها قبل از اینکه هرگونه شکستگی غیرمعمولی اتفاق افتاده باشد امکان دارد در ران علائم درد دیده شود؛ در صورتی که از داروی استئوپروز به مدت چند سال است که استفاده می کنید و در باسن یا ران خود احساس کشیدگی یا درد می کنید با متخصص مراقبت‌های بهداشتی تماس حاصل فرمایید.
    از آنجایی که بیس فسفونات ها در استخوان انباشته می شوند، امکان دارد برخی از بیمارانی که از این داروها استفاده کرده اند، بعد از 5 تا 10 سال درمان با بیس فسفونات، از آنها «ترک موقت دارو» خواسته شود. مهم است بدانیم که ONJ و شکستگی‌های معمولی، به ندرت اتفاق می افتند و اینکه خطر شکستگی لگن معمولی تهدید بسیار جدی برای زنان مبتلا به استئوپروز می باشد. درباره مزایا و خطرات استفاده از داروهای استئوپروز با ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی خود گفتگو کرده و با در نظر گرفتن سابقه سلامتی خود، درباره اینکه چه درمان و گزینه های پیشگیرانه‌ای برای شما بهترین گزینه است، مشورت نمایید.

    جلوگیری از افتادن و زمین خوردن مهم است

    در افراد بالای 60 سالگی، افتادن یکی از شایع‌ترین علل شکستگی لگن، مچ دست و مهره می باشد. خطرات محیطی از جمله طبقه‌های لغزنده، یا موکت سست می تواند خطر افتادن را افزایش دهد. مسائل فیزیکی از جمله مشکلات بینایی و/یا مشکلات تعادلی، بیماری‌های مزمن که عملکرد ذهنی یا فیزیکی را مختل می نمایند، و داروهای معینی نیز ممکن است شما را در معرض خطر قرار دهد. (سیارک)
    جهت کمک به از بین بردن عوامل محیطی که ممکن است منجر به افتادن شود را تغییر دهید:
    در داخل خانه: سطوح کف را صاف نگه دارید اما نه لغزنده، درهم ریختگی و سیم‌های رها شده را جمع آوری کنید؛ حتی در منزل هم از کفش‌های پاشنه کوتاه و ساپورتیو استفاده کنید، از راه رفتن با جوراب، جوراب ساق بلند یا دمپایی خودداری کنید؛ اطمینان حاصل کنید که پله ها نور کافی دارند و اینکه در هر دو طرف دارای نرده می باشد؛ بر روی دیوارهای حمام نزدیک به وان، دوش و دستشویی دستگیره نصب کنید. و از حصیر لاستیکی در دوش یا وان استفاده کنید.
    خارج از منزل: در صورت لزوم، از عصا یا واکر استفاده کنید، برای کشش از کفش های کف لاستیکی استفاده کنید، زمانی که پیاده‌روها لغزنده است، روی چمن راه بروید؛ در کف های زیاد جلا داده شده که وقتی مرطوب هستند صیقلی می باشند، با احتیاط راه بروید. در حد امکان از رانر پلاستیک یا فرش استفاده کنید. برخی از زنان مسن که احتمال افتادن و شکستگی لگن در آنها بیشتر است امکان دارد بخواهند تا از محافظ ران استفاده کنند. این محفظها پوشش‌هایی نازک هستند که می توانند از زیر لباس پوشیده شوند.
    برنامه های تقویت عضلانی و بازآموزی تعادل نیز در پیشگیری از افتادن موثر می باشند.

     پست های مرتبط:

    استراتژی ورزشی برای پیشگیری از استئوپروز

    پرسش و پاسخ در مورد پوکی استخوان

    درمان استئوپروز یا پوکی استخوان

    تشخیص استئوپروز یا پوکی استخوان

    استئوپروز یا پوکی استخوان

    بررسی اجمالی پوکی استخوان ارثی

    علائم پوکی استخوان و راه های تشخیص

    پیشگیری از سقوط در مردان و زنان مبتلا به پوکی استخوان

    بررسی اجمالی پوکی استخوان

    این پست را چگونه می‌بینید؟ آیا شما یا کسی از نزدیکانتان از دارو های بالا استفاده می کند؟ لطفا اثرات آن داروها را به اشتراک بگذارید. (سیارک)  

    مترجم  itrans.ir

    نظرات

    در ادامه بخوانید...

    آزمایش داروی جدید سرطان بر روی انسان بخش اول

    در

    در سال 2002 بود که یک محقق ژنتیک از درون میکروسکوپ خود به ماده ای که بر روی میز اش قرار گرفته بود نگاه کرد و متوجه نکته ای عجیب شد؛ او مشاهده کرد که سلول های منتشر کننده سرطان در حال از بین رفتن هستند و این در حالی بود که سلول های دیگر سالم باقی مانده بودند. این مسئله می توانست بدل به جهشی بزرگ در مسیر غلبه بر سرطان شود.

    زمانی که تمامی مواد اولیه به اندازه و به درستی با یکدیگر ترکیب شوند، مایعی به رنگ قهوه ای تیره خواهیم داشت. در آن زمان، پرستاری کیسه حاوی این دارو را نزدیک تخت بیماری آورد که از سرطان مغز رنج می برد. پس از آن، پرستار کیسه را به جایگاه مخصوص اش آویزان کرد و فرایند تزریق مایع قهوه ای رنگ به بدن بیمار آغاز شد. این نخستین باری بود که دارویی که در حال حاضر با نام «بی ایکس کیو-350 (BXQ-350)» می شناسیم، بر روی یک نفر مورد آزمایش قرار می گرفت. هم برای مردی که از بیماری سرطان مغز رنج می برد، و هم برای کسانی که این دارو را ساخته و مورد آزمایش قرار می دادند، آن روز، روز بزرگی بود.

    بی ایکس کیو-350 توسط داروسازان کاوینگتون ساخته شده است و دارویی کاملا جدید و خلاقانه در زمینه درمان سرطان به شمار می آید که هیچ نظیری ندارد. این دارو با روشی جدید به سراغ بیماری سرطان می رود و تهیه و آزمایش های اولیه آن در سینسیناتی انجام شده است. برای ساخت این داروی خلاقانه از نوعی پروتئین موجود در بدن انسان بهره گرفته شده است و تأثیر دارو در میان سایر دارو هایی که تا کنون ساخته شده اند، بی نظیر است. طرز کار دارو به گونه ای است که مکانیسم های به خصوصی از بیماری سرطان را بر علیه سلول های سرطانی تحریک کرده و به این صورت آن ها را از بین می برد. این در حالی است که ایرادی متوجه سلول های سالم بدن نخواهد شد.

    پس از این که عنوان شد با به کار بردن این روش جدید درمانی و استفاده از داروی جدید، بدون از بین بردن سلول های سالم می توان بر سرطان غلبه کرد، صدای بسیاری از قانون گذاران ائتلافی این حوزه در آمد و خواستار انجام آزمایش های بیشتری بر روی حیوانات شدند. در نهایت اما در یکی از روز های ماه سپتامبر 2016 بود که این گونه بحث ها به پایان رسید و قدرت ذهن انسان و سرمایه مالی در کنار یکدیگر توانستند داروی بی ایکس کیو-350 را برای نخستین آزمایش ها در برابر مقامات دولتی به مرکز درمان و پیشگیری از سرطان برت در سینسیناتی ببرند.

    سر انجام فردی به نام باب رولی به بخش تزریقات هدایت شده و پرستار از او سؤال کرد که آیا آماده است یا خیر. سپس سوزنی که برای تزریق مورد استفاده قرار می گرفت را به سمت دست بیمار برده و در دست اش فرو کرد. پس از مدتی بیمار شماره یک شاهد مایعی مرموز به رنگ قهوه ای تیره بود که به آرامی وارد بدن اش می شد.

    کشف بزرگ

    ناحیه جنوب غربی اوهایو و نواحی شمالی کنتاکی از جمله نقاطی هستند که آمار مبتلایان شان به سرطان بسیار بیشتر از سایر نقاط هستند و مردم این مناطق تا کنون متحمل بلایای بسیاری مرتبط با سرطان شده اند. در این مناطق شش مرکز سلامت وسیع وجود دارد و نیز تعداد بسیار زیادی بیمارستان تخصصی سرطان و همه این مکان ها در حال گسترش زیر ساخت های خود هستند تا قادر به پاسخ گویی به نیاز های بیماران مناطق باشند. در حال حاضر، زمانی که فردی به عنوان بیماری سرطانی شناخته می شود، می بایست چهار دوره درمانی را پشت سر بگذارد: شیمی درمانی،پرتو درمانی،  جراحی و ایمن درمانی (ایمنی درمانی یا ایمونوتراپی (انگلیسی: Immunotherapy) یک روش درمانی برای برخی بیماری ‌ها از جمله سرطان است که با تحریک یا سرکوب پاسخ سیستم ایمنی عمل می‌کند). البته پس از شروع فرایند های درمانی برخی از بافت های بدن بیمار دچار اختلال می شوند که خود نیازمند گذراندن دوره های درمانی و بهبود عوارض ناشی از فرایند های درمانی است.

    در سال 2002 بود که در یک مرکز درمانی سرطان متعلق به کودکان اتفاق بزرگی افتاد و درمان جدیدی برای غلبه بر سرطان کشف شد. در آن زمان یک محقق ژنتیک به نام زیائویانگ کی در حال تأثیر عملکرد نوعی به خصوص از پروتئین انسانی بر روی یک موش بود. زیائویانگ، زمانی که به داخل عدسی میکروسکوپ خود نگاه کرد، متوجه چیزی شد که او را شگفت زده کرد: پروتئینی که برای آزمایش اش مورد استفاده قرار داده بود به سلول های سرطانی رسوخ کرده و آن ها را از بین برده بود؛ این در حالی بود که سلول های دیگر که سالم بوده و در معرض سلول های سرطانی قرار نگرفته بودند، هیچ گونه اختلالی متوجه شان نشده بود. این اکتشافی بود که برای زیائویانگ باور کردنی نبود و بسیار او را شگفت زده کرد. زیائویانگ که محققی با استعداد و ثابت قدم بود، برای سال های متمادی آزمایش های گوناگونی بر روی پروتئین اش انجام داد و سر انجام توانست ملکولی جدید به وسیله آن به وجود بیاورد. صرف نظر از این که فرد بیمار دچار چه نوعی از سرطان باشد و نیز صرف نظر از این که سلول های سرطانی در کدامین قسمت از بدن انتشار یافته باشند، تمامی سلول های سرطانی ای که در معرض ملکول تازه کشف شده زیائویانگ قرار گرفته بودند، از بین می رفتند.

    در نهایت در سال 2006 و در نشستی در دانشگاه خاویر، زیائویانگ در خصوص کشف تازه اش با دکتر کوین زو، محقق برجسته و کارکشته مرکز درمانی سرطان اوهایو صحبت کرد. پس از آن بود که دکتر زو اطلاعات و کشفیات تازه زیائویانگ را با هم کار اش ری تاکیجیکو در میان گذاشت. تاکیجیکو عنوان کرد که اطلاعات و کشفیات تازه «مرموز، نادر و بسیار جالب توجه» هستند. در نهایت این سه تن به این نتیجه رسیدند که ادامه آزمایش بر کشفیات تازه زیائویانگ ارزش انجام هر کاری را دارد، حتی اگر کل زندگی شان را صرف ادامه فعالیت های مرتبط با آن و به نتیجه رساندن اش کنند. در نهایت این سه تن به مرکز درمانی سرطان کودکان واقع در سینسیناتی رفتند تا مجوزی برای ادامه فعالیت ها بر روی اکتشاف تازه زیائویانگ را دریافت کنند و نیز هزینه لازم برای شروع فعالیت ها شان و خریداری دستگاه های مورد نیاز شان. پس از آن به خانه ای قدیمی ساز واقع در خیابان راسل کاوینگتون رفتند تا فعالیت ها شان را آغاز کنند.

    به احترام کاشف اصلی دارو، زیائویانگ کی، داروی جدید کشف شده بی ایکس کیو-350 نام گرفت. زیائویانگ برای نخستین بار در سال 2009 بود که مقاله ای در خصوص داروی جدید اش منتشر کرد؛ در مقالات بعدی هم عنوان کرد که پس از وارد شدن دارو به بدن بیمار، دو مرحله برای فرایند درمانی طی می شود: در نخستین مرحله محتوایت داروی بی ایکس کیو-350 وارد قسمتی به نام لیزوزوم می شود و دیواره های آن را باز می کند، در مرحله دوم فرایند درمانی، محتویات دارو به سراغ سلول های سرطانی رفته و آن ها را از بین می برند.

    پیشرفت شایان محققان و موانعی که بر سر راه شان قرار گرفت

    پس از آن شرکت دارو سازی بکسیون اقدام به شروع فعالیت هایی کرد که به واسطه آن قادر باشند میلیون ها دلار هزینه لازم برای استفاده از این دارو بر روی نمونه های انسانی را فراهم آورده و مجوز های لازم برای این کار را از اداره کل تغذیه و داروی ایالات متحده آمریکا دریافت کنند. فعالیت هایی که انجام آن ها به سادگی امکان پذیر نبود و مسیر دشواری در پیش روی دست اندر کاران این آزمایش ها قرار گرفته بود. البته می شد کور سوی امیدی در پس این فعالیت ها مشاهده کرد، چرا که برخی از اتحادیه های مرتبط عنوان کردند که امکان موفقیت دارو بسیار زیاد است و ادامه فعالیت ها امکان پذیر. در سال 2010 بود که مرکز ملی مبارزه با سرطان ایالات متحده آمریکا، هزینه ای بالغ بر یک و نیم میلیون دلار در اختیار دست اندر کاران آزمایش های مرتبط با این دارو گذاشت. در سال 2013 نیز 2.9 میلیون دلار دیگر از سوی مؤسسه ای دیگر در اختیار شان قرار گرفت. اما در نهایت در سال 2014 بود که دولت آمریکا ادامه تحقیقات بر روی داروی بی ایکس کیو-350 را متوقف کرد. در حقیقت دولت اعلام کرد که پیش از شروع آزمایش دارو بر روی انسان، نمونه های حیوانی بیشتری باید مورد آزمایش قرار گیرند تا چند و چون کار کرد دارو به طور دقیق تری مشخص شود. این اعلامیه رسمی دولت به این معنی بود که برای رساندن آزمایش ها به مرحله ای که بتوان نمونه های انسانی را مورد آزمایش قرار داد، به هزینه بیشتر نیاز خواهد داشت. تاکیجیکو که سال های متمادی فعالیت در کنار همکاران اش حسابی خسته اش کرده بود عنوان کرد که مردد بودن مقامات را کاملا درک می کند و از خطرات آزمایش ها بر روی نمونه های انسانی کاملا آگاه است. او در این خصوص عنوان کرد: «همه چیز در خصوص این دارو جدید و بی سابقه بود، مکانیسم جدیدی داشت و به همین خاطر بود که قوانین مرتبط با امنیت جانی بیماران ما را از آزمایش دارو بر نمونه های انسانی باز داشت. تا آن زمان هیچ گاه سابقه نداشته بود که دارویی قادر به از بین بردن غده های سرطانی باشد بدون این که سلول ها و بافت های سالم بدن را مورد تهدید قرار داده و به آن ها آسیب برساند.».

    سرطان باب رولی

    در آزمایش های ام آر آی انجام شده بر روی مغز باب رولی، دایره سیاه رنگی مشاهده شد که از حیث اندازه تقریبا به بزرگی یک توپ گلف بود و حتی یک چشم نا کار آزموده و غیر متخصص هم با مشاهده نتایج اسکن ها می توانست تشخیص دهد چیزی غیر معمول در سر وی شکل گرفته است. این دایره سیاه رنگ دقیقا جایی بود که سلول های سرطانی پیشرفت کرده بودند.

    انکولوژیست هایی (سرطان شناس، تودینه شناس) که بر روی باب آزمایش های مربوطه را انجام داده بودند، روحیه خوب او را ستایش می کردند و از این بابت خوشحال بودند؛ باب شصت و شش ساله به گونه ای رفتار می کرد که اگر او را در خیابان می دیدید، به هیچ عنوان قادر به تشخیص دادن این که او بیمار است نمی بودید و بیشتر این مسئله را مدیون ورزش گلفی است که انجام می دهد. باب شوهری مهربان است و دو کودک دارد و در حال حاضر نوه های دختری نیز به خانواده شان افزوده شده اند.

    باب رولی زندگی سالمی را پشت سر گذاشته بود و به گفته خود در تمامی طول زندگی اش بیماری جدی تری از یک سرماخوردگی ساده نداشته بوده است. سال ها از پس هم می گذشتند و باب سرگرم گذراندن زندگی در کنار اعضای خانواده و انجام کار های اش بود و برای تفریح هم گاه به گاه گلف بازی می کرد. او بالغ بر چهار دهه به عنوان مهندس طراح موتور های هواپیما فعالیت کرد و در نهایت در سال 2012 بود که به طور رسمی خود را بازنشسته کرد.

    سال بعد از بازنشستگی اش بود که درد عجیبی در سر خود احساس کرد. دو ماه بعد از درد های اولیه بود که باب با واژه های گلیوبلاستوم مولتی‌فرم (گلیوبلاستوم مولتی‌فرم (به انگلیسی: Glioblastoma multiforme) یا GBM یا گلیوبلاستوما شایعترین تومور بدخیم اولیه سیستم عصبی مرکزی است که در نخاع یا مغز بروز می‌کند) آشنا شد. سرطانی که نهایتا هفده ماه بعد باب را از پای در می آورد و تنها چیزی کمتر از ده درصد بیمارانی که به این سرطان دچار می شوند قادر به ادامه زندگی برای پنج سال بعد از آغاز بیماری می باشند. اما گویا این مسئله و بیماری نتوانسته بود روحیه و اراده باب را متزلزل کند؛ او در خصوص بیماری اش عنوان کرده بود: «من واقعا با تمام وجود ام ایمان داشتم که بیشتر از هفده ماه زنده خواهم ماند.». در نهایت پس از تشخیص بیماری باب بود که روند درمانی آغاز شد و یکی پس از دیگری آزمایش های ام آر آی بود که باب آن ها را تجربه می کرد.

    برای مدتی طولانی هیچ روند درمانی ای قادر به جلوگیری از گسترش غده سرطانی نمی شد؛ نه شیمی درمانی ها و نه عمل جراحی ای که حفره ای به ابعاد 1.77 اینچ در لب قدامی سمت چپ مغز باب به جای گذاشت. پس از آن که آزمایش های ام آر آی بعدی نشان از گسترش بیشتر غده سرطانی داد، پزشکان و متخصصان مجبور شدند عمل جراحی دیگری بر روی مغز باب انجام دهند تا شاید پرتو های تازه بتوانند روند گسترش را کاهش دهند. هفده ماهی که در ابتدای تشخیص بیماری برای زندگی باب پیش بینی شده بود گذشت و باب توانست به زندگی ادامه دهد؛ او حتی بعضا گلف هم بازی می کرد. دیو برتک، همکار و همسایه باب در محله فورت توماس در باره باب عنوان کرد: «ما در هنوز هم مثل گذشته سر به سر باب می گذاریم. او شخصی است که زندگی را چندان جدی نمی گیرد و خود را به سادگی نمی بازد. او واقعا چنین انسانی است. در تمام طول دوران زندگی ام کسی را ندیده ام که با چنین مسئله جدی ای دست و پنجه نرم کرده و در عین حال بتواند آرامش خود را حفظ کند.».

    تابستان سال 2016 بود که تومور موجود در مغز باب رولی دوباره پیشرفت کرده و گسترش یافت. در آن زمان خانواده رولیس با دکتر ریچارد کری مشاوره کردند؛ او عصب شناس متخصص سرطان مغز است. در نتیجه این مشاوره ها، دکتر کری پیشنهاد کرد شیمی درمانی های بیشتری بر روی باب صورت گرفت، اما در نهایت امید چندانی به بهبود بیماری نداشت. در نهایت دکتر کری خانواده رولی را از داروی جدیدی آگاه کرد که هنوز در مرحله آزمون و خطا به سر می برد و ممکن است در آینده ای نه چندان دور قابل استفاده باشد و از باب رولی سؤال کرد که آیا ریسک استفاده از دارو را متحمل می شود یا خیر؛ پاسخ باب به این سؤال مثبت بود. باب رولی در این خصوص عنوان کرد: «اگر استفاده از دارو نتیجه بخش باشد، قدم بزرگی در راه غلبه بر سرطان خواهد بود. اگر هم نتیجه مد نظر حاصل نشود باز هم قدم بزرگی خواهد بود. این دارو ممکن است که سه تا شش ماه به عمر یک بیمار بیفزاید؛ و یا حتی یک سال و این مدت زمان کمی نیست و ارزش امتحان کردن را دارد.».

    این مقاله ادامه دارد...

    نظرات

    در ادامه بخوانید...