ما شاید از همه فنون ریلکسیشن استفاده کنیم اگر گفتنش از انجام دادنش آسانتر باشد ، شما باید رویکرد جدیدی را امتحان کنید. دکتر مارتین مولف چگونه ریلکس باشیم  می گوید: پرمشغله بودن دیگر بس است ، کمی استراحت کنید و با انجام کارهای کمتر، به نتایج بهتری برسید، می گوید شما نمی توانید فرد سالمی باشید اگر استرس زیاد و شدید داشته باشید. این 8 تکنیک ریلکسیشن تعجب آور کارایی اش بیشتر از پیام های جمجمه ای ، جلسات یوگا و لیوان های چای سبز است تا سریعتر در مسیر ریلکسیشن قرار بگیرید.

رنگ های آرام بپوشید

درست است،دیوید جی مولف استرس زدایی : راهنمای جهان واقعی به قدرت شخصی ، تکامل و صلح و ذهن پایدار ، می گوید رنگ های خاص به ریلکس شدن تان کمک می کند، ولی در ابتدا باید شخصیت خود را در نظر بگیرید. اگر دارای شخصیت نوع A هستید ، رنگ های شبیه آب مثل آبی و سبز شما را آرام می کند. دیویدجی می گوید هرچیزی با آب به ذهن ما کمک کرده تا پیوسته و آرام شود " . اگر شما خیلی آرام هستید ، بدنبال رنگ هایی با تناژ خاک و روشن بروید. اطراف خود را با این رنگ ها ، یا با دکوراسیون تختخوابتان یا اداره یا با پوشیدن تی شرتی با آن رنگ آرام کننده ،‌ پر کنید وقتی که روز تنش زایی در پیش رویتان هست.

فیس بوک را از تلفن خود حذف کنید

میدو می گوید کمی سخت است ولی به حرف ما تا آخر گوش کنید. تکنولوژی ، یکی از علت های اصلی نگرانی و استرس است. اگر دائما ، پریشان هستید، تمرکز روی زمان کنونی ، کار دشواری است ، از چیزهای کوچک لذت ببرید و آرام تر صحبت کنید. برای چپاندن لحظه های ریلکس کننده در روز خود ، از رسانه ی جمعی در گوشی خود اصلا استفاده نکنید. چون فرصت های زیادی بدست می آورید تا باتری خود را دوباره و بدون توقف شارژ کنید. 

ریلکسیشن را در برنامه ی روتین صبح خود بگنجانید

میدو می گوید برخاستن از خواب با صدای زنگ ساعت ، موثر به نظر می رسد ، ولی استرس را در شما ایجاد می کند. در عوض ، روز خود را با 10-15 دقیقه ریلکسیشن آغاز کنید. زمانی را به مدیتیشن ، نشریه اختصاص داده یا به سادگی از کمک های آرام کننده که شما را برای بقیه ی روز تسریع می کند ، لذت ببرید، که شما برای دست و پنجه نرم کردن با آنچه که در پیش رویتان است ، آماد می کند.

روغن پرتقال یا گل رز استنشاق کنید

چند ثانیه عطر سنبل تنفس کنید. اگر باز احساس عصبی و بی صبری می کنید ، از روغن پرتقال یا رز استفاده کنید . بو کردن این روغن های ضروری ، طبق درمان های تکمیلی در بررسی پزشکی ، باعث ریلکسیشن جسم و ذهن میشود. محصولات آرایشی را با اسانس آرام کننده امتحان کنید مثل روغن مغذی دی روز اینفیژون لورا مرسییر یا تانگلو در کاسکید روغن اسانس آرام کننده ی پریشس . یا چند قطره روغن ضروری را به لوسیون بدن خود اضافه کرده تا احساس آرامش را در زمان مرطوب کردن ، داشته باشید.

روش شگفت انگیز محو استرس در عرض 16 ثانیه را امتحان کنید

16 ثانیه ؟ ما هم همین طور فکر می کنیم. دیوید جی آی می گوید مقدار کمی زمان می برد تا به شما کمک کرده تا به آرامش زیادی دست پیدا کنید. در ابتدا ، درباره ی چیزی که شما را در هفته ی گذشته یا بیشتر ، آزار داده فکر کنید. سپس نفس کشیده و تجسم کنید که تنفستان به درون شکمتان می آید. نفس خود را در آنجا نگه دارید و سپس حرکت آن را به سمت گلو تماشا کرده و از بینی خود بیرون دهید. این تکنیک 16 ثانیه ای به شما کمک کرده تا آرامتر و آماده تر باشید.

به دوست خود اتکا کنید

شما به طور غیرارادی با او تماس می گیرید زمانی که حس خوبی ندارید و دلیل کافی برای آن وجود دارد. بودن با بهترین دوست ، واسطه ای را از هورمون تنش کورتیزول طبق بررسی روانشناسی رشد ، ایجاد می کند. فرصت هایی وجود دارد که او برای رسیدن به جلسات ریلکس شدن ، نیز تلاش کند.

لبخند زورکی بزنید

شاد باشید یا نه ،عمل ساده ی خندیدن ،شما را لحظه ای در حالت ریلکسی بیشتر قرار می دهد. افرادی که می خندند در کتاب علوم روانشناسی ، ضربان قلب پایین تری بعد از یک واقعه ی تنش زا دارند نسبت به افرادی که چهره های خود را در حالت خنثی نگه داشته اند. تبدیل ؟ خنده کردن می تواند به گونه ای که بدن ، استرس را پردازش می کند ، کاهش دهد. پاداش : شما به آرامش می رسید اگر مثل بچه ی خندان باشید که حتی در صف خرید بقالی پوزخند می زند.

خود را تفکیک کنید

ما همگی این اخطار عاطفی را داریم – خواه دردی در شکم مان باشد یا سفتی و گرفتگی در شانه ها- که در لحظه های پر از نگرانی احساس می کنیم ، دقیقا قبل از اینکه چیز اشتباه یا کار اشتباهی بکنیم. دیوید دی جی می گوید که حداقل یکبار در روز ، ما چیزی را گفته یا انجام می دهیم که نسخه ی عالی خود ما نیست، و این در واکنش به استرس است. وقتی شما احساس کنید که استرس ایجاد شده ، تکنیک SODA‌ پنج ثانیه ای را تمرین کنید که به افسران پلیس در سراسر کشور آموخته شده است. در اینجا این روش آمده است : توقف کرده و وضعیت را به گونه ای مشاهده کنید که شما در حال کنترل آن از بالا هستید ، از صندلی خود به سمت عقب یا پاشنه ی خود خم شده تا از نظر جسمی خود را تجزیه کنید. در این پنج ثانیه ، شما از نظر عاطفی شارژ نیستید ، پس می توانید با بخشش بیشتری عمل کرده و سخن بگویید که باعث کاهش استرس بیشتر در طول خط می گردد.

هنر آرامش

دوره های تنبلی سالم‌ پس از روزها کار پر انرژی، مغز و بدن را به نحو شگفت انگیزی قوی می کند. این کار اتلاف وقت نیست زیرا پس از یک روز استراحت و آرامش کامل با علاقه و اشتیاق احیا شده به گرفتاری همیشگی خود باز خواهید گشت.
وقتی زمانی برای آرامش نباشد، زمانی برای رشد روح نیز وجود نخواهد داشت. فردی که در حومه شهر قدم میزند بیشتر از کسی که می دود مناظر را می بیند. کم کم قدر ضروریات درست را می دانیم؛ مناظر دیگر تار نیست و تبدیل به حومه ای با جزئیات، رنگ، بعد و عمق می شود. برای کسانی که هر از چندگاهی آرامش را تجربه میکنند هر روز یکشنبه (جمعه در ایران) است.

قدرت خلاقیت در تفریح

تفریح یک مسکن درونی است. در زندگی روزمره خود همیشه با خلاقیت از آن استفاده کنید. تفریح یعنی لذت بردن از زمانهای بازی و سرگرمی. تفریح می تواند حس تکمیل، لذت، سلامتی، تحصیل و غنای زندگی به انسان بدهد. تفریح همچنین می تواند جو سودمندی از دوستی و خوش مشربی ایجاد کند.
هدف واقعی از تفریح نباید صرفاً سرگرمی و مشغولیت باشد بلکه باید ارتقاء تناسب، افزایش سودمندی، و تلنگر به موفقیت باشد. هرگونه تفریحی که به کارایی فیزیکی یا روحی ما آسیب می زند در واقع تفریح نیست. امریکا قبلا در تملک سرخپوستی بود که آنقدر شکار و ماهیگیری می کرد که دیگر وقتی برای کار کردن و نگرانی برایش باقی نمی ماند. او مغلوب سفید پوستی شد که آنقدر کار و نگرانی داشت که دیگر فرصتی برای شکار و ماهیگیری نداشت. (سیارک)

دالایی لاما گفت: "یک لبخند ساده. این شروع گشودن قلب شما و دلسوزی نسبت به دیگران است." لبخند ها توانایی تغییر در کل روز فرد را دارند ، و نه تنها برای کسی که لبخند می زند ، بلکه برای کسانی که لبخند را می بینند نیز قابل تغییر است. این فقط یک عبارت ساده است ، و با این وجود ممکن است قدرتمندترین باشد ، زیرا مثبت ترین چیز ممکن است.

جی وینستین این ایده را در پروژه خود "بنابراین من از آنها خواستم که لبخند بزنند" را با گروه بسیار متنوعی از مردم آزمایش می کند ، و پاسخ پشت هر یک از تصاویر او این است که لبخند همه چیز را تغییر می دهد - نه تنها روحیه ، بلکه حتی تصویر فرد را ، تصاویر جی وینستین همچنین نشان می دهد که لبخند برای هر فرد منحصر به فرد است و گاهی اوقات دشوار است که بدانید وقتی لبخند می زند چقدر زیبا است.

"آنچه من بیشتر از همه در مورد این پروژه عکاسی دوست دارم این است که این کار مرا مجبور می کند با ترس خود روبرو شوم و به افرادی که نمی شناسم نزدیک شوم. این مرا وادار می کند که هرگونه پیش داوری از آنها را به چالش بکشم و بارها و بارها یاد بگیریم که تصورات من چقدر نادرست است. بیشتر از همه ، در این زمان تقسیم ، "بنابراین من از آنها خواستم که لبخند بزنند" به منزله یک یادآوری عمیق و دوست داشتنی از چگونگی مشترکات واقعی همه ما. "

10 عکس از یک لبخند ساده

"هنگامی که من در مغازه ها و خانه های پر جنب و جوش و رنگارنگ در حومه نایروبی ، کنیا کاوش می کردم ، با مادرش در یک مسیر خاکی بازی می کرد ... بنابراین از او خواستم لبخند بزند."

طیف متنوعی از لبخندهایی که جی به ارمغان می آورد واقعاً جذاب است. از بچه ها گرفته تا افراد مسن ، از شرق به غرب و بسیاری از کشورها و فرهنگ های مختلف در این بین عکاس ظاهراً کره زمین را جستجو کرده تا به اندازه لبخندهای بی نظیرش برسد.  او از سال 2013 شروع به کار کرده است و اکنون 7 سال است که این کار را انجام می دهد. "من بیشتر عمرم و بیشتر سالها را در هند گذرانده ام. من تورهای گروهی كوچكی را هدایت می كنم ، از این فرهنگ فوق العاده زیبا ، پیچیده و چند وجهی عكاسی و كاوش می كنم. بنابراین بیشتر تصاویر من از هند است. همچنین  این پروژه به چین ، سنگاپور ، استرالیا ، کنیا و نپال است.

"او با برادرانش در محوطه خانه بازی می کرد ، تازه از مدرسه برگشته بود و یک روز بعد از ظهر مرطوب لباس خود را در نیردوی ، روستایی خواب آلود در کرانه رود گنگ ، در بنگال غربی ، هند درآورده بود ... بنابراین من از او خواستم لبخند بزند."

"یک روز عصر که من در شهر قدیمی له ، در لاداخ ، جامو و کشمیر ، هند سرگردان بودم ، او با دوستانش در خیابان بازی می کرد ... بنابراین من از او خواستم لبخند بزند."

و با این کار ، ما شما را برای لذت بردن از لبخندهای زیبا و دیدن مردم زیبا به دور دست ها می بریم. بیشتر لبخند بزنید - این ممکن است نه تنها روز کسی ، بلکه کل نگاه او به زندگی را تغییر دهد. 

"او در خارج از خانه خود در روستای کاخسار ، گجرات ، هند بازی می کرد ... بنابراین من از او خواستم لبخند بزند."

"او  یک روز عصر با دوستانش در حال قدم زدن بود در حالی که من در دهکده فلات زیبا و جدا شده تورتوک ، لاداخ ، در ایالت جامو و کشمیر ، هند عکس می گرفتم ... بنابراین من از او خواستم لبخند بزند."

"او یک عصر در کوآنژو ، فوجیان ، چین در حال کشف مجتمع حیرت انگیز 1300 ساله معبد Kaiyuan   بود ... بنابراین من از او خواستم لبخند بزند.

"او در صف منتظر بود که مبادلات 500 و 1000 روپیه اسکناس را با ارز تازه چاپ شده در جوجوور ، راجستان ، هند انجام دهد ... بنابراین من از او خواستم لبخند بزند."

"هنگامی که من یک روز بعد از ظهر در نزدیکی امبو ، در استان شرقی کنیا ، به خانه او نزدیک شدم ، او بر روی بقایای آتش و قابلمه چای خالی قوز کرده بود ... بنابراین از او خواستم لبخند بزند."

عکاس خودش آن را به زیبایی جمع بندی کرد و گفت: "این پروژه هیچ پیام واضحی برای انتقال ندارد ، اگرچه حرف های زیادی برای گفتن دارد. آنچه من از" بنابراین از آنها خواستم لبخند بزنند "این است که اشتراکات همه ما بسیار بیشتر از "من یک لبخند ساده انسانی را می بینم" است که از طریق هر نوع موانع ، وضعیت اقتصادی ، قومیت ، جنسیت ، مذهب یا موقعیت جغرافیایی صحبت می کند. "

 او یک روز بعد از ظهر در حال بازی با دوستان و خانواده در راه باریکی بود که قسمت قدیمی شهر باستانی وارناسی ، اوتار پرادش ، هند را تشکیل می دهد ... بنابراین من از او خواستم لبخند بزند."

"او یک روز عصر با دوستش در خیابان سرگردان بود ، در امتداد مسیرهای سنگی دیوار پوشیده از مزارع سرسبز هوندار ، در دره کاملاً خیره کننده نوبرای لاداخ ، جامو و کشمیر ، هند ... قدم می زد ... بنابراین من از او خواستم لبخند بزند."

اگر به عکس های قدیمی افراد در قرن نوزدهم نگاهی بیندازید ، همزمان چندین ویژگی بسیار جالب را مشاهده خواهید کرد. اولاً ، افراد  ، به عنوان یک قاعده ، بسیار غمگین و بسیار خسته به نظر می رسند. ثانیا ، آنها اغلب دست خود را بر روی یک شی یا شانه شخص بغل دستی موجود در عکس قرار می دهند. همه اینها در عکسهای قرن قبل  خیلی زیاد اتفاق می افتد به طوری که زمان آن رسیده است که  ببینید موضوع این ژست عکاسی چیست

در عکس های قدیمی ، مردم همیشه با ژست های خسته دیده می شوند و بندرت لبخند می زنند.  |  عکس

افرادی که در عکس های قدیمی هستند به یک دلیل دست خود را روی چیزی یا شخصی می گذارند. در واقع ، چهره های خسته و ابراز تیره و تار اولین "دوستداران عکس" به همان دلیل دقیقاً یکسان هستند. و دلیل آن ساده است - تصاویر در قرن نوزدهم برای مدت طولانی گرفته شده اند. مردم مجبور بودند بیش از یک دقیقه بنشینند ، گاهی اوقات ممکن است یک ساعت طول بکشد. تعجبی ندارد که فردی خسته باشد و از چنین کاری هیچ لذتی را احساس نکند. با دانستن این موضوع ، عکاسان از همان ابتدا افرادی را که ایستادن برای آنها  دشوار بود در موقعیتی نشسته قرار می دادند. همچنین نگه داشتن مصنوعی لبخند به مدت یک ساعت کار آسانی نیست.

عکاسی بسیار دشوار بود.  | عکس

اما چرا گرفتن اولین عکس ها اینقدر طولانی بودند؟ همه چیز در مورد بخشی از فرایند عکس مانند "قرار گرفتن در معرض نور" است. به زبان ساده و قابل فهم ، سرعت شاتر زمان نوردهی عکس است که در این مدت دوربین کادر را می گیرد و نور روی لایه حساس به نور تأثیر می گذارد. این همان "درک لحظه" است که به لطف آن عکس به دست می آید.

اولین عکس در تاریخ در 8 ساعت گرفته شد.  | عکس

در عصر دستگاه های مکانیکی ، سرعت شاتر توسط یک دیافراگم  مکانیکی ، تنظیم می شد که سرعت شاتر را در زمان مناسب انجام می داد. صدای معروف کلیک هنگام ایجاد عکس ، صدای همین شاتر است. البته ، در عصر دستگاه های الکترونیکی ، کرکره ها مدت طولانی هیچ صدایی منتشر نمی کنند و بنابراین برای سهولت کار و در قالب برخی از "ادای احترام به سنت" ، توسط تلفن هوشمند یا دوربین با استفاده از بلندگو تقلید می شود.

عکاسی مسیری طولانی را طی کرده است.  عکس

مهمترین قسمت دوربین لایه بسیار حساس به نور است. در دستگاه های مدرن ، این یک ماتریس ویژه است که برای ایجاد کسری ضعیف در ثانیه کافی است. زمان نوردهی در دوربین های مدرن حدود 1/3200 ثانیه است. اولین عکس در سال 1822 توسط جوزف نیپس گرفته شد که از یک صفحه فلزی پوشانده شده با قیر به عنوان ماتریس استفاده می کرد. قرار گرفتن در معرض خلق اولین عکس در تاریخ بشر فقط ... 8 ساعت طول کشید.

همان copfalters سر.  | عکس

با این حال ، تا سال 1836 بیشتر عکس ها باید به مدت 15-30 دقیقه نگه داشته می شدند.  این برای اشخاص زمان بسیار بالایی بود. در نتیجه ،  عکاسی ها  از دستگاه هایی به نام copfalters - پایه هایی استفاده می کردند که سر فرد را در موقعیت صحیح نگه دارند و به او کمک کنند تا حرکت نکند.

آیا تا به حال فکر کرده اید ...

چرا در عکس های قدیمی لبخند نمی زدند؟

آیا  مردم دندان  های زشت و خراب داشتند؟

آیا  مردم دندان  های زشت و خراب داشتند؟

حتی بیشتر از این ، به کسانی فکر کنید که قبل از اتومبیل و برق بزرگ شده اند . چگونه زنده ماندند؟ آیا آنها بسیار خوشحال بودند ؟ اگر تا به حال به عکس های قدیمی سیاه و سفید دقت کرده باشید چهره در این عکس ها قدیمی به نظر غمگین می رسد و به سختی لبخند را می توان  مشاهده کرد.

کاملاً درست است. لبخند در عکس های قدیمی دیده نمی شود . واقعاً زندگی در آن زمان خیلی سخت بوده؟ یا توضیح دیگری درباره کمبود چهره خندان در عکس های قدیمی وجود دارد؟

اگرچه ممکن است اینترنت نداشته اند ، اما مردم همیشه ناراضی نبودند . با این حال، هنگامی که دوربین در اطراف  آنها بود جهره ها جدی و یخ می شد.   کارشناسانی که گذشته را مطالعه کرده اند ، نظریه های مختلفی در مورد چرایی این واقعیت ارائه داده اند.

برخی معتقدند دلیل این امر این است که مردم در قدیم دندانهای بسیار زشت و خرابی داشتند . درست است که بهداشت دندان مثل امروز نبود اما آیا مردم به راحتی نمی خواستند  برای دوربین لبخند بزنند؟ آنها نمی خواستند دندان های تغییر رنگ داده یا از دست رفته خود را نشان دهند؟

این امکان وجود دارد ، اگرچه برخی از کارشناسان شک دارند که این دلیل اصلی باشد. از آنجایی که همه در آن زمان مشکلات بهداشت دهان و دندان مشابه داشتند ، مردم احتمالاً نسبت به این موضوع حساس نبودند ، بنابراین ممکن است تأثیر مهمی در لبخند زدن آنها در عکس ها نداشته باشد.

یکی دیگر از عوامل احتمالی فناوری بود: اولین دوربین ها برای گرفتن عکس به زمان نوردهی طولانی نیاز داشتند . برخی معتقدند که مردم به راحتی نمی توانستند لبخند را برای مدت طولانی روی صورت  نگه دارند ، بنابراین در عوض بیان هوشیارانه تری را انتخاب کردند که می توانستند برای مدت طولانی تری آن را حفظ کنند. با این حال ، کارشناسان خاطرنشان می کنند که رایج شدن لبخندها در عکس ها قبل از   زمان های قرار گرفتن در معرض بسیار کوتاه تر رخ داده است ، و این نشان می دهد که ممکن است فناوری نیز عامل اصلی نبوده است.

برخی از کارشناسان معتقدند کمبود لبخند در عکس های قدیمی میراث دیدگاه های تاریخی در مورد لبخند زدن است. در دنیای امروز که "سلفی" بسیار رایج است ، لبخندها برابر با خوشبختی و رفاه هستند. با این حال ، در گذشته های دور ، لبخند بی پروا  اغلب به عنوان نشانه هایی از جنون ، فحاشی یا سایر صفات نامطلوب دیده می شد.

عکس های اولیه از چه نوع هنری تقلید می کردند؟

این دیدگاه تاریخی لبخند نزدن  در پرتره هایی که صدها سال قبل ازدوربین رنگ آمیزی شده اند نیز وجود دارد . صدها سال پیش ، برای اکثر مردم ، یک پرتره فرصتی بود که یکبار در زندگی رخ می داد و  روی بوم جاودانه می شد.

یک بیان رسمی و روشی آبرومندانه برای نمایش ابدیت قلمداد می شد ، و آن را به پوزخندی احمقانه ترجیح می دادند که ممکن است کسی را وادار کند که عقل یا اخلاق شما را زیر سوال ببرد. کارشناسان معتقدند که همین دیدگاه احتمالاً در اولین عکس ها تأثیر گذاشته است ، که معمولاً سعی در تقلید از پرتره نقاشی شده به عنوان یک شکل هنری دارد.

از آنجا که تهیه اولین عکس ها گران بود ، شبیه به پرتره های نقاشی شده بودند از این رو که اغلب فرصتی برای یک بار در طول زندگی بود که بیشتر مردم برای آیندگان به جا می گذاشتند . از بسیاری جهات به عنوان اسناد مهم تاریخی مشاهده می شدند.

لبخندها از سالهای 1920 و 1930 در عکسها بسیار رایج شد. در آن زمان ، فناوری به حدی پیشرفت کرده بود که دیگر دوربین ها فقط به افراد حرفه ای محدود نمی شدند. هرچه تعداد بیشتری از مردم به سمت دوربین و  عکاسی می آمدند ، عکاسی از گرفتن عکسهای ثابت و پرتره بیشتر به سمت گرفتن لحظات بداهه و غافلگیر کننده زندگی حرکت می کرد.

امروز ، ما هزاران عکس با تلفن های هوشمند و دوربین می گیریم بدون اینکه فکر کنیم. ما لبخند می زنیم ، می خندیم ، و حتی چهره های خنده داری ایجاد می کنیم. گرفتن عکس دیگر فرصتی برای یکبار در زندگی نیست!

امتحانش کن
بگو هلو! منتظر چی هستی؟ یک دوربین بگیرید و شروع به عکاسی کنید! اگر دوربین ندارید ، از یکی از دوستان یا اعضای خانواده خود قرض بگیرید. اکنون اکثر تلفن های هوشمند دوربین داخلی دارند ، بنابراین در صورت نیاز تلفن شخصی را قرض بگیرید. از اعضای خانواده و دوستان خود تصاویر متنوعی بگیرید. سعی کنید هم عکس های جدی بگیرید و هم عکس های در لحظه. کدام یک را ترجیح می دهید: آنهایی که لبخند دارند یا آنهایی که فاقد آن هستند؟آیا از سایت های رسانه های اجتماعی مانند فیس بوک یا اینستاگرام استفاده می کنید؟ در غیر این صورت ، از یک دوست یا یکی از اعضای خانواده خود با حساب های شبکه های اجتماعی بخواهید که در این فعالیت به شما کمک کند. عکس های دوستانی را که در این سایت ها پیدا می کنید مرور کنید. آیا بیشتر تصاویر شبیه پرتره های قدیمی هستند؟ یا بیشتر حاوی لبخند هستند؟

فکر می کنید افراد دهه 1800 درباره گالری عکس هایی که امروزه به صورت آنلاین پیدا می کنیم ، چه نظری دارند؟آیا دوست دارید از شما عکس گرفته شود؟ در دنیای مدرن ما که تحت تأثیر "سلفی" قرار گرفته است ، ممکن است یک سوال عجیب به نظر برسد. باور کنید یا نکنید ، هر کسی دوست دارد که از او عکس گرفته شود. تو چطور؟ برخی از افراد عکس گرفتن را دوست دارند ، در حالی که دیگران از آن متنفر هستند. کجای طیف می افتی؟ به نظر شما چه عواملی بر احساس فرد در مورد تصاویر تأثیر می گذارد؟ اگر فقط یک عکس از شما گرفته شود - و این تنها عکسی است که کسی از شما دیده است - می خواهید چه نوع تصویری باشد؟ لبخند می زنی؟ چه لباسی می پوشید؟ چگونه می خواهید برای همیشه به یاد بمانید؟