10 نقاشی از هنرمندان بزرگ که تاریک ترین صفحات تاریخ را نشان می دهند

 

قبل از اختراع عکاسی، مردم خاطرات و رویدادهای تاریخی مختلف را در نقاشی ها حفظ میکردند. در چنین نقاشی هایی اغلب مبارزه را رمانتیک می کنند و یا صحنه های مختلفی را در یک روش تحریف شده برای انتقال وحشت تجربه شده توسط اجداد ما ارائه می کنند. بگذارید نمونه هایی از تصاویر مبهم و هشدار دهنده ای که در حدود 450 سال گذشته نشان داده شده است و مربوط به خشونت ها و بلایای تاریخی است در نقاشی ها ترسیم شده آنها کاملا وحشتی را که سالها پیش رخ داده، منعکس کرده اند.

 

 

 

Bruegel، یک هنرمند رنسانس هلندی، طرح نقاشی خود را در تاریخ کتاب مقدس شروع کرد. هرود بزرگ، با پیش بینی تولد یک کودک که تبدیل به پادشاه جدید باستان اسرائیل و قوم یهود می شد، دستور داد تا تمام پسران زیر سن 2 سال را به قتل برسانند. اما به جای تصویر بیت لحم، Bruegel یک روستای هلندی را در آستانه قیام بزرگ علیه حکومت اسپانیا، که هشتاد سال (از 1568 تا 1648) ادامه داشت، نقاشی کرد. بنابراین، برای Bruegel، همتایان هلندی او "بچه های بی گناه" را نشان می دهند و فیلیپ دوم، پادشاه اسپانیا، ستیزه گر جدید در تصویر همان هرود است.

 

در همان زمان، زمانی که پروتستانهای هلندی علیه کاتولیکهای اسپانیا مبارزه کردند، پروتستان ها و کاتولیک ها در فرانسه با یکدیگر روبرو شدند. عکس آشوب آور دوبو از کشتار کاتولیکها و پروتستانهای فرانسوی در پاریس و روستاهای اطراف آن، که در روز سنت بارتولومو در 1572 اتفاق افتاد، را نشان می دهد. در طی این قتل عام، که یکی از وقایع وحشیانه جنگهای مذهبی در فرانسه بود (1598-1562)، از 5،000 تا 30،000 نفر کشته شدند.

فقط یک سال پس از پایان جنگ سی ساله در سال 1648، پادشاه انگلستان اعدام شد (یکی از دلایل آن این بود که وی کاتولیک  بود). این عکس از تابلو نقاشی شده توسط جان واسپ نشان می دهد که در طول صحنه خونین اعدام پادشاه، زنی در پیش زمینه بیهوش می شود.این صحنه به خصوص برای پادشاهان اروپا ترسناک بود. این باعث می شد آنها متوجه شوند که اگر آنها با مردم خود همکاری نداشته باشند می توانند اعدام شوند. تصویر کاملا نشان می دهد که عواقب چنین اقداماتی شدید است. این نقاشی همچنین به پیش بینی های وحشتناکی از وقایع آینده تبدیل شد، زیرا کارل آخرین پادشاه اروپایی نبود که از چنین سرنوشتی رنج برد. در واقع، بدون توجه به انقلاب خونین انگلیس، انقلاب فرانسه در قرن بعدی خیلی بدتر بود.

 

به احتمال زیاد، همه این تصویر را در کتابهای تاریخ، در فصل انقلاب فرانسه مشاهده کرده اند. مارا، به اصطلاح "دوستدار مردم"، در واقع یک انقلابی بود.وی در کنار ژرژ دانتون و ماکسیمیلین روبسپیر یکی از سه چهره سرشناس انقلاب فرانسه بود. برای متوقف کردن او، دختری به نام شارلوت کورد، تصمیم به کشتن رهبر Jacobins حزب ژاکوبین بزرگ‌ترین و پرقدرت‌ترین حزب درگیر در انقلاب فرانسه گرفت. مارا بیماری پوستی داشت که به دلیل آن زمان زیادی را در آب سرد در وان حمام میگذراند و در همان‌جا هم به نامه‌ها و کارهای اداری رسیدگی می‌کرد.کوردی به این بهانه که او در مورد توطئه  ای علیه حکومت انقلابی خبر دارد و می خواهد درباره آن صحبت کند به مارا نزدیک شد، مارت او را به  خانه خود در حالی که در یکی از حمام ها بود، دعوت کرد. این تصمیمی سرنوشت ساز بود، چون شارلوت او را با ضربات چاقو به قتل رساند.

 

 

این تصویر ناپلئون را نشان می دهد که تلاش می کند سربازانی را که از این بیماری رنج می برند امیدواری بدهد.اما ناپلئون در نهایت ارتش خود را ترک کرد و به فرانسه بازگشت. بر خلاف نقاشی های دیگر آن دوره، سربازان فرانسوی در تصویر آنتوان ژان گرو به عنوان قربانی به طور واضح به تصویر کشیده می شوند.

 

بر خلاف انقلاب انگلیسی، انقلاب فرانسه به تعویق افتاد و در نتیجه قدرتش بارها تغییر کرده است. در نهایت، ناپلئون قدرت را به دست گرفت و به امپراطور فرانسه تبدیل شد. او همچنین برادر خود را بر تخت اسپانیا نشاند. جای تعجب نیست که اسپانیایی ها در مورد اشغال خارجی اشتیاق نداشتند و به تهاجم فرانسه حمله کردند. تصویر بالا نشان می دهد یک مدافع اسپانیایی غیر مسلح و غیر نظامی  توسط سربازان فرانسوی اعدام می شود.

در تابلوی تیر باران مدافعان مادرید مردی سیه چرده کوچک اندامی که زانو زده‌ و دست‌هایش را به صورت صلیب به طرفین باز نموده دیده می شود او مانند مشعلی فروزان بر تمام تصویر که او را هدف قرار داده‌اند و جسم بی جان اعدام شدگان و صورت کسانی که در انتظار نوبت اعدام هستند را با نور خود روشن نموده و چشمانش هم چون دو حفره سیاه بر لوله تفنگ‌های جوخه آتش خیره مانده و هراسی ما فوق ترس حاکی از نامفهومی سر سخت و رام نشدنی سرنوشت در آن موج می‌زند و در پیرامون این شعله بی‌نام انسانی نوعی تاریکی حکمفرما می باشد و این تاریکی به خاطر قربانی شدن انسانی بر روی تپه گولگوتا تمام دنیا را پوشانیده‌است. عکس این تابلو را بیشتر ایرانی ها روی جلد کتاب خرمگس اثر اتل لیلیان وینیچ دیده اند.

 

در سال 1816، مدوسا ناوچه فرانسوی در سواحل آفریقا به گل نشست. کاپیتان و افسران خود را به قایق های نجات رساندند و جان خود را نجات دادند و 147 نفر باقی مانده به هر ترتیبی که بود یک کلک درست کردند که با این کلک مجبور بودند با طوفان شدید و مردمی که با ترس هایشان رها شده بودند تا ساحل برسند. در مدت 13 روز هنگامی که کشتی دیگری برای نجات بازماندگان رسید، فقط 15 نفر از 147 نفر جان سالم به در بردند. بقیه مرده بودند ... بعضی از گرسنگی، بعضی از تشنگی، بعضی  با امواج از بین رفته بودند، تعدادی توسط رفقا کشته شدند، و بعضی خورده شدند.

 

دو بازمانده گزارشی از تجربه خود را نوشتند، که در به تصویر کشیدن اینتابلو عظیم به جریکو کمک زیادی کرد. هنرمند بارها و بارها به مورگی رفت تا اجساد را به عنوان واقعی ترین شکل ممکن نشان دهد. این تصویر خاص نشان می دهد که حتی در دوران نسبتا صلح آمیز، مردم می توانند خشونت و خونریزی را مرتکب شوند.

 

این تصویری از حوادثی است که شخصا برای ژان لوئی ارنست میسونیه رخ داده است. هنرمند در طول انقلاب به عنوان یک سرباز خدمت کرد و شخصا با شورشیان در حاشیه صحنه، که بر روی بوم جاودانه شد، جنگید. این تصویر اساسا به عنوان یک هشدار از اینکه جنگ با شهروندان عادی چه می کنند، عمل می کند.

 

Gros هنرمند آلمانی در طول جنگ جهانی اول در سال 1914 به عنوان داوطلب خدمت کرد اما در سال 1915 پس از بستری شدن در اثر سینوزیت، در سال 1915 از دنیا رفت. بنابراین، او در طول جنگ فاجعه آمیز در آلمان زندگی می کرد که منجر به مرگ میلیون ها آلمانی شد. او نه تنها نقاشی آخرالزمانی از انفجار آتشین را نقاشی کرد و از سرخوردگی هایی که بسیاری در سال چهارم جنگ تجربه کرده بود را نقاشی کرد، حتی پس از پایان جنگ، اعتراضات خود را به گونه های دیگر ادامه داد.

Gros برای شرکت در قیام اسپارتاکیست ها در ژانویه سال 1919 بازداشت شد و برای اعتراض به ارتش در سال 1921 جریمه شد و در اوایل دهه 1930 آلمان را ترک کرد تا از دست نازی ها نجات پیدا کند. او به آمریکا نقل مکان کرد و در آن با موج جدیدی از وحشت تجربه شده توسط اروپایی ها به دست دیکتاتورها در ایتالیا، اسپانیا و آلمان آشنا شد.

 

تقریبا نیم میلیون نفر در جنگ داخلی اسپانیا از سال 1936 تا 1939 جان خود را از دست دادند. نقاشی پابلو پیکاسو  هنرمند معروف، تصویر بمب گذاری در شهر اسپانیا را در سال 1937 نشان می دهد، زمانی که هیتلر و موسولینی به کمک یکی از دیکتاتور ها فرانسیسکو فرانکو کمک کردند. این امر فرانکو را به پیروزی در جنگ و هیتلر و موسولینی را برای تست سلاح های خود قبل از جنگ جهانی دوم موفق کرد.

این نمونه خوب کوبیزم مردم و حیوانات را در صحنه تحریف شده و عجیب و غریب آزار و تروریسم نشان می دهد. نقاشی یکی از معروف ترین نقاشی های پیکاسو است و اغلب در کتاب های هنر و تاریخ یافت می شود. این تابلو یادآور می شود که مبارزه علیه فاشیسم و ​​نازیسم در مدت زمان بسیار طولانی قبل از شروع رسمی جنگ جهانی دوم در سال 1939 آغاز شد.