افزایش مشارکت زنان در بازار کار

 فقط 32 درصد از زنان ترکیه در سال 2014 در نیروی کار بودند، که کمتر از نصف میانگین OECD بود. در مقابل، میزان مشارکت مردان در سال 2014 به میزان 71 درصد بود. کریستین لاگارد، رئیس صندوق بین المللی پول، معتقد است که ترکیه می تواند درآمد سرانه خود را با 22 درصد افزایش دهد، در صورتی که زنان بتوانند در نیروی کار به همان میزان با مردان مقابله کنند.

 از جمله اقداماتی که می تواند مشارکت زنان را در بازار کار افزایش دهد، پشتیبانی قوی تر دولتی برای برنامه های پیش دبستانی، مراقبت روزانه و مراقبت های سالمند است؛ تلاش برای تحقق بخشیدن به شکاف دیجیتالی در استفاده از اینترنت در میان زنان؛ و لفاظی حامی دولت درباره وضعیت زنان در نیروی کار و خانواده.

 سرمایه گذاری در زیرساخت های حمل و نقل

 ترکیه از ادامه سرمایه گذاری سنگین در زیرساخت های حمل و نقل ملی خود، از قبیل گسترش شبکه راه آهن برای پوشش کل کشور، از جمله منطقه دریای سیاه و جنوب شرقی، بهره مند خواهد شد. توسعه یک سیستم راه آهن با سرعت بالا در سطح ملی می تواند یک سرمایه گذاری ارزشمند باشد، به ویژه اگر این ارتباطات با بنادر اصلی برقرار باشد. چنین شبکه ای مسافرتی و تجارت را تسهیل می کند و ترکیه را جذاب تر می کند.

 در سال 2009 افتتاح خط آهن با سرعت بالا آنکارا اشکی شهر، شروع خوبی در این زمینه بود. در حال حاضر، خطوط آنکارا، اسکیشهر، استانبول و کنیا را در بر می گیرد دولت امیدوار است که تا سال 2023، 10،000 کیلومتر از خطوط با سرعت بالا و 5،000 کیلومتر خطوط راه آهن معمولی را بسازد. دولت ترکیه باید از این سرمایه گذاری حمایت کند و به ویژه برای گسترش خطوط راه آهن به بنادر اصلی کشور برای حمایت از فعالیت های صادراتی صادراتی تمرکز کند.  

توسعه منابع انرژی تجدید پذیر

 ترکیه منابع داخلی معنی دار سوخت های فسیلی ندارد، اما وابسته به منابع انرژی است. کشور باید از این وابستگی به سوخت فسیلی به سمت استفاده از منابع انرژی تجدیدپذیر نظیر زمین گرمایی، خورشید و باد، که ترکیه در آن فراوان است، حرکت کند. طبق آمار دولت ترکیه، تقریبا 10 درصد از تقاضای انرژی اولیه کشور در حال حاضر با استفاده از انرژی های تجدید پذیر، 7 درصد انرژی توسط نیروگاه های آبی و 2.5 درصد دیگر انرژی های تجدید پذیر تامین می شود، در حالی که باقی مانده از تقاضای انرژی اولیه ترکیه، توسط سوخت های هیدروکربنی به دست می آید، که بیشتر آنها وارداتی هستند. دولت ترکیه از سال 2010، شرکت هایی را تامین مالی می کند که انرژی تجدید پذیر را تولید می کنند، اما باید حمایت و حمایت از تولید و مصرف انرژی تجدید پذیر را گسترش دهد. با توجه به آسیب های زیست محیطی ناشی از منابع انرژی غیر قابل احیا، وابستگی ترکیه به سوخت های فسیلی، ذخایر سخت افزاری خود را کاهش می دهد و کشور را آسیب پذیر به تغییر قیمت جهانی نفت و گاز و همچنین فشار سیاسی بالقوه کشورهای تولید می کند.

در گزارش 2013، بانک جهانی خاطرنشان کرد که "تغییر به سمت تولید محلی، انرژی تجدیدپذیر و بهبود بهره وری انرژی، ترکیه بالقوه سه گانه" را برای ترکیه نشان می دهد، زیرا این تغییر تولید تولید انرژی داخلی را کاهش می دهد، میزان دی اکسید کربن را کاهش می دهد و رشد را در میان می گذارد شرکت های انرژی کوچک، متوسط و بزرگ کشور. "گزارش دیگری که اخیرا از لیبرالیزه کردن بازارهای انرژی ترکیه، به خصوص گاز و برق، بر روند پیشرفت های گسترده تر ترکیه در توزیع برق ناشی از آزاد سازی بازار، تاکید کرد.

 علاوه بر این، پس از چندین دهه تاخیر، ترکیه برنامه هایی برای ساخت چندین نیروگاه هسته ای در سال های آینده با پشتیبانی از روس ها، فرانسوی، ژاپنی، کره جنوبی و تامین کنندگان چین در نظر دارد. تمام این سرمایه گذاری ها برای تنوع بخشیدن به منابع انرژی کشور و تهیه اقتصاد برای تقاضای قوی برای تقاضای قدرت، به عنوان ترکیه در سال 2023 برای وارد شدن به صفوف پیشرفته ترین اقتصادهای جهان آماده می شود.

 مقامات ترکیه می گویند آنها امیدوارند تا سال 2023, 10 درصد از برق کشور از قدرت هسته ای تولید شود. آنها پیش بینی می کنند که نیروگاه های هسته ای Akkuyu در دریای مدیترانه و Sinop در دریای سیاه در آن زمان عملیاتی خواهد شد. دومین ژاپنی است پروژه در سال 2013 به تصویب رسیده است. پروژه پیشین، یک پروژه روسی که در سال 2010 به تصویب رسیده است، تاخیر مکرر را پشت سر گذاشته است و در حال برنامه ریزی است، و اکنون 2022 در حال شکسته شدن است.

به طور کلی، در حالی که انرژی هسته ای ممکن است یک سرمایه گذاری لازم در ترکیب انرژی بلند مدت ترکیه تلقی شود، انتظارات از ادامه افزایش سریع در تقاضای انرژی داده می شود، این کشور باید در منابع انرژی تجدید پذیر آن را در فراوانی برخوردار است تمرکز می کنند. آینده انرژی درازمدت ترکیه با تولید انعطاف پذیر تر انرژی تجدیدپذیر روشن تر است، به خصوص به دلیل کاهش هزینه های این منابع نسبت به سرمایه گذاری های گران قیمت متمرکز در نیروگاه های هسته ای و نگرانی های مربوط به امنیت و آسیب پذیری در برابر بلایای طبیعی.(سیارک)

در این بین اما شغل‌هایی هم است که هنوز بازار کار آنها اشباع نشده و تحولات اخیر کشور کسب و کار آنها را توسعه بخشیده. مثلا طرح تحول سلامت و افزایش بودجه سلامت کشور ظرفیت‌های جدیدی در رشته‌های مرتبط با پزشکی ایجاد کرده است. در دوران پسابرجام تعداد گردشگرانی که وارد کشور می‌شوند به طرز محسوسی افزایش یافته و گاهی هتل‌ها در مناطق گردشگرپذیر از ماه‌ها قبل رزرو می‌شود.

این یعنی مشاغلی مثل راهنمایان گردشگران خارجی می‌توانند درآمد خوبی داشته باشند. ما در ادامه هفت شغلی را که پیش بینی می‌شود در حال حاضر و آینده نزدیک بازار کاری خوبی دارند فهرست کردیم. با این حال اما رقم‌های نجومی قرارداد فوتبالیست‌ها یا درآمد خواننده‌ها را از یک شب اجرای کنسرت که سرانگشتی حساب می‌کنیم می‌بینیم الان نان در سلبریتی شدن است.

1. داروسازی

رشته داروسازی ممکن است جذابیت‌های پزشکی و دندانپزشکی را از دید خیلی‌ها نداشته باشد اما در عوض مزایایی دارد که می‌توان به عنوان یک شغل خوب و پولساز روی آن حساب کرد. دوره داروسازی عمومی 207 واحد است و حداقل 6 سال طول می‌کشد اما دانشجویان داروسازی بعد از گذراندن 140 واحد به شرط داشتن معدل بالا می‌توانند کارت انجمن داروسازان را دریافت کنند و به عنوان قائم مقام مسئول فنی داروخانه‌ها مشغول کار شوند.

بعد از فارغ التحصیلی هم فرصت‌های شغلی متعددی مثل تاسیس داروخانه و فعالیت در کارخانه‌های داروسازی پیش‌روی آنها قرار دارد. سرانه مصرف دارو هم که درست یا غلط بسیار بالاست و این عملا به نفع داروسازان است. کمتر از یک سال پیش رئیس سازمان غذا و دارو اعلام کرده بود سرانه مصرف دارو در ایران 50 دلار در سال است. این گردش مالی 4 میلیارد دلاری ظرفیت‌های قابل توجهی را درون خود دارد. البته از این نکته هم نباید گذشت که هزینه تاسیس داروخانه بسیار بالاست. میزان سود داروخانه‌ها از فروش محصولات تولید داخل 30 درصد و داروهای وارداتی 5 تا 12 درصد است. در حال حاضر حدود 12 هزار داروخانه در سراسر کشور وجود دارد.(سیارک) 

2. دندانپزشکی

دندانپزشکی از آن رشته‌های پر درآمد است که داوطلبان کنکور از دوران دبیرستان برای قبولی در آن برنامه‌ریزی می‌کنند. همین حالا 20 هزار دانشجوی دندانپزشکی در 66 دانشکده مشغول تحصیل هستند و پیش بینی می‌شود تا سال 1400 تعداد دندانپزشکان ما به 50 هزار نفر برسد. این یعنی با توجه به جمعیت 80 میلیونی کشور، حداقل در مناطق محروم همچنان ظرفیت و بازار کار برای این شغل وجود دارد.

البته دانشجویان این رشته برای تبدیل شدن به یک دندانپزشک عمومی باید 217 واحد درس بخوانند که همین حداقل 6 سال طول می‌کشد (دانشجویان مهندسی به طور متوسط 140 واحد می گذرانند) بعد هم به شرط گذراندن طرح اجباری خدمت در مناطق محروم، می‌توانند مطب تاسیس کنند. تجهیزات دندانپزشکی قیمت‌های بالایی دارد اما در عوض درآمد آن هم دندانگیر است.

البته، اگر کسی متخصص باشد هم طبعا درآمد بالاتری دارد. در حال حاضر تعداد دندانپزشکان عمومی ایران حدود 18 هزار نفر تخمین زده می‌شود اما متخصصان این رشته فقط 3 هزار نفر است. یعنی تقریبا به ازای هر 27 هزار ایرانی یک متخصص دندانپزشکی وجود دارد و همین شانس آنها را برای کسب درآمد بالا می‌برد.

3. طب فیزیکی و توانبخشی

کلینیک‌های فیزیوتراپی و طب فیزیکی و توانبخشی در سال‌های آینده بازار کارشان سکه خواهد بود. دلیل این مسئله هم رشد سریع جمعیت سالمند ایران است. گفته شده نرخ رشد جمعیت سالمند کشور چهار برابر نرخ رشد جمعیت است. همین حالا بیش از 7 درصد جمعیت کشور بالای 60 سال سن دارند. این جمعیت انبوه نیاز به خدمات فیزیوتراپی و توانبخشی را افزایش می‌دهد.

در عین حال مشاغل پشت میزی هم افزایش پیدا کرده و آسیب‌های ناشی از آن منجر به نیاز کشور به متخصصان طب فیزیکی می‌شود. در دنیا هم نیاز به این شغل در حال رشد است. یک وب سایت آمریکایی، فیزیوتراپیست را دومین شغل در حال رشد سریع دنیا در سال 2017 دانسته.

میانگین درآمد شاغلان این بخش در سال 2017 بیش از 85 هزار دلار بوده. البته تاسیس مطب فیزیوتراپی شرایط خاصی دارد، مثلا این که برای تاسیس در مراکز استان 6 سال و در شهرستان‌ها 3 سال سابقه کار مورد نیاز است.

4. راهنمای گردشگر

با توجه به افزایش آمار ورود گردشگران به کشور به خصوص در شهرهای گردشگرپذیر همچون شیراز و اصفهان بازار تورلیدرها به خصوص راهنمای توریست‌های خارجی بسیار داغ شده است. راهنمای گردشگر یا تورلیدر شخصی است که با آشنایی و تسلط کامل بر نقاط گردشگری یک شهر از جمله اماکن تاریخی، بازارهای تجاری، جاذبه‌های طبیعت و ... خصوصیات و تاریخچه مربوط به این اماکن را برای گردشگرانی که به آن محل سفر می‌کنند، توضیح داده و معرفی کند.

علاوه بر تورلیدرهای داخلی که حوزه کاری‌شان گردشگرانی هستند که بین شهرهای کشور سفر می‌کنند، برخی تورلیدرها هم وظیفه اطلاع رسانی و معرفی جاذبه‌های گردشگری و مدیریت سفر گردشگران خارجی از جمله برنامه‌ریزی زمانی برای گردش در شهر، رزرو هتل و ... را بر عهده می‌گیرند و می توانند با آشنایی با یکی از زبان‌های خارجی، مرجع خوبی برای توریست‌های خارجی باشند. به خصوص در سال‌های اخیر که با توجه به ترمیم چهره ایران در سطح بین الملل آمار ورود گردشگران خارجی به طور چشمگیری افزایش پیدا کرده است.

از سال 92 تا 95، حدود 20 میلیون گردشگر وارد ایران شده و بیش از 32 میلیارد دلار معادل 128 هزار میلیارد تومان درآمد برای صنعت گردشگری به وجود آورده است. درآمد تورلیدرها به نسبت میزان فعالیت روزانه‌شان رقم قابل اعتنایی می‌شود. به خصوص تورلیدرهای مسافران خارجی به دلار پول می‌گیرند و به ریال خرج می‌کنند.

5. مترجمی زبان‌های خاص

با ورود کشورهای غیر انگلیسی زبان مثل چین و روسیه به بازارهای اقتصادی ایران، نقش مترجمان این زبان از اهمیت بیشتری برخوردار شده است، به طوری که اکنون بسیاری از شرکت‌های بازرگانی نیاز به برقراری ارتباط با کشورهای اقتصادی مانند چین و امارات از طریق مترجمان زبان نیاز دارند، به خصوص زبان چینی که از سرسختی و ناملموس بودن آن برای مردم دیگر کشورها، علاقه کمتری به فراگیری آن وجود دارد.

به خصوص چینی‌ها که به واسطه خوی ملی گرایانه خود کمتر زبان انگلیسی می آموزند، بازار بسیار مناسبی برای مترجمان زبان چینی در کشورمان به وجود آورده‌اند. همین حالا قیمت ترجمه 250 کلمه از زبان چینی به فارسی 59 هزار تومان و هزینه ترجمه از فارسی به چینی 89 هزار تومان است. (برای زبان انگلیسی کمتر از 6 هزار تومان است.)

به طور کلی زبان‌های کشورهای آسیای شرقی به واسطه این که قدرت‌های نوظهور اقتصادی محسوب می شوند، منبع درآمد مناسبی برای ایرانیان مترجم زبان است. از جمله زبان‌هایی هم که مغفول مانده و آینده ای چشمگیر را انتظار می کشد، مترجمی زبان هندی است. رشد همه جانبه کشور هند و توجه نکردن بازار ایران به این کشور توسعه یافته باعث شده ورود شرکت‌های هندی و برقراری ارتباط با ایران در آینده‌ای نزدیک بتواند بازار کار گسترده‌ای را برای مترجمان زبان هندی فراهم آورد.

6. برنامه نویس و توسعه‌گر وب

رشد تکنولوژی و فراگیر شدن استفاده از موبایل، فضای مجازی و تغییر چشمگیر سبک زندگی مردم در مدت کوتاه باعث شده تا برنامه نویسی و ارائه خدمات تحت وب بازار کار خوبی را برای مهندسین کامپیوتر فراهم آورد. از برنامه نویسی نرم افزارهای موبایلی اندروید تا طراحی وب سایت‌های ارائه خدمات اینترنتی برای شرکت‌ها، نهادها و استارتاپ‌های گوناگون باعث رشد چشمگیر شغل برنامه نویسی شده است.

فراگیری علم برنامه‌نویسی با توجه به گستردگی آموزشگاه‌هایی که در این حوزه مشغول به فعالیتند، نیازی به تکمیل تحصیلات در رشته مهندسی کامپیوتر ندارد. هر چند فارغ التحصیلان این رشته آشنایی بیشتری با این حوزه داشته و از فرصت‌های شغلی بیشتری نسبت به کسانی که این دانش را در آموزشگاه‌های غیردانشگاهی آموخته‌اند، دارند. اما شما می‌توانید با هر مدرک دانشگاهی با شرکت در آموزشگاه‌های متعدد این رشته آن را فرا بگیرد و وارد بازار کار گسترده آن شوید.(سیارک) 

رشد استارتاپ‌ها که بخشی اعظم آنها در حوزه فناوری فعالیت می‌کنند، یکی از عوامل توسعه‌ای شغل شده چرا که اکثریت قریب به اتفاق استارتاپ‌ها نیاز به یک تیم برنامه نویسی و متخصص شبکه دارد. بر اساس اطلاعات سایت ایران تلنت، درآمد یک برنامه نویس از ماهانه 2.5 تا 10 میلیون تومان است.

7. مشاورین و مدیران مالی

پیشروی سیاست‌های اقتصادمحور در جهان و به خصوص در کشور ما و تشکیل بازارهای گسترده سرمایه باعث شده تا هر شرکت، نهاد و سازمانی برای ادامه فعالیت نیاز به مشاورین مالی داشته باشد. کسانی که بر حوزه مدیریت، سرمایه تسلط داشته و بتوانند شرکت‌ها را در سرمایه گذاری در حوزه‌های سودآور راهنمایی کنند.

شاغلین این حوزه وظایف متعددی مانند کنترل هزینه، قیمت گذاری، پیش بینی سود، اندازه گیری بازده مورد نظر پروژه‌ها، مدیریت دارایی‌ها، مدیریت منابع مالی و ... را بر عهده دارند. تعداد بالای شرکت‌های سرمایه گذاری، بانک‌ها، کارگزاران بورس و ... موجب شده تا علاوه بر مشاوره مالی در شرکت‌ها، بازار کار گسترده‌ای پیش‌روی مدیران مالی باشد. ضمن این که با توجه به آگاهی این اشخاص از ریزه‌کاری‌های سرمایه گذاری مناسب درآمد آنها را بسیار بالا برده است. چرا که علاوه بر حقوق دریافتی خود از محل کار می‌توانند با دانش خود تولید سرمایه کنند و وضعیت مالی شخصی خود را به طرز چشمگیری بهبود بخشند.

مدیران مالی ضمن فعالیت به عنوان مشاورین مالی می‌توانند به عنوان حسابدار نیز مشغول به کار شوند. بر اساس گزارش‌های سایت ایران، ثلث میانگین درآمد ماهانه یک مدیر مالی 5 میلیون تومان است و این رقم ممکن است تا 7 میلیون تومان هم برسد.منبع:اقتصاد نیوز

شبکه فوق هوشمند

چندین گزینه، برای بدون کربن کار کردنِ بخش برق وجود دارد. هیچ یک از آنها آسان نیست، اکثرا نیاز به مدل های ذهنی جدید و اصلاحات سیاسی دارد، اما بسیاری از آنها امکان پذیر است. برخی از گزینه های اصلی ای که امروزه مورد بحث است، صرفه جویی در انرژی ، جذب و ذخیره سازی کربن (CCS)، انرژی هسته ای و انرژی های تجدیدپذیر هستند. اقدام در سمت تقاضا، از جمله، اقدامات بهره وری انرژی به طور فزاینده مهم است. در سمت عرضه، گزینه ی انرژی تجدیدپذیر تنها راه حل پایدار است، و در نتیجه این گزینه کم خطرناکتر، صرف نظر از ریسک سرمایه گذاری بلند مدت، خطرات زیست محیطی، خطرات سیاستی، و یا دیگر خطرات مرتبط با آن، در مرکز توجه است. این گزینه شامل انواع فنآوری هایی است که ، برخی از آنها در حال حاضر کامل هستند (مانند انرژی آبی، باد ساحلی، و زیست-توده) و بقیه در مراحل مختلف توسعه هستند. ( باد دور از ساحل، قدرت زای نوری (PV)، و انرژی خورشیدی متمرکز (CSP)).
در میان حوزه وسیع گزینه های تجدیدپذیر، دو رویکرد اصلی وجود دارد. رویکرد اول که شامل تولید برق متمرکز در مقیاس کاربرد همگانی است که در یک منطقه وسیع توزیع می شود.{در این رویکرد} لازم است که برق در مسافت های طولانی از ایستگاه های تولید به مناطق بارگذاری و ذخیره سازی انتقال یابد. این کار با حداقل تلفات با استفاده از فنآوری های انتقالِ «جریان مستقیم ولتاژ بالا» (HVDC)، که چند دهه است در همه قاره ها استفاده می شود، امکان پذیر است. این روش به طور گسترده ای به عنوان فوق شبکه شناخته شده است. رویکرد دوم – نیروگاه های مجازی - متشکل از انبوه مولدهای پراکنده ی به هم پیوسته اند و توسط فنآوری های هوشمند مدیریت می شوند، (مانند ارتباط دو طرفه بین مصرف کنندگان و تولیدکنندگان، و همچنین بین تولیدکننده) و کنتورهای هوشمند، که مصرف کنندگان را قادر به مدیریت خودکار بار مصرف - و در نتیجه هزینه برق خود – می کند. این عملیاتِ هوشمندِ تولید انرژی تجدیدپذیر غیرمتمرکز، همراه با ابزارهای مدیریت سمت تقاضا برای مطابقت بهتر تقاضا با منابع فرّار، معمولا به عنوان شبکه هوشمند شناخته می شود. این دو رویکرد اغلب به عنوان جایگزین انحصاری مشاهده می شوند، اما ادغام آنها به لحاظ مفهومی لازم و به لحاظ فنی ممکن است. آنچه ما شبکه فوق هوشمند (SSG) می-نامیم، ترکیبی از این دو روش است. ما قویا بر این باوریم که با ترکیب آنها، نه تنها میتواند روند بی کربن سازی را سرعت بخشیم، بلکه راه را برای توسعه بیشتر فنآوری هایی که می توانند نیازهای بسیار متفاوت انرژی در اروپا ، در کشورهای همسایه ، و در هر جای دیگر جهان را برطرف کنند، باز می کنیم. این مقاله ادامه دارد.............ترجمه  itrans.ir