ده قدرت شکل‌دهنده‌ی محیط کاری آینده در حال حاضر

تا سال 2020، قوانین مرتبط با قرارداد کارفرما  کارمند اگر استعدادهای سطح بالا نیاز باشند توسط بهترین کارفرمایان بازنویسی خواهند شد.
شرکت‌ها وسیع‌ترین چالش‌هایی را بر سر راه رسیدن به استعدادهای مرتبط با سال 2020 تجربه خواهند کرد که می‌توانند موفقیت سازمانی آن‌ها را به بیشینه برسانند. عوامل اجرایی عالی‌رتبه به‌طور مشخص از این امر آگاهی دارند که جهان پیرامون آن‌ها در حال تغییر است و باید دست به استخدام نیروهای جدید بزنند و خط‌مشی موجود در محیط‌های کاری را به‌نوعی تغییر دهند تا برای این نسل‌های جدید قابل‌قبول و دارای جاذبه باشند. با توجه به نقشه راه میزان تولد تغییرات فناوری، رفتارهای اجتماعی و توسعه‌ی دانش اقتصادی، متخصصان 10 توان جهانی کاری در محیط‌های کاری را تشخیص داده‌اند که تا سال 2020 موردتوجه قرار خواهند گرفت:

1. جمعیت‌شناسی در حال تغییر مرتبط با نیروی کار.

تغییر شاخصه‌های جمعیت در ایالات‌متحده و جهان می‌تواند چالش‌ها و فرصت‌هایی ارائه دهد. چگونگی آماده شدن سازمان‌ها برای این چالش‌ها می‌تواند برای جذب، توسعه و نگه‌داشتن استعدادهای برتر حیاتی باشند.

2. دانش اقتصاد.

در 5 تا10 سال، تعداد افزایش‌یافته‌ی شغل‌ها به میزان قابل‌توجه به مجموعه‌ی میان‌رشته‌ای از مهارت‌ها نیاز خواهند داشت. چگونه، کجا و چه زمانی کار انجام می‌گیرد به میزان چشم‌گیری در حال تغییر است و باعث می‌شود تا شرکت‌ها ساختار نیروی کاری خود را تغییر دهند و به شوراهایی انتقال یابند که هزینه‌ها در آنجا پایین است درحالی‌که درصد بالایی از مهارت‌های کاری در ایالات‌متحده‌ی آمریکا در حال شکل‌گیری هستند.

3. جهانی‌سازی.

تغییرات در جهانی که ما در آن زندگی و کار می‌کنیم به سرعت در حال انجام هستند که منجر به این موضوع نمی‌شوند که شرکت‌ها بتوانند در بلندمدت به‌خوبی یک تغییر را مدیریت کنند. این محیط کار جهانی به‌طور گسترده بر ‌سرعت بازار، تصمیم‌های محلی، هماهنگی و نوآوری با منابع باز تأکید دارد. سازمان‌هایی که بتوانند به این اهداف برسند بدون شک این کار را با مجموعه‌ای از ابزارها و فناوری‌ها انجام خواهند دارد که به کارکنان این امکان را می‌دهند که به‌سرعت اطلاعات را به اشتراک بگذارند و در بستر گروه‌های مجازی به همکاری به هم بپردازند.

4. محیط کاری دیجیتال.

توسعه‌ی سریع جهان دیجیتال – که به‌صورت اطلاعاتی تعریف می‌شود که به صورت دیجیتالی ثبت، ذخیره و یا رونوشت برداری می‌شوند – منجر به چالش‌های فزاینده‌ای در محیط‌های کاری هم برای کارمندان و هم برای کارفرمایان آن‌ها خواهد شد.

5. همه‌گیر بودن فناوری موبایل.

سامانه‌ی جهانی ارتباطات همراه (GSM) تخمین می‌زند که تا سال 2012 در حدود 4.5 میلیارد مشترک تلفن همراه در سراسر جهان با توجه به جمعیت 7 میلیاردی کره‌ی زمانی وجود خواهد داشت و تا سال 2020 موبایل‌ها از عمده‌ترین راه‌های خواهند بود که افراد به‌واسطه‌ی آن‌ها می‌توانند به اینترنت دسترسی داشته باشند.

6. فرهنگ ایجاد ارتباط.

بررسی جهانی مک کنزی از عوامل اجرایی در سراسر جهان به ارائه‌ی این گزارش مبادرت می‌ورزد که در استفاده و اجرای رسانه‌های اجتماعی یک ارزش و هنجار نهفته وجود دارد. از 1700 عامل اجرایی موردبررسی قرارگرفته،69 درصد مزایای قابل‌اندازه‌گیری از در راستای فرایند کاری با استفاده از رسانه‌های اجتماعی به دست آوردند که عبارت‌اند از اجرای محصولات و خدمات خلاقانه‌تر، بازاریابی کارآمدتر، دسترسی بهتر به اطاعات، هزینه‌های پایین فرایندهای کاری و درآمدهای بالا.

7. جامعه‌ی دارای مشارکت.

چگونه شرکت‌ها می‌توانند مشارکت و به اشتراک‌گذاری اطلاعات برای رسیدن به نتایج بهبودیافته‌ی کاری را اصلاح کنند؟ به‌طور روزافزون، آن‌ها گرایش‌های اجتماعی توسعه‌یافته ایجاد می‌کنند که از طریق آن‌ها مردم می‌توانند از فناوری‌ها استفاده کنند تا یکی بعد از دیگری به عواملی دسترسی پیدا کنند که به آن‌ها نیاز دارند تا اینکه متکی به نهادهای سنتی و مرسوم باشند.

8. یادگیری اجتماعی.

یادگیری نسل سوم و یا یادگیری اجتماعی دربرگیرنده‌ی رسانه‌های اجتماعی، بازی‌های رایانه‌ای، بازخورد سریع و شبیه‌سازی‌هاست. یادگیری اجتماعی می‌تواند دانش‌های نوینی از تعامل‌های اجتماعی در اختیار ما قرار دهد :یک پیام متنی، یک پست در صفحه‌ای از فیس‌بوک،  دیدگاه بر روی پستی از یک بلاگ، یک مقاله ارائه‌شده در بستر تلفن همراه و یا دیدگاه‌های ارائه‌شده در رابطه با ویدئوهای تماشا شده از یوتیوب.

9. مسئولیت اجتماعی مشارکتی.

اگر یادگیری به‌صورت اجتماعی دربیاید، مشارکت انسان دوستانه نیز توسعه پیدا خواهند که اکنون بیشتر در فرایند کاری قرار می‌گیرد و زمینه‌های اجتماعی، اخلاقی و دستورالعمل‌های محیطی را برای تعداد رو به افزایشی از سازمان‌ها موردتوجه قرار می‌دهد.

10. هزاره‌ها در محیط کاری.

هزاره‌ها یعنی افرای که بین سال‌های 1977 تا 1997 متولدشده دارای خصوصیت مشترکی هستند: آن‌ها با فناوری به‌عنوان بخشی از زندگی خود رشد پیداکرده‌اند و از کارفرمایان انتظار دارند تا ابزار یکسان برای توسعه، تفکر گروهی و شبکه‌ی مرتبط باکارها که آن‌ها در زندگی شخصی خود از آن‌ها استفاده می‌کنند را پدیدآورند. (سیارک)