دانشمندان یک ستاره نوترونی در نزدیکی زمین پیدا کرده اند که فقط 240 سال سن دارد
طاهره مصطفویدر۱۴۰۳/۲/۱۸![](https://ximg.ir/api/sayarak/66362ba4fdf3d7f4303f36a7.webp)
جستجو کردن و ماجراجویی در فضا می تواند به همان اندازه ای که در فیلم های سینمایی مشاهده می کنیم، عجیب و غریب باشد. بعداز این همه سال که دانشمندان و محققان بسیاری عمر خود را وقف این کار کرده و به دنبال تمامی سیاره های موجود در جهان هستی بوده اند، هنوز بخش بسیار زیادی از هستی، از دسترس انسان خارج بوده است، اما نکته ای که در این خصوص وجود دارد این است که هر روز نسبت به روز قبل، به یافتن تمامی سیاره ها و کهکشان ها و پی بردن به چند و چون آن ها نزدیک تر می شویم. در این مقاله قصد داریم شما را با چند حقیقت عجیب و جالب توجه در خصوص فضا آشنا کنیم. با سیارک همراه باشید.
با این حال چنین به نظر می رسد که این نظریه صحت ندارد و جهان هستی نه ثابت است و نه بی زمان. ادوین هابل کسی بود که این نظریه جدید را مطرح کرد. به باور او جهان هستی روز به روز در حال گسترش و بزرگ تر شدن است و تشعشعات حرارتی به جای مانده از انفجار بزرگ (Big Bang) گواه او برای این ادعا است. با استناد به این تشعشعات می توان گفت که اکنون جهان هستی چیزی حدود 13.8 میلیارد سال از عمرش می گذرد. نکته ای که وجود دارد این است که در جو فضا، این گونه نیست که به هر سویی که نگاه کنید، ستاره ای خواهید دید، چرا که بسیاری از ستاره ها آن قدری از عمرشان نمی گذرد که وقت کافی برای رسیدن نورشان به چشم ما وجود داشته باشد و هنوز این اتفاق رخ نداده است. به همین خاطر است که نظریه دوم از صحت بیشتری برخوردار است.
کوتوله سفید WDJ0914 + 1914 و سیاره اش به اندازه نپتون را نشان می دهد که در گردش به دور این ستاره مرده است.این سیاره غول پیکر 4 برابر ستاره مرده WDJ0914 + 1914 است.
در این نمودار موقعیت WDJ0914 + 1914 در صورت فلکی سرطان (خرچنگ) نشان داده شده است. این نقشه بیشتر ستارگان را که در شرایط مناسب با چشم غیر مسلح قابل رویت هستند نشان می دهد ، و WDJ0914 + 1914 خود با یک دایره قرمز روی تصویر برجسته شده است. این کوتوله سفید توسط یک سیاره مانند نپتون در حال تبخیر است ، اولین سیاره غول پیکر که تا کنون در اطراف کوتوله سفید یافت شده است.
ستاره شناسان سیاره ای شبیه به کره زمین پیدا کرده اند که در اطراف ستاره ای شبیه به خورشید می چرخد ، در حالی که شرایط روی آن ممکن است مشابه زمین باشد.
محققان سیاره چهارم را در اطراف ستاره کپلر 160(مشابه خورشید) پیدا کرده اند. محققان آن را KOI-456.04 نامیدند ، شبیه زمین است. دانشمندان گفته اند كه این بهترین كاندیدا برای یك سیاره مسكونی است. ستاره شناسان می گویند که آنها باید زمان بیشتری را برای یافتن سیارات که در اطراف ستاره کپلر 160 چرخش دارند اختصاص دهند . در آنجا ، اجسام آسمانی می توانند از نور کافی استفاده کنند تا آنها را برای زندگی مناسب کند.
داده های مربوط به سیاره جدید در مدار Kepler 160 نشان داده است که KOI 456.04 به اندازه دو برابر زمین به نظر می رسد و به نظر می رسد تقریباً همان فاصله زمین از خورشید را دارد.
محققان می گویند ، علیرغم اینکه ای سیاره 2 برابر زمین و از سیاره ما بزرگتر است ، ممکن است شرایط روی سطح آن مشابه باشد. آنها پیشنهاد می کنند که دمای متوسط روی آن می تواند به 5 درجه سانتیگراد نزدیک شود.
اخترفیزیکدان انگلیسی از دانشگاه ناتینگهام احتمال وجود سایر اشکال زندگی هوشمند در کهکشان ما را محاسبه کرده اند. آنها به ماهیت تکامل شیمیایی جهان و سرعت عادی رشد اشکال پیچیده تر زندگی تکیه داشتند. معلوم شد که در کهکشان ما حدود 36 گونه زتدگی وجود دارد. اطلاعات در مورد این مطالعه منتشر شده در وب سایت از دانشگاه ناتینگهام قرار دارد. ما تصمیم گرفتیم که بفهمیم چنین چهره هایی از کجا آمده اند و آیا دیدگاه های جایگزین در مورد زندگی فرازمینی وجود دارد یا خیر؟بشقاب پرنده ها از پنتاگون و 36 تمدن فرازمینی: آیا بیگانگان فرازمینی وجود دارند؟
انسان ها هرگز با زندگی فرازمینی روبرو نشده اند. در حال حاضر ، هیچ مدرک تضمینی مبنی بر زندگی آنها در مکانی در سیارات دیگر وجود ندارد. علیرغم این ، دانشمندان به روش های مختلفی سعی کردند احتمال وجود زندگی هوشمند را در کهکشان راه شیری محاسبه کنند و همچنین فرمول محاسبه تعداد گونه ها را تهیه کنند. در سال 1960 ، ستاره شناس فرانک دریک معادله ای را استخراج کرد که با استفاده از آن می توانید تعداد تمدن های فرازمینی را محاسبه کنید و همچنین شانس تماس با آنها را ارزیابی کنید. محاسبات دریک نشان داد که باید تعداد زیادی از آنها وجود داشته باشد ، بنابراین بشریت یک بار با آنها دیدار خواهد کرد.
با این حال ، زمان گذشت و چنین تماس هایی رخ نداد ، بنابراین دانشمندان به فرمول دریک شک کردند. در میان آنها انریکو فرمی بود که پس از او "پارادوکس فرمی" نامگذاری شد. این فرموله شده است: اگر تمدنهای بیگانه وجود دارند ، چرا ما نمی توانیم اثری از حضور آنها بیابیم؟
هنوز پاسخ قطعی برای این سوال وجود ندارد. این دیدگاه وجود دارد که در زمین شرایط منحصر به فردی برای مبدأ زندگی وجود داشته است: چنین مواردی به راحتی نمی تواند تکرار شود. با این حال، علم امروزه بسیاری از سیارات مشابه زمین در نزدیکی سیاره ما را کشف کرده است.
اخترفیزیکدان های انگلیس این فرضیه را اتخاذ کردند که براساس آن می توان زندگی هوشمند در سایر سیارات کهکشان ما را در همان زمان و در شرایطی مشابه زمین شکل گرفت.
تمام محاسبات بر اساس این فرض است که احتمال رشد زندگی به چندین پارامتر بستگی دارد: به آنها محدوده های اخترشناسی شناختی کوپرنیک گفته می شود.
اولین پارامتر سن سیارات است ، باید حداقل 5 میلیارد سال سن داشته باشد. پارامتر دوم ، فلز بودن زیاد ستاره هایی است که سیارات در مدار آنها قرار دارند. برای منشا زندگی در نزدیکی یک سیاره باید یک ستاره شبیه به خورشید وجود داشته باشد ، که به دلیل آن غلظت زیادی از عناصر سنگین ظاهر می شود. براساس این دو شرط ، دانشمندان تعداد فرضی تمدنهایی را که در کهکشان راه شیری زندگی می کنند دریافت کرده اند: حدود 36 گونه مختلف.
کریستوفر کنسلیس ، استاد اخترفیزیک در دانشگاه ناتینگهام و مؤلف این مطالعه است : من فکر می کنم این بسیار مهم و مهیج است: برای اولین بار ، ما یک تخمین برای تعداد تمدنهای فعال توسعه یافته داریم که به طور بالقوه می توانیم با آنها ارتباط برقرار کنیم و کشف کنیم که زندگی دیگری در جهان وجود دارد.
محققان ناتینگهام و همکارانش از نظر تکامل شیمیایی و بیولوژیکی با پارادوکس روبرو شده اند. ما تمدن های فرازمینی و بیگانگان را نمی بینیم ، زیرا اصلی ترین عامل شکل گیری آنها ممکن است شرایط خاصی در سیارات منفرد نباشد ، بلکه سطح کلی تحولات شیمیایی جهان و میزان پیشرفت زندگی است.
در مراحل اول توسعه ، جهان فقط از سه عنصر تشکیل شده است - هیدروژن ، هلیوم و لیتیوم. اکسیژن ، کربن ، نیتروژن و سایر عناصر تشکیل دهنده پروتئین ها وجود نداشت. آنها پس از روشن شدن و سوختن اولین ستاره ها ، شروع به جمع شدن کردند. این بدان معنی است که در کهکشان در مراحل اولیه رشد آن عناصر کافی لازم برای منشاء زندگی وجود نداشت.
البته 36 عدد تقریبی است. بستگی به این دارد که تمدنهای هوشمند چه مدت در سطح پیشرفت و توسعه کافی بوده اند تا سیگنال هایی راجع به وجودشان به فضا ارسال کنند. به عنوان مثال عمر یک تمدن هوشمند فعال روی کره زمین فقط حدود 100 سال است.
نزدیکترین تمدن هوشمند فرضی چند هزار سال نوری از ما فاصله دارد. ابزارهای مشاهده ما نمی توانند سیگنالهای رادیویی یا نورهایی از چنین فاصله ای را دریافت کنند. به طور دقیق تر ، آنها می توانند ، اما این سیگنال ها برای چندین هزار سال پیش خواهد رفت. وضعیت مشابه با بیگانگان: ما درباره وجود خود سیگنال هایی را به فضا پرتاب کردیم ، اما به زودی این سیگنال ها به نتیجه نمی رسند. تا این لحظه ، هیچ کدام از بیگانگان نمی داند که ما روی کره زمین زندگی می کنیم.اگر بشریت چنین سیگنال هایی را در آینده دریافت کند ، به این معنی است که تمدنهای بسیار پیشرفته می توانند برای مدت طولانی وجود داشته باشند.