• جیپ کماندر
• جیپ پاتریوت
• جیپ کامپس
• جیپ رانگلر
• جیپ لیبتری
• جیپ گرند چروکی
• جیپ چروکی
• جیپ رنگید
• جیپ کامپس
• جیپ گرند چروکی ترک هاوک
• جیپ رانگلر
• جیپ چروکی
• تاریخچه خودرو جیپ بخش اول 
• تاریخچه خودرو جیپ بخش دوم

جیپ کماندر

پلتفورم اصلی مورد استفاده برای این مدل جدید خودرو جیپ همانی بود که در جیپ گرند چروکی 2005 نیز استفاده شده بود و سازندگان خودرو از کارکرد خوب آن اطمینان حاصل کرده بودند. نکته ای که در خصوص این خودرو وجود داشت این بود که قابلیت گنجایش هفت سر نشین در آن بود و نیز به خاطر ارتفاع سه اینچی بیشتری که در اتاقک داخلی خودرو در نظر گرفته شده بود، فضای بیشتری در اختیار سرنشینان قرار می گرفت. طراحی ظاهری این مدل جدید خودرو جیپ کمی متفاوت تر از مدل های پیشین بود و با گوشه ها و کناره هایی که زوایه تندی تشکیل می دهند، حالتی جعبه گونه پیدا کرده بود که آن را بیشتر شبیه به مدل لیبرتی 2008 می کرد. موتور و قابلیت های کنترل خودرو نیز دقیقاً همان هایی بود که در خودرو گرند چروکی نیز پیش از آن استفاده شده بود. 

جیپ پاتریوت

تولید میان سال های 2007 تا 2017، Jeep Patriot
این یکی از دو کراس رووری است که نام برند جیپ را به یدک می کشد، با این حال طراحی جیپ پاتریوت به گونه ای است که بیشتر آن را شبیه به خودرو های شاسی بلند کرده است تا کراس روور. البته مدل دیگری با نام کامپس در همان سال 2007 روانه بازار شد که در مورد بعدی بیشتر راجع به آن صحبت خواهیم کرد و شباهت بیشتری به خودرو های کراس روور دارد. در طراحی مدل پاترویت از المان های کلاسیکی استفاده شد که خودرو های قدیمی تر جیپ با آن شناخته می شدند؛ چراغ های جلو به شکل دایره بودند و نیز پنجره مشبکی که در قسمت جلویی خودرو قرار می گیرد، همانند مدل های قدیمی تر، هفت تکه طراحی شد. تفاوتی که مدل پاتریوت با مدل های قدیمی تر دارد در این است که روی طراحی اصلی خودرو، امکان داشتن کنترل بر هر چهار چرخ وجود ندارد و اگر خریدار چنین قابلیتی را مد نظر داشته باشد، باید رو به مدل سفارشی این خودرو بیاورد، چرا که طراحی مدل اصلی به گونه ای است که تنها قابلیت کنترل دو چرخ جلو وجود دارد. از دیگر امکانات این خودرو می توان به سیستم های متفاوتی نگاه کرد که برای آن در نظر گرفته شده است؛ سیستم اول که با نام Freedom Drive I (ترجمه تحت اللفظی آزادی در رانندگی) شناخته می شود، خودرو را از لحاظ فنی کاملاً آماده برای رانندگی در سطوح صاف و جاده ها می کند و سیستم دوم که Freedom Drive II نام دارد، خودرو را برای رانندگی در شرایط دشوار و سطوح نا هموار آماده می کند. مدل پاتریوت از یک موتور قدرتمند 172 اسب بهره می گیرد که سیلندر های آن به ابعاد 2.4 لیتر می رسند. در نهایت در سال 2017 بود که ساخت و عرضه این مدل متوقف شد. 

جیپ کامپس

مدل کامپس که همراه با پاتریوت روانه بازار شد تلاش دیگر برند جیپ برای به دست آوردن جایگاهی میان خودرو های کراس روور بود. مدل کامپس نیز همانند پاتریوت، تفاوتی با خودرو های قدیمی تر جیپ داشت؛ این که قابلیت کنترل چهار چرخ در طراحی اصلی آن وجود نداشت و تنها در مدل های سفارشی می شد این قابلیت را مشاهده کرد. همانند پاتریوت، کامپس نیز از دو سیستم متفاوت برای رانندگی بهره می گیرد که در مورد قبلی توضیحاتی در خصوص آن داده شد. در سال 2011 بود که نهایتاً بازبینی هایی اساسی روی طراحی خودرو صورت گرفت و تغییرات ظاهری که در آن سال در خودرو مشاهده شد، بسیار آن را به مدل گرند چروکی نزدیک تر کرد و همین مسئله سبب شد بازخورد بهتری میان خریداران داشته باشد، با این حال، این تغییرات تنها محدود به ظاهر خودرو بود و از سال 2011 به بعد، از همان موتور 172 اسب بخاری با سیلندر هایی به ابعاد 2.4 لیتر استفاده شد و در مکانیسم های انتقال نیرو و سایر قسمت های فنی خودرو تغییرات چندانی حاصل نشد.

جیپ رانگلر

جیپ رانگلر تولید میان سال های 2007 تا 2017، Jeep Wrangler

در سال 2007 خودرو قدیمی و محبوب جیپ، به طور کامل مورد بازبینی قرار گرفت و با استفاده از قاب، بدنه، طراحی خارجی و داخلی، موتور و امکانات ایمنی جدیدی که در این مدل جدید از آن بهره گرفته شد، رانگلر را کاملاً به مرحله جدیدی وارد کرد، با این وجود ایده اصلی دقیقاً همان است که در خودرو های قدیمی ویلی بود. از جمله امکاناتی که منحصر به فرد برای خودرو جیپ است و به گونه ای همه خودرو اصلی و کلاسیک جیپ را به خاطر وجود این امکانات می شناسند و در مدل جدید وانگلر نیز از آن ها بهره گرفته شد می توان به این موارد اشاره کرد چراغ های دایره ای شکل جلو، پنجره جلویی مشبک هفت تکه، قابلیت جدا شدن درب های خودرو، قابلیت خواباندن شیشه جلویی اتومبیل و در نهایت قابلیت جمع شدن سقف خودرو. آن چه که در طراحی جدید مدل وانگلر بیشتر جلب توجه می کند، فضای داخلی آن است که به نسبت مدل های قدیمی تر بسیار بزرگ تر و جا دار تر در نظر گرفته شد. طراحی اصلی خودرو به گونه ای بود که ظرفیت گنجایش چهار سرنشین در آن وجود داشت و امکان دسترسی به یک صندلی اضافه هم بود که سه نفر دیگر در آن جا می گرفتند. در سال 2011 نیز، بازبینی هایی اساسی رو مدل وانگلر صورت گرفت و بیش از همه این طراحی داخلی خودرو بود که دستخوش تغییرات شد.

جیپ لیبتری

در سال 2008، مدل جدیدی از خودرو لیبرتی روانه بازار شد که در طراحی ظاهری آن بیشتر سعی شده بود از قسمت های زاویه دار و خطوط صاف استفاده شود و به نظر می رسد سازندگان خیلی از طراحی منحنی شکل مدل قبلی رضایت نداشتند. برای بهبود هندلینگ و کنترل خودرو، هم در سطوح صاف و جاده های هموار و هم در شرایط دشوار و سطوح شیب دار، سیستم تعلیق کاملاً جدیدی در این مدل خودرو مورد استفاده قرار گرفت و نیز همانند قبل امکان کنترل بر چهار چرخ خودرو، در اختیار راننده گذاشته شد. در طراحی داخلی خودرو نیز نکاتی مد نظر قرار گرفت و تا حد ممکن سعی شد فضای بیشتری در اختیار سرنشینان قرار بگیرد. از دیگر نکاتی که در این مدل جدید مورد استفاده قرار گرفتند می توان به پنجره ای که در سقف آن تعبیه شده بود اشاره کرد.

جیپ گرند چروکی

جیپ گرند چروکی تولید از سال 2011 تا کنون، Jeep Grand Cherokee

در سال 1992 بود که اولین مدل گرند چروکی روانه بازار شد و از آن زمان تا سال 2011 که از جدید ترین مدل آن پرده برداری شد، چیزی بالغ بر چهار میلیون عدد از این خودرو به فروش رسید و سود خوبی عاید سازندگان آن کرد. در این مدل جدید گرند چروکی از یک طراحی بیرونی بسیار زیبا استفاده شد و طراحی داخلی نیز به همین اندازه خوب است و فضای داخلی بسیار لوکس و شیک طراحی شده است. سه سیستم متفاوت برای کنترل چهار چرخ خودرو در نظر گرفته شده است که سبب افزایش کنترل راننده بر خودرو هم در سطوح صاف و جاده ها و هم در شرایط دشوار می شود. سیستم تعلیق هوازی جدیدی نیز در این خودرو مورد استفاده قرار گرفته است. در سال 2014 گرند چروکی جدید مورد بازبینی قرار گرفت و تغییراتی جزئی در آن مد نظر قرار گرفت. از جلمه این تغییرات می توان به کوتاه تر شدن طول پنجره مشبک جلوی خودرو و چراغ های باریک تر جلویی اشاره کرد. سیستم ایرو دینامیک خودرو نیز بسیار بهتر از مدل های پیشین است و برای نخستین بار در این مدل بود که از لامپ های ال ای دی به عنوان چراغ هایی که دید راننده را در شب وسعت دهند استفاده شد. در سال 2017، طراحی های سفارشی ای از این خودرو برای خریداران در نظر گرفته شد که امکان رانندگی بهتری در شرایط دشوار را داشت.

جیپ چروکی

در سال 2014 بود که از این خودرو جدید برند جیپ پرده برداری شد. در حقیقت هدف اصلی سازندگان معرفی جایگزینی مناسب برای مدل لیبرتی بود که بازخورد چندان خوبی میان خریداران نداشت. طراحی ایرودینامیک این خودرو شاسی بلند جیپ، کاملاً جدید و به روز است و در آن از یک موتور وی شش، با سیلندر هایی به ابعاد 3.2 لیتر بهره گرفته شده است. از دیگر نکات آن می توان به سیستم نه دنده ای آن اشاره کرد که قابلیت رانندگی در سرعت های بالا را در اختیار راننده گذاشته و به مراتب کنترل او بر خودرو را افزایش می دهد. چروکی تیل هاوک، نام یک طراحی سفارشی از همین مدل چروکی است که با استفاده از امکانات جدیدی که در آن به کار گرفته شده است، قابلیت رانندگی در شرایط دشوار را به اوج خود می رساند. از سیستم تعلیق خودرو گرفته تا موتور استفاده شده در آن همه به منظور فراهم آوردن تجربه ای بی نظیر در شرایط دشوار و سطوح نا هموار توسط سازندگان مد نظر قرار گرفته اند که به نتیجه مطلوب نیز رسید.

جیپ رنگید

در سال 2015، سازندگان خودرو جیپ با پرده برداری از مدل جدید رنگید خود، دوباره در تلاش بودند تا جایگاهی در میان خودرو های کراس روور برای خود دست و پا کنند. این مدل جدید خودرو جیپ به مراتب کوچک تر است و مصرف بهینه سوخت نیز در آن مد نظر قرار داده شده است و این در حالی است که قابلیت رانندگی با آن در سطوح نا هموار و شرایط دشوار همچنان وجود دارد. دو طراحی سفارشی به خصوص برای این مدل خودرو جیپ در نظر گرفته شده است که خریداران امکان انتخاب میان این دو را خواهند داشت؛ اولی که کمی اسپورت تر است از موتور توربویی بهره می گیرد که سیلندر هایی به ابعاد 1.4 لیتر دارد و نیز از سیستم کلاژ و دنده در آن بهره گرفته شده است. مدل دوم نیز از موتوری بهره می گیرد که سیلندر هایی به ابعاد 2.4 لیتر دارد و سیستم نه دنده ای اتوماتیک در آن استفاده شده است. از امکاناتی که در این خودرو از آن استفاده شده است و جالب توجه است، سیستم های فوق العاده ای است که برای رانندگی در شرایط دشوار، برای آن در نظر گرفته شده است؛ سیستم های جداگانه ای که هر یک از لحاظ فنی خودرو را برای رانندگی بر یکی از سطوح ناهموار و طبیعی (شن و ماسه، آب، صخره و ...) آماده می کند.

جیپ کامپس

در سال 2017 بود که از این طراحی جدید مدل کامپس پرده برداری شد و از لحاظ فنی و ظاهری بسیار بهتر از آن چیزی بود که نسل گذشته این مدل نمایانگر آن بودند. بازخورد خوبی که مدل گرند چروکی در میان خریداران داشت، سبب شد تا در طراحی این خودرو نیز از المان هایی بهره گرفته شود که در طراحی فنی و ظاهری گرند چروکی مورد استفاده قرار گرفته بود. چهار طراحی به خصوص و منحصر به فرد از این مدل جدید کامپس برای فروش در بازار خودرو آمریکا در نظر گرفته شد. موتوری با قدرت صد و هشتاد اسب بخار و با سیلندر هایی به ابعاد 2.4 لیتر در ساخت این خودرو استفاده شده است که سبب می شود در کنار کارکرد بسیار خوب و قدرتمند آن شاهد اقتصادی بودن آن از لحاظ مصرف سوخت باشیم. همانند مدل رنگید در این مدل نیز از سیستم های مختلفی برای رانندگی در سطوح نا هموار استفاده شده است و بهترین طراحی سفارشی برای رانندگی در شرایط دشوار با نام تریل هاوک شناخته می شود.

جیپ گرند چروکی ترک هاوک

یکی از قابلیت های مدل های مختلف گرند چروکی که تا کنون سازندگان جیپ روانه بازار کرده اند، این است که رانندگی با آن تقریباً در تمامی سطوح و شرایط مختلف وجود دارد و به همین خاطر است که شهرت جهانی پیدا کرده است. مدل جدید ترک هاوکِ گرند چروکی که در سال 2018 از آن پرده برداری شد، قابلیت رانندگی در پیست های مسابقه را نیز به قابلیت های دیگر اضافه کرد. سیستم انتقال قدرتی که در این مدل بهره گرفته شده است، همانی است که در سری هل کت (Hellcat series) استفاده شده است؛ در حقیقت موتور قدرتمند وی هشتی در آن به کار گرفته شده است که قدرتی معادل با 707 اسب بخار دارد. استفاده از این موتور قدرتمند در گرند چروکی جدید سبب شده تا قابلیت پر کردن سرعتی معادل با شصت متر بر ساعت را تنها ظرف مدت زمان 3.4 ثانیه داشته باشد. بیشترین سرعتی که امکان رسیدن به آن را دارد نیز معادل با صد و هشتاد متر بر ساعت است. از دیگر قابلیت های فوق العاده این خودرو می توان به فاصله هشت اینچی کف آن با زمین اشاره کرد که امکان رانندگی در بسیاری از نقاط را به آن خواهد داد. قابلیت کنترل چهار چرخ نیز در این مدل جدید وجود دارد و نیز قادر به تحمل وزنی معادل با هفت هزار پوند (هر پوند تقریباً برابر با 0.5 کیلوگرم) را در اتاقک خود دارد. از نکات دیگر این خودرو می توان به قیمت آن اشاره کرد که تنها مدل خودرو جیپی است که بسته به گزینه هایی که انتخاب می کنید، می تواند قیمتی بالغ بر صد هزار دلار داشته باشد.

جیپ رانگلر

جیپ رانگلر (جی ال) تولید از سال 2018 تا کنون، Jeep Wrangler (JL)

در سال 2018 بود که از طراحی کاملاً جدیدی از خودرو کلاسیک و محبوب رانگلر پرده برداری شد. در طراحی ظاهری، رانگلر جدید کاملاً به مدل های پیشین خود وفادار بوده است و پنجره مشبک جلویی هفت تکه و نیز چراغ های دایره ای شکل از نکاتی هستند که گواهی بر این ادعا می باشند. پنجره مشبک جلویی در این طراحی جدید کمی بلند تر و عریض تر در نظر گرفته شده است و نیز در قسمت های کناری چراغ های جلوی خودرو از لامپ های ال ای دی بهره گرفته شده است که به مراتب دید راننده را در طول شب وسعت خواهد بخشید. از لحاظ ایرو دینامیک طراحی این خودرو بسیار بهبود یافته است و پنجره های کناری سمت راننده و کمک راننده نیز بزرگتر طراحی شده اند تا سرنشینان دید بیشتری نسبت به فضای بیرون داشته باشند. بسته به سفارش مشتری این خودرو می تواند دو در و یا چهار در باشد.

جیپ چروکی

بنا به آخرین اطلاعات به دست رسیده، قرار است در سال 2019 از این مدل جدید خودرو جیپ به طور کامل پرده برداری شود و طراحی نهایی روانه بازار شود. به گفته سازندگان در طراحی ظاهری این خودرو سعی شده است که المان های اصلی مدل های قدیمی تر جیپ حفظ شود و نیز به طراحی مدل های چروکی وفادار بمانند. در طراحی داخلی نیز قرار است تنها اقدام به به روز کردن امکاناتی کنند که در مدل های پیشین استفاده شده است تا راحتی راننده و سرنشینان در اتاقک خودرو افزایش پیدا کند.ترجمه  itrans.ir

برندی که در حال حاضر با نام جیپ می شناسیم و در صنعت خودرو سازی از شهرت ویژه ای برخوردار است، به خاطر ساخت و طراحی خودروهایی شهرت پیدا کرد که قابلیت رانندگی با آن ها تقریباً در تمامی شرایط سخت و دشواری که برای سایر خودروها حتی رفتن به آن قابل تصور نیست، وجود داشت و می توان گفت که این برند به همین خاطر بود که شهرت جهانی پیدا کرد. جیپ رانگلر Wrangler خودرو جیپ که امروزه از شهرت بیشتری نسبت به سایر مدل ها برخوردار است و به گونه ای نشان و سمبل این برند محبوب شده است، در حقیقت طراحی دوباره ای از نخستین خودرو است که توسط این برند برای ارتش آمریکا طراحی و ساخته شد و در کوران جنگ جهانی دوم در اختیار آن ها قرار گرفت. در این مقاله قصد داریم شما را با تاریخچه خودرو جیپ و مدل های قدیمی تری از خودرو جیپ که این شرکت طراحی کرده است، آشنا کنیم تا درک دقیق تری از چگونگی پیشرفت مدل های مختلف این خودرو طی سالیانی داشته باشید که این برند در حال فعالیت بوده است. با سیارک همراه باشید.

تاریخچه خودرو جیپ:

• War Effort
• خودرو قراردادی
• جیپ مدل سی جی-2 ای
• استیشن واگن
• اورلند-تراک
• جیپستر
• جیپ مدل سی جی-3 بی
• جیپ سی جی-5
• سی جی-6
• واگونییر
• گلادیاتور سری جی وانت
• تاریخچه خودرو جیپ بخش دوم
• تاریخچه خودرو جیپ بخش سوم

War Effort

در نهایت ارتش آمریکا به هر دو کمپانی اعلام کرد که هفتاد خودرو از مدل جدید خود بسازند و قراردادی با هر دو کمپانی وضع شد. سپس قرار شد هزار و پانصد خودرو دیگر نیز، با تدابیر جدیدی که ارتش آمریکا برایشان در نظر گرفته بود، ساخته شود. در نهایت هم این ویلیز بود که توانست نام خودرو و کمپانی خود را مطرح کند و خودرو او بود که توسط ارتش به عنوان بهترین گزینه انتخاب شد. پس از مدل ابتدایی که با نام کواد در اختیار ارتش قرار گرفت و پیش از این نیز توضیحاتی در خصوص آن داده شد، نام ام ای برای مدل بعدی و ام بی برای مدل جدید تر در نظر گرفته شد. در هر دو مدل جدید از خصوصیات خوب خودرو شرکت فورد نیز بهره گرفته شد. «جیپ» که به عنوان نام نهایی برای این خودرو در نظر گرفته شد، مشخص نیست که به چه خاطری انتخاب شده است، اما احتمال می رود که بر گرفته از نام اختصاری جی پی (که در ارتش به کار می رود و به معنی «هدف مشترک» است) گرفته شده باشد. در نهایت اما این گونه بود که برای نخستین بار نام جیپ به میان آمد.

خودرو قراردادی

جیپ مدل سی جی-2 ای

زمانی که جنگ جهانی دوم به اتمام رسید، ویلیز رسماً نام جیپ را در عرصه خودرو سازی مطرح کرد و اقدام به فروش آن به مردم آمریکا کرد. اولین مدلی که برای نخستین بار در سال 1945 به فروش رسید، مدلی بود که آن زمان با نام سی جی-2 ای شناخته می شد. این خودرو را هم می شد به عنوان وسیله ای نقلیه مورد استفاده قرار داد و هم می شد با متصل کردن کابل به آن، آن را بدل به جنراتور سیاری کرد که در آن زمان در مکان های صنعتی و مزرعه ها مورد استفاده قرار می گرفت. تصویری که مشاهده می کنید، مربوط به همین خودرو است که در آن زمان، نسبت به مدل قبلی ای که برای ارتش طراحی و در نظر گرفته شده بود، امکانات بیشتری داشت. از جمله این امکانات می توان به چراغ های جلو بزرگتر و نیز فضای بیشتری که برای ذخیره سوخت در آن در نظر گرفته شده بود اشاره کرد. موتوری که در این مدل استفاده شد، موتور چهار سیلندر بود. بین سال های 1949 تا 1953 نیز مدل سی جی-3 ای طراحی و روانه بازار شد که بسیار شبیه به مدل پیشین بود با تفاوت هایی اندک و استفاده از امکاناتی به روز تر برای ساخت آن.

استیشن واگن

در سال 1946 که نخستین استیشن واگن توسط ویلیز و کمپانی اش طراحی و روانه بازار شد، برای نخستین بار بود که استیشن واگنی با بدنه ای تمام فلزی ساخته می شد و او به گونه ای پیشتاز این عرصه به شمار می آید. البته رنگی که برای بدنه این خودرو در نظر گرفته شده بود، به حالتی بود که از دور نمی شد تشخیص داد که بدنه آن فلزی است. درب عقب این استیش واگن ویلیز، از طراحی ویژه و منحصر به فردی برخوردار بود که آن را از سایر استیشن واگن های آن زمان متمایز می کرد. نکته دیگر در خصوص استیشن واگن ویلیز این بود که فضای داخلی بیشتری داشت. در سال 1949 نیز ویلیز و کمپانی اش، مدل چهار سر نشین این خودرو را روانه بازار کردند.

اورلند-تراک

در سال 1947، ویلیز با معرفی این وانت خود قصد داشت تا پا را فرا تر نهاده و تنها خودرو های سواری تولید نکند. این وانت طراحی شده توسط ویلیز و کمپانی اش، فرمانی به شعاع 118 اینچ داشت و بیشتر به منظور باربری و حمل و نقل کالا مورد استفاده قرار می گرفت. به مرور زمان مدل چهار سرنشین آن نیز روانه بازار شد و بسته به سفارش مشتری، این وانت یا چهار سر نشین می شد و یا دو سر نشین. موتور های مورد استفاده در خودرو نیز بسته به سفارش مشتری تغییر می کرد؛ Go Devil نام یکی از این موتور ها بود و دیگری Super Hurricane که هفتاد و دو اسب بخار قدرت داشت. در طراحی بدنه این خودرو تا میانه های دهه شصت میلادی تغییر آن چنانی ای صورت نگرفت.

جیپستر

طراح خودرو اورلند، بروکز استیونز، که مشغول همکاری با ویلیز بود، ایده پرداز اصلی طرح این مدل جدید بود و هدف اصلی از طراحی آن، ساخت یک خودرو اسپورت جمع و جور بود. در طراحی این خودرو به جای شیشه در قسمت پنجره اتاق ها از پرده ای استفاده شده بود که در برابر نور خورشید و دیگر شرایط جوی و آب و هوایی از راننده و شوفر محافظت کند. البته نکته ای که درخصوص این خودرو وجود داشت این بود که هدف اولیه از تولید آن، این بود که قیمت پایینی برایش در نظر گرفته شود، با این حال، امکاناتی که در نهایت در آن مورد استفاده قرار گرفت، ویلیز را مجبور کرد که قیمت بالاتری برای این خودرو در نظر بگیرد. اولین مدلی که از این خودرو روانه بازار شد، از همان موتور Go Devil بهره می گرفت و بعداً از موتور شش سیلندری با نام Hurricane در آن استفاده شد. نکته دیگری که در خصوص این مدل وجود دارد این است که تنها مدل دو سرنشین آن روانه بازار شد.

جیپ مدل سی جی-3 بی

مدل سی جی خودرو جیپ که پیش از این نیز اطلاعاتی در خصوص مدل های اولیه آن داده شد، در سال 1953 کاملاً به روز شد و با نام جدیدی که برای آن در نظر گرفته شد، روانه بازار شد. سی جی-3 بی از سقف بلند تری نسبت به مدل پیشین برخوردار بود و نیز کاپوت جلوی خودرو نیز بزرگ تر طراحی شد تا امکان قرار گرفتن موتور جدید کمپانی، Hurricane در آن وجود داشته باشد. موتوری که بیست و پنج درصد به نسبت موتور قبلی از قدرت بیشتری برخوردار بود. تولید این خودرو جدید کمپانی برای مدت پانزده سال تداوم یافت و در این مدت توانست فروشی بالغ بر 155000 خودرو داشته باشد. در سال 1953 اما فعالیت ویلیز به سال آخر خود رسید و حق امتیار کمپانی خود و خودرو جیپ را به هنری جی کیسر فروخت. مبلغی که برای این کار دریافت کرد مقادل با شصت میلیون دلار بود. کمپانی جدید که حالا کیسر نام گرفته بود، تحقیقات گسترده ای بر روی خودرو جیپ انجام داد و شروع به طراحی مدل های جدید کرد.

جیپ سی جی-5

کمپانی جدید به هدایت کیسر، در سال 1955 نخستین مدل از خودرو خود را روانه بازار کرد که سی جی-5 بود و به نسبت مدل پیشین، سی جی-3 بی، کمی بزرگتر بود و طول بیشتری داشت. فرمانی که برای این مدل در نظر گرفته شد نیز بزرگتر بود. در طراحی بدنه این مدل از خودرو جنگی کره ای با نام ام-38 ای ایده گرفته شده است. البته این ها همه تفاوت های ظاهری این مدل جدید با مدل پیشین است و از لحاظ فنی نیز تغییرات گسترده ای کرد، چرا که در آن سال ها طرفداران خودرو های آف رود بیشتر شده بودند. تقریباً تمامی جنبه های فنی خودرو، از موتوری که در آن استفاده می شد گرفته تا راحتی راننده هنگام نشستن، مورد بازبینی دقیق قرار گرفت و به روز شد. در سال 1965 نیز یک موتور وی 6، شش سیلندر در آن استفاده شد که از قدرتی معادل با 225 اسب بخار برخوردار بود و این تقریباً دو برابر قدرتی است که موتور چهار سیلندر گذشته داشت. امریکن موتورز، شرکت خودرو سازی ای بود که در سال 1970، حق امتیاز تولید جیپ را از کیسر خرید و در سال 1973 اولین مدل خود را با نام سی جی-5 اس روانه بازار کرد که از یک موتور وی 8، هشت سیلندری قدرتمند در ساخت آن بهره گرفته شد. طی سی سالی که طراحی و ساخت مدل سی جی-5 اس ادامه داشت، چیزی حدود ششصد هزار عدد از این خودرو محبوب جیپ به فروش رسید.

سی جی-6

برای کسانی که برای فضای داخلی اتاقک خودرو، اهمیت زیادی قائل بودند و فضای بیشتری نیاز داشتند، در سال 1956 بود که این مدل طراحی و روانه بازار شد. از لحاظ فنی، تقریباً همان امکانات و موتوری که در مدل سی جی-5 مورد استفاده بود، در این مدل هم استفاده شد و تنها تفاوت آن، طول بیشتر خودرو نسبت به مدل پیشین بود. فاصله محور چرخ های عقب و جلو در این مدل به خصوص، بیست اینچ بیشتر در نظر گرفته شد. در سال های 1965 و 1973، همانند تمامی مدل های دیگر خودرو جیپ، سی جی-6 هم به روز شد و از امکانات جدیدی در آن بهره گرفته شد. در نهایت در سال 1976 بود که به کلی تولید آن متوقف شد و مدل سی جی-7 که تازه طراحی شده بود، جایگزین آن شد.

واگونییر

در سال 1963 بود که از این مدل جدید خودرو جیپ پرده برداری شد. اولین خودرو لوکس چهار سرنشین اس یو وی که روانه بازار شد همین مدل است که طراحی آن به عهده بروکز استیونز بود. نکته ای که در خصوص طراحی این خودرو وجود داشت و آن را منحصر به فرد می کرد، قابلیت چرخاندن چرخ های عقب، علاوه بر چرخ های جلو بود که به مراتب کنترل بیشتری در اختیار راننده می گذاشت. علاوه بر این ها این مدل اولین خودروی بود که از برخی قابلیت های اتوماتیک در آن استفاده شده بود. در سال 1965 مدل واگونییر بهبود یافته روانه بازار شد که قابلیت های دیگری در اختیار افراد می گذاشت. یک کیس کامل افزایش سرعت از جمله این قابلیت های جدید بود. نا گفته نماند که قیمت این مدل جدید تقریباً دو برابر مدل پیشین بود. در نهایت هم در سال 1984 مدل دیگری از خودرو پرده برداری شد که با نام گرند واگونییر شناخته شد.

گلادیاتور سری جی وانت

در سال 1963 بود که برای نخستین بار از این مدل پرده برداری شد. سیستم فنی به کار گرفته شده در این مدل نیز دقیقاً همانند مدل واگونییر بود. فاصله محور چرخ های عقب و جلو در مدل گلادیاتور جی-200 برابر با 120 اینچ و در مدل جی-300 برابر با 126 این بود. در سال 1965، نام این دو مدل به جی-2000 و جی-3000 تغییر پیدا کرد. در نهایت در سال 1971 بود که به طور کلی گلادیاتور از ابتدای نام آن ها برداشته شد و تولید خودرو های وانت بار جیپ، تحت عنوان سری جی ادامه پیدا کرد. این روند تا سال 1987 تداوم پیدا کرد. ترجمه  itrans.ir

این مقاله ادامه دارد... 

تاریخچه خودرو جیپ:

• جیپ ستر کماندو
• جیپ چروکی
• جیپ سی جی-7
• جیپ اسکرمبلر
• جیپ چروکی (اکس جی)
• جیپ کمانچی (ام جی)
• جیپ رانگلر (وای جی)
• جیپ گرند چروکی
• جیپ رانگلر (تی جی)
• جیپ رانگلر روبیکن
• جیپ گرند چروکی
• جیپ لیبرتی
• جیپ گرند چروکی
• تاریخچه خودرو جیپ بخش اول 
• تاریخچه خودرو جیپ بخش سوم

جیپ ستر کماندو

ازلحاظ فنی این مدل خودرو جیپ بسیار شبیه به مدل سی جی-6 بود و از بسیاری از امکانات آن خودرو در این مدل بهره گرفته شد، با این تفاوت که مدل جدید خودرو اسپورت بود که بیشتر برای این منظور طراحی و ساخته شده بود که افراد علاقه مند به گردش و تفریح از آن لذت ببرند. مدل نهایی خودرو که روانه بازار شد بسته به سفارش مشتری می توانست به شکل وانت باشد، سقف جمع شو داشته باشد و یا با بدنه استیشن واگن طراحی شود. در میان تمامی این طراحی های سفارشی، طراحی ای که با سقف تا شو بود، از محبوبیتی ویژه برخوردار شد و به زودی تبدیل به یک خودرو کلاسیک با ظاهری زیبا شد. تمام تلاش سازندگان این مدل به خصوص از خودرو جیپ آن بود که  سیستم تعلیق به کار گرفته شده در آن، به بهترین شکل ممکن باعث بهبود کنترل و رانندگی با خودرو شود.

جیپ چروکی

اگر به خودرو واگنییری که در بخش قبلی این مقاله در میان موارد دیگر ذکر شده است، نگاهی دوباره بیندازید، متوجه شباهت های این مدل جدید خودرو جیپ با آن می شوید. در طراحی این مدل جدید که به صورت دو در ساخته می شد، سعی بیشتر بر آن بود تا خودروی اسپورت تر از همیشه در اختیار خریداران قرار گیرد و به واسطه این تدبیر جدید، سازندگان قصد داشتند تا قشر جوان تر را نیز به سمت خودرو های خود بکشانند. فرمان و روکشی که برای ساخت این مدل در نظر گرفته شد، گواهی بر این ادعا است. از دیگر نکات منحصر به فرد این مدل جدید، ظاهر زیبای آن بود و برای اولین بار بود که چنین دقت نظر و ظرافتی در طراحی بدنه خودرو می دیدیم. یک طراحی سفارشی به خصوص هم برای این خودرو در نظر گرفته شده بود که با نام Wide-Track شناخته می شد. در این طراحی از لاستیک هایی پهن تر و نیز محور هایی بزرگتر برای چرخ های عقب و جلو استفاده شد. محور های مورد استفاده در این طراحی جدید چیزی حدود سه اینچ بزرگتر از محور های مدل اصلی و ابتدایی بود. در سال 1977 هم مدل چهار در آن در اختیار علاقه مندان قرار گرفت.

جیپ سی جی-7

مدل جدید خودرو جیپ به گونه ای صنعت خودرو سازی این برند را وارد مرحله ای جدید کرد. در سال 1976 بود که از خودرو سی جی-7 جیپ پرده برداری شد و نخستین تغییرات عمده ای که در ساخت خودروهای مدل سی جی طی بیست سالی که از معرفی آن می گذشت، در این مدل  سی جی-7، ده اینچ بزرگتر از محور چرخ های مدل سی جی-5 بود و همین مسئله امکان بهره گرفتن از سیستم انتقال قدرت اتوماتیک به چرخ ها را می داد (ساخت مدل سی جی-5 تا سال 1983 ادامه داشت). نکته دیگری که در خصوص این مدل جدید وجود داشت این بود که در طراحی بدنه آن، سازندگان برای نخستین بار از پلاستیک فشرده در طراحی سقف و درب های آهنی در کنار هم استفاده کردند.

جیپ اسکرمبلر

این مدل در حقیقت وانتی بود که از روی مدل جی سی-7 طراحی شد و تقریباً از لحاظ فنی و حتی ظاهری همان خودرو سی جی-7 بود، با این تفاوت که محور چرخ ها در این مدل کمی بزرگتر بود (محور چرخ ها در آن چیزی حدود 103 اینچ بود) و نیز تغییرات جزئی در جعبه دنده آن داده شد تا امکان انتقال بار بیشتری بوسیله آن وجود داشته باشد. این مدل که بسیاری آن را با نام مدل سی جی-8 می شناختند(حتی با این وجود که در آن زمان هنوز امکان بهره گرفتن از موتور وی 8، هشت سیلندری در آن نبود)، همانگونه که پیش از این نیز عنوان شد، از لحاظ مکانیسم خودرو دقیقاً شبیه به مدل سی جی-7 بود. در ساخت طراحی سفارشی خودرو که سقفی باز داشت از دو سقف محکم و ظریف، بسته به سفارش مشتری، استفاده می شد. نکته ای که در خصوص این خودرو وجود دارد این است که تنها سی هزار عدد از آن روانه بازار شد و همین باعث محبوبیتش در میان کسانی شد که کلکسیونر خودرو هستند.

جیپ چروکی (اکس جی)

محبوبیت روز افزونی که خودرو های شاسی بلند یا SUV در آن سال ها در آمریکا پیدا کرده بود، باعث شد تا سازندگان برند جیپ یک مدل کاملاً جدید و به روز شده از مدل چروکی قبلی خود در سال 1984 روانه بازار کنند. در ساخت و طراحی این مدل جدید از شاسی یک تکه ای استفاده شد که متفاوت از طراحی بدنه روی یک قاب یا فریم معمولی، در مدل های پیشین بود. اگر بخواهیم این مدل جدید را با مدل گرند واگنییر که در بخش قبلی مقاله در میان موارد بود، مقایسه کنیم باید عنوان کنیم که حدود بیست و یک اینچ از آن کوتاه تر است و ابعاد آن نیز شش اینچ کمتر از مدل گرند واگنییر است و تمامی این ها در حالی است که وزن آن نزدیک به هزار پوند (هر پوند تقریباً برابر با نیم کیلوگرم است) کمتر از گرند واگنییر است. سیستم جلویی تعلیق خودروی که در این مدل به کار گرفته شده بود، کاملاً جدید و متفاوت از مدل های پیشین برند جیپ بود. در میان طراحی های سفارشی ای که از این خودرو روانه بازار می شد می توان به طراحی به همراه کنترل بر چرخ های عقب، علاوه بر چرخ های جلو اشاره کرد. در سال های اولیه تولید خودرو، از یک موتور چهار سیلندر (سیلندر ها با ابعاد 2.5 لیتر) و بعد از آن از یک موتور وی 6، شش سیلندر (سیلندر ها با ابعاد 2.8 لیتر) استفاده شد تا این که بالاخره در سال 1987 موتور شش سیلندری (سیلندر ها با ابعاد چهار لیتر) که بسیاری انتظارش را می کشیدند در این مدل جدید مورد استفاده قرار گرفت. میان سال های 1984 تا 1990 نیز یک مدل واگنییر جدید از روی همین خودرو چروکی طراحی و روانه بازار شد که از مشخصات به خصوص آن می توان به چراغ های چهار تکه جلو و طرح چوبی که در رنگ آن به کار گرفته شده بود، اشاره کرد.

جیپ کمانچی (ام جی)

این مدل جدید خودرو جیپ در حقیقت همان مدل چروکی است که از روی آن وانتی طراحی شد و با این نام روانه بازار شد. همانند چروکی، برای ساخت این وانت هم از شاسی یک که بهره گرفته شد که تا آن زمان هیچ وانت دیگری چنین قابلیتی نداشت و این در نوع خود کمانچی را منحصر به فرد می کرد. مکانیسم به کار گرفته شده در این مدل دقیقاً همانند، مدل چروکی بود و دو طراحی سفارشی برای آن در نظر گرفته شد: اولی طراحی اسپورت تر خودرو بود که کمی فضای کمتری در اختیار خریدار قرار می داد و دومی طراحی اصلی و بزرگ خودرو بود که فضای بیشتری داشت. در طراحی های بعدی که از این خودرو روانه بازار شد، از امکاناتی نظیرکنترل بر چرخ های عقب نیز استفاده شد.

جیپ رانگلر (وای جی)

مدل جدید خودرو جیپ که برای نخستین بار در سال 1987 از آن پرده برداری شد، با نام وانگلر شناخته می شد. این خودرو در حقیقت به عنوان جایگزینی برای مدل سی جی در نظر گرفته شده بود که تا آن زمان مدل های بسیاری از آن در اختیار خریداران قرار گرفته بود، اما نکته ای که در خصوص این مدل جدید وجود داشت این بود که با وجود شباهت جزئی که به مدل سی جی داشت، در حقیقت مکانیسم مورد استفاده در آن بیشتر شبیه به مدل چروکی بود تا سی جی. همانگونه که در تصویر هم مشاهده می کنید، از لحاظ ظاهری هم این مدل جدید تغییراتی کرده بود که آن را متفاوت از مدل های پیشین می کرد؛ چراغ های جلوی مربعی شکل، از جمله این تغییرات بود. طراحی داخلی مدل وانگلر نیز مدرن تر و به روز تر از مدل های پیشین بود و به خاطر این که راننده در آن بیشتر احساس راحتی می کرد، به زودی از محبوبیت خوبی در میان علاقه مندان به خودرو برخوردار شد. در طول دورانی که این خودرو ساخته و روانه بازار می شد، چیزی حدود ششصد هزار عدد از آن به فروش رسید. در آگوست سال 1987 بود که نهایتاً کمپانی خودرو سازی کرایسلر، حق امتیاز ساخت خودرو جیپ را از امریکن موتورز خریداری کرد و از آن زمان به بعد، خودروی که با نام جیپ روانه بازار می شد، در حقیقت زیر مجموعه کرایسلر به شمار می رفت.

جیپ گرند چروکی

در سال 1993 بود که از این خودرو شاسی بلند جدید جیپ پرده برداری شد که نه خیلی بزرگ و بود و نه خیلی کوچک و با امکاناتی که در آن به کار گرفته شد، استانداردهای جدیدی برای رانندگی، هندلینگ و راحتی در خودرو های شاسی بلند به وجود آمد. برای نمونه نخستین بار بود که از ایر بگ در سمت راننده بهره گرفته شد. جیپ گرند چروکی یک سیستم تعلیق چهار زمانه داشت و نیز برای کسانی که سفارش می دادند، قابلیت استفاده از موتور قدرتمند هشت سیلندر (با سیلندر هایی به ابعاد 5.2 لیتر) وجود داشت. در کنار این ها طراحی سفارشیِ دیگری نیز وجود داشت که امکان کنترل بر چرخ های عقب را نیز به راننده می داد. در همان سال 1993، مدل گرند واگنییر جدیدی هم از خودرو جیپ معرفی شد که تمامی امکانات مورد استفاده در گرند چروکی، در آن هم موجود بود و تنها تفاوت هایی ظاهری داشت؛ برای نمونه رنگ بدنه طرح چوب آن از جمله این تفاوت ها بود. میان سال های 1995 تا 1997 یک طراحی سفارشی به خصوص با نام اورویس از این خودرو روانه بازار شد که رنگ بدنه سبز داشت به همراه نوار های باریک طلایی. این رنگ بندی در طراحی داخلی نیز رعایت شده بود. در سال 1996، چهل مورد فنی در گرند چروکی مورد بازبینی قرار گرفته و به روز شد و در سال 1998 نیز از سیلندر هایی به ابعاد 5.9 لیتر در موتور آن بهره گرفته شد.

جیپ رانگلر (تی جی)

در سال 1997، مدل جدید رانگلر روانه بازار شد که ظاهری شبیه به مدل های قدیمی تر سی جی داشت و از چراغ های دایره ای شکل جلو در آن استفاده شده بود. شیشه جلوی اتومبیل قابلیت جمع شدن داشت و درب های آن را می شد کاملاً جدا کرد. دو طراحی سفارشی نیز برای سقف آن در نظر گرفته شده بود که یکی سقف جمع شوی فلزی بود و دیگری سقفی از جنس پلاستیک فشرده. سیستم تعلیق چهار زمانه در این مدل جدید نیز مورد استفاده قرار گرفت که به مراتب کنترل راننده را افزایش می داد. قابلیت رانندگی در شرایط سخت نیز با استفاده از امکانات جدید فنی بهره گرفته شده در آن بیشتر شده بود.

جیپ رانگلر روبیکن

در سال 2003 بود که مدل جدید رانگلر، با نام روبیکن روانه بازار شد. خودروی که قابلیت رانندگی در شرایط سخت را به مرحله جدیدی وارد کرد و از این لحاظ فوق العاده بود. برای نخستین بار در این خودرو از سیستم قفل کننده درب دکمه ای استفاده شد و نیز جعبه دنده منحصر به فرد و لاستیک های سی و دو اینچی آن، پیش از این در هیچ مدلی از خودرو جیپ به کار گرفته نشده بود. در کنار این مسائل بیشتر مسائل فنی مدل های پیشین نیز مورد باز بینی قرار گرفته و در این خودرو تمامی آن ها به روز شد. در سال 2004 نیز طراحی Unlimited (نامحدود) رانگلر روانه بازار شد که محور چرخ های بزرگتری داشت و نیز چیزی حدود سیزده اینچ به فضای اتاقک داخلی خودرو افزوده شد.

جیپ گرند چروکی

برای نخستین بار در سال 1999 بود که مدل گرند چروکی کاملاً مورد بازبینی قرار گرفت و طراحی جدیدی از آن روانه بازار شد. در این طراحی جدید کنترل راننده و هندلینگ خودرو به مراتب بهتر شده بود و موتور قدرتمند هشت سیلندری (با سیلندرهایی به ابعاد 4.7 لیتر) در آن به کار گرفته شد. از دیگر خصوصیات منحصر به فرد این طراحی جدید می توان به سیستم کنترل چهار چرخه آن اشاره کرد. با وجود شباهت هایی که این طراحی جدید از لحاظ ظاهری به مدل اصلی داشت، بیشتر امکاناتی که در آن به کار گرفته شده بود، متفاوت از مدل اصلی بود. سیستم ارگونومیک داخلی خودرو به طور کلی بهبود پیدا کرده بود و طراحی داخلی بسیار لوکس و زیبایی برای آن در نظر گرفته شد.

جیپ لیبرتی

در سال 2002 مدل جدید خودرو جدید جیپ با نام لیبرتی روانه بازار شد که به عنوان جایگزینی برای چروکی در نظر گرفته شده بود و در طراحی آن از همان المان های کلاسیک مدل های مشهور جیپ بهره گرفته شد. چراغ های دایره ای شکل و پنجره مشبک جلویی هفت تکه از قبیل این المان ها بودند. از امکانات فنی به کار گرفته شده در این مدل جدید می توان به این موارد اشاره کرد: سیستم تعلیق جلویی کاملاً مجزا، موتور وی 6، شش سیلندر (با سیلندر هایی به ابعاد 3.7 لیتر)، قابلیت کنترل چرخ های عقب و موارد دیگری که همه به بهبود فنی خودرو کمک شایانی کردند. در سال 2005 نیز در طراحی های جدید از موتور های 2.8 لیتری بهبود یافته به همراه سیستم شش دنده ای در این مدل بهره گرفته شد که امکان رانندگی در سرعت های بالاتر را در اختیار خریداران می گذاشت.

جیپ گرند چروکی

در سال 2005، مدل گرند چروکی مورد بازبینی اساسی قرار گرفت و طراحی جدیدی از آن روانه بازار شد که هدف اصلی آن متمرکز بر افزایش قدرت خودرو در کنار بهبود زیبایی ظاهری بود. سیستم تعلیق به کار گرفته در این طراحی جدید نیز به گونه ای بود که خودرو صدای کمتری تولید می کرد. خریدارانی که این خودرو را انتخاب می کردند، امکان بهره گرفتن از موتورهای متفاوتی را بسته به سفارشی که می دادند داشتند. از جمله این موتور های می توان به موتور 5.7 لیتری ای اشاره کرد که نزدیک به سیصد و سی اسب بخار قدرت داشت. ترجمه  itrans.ir
ادامه دارد...........

(سیارک) : مطمئنا صنعت خودرو به میزان زیادی تکامل یافته است و به همراه این تکامل ، چراغ‌ های جلوی خودرو نیز به سطح بالاتری رسیده‌اند، خودرو سازان تاثیر چراغ‌ های هالوژن یا HID را بر روی مدل‌های خود تجزیه و تحلیل کرده‌ و به یک گزینه جدید رسیده‌اند: چراغ های LED. حداقل روی کاغذ به نظر می‌رسد که LED‌ ها راه‌حلی برای تولید انبوه خودرو ها باشند اما چندین نقطه ضعف هم وجود دارد که می‌تواند چشم‌انداز جهانی در مورد این نوع تکنولوژی را تغییر دهد.

 توصیف اصول نحوه عملکرد چراغ‌ های ال‌ای‌دی بسیار سخت است اما به شکل خلاصه می‌توان گفت که آنها به حرکت الکترون‌های منفی به سمت "حفره‌های" مثبت در سرتاسر یک نیمه‌هادی متکی هستند. زمانی که یک الکترون ازاد در یک حفره می‌افتد که در سطح انرژی پایین تری قرار دارد، انرژی خود را از دست می‌دهد که باعث آزاد شدن یک فوتون (کوچکترین ذره تشکیل دهندۀ نور) می‌شود، این فرآیند الکترولومینانس  (برق‌درخشی) نامیده می‌شود.(سیارک)

اگر این فرآیند هزاران بار در ثانیه تکرار شود شاهد یک نور روشن مداوم خواهید بود که از سطحی حدود 2 میلی‌متر ساطع می‌شود دیود ساطع‌کننده نور (LED‌).

مهمترین نکته  در مورد چراغ‌ های LED این است که در مقایسه با لامپ‌های هالوژن کلاسیک به توان بسیار پایینی نیاز دارند. به عنوان مثال LED‌هادر تویوتا پریوس و چندین نوع خودرهای هیبریدی که در آنها برق نقش کلیدی ایفا می‌کند مورد استفاده قرار گرفته‌اند لزوما نه برای چراغ‌ های جلو. اولین واحدهای LED در خودروی آئودی R8 مدل 2004 مورد استفاده قرار گرفتند.

به طور کلی چراغ‌ های LED از نظر میزان تابندگی بین لامپ‌های هالوژن و HID قرار می‌گیرند اما پرتوهای متمرکزتری تولید می‌کنند و همچنین در اشکال مختلف تولید می‌شوند.

همچنین  LED‌ها به لطف اندازه کوچک خود امکان دستکاری زیادی دارند، تولید کنندگان قادرند انواع اشکال و مجموعه‌های مختلف را تولید کنند به نحوی که کاملا با مدل‌های خودرو های آنها تطابق داشته باشد و نیاز به رفلکتورهای زشت نیست.

اما نیاز است که چند مسئله را روشن کنیم. به عنوان مثال اگرچه LED‌ها هنگام روشن شدن همانند لامپ‌های هالوژن حرارت منتشر نمی‌کنند، اما زمانی که جریان برق از آن عبور می‌کند مقدار زیادی گرما در پایین امیتر (عمدتا چیپ یا تراشه) تولید می‌شود و در نتیجه خطر بالقوه‌ای برای قطعات و کابل‌های اتصال مجاور به همراه دارد. به همین دلیل است که چراغ‌ های LED به سیستم‌های خنک‌کننده مانند هیت‌سینک یا فن نیاز دارند تا از ذوب شدن آنها جلوگیری شود.

فراموش نکنید که این سیستم‌های خنک‌کننده در محفظه موتور قرار دارند که محیط خنکی برای سایر سیستم‌ها به منظور حفظ درجه حرارت مناسب و معقول نیست. به همین دلیل طراحی و پیاده‌سازی چراغ‌ های LED برای خودرو ها دشوارتر است و بنابراین گران‌تر از HIDها خواهند بود.(سیارک)

چرا در LED‌های روشن در روز یا چراغ عقب از هیت‌سینک استفاده نمی‌شود؟ ساده است چرا که هیچ کس برای حرکت در تاریکی به آنها متکی نیست. بنابراین نیاز نیست که همانند چراغ‌ های جلو قدرتمند باشند و این بدین معنی است که جریان عبوری از این چیپ‌ها آنقدر نیست که باعث ایجاد مشکلات حرارتی شود.

به طور خلاصه در مورد LED‌ها می‌توانیم بگوییم که:

مزایا:

اندازه کوچک، امکان سفارشی‌سازی در شکل‌های مختلف را فراهم می‌کند.

مصرف انرژی بسیار پایین

روشن‌تر از چراغ‌ های هالوژنی و ارائه نور گرم‌تر نسبت به HIDها

معایب:

هزینه تولید بالا

ایجاد حرارت بالا در اطراف قطعات مجاور

طراحی دشوارتر و کنار آمدن با دمای بالای محفظه موتور

این پست را چگونه می‌بینید؟ برای شما مفید بود؟ لطفا با نوشتن کامنت در زیر ما را مطلع کنید.  (سیارک)  

مترجم  itrans.ir

(سیارک) : آنچه که اکنون برای ما چیزهای رایج و معمولی است زمانی دستاوردهای عمدۀ تکنولوژی و فناوری بودند. زمانی بود که اضافه کردن یک پیچ ساده و یا تغییر شکل اجزای خاص منجر به نوآوری‌های قابل  توجهی می‌شد که سالها بعد این نوآوری‌ها خودشان پایه‌ای برای پروژه‌های پیشرفته‌تر شدند.بیایید در این پست نگاهی به چراغ‌ های جلو خودرو بیندازیم.

اگرچه کل صنعت خودرو سازی از ال‌ای‌دی استفاده می‌کند اما تعداد کمی از مردم می‌دانند که چگونه آنها از لامپ‌های ساده استیلنی در دهه 1880 تکامل یافته و بردهای ال‌ای‌دی بسیار پیچیده امروزی تبدیل شدند. علاوه بر این محققان دائما بر روی ایده "چراغ جلو" کار می‌کنند و تلاش می‌کنند که به پیشرفت‌های جدیدی دست یابند که به وضوح باعث برتری محصولات آنها نسبت به رقبا شود. چراغهای لیزری نیز از همین نمونه هستند اما قبل از بحث در مورد آنها باید سیستم‌های رایج که به وفور استفاده می‌شوند را نیز بررسی کنیم.

قصد نداریم که در مورد تاریخچه چراغ جلو صحبت کنیم چرا که قبلا این کار را انجام داده‌ایم، در عوض تلاش می‌کنیم بر روی چهار نوع تنظیمات عمده که امروزه به کار می‌روند تمرکز کنیم و ببینیم آنها چه هستند. بنابراین سعی می‌کنیم در مورد مزایا و معایب هر یک از آنها صحبت کنیم، اگرچه مردم به طور کلی اعتقاد دارند که همیشه جدیدتر بهتر هم است، که اغلب هم همین طور است. ممکن است برخی از شما با این ایده موافق باشید و برخی نیز مخالف باشید، بهر حال هر یک از این چهار نوع چراغ جلو خصوصیات مثبت و منفی خاص خودش را دارد. پس بیایید نگاهی به آنها بیندازیم.

چراغ‌ های جلو هالوژنی

چراغ‌ های هالوژنی در حال حاضر در جهان خودرو ها بیشترین کاربرد را دارند و همانطور که می‌دانید این بخاطر مزیت اصلی آنها است: نصب آسان و ارزان.(سیارک)

اساسا یک لامپ هالوژن در شرایط عالی عمری حدود 1000 ساعت دارد و هزینه جایگزینی آن در مقایسه با سایر انواع دیگر بسیار پایین است (حدود  دلار30 برای یک مجموعه مناسب). با این حال لامپ‌های هالوژن کم کم در حال تبدیل شدن به گزینه دوم برای شرکت‌های خودرویی در سرتاسر جهان هستند. اما چرا؟ هالوژن دقیقا هم‌معنی با بهره‌وری نیست و برای درک بهتر توضیح خواهیم داد که یک لامپ هالوژن چگونه کار می‌کند.

اول اینکه از یک شیشه ساخته شده است که در مقابل دماهای بسیار بالا مقاوم است، بعلاوه یک گاز که معمولا ترکیبی از آرگون و نیتروژن است و یک عدد رشته تنگستن. به منظور تولید نور، رشته تنگستن از طریق باتری خودرو جریان برق دریافت کرده و تا دمایی حدود 2500 درجه سلسیوس گرم می‌شود و شروع به درخشش می‌کند (فرآیند تابش یا دماشیدگی).

زمانی که لامپ هالوژن به اواخر عمر خود نزدیک می‌شود تنگستن بخار می‌شود و بر روی شیشه آن رسوب می‌گیرد و باعث پارگی رشته تنگستن می‌شود و قابلیت عملکرد آن از بین می‌رود .

اما این زیاد مسئله مهمی نیست، بزرگترین مشکل این است که در حین تولید نور، این لامپ همچنین مقدار زیادی گرما تولید می‌کند که اساسا به صورت انرژی هدر می‌رود.(سیارک)

یک مشکل بزرگ دیگر که اغلب لامپ‌های هالوژن دارند نحوه واکنش آنها با مواد مختلف است. به عنوان مثال زمانی که لامپ معیوب را تعویض می‌کنید، مراقب باشید که به شیشه لامپ جدید دست نزنید! روغن و چربی روی انگشتان دست شما به شیشه کوارتز می‌چسبد و باعث می‌شود که گرما به طور یکنواخت پخش نشود و عمر لامپ به شدت کاهش می‌یابد.

با این حال لامپ‌های هالوژنی مزایایی دارند که باعث می‌شود تبدیل به گزینه اول برای اکثر خودرو سازان شوند: با حداقل میزان هزینه نور مناسبی تولید می‌کنند، در اندازه‌های مختلف تولید می‌شوند که بدین معنی است که می‌توان این لامپ‌ها را در مدل‌های مختلف خودرو نصب کرد، همچنین خودروسازان می‌توانند نسخه‌های چندتایی از انها بسته به نوع و ابعاد بدنه خودرو تولید کنند.

اگر بخواهیم به طور خلاصه صحبت کنیم می‌توانیم جوانب مثبت و منفی لامپ‌های هالوژن را به شکل زیر بیان کنیم:

مزایا:

- تعویض آسان

- تولید ساده

- ابعاد مختلف

- مقرون به صرفه

معایب:

- به هدر رفتن انرژی

- نیاز به مراقبت اضافی

ادامه در پست  های آینده

این پست را چگونه می‌بینید؟ برای شما مفید بود؟ لطفا با نوشتن کامنت در زیر ما را مطلع کنید.

زنون یا هدلایت ؟زنون بهتر است یا هدلایت ؟در این مقاله سعی داریم با مقایسه تکنولوژی چراغ‌ های هدلایت ، چراغ های زنون و هدلایت به این سوال ها پاسخ دهیم . 
چراغ های زنون یا لامپ‌های زنون که به شکل رسمی به عنوان چراغ‌ های تخلیه با شدت بالا چراغ های HIDS خوانده می‌شوند، معمولا به عنوان یک گزینه کارآمدتر برای چراغ های خودرو شناخته می‌شوند که عمدتا به خاطر گرمای رنگ و حجم نور تولید شده توسط انها است. 

• اولین نسل از چراغ‌ های زنون
• مزایا
• معایب
• مزایا و معایب چراغ‌های زنون

اولین نسل از چراغ‌ های زنون

اولین نسل از چراغ‌ های زنون در خودروی BMW سری 7 در سال 1991 ظهور یافتند و به آرامی تبدیل به گزینه شماره یک برای بسیاری از کمپانی‌های خودرو سازی شدند، اگرچه از اعلام آن به عنوان یک تجهیزات استاندارد اجتناب شده است.چراغ‌ های HID بسیار شبیه لامپ‌های نئون هستند. یک لوله محصور پر از گاز که در هر انتهای آن یک الکترود برای عبور جریان الکتریکی وجود دارد.

در زمینه‌های کاربرد در خودرو، لامپ HID، با استفاده از یک کوارتز شفاف، الکترودهای تنگستن و مخلوطی از گازها که توسط ولتاژ بالای جریان الکتریکی عبوری بین دو الکترود تحریک می‌شوند.علیرغم نام معمول مورد استفاده برای آنها، HIDها از یک مخلوط متال-هالید استفاده می‌کنند و در حین راه‌اندازی فقط متکی به زنون هستند. دلیل آن این است که یکی از مشکلات اصلی در لامپ‌های HID مقدار زمان لازم برای گازهای موجود برای رسیدن به دمای عملیاتی و ارائه نور قوی است.

فرآیند تابش نور در لامپ‌های HID در سه مرحله رخ می‌دهد: ابتدا فاز احتراق، یک پالس ولتاژ بالا تولید یک جرقه می‌کند که گاز زنون را یونیزه کرده و یک تونل از جریان بین الکترودها ایجاد می‌شود، سپس درجه حرارت لامپ به سرعت بالا می‌رود که باعث تبخیر نمک‌های فلزی می‌شود که باعث کاهش مقاومت بین دو الکترود می‌شود؛ در نهایت بالاست به عملیات مداوم سوئیچ کرده و میزانی توان مداوم ارائه می‌کند به نحوی که قوس الکتریکی سوسو نمی‌زند.در ادامه مقاله به تفاوت هدلایت و زنون از نطر مزایا و معایب هدلایت می پردازیم.

مزایا

اول اینکه چراغ‌ های زنون از نظر حجم نور تولیدی در مقایسه با چراغ‌ های هالوژن کارآیی بیشتری دارند. البته اگر زاویه نور به درستی تنظیم نشود می‌تواند به عنوان یک شکست بخصوص از نقطه نظر ترافیک ورودی بزرگ در نظر گرفته شود، (اغلب زمانی که کیت‌های موجود در بازار به شکل اشتباه نصب شوند یا از کاسه‌ چراغ‌ هایی استفاده شود که برای HIDها طراحی نشده‌اند).

طبق آمار رسمی، یک لامپ زنون 3000 لومن و mcd/m2 90 تولید می‌کند، در حالی که یک لامپ هالوژن 1400 لومن و mcd/m2 30 تولید می‌کند.البته لامپ‌های زنون کم کم در اندازه‌ها و نسخه‌های مختلف در دسترس قرار گرفته‌اند، به خصوص به منظور استفاده در مدلهای مختلف خودرو.

 یکی دیگر از نکات مثبت چراغ‌ های زنون این است که عمر نسبتا طولانی دارند که بسیار بیشتر از لامپ‌های قبلی یعنی لامپ‌های هالوژن هستند: تخمین زده می‌شود که در شرایط عادی عمر عملیاتی آنها حدود 2000 ساعت است.

بهره‌وری می‌تواند یکی دیگر از مزایا در هنگام انتخاب HID به جای چراغ‌ های هالوژن باشد. اگرچه این چراغ‌ ها به توان بیشتری در شروع نوردهی نیاز دارند اما پس از آنکه به دمای عملیاتی رسیدند، بسیار کم‌مصرف‌تر از لامپ‌های استاندارد هستند؛ که این به معنی تحمیل بار کمتر به دینام و همچنین گشتاور کمتر موتور جهت تامین برق است. با این حال به سختی می‌توانید تفاوتی در مصرف سوخت مشاهده کنید (شاید یک اونس سوخت در هر ساعت)، اما اگر طرفدار محیط زیست هستید آگاهی از این موضوع نیز می‌تواند برای شما جالب باشد.

معایب

 خوب بدیهی است که هزینه بیشتری نسبت به لامپهای هالوژن (شامل نگهداری) دارند و همچنین پیچیده‌تر نیز هستند، چرا که به دستگاهی به نام بالاست نیاز دارند که یک در واقع یک خازن است که ولتاژ بالای مورد نیاز برای عملکرد HIDها را ایجاد و تنظیم می‌کند.

فراموش نکنید که این چراغ‌ ها به چند ثانیه زمان برای رسیدن به روشنایی کامل نیاز دارند، و به همین دلیل است که به عنوان نور بالای جداگانه مناسب نیستند. در برخی از خودروها از HID به عنوان نور پایین و لامپ‌های استاندارد جداگانه برای نور بالا استفاده می‌شود. در مدل‌های بالاتر واحد HID به هر دو شکل کار می‌کند (که به اشتباه زنون خوانده می‌شود) و از یک سایه مکانیکی درون رفلکتور به منظور تغییر جهت پرتوی نور استفاده می‌شود.

برخی‌ از چراغ‌ های زنون می‌توانند اثرات سوئی بر سلامت انسان داشته باشند، چرا که برخی از آنها حاوی مواد سمی مانند جیوه فلزی هستند. برخی از کشورها اقدامات ویژه‌ای برای منع استفاده از آنها اعمال کرده‌اند، اما این فقط منجر به هزینه‌های تولید و تعمیر بالاتر خواهد شد.

نهایتا اینکه میزان تابش خیره‌کننده تولید شده توسط چراغ جلو ممکن است برای سایر رانندگان حاضر در مسیر آزار دهنده باشد (بخصوص ترافیک روبرو)، بنابراین باعث افزایش تعداد تصادفات و مرگ و میر جدای از سرعت زیاد و مشکلات فنی می‌شود.(سیارک)

مزایا و معایب چراغ‌های زنون

مزایا:

- طول عمر بیشتر نسبت به چراغ‌ های هالوژن

- کارآمدتر از چراغ‌ های هالوژن هستند زیرا توان کمتری مصرف کرده و نور بیشتری تولید می‌کنند.

- دید بهتر برای راننده

معایب هدلایت 

- تابش خیره‌کننده بیش از حد و در نتیجه ایجاد مشکلات بالقوه برای ترافیک روبرو

- هزینه‌ بالا

- سیستم پیچیده نسبت به لامپ‌های هالوژن

- مواد مضر که در آنها مورد استفاده قرار می‌گیرد

- به منظور رسیدن به روشنایی کامل به چند ثانیه زمان نیاز دارند

این پست را چگونه می‌بینید؟ برای شما مفید بود؟ لطفا با نوشتن کامنت در زیر ما را مطلع کنید.

چراغ‌ لیزری خودرو چیست

BMW و آئودی به سختی در حال تلاش هستند که چراغ‌ های لیزری را گسترش دهند، فناوری جدید که 1000 برابر بهتر از چراغ‌ های LED است و در عین حال بسیار جمع و جورتر است. احتمالا می‌دانید که لیزر چیز بسیار خطرناکی است و فقط می‌توانند منطقه‌ای به اندازه عرض یک سکه را روشن کنند. پس چراغ‌ های لیزری چگونه می‌توانند تبدیل به یک ایده مناسب جهت پیاده‌سازی در خودرو ها شوند؟

• چراغ‌ لیزری خودرو چیست
• مزایا چراغ‌ های لیزری
• معایب چراغ‌ های لیزری

همانند چراغ‌ های زنون که قبلا به آن اشاره شد، تکنولوژی جدید در اینجا نیز از لیزر فقط به عنوی بخشی از فرآیند تولید نور استفاده می‌کند. در واقع شما زمانی که از نور بالای خودرو استفاده می‌کنید یک مجموعه لیزری با قدرت بالا و لنزهایی در مقابل آن نخواهید داشت که همه چیز را در مقابل خود می‌سوزاند!

طبق توضیحات BMW، سستم آنها از سه لیزر آبی استفاده می‌کند که در پشت مجموعه چراغ جلو تعبیه شده است و به مجموعه کوچکی از آینه‌ها می‌تابد که انرژی آنها بر روی لنزهای کوچک حاوی گاز فسفر زردرنگ متمرکز شده است. این ماده در تماس با پرتوهای لیزر نور سفید بسیار روشن تولید می‌کند که نور حاصل از آن به سمت چراغ جلو منعکس می‌شود. پس اساسا شما به نور تولید شده توسط فسفر نگاه می‌کنید نه خود لیزر، که باعث می‌شود بتوان از این سیستم در جاده استفاده کرد.

حال اگر چراغ جلو آسیب ببیند یا از فوکوس خارج شود چه اتفاقی رخ می‌دهد؟ به گفته شرکت BMW این سیستم به صورت خودکار خاموش خواهد شد.

نور تولید شده در این پروسه می‌تواند تا 1000 برابر بیشتر از LED‌ها باشد در حالیکه از دوسوم توان آنها (یا حتی نصف) استفاده می‌شود. و به لطف وجود فسفر، درجه رنگ نور (5.500 تا 6.000 کلوین) کاملا به نور طبیعی روز (حدود 6.500 کلوین) نزدیک است.(سیارک)

چراغ‌ های لیزری جدا از قدرت بیشتر نسبت به نور LED‌، می‌توانند فاصله‌ای حدود دو برابر را روشن سازند و به اندازه کافی کوچک هستند که امکان بسته‌بندی و طراحی ظاهری آنها با انعطاف بیشتری همراه است.

نقطه ضعفی که BMW به آن اشاره کرده است  این است که فناوری‌های آنها فقط بر روی پرتوهای بالا کار می‌کند و همان‌طور که به نظر می‌رسد این به هزینه زیاد همراه است. وجود 6 لیزر با فناوری بالا در هر چراغ (در کل 12 عدد) هزینه‌ای حدود 10000$ (7.800 €) در بر خواهد داشت. این قیمت باید شامل فناوری‌های کاهنده خودکار نیز باشد چرا که هیچ یک از رانندگان مقابل نمی‌خواهند به این خورشیدهای کوچک از فاصله 600 متری (1968 فوت) خیره شود.

فناوری لیزر شرکت آئودی نیز به شیوه‌ای کاملا مشابه عمل می‌کند، فقط در هر چراغ چهار لیزر دارد. اگر بخواهیم جمع‌بندی کنیم می‌توانیم مزایا و معایب چراغ‌ های لیزری را به شرح زیر خلاصه کنیم:

مزایا چراغ‌ های لیزری

- بسیار کارآمد از نظر مصرف انرژی

- بسته‌بندی بسیار کوچک

- 1000 بار روشن‌تر از چراغ‌ های LED با محدودۀ دو برابر

معایب چراغ‌ های لیزری

- بسیار گران قیمت

- در حال حاضر نمی‌توان از آن هم برای نور پایین و هم نور بالا استفاده کرد، و نیاز به یک سیستم LED یا HID دارند

- نیاز به خنک کننده دارند چرا که حرارت ایجاد شده توسط آنها بسیار بیشتر از سیستم‌های LED است.

این پست را چگونه می‌بینید؟ برای شما مفید بود؟ لطفا با نوشتن کامنت در زیر ما را مطلع کنید.  (سیارک)  

مترجم  itrans.ir