در سیارک بخوانیم:

تاریخچه هوش مصنوعی 

هوش عملی کارآفرینان بخش اول

هوش عملی کارآفرینان بخش دوم 

هوش تجاری بخش سوم 

هوش تجاری بخش دوم

هوش تجاری /بخش اول

بزرگترین عوارض و عواقب ناشی از ناتوانی های یادگیری عباتند از:

• نتایج مدرسه که به توانایی های هوشی واقعی مربوط نیستند؛
• تاثیر منفی بر سلامت روانی - کاهش خود ارزشی، اضطراب مربوط به شرایط مدرسه و یا حتی ترس از مدرسه، مشکلات روان تنی، اختلالات عصبی
• تغییر شخصیت - تلاش برای به دست آوردن امتیاز در راه دیگری - رفتار نامناسب که منجر به فردی می شود که در نهایت توسط همسالان، پذیرفته نیست.

در میان اصول کلی متعلق به بازآموزی، توسعه عملکردهای مختل شده یا توسعه نیافته و جبران کامل و یا ناقص ناتوانی، ساخت و حمایت از توانایی یادگیری با تأکید بر این که کودکان برای عملکرد مطلوب و پر سرعت یاد نمی گیرند ، اما برای زندگی، درک و غیره یاد می گیرند. یکی از اصول مهم یادگیری موثر انگیزش مثبت و توجه به سرعت یادگیری و نیازهای فردی است .
یک پدیده قابل توجه در آموزش و پرورش کنونی مفهوم یادگیری واسطه ای است ، که بر بافت اجتماعی و فرهنگی فعالیت های آموزشی تأکید دارد. این روش از تعامل بین دانش آموز و فرد واسطه آموزش است که متفاوت از روش های دیگر آموزش به طور عمده در سه اصل است .
اصل نخست به عنوان جهت و تقابل مشخص شده است و دلالت بر به اشتراک گذاری علاقه مندی ها در یادگیری دانش آموز دارد.
آموزگار (برنامه ریز)باید اهداف آموزشی خود را نسبت به نیازهای دانش آموزانش وفق دهد و باید به صراحت آن را تدوین و فرموله کند که دانش آموزان بتوانند آنچه که آنها باید در زمان نظارت بر نحوه موفقتشان دستیابی به این اهداف تمرکز کنند ،درک کنند. یکی دیگر از ویژگی های قابل توجه یادگیری واسطه ای این است که اهداف و وظایف فعلی همپوشانی می کند. از این اصل به عنوان تعالی استفاده از دانش کسب شده در حل وظایف دیگر در شرایط و محیط های مختلف یاد می شود. ویژگی سوم یادگیری واسطه ای ،میانجیگری در اهمیت فعالیت های یادگیری است. این اصل یادگیری مرتبط به اصل یادگیری معنی دار، است که یادگیری در ارتباطات را پشتیبانی و موجب ایجاد فرصت های اعمال عصاره آنچه که در زمینه های دیگر کسب شده است، می شود و انگیزه را افزایش می دهد. یکی از مهم ترین متخصصانی که از در حمایت اجرای اصول یادگیری واسطه ای در محیط مدرسه تلاش می کرد، روانشناس آموزشی، رئوبن فئورستین Reuven Feuerstein است. او
در درجه اول خود را وقف آموزش کودکان مهاجر، یتیمان محروم محیط اجتماعی فرهنگی اختصاص داد. تفکر او تحت تاثیر آثار چند نام بزرگ در زمینه روانشناسی قرار دارد- ژان پیاژه، که مطالعه رئوین در دهه ی 1940 بر اساس نظر وی بود ، آندره Reyem، فرانسوی که با او در ایجاد تست های تشخیصی برای تعیین سطح فکری کودکان محیط های فرهنگی متفاوت کار می کرد.
کار فئورستین نزدیک به نظریه ناحیه رشد مجاور، که در آغاز قرن 20توسط L. S. ویگوتسکی ایجاد شده است
به عنوان بنیانگذار آموزش با واسطه معروف گشت. در شرایط ما، کار فئورستین به طور عمده به عنوان یک برنامه غنی سازی (تقویت)ابزاری شناخته شده است. که شامل مجموعه ای از کار و مواد آموزشی است
که واسطه توسعه استراتژی های یادگیری موثر ، عادات و مهارت های تفکر در نظر گرفته شده اند.
این برنامه عمدتا در کار با دانش آموزان ناموفق و دانش آموزانی با یک محیط فرهنگی متفاوت شناخته شده است. شامل 14 کتاب کار (ابزار نامیده می شوند) به 3 سطح از دشواری تقسیم می شوند که وابسته به دانش در موضوعات خاصی نیستند. در مقابل آموزش و پرورش که متمرکز بر محتوا است، آنها
رویه یادگیری را توسعه دادند و نه تمرکز بر اجزی مهارت یادگیری .
با توجه به نظر فئورستین و همکاران، در سال 1980،  نتایج حاصل از غنی سازی (تقویت) ابزاری است که به درستی و به طور سیستماتیک اعمال می شود، باید شامل تغییرات زیر باشد:
• درمان کمبود در محدوده عملکردهای شناختی
• تصویب شرایط اولیه ، نام ها، واژه نامه ها، عملیات و روابط ضروری در کار با تقویت ابزاری
• رشد انگیزه درونی برای یادگیری از طریق شکل دادن عادات مناسب یادگیری به عنوان پیش نیاز برای یادگیری
• افزایش زیرکی، تفکر و بینش در حل تکالیف و روابط متقابل آنها
• حمایت از استقلال در ایجاد یافته ها و اطلاعات.
همه این تغییرات پیش بینی شده و تغییراتی که با تحقیق ثابت شده اند همچنین کیفیت جذابی دارند، که به اعتقاد ما برای توسعه در دانشجویان با ناتوانی در یادگیری مهم هستند. در حوزه مشاوره برای دانشجویان با ناتوانی یادگیری ، ما سعی به اجرای یک برنامه مداخله گر آزمایشی بر اساس نظریه شرطی سازی ابزاری فئورستین داشتیم
و ما یک ارزیابی از تجربه را در محدوده این مقاله ارائه می دهیم.

2. شرح استفاده از برنامه تقویت ابزاری

برنامه مداخله گری برای مدت 6 ماه  به صورت آزمایشی در یک گروه 12 نفره دانش آموزان که مشکلات یادگیری را در خود نشان می دادند به اجرا گذاشته شد ،که اغلب به دلیل ناتوانی در یادگیری (9 نفر)،
اختلال کمبود توجه (2 نفر) و دیگر مشکلات مطالعه (1 دانش آموز) بود. دانش آموزان با پیشنهاد شرکت در برنامه حوزه ترویج فعالیت های مرکز مشاوره دانشگاه روبرو شدند.
مدرس دانشگاه (سخنران)، با دانش آموزان را به صورت منظم یک بار در هفته در یک بلوک و در طول 3 درس (X 45 3دقیقه) ملاقات کرد.گروه نهایی دانش آموزان از 9 زن و 3 مرد بود. از نظر طول زمان پژوهش، سال اول (8
دانشجو) و سال دوم (4 نفر) دانش آموز در برنامه استاد دانشگاه وجود داشت. هر درس با توجه به
توصیه نویسنده (مولف) اجرا می شد:

1. ارائه موضوعات درس.
2. آشنایی با تکالیف و جنبه داده شده به ابزار، تجزیه و تحلیل اطلاعات و موادکه برای تکمیل تکلیف، تدوین(فرموله کردن) مشکلات: وظیفه ای که شامل آماده سازی برای کار برروی خود تکلیف است، در دسترس هستند.
3. کار مستقل دانش آموزان: تکمیل تکالیف و یا پشتیبانی های فردی مورد نیاز از معلم برای هر دانش آموز.
4. بحث و گفتگو در مورد روش ها و استراتژی هایی که دانشجویان در تکمیل تکالیف خود اعمال می کنند،
شناسایی مشکلاتی که در طول کار خود می یابند، بحث در مورد راه حل های ممکن برای حل مشکلات.
5. تعمیم زیرساخت ها و اصول، که ثابت می کند قابل اعتماد و مفید است و دانش آموزان می توانند حتی در خارج از درس، ارزیابی از کار خود از آن استفاده کنند و بر یافته های مهم تاکید ورزند.
6. بحث و گفتگو در احتمالات استفاده از یافته های (اصول) درس در هر گونه شرایط در زندگی روزمره.
7. خلاصه ای از این دوره درسی، با تاکید بر آنچه دانش آموزان آموخته اند، یافته ها و یا دانشی که دانش آموز در سراسر درس با آن خو گرفته است را به یاد دارند.
به غیر از این مراحل توصیه شده، بازتاب کنترل شده از تجربه هفته قبل شرکت کنندگان ، زمانی که تمام مهارت های اقتباسی موجود به زندگی واقعی منتقل شد، همچنین به آغاز هر جلسه اضافه شد. در طی این زمان، که در آن برنامه مداخله ای به طور آزمایشی اجرا شد، شرکت کنندگان بر روی ابزارهای سطح پیشرفته کار کردند(به طور خاص آنها دستورالعمل ها را تکمیل ، طبقه بندی و شروع به کار بر روی مدارهای فضا کردند).
هنگامی که برنامه به پایان رسید، از شرکت کنندگان (پاسخ دهندگان) خواسته شد تا به پرسشنامه ارزیابی، که در آن تفکر در مورد سوالات زیر مورد نیاز بود باسخ دهند:
1. دلایل شرکت در دوره
2. سبک یادگیری، ناتوانی های یادگیری خود را شرح دهید
3. چگونه شما با مشکلات خود تا کنون مقابله کرده اید؟
4. چه چیزی بیشتر مرا تحت تاثیر قرار داد؟
5. چه توصیه برای تغییر در دفعات بعدی باید داشته باشم؟
6. آیا برنامه به سمت نیازهای من است؟
7. آیا علاقه مند به ادامه هستم؟

با توجه به تعداد پاسخ دهندگان، هدف ارزیابی ، ارزیابی کمی نبود بلکه خلاصه ای از مشوق ها برای بازخورد برنامه تشخیصی و بر فرصت های کاری آینده بوده است. نتایج نشان داد که چرا دانش آموزان شرکت داده شده در این برنامه احساس درونگرایی می کردند و در بعضی از موارد حتی مشکلات آموزشی عینی (به عنوان مثال ناتوانی مشخص در یادگیری)، احساس بهره وری نامناسب ازسبک یادگیری خود و نارضایتی از نتایج یادگیری اثبات شد. به طور کلی، دانش آموزان ناتوانی خود را در مدیریت برای سازماندهی به موقع تکالیف مطالعه خود به عنوان بزرگترین مشکل در نظر می گیرند. آنها در موردفقدان انگیزه نسبت به یادگیری ، قرار دادن مقالات آموزشی و سمینار تا آخرین لحظه، که منتج به اضطراب و فشار می شود ،شکایت می کنند. آنها همچنین به مشکلاتی در رابطه به کار با ادبیات حرفه ای ، به طور عمده در مورد موضوعاتی که در آن درک کافی از متون ندارند و قادر به خواندن منبع در زمان داده شده نیستند اعتراف می کنند. تا حالا، آنها با مشکلات خود با حضور در مشاوره، که بر اساس بسط یک تشخیص تخصصی است،روبرو شده اند (در مورد ناتوانی های یادگیری) که مهلت بیشتری را برای امتحانات و یا آزمون ایجاد کرده است ، و خانواده و بستگان همچنین پشتیبانی عالی برای دانش آموزانی اند که از لحاظ روانی مورد کمک خانواده و بستگان قرار دارند و به آنها در آماده سازی برای امتحانات می شود.

ما انواع پاسخ ها را در پاسخ به سوال "چه چیزی مرا بیشتر تحت تاثیر قرار داد؟" دریافت کردیم. دانش آموزان
از تعداد کمتری از شرکت کنندگان (در مقایسه با دروس معمول دانشگاهی)، که به آنها کمک کندتا نیاز های فردی خود را تشخیص دهند، قدردانی کردند و این به ما اجازه رسیدگی به فردیت شرکت کنندگان را می داد. ما از اظهارات ارائه شده توسط دانش آموزان این را بر داشت کردیم:
" نشست در گروه های کوچکتر استرس مرا از بین نمی برد. یک فضای دوستانه حاکم بود. من خجالتی نیستم - من می توانم بگویم که چه فکر می کنم و من طرز استفاده از بسیاری از روش های جدید را یافتم و من از همسالانم الهام می گیرم "
"این برنامه به من بال و پر داد. من به طور ناگهانی شروع به درک یادگیری به عنوان یک فعالیت سرگرم کننده کردم و من بارها و بارها با نتایج حاصل از تفکر و تلاش خودم شگفت زده شدم! من پل های جدیدی می سازم! 

ترجمه  itrans.ir

معما؛ جهت حرکت اتوبوس را تشخیص دهید.
 اتوبوس تصویر پایین به سمت جلو در حرکت است  و در حال حرکت با دنده عقب نمی باشد، حال این اتوبوس به نظر شما به سمت چپ یا راست در حرکت است ؟ اتوبوس به کدوم سمت میره 

اتوبوس به کدام سمت حرکت میکند

اتوبوس معمای به کدام سمت حرکت می کند

جواب 

این اتوبوس به کدام سمت حرکت می کند

↓

↓

↓

↓

↓

↓

↓
برای رسیدن به جواب   تست هوش اتوبوس به کدام سمت حرکت می کند  باید درب های اتوبوس را مد نظر داشته باشید در این تصویر درب ها دیده نمی شود پس در سمت دیگراتوبوس است 

در کشورهایی که  ماشین‌ها در سمت راست می‌رانند، اتوبوس مزبور به سمت چپ در حال حرکت است.

در کشورهایی که  ماشین‌ها در سمت چپ می‌رانند، اتوبوس مزبور به سمت راست در حال حرکت است.

سوالی که بدون شک هر انسانی در هر برهه از زمان با هر طبقه ی اجتماعی که دارد و در هر شرایطی که هست حتی شده یک بار از خود پرسیده است، آیا من باهوش هستم؟ اصلا معیار سنجش هوش چیست؟ از کجا بدانم چقدر باهوش هستم؟ تمرین ارتباطی به هوش دارد؟ و هزاران سوال دیگری که بار ها برایمان پیش آمده است. در این مقاله می کوشیم به برخی از سوالاتی که روزانه برای شما در خصوص هوش پیش می آید پاسخ بگوییم. اگر می خواهید به پاسخ سوال هایتان برسید با ما همراه باشید.

در طول تاریخ انسان های زیادی وجود داشته اند که همگان هوش سرشار آن ها را تحسین کرده اند از لئوناردو داوینچی و ایزاک نیوتون گرفته تا آلبرت انیشتین و استیون هاوکینگ. این ها افرادی بوده اند که تاریخ بر هوش سرشارشان تاییدیه گذاشته است. اما آیا این همه ی ماجرا است؟ آیا این افراد دارای هوش و استعدادی خدادایی بوده اند و یا رازی در پس فرمول ها و خلاقیت هایشان نهفته است؟

پاسخ درون ذهن انسان نهفته است. مغز انسان از دو نیم کره تشکیل شده است. این دو نیم کره به نوبه ی خود مسئول تمام کار های ما هستند. می توان آن را به یک کامپیوتر تشبیه کرد، این کامپیوتر دارای قسمت هایی است که هر کدام به نوبه ی خود مسئول پردازش اطلاعات ورودی هستند. این کامپیوتر با سرعتی باور نکردنی هر چه را که از حواس دیگر دریافت می کند را طبقه بندی کرده و آن ها را به دقت تحلیل می کند و با توجه به تحلیل های انجام شده برنامه ای برای واکنش به آن می نویسد و آن را در قالب عمل پس می دهد. در واقع خروجی آن با توجه به برنامه ورودی عمل می کند. اما آیا راهی برای ارتقای این ابر کامپیوتر وجود دارد؟ آیا راهی وجود دارد که فرد احساس کند باهوش است؟

پاسخ مثبت است. اما چگونه؟ پاسخ ساده ای است. تمرین و تکرار.

تعجب کرده اید نه؟

مگر می شود با تمرین و تکراری ساده هوش را ارتقا داد؟

بله که می شود حال برایتان توضیح خواهیم داد.

از همان بشر اولیه که در حال تجربه کردن و آموختن بود تا نسل امروز که ما هستیم یادگیری و تمرین و تکرار بود که به ما کمک کرد آنقدر باهوش شویم که در هر زمینه ای سعی به تلاش کنیم از هنر و موسیقی گرفته تا ریاضی و فیزیک و عرفان و فلسفه. در واقع بخش  مهمی از تکامل فکری وابسته به یادگیری است. می دانیم که ماهیچه ها اگر مدتی از آن استفاده نکنیم ضعیف می شود. ولی ورزشکاری را در نظر بگیرید که سال ها ماهیچه هایش در تکاپو بوده اند بدون شک این ماهیچه ها قدرت کنونی خود را از تمرینات سخت سال های گذشته گرفته اند. مغز انسان نیز با روندی مشابه عمل می کند. ورزش مغز انسان نیز تفکر، یادگیری و به کارگیری آن است. شما در طول عمرتان هر بخش را که بیشتر نقویت کنید، بیشتر در آن مورد باهوش به نظر می رسید. برای مثال اگر زندگی نامه ی افراد باهوش و اعجاب انگیز تاریخ را بخوانید متوجه شده اید که این افراد نیز مانند ما افرادی معمولی هستند تنها یک تفاوت با افراد دیگر دارند و این تفاوت آن است که آن ها راه خود را یافته و در آن راه تمرین و تکرار داشته اند. از شکست نهراسیده اند. برای مثال بتهونی که موسیقی اش روح و جان را نوازش می کند نا بینا بوده است. خالق شام آخر و مونالیزا یعنی داوینچی، فرزند نامشروع بازرگانی بوده است، انیشیتن و نیوتون را کودن خطاب کرده اند و به والت دیزنی گفته اند در نقاشی بی استعداد است. اما این ها محدودیت هایی بوده اند که هیچ کدام را خسته نکرده است. تاریخ خود گواه این موضوع است.

اما چطور ذهن خود را تقویت کنیم و در واقع انسان باهوشی به نظر برسیم؟

همان طور که قبلا هم بیان کردیم، مغز انسان برای تجزیه و تحلیل هر چیز بخش های جداگانه ای دارد. برای مثال شخصی به سرعت ریاضی می آموزد ولی در مقابل از درک نقاشی ها عاجز است. آیا این شخص با هوش است و یا کودن؟ معلوم است هیچ کدام تنها در ریاضی تمرین کرده است و به مهارت لازم دست پیدا کرده است در مقابل کمتر به حیطه ی هنر پرداخته در نتیجه از درک آن احساس ناتوانی می کند. هر بخش از مغز را که بیشتر تقویت کنید بیشتر در آن باهوش خواهید بود یعنی در واقع راحت تر مطالب مربوط به آن بخش را ذهن شما تجزیه و تحلیل و درک می کند. سعی کنید خود را محدود نکنید.

به یاد داشته باشید که در گذشته سعی می کردند با تست هوش افراد را طبقه بندی کنند اما امروزه این روش کمتر به کار برده می شود زیرا انسان بسیار پیچیده تر از آن است که با چند تست هوش بگوییم با هوش یا کودن با معمولی است.

امروزه از جنبه های مختلف هوش انسان بررسی می شود و دیده شده است انسان هایی با محدودیت های ذهنی از پس کار های جالب توجهی بر آمده اند. این نشان می دهد که انسان اگر در جایی نقصی داشته باشد مغز سعی می کند آن را در جایی دیگر جبران کند. ذهن انسان آنقدر پیچیده است که با پیشرفت علم هر روز قسمت جدیدی از نحوه ی عملکرد آن کشف می شود. . هر روز مقیاس های جدیدی برای اندازه گیری و سنجش هوش در نظر گرفته می شود.

اما این که یک شخص از کجا بداند با هوش است یا نه کار دشواری است زیرا عوامل بسیاری در این که یک فرد تا چه حد می تواند هوش خود را بسنجد دخیل است. از جمله:

علاقه، میزان تمرین و اعتماد به نفس.

این سه از همه تاثیر گذار تر هستند. حال چرا علاقه را در درجه ی اول قرار داده ایم؟ زیرا این علاقه است که ما را به سمت و سوی کار هایی که انجام می دهیم پیش می برد. کسی که غذایی را دوست دارد با ولع و اشتهایی سیری نا پذیر از آن می خورد. اما اگر غذایی را دوست نداشته باشد ممکن است حتی آن را بالا بیاورد. علاقه به تقویت هوش نیز مانند غذا خوردن است. فردی که به نقاشی علاقه مند است ساعت ها مشغول تمرین است اما انگار برایش چند دقیقه گذشته است. اشتهای سیری نا پذیر به یادگیری مثلا نحوه ی سایه ی روشن و سه بعدی سازی در او به قدری قوی است که ساعت ها برایش شبیه به دقیقه است. اما عدم علاقه به مثلا فلسفه باعث شده است بار ها به خود بگوید اگزیستانسیالیزم چه بود دیگر؟ چقدر پیچیده به نظر می رسد من چقدر کودن هستم که نمی توانم چیزی از فلسفه بیاموزم اصلا آن را دوست ندارم. پس من در آن استعداد ندارم و در نتیجه تمرین در آن بی فایده بوده و من آنقدر باهوش نیستم که این مطالب را بیاموزم. در همین جا عدم اعتماد به نفس نیز کاری می کند که فرد از برخورد دوباره با مطالب فلسفی به هراس افتاده و به خود بقبولاند که باهوش نیست.

در صورتی که با کمی تمرین و کمی مطالعه ی بیشتر فرد پی می برد که تا چه حد فلسفه با هنر درآمیخته است. چیز جالبی که وجود دارد این است که از لحاظ علمی ثابت شده است که اگر فرد یک بار به خود بگوید که نمی تواند کاری را انجام دهد آنقدر بر روی ذهن و باور خود تاثیر می گذارد که لازم است هفده بار به این فرد گفته شود که می تواند این کار را انجام دهد. پس قدرت تفکر و بالابردن اعتماد به نفس را در خود دست کم نگیرید.

این ها تنها مثال های کوچکی برای پاسخ های کوچکتر به پرسش های بزرگ هستند. همواره بشر در تکاپو برای یادگیری است و بر سر راهش چالش هایی نیز وجود دارد که می تواند با آن ها خود را محک بزند.  

پس دفعه ی بعد اعتماد به نفس داشته و سعی کنید اگر در کاری شکست خوردید و یا کسی به شما گفت با هوش نیستید نا امید نشده و سعی کنید با تمرین و تکرار به خود ثابت کنید اشرف مخلوقات از آن چیزی که به نظر می رسد باهوش تر است.

شاد باشید

خوب شایداین تست هوش برای خیلی ها ساده باشه اما بعضی از آدما اصلا حوصله ندارن یک کم زمان بذارن و فکر کنند. جواب در بخش نظرات می آید.

مثال کلاسیک خوش بینی، نیمه پر لیوان است، فرض کنید یک لیوان نیمه پر دارید. از افراد مختلفی می خواهید وضعیت را توصیف کنند. برخی به نیمه پر لیوان و برخی به نیمه خالی لیوان اشاره می کنند.

افرادی که نیمه پر لیوان را می بینند افراد خوش بینی هستند که در شرایط یکسان فکر مثبتی دارند. تحقیقات نشان داده خوش بینی ممکن است ژنتیکی باشد و مقدار سروتونین بالاتری در مغز خود داشته باشند.

افراد بدبین ممکن است حتی بیشتر از افراد خوش بینی زندگی کنند ولی کیفیت زندگی پایین تر احساس می کنند. افراد بد بین به سراغ مواد مخدر نمی روند، کارهای خطرناک نمی کنند، با ریسک کمتری زندگی می کنند. این افراد به دلیل انتخاب های سخت و سر سختانه مطمئنا بیشتر عمر خواهند کرد.

انسان ها به صورت ذاتی بدبین نیستند و شرایط محیطی در ایجاد حس بدبینی بسیار موثر است، مغز انسان به گونه ای طراحی شده افکار منفی را فراموش می کند و بیشتر روی موارد مثبت تمرکز دارد. 

هوش یا خوش بینی

با درنظر داشتن موارد بالا، ما می توانیم خوش بینی را به کودکان بیاموزیم، هوش کاملا ژنتیکی است و درباره آن کاری از دست ما بر نمی آید. در شرایط مساوی هوشی، کودک خوش بین بسیار موفق تر خواهد بود. او همیشه با امید به گرفتن نتیجه کار را ادامه می دهد و به سختی نا امید می شود. کودک بدبین حتی قبل از شروع کار امیدی به موفقیت ندارد. شاید اصلا کار یا فعالیت جدید را شروع نکند.

پس به کودکان خود خوش بینی را آموزش دهیم.

واقع بینی

واقع بینی در برابر خوش بینی و بد بینی قرار می گیرد، این افراد بدبین نیستند و واقع گرا هستند. مثلا هیچ وقت در قرعه کشی شرکت نمی کنند، نه به این دلیل که احتمال می دهند برنده نمی شود، چون با یک حساب و کتاب ساده می توان شانس برنده را مشخص کرد و این احتمال بسیار پایین است. 

بدبینی

بدبینی همیشه بد نیست، همانطور که در بالا ذکر شد، افراد بدبین عمر بیشتری می کنند چون زندگی سالم تری دارند ولی واقعا لازم نیست برای داشتن زندگی سالم عینک بدبینی بزنیم می توانیم حد تعادل بین بدبینی و واقع بینی را رعایت کنیم و در نهایت به اتفاقات به چشم مثبت نگاه کنیم.

بدبینی و خوش بینی در فکر ما هستند، ما در برخورد با هر اتفاقی می توانیم آن را به بدترین شکل ممکن یا بهترین حالت ممکن تصور کنیم و با ان برخورد کنیم. 

همین امروز عینک بدبینی را بردارید تا دنیا به شما لبخند بزند، لحظات زیبای زندگی را با یک حال بد برای خانواده و دوستان تلخ نکنید.

1. توانایی برقراری ارتباط با دیگران

2. هدفمند بودن

3. تفکر خلاق داشتن