خطرناک ترین نقاط کره زمین بخش چهارم
محمد رضا عاشوریدر۱۴۰۳/۲/۱۸جزیره کلیپرتون
این جزیره که اکنون از متعلقات فرانسه به شمار می رود، زمانی از مستعمره های مکزیک بود که برای منظور معادن آن مورد بهره برداری قرار می گرفت، اما اتفاق ناخوشایندی که در این جزیره افتاد سبب شد تا دیگر کسی این مکان دور افتاده را برای سکونت انتخاب نکند. در سال 1914 که مکزیک از این جزیره مستعمره خود بهره برداری می کرد، حدود صد نفر در آن به زندگی و کار می پرداختند. ناگفته نماند که بیشتر سطح این جزیره زمین بایر است و خیلی برای سکونت گزینه مناسبی نیست، اما طی آن سالیان که با انقلاب مکزیک همراه شد، به خاطر جود نا به سامانی که در مکزیک پدید آمد، دیگر فرستادن منابع غذایی و سایر امکانات لازم برای گذران زندگی این صد نفر به طور کامل قطع شد و آن ها مجبور شدند برای زنده ماندن راهی پیدا کنند. تلاش های آن ها اما برای دست یابی به این مهم بی نتیجه ماند و تنها سه سال پس از اینکه ارسال منابع غذایی و امکانات از مکزیک به طور کلی قطع شد، بیشتر جمعیت این جزیره به خاطر گرسنگی و بیماری از دنیا رفتند، تا آن جا که تنها پانزده نفر زنده ماندند که شامل زنان و کودکان بودند و تنها یک مرد در میان آن ها بود. متأسفانه شرایط بد روحی یا هر چیز دیگری سبب شد تا آن مرد خود را پادشاه جزیره بخواند و شروع به تجاوز به زنانی که زنده مانده بودند و کشتن آن ها کرد. در نهایت اما یکی از این زنان توانست این مرد را از پا در آورد. تمامی کسانی که از این همه سال و اتفاق جان سالم به در بردند تعدادشان به چهار زن و هفت کودک می رسید که توسط یکی از قایق های متعلق به نیروی دریایی آمریکا که از آن منطقه عبور می کرد، نجات یافتند.
جزیره ای در قطب جنوب
زابل، ایران
شهر زابل که در ایران واقع شده است، یکی از مناطقی است که به خاطر طوفان های شدید شن اش شناخته شده است. فصل تابستانبرای مردم زابل بسیار ناراحت کننده است ، چرا که باید خود را برای صد و بیست روز باد و طوفان و خاک آماده کنند. این آماری است که توسط مرکز جهانی تحقیقات جغرافیایی منتشر شده است. بنا به این آمار طوفان های شن در فصل تابستان در زابل به اوج خود می رسند و این زمانی است که خاک و دیگر ریزگردهای موجود در هوا، شهر را بمباران می کند. علت اصلی این ماجرا خشکی بی اندازه ای است که در اطراف این شهر به وجود آمده است و طی چند دهه اخیر، تقریباً تمامی منابع آبی اطراف شهر خشک شده اند و دمای بالای هوا نیز از دیگر عوامل این طوفان ها است.
بنا به تحقیقات صورت گرفته، اگر سی دقیقه هوای این شهر را تنفس کنید، تمامی عوامل مثبتی که از سی دقیقه ورزش کردن برای بدن فراهم شده است، از بین می رود. در سال 2016، سازمان رسمی سلامت جهانی، زابل را به عنوان آلوده ترین شهر جهان از نظر هوا و ریزگرد های موجود در آن معرفی کرد.
آرمرو، کلمبیا
در سال 1985 بود که یک کوه آتش فشانی، که تا آن زمان فعالیتی از خود نشان نداده بود، نا گهان فوران کرده و یکی از شهرهای کلمبیا را به خاکستر نشاند. مواد مذابی که از این کوه خارج شد، به اندازه ای حرارت داشت که سبب آب شدن سنگ و صخره هایی شد که سطح بیرونی کوه را تشکیل می دادند. در نهایت به خاطر فشار و لرزه ای که سطح زمین های نزدیک به کوه وارد آورد، خسارت جبران ناپذیری به شهر کوه پایه ای آرمور کلمبیا وارد آمد. متأسفانه در آن سال چیزی حدود بیست هزار نفر از کل بیست و نه هزار نفری که ساکن این شهر بودند، به خاطر فعالیت ناگهانی آتشفشان جان خود را از دست دادند. این آمار، این فعالیت آتش فشانی را بدل به مرگ بار ترین آتش فشانی می کند که بشر از سال 1500 میلادی به بعد به خود دیده است. پس از آن فعالیت اولیه، هنوز هم گاه به گاه مقداری مواد مذاب از دهانه این کوه آتشفشانی خارج می شود و به همین خاطر است که نزدیکی به آن به هیچ عنوان کار عاقلانه ای نیست و مردمی هم که جان سالم از این حادثه به در برده بودند، شهر را ترک کردند.
هزری باغ، بنگلادش
دالول، اتیوپی
دو آمار در خصوص این شهر وجود دارد که شاید برایتان جالب توجه باید. دالول که در صحرای داناکیل در کشور اتیوپی جای گرفته است، میانگین سالانه دمایش، به عنوان بالاترین دمای موجود بر روی کره زمین شناخته شده است که به رقمی معادل با صد و پنج درجه سانتی گراد بالای صفر می رسد که در نوع خود قابل توجه است، در کنار این حرارت بالای هوا، این منطقه به عنوان یکی از دور افتاده ترین نقاط بر روی کره زمین نیز شناخته می شود. در نزدیکی این شهر یک کوه آتش فشانی نیز وجود دارد که آخرین فعالیت ثبت شده آن به سال 2011 باز می گردد. در میان شهر و کوه آتش فشانی نیز یک صحرای بی آب و علف وجود دارد که طوفان های پیاپی شن و فصل های بسیار گرم بهارش، به آن رنگ به خصوصی داده است که به رنگ نئون می ماند و به قدری ظاهر این منطقه را مخوف و ترسناک کرده است که تنها عشایری که برای مدت ها است در مناطق اطراف آن زندگی می کنند، جرأت این را دارند که آن را خانه و وطن خود بدانند. دالول در گذشته دور برای منظور معادن آن مورد بهره برداری قرار می گرفته است و در نهایت در سال 1960 به طور کلی خالی از سکنه شد و از آن زمان تا کنون این اوضاع ادامه پیدا کرده است.
دریاچه نیوس، کامرون
جزیره تیناکولا
جزایر آنتی پودز، نیوزیلند
طی سالیان گذشته و در طول تاریخ، تلاش های بسیاری برای قابل سکونت کردن این منطقه صورت گرفته است و البته تمامی این تلاش ها بی نتیجه مانده است، چرا که شرایط در این جزایر به گونه ای است که به هیچ عنوان امکان زندگی انسان، حیوان و حتی گونه های گیاهی در آن وجود ندارد. به طور معمول از این جزیره برای منظور رهایی از بدنه هواپیماهایی که سقوط می کنند و نیز بدنه کشتی هایی که دیگر مورد استفاده قرار نمی گیرند استفاده می شود و به همین خاطر است که در صورتی که کسی در جزیره گرفتار شود به این سادگی ها نمی توان اقدام به نجات آن فرد کرد. در سال 1978 اما، مقامات دولت نیوزلند اقداماتی جدید انجام داده و نام این جزیره را به عنوان یکی از میراث ملی نیوزلند ثبت کردند.
درژینسک، روسیه
بنا به اطلاعاتی که در مقاله ای در روزنامه تایمز آمریکا منتشر شد، درژینسک شهری است در روسیه که متحمل سنگین ترین ضرر هایی شد که هریک از شهر های روسیه در طی دوران جنگ سرد به واسطه تولید سلاح هایی که توسط دولت شوروی سابق صورت می گرفت، دیده بودند. مقامات شوروی برای ساخت سلاح، مجبور بودند ضایعات حاصل از این تولیدات را در شهر های اطراف بریزند. درژینسک، شهری بود که چیزی حدود سیصد هزار تن از این ضایعات در آن ریخته شد. ضایعاتی که به طور معمول متشکل از عناصر و مواد خطرناک شیمیایی بودند. مردمی که در این منطقه مانده اند و قصد ترک کردن شهر خود را نداشته و ندارند، بنا به اطلاعات به دست آمده، به شدت افسرده و آزرده خاطر هستند و مشکلات روانی زیادی را تحمل می کنند. یکی از عوامل این اختلالات روانی می تواند آب به شدت آلوده این شهر باشد که هفده میلیون بار، آلوده تر از آن چیزی است که توسط مرکز سلامت جهانی به عنوان آب استاندارد برای نوشیدن شناخته شده است.
جزیره سنتینل شمالی
این جزیره که بخشی از سلسله جزایری است که در شمال اقیانوس هند واقع شده اند، بر خلاف بیشتر مواردی که تا کنون ذکر شده است، خالی از سکنه نیست، با این تفاوت که سکنه ای که در این جزیره حضور دارند، طی سالیان زیادی از هر گونه ارتباط با دنیای بیرون محروم بوده اند و به همین خاطر سبک زندگی به خصوصی دارند و به شدت زندگی متفاوتی از انسان های متمدن امروزی تجربه می کنند. زمانی که کسی قصد رفتن به این جزیره را داشته باشد، همانند این که جن به سراغشان آمده باشد، به جنگل های انبوه واقع در جزیره می گریزند و یا با نیزه و تیر و کمان به جان کسانی می افتند که پای به این جزیره گذاشته باشند، حتی اگر این افراد مأمورینی باشند که از جانب دولت به جزیره فرستاده شده باشند. تا کنون قتل تعدادی ماهیگیر که به آب های نزدیک به این جزیره وارد شده بوده اند، ثبت شده است. به همین خاطر بود که در نهایت مقامات و سازمان های دولتی، تدابیری اندیشدند تا از ورود افراد معمولی به جزیره خود داری کنند و مردم بومی ساکن آن را به حال خود بگذارند. فعالیت هایی که در جزیره جریان دارد، از فاصله بسیار دور و بوسیله دوربین و تصاویر ماهواره ای زیر نظر گرفته شده است و بنا به اطلاعات به دست آمده، مردم بومی جزیره، برای گذران زندگی خود به شکار حیوانات موجود در جزیره و ماهیگری اکتفا کرده و هنوز قادر به کشاورزی و روشن کردن آتش برای گرما و پخت و پز نشده اند. تعداد افراد بومی ساکن در جزیره مشخص نیست و مقامات رقمی میان پنجاه تا پانصد نفر را برای تعداد ساکنین آن تخمین زده اند.ترجمه itrans.ir
در سیارک بخوانیم: