خطرناک ترین نقاط کره زمین بخش چهارم

در

جزیره کلیپرتون

این جزیره که اکنون از متعلقات فرانسه به شمار می رود، زمانی از مستعمره های مکزیک بود که برای منظور معادن آن مورد بهره برداری قرار می گرفت، اما اتفاق ناخوشایندی که در این جزیره افتاد سبب شد تا دیگر کسی این مکان دور افتاده را برای سکونت انتخاب نکند. در سال 1914 که مکزیک از این جزیره مستعمره خود بهره برداری می کرد، حدود صد نفر در آن به زندگی و کار می پرداختند. ناگفته نماند که بیشتر سطح این جزیره زمین بایر است و خیلی برای سکونت گزینه مناسبی نیست، اما طی آن سالیان که با انقلاب مکزیک همراه شد، به خاطر جود نا به سامانی که در مکزیک پدید آمد، دیگر فرستادن منابع غذایی و سایر امکانات لازم برای گذران زندگی این صد نفر به طور کامل قطع شد و آن ها مجبور شدند برای زنده ماندن راهی پیدا کنند. تلاش های آن ها اما برای دست یابی به این مهم بی نتیجه ماند و تنها سه سال پس از اینکه ارسال منابع غذایی و امکانات از مکزیک به طور کلی قطع شد، بیشتر جمعیت این جزیره به خاطر گرسنگی و بیماری از دنیا رفتند، تا آن جا که تنها پانزده نفر زنده ماندند که شامل زنان و کودکان بودند و تنها یک مرد در میان آن ها بود. متأسفانه شرایط بد روحی یا هر چیز دیگری سبب شد تا آن مرد خود را پادشاه جزیره بخواند و شروع به تجاوز به زنانی که زنده مانده بودند و کشتن آن ها کرد. در نهایت اما یکی از این زنان توانست این مرد را از پا در آورد. تمامی کسانی که از این همه سال و اتفاق جان سالم به در بردند تعدادشان به چهار زن و هفت کودک می رسید که توسط یکی از قایق های متعلق به نیروی دریایی آمریکا که از آن منطقه عبور می کرد، نجات یافتند.

جزیره ای در قطب جنوب

سراسر این جزیره به سختی می توان علائمی از حیات و زندگی پیدا کرد. نود و هشت درصد سطح این جزیره پوشیده از توده های بزرگ یخ زده است و دو درصد باقی مانده هم صخره هایی هستند که در سطح زمین وجود دارند و عملاً امکان رویش گیاه در آن ها وجود ندارد. این جزیره، سرد ترین و خشک ترین نقطه بر روی کره زمین را از لحاظ آب و هوایی دارد و به سرمای هوا، باید باد های شدید و طوفان های موسمی را نیز بیفزاییم. میانگین دمای هوا در این منطقه معمولاً پایین تر از نقطه انجماد است. چیزی که بسیاری این جزیره را به خاطر آن می شناسند، زمستان های طولانی آن است که به طور معمول هوا در طول این فصل در جزیره تاریک است. با وجود این که کشور های بسیاری گاه به گاه در این جزیره مراکز تحقیقاتی احداث می کنند، گونه های جانوری و گیاهی بسیاری کمی در آن مشاهده شده است و شاید تعداد این گونه ها به تعداد انگشت های دست هم نرسد. به همین خاطر است که بیشتر غذای مورد نیاز کسانی که پا به این جزیره می گذارند از نقاط دیگر برای شان ارسال می شود.

زابل، ایران

شهر زابل که در ایران واقع شده است، یکی از مناطقی است که به خاطر طوفان های شدید شن اش شناخته شده است. فصل تابستانبرای مردم زابل بسیار ناراحت کننده است ، چرا که باید خود را برای صد و بیست روز باد و طوفان و خاک آماده کنند. این آماری است که توسط مرکز جهانی تحقیقات جغرافیایی منتشر شده است. بنا به این آمار طوفان های شن در فصل تابستان در زابل به اوج خود می رسند و این زمانی است که خاک و دیگر ریزگردهای موجود در هوا، شهر را بمباران می کند. علت اصلی این ماجرا خشکی بی اندازه ای است که در اطراف این شهر به وجود آمده است و طی چند دهه اخیر، تقریباً تمامی منابع آبی اطراف شهر خشک شده اند و دمای بالای هوا نیز از دیگر عوامل این طوفان ها است.

 

بنا به تحقیقات صورت گرفته، اگر سی دقیقه هوای این شهر را تنفس کنید، تمامی عوامل مثبتی که از سی دقیقه ورزش کردن برای بدن فراهم شده است، از بین می رود. در سال 2016، سازمان رسمی سلامت جهانی، زابل را به عنوان آلوده ترین شهر جهان از نظر هوا و ریزگرد های موجود در آن معرفی کرد.

آرمرو، کلمبیا

 

در سال 1985 بود که یک کوه آتش فشانی، که تا آن زمان فعالیتی از خود نشان نداده بود، نا گهان فوران کرده و یکی از شهرهای کلمبیا را به خاکستر نشاند. مواد مذابی که از این کوه خارج شد، به اندازه ای حرارت داشت که سبب آب شدن سنگ و صخره هایی شد که سطح بیرونی کوه را تشکیل می دادند. در نهایت به خاطر فشار و لرزه ای که سطح زمین های نزدیک به کوه وارد آورد، خسارت جبران ناپذیری به شهر کوه پایه ای آرمور کلمبیا وارد آمد. متأسفانه در آن سال چیزی حدود بیست هزار نفر از کل بیست و نه هزار نفری که ساکن این شهر بودند، به خاطر فعالیت ناگهانی آتشفشان جان خود را از دست دادند. این آمار، این فعالیت آتش فشانی را بدل به مرگ بار ترین آتش فشانی می کند که بشر از سال 1500 میلادی به بعد به خود دیده است. پس از آن فعالیت اولیه، هنوز هم گاه به گاه مقداری مواد مذاب از دهانه این کوه آتشفشانی خارج می شود و به همین خاطر است که نزدیکی به آن به هیچ عنوان کار عاقلانه ای نیست و مردمی هم که جان سالم از این حادثه به در برده بودند، شهر را ترک کردند.

هزری باغ، بنگلادش

هزری باغ، شهری است که در نزدیکی پایتخت بنگلادش، داکا، جای گرفته است و به عنوان منبعی برای دفع زباله های شهر های اطراف استفاده می شود و همین عامل آن را به یکی از آلوده ترین نقاط دنیا تبدیل کرده است. هزاران تکه پلاستیک موجود در شهر، در کنار زباله های دیگر سبب افزایش چشم گیر مواد شیمیایی و گاز های سمی ای شده است که به طور قابل توجهی آب و هوای این شهر را تحت تأثیر قرار داده اند. سوختگی های موضعی ناشی از اسید موجود در هوا، درد های جسمانی، گیجی و منگی و اختلالات و بیماری های بسیاری دیگر، در میان کارگران و مردمی که در این شهر سکونت دارند، شایع است. این آمار و اطلاعاتی است که توسط دیده بان حقوق بشر اعلام شده است. همان گونه که پیش از این نیز عنوان شد، نام این شهر به عنوان یکی از آلوده ترین نقاط روی کره زمین ثبت شده است.

 

دالول، اتیوپی

دو آمار در خصوص این شهر وجود دارد که شاید برایتان جالب توجه باید. دالول که در صحرای داناکیل در کشور اتیوپی جای گرفته است، میانگین سالانه دمایش، به عنوان بالاترین دمای موجود بر روی کره زمین شناخته شده است که به رقمی معادل با صد و پنج درجه سانتی گراد بالای صفر می رسد که در نوع خود قابل توجه است، در کنار این حرارت بالای هوا، این منطقه به عنوان یکی از دور افتاده ترین نقاط بر روی کره زمین نیز شناخته می شود. در نزدیکی این شهر یک کوه آتش فشانی نیز وجود دارد که آخرین فعالیت ثبت شده آن به سال 2011 باز می گردد. در میان شهر و  کوه آتش فشانی نیز یک صحرای بی آب و علف وجود دارد که طوفان های پیاپی شن و فصل های بسیار گرم بهارش، به آن رنگ به خصوصی داده است که به رنگ نئون می ماند و به قدری ظاهر این منطقه را مخوف و ترسناک کرده است که تنها عشایری که برای مدت ها است در مناطق اطراف آن زندگی می کنند، جرأت این را دارند که آن را خانه و وطن خود بدانند. دالول در گذشته دور برای منظور معادن آن مورد بهره برداری قرار می گرفته است و در نهایت در سال 1960 به طور کلی خالی از سکنه شد و از آن زمان تا کنون این اوضاع ادامه پیدا کرده است.

دریاچه نیوس، کامرون

دریاچه نیوس، خصوصیاتی ویژه و منحصر به فرد دارد که آن را بسیار مشهور و متمایز از سایر دریاچه های روی کره زمین کرده است؛ این دریاچه که در نزدیکی مرکز فعالیت آتش فشانی در زیر پوسته زمین قرار دارد، قابلیت انفجاری دارد. پوسته زمین در اعماق این دریاچه، همانگونه که عنوان شد، در نزدیکی مراکز فعالیت آتش فشانی قرار دارد و به همین خاطر است که حاوی عناصری چون کربن دی اکسید است و این عناصر خود را وارد آب دریاچه می کند و البته هوای اطراف دریاچه نیز تحت تأثیر این کربن دی اکسید قرار می گیرد. البته به طور معمول اتفاق به خصوصی در این دریاچه ثبت نشده بود تا این که در سال 1986 طی اتفاقی ناگهانی پوسته زیرین زمین شروع به فعالیت کرده و سبب می شود چیزی حدود یک میلیون تن کربن دی اکسید، از سطح دریاچه، به صورت ابری سیاه رنگ به سمت آسمان برود. این میزان کربن دی اکسید به سادگی می تواند تمامی اکسیژن موجود در هوا را مقهور خود کند و به همین خاطر بود که در آن سال تمامی 1700 سکنه نزدیکی دریاچه، به همراه سه هزار و پانصد دامی که در اختیار داشتند از دنیا رفتند. این نخستین خفگی ای بود که در تاریخ بشر به علت عوامل طبیعی روی می داد و تا این حد تلفات داشته است. خطر تکرار شدن چنین اتفاقی باز هم وجود دارد و نیز دیواره های دریاچه طی سالیان متمادی که در معرض چنین فعالیت هایی بوده است، به شدت ضعیف شده و استحکام سابق را ندارد و همین موضوع سبب افزایش احتمال راه افتادن سیل آب ها را در پی دارد، با وجود تمامی این خطرات، مردم اطراف باز هم در مناطق نزدیک به این دریاچه سکونت کرده اند.

جزیره تیناکولا

سلسله جزایری در میان آب های اقیانوس آرام وجود دارد که با نام جزایر سلیمانیه شناخته می شود و تیناکولا نیز، یک جزیره آتش فشانی و متروکه است که بخشی از این سلسله جزایر را تشکیل می دهد. سکونت در این جزیره به شدت خطرناک است و هر آن احتمال فوران مذاب از آتش فشان هایی دارد که دهانه شان به سطح زمین راه دارد. در سال های 1840 و نیز 1971 افرادی وارد این جزیره شده و قصد سکونت در آن را داشتند که همگی به خاطر فعالیت های آتش فشانی و عوامل طبیعی از بین رفتند و هیچ یک از دو گروه موفق به سکونت در این جزیره خطرناک نشدند. البته فوران های آتش فشانی تنها عاملی نیست که این جزیره را تا این حد خطرناک کرده است؛ بخش اعظم این جزیره به خاطر فعالیت های مداوم زیر زمینی، پوشیده از خاکستر شده است و در کنار این موضوع امکان روی دادن زمین لرزه نیز در جزیره وجود دارد. همه این عوامل باعث شده است تا کرانه جزیره نیز که به دریا راه دارد به هیچ عنوان برای لنگر انداختن کشتی و قایق مناسب نباشد.

جزایر آنتی پودز، نیوزیلند

طی سالیان گذشته و در طول تاریخ، تلاش های بسیاری برای قابل سکونت کردن این منطقه صورت گرفته است و البته تمامی این تلاش ها بی نتیجه مانده است، چرا که شرایط در این جزایر به گونه ای است که به هیچ عنوان امکان زندگی انسان، حیوان و حتی گونه های گیاهی در آن وجود ندارد. به طور معمول از این جزیره برای منظور رهایی از بدنه هواپیماهایی که سقوط می کنند و نیز بدنه کشتی هایی که دیگر مورد استفاده قرار نمی گیرند استفاده می شود و به همین خاطر است که در صورتی که کسی در جزیره گرفتار شود به این سادگی ها نمی توان اقدام به نجات آن فرد کرد. در سال 1978 اما، مقامات دولت نیوزلند اقداماتی جدید انجام داده و نام این جزیره را به عنوان یکی از میراث ملی نیوزلند ثبت کردند.

درژینسک، روسیه

بنا به اطلاعاتی که در مقاله ای در روزنامه تایمز آمریکا منتشر شد، درژینسک شهری است در روسیه که متحمل سنگین ترین ضرر هایی شد که هریک از شهر های روسیه در طی دوران جنگ سرد به واسطه تولید سلاح هایی که توسط دولت شوروی سابق صورت می گرفت، دیده بودند. مقامات شوروی برای ساخت سلاح، مجبور بودند ضایعات حاصل از این تولیدات را در شهر های اطراف بریزند. درژینسک، شهری بود که چیزی حدود سیصد هزار تن از این ضایعات در آن ریخته شد. ضایعاتی که به طور معمول متشکل از عناصر و مواد خطرناک شیمیایی بودند. مردمی که در این منطقه مانده اند و قصد ترک کردن شهر خود را نداشته و ندارند، بنا به اطلاعات به دست آمده، به شدت افسرده و آزرده خاطر هستند و مشکلات روانی زیادی را تحمل می کنند. یکی از عوامل این اختلالات روانی می تواند آب به شدت آلوده این شهر باشد که هفده میلیون بار، آلوده تر از آن چیزی است که توسط مرکز سلامت جهانی به عنوان آب استاندارد برای نوشیدن شناخته شده است.

جزیره سنتینل شمالی

این جزیره که بخشی از سلسله جزایری است که در شمال اقیانوس هند واقع شده اند، بر خلاف بیشتر مواردی که تا کنون ذکر شده است، خالی از سکنه نیست، با این تفاوت که سکنه ای که در این جزیره حضور دارند، طی سالیان زیادی از هر گونه ارتباط با دنیای بیرون محروم بوده اند و به همین خاطر سبک زندگی به خصوصی دارند و به شدت زندگی متفاوتی از انسان های متمدن امروزی تجربه می کنند. زمانی که کسی قصد رفتن به این جزیره را داشته باشد، همانند این که جن به سراغشان آمده باشد، به جنگل های انبوه واقع در جزیره می گریزند و یا با نیزه و تیر و کمان به جان کسانی می افتند که پای به این جزیره گذاشته باشند، حتی اگر این افراد مأمورینی باشند که از جانب دولت به جزیره فرستاده شده باشند. تا کنون قتل تعدادی ماهیگیر که به آب های نزدیک به این جزیره وارد شده بوده اند، ثبت شده است. به همین خاطر بود که در نهایت مقامات و سازمان های دولتی، تدابیری اندیشدند تا از ورود افراد معمولی به جزیره خود داری کنند و مردم بومی ساکن آن را به حال خود بگذارند. فعالیت هایی که در جزیره جریان دارد، از فاصله بسیار دور و بوسیله دوربین و تصاویر ماهواره ای زیر نظر گرفته شده است و بنا به اطلاعات به دست آمده، مردم بومی جزیره، برای گذران زندگی خود به شکار حیوانات موجود در جزیره و ماهیگری اکتفا کرده و هنوز قادر به کشاورزی و روشن کردن آتش برای گرما و پخت و پز نشده اند. تعداد افراد بومی ساکن در جزیره مشخص نیست و مقامات رقمی میان پنجاه تا پانصد نفر را برای تعداد ساکنین آن تخمین زده اند.ترجمه  itrans.ir

در سیارک بخوانیم:

خطرناک ترین نقاط کره زمین بخش اول 

خطرناک ترین نقاط کره زمین بخش دوم 

خطرناک ترین نقاط کره زمین بخش سوم  

نظرات

در ادامه بخوانید...

خطرناک ترین نقاط کره زمین بخش اول

در

سالیان بسیاری از زندگی انسان بر روی کره زمین می گذرد، با این وجود، پس از گذر صده ها  و هزاره ها، هنوز هم نقاطی بر روی کره زمین وجود دارند که زندگی در آن ها ممکن نیست و به گونه ای ممکن است به بهای جان افرادی تمام شود که پا به این نقاط دور افتاده می گذارند. در این مقاله قصد داریم اطلاعات دقیق تری در خصوص خطرناک ترین نقاط روی کره زمین در اختیار شما بگذاریم . با (سیارک)همراه شوید.

جزیره مارها در برزیل

اگر کمی از کرانه دریایی که برزیل در آستانه خود می بیند پا فراتر نهیم و به جزیره ها اطراف سرک بکشیم، با جزیره ای مواجه خواهیم شد که با نام جزیره مارها شناخته می شود. مشخصاً احتیاج به توضیح به خصوصی برای انتخاب این نام برای جزیره لازم نیست، با این حال، وجود گونه های بسیار خطرناک مارها (مار افعی و مار کبری از این قبیل اند) باعث انتخاب این نام شده است. زهری که به واسطه نیش اکثر گونه های مار های این جزیره وارد بدن فرد می شود، به قدری خطرناک است که می تواند ظرف کمتر از یک ساعت فرد را از پای در آورد که با توجه به دور افتاده بودن جزیره و نبود امکانات پزشکی می تواند بسیار خطرناک باشد. در حقیقت پیدایش و تکثیر این گونه های مختلف به خاطر افزایش سطح دریا بود که خاک جزیره را از سایر نقاط نزدیک به آن جدا کرد. بنا به تحقیقاتی که در این جزیره صورت گرفته است، چیزی بالغ بر چهار هزار مار در آن وجود دارد که معادل با یک مار در هر متر مربع این جزیره می شود. نتایج این تحقیقات در مجله ای با نام «اسمیتونیان» منتشر شد و بنا به همین نتایج، این جزیره بیشترین تعداد مار در کره زمین را در خود جای داده است. البته این در مقایسه با مکان هایی است که انسان قادر به شناسایی و انجام بررسی در آن ها بوده است. نیروی دریایی برزیل، به شدت از رفتن و لنگر انداختن قایق های تفریحی و کشتی ها در این جزیره جلوگیری می کند و تدابیر بسیار سخت گیرانه ای در این خصوص اتخاذ کرده است.

سنترالیا، پنسیلوانیا

حقیقتی که در این شهر متروکه وجود دارد از هر قصه و افسانه ای که تا کنون در کتاب ها خوانده اید، عجیب تر است. در سال 1962 بود که آتشی که تا آن زمان فعالیتی از خود نشان نداده بود، شروع به انتشار در یک معدن زغال سنگ کرد و از آن زمان تا کنون، هنوز خاموش نشده است. دود، گرما و تمامی گازهای سمی ای که از دهانه های معدن که به سطح زمین راه دارند، خارج می شود، منظره این شهر متروکه را شبیه به دروازه ای کرده که راه به دنیایی زیر زمینی و مخوف دارد. طبق بررسی هایی که انجام شده است، دمای هوای این شهر به طور معمول تا چیزی حدود 626 درجه فارنهایت گرم می شود. نکته ای که در خصوص این جزیره وجود دارد و آن را ترسناک تر از قبل می کند این است که حرارت این آتش زیرزمینی که در تمامی این سال ها به فعالیت خود ادامه داده است و هنوز خاموش نشده است، سبب شده که استحکام سطح زمین این شهر از بین برود و گاه به گاه، قسمتی از زمین به سبب همین از بین رفتن استحکام فرو می ریزد و گودالی بزرگ در آن نقطه به وجود می آید که تا کنون جانوران بسیاری را به کام مرگ کشانده است. یک پسر بچه هم طی سالیان گذشته به واسطه افتادن در یکی از این گودال ها که عمقی صد پایی داشت، جان خود را از دست داد. در نهایت در سال 1984 که دولت ایالات متحده آمریکا دستوری رسمی مبنی بر خطرناک بودن این شهر و تخلیه سریع آن صادر کرد و اکثر مردم این شهر به نقاط دیگر رفتند. با این حال هستند هنوز کسانی که به فاصله دورتری از مرکز فعالیت آتش زندگی می کنند و در شهر خود مانده اند، با این حال، آن ها هم از خطرات ناشی از این رخداد عجیب، مصون نیستند.

گرین لند

گرین لند در کرانه شمالی ایسلند واقع شده است و بر خلاف دو مورد قبلی، با جمعیتی حدود پنجاه هزار نفر، این شهر سردسیری هنوز کاملاً متروکه نشده است. شرایط جوی در این منطقه به گونه ای است که به هیچ وجه برای سکونت انسان مناسب نیست. پنجاه هزار نفری هم که در این شهر سکونت دارند، بیشتر در نواحی نزدیک به دریا مسکن گزیده اند، چرا که بالغ بر هشتاد درصد از مساحت این منطقه پوشیده از لایه های یخ بسته آب است. منطقه های بسیار سردسیر قطبی، فلات های پیچ در و پیچ و گونه های بسیار خطرناکی که از مارمولک و جانورانی که در این مناطق وجود دارند سبب شده که بسیاری از نقاط آن قابل دسترس نباشد و به همین خاطر تا کنون کسی به آن ها پا نگذاشته است.

ایسلند

شاید نام این کشور را زیاد شنیده باشید و به همین خاطر مشاهده آن در این لیست برایتان کمی عجیب و غیر منتظره باشد، اما جالب است بدانید که بیشتر نقاط این کشور، عملاً غیر قابل سکونت هستند. شرایط بد جوی، بیابان هایی که از نتیجه فعالیت مستمر کوه های آتشفشانی است، خود این کوه های آتش فشانی و در نهایت برف و نقاطی که به واسطه سرما یخ بسته اند، بخش اعظم مساحت این کشور را به خود اختصاص داده اند و از عواملی هستند که سبب شده نام آن در لیست ما موجود باشد. نکته دیگری که در خصوص این کشور وجود دارد این است که به واسطه این شرایط بد جوی، کشاورزی و کاشت سبزی و میوه جات در آن بسیار دشوار است.

جزیره دِوُن در کانادا (Devon Island)

این جزیره که بخش شمالی کانادا واقع شده است یکی از بزرگترین جزایری است که سکونت در آن غیر قابل تصور است. در سال 1934 بخشی از مردم بومی مناطق نزدیک به این جزیره، به آن کوچ کردند و قصد سکونت در آن را داشتند که به واسطه سرمای بیش از اندازه و بادهای بسیار شدید که سبب از بین بردن خانه ها و قایق هایشان می شد، به زودی از این تصمیم خود پشیمان شده و جزیره را ترک کردند. یک ساختمان تحقیقاتی نیز در این جزیره احداث شد و کسانی در آن مشغول به کار شدند و قصد تحقیق و بررسی در این جزیره را داشتند که باز هم به واسطه سرمای شدید و شرایط بد جوی جزیره مجبور به ترک آن شدند. قسمت هایی از جزیره به واسطه سرمای شدید یخ بسته است و همین مسئله کار گشت زنی و تحقیق در آن را با مشکل مواجه می کرد. البته با وجود تمامی این شرایط بدی که این جزیره بزرگ را متروکه کرده است، در سال های اخیر و به واسطه پیشرفت های بشر و تجهیزاتی که در اختیار او قرار گرفته است، تیم های تحقیقاتی عازم این محل می شوند، چرا که خاک و شرایط جوی این جزیره شباهت عجیبی به شرایط در کره مریخ دارد و این نکته است که آن را برای محققان بسیار جالب توجه کرده است. مرکز تحقیقاتی ناسا، از این جزیره برای آموزش افرادی که قصد دارد به فضا بفرستد استفاده می کند و نیز تا کنون بسیاری از تجهیزات تازه ساخته شده خود را در این مکان مورد آزمایش قرار داده است.

دره مرگ، کالیفرنیا (Death Valley)

این منطقه از لحاظ ارتفاع نسبت به دریا، در پایین ترین نقطه در کل قاره آمریکا قرار گرفته است و خشکی و گرمای بیش از اندازه آن سبب اتخاذ این نام برای آن شده است؛ شرایط در این منطقه به گونه ای است که به راحتی می تواند سبب مرگ افراد شود. بنا به تحقیقات و بررسی های صورت گرفته در این جزیره، میانگین دمای هوایی که در ماه جولای 2017 اندازه گرفته شد، چیزی حدود 119.6 درجه سانتی گراد بالای صفر بود. حداکثر میزان درجه حرارت هوا نیز 127 درجه سانتی گراد بالای صفر بود. این حرارت می تواند به راحتی سبب مرگ دام و جانوران این چنینی شود، منابع برقی را از کار بیندازد و حتی انسان هایی که با تجهیزات کافی وارد آن نشده باشند، در معرض مرگ قرار خواهند گرفت. پارک ملی ایالتی، رفتن به این دره را در ماه تابستان به طور کلی قدغن کرده است، با این وجود سالانه بین یک تا سه نفر به خاطر حرارت بالای این جزیره جان خود را از دست می دهند و بنا به اطلاعات منتشر شده، حتی نوشیدن آب هم در شرایط بحرانی در این دره افاقه نخواهد کرد و فایده ای نخواهد داشت. نکته عجیب و جالب توجه در خصوص این دره این است که بالاترین درجه حرارتی که تا کنون روی کره زمین ثبت شده است را به خود اختصاص داده است که رقمی معادل با 134.06 درجه سانتی گراد بالای صفر است.

دره مرگ، روسیه (Valley of Death)

برای نخستین بار، در سال 1975 بود که پای انسان به این جزیره باز شد. دره مرگ در دامنه کوه آتشفشانی کیخپینیچ واقع شده است و نکته ای که سبب شده این جزیره غیر قابل سکونت بماند، حرارت ناشی از کوه نیست، بلکه، فعالیت نهانی کوه آتشفشانی ای که این دره در دامنه آن واقع شده است، سبب شده تا گاز های سمی متختلفی به آن راه پیدا کند. این گاز های سمی، از دهانه هایی از دره که به سطح زمین راه دارند خارج شده و هوای این جزیره را به شدت سمی و خطرناک می کند. بنا به تحقیقاتی که توسط محققان روسی انجام شده است، این گاز سمی از عناصر خطرناکی چون سولفید هیدروژن، کربن دی اکسید، سولفید کربن و حتی سیانید تشکیل می شود که به شدت برای کسانی که در معرضش قرار گیرند، کشنده خواهد بود. تا کنون صدها جانور مختلف به واسطه استنشاق این گاز سمی در این جزیره، جان خود را از دست داده اند. از کلاغ و دیگر پرندگان گرفته تا خرس و دسته های گرگ از جمله این جانوران اند که به خاطر استنشاق گازهای سمی مرده اند. نکته جالب توجه در خصوص این جزیره این است که گونه جانوری کرکس به خوبی با شرایط موجود در جزیره کنار آمده و در آن زندگی می کند، چرا که هوای سمی موجود در جزیره امکان تشکیل و رشد باکتری های گوناگون را فراهم کرده است و این برای کرکس ها ایده آل است. دره مرگ روسیه خیلی هم دور افتاده نیست و به برخی از نقاط توریستی و جاذبه های گردشگری روسیه نزدیک می باشد. کسانی که علاقه مند به دیدن این جزیره باشند می توانند از برج های بلند دیده بانی و یا بوسیله هلیکوپتر از دور به تماشای آن بپردازند.

اسپینالونگا، یونان

جزیره اسپینالونگا، از سال 1903 تا 1957 به عنوان یکی از مستعمره های کشور یونان شناخته می شد و بیماری جذام در آن شایع شده بود. در سال 1940 که درمان قطعی این بیماری یافت شد، این جزیره بدل به یکی از آخرین مستعمره های اروپا شد که از منابع آن بهره می گرفتند. زمانی چیزی حدود چهارصد نفر در این جزیره سکونت داشتند، اما در نهایت در سال 1962 بود که آخرین نفری که در این جزیره بود (این فرد یک کشیش بود)، آن جا را ترک کرد و از آن زمان تا کنون تمامی خانه ها و قلعه موجود در جزیره متروک مانده است. دولت یونان در نهایت برای از بین بردن هرگونه ویروس حاوی بیماری در این جزیره اقدام به سوزاندن تمامی پرندگانی کرد که بر فراز آن پرواز می کردند و چند اقدام این چنینی دیگر نیز انجام داد تا امکان زندگی بر آن را فراهم آورد، با این حال دیگر کسی به طور دائم در این جزیره سکونت نمی کند و تنها گردشگرانی که علاقه مند به بازدید از آن باشند، به وسیله تور های مخصوص به این جزیره عجیب و مرموز فرستاده می شوند تا از نزدیک شاهد آن چه باشند که در کتب تاریخی خوانده اند یا جایی شنیده اند.

پریپیات، اوکراین

شهر پریپیات که در اوکراین واقع شده است، زمانی چهل و نه هزار نفر سکنه داشت و در نهایت به دنبال حادثه چرنوبیل در سال 1986، به طور کلی تخلیه شد و از آن زمان تا کنون متروکه مانده است. البته طی اقداماتی که دولت اوکراین انجام داده است، برخی از نقاط آن به گونه ای شده که با اتخاذ تدابیری به خصوص، می توان اجازه ورود گردشگران و کسانی که علاقه به دیدن این شهر دارند را صادر کرد، اما این گردشگران تنها قادر خواهند بود  تا نزدیکی شهری که در مجاورت راکتور شماره چهار وجود دارد، بروند و فرا تر رفتن از این منطقه ممکن است به قیمت جان شان تمام شود. مغازه ها، مدارس، بیمارستان ها، سینما و حتی یک پارک تفریحی (در تصویر مشاهده می کنید) از ساختمان های موجود در این شهر هستند که به شدت فرسوده شده و ظاهر افسرده و مخوفی به شهر داده اند. شهری که زمانی 49000 انسان در آن زندگی می کرده و کودکانی در این پارک ها به تفریح می پرداخته اند.

جزیره جاکو

جزیره جاکو بخشی از جزیره ای در جنوب شرقی قاره آسیا است که خانه قبیله ای آسیایی با نام «تیمور-لسته» می باشد و با وجود ساحل سر تا سر سفید و زیبا و دریای فیروزه فامش، متروک مانده است. البته این جزیره تفاوتی با سایر مواردی که تا کنون ذکر شده است دارد و به خاطر خطر جانی نیست که افراد پا به این جزیره نمی گذارند. در حقیقت مردم این قبیله، این جزیره را مقدس دانسته و ورود به آن را قدغن کرده اند. البته با گذر زمان نام این جزیره هم در لیست پارک های ملی کشور ثبت شده است و همه ساله، گردشگرانی از تمام نقاط دنیا برای بازدید از این مکان زیبا وارد آن می شوند و از زیبایی ها طبیعی آن لذت می برند، این در حالی است که اجازه ساخت و ساز و این گونه مسائل در این پارک صادر نشده و مردم بومی همچنان آن را مقدس می دانند.

جزیره هرد، Heard Island

این جزیره که در قاره استرالیا واقع شده است، تنها بخشی کوچک از مناطق دور افتاده و غیر قابل سکونتی است که شامل جزیره هایی در قطب جنوب می شود و به عنوان یکی از دور افتاده ترین نقاط روی کره زمین شناخته می شود. یک کوه آتشفشانی فعال در این جزیره وجود دارد که آخرین فعالیت اش به سال 2016 باز می گردد. بیش از چهل توده یخ غلطان نیز در این جزیره وجود دارد و آن را احاطه کرده است. در کنار این دو عامل، بیش از هشتاد درصد سطح این جزیره پوشیده از یخ است و باد های بسیار شدیدی در آن می وزد. گونه اصلی جانوری که قادر به سکونت در این جزیره و تحت این شرایط جوی است، پنگوئن است. تنها سکونت انسانی ای که در این جزیره ثبت شده است به سال 1800 میلادی باز می گردد که تعدادی شکارچی وارد آن شده و برای مدت یک سال یا بیشتر در آن بودند.

جزیره اُکونشیما در ژاپن

این جزیره که در میان عامه مردم با نام جزیره خرگوش ها نیز شناخته می شود، یکی از مکان هایی بود که دولت ژاپن در آن تسلیحات شیمیایی خود را مخفی کرده بود و این در حالی بود که در آن زمان یکی از کشور های عضو پیمان ژنوا بود که یکی از مفاد اصلی قوانین آن منع استفاده از هرگونه سلاح شیمیایی بود. کارخانه ای که در این جزیره ساخته شده بود، در کوران جنگ جهانی دوم، اقدام به تولید گاز خردل و گاز های اشک آور شیمیایی می کرد. پس از پایان جنگ جهانی، کارخانه ساخت تسلیحات آن تعطیل شد و جزیره بدل به پارک شد و خرگوش هایی که برای آزمایش مورد استفاده این کارخانه قرار می گرفتند نیز در آن رها شدند.

از آن زمان تا کنون، خرگوش های وحشی سر تا سر جزیره را پوشانده و ساختمان های موجود در آن نیز به مرور فرسوده شده و از ظاهر خرابه پیدا کرده اند. در حال حاضر موزه ای در این جزیره وجود دارد که با نام موزه «گاز سمی» شناخته می شود و در آن صدها خرگوش وحشی وجود دارند و منتظر کسانی هستند که به آن ها غذا بدهند و این منظره بسیار زیبایی را به وجود می آورد و می توان حداقل برای مدتی کوتاه از فکر کردن به حوادثی که در طول تاریخ جنگ رخ داده بود، دست کشید.ترجمه  itrans.ir

این مقاله ادامه دارد...

 

نظرات

در ادامه بخوانید...

راز و رمز کره زمین بخش دوم

در

همان گونه که در بخش اول اشاره شد زمین سومین سیاره منظومه شمسی نزدیک به خورشید و بزرگترین سیاره در میان سیارات داخلی است. ساختار داخلی زمین مثل سایر سیارات داخلی از یک هسته داخلی جامد به همراه هسته خارجی مذاب و لایه های مذاب و خمیری و سنگی و جامد تشکیل شده است. هسته داخلی از جنس فلزهای آهن و نیکل به حالت جامد است و هسته خارجی فلز مذاب می باشد. شرایط جالب و تکامل زمین در طی حدود چهار و نیم میلیارد سال به طول انجامیده است که این تکامل به طور طبیعی و اخیرا به طور مصنوعی و با دخالت انسان همراه است. نسبت جرم زمین به حجم آن یعنی چگالی زمین از سایر سیارات بیشتر است که این خود نشان دهنده ی تراکم بیشتر ذرات در واحد حجم نسبت به سایر سیارات است. پس از سرد شدن سطح زمین پوسته جامد به دور زمین تشکیل شد و گاز های داغ و مواد مذاب از لایه های زیرین و از طریق دهانه های آتشفشانی بیرون زده و جو ضخیم زمین را به وجود آوردند. در طی گذشت مدت زمان بسیار طولانی جو زمین سرد شد و بخار آب موجود در هوا متراکم شد در نتیجه قطرات آب پدید آمد. قطرات آب به شکل باران شدید بر زمین بارید و اقیانوس ها و دریا ها به وجود آمد. پوسته زمین بر اثر فوران آتشفشان ها و زلزله ها چه در اقیانوس ها و چه در خشکی همیشه در حال دگرگونی است. نسبت گازهای اتمسفر هم به وسیله انسان تغییر داده شده است که تاثیرات زیان باری بر محیط زیست داشته است. همه ی آبهای زمین اعم از آب های زیر زمینی، دریاها، دریاچه ها، رودخانه ها و اقیانوس ها هیدروسفر یا آب کره نامیده می شود. همان طور که قبلا هم گفته شد عمیق ترین جایی که می توان در آن آب پیدا کرد گودال ماریانا در اقیانوس آرام است. حدود دو و نیم درصد از آب های موجود در زمین شیرین و نود و هفت و نیم درصد از این آب ها شور است. آب دریا ها تاثیر بسیار زیادی بر آب و هوای جهان دارد. در این قسمت جا دارد به پیدایش اتمسفر و هیدروسفر نگاهی بیاندازیم.(سیارک)

راز و رمز کره زمین بخش اول

هنگامی که زمین از غباری از ابر خورشیدی شکل گرفت دارای یک اتمسفر بود که در ابتدا خالی از اکسیژن بود. احتمال قوی وجود دارد که این اتمسفر از کربن دی اکسید و ازت تشکیل شده باشد یا شامل بخار آب، ازت، آمونیاک و متان بوده باشد. دانشمندان باور دارند که سیر تکامل اتمسفری که امروزه در جو زمین قرار دارد از این اتمسفر اولیه بوده است. به این صورت که اشعه های خورشیدی بخار آب را دچار واکنش شیمیایی کرده است و به وسیله آن اکسیژن آزاد تولید شده است. همچنین گاز های هیدروژن و هلیم نیز به مرور زمان در فضای بیرونی زمین پخش شده اند. در نهایت اکسیژن آزاد در حضور اشعه های خورشیدی دچار واکنش های فتو شیمیایی شده اند و از مواد معدنی اولین مواد آلی مورد نیاز برای به وجود آمدن تک سلولی های ابتدایی به وجود آمده اند. این تک سلولی ها جهش یافته  و به تک سلولی های پیچیده ترتکامل پیدا کرده اند.

پس از این تغییرات تک سلولی هایی به وجود آمده اند که توانایی بقا و تولید مثل داشته اند که دو شرط اساسی برای ادامه حیات موجودات زنده است و از این تک سلولی های پیشرفته موجودات پر سلولی شکل گرفته اند.

تحقیقات زمین شناسی نشان می دهد که قدیمی ترین سنگ های رسوبی بیشتر از ماسه سنگ ها و کنگلومراها تشکیل شده است که این موضوع خود نشان دهنده ی متفاوت بودن شرایط هیدروسفر و اتمسفر زمین در زمان گذشته است. ترجمه  itrans.ir

نظرات

در ادامه بخوانید...

خطرناک ترین نقاط کره زمین بخش دوم

در

خلیج بزرگ کِی، باهاما

ژاپن تنها کشوری نیست که دارای جزیره ای است که در آن تنها می توان حیوانات وحشی و جالب توجه یافت. جزیره ای در باهاما وجود دارد که هیچ انسانی در آن زندگی نمی کند و به خاطر خوک های وحشی ای که برای نخستین بار در سال 2001 در این جزیره نمایان شدند، به آن لقب ساحل خوک ها نیز داده شده است. نکته جالب توجه در خصوص خوک های این جزیره این است که هنوز کسی متوجه نشده چگونه به طور ناگهانی در آن سال در این جزیره ظاهر شدند و منبع تولد و تکثیرشان از کجا آمده است. این خوک ها نه تنها در این جزیره سکنی گزیده اند، بلکه گاه به گاه تنی به آب دریا هم می زنند تا از غذاهایی که توریست ها و گردشگرانی که به نزدیکی جزیره آمده و در آب می اندازند، لذت ببرند.

جزیره هندرسون

هیچ انسانی تا کنون پا به این جزیره که در کرانه جنوبی اقیانوس آرام قرار گرفته است، نگذاشته است، به این خاطر که طبیعت جزیره به گونه ای است که برای سکونت انسان به هیچ وجه مناسب نیست و در کنار این مسئله، رفتن به این جزیره بسیار دشوار است، با این حال انسان به طور غیر مستقیم تأثیراتی بر این جزیره گذاشته است. جزیره هندرسون، در فاصله میان دو کشور شیلی و نیوزلند قرار گرفته است و تا کنون چیزی حدود سی و هشت میلیون قطعه پلاستیکی و زباله وارد آن شده است. بنا به اطلاعاتی که از نشنال جیوگرافی در اختیار عموم قرار گرفته است، دلیل این اتفاق، در حقیقت جریان آبی است که به طور معمول به سمت این جزیره حرکت می کند و زباله هایی که انسان در آب می اندازد در نهایت در ساحل این جزیره متروکه، جای می گیرند. تأثیری که انسان به طور غیر مستقیم بر این جزیره نهاده و در ابتدای متن عنوان شد، در حقیقت همین زباله هایی است که وارد آن کرده و سبب آلودگی بیش از اندازه آن شده که علاوه بر از بین بردن گونه های مختلف جانوری در آن، سکونت انسان را نیز در جزیره غیر ممکن کرده است.

سنت کیلدا، اسکاتلند (St. Kilda)

یکی از دور افتاده ترین شبه جزیره های بریتانیا که گاهی به خاطر وجود طوفان های سهمگینی که برای هفته ها و بعضاً ماه ها تداوم پیدا می کند، غیر قابل دسترسی شده است، شبه جزیره سنت کیلدا است. مورخان بر این باور اند که دلیل اصلی این که کسانی که پیش از این در این شبه جزیره سکونت داشته اند، فرهنگ، اقتصاد و به طور کلی همه چیز شان متفاوت از مردم سایر نقاط بریتانیا بوده است، همین مسئله است که امکان ارتباط میان آن با سایر نقاط بریتانیا وجود نداشته و ندارد. در طول تاریخ البته کسانی بوده اند که پای به جزیره گذاشته و قصد متمدن کردن مردم ساکن در آن را داشته اند، و در نهایت، دشوار شدن پیدا کردن منبعی برای کسب در آمد و گذران زندگی، مهاجرت اکثر ساکنان این جزیره به نقاط دیگر و مرگ و میر نوزادان و گردشگرانی که بعضاً پا به این جزیره گذاشته و به مردم آن به چشم انسان هایی احمق نگریسته اند (این گردشگران باعث پیدایش و شیوع بیماری های متفاوتی میان ساکنان بومی این شبه جزیره شدند)، سبب شده تا همان عده اندکی که در شبه جزیره ساکن بودند، در سال 1930 به طور کلی آن را تخلیه کرده و به نقاط دیگر مهاجرت کنند. با وجود تلاش هایی که برای قابل سکونت کردن این شبه جزیره طی سالیان بعد صورت گرفت، هنوز هم این جزیره غیر قابل سکونت مانده است و امکان مسافرت به آن تنها در صورتی فراهم می شود که این طوفان های مداوم قطع شوند.

کوه آهنی، کالیفرنیا (Iron Mountain)

برخی از اسیدی ترین و خطرناک ترین آب هایی که تا کنون روی کره زمین شناسایی شده است، از معدن های موجود در کوه آهنی کالیفرنیا سرچشمه می گیرد. در طول تاریخ از معدن های این منطقه به منظور استخراج منابع گوناگون موجود در آن (مس، زینک، طلا، نقره و پیرات از جمله منابع موجود در معادن این کوه است) استفاده شده است. آب های روان در این منطقه به قدری خطرناک است که یک منبع تحقیقاتی برای این منطقه نام «گودال جهنمی» را انتخاب کرده است و این آب ها به عنوان اصلی ترین منبع آلودگی آب های سایر نقاط قاره آمریکا شناخته می شود، چرا که با چیزی حدود نوزده درصد از منابع تأمین آبی که در کالیفرنیا استفاده می شود، ارتباط مستقیم دارد. به اندازه ای اسید خطرناک در آب های این منطقه کوهستانی وجود دارد که به راحتی می تواند سبب سوختن لباس و حتی پوست بدن شود و بسیاری بر این باور اند که خطرناک ترین آب موجود در جهان، همین آب است.

سلسله جزایر اسپارتلی

این سلسله جزایر، متشکل از یکصد جزیره کوچک است که چند کشور مختلف در بهره برداری از منابع و مالکیت آن ها برای مدتی طولانی است که با یکدیگر مشاجره دارند. این سلسله جزایر در کرانه جنوبی دریای چین قرار گرفته اند و از لحاظ موقعیت استراتژیک نظامی و قابلیت کشتی رانی، بسیار ارزشمند به شمار می روند. علاوه بر این در اطراف این جزایر منابعی غنی برای ماهیگیری و نیز منابعی از گاز طبیعی و نفت وجود دارد. چین، تایوان و ویتنام اصلی ترین کشور هایی هستند که ادعای مالکیت بر آن ها را دارند و قصد بهره گرفتن از منابع غنی موجود در اطراف این سلسله جزایر را. در این میان مالزی و فیلیپین نیز نقش کمرنگ تری در این مشاجرات داشته و ادعا هایی دارند. به خاطر همین مشاجرات و درگیری ها است که در نهایت سکنه مشخصی در هیچ کدام از این جزایر زندگی نمی کند و این در حالی است که چهل و پنج عدد از این جزایر، مکانی برای ایجاد پایگاه های نظامی ای توسط پنج کشور درگیر در مشاجرات شده که هر یک به نوبه خود از منابع اطراف جزایر استفاده می کنند. البته نا گفته نماند که عملکرد دولت چین طی این سالیان، همیشه سبب جنجال آفرینی شده و این مشاجرات را بیشتر کرده است. یکی از اقدامات دولت چین، ساخت جزایری مصنوعی در این نقاط برای بهره برداری هر چه بیشتر از منابع موجود در آن بوده است.

کاب وی، زامبیا

بنا به اطلاعات منتشر شده در روزنامه «گاردین»، کاب وی که شهری است در کشور زامبیا، از لحاظ شرایط آب و هوایی، سمی ترین نقطه روی کره زمین است. این شهر که از مستعمرات انگلیس به شمار می رفت، برای مدت یکصد سال، فعالیت هایی برای استخراج سرب در آن جریان داشته است و همین مسئله سبب بروز و نشت گاز های سمی ای در آن شد که نسل های آینده این شهر در معرض آن قرار گرفتند. البته در نهایت در سال 1994 این فعالیت ها به پایان رسید، اما اثرات بسیار بدی از خود به روی 220000 نفری که ساکن این شهر بودند به جای گذاشت و بنا به اطلاعات منتشر شده، میزان عناصر سمی موجود در هوایی که این افراد استشمام می کرده اند، بیش از ده برابر مقدار مجازی است که توسط مرکز سلامت ایالات متحده در نظر گرفته شده است. بانک جهانی مبلغی معادل با شصت و پنج میلیون دلار برای انجام اقدامات درمانی در این شهر در نظر گرفته است. افراد زیادی هستند که به خاطر عدم توانایی مالی و معضلات دیگر، قادر به ترک این شهر نیستند و متأسفانه اقداماتی که برای استخراج منابع این شهر در گذشته صورت گرفته بوده است، هنوز هم تأثیرات خود بر آب و هوای این شهر را حفظ کرده و سکونت در آن را بسیار خطرناک می کند.

ردوندا، آنتیگوآ و باربودا (جزایری در شرق دریای کارائیب)

ردوندا، یک جزیره در نزدیکی دریای کارائیب است که کسی در آن سکونت ندارد و در سال 1493 توسط جهان گرد و مکتشف مشهور، کریستف کلمب، کشف و نام گذاری شد. عدم وجود منابع کافی آب شیرین، نبود خاک حاصلخیز برای کشاورزی و کاشت محصولات دیمی و عدم وجود خشکی های قابل اطمینانی که بتوان بوسیله کشتی در آن لنگر انداخته و وارد جزیره شد، عواملی هستند که دست به دست هم داده و سبب شده اند تا این جزیره امکان فراهم آوردن مکانی برای زندگی انسانی را نداشته باشد. با وجود تمامی این مشکلات و عوامل، دو کلبه سنگی در این جزیره احداث شد و برای مدت پنجاه سال کسانی وارد آن می شدند و اقدام به جمع آوری فضولات پرندگان دریایی ای می کردند که در آن جزیره وجود داشتند. این فضولات منابع غنی ای از فسفر و نیتروژن به شمار می رفت و در تهیه کود برای کشاورزی از آن بهره گرفته می شود. این فعالیت ها از سال 1860 در این جزیره آغاز شد و تا پایان سال 1914 میلادی ادامه داشت و در این پنجاه و اندی سال، سالانه چیزی حدود چهار هزار تن از فضولات این پرندگان توسط کارگرانی که مشغول به کار در آن بودند، جمع آوری می شد.

خشکی های نومن، ماساچوست

این خشکی ها چیزی در فاصله تقریباً سه مایلی از مزارع انگور مارتا قرار گرفته اند. با وجود این که در گذشته دو روستا در این جزیره وجود داشته و مردمی در آن ساکن بودند، در سال 1940 نهایتاً به طور کامل تخلیه شده و بوسیله نیروی دریایی آمریکا از آن به عنوان مکانی برای آزمایش های موشکی استفاده می شد. این فعالیت ها تا سال 1996 ادامه داشت و با وجود تمامی اقداماتی که برای پاکسازی آن طی سال های اخیر صورت گرفته است، هنوز هم در جای جای این جزیره، بمب ها و موشک هایی وجود دارند که به طور کامل عمل نکرده و قابلیت انفجاری دارند، به همین خاطر است که به طور کلی ورود افراد عادی به آن قدغن شده است. امروزه، این خشکی به عنوان پناه گاهی برای پرندگان مهاجری شناخته می شود که به دلیل آتش سوزی جنگل ها، اقدام به ترک مأوای خود می کنند.

دره جاواری، برزیل

دره جاواری که در برزیل واقع شده است، دارای آب و هوای بارانی است و به این خاطر برای مردم متمدن امروزی غیر قابل سکونت شده است که قبایلی بومی در این جزیره سکونت دارند که هیچ گونه ارتباطی تا کنون با دنیا خارج نداشته اند. این جزیره بزرگترین سکونت گاه چنین قبایلی است که تا کنون بر روی کره زمین شناسایی شده است. بنا به تخمینی که دولت برزیل در این خصوص زده است، چیزی حدود چهارده قبیله مختلف در این جزیره سکونت دارند که هریک جمعیتی معادل با دو هزار نفر دارند. این اطلاعات بوسیله تصاویر ماهواره ای گرفته شده از این منطقه به دست آمده است. احتمال می رود که هر گونه برقراری ارتباط میان این قبایل با دنیای بیرون، سبب بروز و شیوع بیماری های مختلف میان آنان گردد و نیز سبک زندگی جدید و نا شناخته ای که مشاهده خواهند کرد، ممکن است به بهای نابودی شان تمام شود. با وجود تمامی تدابیری که دولت برزیل در خصوص رفتن به این جزیره اندیشیده و مسائل امنیتی که در نظر گرفته است، باز هم کسانی هستند که به طور غیر قانونی برای استخراج طلا، ماهیگیری و شکار موجودات مختلف وارد این منطقه می شوند.

دانوشکدی، هند

دانوشکدی، شهری ساحلی در هند است که در سال 1964 به واسطه طوفان موسمی شدیدی که در این شهر رخ داد، به طور کامل تخلیه و متروک شد. قدرت این طوفان به قدری بود که امواج دریا را تا ارتفاع بیست و سه پایی بالا آورده و به روی مردم شهر انداخت که در نهایت چیزی حدود هزار و هشتصد نفر از ساکنین این شهر جان باختند. قدرت این امواج به قدری بود که بخشی از سطح این شهر را به حرکت در آورد و از سایر نقاط جدا کرد. پس از این تجربه، دولت هند به این نتیجه رسید که احتمال رخ داد دوباره چنین حادثه دلخراشی دور از ذهن نیست و به همین خاطر بود که دستور رسمی مبنی بر غیر قابل سکونت بودن این منطقه صادر کرده و از آن زمان تا کنون این شهر ساحلی، متروک مانده است. طی سالیان اخیر البته سطح دریایی که این شهر را در خود فرو برد، پایین تر آمده است و اکنون، گردشگرانی از سراسر نقاط دنیا می توانند برای مشاهده بقایا و مخروبه هایی که از آن طوفان سهمگین به جا مانده است، وارد این شهر شده و از آن دیدن کنند.

آبسنگ کینگمن

(آبسنگ: نوار یا باریکه‌ای از صخره یا ماسه یا مرجان یا سازه‌های دست‌ساز در نزدیکی سطح آب یا برآمده از آن)

آبسنگ کینگمن، بخشی از جزایری است که به صورت پاره خطی در امتداد اقیانوس آرام تشکیل شده اند. با وجود اینکه ایالات متحده آمریکا، ادعای مالکیت بر این جزایر را دارد، این آبسنگ تنها از دو لایه ظریف تشکیل شده که سطح آن را تشکیل می دهد؛ این دو لایه متشکل از مرجان ها و صدف هایی هستند که سطح این آبسنگ را تشکیل می دهد و تنها پنج فوت از سطح دریا بالاتر است. یکی دیگر از نام هایی که برای این آبسنگ در نظر گرفته شده و به آن اطلاق شده است، «آبسنگ خطر» است که به واسطه بالا آمدن سطح آب و پوشیده شدن کامل آن این نام برای آن در نظر گرفته شده است. این منطقه کاملاً غیر قابل سکونت است و گواه این ادعا، بذر های درخت های نارگیلی است که در آن وجود دارند و امکان رشد نمی یابند.

ویتِنوم، استرالیا (Wittenoom)

این مکان که سابقاً منبعی غنی از پنبه نسوز آبی به شمار می رفت و به منظور استخراج این نوع به خصوص از پنبه از آن بهره برداری می شد، یکی از آلوده ترین نقاط موجود در استرالیا است. پنبه نسوز موجود در این مکان به قدری زیاد بود که به جرأت می توان گفت که خیابان های آن پوشیده از این پنبه بود و حتی تعطیلی معادن موجود در آن در سال 1966 هم چیزی از تعداد این پنبه ها نکاست. در گذشته چیزی حدود بیست هزار نفر در این شهر زندگی می کردند، اما زمانی که کارگران معدن در شهر در معرض بیماری مزوتلیوما قرار گرفتند که در نهایت به قیمت جان شان تمام می شد، به مرور از تعداد کسانی که در شهر سکونت داشتند کاسته شد (مزوتلیوما (انگلیسی: Mesothelioma) نوعی سرطان بدخیم و نادر است که منشأ ان سلولهای مزوتلیوم هستند؛ مانند سرطان ریه). بنا به تحقیقاتی که توسط دولت استرالیا صورت گرفت، در نهایت این نتیجه حاصل شد که پاک کردن کامل شهر از آلودگی ها هزینه سر سام آوری برای دولت در پی خواهد داشت و به همین خاطر بود که در نهایت، دستور رسمی مبنی بر ترک و تخلیه کامل آن صادر شد. نکته عجیب و قابل توجه در خصوص این شهر، این است که سه نفر از سکنه قدیمی با وجود تمامی خطراتی که متوجه شان است در این شهر باقی مانده اند و اینکه چگونه در این شهر متروکه زندگی می کنند جای بسی تعجب است.

مونوموی، ماساچوست (Monomoy)

این منطقه که در نزدیکی خلیج کاد قرار گرفته است، در سال 1970 به دستور مقامات ایالات متحده آمریکا، تبدیل به پناهگاهی برای حیوانات وحشی شد و از آن زمان تا کنون دیگر کسی به قصد سکونت وارد آن نشده است و از حضور انسانی، متروکه مانده است. اولین اطلاعاتی که از این شهر در دست است، به سال 1710 بر می گردد که در آن زمان ماهیگیران و دریا نوردانی بوده اند که در این منطقه زندگی می کردند و یک فانوس دریایی، مدرسه و یکی دو ساختمان دیگر از آن زمان به یادگار مانده است. یک طوفان دریایی شدید در سال 1860 این بندر را به ویرانی کشاند و کسانی که جان سالم به در بردند، به نقاط دیگر کوچ کردند و این منطقه را ترک کردند. در طی سالیان بعد نیز تلاش هایی برای سکونت مجدد در این شهر صورت گرفت که به واسطه طوفان های مجدد و خطراتی که افراد در این مسیر مشاهده کردند، تمامی این تلاش ها و اقدامات بی نتیجه ماند.ترجمه  itrans.ir

این مقاله ادامه دارد...

نظرات

در ادامه بخوانید...

خطرناک ترین نقاط کره زمین بخش سوم

در

کاهولاو، هاوایی (Kahoolawe)

بسیاری از مردم بومی آمریکا، حتی اسم این جزیره به گوش شان نخورده است. کاهولاو، کوچکترین جزیره در سلسله جزایری است که در کنار هم جزایر هاوایی را تشکیل می دهند و در نزدیکی جزیره ماوی قرار گرفته است. با وجود اینکه در زمان های بسیار دور، مردم بومی هاوایی در این جزیره سکونت داشته اند، اکنون خالی از سکنه است. علاوه بر نبود منابع کافی آب شیرین در این جزیره، تاریخ عجیب و غریبی نیز دارد. در قرن نوزدهم میلادی، این مکان به عنوان یک مستعمره شناخته می شد که از منابع موجود در آن بهره گرفته می شد، پس از آن بدل به یکی از نقاطی شد که توسط ارتش آمریکا برای آزمایش های موشکی خود مورد استفاده قرار گرفت؛ در سال 1965 یک آزمایش اتمی در این جزیره صورت گرفت و بمب اتمی روی آن انداخته شد که حفره ای بزرگ در سطح جزیره به وجود آورد. در نهایت هم در سال 1994، حق استفاده از این جزیره از ارتش آمریکا سلب شد و به فرمانداری خود هاویی سپرده شد.

لا اورویا، پرو

این شهر که جمعیتی معادل با سی هزار نفر داشت، از سال 1922 که کارخانه ذوب فلزات در آن تأسیس شد، تحت تأثیر آلودگی آب و هوای ناشی از فعالیت این کارخانه قرار گرفت. این کارخانه که توسط چند آمریکایی کنترل می شود و صاحب امتیاز آن بودند، در نهایت در سال 2009 اعلام ورشکستگی کرد، چرا که قادر به فراهم آوردن سرمایه لازم برای اتخاذ تدابیر لازم برای جلوگیری از آلودگی بیش از اندازه هوا را نداشت. با این حال هنوز هم هوای این شهر از لحاظ وجود مواد شیمیایی در آن، بسیار خطرناک است. مواد شیمیایی ناشی از فلزات، بر آب، هوا و خاک این منطقه تأثیر گذاشتند. بسیاری از کودکانی که در این منطقه زندگی می کنند، به خاطر این که در معرض این آلودگی ها قرار داشته اند، بیماری های بسیاری را تحمل می کنند. وضعیت آب و هوای این شهر، به هیچ عنوان با استانداردهای سازمان جهانی سلامت هم خوانی ندارد، با این حال هنوز هم عده بسیاری در آن زندگی می کنند.

بندر فمین، شیلی (Famine)

ترجمه تحت اللفظی فمین برابر با قحطی است و این بندر که در مسیر تنگه ای با نام Magellan در شیلی قرار گرفته است، پس از رویدادی عجیب با این نام شناخته شد. در سال 1584، گروهی سیصد نفره از مهاجران اطراف وارد این بندر شده و قصد سکونت در آن را داشتند که همه آن ها یا از گشنگی تلف شدند و یا به خاطر سرما و یخ زدگی جان خود را از دست دادند. شرایط جغرافیایی این بندر بسیار بد است و از لحاظ گیاهی و حاصلخیز بودن خاک آن، به هیچ وجه برای سکونت مناسب نیست. به همین خاطر، دیگر کسی پا به این بندر نگذاشت و از آن زمان تا کنون متروک مانده است. نکته ای جالب در خصوص این جزیره وجود دارد و آن این است که چارلز داروین، در طی سفر اکتشافی خود از آن دیدن کرد. در نهایت در سال 1840 بود که دولت شیلی تصمیم به احیای این بندر و استفاده مسکونی از آن گرفت که در نهایت موفقیتی در این مسیر عایدش نشد و این کار را کنار گذاشت. قلعه و بقایای  ساختمان های موجود در این بندر از بنا های تاریخی شیلی به حساب می رود.

جزیره بووِت (Bouvet)

این مکان دور افتاده ترین نقطه بر روی کره زمین است. جزیره بووِت که نروژ داعیه مالکیت آن را دارد، نزدیک ترین مکان به قطب جنوب در اقیانوس اطلس است و تنها چیزی حدود هزار مایل تا قطب جنوب فاصله دارد. نود و سه درصد سطح این جزیره که در مرکز آن شکلی شبیه به یک آتش فشان غیر فعال به وجود آمده است، پوشیده از توده های یخ غلطان و یخچال های طبیعی است. تنها امکان رویش خزه و جلبک، آن هم در هفت درصد باقی مانده جزیره وجود دارد که این هفت درصد نیز در معرض خطر ریزش بهمن های موسمی قرار دارد. در سال 1996 یک مرکز تحقیقاتی در این جزیره توسط دولت اتریش تأسیس شد که به واسطه زمین لرزه کاملاً از بین رفت و در نهایت در سال 2006 به وسیله طوفانی که در جزیره وزیدن گرفت، بقایای ساختمان این مرکز تحقیقاتی وارد آب اقیانوس شد.

جزایر کروگلن

این جزایر متعلق به فرانسه که در اقیانوس هند قرار گرفته اند، با نام جزایر Desolation (به معنای ویرانی، دل تنگی) نیز شناخته می شوند. به این خاطر این نام به این جزایر اطلاق شده است که بسیار دور افتاده هستند، هیچ سکنه ای در آن ها زندگی نمی کند (البته به جز تیم های تحقیقاتی که گاه به گاه وارد آن می شوند) و سرمای طاقت فرسا و باد های بسیار شدیدی دارد. نزدیک ترین مکان به این جزایر که سکنه ای در آن زندگی کنند، ماداگاسکار است که چیزی حدود 2051 مایل با این جزایر فاصله دارد. در سال 1912، مهاجرانی وارد جزیره شده و به همراه خود گوسفندانی آورده بودند تا به طور کلی در آن ساکن شوند که البته به این مهم دست پیدا نکردند و آن دسته از مهاجرانی که از این مکان جان سالم به در برده بود در سال 1931 از این جزیره خارج شدند.

جزیره هولند (Howland)

این جزیره متعلق به ایالات متحده آمریکا است و بر روی نقشه، جایی میان جزایر هاوایی و قاره استرالیا قرار گرفته است. هیچ کسی در این جزیره زندگی نمی کند و هیچ گونه بهره برداری اقتصادی ای نیز از آن نمی شود. یک باند فرودگاه آزمایشی در اواسط دهه سی میلادی در این جزیره ساخته شد که سبب شهرت یافتن آن شد. املیا ارهارت که در سال 1937 ناپدید شد و دیگر خبری از او نشد، قرار بود هواپیمای خود را در این جزیره بنشاند. تنها یک روز پس از حمله موشکی ژاپن به بندر پیرل در آمریکا در کوران جنگ جهانی دوم، این جزیره نیز مورد حمله موشکی قرار گرفت و این درحالی بود که تعدادی از سکنه جزایر دیگر هاوایی برای سکونت به این جزیره آمده بودند. این حمله موشکی که اکثر ساختمان های موجود در جزیره را نابود کرد، باعث شد تا از سال 1944 به بعد دیگر اقدامی در جهت قابل سکونت کردن مجدد این جزیره صورت نگیرد.

مرکز اطلاعاتی ملی نوادا

این مکان که در ایالات متحده آمریکا قرار گرفته است، از لحاظ امکان سکونت در آن، کمترین قابلیت ها را نسبت به سایر نقاط آمریکا دارد و دلیل اصلی این مسئله، اقداماتی است که توسط انسان در آن صورت گرفته است. این منطقه که در فاصله هفتاد و پنج مایلی شهر لاس وگاس آمریکا واقع شده است، جایی است که ارتش ایالات متحده آمریکا، میان سال های 1951 تا 1992، در آن آزمایش های اتمی و موشکی بسیاری را انجام داد. ارتش ایالات متحده، چیزی حدود 921 سر افزار اتمی را در زیر زمین های این منطقه منفجر کرد و این مسئله سبب شد خاک این مکان به طور کلی قابلیت کشاورزی را نداشته باشد و 1.6 تریلیون گالون حجم آبی که در این منطقه وجود داشت نیز، توسط این آزمایش ها در معرض مواد شیمیایی مختلف قرار گرفته و دیگر قابلیت استفاده ندارد. حتی در حال حاضر نیز برخی از نقاط این منطقه به قدری حاوی مواد رادیو اکتیو است که بدون استفاده از تجهیزات و لباس های مخصوص نباید پا به آن گذاشت.

جزیره هاشیما، ژاپن

معادن زغال سنگی که زیر آب های این جزیره وجود داشت، باعث پیشرفت سریع و بهره برداری دولت ژاپن از آن شد. در سال 1974 بود که این معادن به طور کلی تعطیل شده و فعالیت شان متوقف شد. در همان سال بود که تمامی سکنه این جزیره آن را ترک کردند. برای مدت سه دهه این جزیره خالی از سکنه بوده است و تمامی ساختمان های سیمانی آن (شامل آپارتمان، یک مدرسه و سالن سینما) به مرور زمان تخریب شدند. همین حالت مخوف و ترسناک و عجیب شهر بود که باعث شد گردشگرانی از نقاط مختلف دنیا به دیدن آن علاقه مند باشند و این مسئله سبب شد تا برخی از نقاط شهر در سال 2009، به دستور مقامات ژاپنی برای بازدید گردشگران قابل دسترسی باشد. در سال 2015 نیز نام این جزیره به عنوان یکی از میراث های ملی ژاپن ثبت شد، چرا که به گونه ای نمایانگر، تاریخ ژاپن و انقلاب صنعتی آن است.

کراکو، ایتالیا

این شهر که در منطقه ای کوهستانی واقع شده است، در سال 1980 که آخرین کسانی که در آن سکونت داشتند، شهر را ترک کردند، خالی از سکنه باقی مانده است. سیستم فاضلاب و لوله هایی که برای انتقال آب در دل این صخره ها ایجاد شد، سبب شد تا زمین این منطقه کوهستانی که از پیش پتانسیل زلزله را در خود داشت، خطرناک تر شده و کمی حرکت کند. با وجود تمامی خطراتی که متوجه افراد می تواند باشد، همه ساله گردشگرانی از نقاط مختلف دنیا به بازدید از این منطقه می پردازند (با تور های مخصوص). برای فیلم برداری فیلم هایی چون Quantum of Solace نیز از این منطقه استفاده شده است و در کنار این همه ساله جشن هایی در آن بر پا می شود.

جزیره نورث بِرادر، نیویورک (North Brother)

در حال حاضر، از این جزیره که در کرانه شرقی رودخانه واقع شده است، به منظور حفاظت گاهی برای پرندگان استفاده می شود، اما نکته ای که در خصوص این جزیره وجود دارد و سبب شده تا افراد از سکونت در آن خود داری کنند، تاریخ عجیب و غریب و مرموز آن است. این جزیره در حقیقت به عنوان مکانی برای قرنطینه کردن افرادی مورد استفاده قرار می گرفت که بیماری های واگیر داری چون آبله داشتند. یکی از کسانی که به این جزیره فرستاده شد، ماری تیفوئید بود که برای مدت دو سال در این جزیره زندگی کرد و در نهایت در سال 1938 از دنیا رفت. چندین سال بعد نیز از ساختمان های موجود در این جزیره برای یک مرکز دارویی به خصوص استفاده شد و در سال 1963 نیز در نهایت به طور کلی خالی از سکنه شد و هر گونه استفاده از آن متوقف گردید. خرابه های ساختمان های قدیمی، همچنان در جزیره قابل مشاهده هستند و وجود دارند.

نوریلسک، روسیه

شهر نوریلسک که در روسیه واقع شده است، شمالی ترین شهر روی کره زمین است و در گذشته به عنوان سکونت گاه افرادی استفاده می شد که برای کار اجباری و دشوار به آن تبعید می شدند. به این خاطر که تنها 250 مایل از قطب شمال فاصله دارد، نوریلسک، دو ماه از سال به طور کلی تاریک است و خورشید در آن نمی تابد و میزان دمای میانگین ثبت شده در آن طی سال نیز چهارده درجه سانتی گراد زیر صفر است. بنا به مقاله ای که در روزنامه تایمز آمریکا منتشر شد، یکی دیگر از نکاتی که در خصوص این شهر وجود دارد، آلودگی بیش از اندازه هوای آن است که به واسطه معادن آهن موجود در آن و فعالیت هایی که در آن صورت گرفته است، عناصر فلزاتی چون مس، سرب، نیکل، آرسنیک و... وارد هوا شده است و به شدت آن را آلوده کرده است.  برفی که از آسمان در این شهر می بارد، تیره رنگ است، کسانی که در معرض هوای آن قرار می گیرند، مزه سولفور را احساس می کنند و تا فاصله سی مایلی یکی از کارخانه های ذوب نیکل این شهر، حتی یک درخت سالم و زنده یافت نمی شود.

خلیج ببرها، آنگولا

این خلیج که در آنگولا واقع شده است به عنوان یکی از منابع اصلی برای ماهیگری استفاده می شد. این مسئله البته تا زمانی بود که افزایش سطح آب اقیانوس اطراف آن، جزیره را از سایر نقاط شبه جزیره جدا کرد و در نهایت سبب شد منابع آب شیرینی که در شهر مورد استفاده بودند از بین رفته و وارد آب اقیانوس شوند. یکی دیگر از مسائلی که سبب شد تا این شهر متروکه شود، مشکلاتی بود که پس از افزایش سطح آب اقیانوس، در رفت و آمد به آن پیش آمد. در سال 1970 که جنگ داخلی در آنگولا اتفاق افتاد، تمامی ساکنین شهر به طور کلی آن را تخلیه کردند. اکنون از این خلیج به عنوان یک «جزیره متروکه» یاد می شود. این جزیره، زمانی که جزو مستعمرات پرتغال به شمار می رفت، ساختمان هایی توسط پرتغالی ها در آن تأسیس شد که هنوز بقایای آن ها وجود دارد.

شهر ماتانزا-ریاچوئلو، آرژانتین

نامی که مردم محلی برای این شهر که در حوزه رودخانه قرار گرفته است، در نظر گرفته اند، «رودخانه کشنده» است و با دانستن این نام، تعجبی ندارد اگر بدانیم که این شهر مکان مناسبی برای زندگی نیست. این شهر در کرانه جنوبی بوینس آیرس قرار گرفته است. متأسفانه رودخانه ای که به این شهر می رسد، از چیزی حدود هزار و پانصد کارخانه صنعتی عبور کرده و تمامی مواد شیمیایی ای که این کارخانه ها در آب رودخانه می ریزند در نهایت به این شهر می رسد و به طور مؤثری آب و هوای آن را تحت تأثیر قرار می دهد. البته با وجود تمامی خطراتی که آلودگی در این شهر متوجه افراد می کند، چیزی حدود پنج میلیون نفر در نزدیکی های آن زندگی می کنند که اکثراً جزو قشر فقیر آرژانتین هستند و در زاغه های اطراف شهر زندگی می کنند.

فلات تیبتان

زمانی که از ارتفاعی هشت هزار پایی از سطح دریا ها فرا تر می رویم و در چنین شرایطی قرار می گیریم، بدن انسان در معرض خطرات بسیاری قرار می گیرد که به واسطه این ارتفاع متوجه بدن می شود و بیشتر به خاطر کمبود اکسیژن این اتفاق رخ می دهد. این شهر که در ارتفاعی 14800 پایی نسبت به سطح دریا قرار گرفته است با نام «سقف دنیا» نیز شناخته می شود. در نقاط بسیاری از این فلات، توده ها یخ بزرگی قرار گرفته است و بیشتر بارش های آن به شکل تگرگ است. با وجود تمامی این مشکلات و مسائل، عشایر بومی در جای جای این فلات حضور دارند و حتی در خطرناک ترین نقاط آن هم زندگی می کنند.

یکی از خطرناک ترین نقاط شناخته شده در قاره آسیا، در این فلات قرار دارد که با نام چانتانگ شناخته می شود و ارتفاعش از سطح دریا به چیزی حدود 16000 پا می رسد. میانگین دمای ثبت شده در زمستان این منطقه چیزی حدود چهل درجه سانتی گراد زیر صفر است که عملاً امکان رویش گونه های گیاهی برای مصرف جانوران را غیر ممکن می کند.ترجمه  itrans.ir

در سیارک بخوانیم:

خطرناک ترین نقاط کره زمین بخش اول 

خطرناک ترین نقاط کره زمین بخش دوم 

نظرات

در ادامه بخوانید...

حقایقی باور نکردنی در رابطه با فضا

در

جستجو کردن و ماجراجویی در فضا می تواند به همان اندازه ای که در فیلم های سینمایی مشاهده می کنیم، عجیب و غریب باشد. بعداز این همه سال که دانشمندان و محققان بسیاری عمر خود را وقف این کار کرده و به دنبال تمامی سیاره های موجود در جهان هستی بوده اند، هنوز بخش بسیار زیادی از هستی، از دسترس انسان خارج بوده است، اما نکته ای که در این خصوص وجود دارد این است که هر روز نسبت به روز قبل، به یافتن تمامی سیاره ها و کهکشان ها و پی بردن به چند و چون آن ها نزدیک تر می شویم. در این مقاله قصد داریم شما را با چند حقیقت عجیب و جالب توجه در خصوص فضا آشنا کنیم. با سیارک همراه باشید.

ناسا صدا های عجیبی در فضا ضبط کرده است

ناسا از تکنولوژی ای بهره مند است که به واسطه آن امواج رادیویی، پلاسما و نیز میدان های مغناطیسی را دریافت می کند و همه آن ها را به امواج صوتی بدل می کند. قصد اصلی دانشمندان از این کار این است که تمامی صداهایی که در فضا وجود دارد را شناسایی کرده و به دنبال منابع تولید این صدا ها بگردند. به خاطر ماهیت اتمسفر موجود در فضا، صدا همانند آن چه که بر روی زمین وجود دارد، به صورت امواج صوتی رد و بدل نمی شود و کارکردی متفاوت دارد. تا کنون صدا های متفاوتی توسط دستگاه های ناسا ضبط شده است: از صدا هایی شبیه به بوق آمبولانس گرفته تا صدا های مداومی که انگار خبر از نزدیک شدن یک سفینه فضایی می دهند.

غروب خورشید در کره مریخ آبی رنگ است

مدت ها از زمانی که انسان برای نخستین بار پا بر روی کره مریخ گذاشت می گذرد، با این وجود تا سال 2015 طول کشید تا بالاخره اولین عکس رنگی از منظره غروب خورشید در این کره گرفته شد و در معرض دید همگان قرار گرفت. منظره ای که بسیار عجیب و جالب توجه بود و بسیاری را غافلگیر کرد. در حقیقت غروب خورشید در این سیاره متفاوت از غروب خورشید بر روی کره زمین است و تمامی آسمان در هنگام غروب، آبی رنگ می شود. اما دلیل این اتفاق چیست و چه می تواند باشد؟ ناسا در این خصوص عنوان کرده است که دلیل اصلی این اتفاق به جنس خاکی بر می گردد که بر روی کره مریخ وجود داشته و در حقیقت سطح آن متشکل از همین خاک است. این خاک به نسبت خاک موجود بر روی کره زمین تفاوت هایی دارد. خاکی که سطح کره مریخ را تشکیل می دهد از ملکول های بسیار ساده تشکیل شده است و به همین خاطر است که سطحی بسیار نرم دارد. همین سادگی ملکول های تشکیل دهنده خاک باعث شده است تا سطح کره مریخ به رنگ هایی که طول موج کمتری دارند، راحت تر اجازه وجود بدهد، رنگ هایی مانند آبی که در هنگام غروب سراسر آسمان مریخ را فرا می گیرد. در مقابل رنگ هایی چون نارنجی، زرد و قرمز که از طول موج بلند تری برخوردار هستند، کمتر اجازه وجود پیدا می کنند.

هزینه فرستادن وسایل مورد نیاز فضا نوردان سر سام آور است

اگر جنبه های مالی یک مأموریت فضایی را به طور دقیق مورد بررسی و تجزیه قرار دهیم و هزینه ارسال وسایل مورد نیاز فضا نوردان را برآورد کنیم، به رقم سر سام آوری خواهیم رسید. راوی مارکاشایم، که یک متخصص و مهندس ایستگاه فضایی است، در گفتگو با یک مجله اقتصادی در این خصوص عنوان کرد که برای فراهم کردن چیزی حدود نیم کیلوگرم از محصولات و وسایل مورد نیاز فضا نوردان و قرار دادن آن در فضا پیما ها به گونه ای که در خارج زمین برای شان قابل استفاده باشد، باید هزینه ای معادل با ده هزار دلار در نظر گرفته شود. حال این موضوع بسته به فضا پیمایی که سطح زمین را ترک می کند، ممکن است متفاوت باشد، چرا که برخی از فضا پیما ها با ویژگی ها و امکانات به خصوصی طراحی می شوند. برای مثال برای نیم کیلوگرم از این وسایل در فضا پیمایی با نام SpaceX، این هزینه تا بیست و هفت هزار دلار افزایش پیدا می کند. برای این که درک دقیق تری از این رقم پیدا کنید، هزینه ارسال یکی از مهمترین نوشیدنی های مورد نیاز فضا نوردان را برای شما عنوان می کنیم. برای ارسال یک بطری معمولی آب آشامیدنی به فضا، بسته به نوع کارکرد و طراحی فضا پیما، به هزینه ای میان 9100 دلار تا 43180 دلار احتیاج است که این رقم در نوع خود بسیار قابل توجه است.

جو فضا پر شده از زباله هایی که به طور معمول فلزی هستند

زمانی که موشکی در فضا استفاده می شود، راهی برای خلاصی از پوکه باقی مانده از آن وجود ندارد. همین مسئله در خصوص ماهواره هایی که دیگر کارکرد خود را از دست داده اند صادق است. به همین خاطر است که از زمانی که انسان پا به کره های دیگر گذاشته است، میزان قابل توجهی از این تکه های فلزی در فضا از خود به جای گذاشته است. نکته جالب توجه در خصوص این اشیاء فلزی این است که همانند کره های دیگر، روی مداری دایره شکل به دور زمین می چرخند. سرعت چرخش این اشیاء معادل با 17500 متر بر ساعت. این میزان ده برابر سرعت گلوله یک اسلحه است. طی سالیان اخیر مؤسسه ای برای نظارت بر این اشیاء به جای مانده تشکیل شده است که با نام اختصاری اس اس ان شناخته می شود. این مؤسسه تا کنون اعلام کرده است که چیزی حدود بیست و سه هزار شیء فلزی در فضا وجود دارد که اندازه ای بزرگتر از یک توپ فوتبال دارند. این اشیاء فلزی خطراتی را هم متوجه فضا نوردان می کند. در حقیقت اگر از مداری که در آن می چرخند خارج شوند، به یکدیگر برخورد کرده و ایجاد موانعی بر سر راه فضا پیما هایی خواهند کرد که پس از این راهی فضا خواهند شد. در سال 2013 فیلمی تحت عنوان «Gravity(جاذبه)» با بازی جرج کلونی و ساندرا بلاک روی پرده سینما ها رفت که در حقیقت از همین مسئله ایده می گرفت. سه کشوری که بیش از همه مسئول این زباله های فلزی هستند آمریکا با 3990 قطعه، روسیه با 3959 قطعه و در نهایت چین با 3893 قطعه هستند.

رد پای فضا نوردان می تواند تا چیزی حدود صد سال بر روی سطح کره ماه باقی بماند

میزان تحرک صخره ها و خاکی که سطح کره ماه را تشکیل داده است به 0.04 اینچ در یک میلیون سال می رسد. به همین خاطر است که رد پایی که از فضا نوردان در سطح آن به جای می ماند قابلیت حفظ کردن حالت خود را برای مدتی طولانی دارد. این مدت زمان می تواند بین ده تا صد سال باشد.

شرایط آب و هوایی در فضا همیشه سرد نیست و هوای آن می تواند گاهی بسیار گرم شود

در تاریک ترین نقاط فضا، دمای هوا می تواند تا چیزی حدود 454 درجه فارنهایت به زیر صفر برسد، با این حال نکته جالب توجه در خصوص میزان دما این است که اگر در معرض تابش مستقیم نور خورشید، در نزدیکی های مدار زمین در فضا باشید، دمای قابل توجه 250 درجه فارنهایت بالای صفر را تجربه خواهید کرد. در حقیقت یکی از دلایلی که لباس مخصوص فضا نوردان به واسطه آن سفید انتخاب شده است، همین حرارت بالا است. رنگ سفید لباس فضا نوردان سبب می شود گرمای هوا تا جایی که ممکن است به بدن شان آسیب نرساند و منعکس شود.

در سیاره زهره مدت زمان یک سال کمتر از یک روز است

سیاره زهره با سرعت بسیار اندکی در خلاف جهت مسیر مدار زمین، به دور خود می چرخد و برای یک چرخش کامل به 243 روز (روزی که با معیار زمین محاسبه می شود) احتیاج دارد. این در حالی است که برای چرخیدن به دور خورشید، تنها به 225 روز زمان نیاز دارد، چرا که به طور قابل ملاحظه ای به خورشید نزدیک است. به همین خاطر است که یک سال در سیاره زهره، کوتاه تر از یک روز آن به حساب می آید.

ایستگاه بین المللی فضایی (با نام اختصاری آی اس اس شناخته می شود) به اندازه یک زمین فوتبال است

این ایستگاه بین المللی که در فضا وجود دارد، طولی برابر با 357 فوت دارد و این یعنی تنها سه فوت دیگر لازم است تا به طول یک زمین فوتبال آمریکایی برسیم. وزن این ایستگاه فضایی برابر با 925000 پوند (هر پوند تقریباً نیم کیلوگرم است) است و به خاطر همین مشخصات است که بزرگترین سازه ای لقب گرفته است که تا کنون به دست انسان ساخته شده و به فضا ارسال شده است. تا کنون نزدیک به دویست و سی نفر از هجده کشور متفاوت، راهی این ایستگاه فضایی شده اند، تا مأموریت هایی را که بهشان محول شده بوده است را انجام دهند.

انسان بدون لباس مخصوص فضانوردان، بیش از پانزده ثانیه در فضا دوام نخواهد آورد

البته پوشیدن این لباس مخصوص دردسر های خود را دارد و می تواند بسیار فضا نورد را آزرده کند، همانگون که در فیلم Gravity، ساندرا بلاک که در نقش دکتر رایان بازی می کرد، لحظات سختی را در این لباس مخصوص تجربه کرد. با وجود این، بدون این لباس مخصوص، تنها ظرف چند ثانیه، انسان دچار خفگی خواهد شد. در حقیقت این اتفاق ریشه در ماهیت جوی فضا دارد. به خاطر این که چیزی تحت عنوان فشار هوا در این شرایط جوی وجود ندارد، باعث می شود هوا گسترش پیدا کند. این مسئله به این معنی است که هوای موجود در ریه های انسان (اگر بدون لباس در جو فضا باشد) گسترش پیدا کرده و فشار بسیار زیادی را متوجه بافت های ریه می کند. در نهایت تحت این شرایط بسیار دشوار است که بدن انسان، تمامی اکسیژن موجود در بدن را تنها ظرف پانزده ثانیه مصرف می کند تا با این عامل مقابله کند که در نهایت همین مسئله باعث کمبود اکسیژن و خفگی می شود. از دیگر مخاطرات مخوف قرار گرفتن در جو فضا بدون لباس مخصوص می توان به امکان رسیدن خون به نقطه جوش، ترکیدن اُرگان های داخلی بدن و نفخ شدید اشاره کرد.

حتی در فضا هم امکان رواج هرج و مرج وجود دارد

ممکن است فضا نوردان در فضا، کاملاً آزاد و معلق باشند، با این حال، قوانینی وضع شده است که چنین آزادی ای را در اختیار همگان نخواهد گذاشت. در حقیقت این قوانین توسط سازمان ملل متحد وضع شده است و هدف از وضع این قوانین جلوگیری از  این است که فضا بدل به یک منطقه جنگی شود و یا حتی بدل به مکانی برای انجام آزمایشات موشک های اتمی. برخی از این قوانین که توسط سازمان ملل متحد وضع شده اند، این ها هستند: کسی حق وارد کردن سلاح های کشتار جمعی به جو فضا و مدار زمین را ندارد، سفر های اکتشافی در فضا، تنها به منظور فعالیت های صلح آمیز می تواند صورت بگیرد و هر کشوری که وسیله ای وارد فضا می کند، برای خطرات و آسیب های احتمالی ای که آن وسیله برساند، مسئول است.

دلیل سیاه بودن جو فضا چیست؟

ممکن است البته به این فکر کنید که چیزی تحت عنوان سیاهی مطلق در فضا وجود ندارد و به هر سو که نظر بیندازید، بالاخره یک ستاره خواهید دید که کمی جو فضا را روشن کند. این تئوری ای است که با نام پارادوکس یا تضاد اولبر شناخته می شود. هاینریش ویلهلم اولبر کسی است که این نظریه را در سال 1823 مطرح کرد و به همین خاطر نام آن اولبر در نظر گرفته شده است. بنا به این نظریه اگر جهان هستی بی انتها، ثابت و بی زمان باشد، به هر سویی که نگاه کنید در نهایت ستاره ای خواهید دید.

با این حال چنین به نظر می رسد که این نظریه صحت ندارد و جهان هستی نه ثابت است و نه بی زمان. ادوین هابل کسی بود که این نظریه جدید را مطرح کرد. به باور او جهان هستی روز به روز در حال گسترش و بزرگ تر شدن است و تشعشعات حرارتی به جای مانده از انفجار بزرگ (Big Bang) گواه او برای این ادعا است. با استناد به این تشعشعات می توان گفت که اکنون جهان هستی چیزی حدود 13.8 میلیارد سال از عمرش می گذرد. نکته ای که وجود دارد این است که در جو فضا، این گونه نیست که به هر سویی که نگاه کنید، ستاره ای خواهید دید، چرا که بسیاری از ستاره ها آن قدری از عمرشان نمی گذرد که وقت کافی برای رسیدن نورشان به چشم ما وجود داشته باشد و هنوز این اتفاق رخ نداده است. به همین خاطر است که نظریه دوم از صحت بیشتری برخوردار است.

سیاره خورشید به تنهایی 99.8 درصد از کل منظومه شمسی را از لحاظ حجمی به خود اختصاص داده است

برای این که به حجم دقیق خورشید برسیم باید عدد 1.989 را در 1030 کیلوگرم ضرب کنیم. عددی که در نتیجه این عملیات ریاضی به دست می آید برابر با 99.8 درصد از کل منظومه شمسی خواهد بود. در حقیقت تمامی منظومه شمسی در برابر خورشید حکم ذره خاکی در هوا را دارند.

مرکز کهکشان راه شیری ده ها هزار حفره سیاه رنگ در خود دارد

بنا به تحقیقات جدیدی که صورت گرفته است، محققان به این نتیجه رسیده اند که ده ها هزار حفره سیاه رنگ در مرکز کهکشان راه شیری وجود دارد. این حفره های سیاه به تنهایی قابل مشاهده نیستند، چرا که نوری از سطح آن ها منعکس نمی شود و قابل دیدن نخواهند بود، این در حالی است که زمانی که این حفره های سیاه در کنار ستاره ها قرار می گیرند، دانشمندان و محققان قادر خواهند بود با استفاده از اشعه های ایکس-ری اقدام به شناسایی آن ها کنند. نتایج این تحقیقات حاکی از آن است که صد ها حفره سیاه رنگ در مرکز کهکشان راه شیری وجود دارد که با ستاره ها جفت شده اند و نیز رقم تخمینی ده هزار عدد برای حفره هایی در نظر گرفته شده است که به تنهایی در این مرکز جای گرفته اند.

به احتمال غریب به یقین چیزی بیشتر از یک سپتیلیون (عدد یک به همراه بیست و چهار عدد صفر) ستاره در کل جهان هستی وجود دارد

دانشمندان و محققان به این نتیجه رسیده اند که چیزی حدود صد بیلیون ستاره، تنها در کهکشان راه شیری وجود دارد. حال اگر این رقم را در تعداد تخمینی کل کهکشان هایی که به باور محققان در سرتاسر جهان هستی وجود دارد (بنا به باور محققان حداقل ده تریلیون کهکشان دیگر در جهان هستی وجود دارد) را ضرب در این عدد کنیم (صد بیلیون) به رقم یک سپتیلیون می رسیم؛ یعنی یک با بیست و چهار عدد صفر به دنبال آن. این البته در حالی است که کسانی چون دیوید کورنیچ که استاد یار دانشگاهی در ایالات متحده آمریکا است، بر این باور اند که تعداد کهکشان های موجود در جهان هستی بسیار بیشتر از آن چیزی است که محققان امروزی فکر می کنند و با پیشرفت تکنولوژی به مرور این مطلب روشن تر خواهد شد.ترجمه  itrans.ir

نظرات

در ادامه بخوانید...

ده خطر پنهان موجود در خانه که سلامت افراد را تهدید می کند

در

کاملاً واضح است که همه ما خانه خود را به عنوان مکانی می شناسیم که در آن احساس امنیت و آرامش کرده و آن را به عنوان سرپناه خود می شناسیم. با این وجود در هر خانه خطراتی وجود دارد که به طور معمول از چشم ما پنهان مانده و این امنیت را تهدید می کنند. در این مقاله قصد داریم شما را با خطرات بالقوه ای آشنا کنیم که معمولاً در تمامی خانه ها یافت می شوند و این امکان را به وجود می آورند که سلامت شما و یا عزیزانتان در معرض خطر قرار بگیرد. با سیارک همراه باشید تا اطلاعات دقیق تری در این خصوص در اختیارتان قرار دهیم.

محصولات تمیز کننده

البته در حال حاضر تنها راهکار برای رهایی از جرم ها و میکروب هایی که سلامت خانه و خانواده را تهدید می کنند استفاده از این گونه محصولات تمیز کننده است، اما نکته ای که در خصوص استفاده از این محصولات حائز اهیمت است این است که خطراتی هم متوجه سلامت انسان می کنند و به همین خاطر در استفاده و نگه داری آن ها باید دقت نظر بیشتری به خرج دهیم. محصولات تمیز کننده حاوی فرمول ها و ترکیبات شیمیایی بسیار زیادی هستند و قرار گرفتن بیش از اندازه در معرض این گونه ترکیبات شیمیایی می تواند اختلالات زیادی را متوجه سلامت انسان کند که از آن جمله می توان به مشکلات مربوط به دستگاه گوارشی بدن اشاره کرد. نکته مهم تری که در خصوص این گونه مواد و محصولات تمیز کننده وجود دارد این است که به هیچ عنوان نباید آن ها را با یکدیگر ترکیب کرد و یا این که از چند ماده تمیز کننده در آنِ واحد استفاده کرد و خطرناک ترین محصول تمیز کننده ای که می توان با دیگر محصولات ترکیب کرد، سفید کننده و یا وایتکس است. این کار در نهایت می تواند مشکلات و اختلالاتی بسیار جدی متوجه دستگاه تنفسی، کلیه ها، کبد و بسیاری دیگر از قسمت های بدن کند و حتی این اختلالات تا جایی پیش می رود که امکان ابتلا به سرطان نیز در فرد به وجود می آید. البته این مطالبی که گفته شد به این معنا نیست که از این گونه محصولات استفاده نکنید و تنها نکته ای که باید مد نظر قرار داشته باشید این است که به هنگام استفاده از آن ها، تا جایی که امکان دارد از ماسک و دیگر وسایلی که خطرات ناشی از محصولات تمیز کننده را به حداقل برساند، بهره بگیرید و نیز این گونه محصولات را در دسترس کودکان خود قرار ندهید. اگر هم بتوانید به طور کلی به جای استفاده از این گونه محصولات شیمیایی خودداری کرده و به جای آن از تمیز کننده هایی طبیعی (مانند سرکه) استفاده کنید، دیگر نیازی به اتخاذ این تدابیر نخواهد بود.

مرطوب کننده های هوا

کپک و باکتری از جمله آلودگی هایی هستند که به طور ویژه در هوای مرطوب امکان رشد و تکثیر پیدا می کنند. نکته ای که در خصوص دستگاه ها و وسایلی که برای مرطوب کردن هوا از آن ها بهره گرفته می شود این است که باید به طور مکرر اقدام به تمیز کردن دریچه ها و دیگر قسمت های آن ها کنیم، در غیر این صورت امکان شکل گیری و رشد باکتری و کپک در آن ها افزایش پیدا کرده و این گونه آلودگی ها می تواند سلامت افراد خانواده را تهدید کند. آسم و بیماری ها و اختلالات مربوط به دستگاه تنفسی، از شایع ترین مشکلاتی است که با نادیده گرفتن وضعیت دریچه های دستگاه های مرطوب کننده، متوجه سلامت افراد خانواده می کنیم، به همین خاطر است که به طور مرتب باید این گونه وسایل را تمیز کنیم. این نکته را هم باید در نظر داشت که برای تمیز کردن این گونه وسایل مرطوب کننده، استفاده از صابون معمولی و آب کفایت می کند و استفاده از محصولات شیمیایی پاک کننده قوی تر، خود می تواند سبب انتشار ترکیبات شیمیایی خطرناک تری در هوا شود.

نشتی در لوله های حامل آب

در لوله کشی ساختمان ها یکی از مهمترین عواملی که مد نظر قرار می گیرد، لطمه نزدن به زیبایی ظاهری منزل است و به همین خاطر لوله های حامل آب همیشه در فضا های داخلی دیوار ها و نیز قسمت های زیرین سینک های ظرف شویی و دست شویی کار گذاشته می شوند. همین مسئله باعث می شود که نشتی در این گونه لوله ها به طور آنی قابل تشخیص نباشد و تا زمانی که این نشتی نشانه بیرونی پیدا نکند (مانند از بین رفتن دیوار ها به واسطه مرطوب شدن) کسی متوجه این شکستگی و نشتی در لوله های حامل آب نمی شود. البته برای ترمیم این لوله ها، هزینه های زیادی باید پرداخته شود (بعضاً خراب کردن قسمتی از دیوار و این گونه تدابیر)، اما این نکته را باید به خاطر داشت که پرداخت این هزینه بسیار حیاتی است و پای سلامت افراد خانواده در میان است. همان طور که در مورد قبلی نیز عنوان شد، بهترین مکان برای رشد باکتری و کپک، همین فضاهای مرطوب است و اگر این نشتی ها تداوم پیدا کند، عوامل آلوده زای بسیاری در دیوار ها و زیر سینک ها به وجود آمده و به مرور راهی به فضای داخلی منزل پیدا می کنند و یا سبب جمع شدن حشرات و جانوران موذی می شود. البته راهکارهایی وجود دارد که به وسیله آن قادر خواهید بود پیش از آن که هزینه زیادی برای ترمیم لوله ها لازم باشد، اقدام به شناسایی محل نشتی کنید و پرداخت هزینه های اضافی لزومی نداشته باشد. می توان فشار آب منزل را به طور مرتب بررسی کرد و در صورت مشاهده هر گونه نا هماهنگی، یک فرد متخصص را برای پیدا کردن محل نشتی احتمالی به خانه آورد.

قارچ و کپک

بسیاری از افراد خانه دار بر این باور اند که تمیز نگاه داشتن منزل و مرتب کردن وسایل برای جلوگیری از رشد قارچ و کپک و این گونه عوامل بیماری زا کافی است، با این وجود باید عنوان کرد که این باور اشتباهی است، چرا که این گونه عوامل بیماری زا (قارچ و کپک) برای شکل گیری و رشد و تکثیر به فضای چندان به خصوصی احتیاج ندارند و وجود کمی اکسیژن، رطوبت و مواد غذایی برای زندگی این گونه عوامل بیماری زا کافی است. زیر زمین، دستگاه های حرارت زای منازل، لوله های حامل آب و کاغذ های دیواری تنها چند مورد از فضاهایی هستند که این گونه عوامل بیماری زا به راحتی قادر به رشد و تکثیر در آن ها خواهند بود. قرار گرفتن این گونه عوامل در منازل، نه تنها باعث می شود جانوران و حشرات موذی به مرور راهی به منازل پیدا کنند، بلکه خود به تنهایی اختلالات بسیاری را متوجه سلامت افراد خانواده می کنند که گلو درد و اختلالات مرتبط با دستگاه تنفسی از شایع ترین این اختلالات و مسائل است.

بوی خوش عطر ها و مواد تمیز کننده

جالب است بدانید که غالباً بوی خوشی که عطر ها و مواد و محصولات تمیز کننده تولید می کنند، حاوی ترکیبات شیمیایی و خطرناکی هستند که می توانند برای سلامتی مضر باشند. ترکیبات و مواد شیمیایی ای وجود دارند که با نام اختصاری VOC ها شناخته می شوند و فتالات (نوعی ترکیب شیمیایی سرطان زا) و ترکیباتی فرّار، بخش اعظم این مجموعه مواد شیمیایی را تشکیل می دهند. بیشتر مواد و محصولات خشبو و معطر، حاوی این ترکیبات (VOCها) هستند و می توانند در بلند مدت برای سلامتی انسان مضر باشند. البته مدت زیادی از تشخیص این ترکیبات شیمیایی نمی گذرد و به تحقیقات جامع تری در این خصوص نیاز است، با این وجود، تا کنون این مسئله به طور قطعی تشخیص داده شده است که قرار گرفتن طولانی مدت در معرض این گونه مواد معطر و خشبو می تواند خطراتی بسیار جدی را متوجه سلامت انسان کند. جالب است بدانید که VOCهای موجود در محصولات تمیز کننده تقریباً همان خطری را متوجه سلامت انسان می کنند که با قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا و ترکیبات شیمیایی خارج شده از اگزوز خودرو ها متوجه سلامت می شود.

باکتری های بیماری زا

زمانی که از افراد در این خصوص سؤال می شود که به نظرشان آلوده ترین مکانی که در خانه وجود دارد کدام است، غالباً پاسخی که به این سؤال می دهند سرویس های بهداشتی است، با این وجود، جالب است بدانید که این باوری است که به طور اشتباه در میان مردم رایج شده است و با وجود قرار گرفتن سرویس های بهداشتی در معرض مستقیم باکتری های بیماری زا، این آشپزخانه است که امکان رشد و تکثیر عوامل و ترکیبات مختلف شیمیایی در آن بیشتر از هر مکان دیگری در خانه است. پارچه هایی که به وسیله آن ها بشقاب ها و سایر ظروف را خشک می کنیم و نیز سینک ظرف شویی، به واسطه رطوبت دائمی ای که متوجه شان است، قابلیت رشد و تکثیر قارچ ها و باکتری های بسیاری را در خود دارند. دستگاه های قهوه ساز و نیز اسکاچ هایی که با آن ها ظروف را می شوییم نیز همین حالت را دارند. فراموش نکنید که مهمترین عامل ایجاد باکتری و قارچ و این گونه مواد و ترکیبات بیماری زا، رطوبت است و تا حد امکان این گونه فضا ها و وسایل را باید خشک نگاه داریم.

سرب

جالب است بدانید که تا سال 1978، برای ساخت رنگ هایی ساختمانی، از سرب در ترکیب آن ها استفاده می شده است و تحقیقات جامعی که در این خصوص صورت گرفت، نشان از خطرات بی شماری داشت که سرب متوجه سلامتی انسان می کرد و به همین خاطر بود که در نهایت در همان سال (1978) استفاده از سرب در ساخت این رنگ ها به طور کلی ممنوع اعلام شد. از همان سال بود که به مرور همگان شروع به رنگ کردن مجدد دیواره های منازل خود کردند تا سرب موجود در رنگ های قدیمی برای شان تهدیدی به شمار نرود، با این حال سرب موجود در لایه های قدیمی تر رنگ دیواره های منازل قدیمی، ممکن است راهی به بیرون پیدا کند و به همین خاطر باید در این گونه منازل به دقت شکاف دیوار ها که راه را برای خروج ترکیبات لایه های قدیمی تر رنگ باز می کنند، ترمیم شوند. جالب است بدانید که کود موجود بر چمن زمین های بازی و نیز فضای سبز روبه روی برخی منازل، حاوی مقادیر زیادی سرب است و به همین خاطر توصیه ای که در این خصوص می شود این است که پس از وارد شدن به خانه (در صورت وارد شدن به فضای سبز) کفش های خود را دم در ورودی بگذارید و آن را به خوبی تمیز کنید، چرا که سرب موجود در کود ها و رنگ های شیمیایی نیز همانند سایر ذرات و گرد های موجود در هوا این قابلیت را دارند که به سطوح مختلف چسبیده و به مرور به صورت گرد و غبار در هوا منتشر شوند.

کربن مونو اکسید

ترسناک ترین و البته خطرناک ترین تهدید هایی که در خانه وجود دارند، آن هایی هستند که قابلیت تشخیص آن ها وجود ندارد (شکل، طعم و یا بوی به خصوصی ندارند) و کربن مونو اکسید یکی از آن ها است. این گاز بسیار خطرناک بو، طعم و رنگ به خصوصی ندارد و احتراق سوخت هایی به خصوص سبب شکل گرفتن و انتشار این گاز در هواه می شود. از مهمترین اختلالاتی که کربن مونو اکسید متوجه افراد می کند می توان به این مسئله اشاره کرد که قابلیت جذب اکسیژن را به طور قابل ملاحظه ای کاهش می دهد و به همین خاطر است که قرار گرفتن در معرض مقدار زیادی از این گاز در نهایت می تواند باعث ایجاد اختلالاتی جدی در خصوص تنفس افراد شود. راهکاری که برای مقابله و تشخیص وجود این گاز در خانه توصیه می شود، استفاده از دستگاه های جدیدی است که به منظور تشخیص وجود کربن مونو اکسید در هوا ساخته شده اند.

حیوانات خانگی

البته حیوانات خانگی می توانند به دوستان و همراهان بسیار خوبی برای افراد خانواده بدل شده و لحظات شاد و شیرینی برای آن ها به ارمغان بیاورند، با این وجود این نکته را هم باید به خاطر داشت که همین حیوانات خانگی می توانند حاملان میکروب ها و انگل های خطرناکی باشند که قرار گرفتن در معرض آن ها خطرات جدی ای را متوجه سلامت افراد خانواده خواهد کرد. بیماری هایی هستند که به واسطه رشد و تکثیر باکتری ها در بدن فرد شکل می گیرند؛ لپتوسپيروز (بيماري لپتوسپيروز یا تب شالیزار يكي از گسترش يافته ترين بيماريهاي مشترك بين انسان و حيوانات است) یکی از آن بیماری ها است و به وسیله حیوانات خانگی به بدن افراد منتقل می شوند و متأسفانه زمانی که حیوان به این بیماری مبتلا می شود، هیچ نشانه ظاهری ای در او به وجود نمی آید و از این طریق قابل تشخیص نیست. نکته ای که در این خصوص حائز اهیمت است، این است که این گونه بیماری هایی که از طریق حیوانات خانگی به بدن فرد منتقل می شوند، جدی تر از آنی هستند که بسیاری فکر می کنند و قابلیت گسترش پیدا کردن و بدل شدن به بیماری هایی را دارند که حتی در مواردی کشنده نیز خواهند بود و به همین خاطر اتخاذ تدابیری در این خصوص از اهمیت ویژه ای برخوردار است؛ حیوانات خانگی خود را به طور مرتب استحمام کنید و زدن واکسن و چک آپ های سلامتی آن ها را نیز  به هیچ عنوان فراموش نکنید و تنها در این صورت است که قادر خواهید بود از شکل گیری و انتقال این بیماری ها جلوگیری کنید.

موادی که باعث حساسیت می شوند (آلرژن ها)

البته این گونه مواد حساسیت زا، خود به تنهایی تهدیدی برای سلامت فرد به شمار نمی روند و تنها به گونه ای آزار دهنده هستند و این گونه ملکول های آلرژی زا در خانه و قرار گرفتن فرد در معرض آن ها در نهایت باعث می شود پیامی به سیستم دفاعی بدن منتقل شود مبنی بر این که او دچار بیماری شده است، در حالی که این مسئله به هیچ عنوان صحت ندارد. این گونه ملکول های آلرژی زا به طور معمول توسط ذرات گرد و غبار، شوره موجود در بدن حیوانات و نیز حشرات موذی به بدن فرد منتقل می شود و پس از ورود این گونه ملکول ها به بدن، فرد احساسی پیدا می کند مبنی بر این که برای نمونه سرما خورده است و این درحالی است که تنها پیامی مبنی بر سرما خوردگی به سیستم ایمنی او ارسال شده و این بیماری در بدن او به طور جدی شکل نگرفته است. راهکارهایی برای جلوگیری از انتشار این گونه ملکول ها در خانه وجود دارد: برای نمونه می توان از لایه های پارچه های پلی اورتان (نوعی پلیمر با کاربرد های بسیار زیاد) برای محافظت از تشک رخت خواب و این گونه وسایل استفاده کرد، راهکار دیگر هم خشک کردن لباس ها با حرارت بالا است که هر گونه باکتری و حشره موجود در آن ها را از بین خواهد برد.

در سیارک بخوانیم:

کدام اشیا در هتل ها پر از آلودگی و میکروب هستند 

آلوده ترین نقاط در خانه که معمولا از چشم پنهان می مانند 

عواملی که باعث بدتر شدن آلرژی پوستی می شود 

علل و علائم بیماری آنافیلاکسی‌ (شوک‌ آلرژیک‌) 

نظرات

در ادامه بخوانید...