تا سال 2100 ، به دلیل بالا رفتن سطح اقیانوس ، بیش از نیمی از سواحل ناپدید می شوند. این نتیجه توسط دانشمندان مرکز تحقیقات مشترک کمیسیون اروپا پژوهش منتشر شده است.
توافق نامه پاریس برای تقویت اجرای کنوانسیون چارچوب سازمان ملل در مورد تغییرات آب و هوا است. این امر به ویژه در مورد حفظ رشد میانگین دمای جهانی حداقل تا 2 درجه سانتیگراد تا پایان قرن در مقایسه با دوران پیش از تولید صنعتی صادق است و بهتر است که رشد آن به 1.5 درجه سانتیگراد محدود شود.
در عین حال ، افزایش دمای جهانی حتی تا 2 درجه سانتیگراد منجر به این واقعیت خواهد شد که اقیانوس قطبی هر 10 سال یک بار کاملاً عاری از یخ بماند ، سطح اقیانوس جهانی 35 سانتی متر افزایش یابد و تمام صخره های مرجانی کاملاً از بین بروند.
افزایش سطح دریا با انتشار گازهای گلخانه ای در توافق نامه پاریس حدود 20٪ از کل افزایش سطح دریا از یک متر است که انتظار می رود 2300 باشد. 1 متر افزایش سطح دریا با تولید گازهای گلخانه ای مربوط به 1750 است.
در یک مطالعه جدید ، دانشمندان خاطرنشان می کنند که حتی اگر بشریت به میزان قابل توجهی آلودگی سوخت های فسیلی را کاهش دهد ، که منجر به گرم شدن کره زمین می شوند ، تا آن زمان بیش از یک سوم خطوط ساحلی ماسه ای این سیاره از بین می رود و به گردشگری ساحلی در کشورهای بزرگ و کوچک آسیب می رساند.
علاوه بر جهانگردی و گردشگری، سواحل شنی دریا ها و اقیانوس ها اغلب به عنوان اولین خط دفاعی در برابر طوفان های ساحلی و سیل عمل می کنند و بدون آنها احتمالاً اثرات حوادث شدید هوا بیشتر خواهد بود.
پیش از این گزارش شده بود که افزایش اسیدیته اقیانوس ها منجر به ناپدید شدن کامل زیستگاه مرجانی تا سال 2100 خواهد شد.