میرنی شهری است که طبق استانداردهای بسیاری در انتهای جهان واقع شده است. و در اینجا جذابیت خاص خود را دارد . اما از چه نوع؟ این جذابیت خاص یک حفره بزرگ است ، حتی از فضا نیز قابل مشاهده است. بزرگترین معدن در جهان نیست ، اما شاید مشهورترین معدن  باشد.

شهر میرنی عملا در حاشیه یک معدن میرنی بزرگ است / عکس

شهر میرنی عملاً در حاشیه این معدن بزرگ است. این شهر از نظر قلمرو در بزرگترین منطقه روسیه و کمترین جمعیت در یاکوتیا ساخته شده است.  35000 شهروند مستقیماً در شهر زندگی می کنند. دلیل اقامت مردم در اینجا و همچنین خود شهر ، الماس یا بهتر بگوییم استخراج الماس است.

 شهر میرنی یکی از غنی ترین ذخایر الماس در جهان است / عکس

معدن میرنی سنگ مورد بحث میر نام دارد و یکی از ثروتمندترین ذخایر الماس در جهان است. عمق آن 525 متر و قطر 1200 متر است. چنین حفره ای در مقیاس بزرگ ، که توسط دستان انسان ایجاد شده است ، واقعاً کسی را بی تفاوت نمی گذارد ، خصوصاً کسانی که برای اولین بار به اینجا آمده اند.

نیم قرنتلاش برای ایجاد معدن میرنی

روباهی به دانشمندان و زمین شناسان در اکتشاف کمک کرد / عکس

طبق برخی داستان ها ، یک روباه به مردم کمک کرد تا در این منطقه الماس پیدا کنند. در زیر درخت ، جایی که ریشه ها در اثر رانش زمین آشکار شده بودند ، برای خودش چاله ای حفر کرد. در سال 1955 ، زمینی که توسط یک روباه حفر شد ، علاقه زمین شناسان را به دنبال کیمبرلیت ، یک سنگ الماس ، جلب کرد. پس از گرفتن نمونه خاک مشخص شد که در اینجا کیمبرلیت وجود دارد.

در همان زمان ، این روستا تأسیس شد که پس از مدتی وضعیت دیگری به آن اختصاص یافت. بنابراین ، پس از چندین سال میرنی به یک شهر میرنی تبدیل شد. برای رسیدن به اینجا ، مردم و تجهیزات ویژه مجبور بودند از حدود سه هزار کیلومتر عبور کنند. در دهه اول ، جمعیت چهار برابر شده است. و ساختن چنین معادن عظیم الجثه تقریباً نیم قرن طول کشید. برای دوره 1957 تا دو هزارم ، الماس به ارزش هفده میلیارد دلار از آن بازیافت شد. از پایین گودال تا سطح یک جاده مارپیچ وجود داشت که طول آن 8 کیلومتر بود.

چندین سال است که الماس استخراج نمی شود / عکس

معدن میرنی متعلق به آلروسا ، یک شرکت استخراج الماس است. در سال 2018 ، 26٪ از سنگ های قیمتی از کل گردش مالی جهان توسط نیروهای آن استخراج شده است.  اکثریت قریب به اتفاق ساکنان میرنی به طور مستقیم یا غیرمستقیم با استخراج الماس در ارتباط هستند. اما جالب ترین نکته این است که نمی توان این شهرک را مرفه یا غنی نامید ، خصوصاً که معدن میرنی بسته شد.

چندین معدنچی در نتیجه انفجار مین جان خود را از دست دادند / عکس

معدن میرنی سه سال پیش پس از فاجعه در اینجا بسته شد. آبی که در ته گودال عظیم جمع شده بود به داخل معدن میرنی ریخته شد که در آن زمان 151 کارگر داشت. از آنجا که معدن میرنی به دلیل دستیابی به حداکثر اندازه ممکن دیگر برای کار در فضای باز مناسب نبود ، توسعه معدن میرنی در زیر زمین انجام شد. اصولاً همه معدن میرنیچیان به استثنای هشت نفر از منطقه خطر تخلیه شدند. آن هشت نفر هرگز پیدا نشدند.

زندگی در لبه پرتگاه

به نظر می رسد که شهر میرنی در لبه پرتگاه واقع شده است / عکس

در واقع ، هر کسی که به شهر میرنی توجه کند ، نزدیکی شهر به معدن  غول پیکر  میرنی برایش سوال برانگیز است. برخی از عکس ها این تصور را ایجاد می کنند که ساختمانهای مسکونی عملاً در لبه صخره ایستاده اند. اما افرادی که در این منطقه زندگی می کنند عملا از رانش زمین و همچنین این واقعیت که شهر داخل یک قیف عظیم کشیده شود ، نمی ترسند. آنها استدلال می کنند که زندگی در اینجا به همان اندازه که از تصاویر به نظر می رسد خطرناک نیست.

تقریباً باند فرودگاه از قلمرو گودال آغاز می شود / عکس

شخصی در اینترنت ادعایی را بیان کرد که طبق آن هلی کوپترها توسط جریان هوا به داخل معدن میرنی میر کشیده می شوند. آنا ، ساکن محلی ، که دو دهه در این شهر زندگی می کند ، می گوید که اینها درست نیست. نه هواپیما و نه هلی کوپتر بر فراز حفره پرواز نمی کنند و تاکنون حتی یک هواپیما به داخل آن سقوط نکرده است.  به هر حال همه چیز در اینجا تا حد امکان به یکدیگر نزدیک است. تنها در مدت ده دقیقه می توان پیاده به معدن میرنی میرنی رسید.

تنها با یک جاده خاکی می توان به معدن میرنی رسید / عکس

نمای معدن میرنی از هواپیما منظره ای تماشایی است / عکس

یک جاده خاکی به اینجا منتهی می شود. پروازهای منظم مستقیمی از فرودگاه به شهرهای بزرگ روسیه ، به ویژه به سن پترزبورگ و مسکو انجام می شود. اما در خود شهر ، گردشگران بسیار نادر هستند. اما در حین پرواز ، خلبان هواپیما قطعاً اعلام می کند که در سمت راست یک معدن میرنی سنگ وجود دارد ، زیرا این تنها منظره دیدنی منطقه است.

در زمستان ، دما در منطقه و شهر میرنی به -60 درجه می رسد / عکس

مردم برای کار به شهر میرنی می آمدند و بسیاری از آنها به صورت چرخشی کار می کردند.  این کاملاً طبیعی است ، زیرا در زمستان دمای هوا در اینجا به -50 یا حتی -60 درجه سانتیگراد کاهش می یابد. بیشتر خانه های شهر بر روی چوب ساخته شده اند. ساختن یک پایه ، که برای مناطق دیگر استاندارد است ، در اینجا مهم نیست. بر این اساس ، ساختارها فرو می روند و فرو می ریزند. یکی از ویژگی های واقعی سکونتگاه های شمالی ، نمای روشن ساختمان ها است.

به دلیل زمستان طولانی و کمبود نور خورشید  در شهر میرنی، خانه ها در اینجا با رنگ های روشن رنگ آمیزی می شوند تا مردم دچار افسردگی نشوند.

الکساندرا ، یکی دیگر از ساکنان این شهر ، می گوید که در اینجا تابستان ها تا دیر وقت روشن است. اما در زمستان از ساعت چهار صبح تاریک می شود و حدود ساعت یازده صبح طلوع می کند. در تمام ساختمانهای عمومی ، پله ها با فرش پوشانده شده اند تا از لغزش  جلوگیری کنند

یک وبلاگ نویس ، پس از بازدید از شهر میرنی ، گفت که در تمام ساختمانهای عمومی فرشها روی پله ها قرار دارد. این کار به این دلیل انجام می شود که مردم آسیب نبینند ، زیرا کاشی های پله کاملاً لغزنده هستند و در شرایط زمستانی محلی به ویژه خطرناک است. درست است ، کاملاً روشن نیست که چرا بلافاصله از پوشش ضد لغزش مناسب استفاده نمی شود. از این طریق بسیار راحت تر و عملی تر خواهد بود.

نمای شهر در شب / عکس

به طور کلی ، مشکل کاشی های لغزنده برای ساکنان مناطق دیگر ، نه مناطق شمالی ، آشنا است. معمولاً برای به حداقل رساندن خطرات ، نمک ، ماسه یا معرفهای مخصوص می پاشند. اما در یاکوتیا ، در شهر میرنی ، فرش ها راه حل مشکل شدند.

زیرساخت های شهر میرنی به خوبی توسعه یافته است / عکس

زیرساخت های شهری به خوبی توسعه یافته است. یک سالن تئاتر و 2 سینما ، یک استادیوم ، یک باغ گیاه شناسی ، استخرهای شنا ،  رستوران ها ، هتلی به نام "آزیموت" برای کل شهر وجود دارد. هزینه اتاق برای یک شب برابر یک شب هتل در مسکو است. 

شهر میرنی پاکیزه است ، هوای آن آلوده نیست / عکس

در مجامع منطقه ای ، آنها می گویند كه قیمت مواد غذایی دو برابر بیشتر از سرزمین اصلی است. در شمال دور ، به این قاره سرزمینی گفته می شود که در غرب کوههای اورال واقع شده است. چنین برچسب گرانی به دلیل غیرقابل دسترس بودن  است. محصولات از طریق جاده زمستانی به میرنی از کراسنویارسک ، نووسیبیرسک ، ایرکوتسک تحویل داده می شوند. در تابستان آنها را از طریق یاکوتسک وارد می کنند. جاده آسفالت نیست.

زندگی درشهر میرنی آرام و سنجیده است / عکس

ساکنان محلی مثبت هستند. آنها می گویند که این شهر به اندازه کافی سرسبز است ، آلوده نیست و هر کسی که برای آلروسا کار می کند حقوق خوبی دارد. اینجا کاملاً آرام است . به علاوه دارای یک حفره غیرمعمول در زمین است که در بسیاری از نقاط جهان مشهور است. تنها چیزی که به طور دوره ای آزار می دهد ، بوی سولفید هیدروژن است که از معدن میرنی بلند می شود و شهر میرنی را می پوشاند.

آینده این  معدن چیست؟

دفتر معماری پروژه شهر را در زیر گنبد تهیه و ارائه داد / عکس

مدتها پس از تعطیل شدن معدن میرنی ، هیچ برنامه ای برای آن ساخته نشده بود. در برهه ای از زمان ، AB Alice ، یک دفتر معماری ،  پروژه ویژه ای را طراحی و در اینترنت قرار داد. این طرح شگفت انگیز برای 100000 نفر طراحی شده است. ناگفته نماند که این ایده جدی گرفته نشده و برای بحث مطرح نشده است. 

طراحی این شهر بومی جدی گرفته نشد ، بنابراین ایده حتی برای بحث مطرح نشد / عکس

امسال ، در ژانویه ، نتیجه گیری شد که معدن میرنی می تواند دوباره احیا شود. آلروسا اکتشافات زمین شناسی را سازماندهی کرد. هزینه تمام تحقیقات برای شرکت برآورد شد. در نتیجه ، مشخص خواهد شد که آیا ادامه کار در اینجا منطقی است. به شرطی که نتایج تحقیقات نشان دهد که استخراج الماس در اینجا ایمن و از نظر اقتصادی مقرون به صرفه است ، مرمت این تاسیسات در سال 2024 آغاز می شود ، مدت کار از شش تا هشت سال خواهد بود.

کسب اطلاعات در مورد شهر زیرزمینی در صحرای استرالیا کمتر جالب نخواهد بود : چرا تعداد افراد بیشتری که می خواهند در زیر زمین زندگی کنند بیشتر است.

این کاروانسرا دارای محوطه تاریخی بسیار زیبا  است که در حال حاضر بزرگ ترین مجموعه کاروانسرایی شهری قزوین محسوب می شود که در عهد قاجار و در زمان ناصر الدین شاه توسط سعدالسلطنه، فرماندار وقت قزوین بنا شده است.

کاروانسرای سعدالسلطنه بزرگترین کاروانسرای سر پوشیده جهان و بزرگترین کاروانسرای درون شهری ایران و یکی از معدود کاروانسرا های ایران است که دارای چندین حمام، سرا، تیمچه، شترخان، راسته، چهارسوق، مسجد، چایخانه و … می باشد. نقش کاروانسرای سعدالسطنه در گذشته به عنوان یک سرای بازرگانی بوده است. کاروانسرای سعدالسطنه به یکی از قطب های گردشگری در شهر قزوین تبدیل شده است. 

برخی می گویند چون مجموعه کاروانسرای سعدالسطنه در محل میدان چوگان دوران صفویه (کاخ باغ سعادت، میدان سعادت) بنا شده بود به آن سرای سعادت می گفتند. محمد باقرخان سعدالسلطنه اصفهانی حاکم وقت شهر قزوین در اواخر دوران سلطنت ناصرالدین شاه قاجار (سال ۱۳۱۰ هجری قمری) با توجه به مراودات اقتصادی فراوان ایران با روسیه و ترکیه، دستور داد کاروانسرایی در زمینی به مساحت 2.7 هکتار با حدود ۴۰۰ حجره در شهر قزوین بنا کنند و لقب خویش را بر روی آن نهاد و کاروانسرای سعدالسلطنه بعد از حدود دو سال با همت دو معمار اصفهانی و دو معمار قزوینی یعنی در سال ۱۳۱۲ هجری قمری به بهره برداری رسید. 

این کاروانسرا از سراهای تودرتو و پیوسته به هم تشکیل گردیده است. حجره هایی که در حیاط ها واقع شده اند با ایوانچه های کاربندی شده نشانگر کمال زیبایی طرح می باشند که محورهای شرقی، غربی و شمالی، جنوبی بازار از آنها می گذرند. محورهای عمود بر هم در چهار سوق کاروانسرای سعدالسطنه به هم می پیوندد و معماری مکتب قزوین در فضاهای تجاری را به شیوه ای بسیار زیبا و ماندگار به نمایش می گذارند. بر فراز این چهار سوق گنبدی بزرگ و در چهار طرف آن چهار نیم گنبد قرار دارد که همگی دارای کاربندی و در اوج زیبایی از نظر معماری هستند.

عملیات مرمت کاروانسرای سعدالسطنه نیز در قالب تفاهم نامه از طریق صندوق احیا و بهره برداری از اماکن تاریخی و فرهنگی سازمان میراث فرهنگی به سازمان بهسازی و نوسازی شهرداری قزوین واگذار شد و عملیات اجرایی مرمت ادامه دارد و این بنا روند مطلوبی را در حوزه مرمت و بازسازی طی می کند.

عملیات مرمت با استفاده از منابع مالی سازمان بهسازی و نوسازی و زیر نظر سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری در دست انجام است و در حال حاضر بسیاری از قسمت ها بنا مرمت شده اند قرار است قسمت های مرمت شده به زودی توسط متولی آن به کاربری هایی مانند رستوران، تولیدی و فروشگاه لباس و … اجاره داده شود.

 این اثر تاریخی ابتدا در تاریخ 1316/9/17 با شماره ثبت ۱۰۲۱ در زیر مجموعه بازار قزوین ثبت شد، سپس در مورخ 1377/5/11 با شماره ۲۰۸۹ به صورت مجزا به نام کاروانسرای سعدالسلطنه ثبت و بعدها گرمابه سعدیه با شماره ۱۲۵۹۸ در تاریخ ۱۳۸۴/۵/۱۱ از کاروانسرا جدا گردید.

Maharaja

Cala Pani

دروازه هندوستان

Charminar

غارهای آژانتا

استوپا سانچی

کاخ میسور

قطب منار

قلعه سرخ

تاج محل

پل گلدن گیت  پس از چهار سال کار خطرناک و پیچیده ، در 27 مه 1937 افتتاح شد و این به عنوان یک گواهی بر نبوغ و هوش انسان است.
اگرچه پیشنهادها از اواخر قرن نوزدهم برای ساخت پل شروع شده است ، بسیاری از مهندسان و معماران معتقد بودند ساختن یک پل در چنین کانال طولانی ، با جزر و مدهای قوی ، آب عمیق (372 پا در عمیق ترین آن) و طغیان های شدید باد و مه ، غیرممکن است. در سال 1916  جیمز ویلكینز ، دانشجوی سابق مهندسی ، یكی از اولین پیشنهادهای عملی را برای یك پل پیچیده و با هزینه حدود 100 میلیون دلار (بیش از 2 میلیارد دلار با پول امروز) را داد. گرچه بسیاری با ایده او مخالفت کردند ، مهندس جوزف استراوس معتقد بود که می تواند شاهکاری غیرممکن را بسازد. بالاخره استراوس سرانجام در سال 1933 ساخت و ساز را آغاز كرد.

واقعیت: تنگه طلایی گیت در ابتدا توسط کاپیتان ارتش آمریكا جان سی فرمنت توسط كریسوپیله (یا گیت طلایی) نامگذاری شد.

چه کسی پل گلدن گیت را ساخته است

استراوس اگرچه در ساخت پل های داخلی کوچکتر موفق بود ، اما هرگز کاری با این مقیاس و بزرگی انجام نداده بود. او مانند هر رهبر خوب ، استعدادهای مهندسی و طراحی را از سراسر کشور در اختیار داشت. سه رئیس اصلی وی تحت عنوان لئون مویزف (که پل منهتن را طراحی کرده بود) ، ایروینگ مورو و چارلز الیس بودند. فردا ، معمار نسبتاً ناشناخته در آن زمان ، برخی از مهمترین طرح ها را به این پل افزود ، زیرا او شکل کلی برج های این پل ، طرح نورپردازی آن ، عناصر Art Deco و رنگ معروف بین المللی نارنجی را در طراحی پیش بینی  کرد.

واقعیت: نیروی دریایی ایالات متحده در ابتدا قصد داشت این پل را با نوارهای سیاه و زرد رنگ آمیزی كند تا از دید کشتی های عبوری اطمینان یابد.

در 5 ژانویه 1933 ، پروژه 35 میلیون دلاری آغاز شد. و  سرانجام در تاریخ 27 مه 1937 به اتمام رسید و تحت نظارت استراس بودجه به پایان رسید.

پل گلدن گیت طولانی ترین پل معلق در جهان بود

در زمان تکمیل ، پل گلدن گیت طولانی ترین پل معلق در جهان بود (در سال 1964 از پل Verrazano-Narrows در شهر نیویورک پیشی گرفت ). در طول ساخت این پل ، بیش از 1.2 میلیون پرچ فولادی برای نگه داشتن این پل استفاده شد. به طور متوسط ​​، یک قطعه برج دارای بیش از 60،000 پرچ است. قطعات بزرگ کابل روی این پل از بیش از 27000 سیم فولادی جداگانه ساخته شده و بیش از 80 مایل  سیم مورد استفاده قرار گرفته است.

واقعیت: امروز ، پل Akashi Kaikyō در ژاپن طولانی ترین پل معلق در جهان به طول 1.24 مایل  است.

خطرات ساخت و ساز پل گلدن گیت

یکی از ابتکاری ترین ویژگی های ساخت این پل ، ایده ای بود که استراوس از آن استفاده کرد تا یک شبکه ایمنی عظیم را زیر این پل آویزان کند ، به گونه ای که اگر کارگران سقوط کنند ، آنها از یک مرگ در اقیانوس آرام نجات یابند. حتی با وجود این شبکه ایمنی ، 11 مرد در طول پروژه جان باختند. یکی از تور های ایمنی به همراه داربستش تحمل وزن را نداشت و سد ایمنی را از بین برد. و  11 کشته بر جا گذاشت ، اما این به عنوان دستاورد یادبود پل دیده می شد ، زیرا کار ساخت و ساز در آن زمان بسیار خطرناک بود. 11 مرگ صرفا به عنوان یک آمار پایین دیده می شد.(هر چند ان هر انسانس ارزشمند است)  گذاشتن کلاه های ایمنی و استانداردهای سختگیرانه ایمنی توسط استراوس جان بسیاری از کارگران را نجات داد و Halfway to Hell Club را ایجاد کرد ، که  از 19 مرد تشکیل شده بود که از سقوط درتور ایمنی جان سالم به در بردند.

کارگران زمانی که کار سازه های فولادی به برج مارین کانتی از پل گلدن گیت به پایان رسید در مراسم سنتی برافراشتن پرچم ها را با اتمام کار ساخت و سازه های فلزی در برج های استان مارین از پل گلدن گیت ، سان فرانسیسکو انجام دادند.
واقعیت: اعضای Halfway to Hell Club در Bay Bay مشهور شدند و یکی از اعضای آن ، ال زامپا ، حتی یک نمایشنامه نیز در مورد بهره برداری در پل گلدن گیت تولید کرد.

تاریخ افتتاح پل گلدن گیت

پل گلدن گیت در 27 مه 1937 افتتاح شد. جشن افتتاحیه پل گلدن گیت بیش از یک هفته به طول انجامید و حدود 200000 نفر قبل از اینکه ترافیک روی آن اجازه داده شود از این پل عبور کردند. در آن زمان کاملاً تماشایی بود ، زیرا دعوت نامه هایی از طریق همه افراد از سراسر کشور برای لذت بردن از این پل و شرکت در مهمانی هایی که همراه آن بودند ، بعمل آمد. حتی یک ترانه رسمی نیز وجود داشت: "یک ماه نقره ای روی دروازه طلایی وجود دارد" ، که برای بزرگداشت این رویداد ساخته شده و با آواز خوانده شد.

پل گلدن گیت ، طولانی ترین پل معلق جهان در آن زمان در تاریخ 27 مه 1937 افتتاح شد. منظره ای که از یکی از برج های عابر پیاده در حال عبور از پل گلدن گیت بلافاصله پس از افتتاح گرفته شده است.

پل گلدن گیت امروز

در عکس های بی شماری ، فیلم ها ، ترانه ها و مانند آن برجسته شده است ، "پل گلدن گیت " اساسنامه آزادی را به عنوان یکی از معروف ترین سمبل ها در فرهنگ عامه مردم آمریکا به ارمغان می آورد. امروز ، پل گلدن گیت مرتباً هزاران نفر را در سراسر تنگه عبور می دهد و هنوز هم به همان شکلی که در زمان افتتاح آن در سال 1937 باز شد ، می درخشد. و یکی از معرو فترین جاذبه های معماری ، پل سازی و گردشگری در امریکا ست.

جیمز استوارت و کیم نواک در مقابل پل گلدن گیت در پس زمینه در صحنه فیلم سرگیجه آلفرد هیچکاک (1958).

واقعیت: بسیاری از افراد به اشتباه اعتقاد دارند که این پل هر چند سال یک باررنگ آمیزی می شود ، اما در حقیقت ، یک تیم ثابت دائماً در حال رنگ کردن پل هستند ، زیرا این امر در از بین رفتن زیاد نمک هوا و جلوگیری از بین رفتن اجزای فولادی این پل کمک می کند.

درباره چگونگی موفقیت مردم باستان در معماری و طراحی ساخت اهرام مصر یا سایر ساختارهای بزرگ و پیچیده  ، بحث و جدال همچنان ادامه دارد. یک پل با ارتفاع نسبتا بلند و غیرمعمول قوی در داغستان ، ساخته شده از چوب ، بدون حتی یک میخ - حتی اگر به اندازه همان اهرام مصر مشهور و با شکوه نباشد ، اما این از ابهت این پل چیزی کم نمی کندو به همان اندازه مرموز است .چه کسانی معماری و طراحی این پل زیبا را انجام داده اند؟ چه زمانی در اینجا ساخته شد ؟ چگونه مردم محلی ، یعنی طبساران ، توانستند آن را بسازند؟

خودرو ها براحتی از روی این پل تردد می کنند 

شکاکان معتقدند که این پل قدمتی بیش از 200 سال ندارد و ساخت آن را به قرن نوزدهم نسبت می دهند ، اما بسیاری از ساکنان محلی استدلال می کنند که این سازه چوبی از زمان خیلی قبل تر  در اینجا ایستاده است - آنها از نیاکان خود شنیدند که قدمت آن 700-800 سال است.این پل در نزدیکی روستای گلی (تلفظ دیگر جولی) از منطقه طبساران داغستان واقع شده است و به درستی می توان آن را یک بنای تاریخی و همچنین یک بنای معماری در نظر گرفت.

کمتر گردشگری درباره این جذابیت می داند ، اما بی نظیر است.  / عکس

با وجود این واقعیت که این پل بسیار قدیمی است (حتی اگر فرض کنیم که 800 نیست بلکه 200 سال قدمت دارد ، برای یک ساختمان چوبی هنوز مدت زمان طولانی است) ، هنوز هم با شکوه به نظر می رسد. علاوه بر این ، طراحی بسیار قابل اعتماد است. پیرمردان  به یاد دارند که  بار ها در این پل ، گاوهایی با چرخ دستی های سنگین مرتباً در رفت و آمد بودن ، اما اکنون  برای عبور  خودرو های  سواری قابل استفاده است. ارتفاع پل در حدود ده متر است.

ارتفاع پل - ده متر

این پل از چوبها  و تیرهای چوبی ضخیم ساخته شده است . به هر حال ، براکت فلزی ، که در یک طرف پل دیده شود ، هیچ نقش کاربردی ندارد. چرا آنها آن را اینجا گذاشته اند ، مشخص نیست.

قطعه ای از ساختار این پل بزرگ.  / عکس

مشخص است که این پل توسط ساکنان محلی ساخته شده است و فقط چوب و سنگ در اختیار آنها بوده است. و فقط می توان  مهارت دانش مهندسی را تحسین کرد.

قطعه ای از پل.  / عکس

طبساران قشر بزرگی از مردم است که در داغستان زندگی می کنند. شماری از محققان بر این باورند که اصل این نام ایرانی است. به گفته مورخین ، ساکنان محلی فقط هنگام برقراری ارتباط با مردمان همسایه ، خود را "طبسارنار" می نامیدند ، به عبارت دیگر این نام رسمی آنها بود. در میان خود ، آنها در مورد مردم قبیله "kapgan"  صحبت می کردند.

طبق نسخه دیگرمردم  طبساران ، به عنوان یک گروه جداگانه ، از آلبانیای قفقاز سرچشمه گرفت - امپراطوری بزرگی که در سده های اول قبل از میلاد پدید آمد. در آن زمان آنها جنگجویان خوبی بودند ، اما وقتی نیاز به جنگ از بین رفت ، طبسارانیان به حرفه های مسالمت آمیز روی آوردند ، به دامداری مشغول شدند ، انواع صنایع دستی و در دشت ها - باغداری و رشد انگور.

طبساران.  / عکس

این طبیعت شگفت انگیز و افراد سخت کوش و جالب دارد.  / عکس

از آنجا که منطقه طبساران از نظر تعداد جنگل ها در داغستان جنوبی کمبودی ندارد (در واقع نیمی از قلمرو توسط جنگل ها اشغال شده است) ، کمبود مصالح ساختمانی ندارند.

به هر حال ، طبیعت در اینجا به قدری زیباست که به این سرزمینها حتی "سوئیس داغستان " نیز گفته می شود.طبیعتی زیبا و بکر برای گردشگری

همانطور که تاریخ نشان می دهد ، مردم عادی گاهی اوقات می توانند چیزهای شگفت انگیزی بسازند. و لازم نیست مهندس حرفه ای یا سازنده باشند. نکته اصلی این است که تخیل ، خلاقیت و میل بزرگ برای رسیدن به هدف داشته باشند.

کسپر مولنار هلندی در حالی که هنوز دانشجو بود ، یک آلبوم عکس خیره کننده با آثار عکاس مشهور آلمانی ، کورت هیلشر ، که شاهکارهای معماری کشورهای اروپایی را عکاسی کرده بود ، دید. مرد جوان چنان تحت تأثیر قرار گرفت که تصمیم گرفت جالبترین عکس ها را از انتخاب استاد در مکان های مختلف بیابد و از همان زاویه عکس بگیرد ، فقط پس از گذشت تقریباً صد سال. این پروژه چندین سال طول کشید ، اما مجموعه تصاویر در حال حاضر بسیار چشمگیر است.

1. ایده ای که زنده شد

کسپر مولنار برای نشان دادن چگونگی تغییر جهان ، عکس های 100 ساله عکاس مشهور آلمانی را بازسازی کرد.  |  عکس

در سال 2002 ، کاسپر مولنار هلندی در یک کتابفروشی دست دوم در آمستردام آلبوم عکس بی نظیری را دید که توسط عکاس آلمانی Kurt Hielscher منتشر شده بود و تقریباً به تمام کشورهای اروپایی سفر کرده و مجموعه عکسهای خود را جمع آوری کرده بود. آلبوم عکس پیدا شده به جاهای دیدنی یوگسلاوی اختصاص یافته و به سال 1920 برمی گردد. این تنها نسخه نبود. نویسنده مجموعه های مختلفی از عکس های گرفته شده در کشورهای مختلف اروپا را جمع آوری کرد و هر کتاب با یکی از آنها مطابقت داشت.

کسپر مولنار برای مدت طولانی و با پشتکار به دنبال زاویه مناسب است تا عکس 100 سال پیش را تکرار کند.  |  عکس

این مرد جوان که دانشجوی یکی از دانشگاههای آمستردام بود ، چنان مجذوب این تصاویر شد که تصمیم گرفت پروژه خود را بسازد. اکنون کسپر در تلاش است تا عکسهای هایلسر را تکرار کند ، فقط مکان های موجود در عکسها مربوط به اوایل قرن 21 است. با گذشت زمان ، عکاس هلندی مشتاق چندین کتاب دیگر  استاد آلمانی را به دست آورد و اکنون به دنبال مناظر مشابه برای گرفتن عکس های مشابه است.

Kurt Hielscher یک عکاس و مربی آلمانی بود که مجموعه ای از آلبوم های عکس خارق العاده را ایجاد کرده است و از طریق آنها فرهنگ اروپا را کشف می کرد.

واقعیت جالب از Kurt Hielscher 1881-1948 یک عکاس و معلم آلمانی بود. پسر یک جنگلبان عادی توانست تحصیلات معلمی را فرا گیرد که فرصت های خوبی را برای او فراهم آورد و به لطف سرگرمی اش به شهرت رسید. علاقه او به عکاسی و توانایی گرفتن زاویه مناسب باعث محبوبیت آن در بسیاری از کشورهای اروپایی شد. پس از انتشار اولین مجموعه عکس ،  او مجبور شد برای جمع آوری ایده های عکاسی در مورد یک کشور خاص  زیاد سفر کند.

از سال 1910 تا دهه 1930 ، کورت کتابهای جالب توجهی از عکاسی از مناظر و معماری را منتشر کرد که بسیار مورد توجه بودند. متأسفانه ، در طول جنگ جهانی دوم ، نگاتیوهای او به دلیل بمباران لایپزیگ از بین رفت و او پس از ویرانی کامل دیگر نمی خواست عکاسی کند. این دلیلی شد که به تدریج کورت هیلشر فراموش شد. سخنان وی که در پیشگفتار یکی از آلبوم های عکس آمده: «من سعی می کنم چهره هر کشور و مردم آن را در کتابهایم نشان دهم. اگر خودم خاموش شوم ، به عنوان شاهد جهان نابود شده ، عکس های من هنوز صحبت خواهند کرد . "

2. کاخ آلکازار در اندلس - 1914 و 2019 (اسپانیا)

تغییر خاصی نکرده ، اگرچه یکی از گلدان های ناپدید شده است

از آنجا که کورت هیلشر در بسیاری از ایالت ها مشهور بود ، توسط بالاترین رده ها و رهبران کشورها مورد استقبال قرار گرفت. مجموعه کاخ آلکازار واقع در اسپانیا نیز از این قاعده مستثنی نبود. اکنون می توان به راحتی به کاخ آلکازار (Patio de las Muñecas)  که در آن زندگی خصوصی خانواده سلطنتی پنهان از چشم مردم عادی رخ داده است ، وارد شد. او واقعاً مورد احترام قرار گرفت. نه تنها بازدید از مناطق پنهان ، بلکه همچنین داستان های مرتبط با آنها جالب به نظر می رسید. به عنوان مثال ، حیاط موجود در تصویر فقط به این ترتیب نامگذاری شده است زیرا در یکی از طاق ها ، هنرمندان دو عروسک کوچک را در پس زمینه تزئینات با شکوه به تصویر کشیده اند.

3. لا توره دل اورو در سویل - 1914 و 2019 (اسپانیا)

 "برج طلایی"از جاذبه های گردشگری سویل در اسپانیا در تصاویر عکاس آلمانی و عکاس هلندی (اسپانیا). 

La Torre del Oro (برج طلایی) Talbarrana در ساحل سمت چپ رودخانه گوادالکوویر در سویل واقع شده است. برج مورس ، 37 متر ارتفاع ، در سال 1220 به عنوان یک فانوس دریایی ساخته شد ، که با گذشت زمان به یک پاسگاه تبدیل شد که نقش اصلی در محافظت از بندر را دارد. اگرچه آنچه اکنون می توانیم مشاهده کنیم تنها یک ساختار مرمت شده است ، زیرا این برج در جریان شدیدترین زمین لرزه ای که در قرن هجدهم اتفاق افتاد ، تخریب شد.

مرمت کامل بنای معماری که به نماد شهر تبدیل شد ، 2 قرن طول کشید. در حال حاضر ، موزه دریایی در برج باز است ، که نه تنها به دلیل مطالعه تاریخ ، بلکه برای رسیدن به تراس باز نیز از آن بازدید می شود. در آنجا می توانید از یک چشم انداز خارق العاده لذت ببرید و تصاویر زیادی برای بایگانی خانه خود بگیرید.

4. پونته دی سوسپیری در ونیز - 1925 و 2018 (ایتالیا)

"پل افسوس" در ونیز ،از جاذبه های گردشگری گرفته شده توسط دوربین های کورت هیلشر و کاسپر مولنار در سال های 1925 و 2018.  به ترتیب (ایتالیا).

Ponte Dei Sospiri (پل آه) در ونیز بین سالهای 1600-1630 برای اتصال کاخ دوکاله و زندان ساخته شده است. این حلقه اتصال وهم آور "پل آه" نامیده می شد فقط به این دلیل که زندانیان با عبور از آن متوجه شدند که دیگر نور خورشید را نمی بینند. به گفته مورخان ، حتی کازانوا و گالیله  که در این زندان نگهداری می شدند ، از پونته دی سوسپیری عبور کردند.

قابل توجه: تصویر جدید کسپر مولنار در سال 2018 هنگام حضور در فینال کارناوال به صورت خودجوش گرفته شده است. در این زمان ، او هنوز کتاب کورت هیلشر را درباره ایتالیا به دست نیاورده بود ، اگرچه زاویه آن یکسان بود.

5. دروازه شهر در تروگیر - 1926 و 2019 (کرواسی)

City Gat در تروگیر از جاذبه های گردشگری  از نگاه عکاس آلمانی Kurt Hielscher و عکاس هلندی Kasper Molenaar 1926 و 2019

دروازه سنگی که از طریق آن می توانید به قسمت قدیمی شهر تروگیر بروید با شکوه تقریباً از یک قرن پیش باقی مانده است. تنها چیزی که جبران ناپذیر و از دست رفته است شیر ونیزی بالای طاق است. اما نه تنها این جانور سنگی ناپدید شد ، همانطور که مشخص شده ، در شب اول دسامبر سال 1932 ، هشت مجسمه شیر توسط گروهی از ملی گرایان جوان یوگسلاوی به طرز وحشیانه ای نابود شدند. یک شبه ، همه چیزهایی که نمادی از سلطه ایتالیا محسوب می شدند ، و نه یک عنصر معمولی معماری ، از ساختمانهای عمومی قدیمی ناپدید شدند.

روزنامه های آن زمان این حادثه را به شرح زیر نوشتند:"عاملان این جنایت ، به شیرهای ونیزی نه به عنوان بناهای باستانی ، بلکه به عنوان نمادهای سیاسی واقعی" ایتالیایی "در آدریاتیک شرقی نگاه می کردند. 

6. کلیسای عروج مریم مقدس در دریاچه بلد - 1926 و 2018 (اسلوونی)

تصاویری از کلیسای معراج مقدس مریم مقدس کورت هیلسر و کسپر مولنار که از یک تپه سنگی 130 متری در ساحل دریاچه بلد ساخته شده است.

Cerkev Marijinega Vnebovzetja (کلیسای عروج مریم مقدس) در یک جزیره سنگی در وسط دریاچه بلد واقع شده است. برج ناقوس 54 متری آن از دور توجه نه تنها زائران که گردشگران را به خود جلب می کند. یک نمونه شگفت انگیز از معماری قرون وسطایی ، که اکنون می توانیم مشاهده کنیم ، فقط در قرن هفدهم بازسازی شد ، زیرا کلیسای قبلی چوبی در سال 1509 سوخت.

واقعیت جالب: در جزیره صخره ای که اکنون Cerkev Marijinega Vnebovzetja در آن واقع شده است ، باستان شناسان محلات اسکان قبل از تاریخ  اسلاوی را کشف کرده اند که قدمت آنها به قرن 11 و 8 برمی گردد. قبل از میلاد مسیح. و قرن IX-X. AD به ترتیب در حین حفاری علاوه بر ابزار ، وسایل منزل و اسلحه ، 124 قبر و چندین شی مذهبی در اینجا پیدا شد ، بنابراین محققان به این نتیجه رسیدند که این مکان برای هزاران سال مقدس قلمداد می شده است.

7. معبد زحل در رم - 1925 و 2016 (ایتالیا)

شکل ظاهری معبد زحل در رم در عکسهای کورت هیلسر و کاسپر مولنار اصلاً تغییری نکرده است (1925 و 2016 ، ایتالیا).  

علی رغم این واقعیت که بعید است کسی بتواند تفاوت های خاص یا تغییر شکل قابل توجهی در شکل ظاهری باستانی ترین ساختار معبد زحل ، واقع در رم ، پیدا کند ، اما هنوز هم تصاویر از نظر مقیاس و رمز و راز چشمگیر هستند. و این تعجب آور نیست ، زیرا این معبد در سال 497 قبل از میلاد ساخته شده است.  و نه تنها به عنوان یک مکان پرستش برای خدایان بلکه مکانی بود که ذخایر طلا و نقره رومیان در آن نگهداری می شد.

8. کلیسای فاطیما یا بانوی تسبیح در پرست - 1926 و 2018 (مونته نگرو)

شهر باستانی پرست توسط تمدن "تسخیر" شد (1926 و 2018 ، مونته نگرو).

در نیمه راه خلیج نفس گیر کوتور ، گردشگران خود را در شهر باستانی پراست می یابند ، جایی که اگرچه زمان به شکل خانه های سنگی و خیابان های باریک در آن ساکن بوده است ، اما میل به راحتی و آسایش حاکم است. کافه های کوچک با سایبان ، مسافران را از آفتاب سوزان نجات می دهد ، اکنون برخی از مناظر تاریخی را مسدود می کند ، اما گردشگران آزرده نمی شوند ، زیرا اتاق های مطبوع و خنک بسیار بهتر از  آفتاب سوزان هستند. علاوه بر این ، به کلیسای Crkva Gospa od Ružarije ، ساخته شده در قرن هفدهم. فقط صد متر مانده است. و این بهانه خوبی برای پیاده روی برای لمس شاهکارهای واقعی معماری است.

9. پل افسوس Puente Nuevo در Ronda - 1914-1916 و 2019 (اسپانیا)

اختلاف در عکسهای کورت هیلسر و کاسپر مولنار نتیجه یک واقعه چشمگیر بود که در Ronda 1916-1914 و 2019 ، اسپانیا رخ داد.

پل Puente Nuevo ، که در این عکس نشان داده شده است ، نه با افسانه ها ، بلکه با مجموعه ای از حوادث خونین که جان بسیاری را گرفت در آیخته است.

پوئنته نوئوو یکی از سه گذرگاهی است که از تنگه عمیق تاجو دو روندا عبور می کند و رودخانه آشفته گوادالوین از آن عبور می کند. با شروع قرن 18 ، از اولین ساخت و ساز ، که جان 50 کارگر را گرفت ، فاجعه های پیش بینی نشده اغلب در این مکان ها رخ می دهد. و عکسهای کورت هیلشر ، که در دوره 1914-1916 گرفته شده بود ، صدمه ای چشمگیر به این بود. روی آنها می توانید خانه ها و آسیابی را ببینید که چندین خانواده در آن زندگی  و کار می کردند ، اما در هنگام رانش زمین که در ژوئیه سال 1917 رخ داد ، آنها در چشم بهم زدنی از روی زمین محو شدند. در آن لحظه 15 نفر جان خود را از دست دادند.

10. چند عکس شگفت انگیز دیگر که توسط کسپر مولنار ، هلندی مشتاق عکس گرفته شده است

تغییرات در مناطق طبیعی Ratzeburger See در Schleswig-Holstein چشمگیرتر است (1924 و 2020 ، آلمان).

تصویر پل Ponte di Rialto روی کانال Grant در ونیز قبل از خرید کتاب و توسط پسر بزرگ کاسپر (1925 و 2018 ، ایتالیا) گرفته شده است.

کلیسای جامع گوتیک در اوپسالا 1931از نگاه عکاس آلمانی Kurt Hielscher و هلندی Kasper Molenaar و 2020 ، سوئد). 

کلیسای جامع گوتیک ، ساخته شده در قرون وسطی (1924 و 2020 ، آلمان).

 بازار  قدیمی در میدان مرکزی شهر برانشوایگ (1624 و 2020 ، آلمان)

مقایسه و تجزیه و تحلیل عکس ها معمولا بسیار جالب است ، اگرچه مواردی وجود دارد که پس از تنها 50 سال شناخت منطقه واقعاً غیرممکن است. همانطور که در امارت کوچک دبی اتفاق افتاد ، که از یک دهکده ماهیگیری به یک کلانشهر فوق مدرن با مزایای متعالی و آسمان خراش تبدیل شده است.