یک چشم قوی در آسمان
به گزارش (سیارک) این چشم قوی در آسمان، حاصل برخورد دو کهکشان عظیم با یکدیگر است. گویی کسی در حال تماشا کردن است.
نتیجه ی حاصل از برخورد دو کهکشان با یکدیگر، یک پدیده ی کیهانی خارق العاده یعی قوس چرخشی از ستاره ایجاد کرده که شباهت به چشم انسان دارد.
این خطای بصری، حاصل برخورد یک کهکشان مارپیچ به نام IC2163 با کهکشان مارپیچ دیگری به نام NGC2207 می باشد و در حالیکه معمولا این نوع تعاملات رخ می دهند، اما بسیار به ندرت اتفاق می افتد که به چنین شکلی برسند.منجم مایکل کافمن که به عنوان محقق دانشگاه ایالت اوهایو این پدیده را مشاهده کرده، بیان نمود که : « اگرچه برخوردهای کهکشانی از این نوع غیرمتداول نیستند اما فقط تعداد کمی کهکشان با ساختار چشم مانند وجود دارند ».(سیارک)
گروه کافمن ساختار چشمی که در جهت صورت فلکی کلب اکبر حدودا 114 میلیون سال نوری از زمین فاصله دارند را با استفاده از آرایه میلی متری بزرگ آکاتاما ( آلما) در شیلی کشف نمودند.
دانشمندان گمان می کنند که شکل و جایگاه قوس های نارنجی که به تشخیص آلما از ذرات گاز تشکیل شده، بر اثر برخورد بازوهای مارپیچ بیرونی IC 2163 و NGC 2207 به وجود آمده است.
احتمال دارد که این برخورد اولیه فقط اولین مرحله از ادغام این دو کهکشان با یکدیگر باشد. گرچه محققان خود را خوش شانس می دانند که این تجسم چشمی را مشاهده کرده اند اما این اتفاق در نهایت مدت زیادی طول نمی کشد.
کافمن بیان می کند که : « پلک های کهکشانی تنها چند ده میلیون سال به طول می انجامد که این برای طول عمر یک کهکشان بسیار کوتاه است. یافتن یک مورد در ایستگاه جدید برای ما یک فرصت استثنائی مطالعه و تحقیق به وجود می آورد که بررسی کنیم که وقتی دو کهکشان با یکدیگر برخورد می کنند چه اتفاقی رخ می دهد ».
قوس های گاز نارنجی از ذرات مونوکسید کربن به وجود می آیند که یکی از سوخت های تشکیل ستاره هاست. محققان می گویند که این گاز در پلک بیرونی، با سرعتی بیشتر از 100 کیلومتر بر ثانیه ( 62 مایل بر ثانیه ) به سمت مرکز مارپیچ IC 2163 در حرکت است.(سیارک)
اما هر چه نزدیک تر می شود، سرعت خود را کمتر می کند و در نهایت، خود را با چرخش کهکشان هماهنگ می نماید.
کافمن عنوان می کند که : « وقتی که گاز از لبه ی بیرونی پلک به سمت لبه ی درونی حرکت می کند نه تنها شاهد یک کاهش سرعت سریع هستیم، بلکه متوجه می شویم که هرچه این کاهش سرعت سریعتر اتفاق بیفتد، گاز مولکولی غلیظ تر می شود ».
« این اندازه گیری مستقیم تراکم نشان می دهد که چگونه برخورد بین دو کهکشان باعث می شود که گاز متراکم شود، خوشه ستاره های جدید به وجود آورد و این جنبه های خیره کننده ی پلک تشکیل گردد»
در تصویر زیر، شما می توانید این چشم را در موقعیت وسیع تری با IC 2163 در سمت چپ و دورترین دسترسی پلک بالای آن با قوس های گازی NGC2207 در سمت راست مشاهده کنید.
در پشت اثرات مونوکسید کربن کشف شده توسط آلما، تصویر آبی رنگ رویت شده از طریق تلسکوپ هابل یک نور مرئی است.
دانشمندان معتقدند که این نوع برخوردهای بین کهکشان ها زمانی متداول تر بوده اند که جهان جوانتر بوده و این منظومه های ستاره ها در نزدیکی یکدیگر قرار داشتند.
اما احتمالا در صورتی که صفحات کهکشانی متراکم تر و بی قاعده تر باشند این ساختارهای چشم مانند به ندرت یافت می شوند یعنی احتمال کمتری وجود دارد که ساختارهای چشمی بدین صورت تشکیل شوند.
در هر صورت، رویت چشم در آسمان بسیار تعجب آور است و این حقیقت که از درک ما نسبت به چگونگی حرکت این ابرهای گازی شکل در فضا حمایت می کند، بدین معناست که یک موقعیت برد-برد برای علوم و یک منظره ی جالب است.
فیزیکدان نجوم، کرتیس استراک از دانشگاه ایالت آیوا می گوید که : « این شواهد برای یک ضربه ی قوی در پلک ها، فوق العاده است ».
« وجود تئوری و شبیه سازی برای نشان دادن صحت این موضوع بسیار خوب است اما شواهد مشاهده ای عالی هستند ».
بیشتر بخوانید:
ستارگانی که به کهکشان راه شیری تعلق ندارند
یک سوم جمعیت کره زمین دیگر قادر به رویت کهکشان راه شیری نیستند
جهان سریعتر از آنچه انتظار داریم گسترش پیدا می کند
این پست را چگونه می‌بینید؟ برای شما مفید بود؟ لطفا با نوشتن کامنت در زیر ما را مطلع کنید. (سیارک)
مترجم itrans.ir
