مطمئنا، سیگار به هر فردی چه مرد و چه زن به طور یکسان آسیب میرساند. اما برخی از تاثیرات سوء سیگار کشیدن از بارداری خارج رحمی گرفته تا یائسگی زودرس، تنها در مورد زنان پیش می آید و سلامت زنان را بخطر می اندازد. 19 نوامبر امسال، ۲۲ امین همایش انجمن سرطان آمریکاست که بزرگترین همایش ترک سیگار می باشد. اگر هنوز تصمیم به ترک سیگار نگرفته اید، در اینجا دلایلی آورده می شود که کاملا قانعکننده است.
نه تنها سیگار کشیدن سبب انواعی از سرطان ها در زنان و مردان می شود، بلکه با توجه به کالج زنان و زایمان آمریکا (ACOG) زنان در خطر بالاتری از سرطان دهانه رحم قرار دارند. یک مطالعه دانمارکی که در 21 آپریل 1999 منتشر شد، انستیتوی ملی سرطان دریافته است زنانی که قبل از یائسگی ه سیگار می کشند نسبت به کسانی که سیگار نمی کشند به احتمال شش برابر سرطان رکتال در ان پیشروی می کند.
سیگار کشیدن دوره قاعدگی تان را بدتر می کند.
با توجه به ACOG، زنانی که سیگار می کشند علائم شدیدی از نشانههای پیش از قاعدگی تجربه می کنند و 50 درصد از انها به مدت دو روز یا بیشتر گرفتگی عضلانی دارند.
با توجه به ویکی سلتزر، ام. دی. معاون رئیس جمهور برای سرویسهای سلامتی زنان در سیستم بهداشت و درمان یهودیان در ساحل شمالی جزیره لانگ در نیویورک، سیگار کشیدن عملا هر مرحله از بارداری را تحت تاثیر قرار می دهد. «افراد سیگاری در مورد عدم تخمک گذاری در خطر بیشتری قرار دارند و احتمال کمی وجود دارد تا تخمک بارور در رحم او کاشته شود. افراد سیگاری در مورد لقاح آزمایشگاهی موفقیت کمتری دارند». همچنین سلتزر اشاره می کند که نیکوتنی با عملکرد فالوپ تداخل پیدا می کند و می تواند مانع از رفتن نرمال تخم به رحم شود که این نیز می تواند منجر به بارداری خارج از رحمی یا لوله های رحمی شود و به طور بالقوه شرایط تهدید زندگی در آن وجود دارد.
پروفسور بنجامین ساکس، استاد زنان و زایمان دانشکده پزشکی هاروارد می گوید «زمانی که شما در دوران بارداری سیگار می کشید جنین را مسموم می کنید. مونوکسید کربن به بافت جنینی، بیشتر از بافتهای بالغ تمایل دارد و هنگامی که نیکوتین از جفت جنین عبور می کند، میزان ضربان قلب (کودک) افزایش می یابد».
با توجه به ACOG، سیگار کشیدن خطر سقط جنین را در زن باردار تا 39 درصد افزایش داده و فرصت را برای بروز عوارض جدی دیگر از جمله جداشدن جفت (زمانی که جفت جدا از دیواره رحم است)، جفت سرراهی (زمانی که جفت، دهانه رحم را می پوشاند) و تولد نوزاد مرده را بالا می برد.
بسیاری از مطالعات به سیگار کشیدن مادر بعنوان پیشگیرانهترین علت کم وزنی هنگام تولد اشاره می کنند. شیر مادر افراد سیگاری می تواند نیکوتین را به نوزاد شیرخوارش انتقال دهد. و گزارشی در سال 1995 در مجله اطفال نشان می دهد نوزادانی که در معرض دود دخانیات قرار می گیرند تقریبا تا سه برابر احتمال مرگ از سندرم مرگ نوزاد دارند.
احتمالا متوجه شده باشید که افراد سیگاری زودتر از افراد غیرسیگاری دچار چین و چروک می شوند. اغلب آنچه که نادیده گرفته می شود این است که سیگار کشیدن به مدت یک تا دو سال در یائسگی تعجیل ایجاد می کند. پروفسور ساندرا کارسون ام. دی، استاد زنان زایمان در کالج پزشکی بیلور در هوستون می گوید «نیکوتین در جریان یافتن خون به تخمدان تداخل ایجاد می کند و در صورتی که موجب کم شدن جریان خون به هر ارگانی شوید، عملکرد آن را کاهش خواهید داد.» استروژن در تخمدانها تولید می شود و کاریسون می گوید «می تواند توضیح داده شود که چرا سیگار کشیدن موجب یائسگی زود رس می شود» همچنین سیگار میتواند منجر به استئوپروز زودرس شود. کارسون ادامه می دهد: بسیاری از مطالعات نشان داده است که سیگار کشیدن به طور قابل توجهی تراکم مواد معدنی استخوان را کاهش می دهد. (سیارک)
با توجه به انستییتوی ملی بهداشت زنی که سیگار می کشد دو تا شش برابر بیشتر از کسی که سیگار نمی کشد احتمال داشتن حملات قلبی را دارد. بنا به گفته ACOG یک تا چهار سیگار در روز برای دو برابر کردن خطر بیماری قلبی کافی است. و یک تحقیق فنلاندی که در ژوئیه 1998 در مجله پزشکی بریتانیا منتشر شده است نشان می دهد که زنان سیگاری بهمانند مردان بعد از سن 65 سالگی با احتمال دو برابر بیشتر حملات قلبی خواهند داشت. محققان معتقدند که استروژن (که ظاهرا مانع از سیگار کشیدن می شود) به زنان کمک می کند تا در برابر بیماریهای قلبی مصون باشند.
و به خاطر داشته باشید که رفتار شما الگوی دخترتان یا هر دختری است که در زندگیتان وجود دارد. واندا جونز، سخنگوی مرکز ملی اطلاعات سلامت زنان می گوید: « در حال حاضر نرخ دختران دبیرستانی که سیگار می کشند همتراز با پسران است. این نوع برابری چیزی نیست که مادران و مادربزرگهای ما با آن رویارو بودند.»
این پست را چگونه میبینید؟ برای شما مفید بود؟ لطفا با نوشتن کامنت در زیر ما را مطلع کنید. (سیارک)
(سیارک) :پژوهشگران آمریکایی می گویند حدود یک سوم از بیماران مبتلا به سرطان پستان به دلیل اثرات جانبی شدید داروهایی که برای درمان به آنها تجویز می شود، ترجیح می دهند از این داروها استفاده نکنند.
تیم تحقیقاتی دانشگاه نورث وسترن پس از تحقیق بر روی بیش از ۶۰۰ نفر از زنان مبتلا به سرطان پستان که از Aromatase inhibitors استفاده می کردند دریافتند که ۳۶ درصد از این افراد به دلیل بروز علائمی نظیر درد مفاصل، گر گرفتگی ، اضافه وزن وحالت تهوع ترجیح می دهند که از این دارو استفاده نکنند.
داروی (Aromatase inhibitors) از جمله داروهایی است که برای درمان سرطان های پستان و رحم در زنان پس از یائسگی تجویز می شود.
این داروها باعث کاهش میزان استروژن در بدن می شود. افزایش میزان استروژن در مبتلایان به سرطان باعث تحریک بیشتر تومورها می شود.از بیماران مورد تحقیق در دانشگاه نورث وسترن خواسته شد تا به ۴۶ سوال در مورد شیوه زندگی و علائم مرتبط با سرطان پستان و نحوه درمان خود پاسخ بدهند.
از این بیماران خواسته شده بود تا به سوالاتی درباره حالاتشان قبل از شروع درمان، همچنین در سه، دوازده و بیست و چهار ماه پس از شروع درمان نیز پاسخ دهند.
پس از گذشت سه ماه، یک سوم از زنان مورد تحقیق از درد مفاصل شدید شکایت داشتند. این درحالی است که ۲۸ درصد از آنها دچار گر گرفتگی و ۲۴ درصد از آنها با کاهش میل جنسی روبرو شدند.
براساس این تحقیق، افزایش زمان درمان، باعث بروز عوارض جانبی بیشتری در بیماران شده است.به دلیل تاثیرات جانبی شدید این دارو، ۱۰ درصد از زنان ترجیح می دادند که استفاده از آن را پس از دو سال متوقف کنند. این در حالی است که ۲۶ درصد از زنان تحت درمان، مصرف آن را پس از چهار سال متوقف کردند.
دکتر لین واگنر، سرپرست این تیم تحقیقاتی می گوید: "پزشکان به امید درمان دارویی را برای بیماران تجویز می کنند. بنابراین آنها کمتر به اثرات منفی این داروها اشاره می کنند."به گفته دکتر واگنر بیماران هم تمایلی ندارند که درباره اثرات داروها شکایتی کنند. بیماران اغلب می خواهند که پزشکشان روند درمان را ادامه دهند.بنابراین هیچ کس نمی داند که واقعا این داروها چه تاثیری بر بیماران دارد.
دکتر سوزی جنینگز، متخصص سرطان می گوید:" ما می دانیم که بعضی از بیماران مبتلا به سرطان در بریتانیا ترجیح می دهند که درمان را متوقف کنند. از این رو باید اطلاعات کامل را در مورد اثرات جانبی داروها در اختیار بیماران قرار داد. و اگر زنی قصد دارد درمان را متوقف کند، باید او را تشویق کنیم که با پزشک معالجش صحبت کند."
این پست را چگونه میبینید؟ برای شما مفید بود؟ لطفا با نوشتن کامنت در زیر ما را مطلع کنید. (سیارک)
مریم 451۱۳۹۵/۱۱/۴عکس جالبیه ، خیلی اطلاعات می ده
در ادامه بخوانید...
اگر به تازگی باردار شدهاید یا تلاش میکنید تا باردار شوید، پرسشهای فراوانی درباره این که انتظار چه چیزی را باید در زمان بارداری داشته باشید، مطرح میشود. بدن شما در بارداری چگونه تغییر میکند؟ در داخل بدن شما چه میگذرد؟ راهنمای هفته به هفته ما برای زنان و سلامت زنان است و به شما در طول نه ماه بارداری کمک میکند تا بتوانید مادر باهوشتر، دلگرمتر و آمادهتری باشید. هر هفته بصورت بخش دوم به بخش سوم و اطلاعاتی درباره بدن و کودک شما و نیز مشاوره مفیدی میدهد که میتوانید در طول بارداری از آن بهره بگیرید. با یک نگاه به داخل رحم شما شروع میکنیم.
کودک: دانستن این که لقاح دقیقاً چه زمانی رخ میدهد، دشوار است، بنابراین پزشکان به محاسبه تاریخ مقرر از ابتدای آخرین چرخه قاعدگیتان میپردازند. درست است (از نظر محاسبه، قبل از این که لقاح صورت بپذیرد، «باردار» محسوب میشوید!)
مادر: در ابتدای دورهتان حدود 20 تخمک، کیسههای پرشده از مایع را اشغال میکنند که فولیکول نامیده میشود. اگر عادت ماهانه شما معمولاً هر 28 روز است، حدود 14 روز بعد، تخمک میگذارید: یکی از این فولیکولها یک تخمک آزاد میکنند و آن به لوله رحمی پایین میآید و در آن منتظر لقاح میماند. این زمان (14 روز پس از شروع دوره شما و یک یا چند روز بیشتر) زمانی است که بیشترین باروری را دارید. اگر میخواهید باردار شوید، این دوره، بهترین زمان برای تلاش است. پس از لقاح تخمک، آن به رحم منتقل میشود.
اگر در بار اول باردار نشدید، ناامید نشوید. بسته به سن زن، یک زن هر ماه 25% شانس باردار شدن دارد. بنابراین ممکن است نیاز به تلاش دوباره داشته باشید.
نکته هفته: قبل از بارداری با پزشک زنان و زایمان خود برای تعیین خطر بیماریهای ژنتیکی و خطرات محیطی مشورت کنید و درباره تغییر سبک زندگی برای تضمین بارداری و کودک سالم یاد بگیرید. مهمتر از همه، حتماً 0.4 میلیگرم یا 400 میکرو گرم فولیک اسید در روز مصرف کنید. ثابت شده است که مصرف فولیک اسید چند ماه قبل از بارداری به شدت معلولیتهای عصبی و نخاعی مانند مهره شکاف را کاهش میدهد.
کودک: تبریک! اگر تخمک شما و اسپرم شریکتان با موفقیت یکدیگر را ملاقات کرده باشند، جنین به وجود آمده است، اگرچه بسیار کوچک است (در اندازه حدود سر سوزن). البته شبیه جنین یا کودک نیست؛ تنها مجموعهای از 100 سلول است که به سرعت رشد کرده و تکثیر میشوند. لایه بیرونی ÷سلولها، جفت خواهد شد و لایه داخلی، جنین میگردد.
مادر: شما در این زمان هیچ تفاوتی در بدن شما حس نخواهید کرد. به خاطر داشته باشید که هنوز عادتتان را از دست ندادهاید.
نکته هفته: نمیتوانید منتظر نتیجه آزمایش بمانید؟ از یک آزمایش بارداری خانگی استفاده کنید. آنها به اندازه آزمایش ادرار یا آزمایش خون که در آزمایشگاه انجام میگیرد، مطمئن هستند (و فوراً نتیجه را متوجه خواهید شد). برای اطمینان از دقت، دستورالعمل آن را به دقت بخوانید و مطمئن شوید که تمام ملزوماتی که استفاده میکنید، تمیز باشند.
کودک: اکنون که تخمک شما بارور شده است، در سطح رویه رحمتان لانه میگزیند. این عمل، لانه گیری نامیده میشود.
مادر: شما احتمالاً این هفته منتظر پریودتان هستید و اگر پریود نشوید، ممکن است یکی از اولین نشانههای بارداریتان باشد. همچنین ممکن است متوجه لکههای روشن شوید چرا که جنین اولیه در رحمتان لانه گیری میکند. شما ممکن است هنوز هیچ تفاوتی را احساس نکنید، اما حفره آمنیوتیک که با مایع پر میشود، و جفت که اکسیژن و مواد مغذی لازم برای رشد کودک را فراهم میکنند، در رحمتان شکل مییابند.
نکته هفته: تلاش کنید تا غذای سالم بخورید؛ به این معنی که انواع غذاها از گروههای غذایی توصیه شده را انتخاب کنید و حداقل 8 لیوان 8 اونسی آب در روز بنوشید. اما واقعاً لازم نیست دو برابر غذا بخورید؛ پس از باردار شدن تنها 300 کالری بیشتر در روز نیاز دارید. همچنین اگر در ابتدا میلتان به غذا به علت تهوع صبحگاهی کاهش یافت، نگران نباشید. اگر قبلاً تغذیه خوبی داشتید، کودک شما هر آنچه نیاز دارد، جذب خواهد کرد.
Eye: چشم
Face: صورت
Amniotic sac: کیسه آمنیوتیک
Placenta: جفت
Embryo: جنین
تخمک بارور شده رشد میکند و کیسه ضد آب در اطراف آن تشکیل شده و به تدریج به مایع پر میشود. این کیسه، آمنیوتیک نامیده میشود و به رشد جنین کمک میکند.
جفت نیز رشد میکند. آن یک اندام گرد مسطح است که مواد مغذی را از شما به کودک منتقل میکند و پسماندهای بچه را منتقل مینماید.
یک صورت اولیه با دایرههای تیره بزرگ به عنوان چشم شکل مییابد. دهان، فک پایین و گلو رشد میکنند. سلولهای خونی شکل مییابند و گردش خون شروع میشود.
در پایان ماه اول، طول کودک شما حدوداً یک چهارم اینچ است (کوچکتر از یک دانه برنج).
کودک: کودک شما هنوز ریز است، اما قلب، مغز، نخاع، عضلات و استخوانها شروع به رشد کردهاند. جفت که مواد مغذی را به نوازدتان میرساند، و کیسه آمنیوتیک که محیط گرم و امنی را فراهم میکند که در آن کودک شما میتواند به راحتی حرکت کند، هنوز در حال شکل گیری هستند. بند ناف شکل مییابد و کودک شما را به جریان خون شما وصل میکند.
مادر: شما ممکن است اکنون به باردار شدنتان مشکوک شوید. همچنین ممکن است متوجه نشانههای اولیه بارداری شوید:
• حالت تهوع (که تهوع صبحگاهی نامیده میشود، اگرچه ممکن است در هر زمان از روز یا شب رخ دهد)
• سوزش یا دردناک شدن سینهها و تیره شدن نوک سینهها
• تکرر ادرار
• احساس خستگی بیش از معمول
نکته هفته: شما باید با متخصص زنان و زایمان خود به محض این که به بارداریتان شک کردید، ملاقات داشته باشید. شروع زودهنگام مراقبتهای پیش از تولد و مطابقت خود با کارهایتان، یک گام بزرگ در جهت داشتن بارداری سالم و کودک سالم است.
کودک: کودک شما مانند یک بچه قورباغه شکل میگیرد و اندازه آن حدود یک ساچمه تفنگ است. چشمها و جوانه دست و پا شکل میگیرد. در حین اولتراسوند، پزشکتان میتواند ضربان قلب را بشنود. بین روزهای 17 تا 56، زمان یک دوره آسیب پذیری است، چرا که در این زمان کودک بیشترین در معرض تأثیر گرفتن از هر چیزی است که میتواند رشد طبیعی را تحت تأثیر قرار دهد.
مادر: ممکن است چند پوند وزن اضافه کنید. یا اگر دارای تهوع صبحگاهی هستید، ممکن است دچار کاهش وزن شوید (این کاملاً طبیعی است). ممکن است متوجه تغییراتی در بدن شما شوید: لباسها از ناحیه کمر، پاها و سینهها اندکی تنگتر میشوند. از طریق آزمودن لگن، پزشکتان تغییر در اندازه رحمتان را متوجه خواهد شد.
نکته هفته: هر روز از عادتهای خوب پیش از تولد مانند تغذیه سالم و مصرف ویتامینهای پیش از تولد پیروی کنید. اگر قبلاً رعایت نمیکردید، سیگار کشیدن و نوشیدن الکل را ترک کنید.
کودک: کودک شما در حال رشد است. جوانههای دست و پا ظاهر میشوند تا رشد کرده و دست و پا شکل بگیرد. بسیاری از اعضا به رشدشان ادامه میدهند: قلب، ریهها، رودهها، آپاندیس، مغز، نخاع، بینی، دهان و چشمها.
مادر: شما هنوز ظاهر یک زن باردار را ندارید، اما اکنون تغییرات بدن شما را حس میکنید. ممکن است هنوز تهوع صبحگاهی داشته باشید و سینههایتان احتمال سوزش داشته و حساس باشند.
نکته هفته: هرگز اجازه ندهید شکمتان کاملاً خالی شود (این باعث میشود حالت تهوع نداشته باشید). خوراک مختصری را کنار دستتان بگذارید و به جای سه وعده غذایی، چندین وعده کوچکتر داشته باشید. برای جلوگیری از افت قند خون، پروتئین مصرف کنید، مثلاً به بیسکوییت کراکرتان پنیر اضافه کنید.
کودک: کودک شما اکنون در ششمین هفته رشد است. این هفتهای مهم برای رشد است. پلکها جا میگیرند و گوشها شکل مییابند. انگشتهای کوچک پرده دار کودک شما رشد میکند و میتواند حتی در رحم شما شنا کند.
مادر: حجم خون شما افزایش مییابد و قلبتان 50% خون بیشتری در هر دقیقه برای کودک شما پمپاژ میکند. نشانههای متداول این هفته، بدخلقی و احساس تهوع از برخی از بوها است.
نکته هفته: سوتینی بپوشید که خوب از سینهها محافظت کند. محافظت خوب از سینهها در طول بارداری به شما کمک میکند تا راحتتر باشید و از انحنای آتی جلوگیری میکند. تمرینات برای سفت نگه داشتن عضلات سینهتان نیز مفید است.
اعضای چهره کودک شما به رشدش ادامه میدهد. هر کدام از گوشها به صورت یک چین کوچک پوستی در اطراف سر شکل مییابد. جوانههای ریزی که در نهایت به دست و پا تبدیل میشود، شکل میگیرد. انگشتها و پنجهها هم چنین هستند.
لوله عصبی (مغز، نخاع و سایر بافتهای عصبی) کاملاً شکل میگیرد. اندامهای گوارشی و حس کننده شروع به رشد میکنند. استخوانها جایگزین غضروفها میگردند..........ادامه دارد.
با میوم رحم چه باید کرد؟ و چه عوامل باعث احتمال افزایش بیماری میوم در زنان می شوند؟فیبروئید های رحم - تومور خوش خیم عضلات رحم است. میوم می تواند بسیار بزرگ و در موارد شدید با وزن چند کیلوگرم باشد. در یائسگی، یک نئوپلاسم خوش خیم به تنهایی از بین می رود. برخی از اقدامات برای حذف یک نئوپلاسم نشان داده شده به شدت ممنوع است.
به طور کلی، تومورهای عضلانی خوش خیم رحمی، اندازه، تعداد، شکل و مکان متفاوت دارند. میومای رحمی شایع ترین تومور خوش خیم در زنان است. اگر علائم جدی رخ دهد، آنها نیاز به درمان هورمونی یا جراحی دارند.
خونریزی طولانی مدت و غیرعادی دردناک (بیش از 5 روز)؛ خونریزی متناوب، به خصوص قبل از یائسگی؛ سقط جنین؛ ناباروری؛ خستگی و ناتوانی؛ حساسیت به عفونت؛خستگی ناشی از کم خونی؛ مشکلات مثانه: افزایش ادرار بدون علت.
شایع ترین تومور سیستم تولید مثل زنان است که در بیش از 50٪ زنان 30 تا 50 ساله رخ می دهد. عوامل خطر خارجی و داخلی تأثیر قابل توجهی بر رشد میوم (فیبروئید )دارند. برای موارد میومای رحم، موارد منفی احتمالی وجود دارد که باید دنبال شود. ممنوعیت مطلق برای استفاده از مواد روانگردان و نوشیدنی های الکلی اعمال می شود. برخی از عوامل خطر را نمی توان تغییر داد - سن یا ژنتیک .
سن باروری، خطر فیبروئید را افزایش می یابد. فیبرها تا زمان بلوغ ظاهر نمی شوند و فرکانس آنها با یائسگی کاهش می یابد. فیبرهای تشخیص داده شده در 25٪ از زنان سنین باروری و در 30-40٪ زنان بالای 40 سال تشخیص داده می شوند.
سن عامل خطر زا برای بیماری میوم است زنان مبتلا به یائسگی زودرس، احتمال ابتلا به فیبروئیدهای رحمی را افزایش می دهند. انتظار می رود که در اواخر یائسگی خطر ابتلا به فیبروئیدها را به دلیل طولانی مدت قرار گرفتن در معرض استروئید افزایش دهد. با این حال، اطلاعات اپیدمیولوژیکی در این مورد هنوز هم کافی نیست.
عوامل ژنتیکی می توانند نقش مهمی در توسعه فیبروئید داشته باشند. رشد میوما ها در رحم، نشان می دهد که ژنتیک نقش مهمی در توسعه فیبروئید ها ایفا می کند. تجزیه و تحلیل سیتوژنتیک سلول های میوم، وجود تقریبا 40٪ نمونه های آزمایش شده وجود اختلالات کروموزومی خاص تومور را تأیید کرده است.
تجزیه و تحلیل سیتوژنتیکی تعدادی از میوما ها از رحم می تواند تغییرات کروموزومی مختلف را نشان دهد، که ممکن است به این معنی باشد که هر فیبروئید به طور مستقل رشد می کند. مناطق خاصی از ژنوم ممکن است در پاتوژنز میوما دخیل باشند. عوامل تولید مثل بازخورد بین خطر ابتلا به فیبروئیدها و زایمان به خوبی شناخته شده است.
افزایش تعداد حاملگی باعث کاهش خطر ابتلا به فیبروئیدها می شود. هر دو مکانیسم هورمونی و غیر هورمونی همچنین می توانند این ارتباط را توضیح دهند. فیبرهای شایع در زنان غیر باردار هستند، گرچه اضافه وزن و چاقی به نظر می رسد که بازخورد را کاهش دهند. خطر ابتلا به فیبروئید با سن زن در آخرین دوره بارداری کاهش می یابد.
نتایج مطالعه سلامت پرستاران II نشان می دهد که خطر ابتلا به فیبروئید در سنین در اولین و آخرین زایمان، و بعد از آن با تولد، کاهش می یابد. در چندین زن، رابطه معکوس بین خطر فیبروئید و تغذیه انحصاری با شیر مادر در طول زندگی در سایر مطالعات نشان داده شده است. این را می توان با این واقعیت توضیح داد که شیردهی هورمون های تخمدان را سرکوب می کند.
مشخص نیست که چرا بارداری خطر ابتلا به فیبروئیدها را کاهش می دهد، اما ممکن است اتفاق بیفتد که فیزیولوژیک بعد از زایمان رحم فیبروم را از بین می برد یا بعد از زایمان را کاهش می دهد. هورمون های اندوژن Myomas تنها در دوره باروری یافت می شود، که وابستگی آنها به استروئید تخمدان را اثبات می کند.
این واقعیت که استروژن و پروژسترون در شروع و رشد فیبروئید ها قابل توجه است، در مطالعات بالینی و تجربی مشهود است. چطور دقیقا بر شکل گیری و رشد فیبروئیدها تأثیر می گذارد هنوز کاملا درک نشده است. اعتقاد بر این است که استروژن باعث رشد میوما می شود.
مطالعات اخیر نشان داده است که پروژسترون همچنین ممکن است برای رشد میوما ها مهم باشد، زیرا با استروژن همکاری می کند و باعث رشد میوم جدید می شود. به همین علت، مولکول های پروژسترون، مانند آسئوپیزین، اولیپریستال و پیوندهای بدن، به عنوان داروهای بالقوه درمانی برای فیبروئید رحم مورد بررسی قرار گرفتند. استات الیپریستال نتایج امیدوار کننده ای را برای تبدیل شدن به یک عامل درمانی مناسب برای فیبروئیدهای رحم نشان داده است.
استفاده بیرونی از هورمون ها رابطه بین ضد بارداری خوراکی و میوما ها به طور گسترده مورد مطالعه قرار گرفته است. داده های اپیدمیولوژیک در ارتباط بین استفاده از داروهای ضد افتراقی خوراکی و میوما ها بحث برانگیز است. مطالعات منتشر شده نشان می دهد که کاهش یا عدم وجود خطر بین استفاده از قرص های ضد بارداری خوراکی و بروز میوما است
رابطه بین استفاده از قرص های ضد بارداری خوراکی و ظاهر myomas بحث برانگیز است طبق گفته دانشمندان، هیچ ارتباطی بین مصرف قرصهای ضد بارداری و خطر ابتلا به فیبروئید در زنان آمریکایی آفریقایی وجود ندارد. در این مطالعه، هیچ یک از اجزای پیشگیری از بارداری خوراکی، قدرت هورمونی، و مدت زمان و یا مدت استفاده از آن در معرض خطر ابتلا به فیبروئیدها نبود.
سن اولین استفاده از ضد بارداری خوراکی با ریسک کمی بالاتر همراه است. این مطالعه نشان می دهد که کاهش خطر ابتلا به میوما در کاربران فعلی تزریقی حاوی پروژستین تنها نشان می دهد. دلیل این امر، سرکوب گیرنده های استروژن در فیبرهای ناشی از پروژستین است.
برخی مطالعات اپیدمیولوژیک نشان داده اند که افزایش خطر ابتلا به فیبروئیدها با چاقی و دیابت همراه است. یک عامل رایج در این ارتباط، مقاومت به انسولین است که اعتقاد بر این است که خطر ابتلا به فیبروئید در زنان چاق وجود دارد. BMI در خانمهای دارای فیبروئید به طور قابل توجهی بیشتر در مطالعات کوهورت فنلاند ثبت شد. این نتیجه را می توان با وجود سطح بالایی از استروژن های گردش خون توضیح داد.
با این حال، اکثر استروژنهایی که در حال گردش هستند، از تخمدانهای زنان قبل از یائسگی می آیند که این نظریه را تردید می کند. در ایالات متحده، چاقی در میان سیاهان، و نه در میان زنان سفید پوست معمول است. بنابراین، چاقی یکی از علل تفاوت های نژادی در خطر ابتلا به فیبروئیدها است. نتایج BWHS یک الگوی پیچیده غیر خطی، اما معکوس J را بین BMI و خطر فیبروئیدها نشان داد.
فاکتورهای سبک زندگی، مانند رژیم غذایی، کافئین و مصرف الکل، سیگار کشیدن، فعالیت بدنی و استرس، به طور بالقوه بر تشکیل میوم تاثیر می گذارد.
تفاوت در رژیم غذایی ممکن است تا حدی به دلیل تفاوت های نژادی در شیوع میوما باشد. بنابراین، در زنان آفریقایی-آمریکایی، فیبروئیدها شایع تر هستند که مصرف میوه ها، سبزیجات، ویتامین ها و مواد معدنی کمتری دارند. برخی از عوامل رژیم غذایی در توسعه علائم میوم کمک کرده اند. خطر ابتلا به فیبروئید در خانم هایی که غذایی با شاخص گلیسمی بالاتر دارند، تا حدودی بالاتر است.
ویتامین های A و D از عوامل محافظتی بالقوه هستند. استدلال می شود که غذایی با محتوی سویا دارای بازخورد با میوما ها است، اما تحقیق در این زمینه نمی تواند این ارتباط را پیدا کند. علاوه بر این، کارشناسان نیز ثابت کرده اند که کاهش خطر ابتلا به فیبروئیدها در جمعیت با مصرف زیاد سویا می تواند ثابت شود.
داده های کنونی ارتباط مثبت بین غذاهای غنی از گوشت قرمز و بروز میوما را نشان می دهد. دانشمندان نروژی یک مطالعه پیگیری در موارد ایتالیا را تایید کردند که نشان می دهد زنان با میوم رحمی مصرف گوشت گاو، گوشت قرمز و ژامبون بیشتری دارند. بنابراین، برای پیشگیری، کنترل مصرف بیش از حد گوشت قرمز در دستور کار است.
به تازگی، کارشناسان نتایج مربوط به نسبت مصرف چربی در رژیم غذایی و خطر ابتلا به فیبروئید در زنان آفریقایی-آمریکایی را منتشر کردند، که نشان دهنده افزایش خطر ابتلا به میوم در مصرف اسید های چرب امگا 3 است.خطر کلی فیبروئید ها با کل چربی مصرفی و زیر گروه های چربی در این مطالعه ارتباط نداشت.
میوه ها و سبزیجات کارشناسان فرانسوی تایید کرده اند که رژیم غذایی غنی از میوه ها و سبزیجات خطر ابتلا به میوم را کاهش می دهد. زنانی که مقدار زیادی از سيترات مصرف ميکردند خطر ابتلا به میوم رحمی کمتری داشتند. بازخورد بین میوما ها و مصرف میوه ها و سبزیجات نیز در یک مطالعه انجام شده در پکن ثبت شده است.
اثر محافظتی مصرف بالای سبزیجات و میوه های سبز (ارگانیک )در ایتالیا گزارش شده است. کارشناسان پیشنهاد کرده اند که مصرف بیشتر سبزیجات، میوه ها و ماهی ها عادات غذایی سالم و عادت های زندگی را نشان می دهد. میوه ها و سبزیجات خطر ابتلا به میوما ها را کاهش می دهد و محدودیت این مطالعه فقدان داده ها در مورد مصرف انرژی کل است، زیرا اطلاعات فقط بر میزان مصرف سبزیجات و در طی مصاحبه با بیماران پس از تشخیص فیبروئیدها جمع آوری شد.
در یک مطالعه کنترل شده، دانشمندان ارتباط بین مصرف شیر، کره و خطر ابتلا به فیبروئیدها را مشخص کردند. در واقع مطالعات BWHS رابطه معکوس بین کلسیم، فسفر و نسبت کلسیم به فسفر با خطر فیبروئید را نشان داده است. داده های BWHS تایید کننده ی ارتباط مصرف شیر کم چرب با خطر فیبروئید را تایید می کنند. دانشمندان به این نتیجه رسیده اند که تفاوت نژادی در بروز میوما می تواند منجر به تفاوت در مصرف شیر شود.
در هر دو زن سیاه و سفید، به عنوان یک عامل خطر بالقوه برای فیبروئیدها مطرح می شود. ویتامین D استروئید محلول در چربی است که پس از قرار گرفتن پوست در معرض نور خورشید تولید شده است. شواهد آزمایشگاهی و حیوانی نشان می دهد که دی هیدروکسوییتامین D3 رشد فیبروئیدها را مهار می کند و باعث آپوپتوز (یا مرگ سلول های میوم) می شود. یک مطالعه اخیر به این نتیجه رسید که زنان دارای ویتامین D کافی ، فیبروئید کمتری دارند.
آمریکایی های آفریقایی-آمریکایی که بیشتر احتمال دارد کمبود ویتامین D را داشته باشند احتمال بیشتری برای فیبروئیدها دارند.
داده های مربوط به رابطه بین میوما و ویتامین A کمیاب است. ارتباط مثبتی بین ویتامین A و تشکیل فیبروئیدها در یک مطالعه نروژی تعیین شده است. آنها یک رابطه دوز-پاسخ بین سطح سرمی ویتامین A و احتمال ابتلا به فیبروئیدها را نشان دادند. سایر دانشمندان بازخورد مصرف ویتامین A را با غذا و خطر ابتلا به فیبروئید در زنان سیاه پوست نشان داده اند. با این حال، این رابطه تنها زمانی اتفاق می افتاد که مصرف ویتامین A از محصولات حیوانی حاصل می شود.
منع مصرف مطلق الکل برای میومای رحم است. تحقیقات نشان می دهد که هر دو کافئین و الکل می توانند سطح هورمون های اندوژن را تغییر دهند. ثابت شده است که مصرف الکل باعث افزایش خطر ابتلا به فیبروئید می شود. رابطه مثبت بین مصرف الکل و خطر ابتلا به myomas در زنان ژاپنی تایید شده است. در مطالعات دیگر، دانشمندان دریافته اند که این ارتباط در میان دوستداران آبجو قوی تر از دوستداران شراب است.
در ایتالیا بین خطر ابتلا به فیبروئیدها و مصرف قهوه، چای و الکل هیچ ارتباطی مشاهده نشد. دلیل عدم وجود چنین ارتباطی ممکن است این واقعیت باشد که شراب بیش از 90 درصد از الکل مصرف شده در این مطالعه را تشکیل می دهد. در زنان آفریقایی آمریکایی، کارشناسان هیچ ارتباطی بین مصرف قهوه و کافئین و خطر ابتلا به فیبروئیدها نیافتند. تحقیق بیشتر برای تعیین رابطه بین خطر فیبروئید و مصرف کافئین و الکل ضروری است.
مطالعات متعددی برای بررسی تأثیر فعالیت بدنی بر خطر فیبروئید انجام شده است. کاهش خطر ابتلا به فیبروئیدها در زنانی که ورزش می کنند و دارای وزن طبیعی بدن هستند دیده می شود. در زنان آسیایی ارتباط میان میوم و فعالیت بدنی هفته ای وجود داشت. زنان با شدت متوسط فعالیت بدنی مرتبط با کار خطر ابتلا به فیبروئید را به میزان قابل توجهی کاهش دادند. با توجه به اینکه این یک عامل خطر قابل تغییر است، برای ارزیابی اثر فعالیت بدنی بر زیست شناسی فیبروئید، تحقیقات بیشتری لازم است.
استرس همچنین می تواند عامل خطر بالقوه برای فیبروئیدها باشد. با این حال، داده ها در این موضوع کافی نیست. استرس می تواند به تشکیل فیبروئیدها منجر شود، و باعث افزایش سطح استروژن و پروژسترون شود، به علت اثر فعال شدن غده هیپوتالاموس-هیپوفیز-آدرنال و انتشار کورتیزول. زنان سیاه پوست که در نتیجه تبعیض نژادی استرس بیشتری را تجربه می کنند بیشتر احتمال دارد فیبرویید داشته باشند. علل بالقوه این ارتباط مصرف الکل بیش از حد، رژیم غذایی نامناسب و چاقی است.