(سیارک) لیگ برتر انگلیس، این فصل درحالی به پایان خود نزدیک می شود که منچسترسیتی با 90 امتیاز قهرمان بی چون و چرای این رقابتها شده است. پس از منچسترسیتی، منچستریونایتد با 74 امتیاز و لیورپول با 71 امتیاز به ترتیب رتبه های دوم و سوم را به خود اختصاص داده اند. شیاطین سرخ در این فصل رقابتها عملکرد بدی نداشته اند و به جز نایب قهرمانی در لیگ جزیره توانسته اند به فینال جام حذفی انگلستان نیز صعود کنند. حال که به پایان لیگهای اروپایی در سال جاری نزدیک می شویم، اکثر بازیکنان باشگاه های بزرگ، به جای استراحت یک ماهه باید خود را برای بزرگترین رقابتهای فوتبال دنیا با پیراهن تیم ملی شان، آماده کنند. منچستریونایتد نیز از این قاعده مستثنا نیست و اکثر بازیکنان آن باید در این رقابتها حضور پیدا کنند.

به بهانه نزدیک بودن جام جهانی نگاهی به آن دسته از بازیکنان منچستریونایتد خواهیم انداخت که باید در این رقابتها حضور پیدا کنند.

روملو لوکاکو و مروان فلاینی

لوکاکو در این فصل متقدانی داشته و همه آنگونه که باید از او راضی نیستند، اما آمار نشان می دهد که او در فصل جاری و با پیراهن منچستریونایتد، گلهای بیشتری نسبت به فصل گذشته که در اورتون توپ می زد به ثمر رسانده است، البته این را هم نباید نادیده بگیریم که او فرصتهای بیشتری برای بازی با پیراهن یونایتد داشته است و در بازیهای بیشتری برای این تیم به میدان رفته است. لوکاکو برای تیم ملی بلژیک یک بازیکن کلیدی به حساب می آید. بلژیک در این دوره از رقابتهای جام جهانی مطمئنا توجهات زیادی را به سمت خود جلب خواهد کرد. بازیکنانی چون ادن هازارد از چلسی و کوین دی بروین از منچسترسیتی در این تیم جضور خواهند داشت و باید دید عملکرد این بازیکنان جوان در این دوره از مسابقات چگونه خواهد بود. مروان فلاینی بازیکن دیگری است که از منچستریونایتد راهی روسیه خواهد شد و در تیم ملی بلژیک بازی خواهد کرد. هرچند اخبار رسیده حاکی از آن است که این جوان آینده دار باشگاه یونایتد در فصل آینده از این تیم جدا خواهد شد.

کریس اسمالینگ، فیل جونز، لوک شاو، اشلی یانگ، جوزه لینگارد و مارکوس راشفورد

تصور اینکه تیم ملی انگلیس در رقابتهای جام جهانی هیچ بازیکنی از ترکیب منچستریونایتد را در اختیار نداشته باشد، کمی دشوار است. در  حقیقت با نگاهی به گذشته درمی یابیم که تنها سالی که این اتفاق افتاد، یعنی هیچ بازیکنی از منچستریونایتد در تیم ملی انگلیس حضور نداشت، به جام جهانی 1974 در آلمان غربی برمی گردد. اما حالا آنچیزی که فکر مارا به خود مشغول داشته این است که، چندبازیکن منچستریونایتد از سمت سرمربی انگلیس مورد تأیید قرار خواهند گرفت و در ترکیب اصلی جایی خواهند داشت.

با نگاهی به عملکرد بازیکنان منچستریونایتد و اخباری که از دور و نزدیک به دستمان می رسد می توانیم بگوییم که جوزه لینگارد و مارکوس راشفورد به طور قطع جایی در ترکیب تیم ملی انگلیس خواهند داشت. این درحالی است که با این اطمینان نمی توانیم از حضور دو بازیکن دیگر این تیم یعنی اشلی یانگ و فیل جونز در ترکیب اصلی صحبت کنیم. کریس اسمالینگ در هفته های اخیری که با پیراهن یونایتد به میدان رفته عملکرد بهتری داشته پیشرفت او نسبت به اوایل فصل را نمی توان نادیده گرفت، این پیشرفت ممکن است اورا به ترکیب اصلی انگلیس ببرد. اما عملکرد لوک شاو به گونه ای بوده که شانس او برای حضور در ترکیب به حداقل رسیده است. رقابت در خط حمله تیم ملی انگلستان به اوج خود می رسد. مارکوس راشفورد نمایش بسیار خوبی در بازیهای این فصل شیاطین سرخ از خود نشان داده است و یکی از بازیکنانی است که به طور قطع در ترکیب جایی خواهد داشت. اما در آنسوی میدان ماشین گلزنی تاتنهام، یعنی هری کین را داریم که بی شک مهاجم نوک انگلیسیها خواهد بود. هرچند تاتنهام در این فصل لیگ جزیره ناکام بوده و اکنون در رتبه چهارم جدول رده بندی است، اما این چیزی از ارزشهای هری کین کم نمی کند. کین در میان مطبوعات و مردم و طرفداران نیز بسیار محبوب است و اینها کار را برای جوزه لینگارد دشوارتر از همیشه می کند. اما امیدواری به عملکرد خوب لینگارد در این دور از رقابتها خیلی دور از ذهن نیست. باید دید کدام یک از این دو بازیکن خواهند توانست عملکرد بهتری از خود نشان دهند.

داوید دخیا، خوان ماتا و آندر هررا

نام تیم ملی اسپانیا، به عنوان یکی از تیمهای مدعی برای کسب قهرمانی در این دور از رقابتهای جام جهانی در کنار تیمهای بزرگ دیگری چون آلمان و فرانسه مطرح می شود. داوید دخیا، دروازه بان شماره یک منچستریونایتد، که مهره ای کلیدی در دروازه تیم ملی اسپانیا به حساب می آید و سرمربی اسپانیا، لویتگی، حساب ویژه ای روی این دروازه بان، برای بسته نگاه داشتن دروازه اش در مقابل حریفان، باز خواهد کرد. این فرصت بی نظیری برای دخیا خواهد بود تا درکنار خط دفاعی قدرتمند اسپانیا، به عملکرد خوبش ادامه دهد و خود را بدل به بهترین دروازه بان حال حاضر فوتبال جهان کند.(سیارک)

برای دو اسپانیایی دیگر منچستریونایتد اما، اوضاع به گونه ای دیگر است. خوان ماتا و آندر هررا، به احتمال غریب به یقین، هردو درخانه هایشان نظاره گر بازی خواهند بود و جایی در کنار سایر بازیکنان اعزامی به روسیه نخواهند داشت. بخصوص ماتا که از نوامبر 2016 با سرمربی اسپانیا، خولن لویتگی، به مشکل برخورد و به نظر می رسد که هنوز هم کدورتی که میان آنها به وجود آمده بود، برطرف نشده است.

نمانیا ماتیچ

ماتیچ بازیکن دیگری است که بدون شک جایی در ترکیب تیم ملی صربستان خواهد داشت. از سال 2012 تاکنون همیشه به تیم ملی دعوت شده و جایی در ترکیب اصلی تیم داشته است. تغییر چندانی نیز در عملکرد او به وجود نیامده و بهتر هم شده. با این اوصاف به نظر نمی رسد که تا چند ماه آینده اتفاق غیرمنتظره ای بیفتد و او نیز راهی روسیه خواهد شد. حالا اینکه تیم ملی صربستان چگونه در این دور از رقابتها ظاهر خواهد شد، خود بحث دیگری است.

پل پوگبا و آنتونی مارسیال

جام جهانی برزیل در سال 2014، برای هیچ کس به اندازه پل پوگبا خاطره انگیز نیست. او در حالی با پیراهن تیم ملی فرانسه پا به این رقابتها می گذاشت که تنها سابقه حضور در یازده بازی تیمش را در کارنامه خود ثبت کرده بود. اما با این وجود سرمربی آن دوران فرانسه به این بازیکن جوان و باانگیزه خود اطمینان کرد و به او میدان داد. در دور یک شانزدهم نهایی این رقابتها  و در مقابل تیم ملی نیجریه بود که او فرصت بازی با پیراهن فرانسه داده شد و به خوبی از پس آن برآمد و توانست در آن بازی برای تیم ملی کشورش گل بزند. در آن دوره از رقابتها نهایتا عنوان بهترین بازیکن جوان این رقابتها، افتخاری بود که نصیب پل پوگبا شد. با عملکرد این فصل پوگبا، انتظارها از او بیشتر شده است و به نظر می رسد این دور از رقابتها عملکرد بهتری نسبت به پوگبای جوان و بی تجربه سال 2014 خواهد داشت. همین چند هفته پیش بود که با دو گلی که درمقابل رقیب دیرینه شیاطین سرخ، منچسترسیتی، و در دربی شهر منچستر به ثمر رساند، تیمش را به برتری رساند.

آنتونی مارسیال نیز جایی در ترکیب تیم ملی فرانسه خواهد داشت. هرچند عملکرد او برای فرانسه تاکنون خیلی خوب نبوده است و در هجده بازی که با پیراهن کشورش به میدان رفته تنها یک گل به ثمر رسانده است.

سرخیو رومرو و مارکوس روخو

با عملکرد فوق العاده داوید دخیا، جای تعجبی باقی نمی گذارد که چرا سرخیو رومرو بدل به دروازه بان دوم شیاطین سرخ شده است. در فصل جاری، رومرو، تنها فرصت سنگربانی دروازه تیمش را در چهارچوب رقابتهای جام حذفی انگلستان داشته است و در این چند بازی نیز نمایش قابل قبولی از خود ارائه داده است. بازیکن دیگری که از آرژانتین در منچستریونایتد حضور دارد مارکوس روخو، مدافع بیست و هشت ساله این تیم است که برخلاف رومرو فرصت بازی در لیگ جزیره را داشته است، اما تنها هشت بار. با تمام این تفاسیر حضور این دوبازیکن در ترکیب تیم ملی آرژانتین قطعی به نظر می رسد. باید دید تیم ملی آرژانتینی که امسال بازیکنانش کمی پا به سن گذاشته اند و میانگین سنی تیم کمی بالاتر آمده است چه عملکردی خواهد داشت.

ویکتور لیندلف

لیندلف در این فصل رقابتها نمایش قابل قبولی با پیراهن یونایتد نداشته و فرصتهای گلزنی زیادی را از دست داده است. با این حال از حضور در تابستان روسیه در کنار هم وطنانش در سوئد لذت خواهد برد.

در پایان نام آن دسته از بازیکنانی را عنوان خواهیم کرد که به طور قطع در این دور از رقابتهای جام جهانی که در روسیه برگزار می شود، به دلیل عدم عملکرد خوبشان، حضور نخواهند داشت. نام آنها از این قرار است:

اریک بیلی از ساحل عاج که این فصل مدام در معرض انتقادهای جوزه مورینیو و هواداران تیم قرار داشت. الکسیس سانچز یکی از کسانی است که نامش در این لیست کمی تعجب آور است، با این حال گریزی نیست، او در این دوره از رقابتها بازی با پیراهن شیلی را از دست خواهد داد. دالی بلیند هلندی که تا پایان 2018 با منچستریونایتد قرارداد دارد نیز در این لیست حضور دارد. آنتونیو والنسیا دفاع راست شیاطین سرخ نیز به تیم ملی اکوادور دعوت نشده است. متئو دارمیان از هلند و تیموتی فوسو منساه از ایتالیا نیز به دلیل عدم حضور تیمهای ملی شان در این دور رقابتها تابستان امسال را به استراحت خواهند پرداخت، هرچند به تیم ملی کشورشان نیز دعوت نشده بودند.

جام جهانی امسال هم نهایتاً با پیروزی چهار بر دوی فرانسه مقابل کرواسی و قهرمانی آن ها به پایان رسید. دیدار رده بندی این مسابقات  میان دو تیم بلژیک و انگلیس برگزار شد و بازی با پیروزی دو بر صفر شیاطین سرخ به پایان رسید و به طور کلی می توان عنوان کرد که پرونده این دوره از مسابقات هم کاملاً بسته شد و حال، چهار سال دیگر باید منتظر ماند تا بار دیگر، شاهد مهمترین رویداد فوتبالی و تقابل تیم های ملی کشورهای نقاط مختلف دنیا با یکدیگر باشیم. به بهانه بازی رده بندی جام جهانی امسال که پیش تر توضیحاتی در خصوص آن ارائه شد(در اینجا)، در این مقاله قصد داریم شما را با آن دسته از بازی های رده بندی آشنا کنیم که برای همیشه در خاطر فوتبال دوستان ماندگار شده و به عنوان بهترین بازی های رده بندی تاریخ ادوار جام های جهانی مختلف شناخته می شوند. جالب است بدانید که جام جهانی 1930 در حالی برگزار شد و به اتمام رسید که بازی رده بندی در آن لحاظ نشده بود، با این وجود، چهار سال بعد و در جام جهانی 1934 بود که مسئولین برگزاری مسابقات و در رأس آن ها، فیفا، به این نتیجه رسیدند که دو تیم بازنده دیدارهای نیمه نهایی، نباید به آن سرعت به وطن خود بازگردند و بهتر آن است که دیداری برای آن دو تیم هم در نظر گرفته شود. دیداری که همانند بازی فینال، حتماً باید یک برنده داشته باشد و در صورتی که در وقت های معمول مسابقه، تکلیف تیم پیروز میدان مشخص نشد، سرنوشت دو تیم در وقت های اضافه و پس از آن در پنالتی ها مشخص شود. بازی ها به ترتیب کیفیت و حساسیت شان از آخر به اول هستند.

جام جهانی 1966، دیدار تیم های ملی پرتغال و اتحاد جماهیر شوروی سابق

جام جهانی 1994، دیدار تیم های ملی سوئد و بلغارستان

به خاطر مسیر دشوارتری که بلغارستان تا دیدار نیمه نهایی خود پیموده بود، همگان بر این باور بودند که در دیدار رده بندی نیز قادر به شکست دادن سوئد خواهد بود و رتبه سوم جهان، حداقل چیزی بود که در آن زمان تیم خوب و یکدست بلغارستان را لایق آن می دانستند، با این حال اما، نمایش خوب سوئد در نیمه نخست همگان را شگفت زده کرد. توماس برُلین، هاکان میلد، هنریک لارسون و کِنِت اَندرسون بازیکنانی بودند که در همان نیمه نخست پایشان به گلزنی باز شد و توانستند در همان نیمه نخست کار بلغارستان را یکسره کنند.

جام جهانی 1990، دیدار تیم های ملی ایتالیا و انگلیس

در نهایت شرایط به گونه ای رقم خورد که دو تیم ملی انگلستان و ایتالیای میزبان در دیدار رده بندی مقابل یکدیگر صف آرائی کردند. بیشتر از پنجاه هزار نفر برای تماشای این مسابقه به ورزشگاه سَن نیکولا آمده بودند و نیمه نخست بازی، از هیجان کافی برخوردار نبود و این چیزی نبود که تماشاگران انتظارش را می کشیدند. بیست دقیقه پایانی بازی اما همه چیز به گونه ای دیگر رقم خورد و روند بازی به طور کلی با گلی که روبرتو بَگیو برای تیم میزبان به ثمر رساند، دست خوش تغییر شد؛ اشتباه پیتر شیلتُن انگلیسی بود که او را در موقعیت گلزنی قرار داد. دقایقی بعد اما این دیوید پلات بود که با یک ضربه سر فوق العاده بازی را به تساوی کشاند. شرایط بازی در دقایق پایانی به گونه ای بود که همه انتظار سی دقیقه وقت های اضافه را می کشیدند؛ سی دقیقه ای که در نهایت سرنوشت پیروز میدان را مشخص کند، با این وجود، یک ضربه پنالتی در دقایق پایانی وقت های معمول بازی نصیب ایتالیایی ها شد و این توتو شیلاتو بود که توانست گل پیروزی بخش تیم اش مقابل انگلستان را به ثمر برساند و در رقابت های آن سال خود را شش گلِ کند. توتو شیلاتو بهترین بازیکن آن سال و دارنده توپ طلای بهترین بازیکن جهان نیز بود.

جام جهانی 1934، دیدار تیم های ملی آلمان و اتریش

این گونه شد که دیدار رده بندی میان دو تیم آلمان و اتریش برگزار شد و چند ثانیه ای از بازی نگذشته بود که ارنست لِنر، با گلی که به ثمر رساند، آلمان را پیش انداخت. دقیقه بیست و هفتم بازی نیز این تیم آلمان بود که دوباره به گل رسید و این بار پای ادموند کُنن بود که به گلزنی باز شد. جُنان هُرواث اما در سوی دیگر توانست به سرعت پاسخ یکی از گل های خورده تیم اش را بدهد، اما این مسئله نتوانست آلمان ها را وادار به عقب نشینی کند و این بار نیز آلمان ها بودند که به وسیله لِنر موفق به گلزنی شدند و توانستند در همان نیمه نخست بازی با اختلاف دو گل از حریف خود پیش افتاده و به رخت کن بروند. در دقایق پایانی دیدار هم تیم ملی اتریش توانست یکی دیگر از گل های خورده را جبران کند، اما فرصت کافی برای به تساوی کشاندن بازی در اختیار آن ها نبود و در نهایت این تیم ملی آلمان بود که توانست در آن بازی پیروز میدان باشد و رتبه سوم در رقابت های آن سال نصیب آن ها شد.

جام جهانی 1998، دیدار تیم های ملی هلند و کرواسی

جام جهانی 2002، دیدار تیم های ملی کره جنوبی و ترکیه

تیم ملی ترکیه نیز در سوی دیگر، همانند رقیب آسیایی خود در دیدار رده بندی، تا پیش از این مسابقات، چندان نام و نشانی از خود مطرح نکرده بود و شاید بتوان گفت که هیچ کس انتظار نداشت آن ها تا این مرحله از رقابت ها پیش روند. در نهایت اما شرایط آن دوره از مسابقات به گونه ای رقم خورد که تیم های ملی ترکیه و کره جنوبی مقابل یکدیگر صف آرائی کردند. 10.8 ثانیه از بازی نگذشته بود که هاکان سوکور توانست نخستین گل بازی را به ثمر برساند و تیم ملی ترکیه را پیش اندازد، گلی که در تاریخ جام های جهانی به عنوان سریع ترین گل رقابت ها شناخته می شود، و تنها نه دقیقه بعد بود که لی یول یونگ کره ای توانست نتیجه بازی را به تساوی بکشاند؛ گلی که به زیبایی و به وسیله یک ضربه آزاد به ثمر رساند.

خط دفاعی تیم ملی کره جنوبی در آن بازی نتوانست عملکرد خوب همیشگی خود را به نمایش بگذارد و دو اشتباه مرگبار آن ها باعث شد تا مهاجمان ترکیه کمال استفاده را از موقعیت ها برده و با نتیجه سه بر یک از حریف خود پیش افتند. در نهایت هم کره ای ها موفق شدند یک بار دیگر در وقت های اضافه نیمه دوم گلزنی کنند که البته فایده چندانی برای آن ها نداشت و دیگر فرصت کافی برای به تساوی کشیدن نتیجه در اختیار نداشتند و آن بازی به یاد ماندنی و شگفت انگیز با پیروزی ترکیه و کسب مقام سومی جهان برای آن ها به همراه بود.

جام جهانی 1982، دیدار تیم های ملی لهستان و فرانسه

در آن دیدار این تیم فرانسه بود که توانست پیش از حریف خود گلزنی کرده و پیش بیفتد. اما این پایان ماجرا نبود و زوج طلایی خط حمله آن روز های لهستان، آندره زارماچ و استفان مایِوسکی بودند که توانستند دو گل پیاپی برای لهستان به ثمر برسانند و در نهایت توانستند شکست یک بر صفر را در همان نیمه نخست به پیروزی دو بر یک تغییر دهند. در نیمه دوم، باز هم این لهستانی ها بودند که روی یک ضربه آزاد به گل سوم خود رسیدن و اختلاف را بیشتر کردند. هجده دقیقه تا پایان بازی باقی مانده بود که فرانسه توانست یکی از گل های خورده را جبران کند، با این وجود، پس از آن قادر به عبور از دفاع لهستانی و به تساوی کشاندن بازی نشدند و در نهایت این تیم عقاب ها بود که مقام سومی آن سال رقابت ها را از آن خود کرد.

جام جهانی 2010، دیدار تیم های ملی اروگوئه و آلمان

در نهایت اما شرایط به گونه ای رقم خورد که در رقابت های 2010 برزیل، این دو تیم قدرتمند در دیدار رده بندی مقابل یکدیگر صف آرائی کردند. دقیقه نوزدهم بازی بود که توماس مولر موفق شد تیم ملی آلمان را با گلی که به ثمر رساند، پیش بیندازد، اما دقایقی بعد بود که اروگوئه توانست با گلی که ادینسون کاوانی به ثمر رساند، بازی را به تساوی بکشاند. پیش از به صدا در آمدن صوت پایان بازی و در همان نیمه نخست بود که دیگو فورلان گل دیگری برای اروگوئه به ثمر رساند و تیمش را پیش انداخت.  مارسل جانسن آلمانی اما در همان دقایق ابتدایی نیمه دوم بازی را به تساوی کشاند و در نهایت این سامی خدیرا بود که در دقایق پایانی کار اروگوئه را یکسره کرد و رتبه سوم جهان را در رقابت های آن سال جام جهانی برای تیمش به ارمغان آورد.

جام جهانی 1958، دیدار تیم های ملی فرانسه و آلمان غربی

جام جهانی 1986، دیدار  تیم های ملی بلژیک و فرانسه

تیم ملی بلژیک، تا پیش از بازی رده بندی مقابل  فرانسه، یازده گل وارد دروازه اش شده بود و این نشان از عملکرد ضعیف خط دفاعی این تیم داشت و زمانی که در همان نیمه نخست دو گل از حریف خود دریافت کردند، کسی چندان تعجب نکرد و نیمه نخست بازی در نهایت با پیروزی دو بر یک فرانسوی ها خاتمه یافت. نیمه دوم بازی اما شرایط به گونه ای دیگر رقم خورد و در دقیقه هفتاد و سوم بازی بود که بلژیکی ها با گل نیکو کلسن توانستند بازی را به تساوی بکشانند، با این وجود، در وقت های تلف شده مهاجمان فرانسوی باز هم پایشان به گلزنی باز شد و در نهایت این فرانسه بود که با نتیجه چهار بر دو حریف خود را شکست داد و مقام سومی رقابت های آن سال را از آن خود کرد. ترجمه  itrans.ir 

هروه رنار، سرمربی فرانسوی تیم ملی مراکش، که درحال آماده سازی تیمش برای حضور در رقابتهای این دوره جام جهانی در روسیه است، به تمجید از ستاره پرتغالی، رونالدو پرداخت. او عنوان کرده که تأثیر رونالدو در دنیای فوتبال چیزی نیست که بتوان نادیده گرفت، دردوران پرفروغی که این بازیکن داشته رکوردهای زیادی به نام خود ثبت کرده و پنج بار نیز توپ طلای بهترین بازیکن جهان را ازآن خود کرده است؛ لیونل مسی هم پنج بار به این عنوان دست یافته. رونالدو در فصل گذشته رقابتهای لالیگا 25 گل به ثمر رساند و 6 پاس گل داد و نقش کلیدی در قهرمانی کهکشانی ها داشت. در جدول برترین گلزنان فصل گذشته سوم شد و بهترین آمار را از این نظر در تیمش داشت. در لیگ قهرمانان اروپای فصل گذشته نیز او دوازده بار دروازه حریفان خود را گشود و شش پاس گل داد (طی 13 بازی) و از این نظر آماری فوق العاده به نام خود ثبت کرد. در دیدار رفت نیمه نهایی مقابل اتلتیکو مادرید هت تریک کرد و در فینال دو گل در مقابل یوونتوس به ثمر رساند و درنهایت برترین گلزن این رقابتها عنوان گرفت. در نهایت مهمترین عنوانی که سال گذشته رونالدو به آن دست یافت، بی شک، توپ طلای بهترین بازیکن جهان است. با این توپ طلا رونالدو توانست به رکورد مسی دست یابد و درکنار او قرار گیرد.

تیم ملی مراکش، به هدایت هروه رنار، در مرحله گروهی رقابتهای جام جهانی با اسپانیا، ایران و پرتغال هم گروه شده است و حالا این سرمربی فرانسوی به مناسبت دیدار تیمش با پرتغال به تمجید از این بازیکن پرداخته است. او درگفتگویی که با سایت «گل» داشت گفت: «رونالدو؟ بازیکن بی نظیری است. شاید تنها بتوانم نام مسی را کنار او قرار دهم.  البته هربازیکنی قابلیتهای ویژه ای دارد که در نوع خود قابل احترام است اما من رونالدو را یکی از بهترین بازیکنانی می دانم که دنیای فوتبال تاکنون به خود دیده است. شایسته نیست قابلیتهای اورا زیر سوال ببریم. بهتر است با دقت بیشتری عملکرد اورا بررسی کنید تا متوجه صحبتهای من شوید.»

سرمربی تیم مراکش، با تیمی قدرتمند پا به این مسابقات می گذارد؛ کسانی چون مهدی بن عطیه، که اکنون در باشگاه یوونتوس توپ می زند و حکیم زیک، که به تازگی با قراردادی یازده میلیون یورویی به آژاکس آمستردام پیوسته است. اما کسی که دراین میان توجه بیشتری را به خود جلب کرده، اشرف حکیمی، هم بازی کریستیانو رونالدو در رئال مادرید است. این بازیکن 19 ساله جوان و آتیه دار مراکشی، پانزده بازی با پیراهن رئال انجام داده و درکنار رونالدو در ترکیب تیم قرار گرفته است و یکی از بازیکنانی است که رنار حساب ویژه ای روی او می کند. رنار در رابطه با او گفت: «بله. او واقعا عملکرد بی نظیری داشته است. در نوزده سالگی به رئال مادرید پیوسته و بازی در این سطح فوتبال جهان، اورا به پیشرفت چشمگیری خواهد رساند. باور دارم در آینده نام اورا بیشتر خواهیم شنید. در چندبازی برای تیم ملی به ترکیب اصلی رفته و عملکرد خوبی داشته است. من از اینکه یک بازیکن نوزده ساله به این خوبی است شگفت زده می شوم. یکی از نکات مهمی که باید در رابطه با او خاطرنشان کنم این است که با وجود موفقیتهایی که کسب کرده است، همان انسان متواضعی باقی مانده که بود. خود را گم نکرده و به خود به چشم یک ستاره نمی نگرد. این برای من ارزش زیادی دارد و قابل احترام است.

تیم ملی مراکش در نخستین دیدار خود در چهارچوب رقابتهای جام جهانی به مصاف تیم ملی ایران می روند و سرمربی فرانسوی مراکش امیدوار است بهترین نتیجه ممکن را در این بازی به دست آورد. پس از این دیدار آنها به مصاف پرتغال و اسپانیا خواهند رفت. باوجود اینکه مراکش در یکی از دشوارترین گروه های این دور از رقابتها قرار گرفته، سرمربی این تیم، امیدوار است و قصد دارد تیم را با تمام توان به رقابتها بفرستد. او گفت: «اینکه در ابتدا در مقابل کدام تیم قرار بگیریم اهمیتی ندارد، مهم این است که با تمام توان وارد این رقابتها شویم و تلاش کنیم از دور گروهی مسابقات صعود کنیم. با تجربه و شناختی که طی این چند سال از بازیکنانم به دست آورده ام، می توانم بگویم که گاهی ما در شروع بازیها دچار مشکل می شویم. اما کمی که می گذرد شرایط کاملا تغییر می کند و عملکرد بازیکنان بهتر می شود. البته گاهی هم برعکس این ماجرا اتفاق افتاده است. بنابراین می توان گفت که یک قاعده کلی یا چیزی که بتوان روی آن حساب کرد در فوتبال وجود ندارد. مهمترین مسئله برای بازیکنانم این است که با تمام توانشان در دو رقابت ابتدایی بازی کنند و سپس به بازی بعدشان فکر کنند. بهتر است زیاد خیال پردازی نکنیم و بیشتر تمرین کنیم. راستش را بخواهید فکر اینکه در دور گروهی مسابقات حذف شویم مرا بسیار غمگین می کند. ما تنها برای بودن در این مسابقات، تمرین نمی کنیم. ما می خواهیم به مرحله بعدی صعود کنیم و برای کسب پیروزی به میدان برویم. امیدوارم اینگونه باشد.»

تیم ملی مراکش در آخرین دیدار گروهی خود به مصاف اسپانیا خواهد رفت. زمانی که از او در رابطه با این رویارویی سوال شد، او درجواب گفت: «اسپانیا تیم فوق العاده خوبی دارد. تمامی بازیکنانش در تیم های باشگاهی سطح اول جهان بازی می کنند و بی شک یکی از تیمهایی است که شانس قهرمانی در این رقابتها را دارد. آلوارو موراتا و دیگو کاستا هر دو در ترکیب اصلی تیمها باشگاهیشان بازی می کنند و مهاجمان خوبی هستند. بنابراین مشکلی در خط حمله نخواهند داشت و مطمئنا یکی از تیمهای محبوبی هستند که همیشه در جام جهانی حضور دارند. اما اینها تأثیری روی ما نخواهد گذاشت و با تمام توان در مقابل آنها صف آرایی خواهیم کرد.(سیارک)

تیم های ملی ایران و مراکش، طی قرعه کشی ابتدای جام، در گروهی بسیار سخت قرار گرفته اند و با وجود تیم های بزرگی چون اسپانیا و پرتغال در گروه شان، از شانس کمی برای صعود به مرحله حذفی مسابقات برخوردار هستند، اما پیروزی ایران در مقابل مراکش، اتفاقی بود که خوش بین ترین هواداران ایرانی هم به سختی می توانستند تصور کنند و این می تواند شروعی بر یک شگفتی برای تیم ملی ایران باشد. این در حالی است که تیم ملی مراکش در سوی دیگر عملکرد فوق العاده ای در مرحله انتخابی داشت و در تمام طول مسابقات دروازه خود را بسته نگاه داشته بود و حالا با این شکست، تیم با انگیزه مراکش کار بسیار دشواری برای صعود به مرحله بعدی در پیش خواهد داشت.

احسان حاج صفی، که در این بازی در پست مدافع چپ بازی می کرد، در حالی که پنج دقیقه از وقت های تلف شده گذشته بود، با ارسالی زیبا به روی دروازه حریف باعث شد تا عزیز بو هدوز، دروازه خودی را با یک ضربه سر باز کند. ضربه سری که منیر محمدی، دروازه بان مراکشی ها را تسلیم کرد و نتوانست برای بسته نگاه داشتن دروازه اش کاری صورت دهد.

آخرین پیروزی تیم ملی ایران در جام جهانی به سال 1998 باز می گردد. پیروزی ای که در مقابل تیم ملی آمریکا، نصیب ایران شد. یاران کارلوس کی روش و کادر فنی اش که پس از بیست سال دوباره قادر به نائل آمدن به این مهم شده بودند، سر از پا نمی شناختند و به قدری احساساتی شده بودند که دوست نداشتند زمین را ترک کنند و پس از گذشت مدت زمانی طولانی بود که در نهایت پس از در آغوش کشیدن یکدیگر و شادی کردن، زمین را ترک کردند.

کارلوس کی روش، که کمک مربی گری سر الکس فرگوسن و نیز سرمربی گری تیم باشگاهی رئال مادرید را در کارنامه خود دارد در این خصوص عنوان کرد: «برنامه ما از اولین دقایق بازی این بود که بازیکنان مراکشی را از لحاظ روحی تضعیف کنیم. برای رسیدن به این مهم، باید تمامی بازیکنان خوب و خلاق این تیم را به شدت تحت فشار می گذاشتیم و امکان بازی سازی و گلزنی را از آن ها می گرفتیم، که خوشبختانه، بازیکنانم به خوبی از پس این کار بر آمدند. نخستین بازی در هر تورنومنتی که باشد سخت و دشوار و نفس گیر است این بازی که جای خود دارد. اما بازی زیبایی بود. بازی فوق العاده ای بود.

بو هدوز که مسبب اصلی شکست تیم اش بود، با چشمانی اشک بار زمین را ترک کرد و بسیار ناراحت بود. این دومین اتفاق ناخوشایندی بود که در این هفته برای فوتبال مراکش رخ داد. آن ها برای میزبانی رقابت های 2026 نیز کاندید شده بودند که موفق به دستیابی به آن نشدند.

هروه رنار، در نشست مطبوعاتی پس از این بازی عنوان کرد: «بازیکنان ام در شرایط روحی بسیار بدی هستند و ما شکست خوردیم، اما کسی جز ما مقصر این شکست نیست. ما در برابر تیمی بازی کردیم که در بیشتر اوقات بازی مشغول به دفاع بود و نتوانستیم از موقعیت های خود برای به ثمر رساندن گل بهره بگیریم، در نهایت هم همین مسئله مسبب اصلی این شکست دلخراش برای ما شد. کسی جز ما مقصر این شکست نیست و من خود را نیز مسئول آن می دانم. اما حالا باید خود را برای دو بازی دیگری که در پیش داریم آماده کنیم.»

گذشته از تمامی این صحبت های و غم ها و شادی هایی که این مسابقه برای دو طرف به همراه داشت، نمی توان از عملکرد فوق العاده خوب بازیکنان با استعداد مراکشی هم غافل شد. بازیکنانی که بنا به صلاح دید هروه رنار به خوبی در پست های مختلف قرار گرفته بودند. نکته ای که در خصوص این بازی حائز اهمیت است و جای تعجبی برای ما ندارد، عملکرد فوق العاده خوب خط دفاعی هر دو تیم است که قادر بودند در تمام طول رقابت های انتخابی دروازه خود را بسته نگاه دارند، با این تفاوت که ایران تنها در بازی خود در مقابل سوریه، به دلیل اشتباهات فردی در خط دفاعی دروازه خود را باز شده دید. البته نا گفته نماند که مراکش هم در طول رقابت ها یک گل دریافت کرد، اما عملکرد کلی خط دفاعی این تیم در هشت بازی انتخابی برای جام جهانی، فوق العاده بوده است.

در بیشتر اوقات بازی، این تیم ملی مراکش بود که توپ و میدان را در اختیار گرفته بود و حملات خود را بیشتر از سمت راست تدارک می دید، جایی که احسان حاج صفی، برای ایران از آن دفاع می کرد. این استراتژی هروه رنار، می رفت تا در ابتدای نیمه اول جواب دهد، جایی که نوردین آمبرابات، توانست حاج صفی را از پیش رو بردارد و توپ را روی دروازه ارسال کند، ارسالی که نهایتاً با ضربه سر یونس بلهندا از نزدیکی دروازه به بیرون رفت.

یکی از نکاتی که سبب این برتری قاطع مراکشی ها نسبت به بازیکنان تیم ملی ایران شود، محرومیتی بود که فیفا برای هافبک دفاعی این تیم سعید عزت الهی در نظر گرفته بود و ایرانی ها از این لژیونر مشغول در روسیه خود محروم بودند که سبب شد تا هافبک خلاق و بازی ساز مراکشی ها، مبارک بوسوفا، خط دفاعی ایران را به شدت تحت فشار قرار دهد و مراکش به این خاطر می توانست حملات پر تعدادی روی دروازه ایران داشته باشد.

همین فشار حملات مراکشی ها می رفت تا در دقیقه نوزدهم بازی، آن ها را پیروز میدان کند، زمانی که مهدی بن عطیه یک شوت سنگین روانه دروازه ایرانی ها کرد و علیرضا بیرانوند، دروازه بان تیم ایران، به خوبی از پس مهار این توپ بر آمد و دروازه تیمش را بسته نگاه داشت. به زودی مشخص شد که کارلوس کی روش، دقیقاً همین استراتژی دفاع و ضد حمله را برای تیمش در نظر گرفته است، زمانی که تنها دو دقیقه پیش از سوت پایان بازی، سردار آزمون، مهاجم ایرانی ها، می رفت تا دروزاه حریف را در موقعیتی تک به تک باز کند که همانند بن عطیه ناکام ماند. ضربه ای که سردار آزمون روانه دروازه مراکشی ها کرد با دفع منیر محمدی همراه شد و علیرضا جهانبخش هم نتوانست در ریباند این توپ را به تور دروازه برساند.

در نیمه دوم اما از فشار تیم مراکش کاسته شده بود و دیگر توان اولیه را نداشته و بازی به ثباتی نسبی رسیده بود، اما باز هم در این نیمه موقعیتی خطرناک نصیبشان شد که حکیم زیچ، ضربه ای روانه دروازه تیم ایران کرد، که با واکنش خوب علیرضا بیرانوند همراه شد. پس از آن و در دقایق پایانی بازی بود که بن هدوز آن گل به خودی را زد و پس از بیست سال شادی زائد الوصفی برای ایرانی ها به ارمغان آورد.

در نیمه نخست بازی، رونالدو دو بار قادر به باز کردن دروازه اسپانیا شد، اما در دقایق ابتدایی نیمه دوم بازی، نتیجه زحمات رونالدو با دو گلی که اسپانیا طی سه دقیقه به ثمر رساند، می رفت تا بر باد رود. اما این تمام ماجرا نبود و در نهایت، ناچو فرناندز، با یک شوت فوق العاده زیبا از پشت محوطه جریمه، اسپانیا را سه بر دو پیش انداخت. ضربه ای که پس از اصابت با تیر دروازه، وارد گل شد.

در دقایق پایانی بازی که دیگر کسی انتظار اتفاق به خصوص را نمی کشید، رونالدو، خارج از محوطه جریمه یک ضربه آزاد برای تیم ملی پرتغال به ارمغان آورد. در نهایت هم این خود رونالدو بود که پشت ضربه ایستگاهی ایستاد، و با یک شوت فوق العاده زیبا و فنی دروازه حریف را باز کرد. ضربه ای که داوید د خیا، سنگربان اسپانیایی ها، تنها تماشاگر گل شدن آن بود و کاری از دستش بر نمی آمد.

شرح دو گل نخست رونالدو: در دقیقه چهارم بازی بود که کریستیانو رونالدو، با زیرکی خود یک ضربه پنالتی نصیب تیمش کرد و خود آن را به گل نشاند. پس از آن نیز در همان نیمه اول، شوتی روانه دروازه کرد که با اشتباه عجیب د خیا، وارد دروازه شد.

باید منتظر بازی های روز چهارشنبه و دوشنبه این گروه ماند و دید که آیا تیم های ملی ایران و مراکش شگفتی ساز خواهند شد و یا اینکه همه چیز طبق پیش بینی های اکثر منتقدان و تفسیر گران پیش خواهد رفت؟ به هر حال فوتبال است و هزار اتفاق...

در طی تاریخی که از فوتبال به یاد داریم و با تمامی تورنومنت ها و بازی های مختلفی که تا کنون دیده ایم، بیشتر این بازیکنان بوده اند که از نقشی تأثیر گذار در سرنوشت تیم شان برخوردار بوده و در نهایت همین بازیکنان بوده اند که کشوری یا تیمی را به قهرمانی در رقابت های گوناگون رسانده اند، با این حال بازی ای که بعد از ظهر جمعه در سن پترزبورگ روسیه، میان تیم های ملی مراکش و ایران، مشاهده کردیم، کمی شرایط را تغییر داد و با دیدن این بازی می توان به این نتیجه رسید که تا چه حد یک سرمربی کارکشته و با تجربه می تواند در سرنوشت تیمش مؤثر باشد. همانگونه که کارلوس کی روش طی این سال ها تیم ملی ایران را بدل به سدی محکم در برابر حریفان خود کرده و با پیشرفت چشمگیری که عایدشان شده، فاصله قابل ملاحظه ای با سایر تیم های آسیایی گرفته اند.

تیم ملی ایران بخش اعظم این موفقیت خود را مدیون کارلوس کی روش، سرمربی خود است که بازیکنان این تیم را بدل به یک تیم کاملاً یکپارچه کرده که در جای جای زمین وظایف خود را به خوبی انجام می دهند. ابتدا در سال 2014 بود که ایران با کارلوس کی روش پا به جام جهانی گذاشت و بازی چشم نواز ایرانی ها در برابر نایب قهرمان آن سال، آرژانتین، هنوز در خاطر بسیاری از ایرانی ها مانده است. جام جهانی امسال بار دومی است که تیم ملی ایران به همراه کارلوس کی روش پا به این رقابت ها می گذارد و این در تاریخ فوتبال ایران بی سابقه است.

البته تمامی زحمت های چندین ساله کارلوس کی روش و بازیکنان در بازی روز جمعه در برابر تیم قدرتمند قاره آفریقا، به نتیجه رسید و ایرانی ها توانستند دومین پیروزی خود در این رقابت ها را به دست آورند. عملکرد این تیم در بازی مقابل مراکش به گونه ای بود که به وضوح می توان تدابیر یک سرمربی کارکشته و خوب را در پس بازی بازیکنان دید. همانند یک بوکسور هوشمند، تیم ایران به واسطه خط دفاعی قدرتمند خود توانست حملات مراکشی ها را در دقایق ابتدایی بازی به خوبی دفع کند و این سبب شد به مرور بازیکنان مراکش روحیه و اعتماد به نفس خود را از دست بدهند. همین مسئله بود که مسبب تدارک چند ضد حمله توسط تیم ملی ایران در بازی شد و در نهایت در دقایق پایانی نیمه دوم، این تیم ملی ایران بود که به گل رسید و فاتح این بازی لقب گرفت.

بیشتر از همه این کارلوس کی روش بود که از این پیروزی لذت برد، چرا که ثمره زحمت های خود در طول یازده سال گذشته و در شرایطی دشوار را می دید. او به خوبی تیم ملی مراکش را مورد بررسی قرار داده بود و می دانست که در ابتدای بازی با تمام وجود برای رسیدن به گل حمله خواهند کرد. او در مصاحبه خود پس از بازی گفت: «ما به خوبی از این نکته آگاهی داشتیم که مراکشی ها حملات گسترده ای روی دروازه ما ترتیب خواهند داد و تنها چاره ما این بود که روحیه آن ها را خراب کنیم. برای رسیدن به این مهم هم تنها راهی که به نظر عاقلانه می رسید این بود که تمامی بازیکنان خلاق آن ها را تحت فشار بگذاریم و امکان بازی سازی از آن ها را بگیریم. تنها به این وسیله قادر بودیم آن ها را خسته و کلافه کنیم.»

البته نا گفته نماند که کارلوس کی روش از «مسئولیت پذیری، روحیه و خوش قلبی» بازیکنان خود نیز تشکر کرد و به آن ها مفتخر بود، اما نکته ای که در این خصوص وجود دارد این است که این بازیکنان، به احتمال زیاد اگر، تحت سرمربی گری یک شخص بی تجربه تر قرار می گرفتند، قادر به آفرینش چنین اتفاق های خوشایندی نمی شدند.

کریم انصاری فرد نیز که از بازیکنان خوب تیم ملی ایران و شاغل در لیگ یونان است در مصاحبه پس از بازی خود، کمال تشکر را از سرمربی شان داشت و قدر دان زحمات او بود: «اگر بخواهم صادقانه صحبت کنم، باید بگویم که ما یکی از فوق العاده ترین سرمربی هایی را در اختیار داریم که در حال حاضر در دنیای فوتبال فعالیت می کنند. او با تمام وجودش از ما حمایت می کند. از همان زمانی که پا به تیم ملی گذاشت و طی تمامی این هفت سالی که در کنار ما بوده است، همیشه هوای ما را داشته است. او برای ما می جنگد و راه و مسیر را به ما نشان می دهد. روزی نیست که ما چیز تازه ای از او یاد نگیریم. ما به داشتن او به عنوان سرمربی خود افتخار می کنیم.»

اما از تمامی این صحبت ها که بگذریم و نظری به آینده بیندازیم، ایران دو بازی بسیار دشوار و حیاتی در برابر تیم های ملی اسپانیا و پرتغال پیش رو خواهد داشت. حداقل تا پیش از فرا رسیدن موعد اولین مسابقه که چهارشنبه همین هفته است اما، تیم ملی ایران، صدر نشین گروه بی باقی خواهد ماند. بازیکنان تیم ملی ایران ثابت کرده اند که بسیار بسیار بهتر از آن چیزی هستند که بسیاری فکر می کنند (به خصوص مراکشی ها که حریف را دست کم گرفتند) و در کنار هم همچون سدی استوار، حریفان خود را خسته و آزرده می کنند. به همین خاطر است که حال باید این سؤال را از خود بپرسیم که واقعاً چرا نباید امکان خلق یک شگفتی توسط آن ها وجود داشته باشد؟ شگفتی ای که بیش از همه، پرتغال و اسپانیا را تحت تأثیر قرار خواهد داد.

و این مرد فوق العاده و مربی سابق تیم باشگاهی رئال مادرید و البته تیم ملی پرتغال، به خوبی همه را متقاعد کرد که او هم همانند سایرین یک انسان عادی است که ثمره زحمات و تلاش های بی وقفه خود را می بیند و به خوبی می داند این دو بازی برای تیمش از چه اهمیت فوق العاده ای برخوردار است. او در این خصوص گفت: «اگر بازی برابر مراکش، برای ما حکم فینال جام جهانی را داشته باشد، باید بگویم که بازی در برابر اسپانیا، برای ما حکم فینال جام کهکشان ها را دارد.»

سرمربی تیم ملی اسپانیا، در نشست خبری پس از بازی گفت: «توانستیم سه امتیاز به نام خود ثبت کنیم، با این حال بازی بسیار دشواری را تجربه کردیم. بازیکنان ایرانی از قدرت فیزیکی بالایی برخوردار هستند.». البته کارلوس کارواخال در رابطه با بازی ایران بی پرده تر از سرمربی با تجربه خود صحبت کرد. او در این خصوص گفت:

«این بازی فوتبال نبود، شبیه به یک جور خیانت بود.» این عقیده کارلوس کارواخال، مدافع اسپانیایی ها در خصوص سبک بازی تیم ملی ایران بود.

اما بهتر است کارواخال را با بیست هزار ایرانی ای مواجه کنیم که در حمایت از تیم ملی کشورشان ورزشگاه شهر کازان روسیه را پر کرده بودند. بسیاری از این هواداران ایرانی از تهران، پایتخت ایران، راهی کازان شده اند و به همراه خود بوق های پلاستیکی آورده اند.

صدا هایی که توسط تماشاگران ایرانی تولید می شود، ما را به یاد جام جهانی 2010 در آفریقا و صدای کر کننده وو وو زلا ها می اندازد. بسیاری فکر می کردیم که این گونه صدا ها دیگر به تاریخ پیوسته است.

اما اگر در حال حاضر یک کشور در سراسر کره زمین باشد که بتواند تماشاگران هوادار هر تیمی را غرق در سکوت کند، آن تیم اسپانیا است. به زودی پاس هایی که میان آندرس اینیستا، داوید سیلوا و ایسکو رد و بدل شد، تنش را در میان هواداران ایرانی بیش از پیش کرد و سبب شد برای مدتی ورزشگاه غرق در سکوت باشد.

اما دقیقاً همانند تیم سرسخت ایران، هواداران ایرانی هم به زودی خود را پیدا کردند و حتی مالکیت هشتاد و یک درصدی اسپانیا در نیمه نخست بازی هم نتوانست آن ها را از تشویق تیم ملی کشورشان باز دارد. البته بازی خوب بازیکنان تیم ملی ایران هم در برابر اسپانیایی ها در این روند بی تأثیر نبود. کارلوس کی روش، سرمربی پرتغالی تیم ملی ایران، به بازیکنان خود گفته بود که چشم از یاران اسپانیا برندارند و با تمام توان در برابر آن ها از دروازه دفاع کنند. در چهل و پنج دقیقه نخست بازی، شش بازیکن تیم ملی ایران در خط دفاعی به صورت خطی همچون دیواری قرمز رنگ و محکم، جلوتر از دروازه بان خود، علیرضا بیرانوند، سد راه مهاجمان و هافبک های اسپانیایی شده بودند که با تمام توان حمله می کردند. برای نمونه در صحنه ای از بازی، پس تلاش بسیار بالاخره داوید سیلوا موفق شد راهی به دروازه حریف پیدا کند، اما نکته جالب توجه این بود که زمانی که شوت خود را به سمت دروازه حریف زد، سه مدافع ایرانی خود را سد راه توپ کردند که توپ در نهایت پس از برخورد با مجید حسینی بلوکه شد. این عملکردی بود که تنها در تیمی می توان دید که بازیکنان آن برای دست یابی به هدف خود، حاضر به تن دادن به هر فداکاری ای باشند. حتی این عملکرد سراسر دفاعی تیم ملی ایران، هواداران آن ها را نا امید نمی کرد و با وجود این که تنها قادر بودند چهل و نه پاس در نیمه نخست به مقصد برسانند، صدای بوق و شیپور هواداران ادامه داشت.

تیم ملی ایران، از چهار سال پیش (جام جهانی گذشته) تا کنون در بیست و دو مسابقه رسمی خود که تحت نظارت فیفا انجام شد، شکست نخورده بودند و آخرین شکست آن ها به بازی در مقابل تیم ملی عراق در چهار چوب رقابت های قهرمانی ملت های آسیا باز می گردد که در پنالتی ها مغلوب حریف آسیایی شدند. آمار فوق العاده جالب توجه دیگر این است که در هجده مسابقه از این بیست و دو بازی حتی یک گل هم دریافت نکردند و بازی شب گذشته در برابر اسپانیا نشان داد که چگونه بازیکنان ایرانی قادر به دست یابی به این مهم شده اند؛ آن ها به گونه ای در برابر حملات حریف ایستادگی و دفاع می کنند که گویی جانشان به این موضوع بستگی دارد.

حال که تیم ملی ایران عقب افتاده بود، کی روش باید تاکتیک های خود را تغییر می داد، چرا که دیگر چیزی برای از دست دادن نداشت. او علیرضا جهان بخش، بازیکن آلکمار هلند را به میدان فرستاد. جهانبخش تنها بازیکنی از آسیا است که توانسته در یک لیگ اروپایی آقای گل شود. در نهایت ایرانی ها حملات خود را شروع کردند. این حملات به یک ضربه ایستگاهی ختم شد که طی آن سعید عزت الهی توانست دروازه اسپانیا را باز کند، اما شادی پس از گل ایرانی ها چندان دوامی نداشت، و رجوع دادن صحنه به داوران ویدئویی توسط داور مسابقه، همانند آب سردی بر پیکر ایرانی ها بود که در نهایت هم داوران ویدئویی تشخیص کمک داور مبنی بر آفساید بودن توپ را صحیح تشخیص داده و گل را مردود اعلام کردند. کارلوس کی روش در خصوص استرس ناشی از این صحنه در نشست پس از بازی عنوان کرد که یکی از دستیارانش به خاطر شدت استرس و اضطراب، از حال رفت و برای رسیدگی بیشتر به بیمارستان منتقل شد (البته اکنون حالش خوب است و از بیمارستان مرخص شده است.). به احتمال غریب به یقین، بازیکنان بزرگ اسپانیا می توانستند به سادگی از گل خوردن در برابر حریف آسیایی خود جلوگیری کنند، اما ایرانی ها نشان دادند که در حمله هم همانند دفاع می توانند به خوبی عمل کنند و اراده و مصمم بودن آن ها قابل تحسین است. تیم ملی ایران سعی داشت با استفاده از دو عنصر اصلی هجومی خود، راهی به دروازه حریف باز کند. این دو علیرضا جهانبخش و سردار آزمون بودند. آخرین صحنه ای هم که به روی دروازه اسپانیا پدید آمد، حمله ای بود که روی حرکت انفرادی بسیار خوب وحید امیری به دست آمد و سانتر او، با ضربه سر طارمی از بالای دروازه اسپانیایی ها به بیرون رفت.

اما گذشته از تمام تلاش و زحمت های خط مستحکم دفاعی، باید این نکته را به خاطر داشت که تیم ملی ایران در برابر حریف دنیا دیده ای بازی می کرد که به خوبی می داند چگونه روحیه تیمی خود را حفظ کند و زمانی که به سودش است بازی را آرام کرده و تحت کنترل بگیرد. اسپانیایی ها در اواخر بازی از هر فرصتی برای تلف کردن زمان بازی و نگه داشتن توپ در اختیار خود استفاده می کردند. زمانی که کاستا تعویض شد، به گونه ای به سمت نیمکت راه می رفت که انگار در حال قدم زدن در هنگام بعد از ظهر در خیابان های اسپانیا است. مهم تر از همه این که، با وجود تمامی تلاش ها، ایرانی ها دیگر کریستیانو رونالدویی در اختیار نداشتند تا بتواند برای شان خلق شگفتی کند.

کارلوس کی روش در خصوص استفاده از داوران ویدئویی البته اعتراضی نکرد و به نظرش سعید عزت الهی در موقعیت آفساید قرار داشت، با این حال این نکته را ذکر کرد که در جام جهانی 2010 که هدایت تیم ملی پرتغال را بر عهده داشت و تیمش روی یک صحنه خیلی مشکوک از اسپانیا گل خورد و در نهایت شکست خورد، این گونه داوری ها در دسترس نبود.

چیزی که این امید را در دل ایرانی ها زنده نگاه داشته است، پیروزی ارزشمندشان در مقابل مراکش بود که باعث شده است تا حالا تنها یک امتیاز از دو حریف قدرتمند خود کمتر داشته باشد. کارلوس کی روش در این خصوص اضافه کرد: «ما هنوز دل و جرأت داریم و با تمام وجود برای هدفمان خواهیم جنگید. به اندازه کافی برای دست یابی به آن مصمم هستیم. البته که می دانیم این کار بسیار سختی است، اما این را به خاطر داریم که زمانی که پا به این رقابت ها گذاشتیم، انتظار بازی های آسان نداشتیم. راه یابی به مرحله بعدی تنها هدفی است که در سر داریم.»

در جام جهانی گذشته نیز که کارلوس کی روش هدایت تیم ملی ایران را به عهده داشت، آن ها به خوبی در برابر آرژانتینی که آن سال نایب قهرمان مسابقات شد، ایستادگی کردند و با گل دقایق آخر لیونل مسی بازی را واگذار کردند. البته خستگی ناشی از بازی برابر آرژانتین باعث شد تا نتوانند در برابر بوسنی آن گونه که باید وظایف خود را انجام دهند و آن بازی را با نتیجه سه بر یک واگذار کردند. کارلوس کی روش بر این باور است که با توجه به اختلاف چشم گیری که طی سالیان طولانی، میان تیم های آسیایی و اروپا و آمریکا به وجود آمده است، ارزش تلاششان برای شکست پرتغال دو چندان خواهد بود و اگر به این مهم دست پیدا کنند، در حقیقت یک شگفتی آفریده اند. او در این خصوص عنوان کرد: «به نظر من از دو سال پیش بود که روند فوق العاده خوب تیم های اروپایی شروع شد و حالا با فاصله ای بسیار زیاد از سایر قاره ها، دارای بهترین تیم های ملی در سطح جهان هستند. تیم های سایر قاره ها در حال دست و پا زدن هستند. شکافی که میان این تیم ها به وجود آمده است، روز به روز درحال بزرگ تر شدن است.» ترجمه  itrans.ir

تمامی تیم هایی که در این دوره از مسابقات جام جهانی فوتبال حضور دارند، تا این جای مسابقات، حداقل یک بازی انجام داده اند. جام جهانی 2018 در حالی برگزار می شود که چهارصد بازیکن از سی و دو تیم مختلف ملی از سراسر نقاط دنیا در آن حضور به هم رسانده اند. بازی های ابتدایی تیم ها، محکی جدی برای سنجش میزان توانمندی آن ها در روسیه بود. با بررسی های دقیقی که صورت گرفته و اطلاعاتی که از سایت های رسمی مربوط به فیفا جمع آوری شده است، بازیکنانی که تا این جای مسابقات بهترین عملکرد را از خود نشان داده، انتخاب شده اند (این بازیکنان از پست های مختلف انتخاب شده اند). در این مقاله، لیستی از این بازیکنان تهیه شده است که به معرفی این بازیکنان اختصاص دارد. با سیارک همراه باشید.

(ترتیب لیست از آخر به اول است)

13. روملو لوکاکو، بلژیک

در جام ملت های قبلی بود که با تیم ملی کنونی بلژیک بیشتر آشنا کنیم و از آن زمان تا کنون، بازیکنان نو ظهور بلژیکی توجه بسیاری را به خود جلب کرده اند و نوشته های بسیاری از مفسران و منتقدان فوتبال به این نسل طلایی فوتبال بلژیک اختصاص یافته است. نکته ای که در این دوره از مسابقات به خوبی قابل لمس است، این است که بازیکنان بلژیکی ثابت کرده اند که نه تنها به صورت انفرادی قابلیت های بسیار ویژه ای دارند، بلکه در کنار هم و به عنوان یک تیم هم عملکرد فوق العاده خوبی دارند.

لوکاکو از بازیکنانی است که تا این جای کار نظر بسیاری را به خود جلب کرده است و اگر قادر باشد روند خوب بازی های خود را ادامه دهد (به خصوص بازی اش در مقابل تیم ملی پاناما در نیمه دوم)، مطمئناً دیگر کسی باقی نخواهد ماند که به توانایی های بلژیک در این دوره از مسابقات شک کند و برای آن ها شانس قهرمانی قائل نباشد. بنا به اطلاعات منابع خبری، ادن هازارد، در میان دو نیمه بازی مقابل پاناما به لوکاکو گوش زد می کند که در روند بازی حضور ندارد. بسیاری این گونه جملات را با این دید برداشت کرده اند که بازیکنان بلژیکی در کنار هم هارمونی و هماهنگی یک تیم کامل را ندارند، با این حال، آن چه به نظر واقعی تر می رسد، این است که کاپیتان تیم بلژیک، هازارد، از سر احساس وظیفه و مسئولیت این را به لوکاکو گفته است. همان گونه که در نیمه دوم نیز شاهد بودیم، او در نیمه دوم با روحیه بسیار بالاتری بازی کرد و توانست دو گل به ثمر برساند. بازی ای که در نهایت با نتیجه سه بر صفر به سود بلژیک خاتمه یافت.

12. الکساندر کلارف، صربستان

11. کیران تریپر، انگلیس

با در نظر گرفتن نخستین مسابقاتی که در این دوره از مسابقات برگزار شده است و بررسی آمار و ارقام به دست آمده، متوجه خواهیم شد که هیچ بازیکنی در این مسابقات، به اندازه تریپر، وینگر دفاعی انگلیسی ها، پاس کلیدی به مقصد نرسانده است. در بازی انگلیس مقابل تونس، چهارده موقعیت نصیب انگلیس شد و تریپر در خلق شش عدد از این موقعیت ها، نقشی اساسی داشت که به نوبه خود آمار فوق العاده قابل توجهی است. اگر تمامی بازی های تیم ملی انگلیس در ادوار مختلف جام جهانی را مد نظر قرار دهیم، تنها به یک بازیکن برخورد خواهیم کرد که آماری بهتر از تریپر به ثبت رسانده است. این بازیکن دیوید بکام است.

نکته دیگری که در خصوص تریپر وجود دارد و بیشتر از پیش نام او را در میان اصحاب رسانه و مطبوعات مطرح کرد، این بود که پس از این که هری کین توانست گل پیروزی بخش انگلیسی ها را به ثمر برساند، تریپر تنها کسی بود که به همراه سایر بازیکنان تیم خوشحالی نکرد و با ماندن در پست خود تمام حواس و تمرکز خود را جمع بازیکنان حریف کرده بود  تا از سه امتیاز ارزشمندی که تیم به ارمغان آورده بود دفاع کند.

10. آلفرد فین بوگاسون، ایسلند

تیم ملی ایسلند، تیمی است که در چند سال اخیر همیشه برای حریفان سرسخت خود، دردسر ساز شده است و به هیچ وجه تیم دست و پا بسته ای در برابر آن ها نبوده است. جام ملت های اروپای سال 2016 و بازی های ایسلند در آن مسابقات گواهی بر این ادعا است. حتی گذر از مراحل مقدماتی و رسیدن به مسابقات اروپای سال 2016، شاید ایده ای بود که کسی به عملی شدن آن اعتقاد نداشت، اما ایسلندی های نه تنها به این مسابقات راه پیدا کردند، بلکه تا مراحل بالای آن نیز سعود کردند که برای کشوری که جمعیت بسیار کمی دارد، بسیار نکته ارزشمند و قابل توجهی است. در دیدار نخستشان در برابر آرژانتین نیز، ایسلندی ها عملکرد بسیار خوبی داشتند و به عنوان تیمی متحد و یکپارچه وظایف خود را به درستی انجام دادند. این در حالی بود که در فاز تهاجمی هم در چند صحنه روی دروازه نایب قهرمان جام جهانی 2014 برزیل، خطرناک ظاهر شدند. آلفرد فین بوگاسون توانست تنها گل تیمش را به ثمر برساند و یک امتیاز ارزشمند برای ایسلند به ارمغان آورد، این درحالی است که در سایر اوقات بازی نیز عملکرد بسیار خوبی داشت و با بازیکنان دیگر همکاری می کرد.

9. هیروینگ لوزانو، مکزیک

در جام کنفدراسیون هایی که سال گذشته برگزار شد، این هیروینگ لوزانو بود که در نهایت توانست رکورد بیشترین گلِ زده برای مکزیک در این مسابقات را به نام خود ثبت کند و کمک شایانی به قهرمانی تیم ملی کشورش در آن دوره از مسابقات کرد. عملکرد درخشان هیروینگ در جام کنفدراسیون ها سبب شد تا تیم های باشگاهی اروپایی توجه ویژه ای به او پیدا کنند و در نهایت این تیم پی اس وی آینهوون بود که توانست این بازیکن درخشان مکزیکی را به خدمت بگیرد. هیروینگ بیست و دو ساله در لیگ اخیر هلند توانست هفده گل برای تیمش به ثمر برساند و عملکرد درخشانی داشت. حال اگر بخواهیم عملکرد هیروینگ را در بازی ابتدایی مکزیک مورد ارزیابی قرار دهیم باید بگوییم که او همان هیروینگ یک سال پیش است و بسیار خوب از پس انجام وظایف خود بر می آید. هیروینگ در بازی مقابل تیم ملی آلمان توانست با یک ضربه بسیار زیبا توپ را دور از دستان نویر به تور دروازه برساند و تک گل پیروزی بخش ارزشمند تیم اش را به ثمر برساند. گلی که سبب شد آن قدر مردم مکزیک خوشحال شوند که دستگاه های لرزه نگاری مکزیک، زلزله کم قدرتی را به خاطر این شادی پس از گل ثبت کردند و ممکن است تا کنون در خبر ها راجع به این اتفاق عجیب اطلاعاتی پیدا کرده باشید.

8. الکساندر گولوین، روسیه

7. گیلرمو اوچوا، مکزیک

در صورتی که اوچوا بتواند به همین عملکرد خوب خود در درون دروازه ادامه دهد، با توجه به عملکرد خوب سایر بازیکنان مکزیکی، تیم ملی مکزیک یکی از اولین بخت های رسیدن به مراحل بالاتر به شمار می رود و به احتمال بسیار زیاد قادر خواهد پس از مدت ها در خاک یک کشور خارجی و در چهارچوب رقابت های جام جهانی خود را حداقل تا مرحله یک چهارم نهایی برساند.

6. هری کین، انگلیس

هری کین طی چند سالی که در تیم ملی انگلیس بازی کرده است، عملکرد فوق العاده خوبی از خود نشان داده است و تنها در یک مسابقه خود توانست تعداد گل های زده خود را بیشتر از تعداد گل هایی کند که مهاجمان قبلی توانسته بودند در یازده مسابقه به ثمر برسانند. وین رونی پیش از هری کین در این پست برای تیم ملی انگلیس بازی می کرد و از بخت چندانی برخوردار نبود. چهار سال گذشته که تیم ملی انگلیس در جام جهانی 2014 حاضر بود، رونی تنها یک گل به ثمر رساند و آن هم در برابر اروگوئه ای بود که در نهایت انگلیس را در آن بازی شکست داد. البته این نکته که هری کین توانسته است رکورد وین رونی را بزند چیزی نیست که منظور به خصوصی از آن داشته باشیم، چرا که در آن سال ها این تنها وین رونی نبود که عملکرد خوبی نداشت و تیم ملی انگلیس، به طور کلی دچار ضعف شده بود، با این حال این گونه به نظر می رسد که در صورت ادامه روند خوب بازی هری کین و سایر بازیکنان، انگلیس امسال از بخت بیشتری برای رسیدن به مراحل بالاتر برخوردار است. هری کین و یارانش با تمام قوا پا به این دوره از رقابت های جام جهانی گذاشته اند و انتظارات از آن ها بالا است.

5. هکتور هررا، مکزیک

برای شش دوره متوالی است که تیم ملی مکزیک در رقابت های جام جهانی حضور پیدا می کند. در هر شش دوره آن ها قادر به صعود از مرحله گروهی این رقابت ها بوده اند، با این حال، هیچ گاه نتوانسته اند پا از این مرحله فرا تر گذارند و در همان مرحله ابتدایی حذفی از دور رقابت ها کنار رفته اند. به همین خاطر است که رفته رفته این بازی مرحله حذفی برای مردم و بازیکنان مکزیک، بدل به یک بازی شوم و نحس شده است و در هر دوره از رقابت ها همه منتظر این بازی حذفی می مانند تا ببینند سرنوشت تیم ملی کشورشان چه خواهد شد. با این حال، امسال، تیم ملی مکزیک توانست با نتیجه یک بر صفر قهرمان چهار سال پیش برزیل و مدعی اصلی قهرمانی را شکست دهد و حتی بازی خوب مکزیکی ها به گونه ای بود که این اختلاف می توانست بیشتر از یک گل هم باشد. به همین خاطر است که مردم و بازیکنان امسال بسیار خوشبینانه تر به تیم ملی کشورشان امید دوخته اند و برای صعود تیم شان و بازی مرحله حذفی لحظه شماری می کنند. هکترو هررا با عملکرد فوق العاده خوبش در خط میانی تیم مکزیک و خارج کردن تونی کروس و سامی خدیرا از روند بازی، نقش تأثیر گذار و کلیدی در موفقیت مکزیکی ها بازی کرد و همه توانایی های او را در این بازی، بی چون و چرا ستایش کردند.

4. دیگو کاستا، اسپانیا

این مهاجم سابق تیم باشگاهی چلسی انگلستان، مشهور به بازی فیزیکی و خشن و آزار دهنده خود است و در بازی مقابل تیم ملی پرتغال، توانست به بهترین شکل ممکن توانایی های خود را در امر هجومی نشان دهد. گل ابتدایی اسپانیا مقابل پرتغال روی پاس زیبای ارسالی از میانه های زمین و حرکت فوق العاده دیگو کاستا به ثمر رسید. گل دوم اسپانیایی ها هم ثمره دسترنج کاستا بود. اگر نبود بازی فوق العاده کریستیانو رونالدو در آن شب و اگر رونالدو هتریک نمی کرد، در نهایت این دیگو کاستا می بود، که می توانست یک تنه تیم لاروخا را در برابر قدرتمند ترین رقیب گروهی خود به پیروزی برساند. با تمام این تفاسیر به نظر می رسد جام جهانی امسال، برای دیگو کاستا به گونه ای دیگر خواهد بود و کابوس های او در جام جهانی قبلی، در کشور محل تولدش، به نظر می رسد که به فراموشی سپرده خواهد شد. حتی به نظر می رسد که در این دوره از مسابقات شانس نیز با وی همراه است؛ در بازی اسپانیا مقابل ایران، رامین رضائیان، مدافع ایرانی ها قصد دفع کردن توپ را داشت که در نهایت با برخورد به پای دیگو کاستا در درون دروازه ایران قرار گرفت. تک گلی که اسپانیا را پیروز میدان کرد.

3. خوزه ماریا خیمنز، اروگوئه

2. دنیس چریشف، روسیه

1. کریستیانو رونالدو، پرتغال

تیم ملی پرتغال همانگونه که انتظار می رفت، در بازی مقابل اسپانیا، عملکرد چندان خوبی نداشت و بازی مقابل تیم ملی مراکش را نیز به زحمت و تنها با اختلاف یک گل توانست با پیروزی پشت سر بگذارد؛ بازی ای که در بیشتر اوقات آن، در کمال تعجب این تیم ملی مراکش بود که کنترل توپ و میدان را در اختیار داشت. با این حال، نه اسپانیای قدرتمند و نه مراکشی ها از پس کنترل کریستیانو رونالدو بر نیامدند. رونالدو که به نظر می رسد پایانی برای دوران حرفه ای فوتبال او نمی توان متصور شد، در هر دو بازی در پست چپ بازی کرد و در هر دو بازی توانست برای تیمش پنالتی بگیرد و توپ را وارد دروازه حریفان کند. رونالدو در بازی مقابل اسپانیایی ها نشان داد که چگونه تنها یک بازیکن می تواند سرنوشت یک بازی را تغییر دهد و با سه گلی که در برابر آن ها به ثمر رساند، یک امتیاز ارزشمند برای تیم ملی پرتغال به ارمغان آورد. سه گلی که تنها روی خلاقیت های انفرادی و عملکرد فوق العاده رونالدو به دست آمد. گلی که کریستیانو رونالدو در بازی مقابل مراکش به ثمر رساند او را به دومین گلزن برتر تاریخ در چهار چوب رقابت های ملی تبدیل کرد. اسطوره فوتبال ایران، علی دایی، کسی است که رتبه اول را از لحاظ گل زده در رقابت های ملی در اختیار دارد.