شش ماه اقامت در ایستگاه فضایی بین المللی می تواند موجب بروز کمردرد فضانوردان شود. با توجه به مطالعات جدید صورت گرفته، امکان دارد تا 2 اینچ قدشان کشیده شود، که این موجب تضعیف عضلاتی است که ستون فقرات را نگه میدارند. در سال 1994، فضانورد مارک لی با کمک فضانورد همکارش جری لینگر، بعنوان بخشی از مطالعه ی ، قد خود را اندازه‌گیری کرد.(سیارک)
فضانوردان از اواخر دهه 1980، از زمانی که ماموریت‌های فضایی طولانی‌تر شد، وجود کمردرد را گزارش کرده‌اند. اطلاعات پزشکی پرواز آنها نشان می دهد که بیش از نیمی از فضانوردان آمریکایی از کمردرد به خصوص در ناحیه ی پایین کمر گزارش می کنند. زمانی که دوره ماموریت طولانی می شود، وجود درد متوسط تا شدید تا 28 درصد می‌گردد.(سیارک)
زمانی که به جاذبه زمین بازمی گردند، چیزی بهبود نمی‌یابد. در اولین سال بعد از ماموریت خود، فضانوردان تا 4.3 برابر بیشتر در خطر فتق دیسک قرار میگیرند. دکتر داگلاس چانگ، اولین نویسنده مطالعات جدید و استاد مشاور جراحی ارتوپدی و رئیس طب فیزیک و خدمات توانبخشی دانشگاه بهداشت کالیفرنیای سان دیاگو بیان کرد: «این مشکلی است که موجب نگرانی‌‌های زیادی شده است. لذا این مطالعه اولین مطالعه ای است که بصورت اپیدمیولوژیک این مساله را توصیف کرده و مکانیسم‌های احتمالی در آنچه که در کمردرد فضانوردان در جریان است را بررسی میکند».
شبیه به این است که بدن در گچ (کست) بوده باشد توجه زیاد به دیسکهای مهره ها متمرکز شده است، ضربه‌گیرهای اسفنجی که بین استخوانهای مهره قرار گرفته‌اند و بعنوان مقصر مشکلات مربوط به کمردردی هستند که فضانوردان با آن مواجه میباشند. اما مطالعه جدید برخلاف چیزی بود که فکرش می شد. در این تحقیق که توسط NASA انجام شده است، تیم چانگ در دیسک ها، قد و و تورمشان تغییرات کم یا بدون هیچ نوع تغییر را مشاهده کردند.
چانگ می گوید آنچه که در شش فضانوردی که به مدت چهار تا هفت ماه روی ISS بودند، مشاهده شده است، انحطاط بسیار زیاد و آتروفینگ ساختار عضلانی پشتیبان در (پایین) ستون فقرات بوده است. این عضلات آنهایی هستند که به ما در ایستاده ماندن، پیاده روی کردن و حرکت دادن اندام فوقانی در محیطی مثل زمین کمک می کنند و در عین حال از دیسکها و رباطها در برابر فشار و آسیب حفاظت می‌نمایند.
در شرایط بی‌وزنی، تُرسو دراز میشود و به احتمال زیاد در اثر تخلیه نخاعی است که در آن انحنای ستون فقرات مسطح مي‌گردد. چانگ می گوید فضانوردان هچنین از تون عضلانی در قسمت پایین تر پشت استفاده نمی کنند چرا که آنها مثل زمانی که روی زمین هستند، خم نمی شوند و قسمت های پایین پشت را حرکت نمی دهند. بدین علت است که درد و سفت شدن عضلانی در آنها دیده می شود، و بیشتر شبیه به این است که فضانوردان به مدت شش ماه در داخل گچ بوده‌اند (کست).
اسکن های MRI قبل و بعد از ماموریتها نشان می دهد که فضانوردان در طول پرواز، تحلیل 19 درصدی در ماهیچه‌های خود تجربه میکنند. چانگ توضیح داد که «حتی بعد از شش هفته آموزش و پیش‌اماده سازی در اینجا روی زمین، تنها حدود 68 درصد از زیانهای به وجود آمده ترمیم می‌گردند». چانگ و تیمش این موضوع را بعنوان مسئله ای جدی در ماموریت‌های طولانی مدت مدنظر قرار دادند به خصوص زمانی که مسافرت به مریخ مدنظر باشد که هشت یا نه ماه طول می کشد تا به سیاره سرخ برسند. این مسافرت و زمان بالقوه فضانوردان که گرانش مریخ صرف می شود (38 درصد از گرانش سطحی روی زمین است) پتانسیل آتروفی و سندرم تحلیل عضلانی را ایجاد می کند.
تحقیقات آتی این گروه در مورد مسائل گزارش شده درباره ی ناحیه گردن نیز خواهد بود، که حتی می تواند بیشتر در آتروفی عضلانی مشاهده شده و دوره بهبودی آن نیز اهسته تر است. همچنین امیدوارند تا با دانشگاه دیگری روی موضوع التراسوند ستون فقرات در هنگام پرواز همکاری کنند تا آنچه که برای فضانوردان در طول زمانی که در ایستگاه فضایی برایشان اتفاق می افتد را بررسی نمایند.
رفتن به فضا موجب کمر درد می شود (قسمت سوم) یوگا در فضا
طاهره مصطفویدر۱۴۰۳/۲/۱۸
به گزارش (سیارک) از آنجایی که هیچ کسی کمردرد و انحلال عضله را دوست ندارد، چانگ استدلال کرد که بایستی از قبل اقداماتی متقابل در نظر گرفته شود تا فضانوردان دو تا سه ساعت تمرین روزانه در ایستگاه فضایی داشته باشند. گرچه ماشین‌های ورزشی آنها روی طیف وسیعی از موضوعات از جمله قلبی و عروقی و اسکلتی متمرکز است اما این تیم معتقد است که فضانوردان نیازمند برنامه‌های تقویت هسته عضلانی هستند که روی ستون فقرات متمرکز باشد.
علاوه بر وضعیت «پهلو جنینی» که فضانوردان در بی‌وزنی از آن استفاده می کنند تا قسمت پایین کمر را به حالت کشیده درآورده یا کمردرد را کاهش دهند، چانگ یوگا را پیشنهاد داد. اما او می داند که این در گفتن آسان است نه در عمل. «بسیاری از یوگاها بستگی به اثرات جاذبه دارند مثلا یوگای downward dog که در آن کشیدگی در همسترینگ، ماهیچه‌های ساق پا، پشت گردن و شانه ها به خاطر جاذبه زمین امکان پذیر است. زمانی که این جاذبه از بین برود، نمی تواند همان فایده را داشته باشد». هر ماشین در ایستگاه فضایی نیز بایستی با توجه به وزن، اندازه و هر عواقبی که امکان دارد در این ایستگاه پیش آید، بایستی طراحی گردد. چانگ و دیگر محققان با تیم واقعیت مجازی روی این موضوع همفکر هستند که برنامه‌های ورزشی مختلفی که فضانوردان را قادر می سازند تا دوستان ، خانواده و حتی فالوورهای توویتر خود را جهت الحاق به آنها در تمرین مجازی دعوت نمایند، تکرار روزانه این تمرینات را سرگرم‌کننده تر و رقابتی تر خواهد کرد. (سیارک) یکی از هم تیمی‌های چانگ شخصا این درد را داشته است. دکتر اسکات پارازینسکی تنها فضانوردی است که به قله اورست رفته است. او بعد از بازگشت از ایستگاه فضایی بین المللی (ISS) به زمین، فتق دیسک را تجربه نمود. کمتر از یک سال بعد، زمانی که اولین بار اقدام به صعود اورست نمود، با هواپیما نقل مکان شد. بعد از فرایند توانبخشی، در نهایت قله را فتح نمود. حال او با فضانوردان جدید درباره روش هایی که می توانند شرکت کنند تا درباره سلامتی شان در بی وزنی به آنها کمک نماید، صحبت می کند. چانگ گفت: حفظ سلامتی و تندرستی فضانوردان حداقل کاری است که میتوانند انجام دهند. او گفت: «وقتی گروهی از فضانوردان برمی‌گردند، میگویند که از یک سمت ایستگاه فضایی، این سیاره آبی زیبا را میبینند. چیزیکه برای آن ها عزیز و گرانقدر است روی این سیاره کوچک ظریف است. و آنها از پنجره دیگر به بیرون نگاه می کنند و تنها بی‌نهایتی را میبینند که تا سیاهی ادامه دارد و با احساسات متفاوتی از خودشان و جایگاه خودشان در روی زمین باز می‌گردند. «همه آنها متعهد به پیشبرد دانش فضایی و ساخت گام‌های رو به جلو به هر روشی است که برای گروه بعدی می توانند انجام دهند.»
علت ایجاد کمردرد ها چیست؟ مهم است که بدانیم کمر درد علامتی از شرایط پزشکی است و یک تشخیص نیست. مشکلات پزشکی که باعث ایجاد کمردرد میشوند شامل:
مشکلات مکانیکی: یک مشکل مکانیکی مشکلی است که شما در حرکت ستون فقرات یا دردی که شما احساس میکنید زمانی که ستون فقراتتان را در یک جهت خاص حرکت میدهید. شاید شایع ترین مشکل مکانیکی که باعث ایجاد کمر درد میشود، انحطاط دیسکهای بین مهره ای است که دیسکهای بین مهره ای در ستون فقرات با گذشت زمان ساختارشان را از دست میدهند. با زوال آنها، قابلیت ضربه گیری و اتکایی خود را ار دست میدهند. این مشکل میتواند باعث بروز درد شود در صورتی که باعث وارد شدن استرس به کمر شود. سایر علل مکانیکی شامل اسپاسم و کشیدگی عضلانی و پاره شدن یا فتق دیسک.(سیارک) جراحتها: جراحتهای ستون فقرات مانند رگ به رگ شدن و شکستگی میتواند باعث دردهای کوتاه مدت یا مزمن شود. رگ به رگ شدن شامل پارگیهایی در رباط هایی هستند که ستون فقرات را حمایت میکنند، و که در اثر پیچش یا بلند کردنهای اجسام به طور ناصحیح، ایجاد میشود. مهره های شکسته اغلب ناشی از پوکی استخوان هست. کمردردهایی ناشی از جراحتهای شدید مانند تصادف و افتادن از ارتفاع به ندرت اتفاق میافتد. بیماریها و شرایط اکتسابی: بسیاری از مشکلات پزشکی میتوانند باعث کمردرد شوند. اینها شامل اسکولیوز، خمیدگی در ستون فقرات که معمولا تا میانسالی باعث ایجاد درد نمیشوند، spondylolisthesis؛ اشکال متفاوتی از آرتروز شامل osteoarthritis، آرتروئید روماتوئید، ankylosing spondylitis و تنگی مجرای ستون فقرات، باریک شدن حفره قرار گیری ستون فقرات که باعث ایجاد فشار روی ستون فقرات و عصب میشود. گرچه خود پوکی استخوان باعث ایجاد درد نمیشود، اما باعث ایجاد شکستهای دردناک در مهره ها میشود. سایر علل کمردرد شامل حاملگی؛ سنگ کلیه و عفونت ، اندومتریوز که ساخته شدن بافت رحمی خارج از رحم است و fibromyalgia شرایط که باعث خستگی و دردهای عضلانی میشود. عفونت و سرطان: گرچه علل معمول کمردرد نیستند، عفونتها زمانی که در مهره ها باشند باعث ایجاد درد میشوند، شرایطی که التهاب استخوانی نامیده میشود، و زمانی که عفونت در دیسکها اتفاق می افتد diskitis نامیده میشود. تومورها از علل نادر کمردرد هستند. گاها تومورها از کمر شروع میشوند ولی اغلب آنها در جای دیگر شروع میشوند و از جاهای دیگر وارد کمر میشوند. (سیارک) گرچه علل کمردرد معمولا فیزیکی هستند، استرسهای هیجانی میتوانند در شدت و مدت کمر درد تاثیر گزار باشند. استرس بدن را به روشهای مختلف تحت تاثیر قرار میدهد، مثلا باعث میشوند غضلات پشتی گرفته و دردناک شوند.
Priest 244۱۳۹۵/۱۲/۲۷Ein wundervoller Farbenrausch mal wieder. Und die Gartenidee ist vorgemerkt, ich hab nämlich noch Platz, das Haus in dem wir wohne ist an einen riesigen Saselteinfensdn angebaut. Oben auf dem Felsen ist Platz, aber die Erdschicht ist zu dünn... so könnte ich dann auch noch mehr anbauen ;-)
یکی از بهترین روشها برای جلوگیری از کمردرد ورزش کردن منظم و تقویت کردن عضله های پشت میباشد. 4 نوع ورزش که در بخش کمردرد چگونه درمان میشود؟همگی ممکن است برای جلوگیری از آسیب و درد کمر موثر باشند. ورزشهایی که تعادل و قدرت را افزایش میدهند باعث کاهش خطر افتادن و جراحت کمر و شکستن استخوانها میشود. ورزشهایی مانند تای چی و یوگا یا ورزش تحمل وزن که تعادل شما را به چالش میکشد برای امتحان خوب هستند.
استفاده از یک رژیم غذایی سالم مهم است. خوردن برای حفظ وزن مناسب یا برای کم کردن وزن برای افرادی که اضافه وزن دارند، از قرار دادن استرسهای آسیب زا و غیر ضروری بر روی کمر جلوگیری میکند. اگر میخواهید ستون فقرات خود را با استخوانهایش سالم نگه دارید باید کلسیم و ویتامین D کافی را به طور روزانه دریافت کند. این مواد غذایی مانع از پوکی استخوان میشوند که باعث بسیاری از شکستگیهای استخوان میشوند که از علل اصلی کمردرد است. کلسیم در فراورده های لبنی، سبزیجات و محصولات غنی شده مانند آب پرتغال یافته میشود. پوست شما زمانی که در معرض آفتاب قرار میگیرد میتواند ویتامین D بسازد. اگر به میزان کافی بیرون نیستید این مقدار را با تغذیه میتوانید جبران کنید: تقریبا همه شیرها و برخی از غذاها با این مواد مغذی غنی هستند. خیلی از بزرگسالان کلسیم و ویتامین D کافی ندارند، بنابراین با دکترتان در مورد مقدار مصرف روزانه تان صحبت کنید و یک مکمل غذایی یا مولتی ویتامین در نظر بگیرید. تمرین پوزیشن های خوب، که باعث حمایت از کمر میشود، و عدم بلند کردن اجسام سنگین میتواند از جراحت کمر جلوگیری کند. زمانی که جسم سنگینی را بلند میکنید کمر خود را صاف نگه دارید. کمر خود را خم نکنید به جای آن فشار را روی پایتان یا باسنتان بیاندازید.(سیارک)
درمان دردها بر این اساس است که شما چه نوع دردی را دارید، مزمن یا حاد. کمردرد حاد این نوع درد خودبه خود و بدون دریافت درمان تسکین می یابند، گرچه ممکن است شما بخواهید از استامینوفن، آسپرین یا ایبوپروفن برای تسکین دردتان استفاده کنید. شاید بهترین توصیه بازکشت به فعالیتهای روزانه است به شرط اینکه تضمینی برای ازبین رفتن درد وجود داشته باشد. برخواستن و در حرکت بودن میتواند در تسکین درد، ازبین رفتن گرفتگی، و تسریع بازگشت به فعالیتهای روزانه کمک کند. ورزش یا عمل جراحی برای این نوع درد توصیه نمیشود.
کمردردمزمن دردمان درد مزمن به دو بخش تقسیم میشود: عمل جراحی و انواعی که به عمل جراحی نیاز ندارند. در اکثر موارد کمردرد نیاز به عمل جراحی ندارد. در اغلب موارد پزشکان درمانهای غیرتهاجمی را قبل از عمل جراحی امتحان میکنند. در موارد بسیار معدودی که کمردرد به علت تومور، عفونت یا مشکل ریشه عصبی (که سندرم cauda equine نامیده میشود) عمل جراحی در کاهش درد و جلوگیری از مشکلات بیشتر ضروری است. موارد زیر برخی از درمانهای معمول برای کمردردهای مزمن است.
درمانهای بدون جراحی گرم یا سرد: کیسه گرم یا سرد و در برخی مواقع ترکیبی از آنها میتواند تسکینی برای درد یا گرفتگی مزمن کمر باشد. گرما باعث گشادی رکهای خونی میشود، که باعث بهبود تامین اکسیژن شود که خون به کمر منتقل میکند و باعث کاهش اسپاسم عضلانی میشود. گرما همچنین احساس درد را تغییر میدهد. سرما ممکن است التهاب را با کاهش سایز رگها و جریان خون در آن بخش کاهش دهد. گرچه سرما باعث احساس درد در پوست میشود اما باعث بی حسی عمیق درد میشود. گرچه استفاده از گرما و سرما باعث کاهش درد میشود اما عامل ایجاد درد کمر مزمن را درمان نمیکند.
ورزش: گرچه ورزش برای کمردرد حاد توصیه نمیشود ولی تمرینهای مناسب میتواند باعث کاهش دردهای مزمن و شاید باعث کاهش خطر بازگشت آنها میشود. 4 تمرین زیر برای تناسب اندام مهم بوده و ممکن است برای کمک به انواع خاصی از عوامل ایجاد کمردرد مفید باشند: انعطاف: اهداف تمرینهای انعطاف که شما به جلو خم میشوید: 1- فضای بین مهره ها را عریض تر میکند و باعث کاهش فشار روی اعصاب میشود. 2- عضله های پشتی و باسن را میکشد و 3- عضله های کفل و شکمی را تقویت میکند. بسیاری از پزشکان تصور میکنند که تقویت عضله های شکمی فشار بر ستون فقرات را کاهش میدهد. یک اخطار: اگر کمردرد شما به خاطر فتق دیسکی باشد، قبل از انجام حرکات کششی با پزشک خود مشورت کنید، ممکن است این حرکات باعث افزایش فشار بر روی دیسک شده و باعث تشدید مشکلات شود.
کشش: با تمرینهای کششی شما به عقب خم میشوید. آنها باعث کم شدن دردهای جانبی میشوند، دردهایی که شما در سایر بخشهای بدن احساس میکنید که در کنار بخش اصلی عامل ایجاد درد قرار دارند. این تمرینها شامل بلندکردن پا و بالابردن تنه میباشد که موقعی که دمر دراز کشیده اید انجام میشود. تئوری انجام این عمل این است که باعث بازشدن کانال ستون فقرات شده و باعث توسعه عضلاتی میود که ستون مهره ها را حمایت میکند.
کشیدن: هدف این تمرین همانگونه که از اسمش پیداست کشیدن و بهبود بخشیدن کشش عضلات و سایر بافتهای نرم پشتی میباشد. این تمرین میتواند گرفتگی پشت را کاهش داده و محدوده حرکتی را افزایش دهد.(سیارک) ایروبیک: ورزشهای ایروبیک شامل حرکاتی میشوند که سرعت پمپاژ قلب را افزایش داده و آن را برای مدتی بالا نگه میدارند. برای تناسب اندام بسیار مهم است که حداقل 30 دقیقه و 3 بار درهفته ورزشهای ایروبیک انجام شود. تمرینهای ایروبیک شامل کارکردن با عضلات بزرگ بدن بوده و شامل پیاده روی سریع، دویدن و شنا کردن میباشد. به خاطر مشکلات کمر، باید از انجام حرکتهای پییچشی، انعطافهای ناگهانی مانند رقص های ایروبیک خودداری کنید چون باعث افزایش فشار روی دیسکها شده و مضرات بیشتری از فواید دارد. اگر کمر درد یا تناسب اندام شما ورزش 30 دقیقه ای را غیر ممکن میکند، با سه تایم 10 دقیقه ای شروع کنید و به تدریج آن را افزایش دهید. اما در ابتدا با پزشک یا فیزیوتراپیست خود درمورد بهترین حرکتهای ایروبیک صحبت کنید.
داروها: محدوده وسیعی از داروها برای درمان کمردرد مزمن استفاده میشود. برخی ها قابل دسترسی بوده و برخی نیازمند تجویز پزشک هستند. انواع اصلی داروهای مورد استفاده برای کمردرد شامل موارد زیر هستند. همه داروها دارای اثرات جانبی میباشند. برخی از داروها و اثرات جانبی آنها در این مقاله آوده شده است. برخی اثرات جانبی شدید تر دیگران میباشد. شما باید برگه حاوی اطلاعات دارو که همراه با دارو ارائه میشود را مطالعه کنید یا از پزشک و یا داروساز هر سئوالی مربوط به اثرات جانبی دارو سئوال کنید.
مسکنها: مسکنها شامل داروهایی هستند که برای کاهش درد استفاده میشوند. اینها شامل استامینوفن و آسپرین و داروهای مخدر تجویزی مانند اکسی کودون با استینامینوفن یا هیدروکودون با استامینوفن میباشد. استامینوفن و آسپرین رایج ترین مسکنها هستند. مخدرها باید برای تسکین زود گذر دردهای شدید یا بعد از عمل جراحی استفاده شوند. افرادی که مشکلات کمردرد عضلانی یا آرتروز دارند که با استفاده از داروها دردشان کاهش نمی یابد ممکن است که این مسکنهای موضعی را سودمند یابند. این پمادها به طور مستقیم به پوست ناحیه درد مالیده میشوند. انها در یک یا چند نوع از عناصر برای کاهش درد استفاده میشوند.
NSAIDs: داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی داروهایی هستند که درد و التهاب را کاهش میدهند، هر دوی آنها ممکن است نقشی در ایجاد کمر درد داشته باشند. این داروها جزو داروهای غیر تجویزی هستند، ایبوپروفن، کتوپروفن، و ناپروکسن سدیم. بیش از یک دوجین آنها که مهراکننده های COX2 نامیده میشوند تنها با تجویز پزشک قابل دسترسی هستند. همه NSAIDها با مهارکردن ماده ای که پروستوگلاندین نامیده میشوند و با درد و التهاب همراه هستند کار میکنند. گرچه هر NSAI ترکیب شیمیایی متفاوتی داشته و دارای تاثیرات نسبتا متفاوتی روی بدن هستند. هشدار. اثرات جانبی NSAID شامل مشکلات معده، جوشهای پوستی، فشار خون بالا، حفظ مایعات و مشکلات کبد، کلیه و قلب میباشد. هر چه طول مصرف این داروها زیاد باشد اثرات جانبی ممکن است که جدی تر باشد. بسیاری از داروهای دیگر را نمیتوان همراه با NSAID مصرف کرد زیرا این داروها طریقه استفاده و حذف این داروها در بدن را تغییر میدهد. قبل از مصرف این دارو با پزشک خود مشورت کنید. این داروها با دوز پایین و به مدت کوتاهی باید استفاده شوند. اثرات جانبی همه NSAID شامل ناراحتی و زخم معده، سوزش معده ، اسهال و حفظ مایعات است، به هرحال مهارکننده های COX2 به منظور اثرات زخم معده کمتر طراحی شده اند. به دلایل نامعلوم، برخی افراد در برابر برخی از NSAIDها پاسخ بهتری میدهند نسبت به دیگران. این خیلی مهم است که با پزشک خود درباره انتخاب داروی مناسب مشورت کنید. (سیارک)
سایر داروها: شل کننده های عضلانی و برخی از داروهای ضد افسردگی برای کمردردهای مزمن استفاده میشود، اما فایده آنها مورد تردید است. اگر علت کمردرد یک التهاب از نوع آرتروز باشد، استفاده داروهای مخصوص درمان این نوع آرتروز میتواند برای درمان درد کمک کننده باشد.
کشش: شامل استفاده از قرقره و وزنه برای کشیدن پشت میباشد. منطق پشت این، کشیدن مهره ها و جدا کردن آنها از یکدیگر است به طوری که دیسکهای برجسته به جای خود برگردند. برخی از افراد پس از این حرکت کاهش درد را تجربه میکنند که این یک امر موقت است. پس از اتمام کشش، کشش حفظ نمیشود و کمر درد احتمالا برمیگردد. هیچ شواهد علمی مبنی بر فایده طولانی مدت کشش بر تسکین کمر درد ارائه نشده است.
اصلاحات رفتاری: توسعه یک نگرش سلامت محور و آموزش قرار گرفتن بدن در حالتهای مناسب طی فعالیتهای روزانه، مخصوصا بلند کردن،کشیدن و هل دادن اجسام سنگین برخی اوقات بخشی از راه حل درمانی برای کمردرد میباشد. سایر رفتارهای سودمند میتواند شامل عادتهای سالم مانند ورزش، تمدد اعصاب، خواب منظم، و ترک کردن عادات بد مانند سیگار و تغذیه ضعیف است.
تزریقات: زمانی که دارو و سایر درمانهای غیرتهاجمی در کاهش درد بی تاثیر باشند ممکن است پزشک از برخی تزریقات به این منظور استفاده کند. موارد زیر از این جمله میباشند گرچه برخی از آنها سئوال برانگیز است.
بلوکهای ریشه عصبی: اگر یک عصب ملتهب شده باشد یا هنگامی که هنگام گذر از کانال ستون فقرات میان مهره ها تحت فشار باشد، یک نوع تزریق که بلوک ریشه عصبی نامیده میشود ممکن است برای کمک به تسکین پا درد ناشی از کمر درد موثر باشد. داروی تزریقی شامل یک بی حس کننده استروئیدی است و بر بخش هایی از عصب که تزریق شده اثر میگذارد.
درمانهای جایگزین و مکمل: زمانی که کمردرد مزمن میشود و یا زمانی که داروها و سایر درمان های مرسوم تاثیری بر آن ندارند، بسیاری از درمانهای جایگزین و مکمل استفاده میکنند. گرچه این نوع درمانها بیماری را درمان نمیکند یا جراحت را معالجه نمیکند ولی برخی این روشها را برای کنترل درد سودمند یافته اند. درمان با جراحی بسته به تشخیص، جراحی ممکن است اولین انتخاب باشد یا برای درمان کمردرد مزمن که سایر درمان ها بی ثمر بوده رزرو شود. اگر درد شما ممتد باشد و اغلب اتفاق بیافتد و مانع خواب شما، مانع فعالیت روزانه شما یا مانع کار شما شود احتمالا نامزد عمل جراحی شوید. دو دسته از افراد برای درمان مشکلات ستون فقرات خود نیازمند جراحی هستند. گروه اول کمردرد مزمن و سیاتیک دارند، و دارای علایم فتق دیسک، تنگی مجرای ستون فقرات، spondylolisthesis و یا شکستگی مهره ها همراه با آسیب عصبی. گروه دوم شامل کمردرد غالب هستند. این افراد دارای انحطاط دیسکهای بین مهره ای هستند. معمولا نتیجه عمل جراحی در بیماران دارای سیاتیک نسبت به بیماران دارای کمردرد غالب قابل پیش بینی تر است. برخی از تشخیص هایی که نیاز به جراحی دارند شامل:
فتق دیسک: در این مشکل دردناک لایه سخت بیرونی پوشاننده دیسک که بخش حلقوی بافت همبندی است که تکیه گاه مهره ها میباشد آسیب میبینند، و باعث آسیب و درد نزدیک اعصاب میشوند. این مشکل باعث سیاتیک و درد شدید در اعصاب پاها میشوند. فتق دیسک را گاها دیسک پاره شده نیز مینامند.
تنگی مجرای ستون فقرات: تنگی مجرا به باریک شدن کانال ستون فقرات گفته میشود، که ستون فقرات و اعصاب از آن عبور میکنند. این امر به دلیل رشد سریع استخوانها ناشی از آرتروز به وجود می آید. تنگی مجرای ستون فقرات علاوه بر درد باعث بی حسی پاها، و عدم کنترل روی ادرار و مدفوع نیز می شود. بیماران هنگام قدم زدن مشکل دارند و هنگام پیاده روی در پاهایشان مورمورشدن و بی حسی نیز دارند. Spondylolisthesis: در این شرایط یکی از مهره های استخوان خاجی بیرون از محل خود قرار میگیرد. همزمانی که ستون فقرات تلاش برای پایداری خود میکند، اتصالات بین مهره آسیب دیده و مهره مجاور بزرگتر میشود و باعث آسیب عصبی که از مهره بیرون می آید میکند. Spondylolisthesis نه تنها باعث کمر درد بلکه باعث سیاتیک شدید و پادرد میشود.
شکستگی مهره ها: این شکستگی ها با آسیب مهره ها یا فاسد شدن آنها در نتیجه پوکی استخوان به وجود می آید. این امر باعث کمر درد مکانیکی میشود ولی به علت فشار روی اعصاب باعث پا درد نیز میشود. بیماری زوال دیسک: در برخی از افراد دیسک در طول زمان زوال می یابند، ولی در برخی افراد این فرایند باعث ایجاد درد مزمن میشود، و در روند زندگی روزانه آنها اخلال ایجاد کند.
موراد زیر از جمله جراحی های شایع کمر میباشد: برای فتق دیسک:
Laminectomy/diskectomy: در این عمل جراحی قسمتی از لامینا که بخشی از استخوان پشت مهره است جدا میشود، و همچنین بخشی از لیگامنت. سپس فتق دیسک برش داده میشود که ممکن است یک تا دو اینچ باشد. Microdiskectomy: در این روش بخش فتق دار یا آسیب دیده دیسک با برش در کمر جدا میشود. تفاوت در این است که برش بسیار کوچک ایجاد میکنند و پزشک از یک میکروسکوپ برای بزرگ نمایی و مکان یابی دیسک استفاده میکند. برش کوچک میزان درد را کم میکند و میزان تخریب بافتی و زخم به جا مانده از جراحی را نیز کم میکند. زمان بهبود این روش و روش قبلی به یک اندازه است. جراحی لیزری: پیشرفتهای تکنیکی دهه های آخیر باعث بکارگیری لیزر برای جراحی بیماران دارای فتق دیسک همراه با پادرد شده سات. در این نوع جراحی سوزنی در محل دیسک آسیب دیده وارد میشود و از طریق آن و به وسیله انرژی آزاد شده توسط لیزر بافت اضافی در محل دیسک تبخیر میشود که باعث کاهش اندازه و فشار وارد شده بر روی عصب میشود. گرچه بیمار پس از 3 تا 5 روز به زندگی روزانه برمیگردد ولی کاهش درد ممکن است چندین هفته یا ماه طول بکشد. مفید بودن جراحی لیزر هنوز مورد تردید است.
برای تنگی مجرای ستون فقرات: لامینکتومی: زمانی که تنگی مجرای ستون فقرات باعث فشار روی ریشه اعصاب میشود، باعث ایجاد درد یا اثر گذاشتن روی احساس میکند که پزشکان ستون فقرات را با روشی به نام لامینکتومی باز میکنند. در این روش پزشک برش بزرگی را تا محل آسیب دیده ایجاد میکند و لامیناها و سیخکهای استخوانی که احتمالا نتیجه رشد بیرویه استخوان یا آرتروز است را از آن خارج میکند. این روش یک جراحی اصلی میباشد و نیاز به بستری شدن به مدت کوتاه و فیزیوتراپی بعد از آن به منظور به دست آوردن قدرت و قابلیت حرکت میباشد.
برای spondylolisthesis : ادغام ستون فقرات: زمانی که یک مهره جابجا شده باعث بزرگ شدن اتصال مجاور میشود درمان شامل جراحی های لامینکتومی و ادغام ستون فقرات میباشد.در این جراحی دو یا چندین مهره با استفاده از گرافت، پیچ و میله به هم وصل میشوند تا از خارج شدن دوباره مهره آسیب دیده جلوگیری شود. استخوان استفاده شده در این جراحی معمولا از سایر قسمتهای بدن استفاده میشود مانند باسن یا لگن خاصره در برخی مواقع از استخوان اهدا شده استفاده میشود. گرچه این جراحی معمولا موفق است ولی استفاده از گرافت یک ایراد برای آن میباشد. استفاده از گرافت به معنی جراحی در سایر نقاط بدن است. استفاده از استخوان اهدا کننده خطرات دیگری مانند انتقال بیماری یا پس زده شدن بافت توسط بدن میزبان که توسط سیستم ایمنی رخ میدهد وجود دارد. پیشرفتهایی در سالهای اخیر باعث حذف شدن این خطرات شده است، پروتئینی که پروتئین مورفوژنیک استخوان نامیده میشود در این جراحی استفاده میشود که در ناحیه ای که نیاز به تحریک رشد استخوان وجود دارد از آن استفاده میشود و نیاز به استفاده از گرافت را حذف میکند. پروتئین در ناحیه مورد نیاز روی آستری از کلاژن یا غضروف قرار میگیرد. جدای از روش انجام ادغام ستون فقرات، ناحیه متصل شده ستون فقرات ثابت میشود.
برای شکستگی های ناشی از پوکی استخوان مهره ها:
Vertebroplasty: زمانی که کمر درد به دلیل شکستگی مهره به دلیل پوکی استخوان یا جراحت باشد، پزشک پوست ناحیه آسیب دیده را برش میزند و به وسیله تزریق یک ماده سیمان مانند به نام پلی متیل آکریلات در مهره شکسته باعث برطرف شدن و ثبات مهره و ستون فقرات میشود. ین روش به صورت سرپایی و با یک بی حسی موضعی انجام میشود. زمانی استفاده میشود که درمان های استاندارد، استراحت، شکم بند و پشت بند و مسکن بی نتیجه باشد. کیفوپلاستی: مانند روش قبلی این روش نیز برای فیکس کردن مهره و از بین بردن درد ناشی از آن در شکستگی های مهره ناشی از پوکی استخوان انجام میشود. کیفوپلاستی یک فرایند دو مرحله ای است. در مرحله اول از یک بالون به منظور تثبیت کردن بلندی و شکل ستون مهره استفاده میشود. در مرحله دوم از پلی متیل آکریلات برای تعمیر مهره آسیب دیده استفاده میشود. جراحی تحت بی حسی انجام میشود و در برخی مواقع به صورت سرپایی است.
برای بیماری زوال دیسک: درمان الکتروترمال اینترادیسکال (IDET): یکی از روشهای غیر تهاجمی برای درمان کمردرد شامل قرار دادن یک سیم گرم شده در یک برش کوچک در کمر و داخل دیسک است. یک جریان الکتریکی از سیم عبور میکند که باعث تقویت فیبرهای کلاژن میشود که دیسک را کنار هم نگه میدارد. این روش به صورت سرپایی انجام میشود و با بی حسی موضعی است. تاثیر پذیری این روش مورد تردید است. ادغام ستون فقرات: زمانی که دیسک انحطاط یافته دردناک باشد، پزشک توصیه به حذف آن و ادغام ستون فقرات به منظور کاهش درد میکند. این اتصال از شکم انجام میشود، روشی که شناخته شده به عنوان اتصال داخل بدنی کمری قدامی میباشد، یا از پشت انجام میشود که اتصال خلفی است.این عمل جراحی یا هر نوع جراحی ستون فقرات باید به عنوان آخرین راه حل در نظر گرفته شود، و بیماران باید با خطرات آن کاملا آشنا شوند. جایگزینی دیسک: زمانی که دیسک دچار جراحت میشود یک جایگزین برای حذف کردن دیسک آسیب دیده (Diskectomy) جایگزین کردن آن با یک دیسک مصنوعی است. جایگزین کردن دیسک با نوع مصنوعی آن باعث حفظ ارتفاع و ویژگی های حرکتی مهره ها میشود. دیسکهای مصنوعی با طرح های متنوعی وجود دارند.(سیارک)
تشخیص علت کمردرد نیاز به پیشینه پزشکی و یک آزمون فیزیکی میباشد. در صورت نیاز دکتر از آزمونهای پزشکی مانند x-ray استفاده میشود. در طول پیشینه پزشکی، دکتر از شما درباره طبیعت درد شما و هرگونه مشکلات سلامتی که شما و فامیلهای نزدیک شما دارند یا داشته اند پرسیده میشوید. سئوالها ممکن است شامل موارد زیر باشد:
آیا اخیرا سقوطی که باعث آسیب کمر شما شود داشته اید؟ آیا کمر شما زمانی که دراز میکشید احساس بهتر یا بدتری دارد؟ آیا فعالیت یا موقعیتی وجود دارد که درد شما را تشدید یا کاهش دهد؟ آیا کمردرد شما در زمانهای خاصی از روز بهتر میشود؟ آیا در خانواده شما کسی وجود دارد که آرتروز یا بیماریهایی که ممکن است ستون فقرات را تحت تاثیر قرار دهد را دارد؟ آیا عمل جراحی کمر یا کمر درد قبلا داشته اید؟ آیا شما درد، بی حسی یا مورمور شدن در یکی یا هردوپای خود دارید؟ در طول آزمون فیزیکی شما دکتر احتمالا: ایستادن و قدم زدن شما را ببیند رفلکس های شما را به منظور بررسی رفلکسهای کاهش و افزایش را چک کند، هر کدام از اینها ممکن است ناشی از مشکلات عصبی باشد به منظور تشخیص fibromyalgia نقاط حساس کمر شما را کنترل نماید، که نقاطی هستند که در زمان فشار دردناک هستند. قدرت و احساس عضلانی شما را کنترل کنند کنترل علائم ناراحتی های ریشه عصبی اغلب دکتر میتواند علت ایجاد درد را با یک بررسی پیشینه پزشکی و فیزیکی تشخیص دهد. به هر حال بسته به نتایج حاصله از بررسی پیشینه و تستها، دکتر ممکن است آزمونهای پزشکی را برای کمک به پیدا کردن علت تجویز کند. اینها برخی از تستهایی هستند که ممکن است دکتر شما تجویز کند: اشعه x: در اشعه x رایج از تشعشعات سطح پایین برای ظاهر کردن عکس روی تکه هایی از فیلمهای مخصوص استفاده میشود، در برخی روشهای جدید از روشهای تصویر برداری الکترونیکی استفاده میشود. از این روشها برای مشاهده استخوانها در ساختار بدن استفاده میشود. دکتر شما زمانی که مشکوک به شکستگش استخوان یا آرتروز استخوانی یا انحرافهای ستون فقرات است از تصویربرداری اشعه x استفاده میکند.(سیارک) تصویر برداری رزونانس مغناطیسی (MRI): در این روش از نیروی مغناطیس قوی به جای تشعشع استفاده میشود. بر خلاف اشعه x که تنها ساختارهای استخوانی را نشان میدهد اسکن MRI تصویر واضحی از بافتهای نرم را ارائه میکند، مانند لیگامنتها، تاندونها و رگهای خونی. از این روش زمانی که مشکوک به التهاب، تومور، عفونت یا فشار روی اعصاب باشد. معمولا از MRI در مراحل اولیه استفاده نمیشود، مگر اینکه دکتر علایم حادی در پیشینه و آزمونهای پزشکی مشاهده کند. یک اسکن MRI در موقعی ضرورت دارد که درد برای بیش از 3 تا 6 هفته طول بکشد و دکتر احساس کند نیاز به عمل جراحی وجود دارد. با توجه به برطرف شدن دردهای کمر خفیف به طور خود به خود، آزمایش MRI زودهنگام باعث سردرگمی پزشک و بیمار میشود. سی تی اسکن: اطلاعاتی که از تصویر سی تی اسکن در مورد ساختار ستون فقرات به دست می آید از اشعه X به دست نمی آید. یک کامپیوتر تصاویر سه بعدی از یک سری تصاویر دو بعدی ایجاد میکند که از کمر گرفته می شود. دکتر شما ممکن است که برای تشخیص مشکلات فتق دیسک، تومور، یا تنگی مجرای ستون فقرات سی تی اسکن تجویز میکند. آزمون خون: گرچه آزمایش خون در تشخیص علل کمردردهای معمولی استفاده نمیشود، دکتر شما ممکن است در برخی از مواقع توصیه کند. آزمایشهای خون استفاده شده شامل موراد زیر میباشند: شمارش خون کامل (CBC)، که برای تشخیص مشکلاتی مانند التهاب و عفونت کاربرد دارد. نرخ ته نشینی اریتروسیت: معیاری برای ارزیابی التهاب است که عفونت را نشان میدهد. وجود التهاب همچنین میتواند نشانه ای برای آرتروز یا در موارد معدودی علامتی برای تومور باشد.(سیارک) پروتئینهای فعال C (CRP): تست دیگری که التهاب را نشان میدهد و ممکن است عفونت و برخی از انواع آرتروزها را نشان دهد. HLA-B27: تستی که یک مارکر ژنتیکی در خون را تشخیص میدهد و در بسیاری از افراد مبتلا به ankylosing spondylitis (که نوعی از آرتروز است که ستون فقرات و خاصره های خاجی را تحت تاثیر قرار میدهد) یا آرتروز فعال (شکلی از آرتروز که در پی عفونت در سایر بخشهای بدن، معمولا سیستم ادراری و تناسلی به وجود می آید) دیده میشود. نکته مهم این است که تست های پزشکی به تنهایی ممکن است که عامل کمر درد را شناسایی نکنند. معمولا MRI برخی ناهنجاریهای ستون فقرات را نشان میدهد، حتی در افرادی بدون علایم درد. همچنین در برخی موراد افراد بدون درد میتوانند سطوح بالایی از نرخ ته نشینی اریتروسیت رانشان دهند. تنها با پیشینه پزشکی و آزمون و برخی اوقات با آزمونهای پزشکی یک پزشک میتواند علت کمردرد را تشخیص دهد. اکثرا، علت دقیق کمردرد تشخیص داده نمیشود. در این موارد، شاید باعث آسودگی خیال شود اگر بدانیم اکثر کمردردها بدون شناسایی عاملشان بهبودی حاصل میکنند. تفاوت بین درد مزمن و حاد چیست؟ دردی که به طور ناگهانی بروز پیدا میکند- بعد از افتادن از نردبان، تکل شدن در فوتبال، یا بلند کردن یک جسم خیلی سنگین – را درد حاد میگویند. درد حاد به سرعت می آید و معمولا به همان سرعت نیز تمام میشود. دردهایی که بیشتر از 6 هفته طول نکشند را در دسته دردهای حاد قرار میدهند. این نوع درد شایع ترین نوع کمردرد میباشد. نوع دیگر درد، درد مزمن میباشد، میتواند سریع یا آهسته نمایان شود، و به مدت طولانی باقی بماند. در کل دردهایی که بیش از سه ماه طول بکشد را مزمن در نظر میگیرند. این نوع دردها نسبت به دردهای حاد کمتر شایع هستند.(سیارک)
