عکس های هوگ براون از خطرناک ترین شغل های جهان

هوگ براون، عکاسی است که هشت سال گذشته زندگی خود را وقف عکس برداری از کسانی کرده است که در نقاط مختلف جهان و در خطرناک ترین شرایط ممکن کار می کنند. پیش از این نیز، هوگ طی پروژه عکس برداری دیگری که برای خود تدارک دیده بود، سری به آتش فشان های فعال، معادن غیر قانونی که تا اعماق زمین فرو رفته اند و نیز یکی از بزرگترین رشته کوه های جهان زد تا اطلاعات دقیق تری در خصوص نزدیک به سی میلیون انسانی به دست آورد که روزانه برای کمتر از یک دلار با جان خود بازی می کردند (و البته از آن ها عکس برداری نیز کرد). بسیاری از این مردم، جان خود را برای به دست آوردن منابعی چون زغال سنگ، نقره، الماس و مس به خطر می اندازند. و البته این تمامی ماجرا نیست و براون طی مطاحبه ای که با بیزینس اینسایدر داشت، به آن ها گفته بود که این افراد علاوه بر شرایط دشوار کاری، با مسائل و مشکلات دیگری نیز دست و پنجه  نرم می کنند؛ فعالیت هایی که در آن مناطق صورت می گیرد، آسیب جدی ای به محیط زیست و محل زندگی این افراد وارد می کند و به مرور شرایط زندگی شان در آن مناطق دشوار تر از قبل می شود، قاچاق انسان و جرائم سازمان یافته نیز در آن نقاط مشاهده شده است که به واسطه فقر بیش از اندازه ساکنان و اوضاع بد زندگی شان رخ می دهد. براون در ادامه صحبت های خود عنوان کرد:

«داستان زندگی این مردم باید به گوش همگان برسد؛ مردمی که از فقیر ترین مردم حال حاضر کره زمین به شمار رفته و تحت فشار و خطرات بسیار زیادی برای کار کردن قرار گرفته اند.»

با سیارک همراه باشید تا اطلاعات دقیق تری در خصوص این مردم و شرایط خطرناک کاری شان در اختیارتان قرار دهیم.

معدنچیان کوه آتش فشانی فعالی در اندونزی

این معدنچیان در یک کوه آتش فشانی فعال کار می کنند و برای به دست آوردن سولفور است که جان خود را به خطر می اندازند. زمانی که این معدنچیان از اعماق زمین بیرون می آیند، نزدیک به هفتاد کیلوگرم سولفور در سبد های مخصوص خود قرار داده اند و تقریبا نیم مایلی را باید سپری کنند تا از درون معدن و عمق زمین به قسمت سطحی کوهستان آتش فشانی برسند. اما سفر پر مشقت آن ها این جا خاتمه نمی یابد و پس از آن نیز نزدیک به دو مایل دیگر را باید سپری کنند (در حالی که بار هفتاد کیلوگرمی را همراه دارند) تا به دامنه کوه رسیده و سولفور خود را به ایستگاه باری که در پایین کوه تعبیه شده است بسپارند. تصویری که مشاهده می کنید متعلق به یکی از کارگران این معدن کوه آتش فشانی است که گرده های سولفور بر چشمان و صورت اش نشسته است. این عکس را براون در سال 2012 گرفته است و در این خصوص عنوان کرد:

«مردان و کارگرانی که در این معدن با آن ها آشنا شدم، قوی ترین مردانی هستند که در تمامی طول زندگی ام دیده ام.»

 

در تصویر بعدی معدنچی ای را مشاهده می کنید که دستمالی را در دهان قرار داده و با تمام توان دندان های اش را بر آن فشار می دهد تا از استنشاق دی اکسید سولفور و هیدروژن سولفیدی که در هوای آن جا موجود است جلوگیری کند و در عین حال باید تکه های سولفور روی زمین را از یکدیگر جدا کند.

هر کدام از این معدنچیان به طور روزانه دو بار هفتاد کیلوگرمی را (به طور میانگین) به پایین کوه می رسانند و برای هر کیلوگرم باری که به ایستگاه بار تحویل می دهند، 0.09 دلار دریافت می کنند.

معدنچیان الماس رشته کوه های کاراکروم در پاکستان

این معدنجیان به طور غیر قانونی در رشته کوه های کاراکروم در پاکستان، به دنبال الماس می گردند. این رشته کوه ها نسبت به سطح آب های آزاد حدود شانزده هزار پا ارتفاع دارند و همین مسئله باعث شده است تا این معدنچیان در یکی از بلند ترین نقاط حال حاضر دنیا مشغول به فعالیت باشند (چرا که به طور معمول معدنچیان به اعماق زمین می روند و کار کردن و حفاری در آن ارتفاعات خطرات قابل ملاحظه ای را متوجه جان کارگران می کند). تصویری که مشاهده می کنید را براون در سال 2015 گرفته است.

کارگران تنها قادر هستند سه ماه از سال را در این رشته کوه ها به حفاری برای یافتن الماس بپردازند و در سایر ماه ها، خطر احتمالی ریزش بهمن و نیز ریزش کوه به قدری زیاد است که عملا امکان هر گونه فعالیتی در آن غیر ممکن می شود. نکته دیگر این که در فصل های سرد سال، دمای هوا در این منطقه به طور قابل ملاحظه ای پایین می آید و همین مسئله باعث یخ زدن منابع آبی نزدیک به آن شده و امکان فراهم کردن آب آشامیدنی برای کارگران نیز تقریبا غیر ممکن می شود. براون عنوان کرد که بسیاری از این کارگران، مجبور هستند تا اعماق زمین حفاری کنند و در آن نقاط به دنبال الماس بگردند؛ در این صورت امکان دارد که کوه ریزش کرده و کارگر در اعماق زمین محبوس شود.

در تصویر بعدی که مشاهده می کنید، یک چوپان به همراه گله خود سعی در بالا رفتن از این کوهستان دارد تا کارگران از گوشت این گوسفندان تغذیه کنند. به واسطه ارتفاع بسیار زیاد این رشته کوه، امکان دسترسی وسایل نقلیه به آن غیر ممکن است و به همین خاطر تمامی آذوقه و وسایل مورد نیاز کارگران، از روستا های اطراف و نیز دره پای کوه تأمین می شود (غالبا به همین صورت که در تصویر مشاهده می کنید).

در طول سه ماهی که این کارگران در کوهستان فعالیت کرده و جستجوی خود به دنبال الماس را ادامه می دهند، در کلبه ها و پناه گاه های سنگی زندگی می کنند. تصویر بعدی ای که مشاهده می کنید مربوط به معدنچیانی می شود که در پایان یک روز کاری در حال استراحت کردن و بگو بخند هستند.

معدنچیان غیر قانونی ذغال سنگ در هندوستان

بسیاری از این افراد که به طور غیر قانونی اقدام به یافتن زغال سنگ در معادن می کنند، از مردم بومی ادیواسی هندوستان هستند. گسترش و توسعه صنعت و اقتصاد هندوستان باعث شد تا بسیاری از مردم بومی ادیواسی از سرزمین های مادری خود رانده شوند؛ جای که برای قرن های متمادی برای گذران زندگی خود اقدام به شکار حیوانات و مزرعه داری می کردند.

براون در این خصوص عنوان کرد:

«بسیاری از مردم بومی ادیواسی برای این که بتوانند به زندگی خود ادامه داده و منبع در آمدی داشته باشند، مجبور هستند که به طور غیر قانونی  در این معادن به دنبال زغال سنگ بگردند؛ جستجویی که شیره زندگی را از این مردم مکیده است و دیگر چندان توان ادامه کار را ندارند. کودکان و زنان هم از این فعالیت های مستثنی نیستند.»

علاوه بر این مسائل، زمانی که مردم به همراه آن چه در معادن یافته اند راهی به سطح کوه پیدا می کنند و از معدن بیرون می آیند، پرتگاهی در یک سمت شان وجود دارد (پرتگاهی که در تصویر مشاهده می شود) که به مراتب خطرات بیشتری را متوجه این مردم می کند و در صورت افتادن، احتمال مرگ افراد تقریبا قطعی است، مگر این که معجزه ای جان آن ها را نجات دهد. تصویری که مشاهده می کنید در سال 2013 در جهار خند هندوستان و توسط براون گرفته شده است.

دستگاه ها و ادوات سنگینی در این منطقه وجود دارند که وظیفه حفاری در کوهستان و معادن را به عهده دارند و صبح هنگام است که این ادوات و دستگاه به واسطه تغییر شیفت کاری برای یک ساعتی فعالیت شان متوقف می شود؛ دقیقا در همین هنگام است که مردم وارد این معادن شده و اقدام به جمع آوری تکه های زغال سنگ می کنند.

معدنچیان نقره سرو ریکو در بولیوی

براون در خصوص کارگرانی که در معدن سرو ریکو در بولیوی فعالیت می کنند و نیز تجربیات اش از مشاهده شرایط کاری این مکان عنوان کرد: «به جرأت می توانم بگویم که این مجموعه معادن و شرایط کاری موجود در آن ها، خطرناک ترین شرایط  کاری ای است که تا کنون تجربه مشاهده اش را داشته ام.» از سال 1545 میلادی بود که فعالیت در این معادن آغاز شده است و از آن زمان تا کنون بالغ بر هشت میلیون نفر جان خود را به واسطه کار در این معادن از دست داده اند.

براون در ادامه صحبت های خود در این خصوص عنوان کرد: «شرایط کاری در این جا بی اندازه خطرناک است. حتی در حال حاضر نیز کارگرانی که در این معادن فعالیت می کنند از خطر مرگ مصون نیستند و هنوز هم خبر هایی در خصوص کارگرانی که به واسطه کار در این معادن جان خود را از دست می دهند، شنیده می شود. طی مدت زمانی که در این معادن بودم، هر ماه، سه تا پنج کارگر جان خود را از دست می دادند. کسی نبود که با او صحبت کنم و با من از افراد خانواده و دوستانی که به واسطه کار در این معادن جان خود را از دست داده بودند، نگوید؛ تقریباً تمامی ساکنان بومی آن منطقه عزیزی را به واسطه کار در این معادن از دست داده بودند.» در تصویر بعدی که متعلق به سال 2016 است، کارگری را مشاهده می کنید که دینامیت به همراه دارد و تعدادی از آن ها را در حفره های موجود در کوهستان کار گذاشته است.

معادن طلای بورکینافاسوی آفریقا

در سال 2010 بود که براون برای نخستین بار پا به بورکینافاسو نهاد و به سراغ معادن طلایی رفت که کارگران در آن مشغول کار بودند. در آن زمان نزدیک به ده هزار نفر در بورکینافاسو زندگی می کردند. براون در خصوص تجربه اش از مشاهده این معادن عنوان کرد: «شرایط در این منطقه از قاره آفریقا کمی عجیب است؛ ناگهان مشاهده می شود که مقدار زیادی طلا در نقطه ای جمع شده است و به هیچ عنوان هم نمی توان تشخیص داد این طلا از کجا آمده است و کسی ایده ای در خصوص منبع اصلی ظهور آن طلا ها ندارد و این در حالی است که به همان سرعتی که پدیدار می شوند، ناپدید شده و کارگران به نقطه دیگری برای جمع آوری طلا می روند. ساعات کاری کارگران در این معادن بسیار زیاد است و کار شان خیلی طاقت فرسا است. علاوه بر این شرایط کاری شان نیز بسیار خطرناک است و افراد زیادی همه ساله جان خود را به واسطه کار در این معادن از دست می دهند.»

براون در ادامه صحبت های خود در این خصوص عنوان کرد:

«شرایط سخت زندگی و کار در این نواحی باعث شده است تا مردم پدیده های ناخوشایندی چون برده داری، رفتار های افراطی و جرائم سازمان یافته را تجربه کنند و خبر های زیادی در خصوص این گونه مسائل به گوش می رسد و این ها همه در حالی است که بسیاری هم به واسطه دست یابی به مقدار زیادی طلا قادر خواهند بود زندگی خود را یک شبه از این رو به آن رو کنند و از فقر مطلق به ثروتی هنگفت برسند و همین مسئله است که بسیاری از مردم را به زندگی شان امیدوار تر می کند.»

جمع آوری شن و ماسه کنار دریا در کامرون

کارگرانی که در این منطقه مشغول به جمع آوری شن و ماسه موجود در ساحل دریا هستند، طی شیفت هایی تقریبا سه ساعته نزدیک به 1.7 تن شن و ماسه جمع آوری می کنند. براون در این خصوص عنوان کرد:

«کارهایی که در این منطقه برای جمع آوری شن و ماسه انجام می شد بسیار خطرناک بود و کارگران بعضا مجبور می شدند در نزدیکی جریان های شدید آب فعالیت کرده و اقدام به جمع آوری شن و ماسه کنند.»

براون در سال 2017 وارد این منطقه شد و در آن زمان، طی مطالبی که عنوان کرده است، شاهد مرگ افراد بسیاری بوده است. بنا به اطلاعاتی که براون در این خصوص در اختیار ما قرار داده است، افراد بسیاری در این نواحی در آب غرق می شدند؛ بسیاری نیز به واسطه نیش مارهای سمی و خطرناک موجود در آن نواحی از پای در می آمدند. علاوه بر این ها برخی هم به واسطه وارد شدن بیش از اندازه شن و ماسه به ریه ها شان خفه می شدند و برخی نیز به واسطه اصابت با بدنه کشتی ها و قایق های موجود در آب جان خود را از دست می دادند.ترجمه  itrans.ir

نظرات

برای ارسال نظر باید وارد حساب کاربری شوید. ورود یا ثبت نام

بیشتر بخوانید