سرزمینی که بقایای سفینه فضایی در آن جا سقوط می کند

جاذبه های فضایی Altai: سرزمینی که بقایای سفینه فضایی در آن جا سقوط می کند.

 

ساکنان منطقه آلتای (کوههای آلتای که در مرز قزاقستان و مغولستان واقع شده است ) می توانند هر روز زیبایی خارق العاده ای را مشاهده کنند .قله های شکوهمند کوهستانی ، برف ، جنگل های کاج متراکم و دریاچه هایی با آب آنقدر تمیز که می توانید کف آن را ببینید. کوه ها بسیار پر تردد نیستند ، گاهی اوقات سفر به دهکده چند ساعت طول می کشد. اما افراد محلی حوصله ندارند، گوسفند و گاو را بچرانند ، از باغها مراقبت کنند و در عین حال بقایای سفینه فضایی را جمع آوری کنید، زندگی آنها پر از نگرانی است.

 

کوه های آلتای

 

منطقه آلتای مستقیماً در زیر مسیر پرواز موشک ها از فضا در بایکونور(شهری در استان قیزیل‌اوردا کشور قزاقستان است) واقع شده است. هر وقت مخازن خالی سوخت موشک های پرتاب شده و سایر قسمت ها از راکت جدا می شوند ، همه اینها در منطقه آلتای سقوط می کند ، ساکنان محلی را می ترساند و حتی گاهی اوقات گاوهای محلی را می کشد و خانه های محلی را تخریب می کند. غالباً ، دولت مجبور است در صورت آسیب دیدگی در اموال روستاییان خسارت آنها را جبران کند.

 

اعتقاد بر این است که از زمان پرتاب اولین موشک ساخت بشر از ایستگاه فضایی بایکونور در سال 1957 ، بیش از 2500 تن انواع موشک مختلف به زمین سقوط کرده است. به عنوان مثال ، آزمایش فضانورد S.V. کریچفسکی چنین اطلاعاتی را ارائه داد: از سال 1986 تا 2001 ، تحت برنامه ایستگاه میر ، 102 دستگاه پرتاب پرتاب شد که حدود 40 هزار تن وزن داشت. اما در عین حال  فقط 2 درصد و مابقی آن نیز پسماند بود که از این میزان 90 درصد سوخت موشکی سمی و 8 درصد در مراحل حامل سقوط به زمین بود.

باقی مانده موشک که در استپ قرار دارد.  عکس

 

به افراد محلی از راه اندازی جدید در هر روز اخطار داده می شود. به طور معمول ، چنین زباله هایی در مناطق کم و بیش قابل پیش بینی می افتند ، اما استثنائاتی نیز وجود دارد. به عنوان مثال ، در سال 2008 ، یک قطعه فلزی چند تنی از یک موشک درست در مجاورت ساختمان آپارتمان در روستا سقوط کرد. در سال 2011 ، مخازن سوخت به زمین سقوط کردند که در تماس با زمین منفجر شدند و پنجره ها از این انفجار در کلیه خانه ها در شعاع 100 کیلومتری منفجر شدند.

یکی از ساکنان محلی در قسمت ریزش این موشک قدم می زند.  عکس

کوه های آلتای.

 

در دوران اتحاد جماهیر شوروی ، دولت به شدت علاقه مند به جلوگیری از سقوط چنین قطعات موشکی بود .علت بیشتر ترس از غرب بود که بتواند فناوری های طبقه بندی شده را بشناسد ، آنها سعی میکردند چنین قطعات موشکی در حال سقوط را بلافاصله پس از سقوط پیدا کنند و آنها را تخلیه کنند. اکنون این مأموریت به طور غیر رسمی به ساکنان محلی واگذار شده است - اما با هدف کاملاً متفاوت !

ساکنان روستا وسایلی را که از بقایای سفینه فضایی ساخته شده است نشان می دهند. 

 

پس از هر بار پرتاب موشک ، افراد محلی با دوربین شکاری بیرون می روند و سعی می کنند محل فرود قطعات موشک را پیدا کنند. آنها جیپ ها ، اسب هایی را با چرخ دستی به محل سقوط می برند و  همه مواد با ارزش - سیم های مسی ، آلیاژهای تیتانیوم و آلومینیوم را از بقایای موشک سقوط کرده جدا می کنند. ساکنان روستایی از همه چیزهایی که نمی توان آنها را به عنوان قراضه تحویل گرفت و برای تجهیز خانه هایشان فروخته شده استفاده می کنند - آنها از راکت های فضایی برای سقف های ریخته گری ، دیوارهایی برای لانه مرغ ، توالت و حتی سورتمه درست می کنند.

از زباله های افتاده ، آنها سعی می کنند تمام مواد ارزشمند را بیرون بیاورند.  عکس

قلمرو آلتای

 

اگر از نظر سلامتی چندان خطرناک نباشند ، چنین "هدایای بهشتی" می تواند یک کمک عالی برای خانواده ها باشد. هنگام پرتاب موشک از سوخت سمی استفاده می شود که شامل هپتیل و مشتقات آن ، تتروکسید نیتروژن است که حتی در دوزهای بسیار کم نیز باعث ایجاد آسیب شناسی شدید هم در انسان و هم در حیوانات می شود. به عنوان مثال ، فعالان محلی آن را به فعالیت های بایکونور نسبت می دهند که در ماه مه-ژوئن سال 2015 ، سایگو ها، saigas(نوعی بز کوهی) به طور انبوهی در قزاقستان درگذشتند. همچنین افزایش سطح بیماری نقص ایمنی و سرطان در ساکنان محلی دیده می شود.

مردم محلی به انتظار سقوط بقایای ضایعات ناشی از پرتاب موشک  ، آسمان را رصد می کنند.  عکس

اعتقاد بر این است که اگر راکت ها در نزدیکی اقیانوس پرتاب شوند ، آسیب ناشی از چنین پرتاب هایی می تواند به حداقل برسد. راه دیگر برای حل مشکل ، تولید سوخت ایمن تر است - اکنون چندین سازمان بر روی آن کار می کنند ، از جمله ناسا و ESA.

کوه های آلتای

 

مقاله را دوست داشتید؟ از ما در بخش نطرات پشتیبانی کنید.