اولتراسوند یا سونوگرافی.

شما قبلاً یک آزمایش اولتراسوند یا سونوگرافی در دوران اولیه بارداری‌تان داده‌اید تا اطمینان پیدا کنید که همه چیز خوب پیش می‌رود. اما اگر بارداری پر خطری دارید، باید گاهی اوقات این آزمایش را تکرار کنید. تقریباً در هفته‌های 11 تا 14م، پزشکان می‌توانند از آن برای مشاهده پشت گردن کودکتان استفاده کنند. وجود چین یا پوست ضخیم در آن قسمت می‌تواند به معنی خطر بیشتر ابتلا به سندرم داون باشد. پزشک شما می‌تواند در آن زمان، از شما نمونه خون بگیرد.

غربالگری یکپارچه.

این آزمایش دو فاز دارد. در بخش اول، پزشکان نتایج آزمایش اولتراسوند یا سونوگرافی برای مشاهده گردن کودک شما و آزمایش خونی را که در هفته‌های 11 تا 14 داده‌اید، ترکیب می‌کنند. سپس، مجدداً بین هفته‌های 16 تا 18، نمونه خون می‌گیرند. نتایج، خطر ابتلای کودک شما به سندرم داون و مهره شکاف، یک نوع اختلال نخاع و مغز، را مشخص می‌کند.

غربالگری ترتیبی.

این غربال مشابه با غربالگری یکپارچه است، اما پزشک شما نتایج را پس از فاز اول در هفته‌های 11 تا 14م، مرور می‌کند. آن به اندازه آزمایش‌های طولانی‌تر، دقیق نیست، اما اجازه می‌دهد خطر ابتلای کودکتان را زودتر متوجه شوید. اگر غربال مشخص کند که ممکن است مشکلی وجود داشته باشد، پزشکتان از آزمایش‌های بیشتر برای حصول اطمینان استفاده خواهد کرد. اگر خطری یافت نشود، به احتمال زیاد نمونه خون دوم را در هفته‌های 16 تا 18م خواهید داد تا از سلامت کودک اطمینان حاصل کنید.

آزمایش غربالگری سه‌گانه یا چهارگانه.

پزشکان هورمون‌ها و پروتئین‌های خون شما را که ناشی از کودک یا جفت که اندام رساندن اکسیژن و مواد مغذی به کودک است، بررسی می‌کنند. این آزمایش می‌تواند سه (غربالگری سه‌گانه) یا چهار ماده مختلف (غربالگری چهارگانه) را بررسی کند. مقادیر مشخصی از این مواد، به معنی بالا بودن خطر دچار بودن کودک به نقص مادرزادی یا اختلال ژنتیکی است. این آزمایش در سه ماهه دوم و معمولاً هفته‌های 15 تا 20م انجام می‌شود.

آزمایش DNA جنینی بدون سلول.

پزشکان از این آزمایش برای یافتن DNA کودکتان در خون شما و بررسی سندرم داون و دو بیماری ژنتیکی دیگر، تریزومی 21 و تریزومی 13 استفاده می‌کنند. شما می‌توانید این آزمایش را پس از سپری شدن 10 هفته از بارداری‌تان انجام دهید. پزشکان این آزمایش را برای هر زنی توصیه نمی‌کنند. این تنها زنانی که بارداری پرخطری دارند، توصیه می‌شود. این آزمایش در هر جایی در دسترس نیست و برخی از خدمات بیمه درمانی آن را تحت پوشش قرار نمی‌دهند. درباره این که آیا به آن نیاز دارید یا خیر، با پزشکتان مشورت کنید.

سایر آزمایش‌ها

اگر نتیجه غربالگری مثبت شد، پزشکتان می‌تواند از آزمایش‌های دیگری برای جستجوی مشکل استفاده کند.

آمنیوسنتز.

پزشک شما با استفاده از یک سوزن نازک در شکمتان، از مایع اطراف جنین نمونه برداری می‌کند و آن را از نظر اختلالات ژنتیکی یا نقص مادرزادی مورد بررسی قرار می‌دهد. این عمل کمی خطر دارد. حدود 1 در 300 تا 500 زن، به علت آمنیوسنتز سقط جنین خواهند داشت. در صورتی که پزشکتان آن را لازم بداند، به شما خواهد گفت.

نمونه گیری از پرزهای جفتی (CVS).

پزشکان تکه کوچکی از جفت را با قرار دادن یک سوزن در داخل شکم شما یا لوله کوچک از واژنتان بر می‌دارد. آن‌ها این نمونه را از نظر سندرم داون و سایر مشکلات ژنتیکی مورد آزمایش قرار می‌دهند. تنها برخی از زنان پرخطر به این آزمایش نیاز خواهند داشت، آن هم وقتی که غربال نشان دهنده خطر نقص مادرزادی باشد. این عمل با قطعیت مشخص خواهد کرد که مشکلی وجود دارد یا خیر، اما خطر سقط جنین وجود دارد که مشابه با آمنیوسنتز است. درباره این که آیا به این عمل نیاز دارید یا خیر با پزشک خود مشورت کنید.

پس از این که نتیجه آزمایش‌ها را گرفتم، باید چه کار کنم؟

نتایج آزمایش‌های پیش از تولد می‌تواند به شما در تصمیم گیری در مورد مراقبت‌های بهداشتی‌تان کمک کند. اما باید به خاطر داشت که بسیاری از این آزمایش‌ها تنها احتمال، و نه قطعیت، را مطرح می‌کنند که آیا کودک شما با اختلال به دنیا خواهد آمد یا خیر. هیچ آزمایشی 100 درصد دقیق نیست.
با پزشک خود درباره نتایجی که گرفته‌اید و مفهوم آن‌ها گفتگو کنید. یک مشاور ژنتیک نیز می‌تواند به شما در تصمیم گیری برای این که چه کاری باید انجام دهید و در صورتی که کودکتان دچار اختلال باشد، چه نوع زندگی انتظارش را خواهد کشید، کمک کند.
پرسش‌هایی که می‌توانید از پزشک بپرسید
اگر پزشکتان توصیه به انجام آزمایش‌های پیش از تولد کرد، سؤالات زیر را بپرسید:
• چرا باید این آزمایش‌ها را انجام دهم؟
• نتایج چه چیزی را نشان می‌دهد؟ این آزمایش‌ها چه مواردی را نشان نمی‌دهند؟
• اگر این آزمایش را ندهم، چه اتفاقی میفتد؟
• باید با نتیجه آزمایش چه کار کنم؟
• دقت آزمایش‌ها چقدر است؟
• چه خطراتی وجود دارد؟
• چه مدت طول می‌کشد تا نتایج آماده شود؟
• چه حسی دارد؟
• چقدر هزینه دارد؟
• آیا بیمه من آن را تحت پوشش قرار می‌دهد؟
• آیا مخصوصاً در مورد آزمایش‌های ژنتیک، فرد دیگری (مثل مأمور بیمه) به نتایج آن دسترسی خواهد داشت؟
• این نتایج چه چیزی را به خانواده من نشان می‌دهد؟
• آیا پس از این که آزمایش دادم، می‌توانم تصمیم بگیرم نتیجه آن را دریافت نکنم؟
• کجا باید آزمایش بدهم؟(سیارک)

آیفون و سونوگرافی به تشخیص از راه دور کروناویروس کمک می کنند . این امر باعث کاهش خطر ابتلا به عفونت برای ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی می شود.

 دستگاه جدید- IQ Butterfly کمک خواهد کرد که پزشکان با استفاده از تجهیزات سونوگرافی فقط به صورت یک مبدل کوچک و آیفون ، از تشخیص راه حل ویروس استفاده کنند. همچنین می تواند به دستگاه های Android وصل شود.

با استفاده از این ابزار می توانید ریه ها را سونو کنید. این یکی از روش های اصلی برای تعیین coronavirus در ناحیه تیرگی یا ضخیم نامنظم اطراف پلور یا غشاهای اطراف ریه ها است.

کارشناسان خاطرنشان می کنند که مهمترین مزیت این است که بیمار می تواند از آن استفاده کند. کافی است که آن را به آی فون خود متصل کرده و از پزشک خود دستورات را از راه دور دریافت کند. بنابراین متخصصان می توانند بدون ملاقات با بیمار معاینه کامل را انجام دهند.

این شرکت اضافه کرد که کاربر برای تشخیص، دانش خاصی نیاز ندارد. اولین معاینه فقط می تواند مقدماتی باشد ، اگر پزشک متوجه علائم بیماری شود ، می تواند عمق سیگنال سونوگرافی را کنترل کند یا با ثبت عکس و فیلم برای معاینات بیشتر را انجام دهد .

محققان مرکز هلمولتز مونیخ و دانشگاه فنی مونیخ (TUM) کوچکترین ردیاب اولتراسونیک جهان را تولید کردند. این مدار بر اساس مدارهای فوتونیکی مینیاتوری روی تراشه سیلیکون ساخته شده است. این خبر توسط مجله Nature گزارش شده است .آشکارساز اولتراسونیک 100 برابر نازک تر از موی متوسط انسان است ، اما می تواند جزئیاتی را که قبلاً برای مشاهده غیرقابل دسترسی بودند ، تجسم کند. تصویربرداری فوق العاده با وضوح بالا  به تحقیقات علمی کمک می کند.

از زمان توسعه تصویربرداری سونوگرافی پزشکی در دهه 1950 ، فناوری اصلی برای شناسایی امواج مافوق صوت در درجه اول بر استفاده از آشکارسازهای پیزوالکتریک متمرکز شده است که فشار امواج فراصوت را به ولتاژ الکتریکی تبدیل می کند. وضوح تصویر بدست آمده با سونوگرافی به اندازه آشکارساز پیزوالکتریک استفاده شده بستگی دارد. کاهش این اندازه منجر به وضوح بالاتر می شود. با این حال ، کاهش بیشتر اندازه آشکارسازهای پیزوالکتریک به شدت حساسیت آنها را کاهش می دهد ، و آنها را برای استفاده عملی نامناسب می کند.

فناوری فوتونیک سیلیکون به طور گسترده ای برای کوچک سازی اجزای نوری و بسته بندی محکم آنها روی سطح کوچکی از تراشه سیلیکون استفاده می شود. اگرچه سیلیکون پیزوالکتریک را نشان نمی دهد ، توانایی آن در محدود کردن نور در کمتر از طول موج نوری قبلاً به طور گسترده برای توسعه مدارهای فوتونیکی مینیاتور استفاده شده است.

محققان Helmholtz Zentrum Munchen و TUM با بهره گیری از این مدارهای فوتونیکی کوچک ، کوچکترین ردیاب اولتراسونیک جهان را ایجاد کردند: ردیاب مرجع موجدار سیلیکون یا SWED. SWED به جای تشخیص ولتاژ از بلورهای پیزوالکتریک ، تغییرات شدت انتشار نور را از طریق مدارهای فوتونی مینیاتور کنترل می کند.

رامی اشنایدرمن ، توسعه دهنده SWED ، توضیح می دهد: "این اولین بار است که از ردیاب سلول های خونی کوچکتر برای تشخیص سونوگرافی با استفاده از فناوری فوتونیک سیلیکون استفاده می شود." "اگر ردیاب پیزوالکتریک به مقیاس SWED کوچک شود ، 100 میلیون برابر حساسیت کمتری خواهد داشت."

پروفسور Vasilis Ntsiahristos ، سرپرست تیم تحقیقاتی می گوید: "درجه ای که ما قادر به کوچک کردن ردیاب جدید بودیم در حالی که از طریق استفاده از فوتونیک سیلیکون از حساسیت بالایی برخوردار بودیم ، بسیار ساده بود." SWED حدود نیم میکرون است (= 0005/0 میلی متر). این اندازه مربوط به ناحیه ای است که حداقل 10 هزار برابر از کوچکترین ردیاب های پیزوالکتریک استفاده شده در کاربردهای تصویربرداری بالینی باشد. SWED همچنین تا 200 برابر کوچکتر از طول موج اولتراسوند استفاده شده است ، به این معنی که می توان از آن برای ارائه قطعات در اندازه کمتر از یک میکرومتر استفاده کرد و در نتیجه تصویربرداری به اصطلاح با وضوح فوق العاده انجام می شود.

پروفسور Vasilis Ntsiahristos گفت: " آشکارساز در ابتدا برای بهبود عملکرد تصویربرداری اپتواکستیک طراحی شده است ، که تمرکز اصلی تحقیقات ما در Helmholtz Zentrum München و TUM است. با این حال ، ما اکنون کاربرد آن را در زمینه وسیع تر سنجش و تجسم پیش بینی می کنیم. "نتیجه گیری Ntsiahristos.