کمک های اولیه برای مسمومیت با مواد شیمیایی خطرناک
طاهره مصطفویدر۱۴۰۳/۲/۱۸
مواد شیمیایی مسموم کننده (OHS) یا مواد شیمیایی خطرناک اضطراری (AHS) برای سلامتی و زندگی انسان بسیار خطرناک هستند. معمولاً با استنشاق آنها از طریق هوا وارد بدن انسان می شوند. برخی از آنها به حدی قوی هستند که می توانند تقریباً با سرعت صاعقه منجر به مرگ یک فرد آلوده شوند ، در حالی که تنها چند میلی گرم از یک ماده خطرناک کافی خواهد بود. مواد شیمیایی خطرناک چیست؟ چگونه می توان کمک های اولیه برای مسمومیت با مواد شیمیایی خطرناک ارائه داد؟ چه علائمی نشان دهنده آسیب به بدن AHOV است؟ با خواندن مقاله زیر می توانید پاسخ این سؤالات و بسیاری دیگر را پیدا کنید.
- علل مسمومیت چیست OHV و AHOV
- علائم مواد شیمیایی خطرناک
- کمک های اولیه برای از بین بردن عفونتهای حاد تنفسی
- درمان مسمومیت با مواد شیمیایی خطرناک چگونه است
- خلاصه
علل مسمومیت چیست OHV و AHOV
AHOV ، یا مواد خطرناک شیمیایی اضطراری ، چنین ترکیبات شیمیایی هستند که با رها شدن در محیط ، باعث ایجاد خسارت گسترده به مردم ، مرگ حیوانات و آلودگی هوا ، گیاهان ، خاک و آب می شوند. هر ساله با سرعت بالایی از توسعه پتانسیل های صنعتی ، چنین موادی بیشتر می شوند. و هرگونه تصادف در محل کار همراه با استفاده از مواد شیمیایی خطرناک اضطراری می تواند به یک فاجعه انسانی تبدیل شود.
OXV را می توان به چندین گروه تقسیم کرد که از نظر میزان سمیت با یکدیگر تفاوت دارند: بسیار سمی ، بسیار سمی ، بسیار سمی ، کم سمی ، نسبتاً سمی و عملاً غیر سمی.
مواد شیمیایی خطرناک ترین سمی شامل: اسید هیدروسیانیک ، فسژن ، کلروسیان ، آکریلونیتریل ، کلروپریکین ، آمونیاک ، دی سولفید کربن ، کلر و متیل برمید است. به ویژه در میان آنها ، آفت کش ها که برای کنترل آفات و علفهای هرز در کشاورزی مورد استفاده قرار می گیرند ، متمایز هستند. برخی از این مواد بخشی از بسیاری از مواد شوینده ، حلالها ، رنگها و سایر مواد شیمیایی خانگی هستند.
مواد شیمیایی خطرناک که می توانند منجر به مسمومیت گسترده افراد ، داشتن سمیت زیاد و توانایی در مواقع اضطراری برای رفتن به وضعیت خطرناک و خطرناک شوند ، به عنوان مواد شیمیایی خطرناک طبقه بندی می شوند. در حقیقت ، چنین موادی که در حوزه صنعتی یا کشاورزی در هنگام رهاسازی تصادفی مورد استفاده قرار می گیرند ، می توانند منجر به آلودگی قابل توجه محیط شوند ، در غلظت هایی که برای ارگانیسم های زنده مضر هستند.
AHOV ، با توجه به تأثیر آن بر بدن انسان ، مرسوم است كه به چند گروه تقسیم شود: موادی که خاصیت خفگی دارند. اینها عبارتند از: کلرید گوگرد ، فسژن ، کلر ، هیدرازین ، کلروپیرین ، تری کلرید فسفر.
موادی که اثر سمی مشترک دارند: هیدروسیانین اسید ، اتیلن کلروهیدرین ، مونوکسید کربن ، اکرولین ، دینیتروفنول ، هیدروژن آرسنیک و دینیتروورتوکرزول.
موادی با خاصیت خفه کننده سمی. معروف ترین آنها سولفید هیدروژن ، اکریلونیتریل ، دی اکسید گوگرد و اکسیدهای ازت است. مواد عصبی که تأثیر منفی در انتقال و تولید تکانه های عصبی دارند. از این میان ، اتیلن اکسید ، متیل مرکاپتان ، ترکیبات ارگانوفسفره و دی سولفید کربن متمایز می شوند.
موادی که همزمان تأثیر عصبی و عصبی دارند. این موارد عبارتند از: متیل برومید ، آمونیاک ، متیل کلرید ، اسید هیدروکرومیک ، استونیتریل.
موادی که می توانند منجر به اختلالات متابولیکی شوند: دیوکسین ، دی متیل سولفات و فرمالدئید.
مواد خطرناک از چند طریق وارد بدن انسان می شوند: از طریق دستگاه گوارش ، از طریق غشاهای مخاطی ، از طریق پوست و دستگاه تنفسی. هنگامی که در داخل بدن هستند ، اندامهای حیاتی را از بین می برند و به اختلال در بسیاری از سیستم های بدن کمک می کنند ، در نتیجه خطر جدی برای زندگی انسان ایجاد می کنند. مسمومیت ناشی از چنین عناصر به زیر حاد ، حاد و مزمن تقسیم می شود. ضایعه حاد در نظر گرفته می شود که در آن مسمومیت از چند ساعت و گاهی اوقات چند دقیقه پس از ورود سموم به بدن انسان شروع می شود.
علائم مواد شیمیایی خطرناک
بسته به اینکه به چه گروه شیمیایی تعلق داشته باشد ، و علائم بالینی آن ظاهر می شود. مواد گروه اول با علائم زیر مشخص می شوند:
درد و سوزش در چشم ها ،
لک های گشاد؛
دردهای شدید قفسه سینه ،
تا حد زیادی سرفه تشدید می شود.
افزایش بزاق؛
حملات سرفه خفگی خشک ، گاهی اوقات با خلط خونی.
تنگی شدید نفس ، نارسایی تنفسی ، ایجاد ادم ریوی.
گروه دوم با ویژگی های زیر مشخص می شود:
تنگی نفس اسهال ،
تهوع و استفراغ ؛
وزوز گوش ؛
فشار دادن سردرد ،
سرگیجه؛
کاهش شدید فشار خون.
نبض سریع و ضعیف هنگام مسمومیت با مواد گروه سوم ، تصویر بالینی زیر مشاهده می شود:
تنگی نفس ،
حملات سرفه خفگی خشک؛
اسهال شدید؛
طعم فلزی در دهان؛
از دست دادن هوشیاری ، تا شروع اغما؛
حالت تهوع و استفراغ فراوان؛
افزایش رنگ پریدگی پوست.
قولنج روده ، درد شدید در شکم؛
قلبی؛ در موارد شدید ، مرگ.
گروه چهارم علائم زیر را نشان می دهد:
سردرد ،
سرگیجه؛
اختلال آگاهی؛
سندرم تشنج؛
توهم تهوع و استفراغ؛
حالت کما ی عمیق برای گروه پنجم ، تظاهرات زیر مشخص ترین است:
ترشح بزاق ؛
نقص بینایی یا از بین رفتن کامل آن.
سوختگی روی پوست یا غشاهای مخاطی.
آسفکسی از سرفه.
از دست دادن هوشیاری؛
کما ،
ششمین گروه از مواد با وجود علائم بالینی زیر مشخص می شود:
عدم دفع ادرار؛
افت شدید و چشمگیر در فشار خون.
تاکی کاردی؛
نارسایی تنفسی؛
وجود تشنجهای تشنج؛
درد شکم ، تهوع و استفراغ؛
اسهال؛
کما
کمک های اولیه برای از بین بردن عفونتهای حاد تنفسی
در چنین مواردی ، کمک های اولیه باید توسط شخصی نزدیک به قربانی انجام شود. در عین حال ، لازم است بدانیم که زندگی یک فرد به انسجام و سرعت عمل بستگی دارد ، بنابراین زمانی برای نگرانی و وحشت وجود ندارد. اقدامات کمک های اولیه برای صدمات با مواد شیمیایی خطرناک شامل موارد زیر است:
1- قربانی را در هوای تازه قرار دهید. در این حالت ، شما باید از ایمنی خود مراقبت کنید. قبل از ورود به یک اتاق آلوده ، لازم است که هوشیارانه اوضاع را ارزیابی کنید ، و اگر در این شرایط این خطر ممکن است زندگی شما را تهدید کند ، باید کار نجات را با یک متخصص انجام دهید و خود را در معرض خطر قرار ندهید. اگر می توانید مصدوم را بدون هیچ خطر خاصی برای سلامتی خود به داخل هوا آزاد ببرید ، ماسک گاز یا دستگاه تنفس را برای او قرار دهید و به عملیات نجات ادامه دهید.
2- تماس فوری با اورژانس 115 و آمبولانس بگیرید ، گزارش دهید که چه اتفاقی افتاده و تعداد تقریبی مصدومان را اطلاع دهید.
3- در صورت بهوش بودن قربانی ، لازم است که به او آب آشامیدنی یا چای شیرین بدهید. سعی کنید فرد را آرام کنید ، صورت او را با آب خنک بشویید.
4- اگر مواد شیمیایی روی پوست یا غشاهای مخاطی قرار دارند ، لازم است که حداقل در مدت پانزده دقیقه محل آسیب دیده را با آب جاری بشویید.
5- اگر قربانی بیهوش است ، لازم است که او را با چرخاندن سر به طرف خود ، روی یك سطح صاف قرار داده و دسترسی اكسیژن را فراهم كنید. برای بهبود گردش خون مغزی و عملکرد قلب ، باید پاهای قربانی را بالا قرار دهید. در صورت عدم وجود نبض یا تنفس ، احیاء قلبی ریوی لازم است.
به محض ورود آمبولانس ، تیم پزشکی کمک های اولیه را انجام می دهند که در:
استفاده از ماسک اکسیژن.
عادی سازی سیستم قلبی عروقی و تنفسی با داروها؛
معرفی راه حل های تزریق که مسمومیت را برطرف می کنند.
پردازش و شستشوی پوستی که مستقیماً در تماس با مواد شیمیایی قرار داشته است.
علائم درمانی؛
انجام احیای قلبی ریوی در مرگ بالینی.
پس از این اقدامات ، قربانی برای معالجه بیشتر به بخش مراقبت های ویژه یا بخش سم شناسی منتقل می شود.
درمان مسمومیت با مواد شیمیایی خطرناک چگونه است
درمان لزوماً فقط در بیمارستان انجام می شود. مدت زمان درمان بستگی به شدت بیماری و وضعیت بیمار دارد. چنین درمانی شامل موارد زیر است: اتصال بیمار به اکسیژن.
استفاده از پادزهرها؛
همودیالیز؛
تجویز داروها به صورت عضلانی یا داخل وریدی.
درمان پوست با سوختگی های شیمیایی ، با ضایعات شدید در نواحی زیادی از پوست ، بیمار در حالت اغما دارویی قرار می گیرد.
انجام استنشاق با داروهای مرطوب کننده و شفابخش.
در موارد مسمومیت شدید ، ممکن است عوارض ناشی از مداخله جراحی ایجاد شود. این موارد عبارتند از:
خونریزی داخلی ،
ایجاد پانکراتیت حاد و موارد دیگر.
خلاصه
مسمومیت با مواد شیمیایی خطرناک خطر جدی برای زندگی و سلامتی انسان به همراه دارد. در خصوص موارد شدید ، این حتی می تواند منجر به مرگ شود. با درمان به موقع ، بهبودی به اندازه کافی سریع رخ می دهد. در غیر این صورت و همچنین با مصرف داروی خود عوارض جدی ایجاد می شود که منجر به پیامدهای ناخوشایند و غیرقابل پیش بینی می شود.
