در قرن اول مسیحیت ، کلیسا مجموعه قابل توجهی از سوابق را جمع آوری کرده بود. اکثریت قریب به اتفاق این اسناد اکنون از بین رفته است ، اما ما از آنها در پیوندهای موجود در آثار مدرن و متأخر اطلاع داریم.در قرون بعدی ، با قدرت گرفتن کلیسا ، پاپ ها از سران کشورها برای معاهدات یا سخنرانی های سیاسی در سراسر اروپا دیدن می کردند. پدرها همچنین چندین اقامتگاه خواهند داشت. هنگامی که آنها برای اهداف دیپلماتیک یا اهداف دیگر سفر می کردند ، بایگانی های خود را با خود می بردند ، زیرا آنها برای کارهای اداری به آنها نیاز داشتند. این منجر به از بین رفتن برخی چیزها شد. در ابتدا ، مواد بایگانی کلیسا نه در واتیکان ، بلکه در کاخ لاتران نگهداری می شد.

تا قرن یازدهم بایگانی های این کلیسا حداقل به سه مکان جداگانه منتقل شده بود: Lateran ، کلیسای سنت پیتر و کاخ Palatine. بین قرن 11 و 13 ، بیشتر این بایگانی ها ناپدید شدند.هنگامی که پاپ ها به آوینیون نقل مکان کردند ، روند حمل بایگانی آنها در کل بیست سال به طول انجامید. مکانهای مختلفی که بایگانی در آنها نگهداری می شد ، سه بار توسط گیبلین ها غارت شد: در سالهای 1314 ، 1319 و 1320.

مخالفان پاپ ها نیز بایگانی های خود را داشتند انشعاب غربی منجر به توسعه همزمان دو بایگانی پاپ شد. این تعداد در  XXIII به سه بایگانی افزایش یافت. بایگانی های پراکنده شاکیان رقیب پاپ تا سال 1784 به طور کامل در بایگانی واتیکان متحد نشدند.در سال 1404  در واتیکان ، کتابهای پاپ و اسناد تاریخی به خیابانها ریخته شد و پاپ معصوم هفتم از شهر فرار کرد. گویا جانشین وی ، پاپ گریگوری دوازدهم ، مقدار زیادی بایگانی از جمله برخی از ثبت های پاپ را به فروش رساند.در سال 1612 ، پاپ پل پنجم دستور داد که کلیه پرونده های کلیسا در یک مکان جمع شود.

 در سال 1791 ، فرانسه بخشی از کشورهای پاپ را در داخل مرزهای خود تصرف کرد. نیروهای ناپلئونی در سال 1798 به رم حمله کردند و دوره ای از حکومت فرانسه در رم را آغاز کردند که تا سال 1814 ادامه داشت. در این زمان ، بایگانی های واتیکان توقیف و به فرانسه منتقل شد. سرانجام ، در سال 1817 ، بایگانی ها به واتیکان بازگردانده شدند. با این حال ، حمل و نقل ناخوشایند آنها به پاریس ناتوان بود. عواقب این امر هنوز در سیستم فهرستنویسی آرشیو ها احساس می شود.

در سال 1855 ، بایگانی آگوستین تاینر شروع به رمزگشایی و انتشار مطالب از بایگانی کرد. در سال 1870 ، او متن دادگاه گالیله را منتشر کرد ، که باعث بحث و جدال زیادی در بین کلیسای کاتولیک شد.

در 20 سپتامبر 1870 ، ایتالیایی ها رم را تصرف کردند و دولت پاپ را پایان دادند. این سوال وجود داشت که آیا بایگانی ها اکنون به کشور ایتالیا تعلق دارند؟ این کلیسا پاسخ داد و اجازه نداد که کسی وارد کتابخانه یا بایگانی شود تا راهی برای اعلام استقلال خود باشد.در طول دهه 1870 ، جریان آهسته ای از محققان شروع به ورود به بایگانی کردند.

 
پاپ لئو سیزدهم در گشودن بایگانی ها نقش اساسی داشت. در سال 1879 ، او کاردینال یوزف هرگنتر را به عنوان بایگانی منصوب کرد ، که به دفتر او مشروعیت بیشتری بخشید - برای مدتی کاردینال این سمت را نداشت. وی در اولین روز کار هرگنتر به عنوان بایگانی ، یادداشتی نوشت که در آن توصیه کرده است که مورخان اجازه دسترسی به مطالب با ارزش را در بایگانی ها داشته باشند. كلیسا نگران بود كه محققان پروتستان سعی در دستیابی به بایگانی ها برای انتشار تهمت یا كشف جزئیات ناپسند درباره گذشته كلیسا داشته باشند و منجر به سیاست دسترسی بسیار محدود شود. هرگنتر می خواست آن را تغییر دهد. سیاست وی درباره رویکرد بازتر به علمای خارج باعث شد پاپ لئو دستور ساخت اتاق مطالعه برای محققان را صادر کند. در 1 ژانویه 1881 افتتاح شد.

لئو سیزدهم در نامه ای به سه کاردینال در سال 1883 رسماً بایگانی را به روی محققان گشود.در سال 1884 ، لئو سیزدهم در یک خطاب به انجمن Gerres ، کاملاً روشن کرد که داستان ها می توانند برای کلیسا مفید باشند ، نه مضر:"به منابع بروید. بنابراین بایگانی را برای شما باز کردم. ما از افرادی که اسنادی از آنها منتشر می کنند نمی ترسیم. "

 
در سال 1979 مورخ کارلو گینسبورگ نامه ای به پاپ تازه انتخاب شده آن زمان جان پل دوم فرستاد و خواستار گشودن بایگانی های تفتیش عقاید (تفتیش عقاید رومی) شد. کاردینال راتزینگر ، اکنون پاپ بندیکت شانزدهم ، معتقد است که گینسبورگ و نامه سال 1979 وی نقش مهمی در تصمیم واتیکان برای گشودن این بایگانی ها داشته است.به مناسبت بزرگداشت 400 سالگی بایگانی واتیکان از فوریه تا سپتامبر 2012 ، در نمایشگاه "Lux in arcana - Archives of Vatican Secret Revealed" که در موزه های کاپیتولین برگزار شد ، 100 سند اصلی با قدمت قرن 8 تا 20 برگزار شد. در بین این 100 سند اصلی   مأموریت لوتر در سال 1521 و نامه ای به ماری ، ملکه اسکاتلند بود که در انتظار اعدام وی نوشته شده بود.

تخمین زده می شود که بایگانی های مخفی واتیکان 85 کیلومتر (53 مایل) قفسه بندی داشته باشد که فقط در یک فهرست انتخاب شده 35000 جلد کتاب وجود دارد. طبق وب سایت بایگانی ، قدیمی ترین اسنادی که در دست دارند از اواخر قرن 8 میلادی مربوط می شود.

بایگانی کامل نامه های نوشته شده توسط پاپ ها در دسترس است ، معروف به دفاتر پاپ ، مربوط به دوران پاپی معصومیت سوم (پاپ 1198–1216) است. چندین ثبت نام از پاپ های قبلی نیز زنده مانده اند ، از جمله جان هشتم (پاپ 872–882) و گریگوری هفتم (پاپ 1073–1085).

اسناد بسیار کمی قبل از قرن سیزدهم وجود دارد. از آن زمان ، اسناد قابل توجه شامل مواردی مانند درخواست هنری هشتم از انگلیس برای لغو ازدواج ، متن دست نویس دادگاه گالیله برای بدعت گذاری و نامه های میکل آنژ مبنی بر عدم پرداخت حقوق وی برای کار در کلیسای نمازخانه سیستین بود.

بایگانی ها همچنین استودیوهای عکاسی و مرمت خود را دارند.ورودی بایگانی های مجاور کتابخانه واتیکان از طریق Porta di Porta Angelica (ریون بورگو) S. Ann است. یک مرکز ذخیره سازی زیرزمینی جدید در سال 1980 اضافه شد.

دانشگاهیان واجد شرایط از موسسات آموزش عالی که در تحقیقات علمی با دانش کافی از تحقیقات بایگانی فعالیت می کنند ، می توانند برای کارت پذیرش اقدام کنند.دانشمندان به یک نامه مقدماتی از یک موسسه تحقیقاتی معتبر یا از شخصی با صلاحیت های مربوطه در تحقیقات تاریخی نیاز دارند. متقاضیان باید مشخصات شخصی خود (نام ، آدرس و غیره) و همچنین هدف مطالعه را ارائه دهند. روزانه فقط ورود شصت محقق در داخل مجاز هستند.

محدودیت های شدیدی در مورد آنچه کاربران بایگانی می توانند مشاهده و دسترسی داشته باشند وجود دارد. به عنوان مثال ، مطالب مربوط به دوره بعد از 1939 برای بازدید عموم در دسترس نیست ، همچنین یک بخش کامل از بایگانی ها مربوط به پرونده های شخصی کاردینال ها از سال 1922 به بعد. پاپ فرانسیس در مورد زمان باز کردن بایگانی کامل پاپ پیوس دوازدهم فکر می کند.

به طور معمول ، اسناد پس از 75 سال در دسترس عموم قرار می گیرند. با این حال ، در شرایط خاص ، پاپ گاهی تصمیم می گیرد قبل از موعد مقرر ، ضبط های خاصی را منتشر کند. به عنوان مثال ، در سال 2002 ، اسنادی از بایگانی تاریخی دبیرخانه امور خارجه (بخش دوم) در مورد روابط کلیسا با آلمان در زمان پاپیوس پیوس یازدهم (39-1922) منتشر شد. دلیل این اقدام استثنایی "پایان بخشیدن به گمانه زنی های ناعادلانه و بی فکر" در مورد رابطه کلیسا با حزب نازی بود.در سال 2018 ، پاپ فرانسیس به بایگانی واتیکان دستور داد اسنادی را باز کند که به "موشکافی" زندگی جنسی کاردینال سابق تئودور مک کارریک متهم به آزار جنسی حوزویان و ارتباط با کشیش های جوان کمک می کرد.

پاپ فرانسیس همچنین اعلام کرد که بایگانی های مربوط به پاپ پیوس دوازدهم در مارس 2020 افتتاح می شود. این به دلیل تحمل ادراک شده پیوس نسبت به آلمان نازی ، به ویژه نقش آن در هولوکاست است. فرانسیس گفت که با میراث پیوس "با کمی تعصب و اغراق" رفتار شد. از سال 2006 ، بخش بایگانی حدود 16 میلیون صفحه اسناد ترتیب داده تا آنها را برای بررسی توسط محققان آماده کند.

در اوایل قرن بیست و یکم ، بایگانی های مخفی واتیکان پروژه دیجیتالی سازی خود را آغاز کردند تا هم تلاش کنند تا اسناد خود را در دسترس محققان قرار دهند و هم اینکه یک لایه اضافی برای نگهداری اسناد قدیمی فراهم کنند.بایگانی ها اکنون 180 ترابایت ظرفیت ذخیره سازی دیجیتال دارند و از سال 2018 بیش از هفت میلیون تصویر را دیجیتالی کرده اند. با این حال ، با توجه به گستردگی بایگانی ها ، این بدان معنی است که فقط بخش کوچکی از محتوای کل بایگانی ها در اینترنت موجود است. حتی درصد کمتری به متن قابل جستجو کامپیوتر ترجمه شد.

در سال 2017 ، یک پروژه مستقر در دانشگاه Roma Tre با نام In CODICE Ratio با استفاده از هوش مصنوعی و شناسایی شخصیت نوری برای تلاش و ضبط اسناد بیشتر از بایگانی ها شروع شد . در حالی که نرم افزار تشخیص نویسه می تواند متن چاپ شده را بخواند ، دست نوشته های  قرون وسطایی با بسیاری از حروف چاپی ، تشخیص نویسه های منفرد را برای نرم افزار دشوار می کند. بسیاری از حروف الفبا اغلب افراد را که دست خط قرون وسطی را می خوانند ، گیج می کنند ، چه رسد به اینکه یک برنامه رایانه ای داشته باشد.تیم In Codice Ratio با توسعه نرم افزار یادگیری ماشین که می تواند این دست خط را تجزیه و تحلیل کند ، سعی در حل این مشکل داشت. در نهایت ، برنامه آنها هنگام تحلیل این نوع متن به دقت 96٪ رسید.

1. بوی تعفن دائمی

2. توالت ها غالباً یک نیمکت بودند و سوراخی در آن وجود داشت

3. بدون حریم خصوصی

3. یک قلعه معمولی می توانست بیش از 100 نفر را در خود جای دهد

4- افراد خاطی به زندان فرستاده می شدند و اغلب شکنجه می شدند

5- موش در محیط خانه

6. مشروبات الکلی به راحتی در دسترس و بسیار رایج بود

7. روز از سحر آغاز میشد

8. حمام کردن در وان های چوبی

9. بسیار تاریک و بسیار سرد بود

10. تعطیلات شلوغ

11- ناهار در یک سالن بزرگ سرو می شد

12. کار دائمی

13. کف ها برای پوشاندن خاک از نی ها و گیاهان پوشانده شده بودند.

14. خطر مداوم آتش سوزی در آشپزخانه وجود داشت.

15. در هر قلعه یک نمازخانه واجب بود

صندلی جادوگر وسیله ای برای شکنجه و اعتراف گرفتن 

در نظر قرون وسطایی ها یک جادوگر واقعی باید سبک باشد

استفاده از آب جوش در تشخیص گناهکار

خودکشی در قرون وسطی

تفاوت پزشکی قرون وسطایی و شرق را احساس کنید

چگونه بشریت مرگ را فتح کرد و روش مبارزه با بیماری هایی مانند طاعون ، آبله ، وبا ،جذام و فلج اطفال را در قرون وسطی آموخت؟ این بیماری های قرن نوزدهم است.

• بیماری همه گیر آبله: وحشت در قرون وسطی
• طاعون یا مرگ سیاه
• بیماری همه گیر وبا، بیماری دستان کثیف
• بیماری جذام
• فلج اطفال، بیماری که هزاران نفر را فلج کرد

بیماری همه گیر آبله: وحشت در قرون وسطی

طاعون یا مرگ سیاه

بیماری همه گیر وبا، بیماری دستان کثیف

بیماری جذام

فلج اطفال، بیماری که هزاران نفر را فلج کرد

نقاشی "دهان حقیقت" لوکاس کراناخ یکی از محبوب ترین افسانه ها را نشان می دهد که در ایتالیای باستان سرچشمه گرفته است. در این دوره نقاشی هایی با مضامین داستان ها و باورهای مختلف در نقاشی اروپایی بسیار رواج داشت. طرح بوم چیست و چرا شیر موجود در تصویر را دروغ سنج زمان خود می نامند؟

اول از همه، باید فهمید که ""دهان حقیقت"" چیست؟ "دهان حقیقت" یک تخته سنگ مرمر گرد باستانی با قطر 1.75 سانتیمتر است که ماسکی از تریتون را نشان می دهد و قدمت آن به قرن اول پس از میلاد باز می گردد. در زمان امپراتوری روم، این ماسک یکی از دریچه های کلواکای ​​بزرگ در رم را پوشانده بود. با این حال، معروف ترین کارکرد «"دهان حقیقت"» نقش آن به عنوان دروغ یاب است. از قرون وسطی اعتقاد بر این بود که اگر کسی که دروغ می گوید دستش را در دهان مجسمه بگذارد، مطمئناً مجسمه دست دروغگو را گاز می گیرد. در قرن چهاردهم، این سنت به یک داستان محبوب تبدیل شد. در صحنه واقعی روی بوم لوکاس کراناخ، «"دهان حقیقت"» نه با نقاب خدای رودخانه، بلکه با مجسمه‌ای ترسناک به شکل یک شیر نشان داده می‌شود.

نقاشی ""دهان حقیقت"" یکی از محبوب ترین افسانه ها را نشان می دهد که در ایتالیای باستان سرچشمه گرفته است. بر اساس این طرح، زنی متهم به زنا باید در حضور شوهر، شاهدان و قاضی آزمون «"دهان حقیقت"» را می‌گذراند.

زن ادعا می کند که فقط شوهرش و احمق پشت سر زن او را لمس کرده اند و از آنجایی که حقیقت را می گوید، شیر دست او را دست نخورده رها می کند. همه چیز این است که زن وقتی جلوی مجسمه ظاهر می شود نقشه ای حیله گرانه کشیده. او معشوقش را متقاعد کرد که در پوشش یک احمق با او بیاید و درست قبل از اینکه دستش را به دهان مجسمه بگذارد، او را در آغوش بگیرد و از این طریق خود را از در معرض قرار گرفتن تهمت و تحقیر نجات دهد. احمق پشت سر زن در واقع معشوق او با لباس مبدل است، اما شاهدان او را جدی نمی گیرند. و بعد قسم می خورد که هیچ مردی جز شوهرش و این احمق به او دست نزده است. زن زناکار با اطمینان دست خود را دراز می کند و کاملاً مطمئن است که مجسمه به لطف فریبکاری حیله گرانه دست او را گاز نمی گیرد و رها می کند.

نقاشی  لوکاس لوکاس کراناخ ""دهان حقیقت""

لوکاس کراناخ در سمت راست صحنه، شوهر حسودی را در کت سیاه تیره به تصویر کشید که نگاهش به شیری در انتظار صدور حکم است. در سمت چپ قضات هستند که تایید می کنند دست زن آسیبی ندیده است و در سمت راست، دو بانوی دادگاه، شاهدانی که ظاهراً از نتیجه راضی هستند. شیر کراناخ در برخی از جزئیاتش (به ویژه دهان باز و یالش)، شباهت زیادی به «شیر برانزویک» دارد. به احتمال زیاد لوکاس کراناخ از نزدیک در مورد شیر برانزویک، بزرگترین اثر بازیگران قرون وسطایی، می دانست. شیر در اواسط قرن دوازدهم توسط هنری، دوک ساکسونی ساخته شد. این مجسمه نمادین تا به امروز باقی مانده است.

مجسمه شیر برانزویک 

لوکاس کراناخ یک ترکیب زیبا و متعادل در قالب مربع بوم ایجاد کرد. چیدمان فیگورها و رنگ ها ریتم واضحی را در کار ایجاد می کند. به نظر می رسد که شوخی در یک شنل آبی توسط چهره هایی از قاضی و دو جفت شاهد قاب گرفته شده است. ردای خز همسر فریب خورده با استادی یال شیر را بازتاب می دهد. در سمت راست قهرمان دیگری است که مستقیماً به تماشاگر نگاه می کند و او را شریک این روند و شاهد یک صحنه نمایشی دروغین می کند.

به موازات داستان معروف تریستان و ایزولد

The Mouth of Truth در پیام خود بسیار یادآور یکی دیگر از افسانه های قرون وسطایی درباره تریستان و ایزولد است. ایزولد همچنین یک زن گناهکار است که به لطف حیله گری خود از مجازات فرار کرد. زنی که توسط شوهرش، شاه مارک، به زنا با تریستان متهم شده بود، در پیشگاه خدا و قضاوت آورده می‌شود و سوگند بی‌گناهی می‌خورد. و در این افسانه، مانند افسانه لوکاس کراناخ، زن و  معشوقش از ترفندهایی برای فریب جامعه استفاده می کنند.

شایعه رابطه تریستان و ایزولد دهان به دهان می رود، روز به روز بیشتر می شود و در نهایت به جایی می رسد که برای اثبات بی گناهی ایزولد باید به قضاوت خداوند متوسل شود. ایزولد برای اثبات بی گناهی خود باید با پای برهنه روی اتوی داغ راه برود. آزمون فوق العاده دشوار است. و برنامه چه بود؟ تریستان لباس یک زائر فقیر را می پوشد و در دربار حاضر می شود. هیچ کس به او شک نمی کند. تریستان مبدل، ایزولد را در آغوش می گیرد و او را به مکان مشخص شده می برد. سپس ایزولد علناً اعلام می کند که هیچ کس او را در آغوش نگرفته است، مگر شوهرش و زائری که او را به محل قضاوت خداوند منتقل کرده است. لباس مبدل او به تعبیر لوکاس کراناخ بازتاب لباس احمق پشت سر زن در تابلو کراناج است.

شاهکار نقاشی آلمانی رنسانس اثر لوکاس کراناخ بزرگ را می توان از مهم ترین آثار او برشمرد که هنوز هم در اختیار مجموعه داران خصوصی است. این کار 500 سال پیش تکمیل شد. برای قرن ها، شهرت افسانه ای ""دهان حقیقت"" به عنوان یک آشکارساز دروغ، آن را به یک جاذبه گردشگری محبوب در رم تبدیل کرده است.

این موتیف بسیار تحسین برانگیز حتی در صحنه ای در فیلم هالیوودی در تعطیلات رومی در سال 1953 با بازی گریگوری پک و آدری هپبورن دیده می شود.

گردشگران  که می خواهند از دهان حقیقت بازدید کنند

افسانه می گوید که اگر دروغگو باشید و دست خود را داخل بوکا دلا وریتا رم، چهره ای مرمرین که به دهان حقیقت معروف است، قرار دهید، انگشتانتان را از دست خواهید داد . اما اکنون سفر به این بنای تاریخی، که مدت‌ها برای گردشگرانی که از شهر بازدید می‌کنند به عنوان یکی از موارد ضروری در نظر گرفته می‌شود، به این معنی است که مقداری از پول خود را نیز از دست خواهید داد.