عوارض و موارد مصرف تیامین چیست؟
- تیامین چیست؟
- موارد مصرف تیامین چیست؟
- عوارض جانبی تیامین
- هشدارها و مراقبت‌های ویژه
- مقدار دوز مصرفی تیامین
تیامین چیست؟
تیامین چیست ؟Vitamin thiamine و تیامین نام کدام ویتامینه ؟ تیامین یک نوع ویتامین است که به نام ویتامین B1 نیز شناخته می‌شود. ویتامین B1 یا تیامین در چه مواد غذایی وجود دارد؟ تیامین در بسیاری از مواد غذایی یافت می‌شود از جمله مخمر، دانه غلات، حبوبات، آجیل و خشکبار و گوشت. اغلب در ترکیب با سایر ویتامین‌های گروه B استفاده می‌شود و در بسیاری از محصولات کمپلکس ویتامین B یافت می‌شود. کمپلکس‌های ویتامین B عموما حاوی ویتامین B1 (تیامین)، ویتامین B2 (ریبوفلاوین)، ویتامین B3 (نیاسین/نیاسینآمید)، ویتامین B5 (اسید پانتوتنیک)، ویتامین B6 (پیریدوکسین)، ویتامین B12 (سیانوکوبالامین) و اسید فولیک است. با این حال برخی از محصولات نیز حاوی تمامی این مواد نیستند و برخی ممکن است حاوی مواد دیگر مانند بیوتین، اسید پارا آمینوبنزوئیک (PABA)، بیتارات کولین و اینوزیتول باشند.
معمولا تیامین برای شرایط مربوط به سطح پایین تیامین (سندروم کمبود تیامین) مورد استفاده قرار می‌گیرد از جمله بری‌بری و التهاب اعصاب (نوریت) مرتبط با بیماری پلاگر یا بارداری.
همچنین از تیامین در مشکلات گوارشی مانند کاهش اشتها، کولیت اولسراتیو و اسهال مداوم استفاده می‌شود.
همچنین از تیامین در موارد ایدز و تقویت سیستم ایمنی بدن، دردهای دیابتی، بیماری‌های قلبی، اعتیاد به الکل، پیری، نوعی آسیب مغزی به نام سندروم مخچه، زخم‌های خوراکی، مشکلات بینایی مانند آب مروارید و گلوکوم یا آب سیاه، تهوع، و بهبود عملکرد ورزشی استفاده می‌شود. سایر موارد استفاده از آن شامل یشگیری از سرطان دهانه رهم و پیشرفت بیماری کلیه در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 است.
برخی از تیامین برای حفظ نگرش ذهنی مثبت، افزایش توانایی یادگیری، افزایش انرژی، مبارزه با استرس، و جلوگیری از از دست دادن حافظه از جمله بیماری آلزایمر استفاده می‌کنند.
ارائه‌دهندگان خدمات و مراقبت‌های بهداشتی از تیامین برای یک نوع اختلال حافظه به نام سندروم انسفالوپاتی ورنیکه و سایر سندروم‌های کمبود تیامین در افراد بدحال، قطع مصرف الکل و کما استفاده می‌کنند.
تیامین چگونه کار می‌کند؟
بدن برای استفاده مناسب از کربوهیدرات‌ها به تیامین نیاز دارد.
عوارض و موارد مصرف:
موارد مصرف تیامین چیست؟
• اختلالات متابولیکی. جذب تیامین از طریق دهان به اصلاح اختلالات متابولیکی مربوط به بیماری‌های ژنتیکی مانند بیماری لی، بیماری ادرار شربت افرا و غیره کمک می‌کند.
• کمبود تیامین. جذب تیامین از طریق دهان به پیشگیری و درمان کمبود تیامین کمک می‌کند.
• اختلال مغزی به علت کمبود تیامین (سندروم کورساکوف ورنیکه). تیامین به کاهش ریسک و علائم یک اختلال مغزی خاص به نام سندروم کورساکوف ورنیکه (WKS) کمک می‌کند. این اختلال مغزی مربوط به سطوح پایین تیامین است (کمبود تیامین) و اغلب در افراد الکلی دیده می‌شود. بین 3 تا 60 درصد از افراد الکلی کمبود تیامین دارند. به نظر می‌رسد که دادن تیامین به کاهش ریسک توسعه WKS و کاهش عوارض و علائم WKS در طول ترک الکل کمک می‌کند.
• آب مروارید مصرف تیامین بالا به عنوان بخشی از رژیم غذایی با کاهش خطر ایجاد آب مروارید همراه است.
• بیماری کلیه در افراد مبتلا به دیابت. تحقیقات اولیه نشان می‌دهد که مصرف تیامین با دوز بالا (100 میلی‌گرم سه بار در روز) به مدت سه ماه میزان آلبومین در ادرار افراد مبتلا به دیابت نوع 2 را کاهش داده است. آلبومین در ادرار یک نشانه از آسیب کلیوی است.
• قاعدگی دردناک (دیسمنوره). تحقیقات اولیه نشان می‌دهد که مصرف تیامین به مدت 90 روز باعث توقف درد همراه با قاعدگی در دختران 12 تا 21 ساله شده است.
عوارض جانبی تیامین
احتمالا مصرف تیامین به مقدار مناسب از طریق دهان بی‌خطر است، هر چند واکنش‌های آلرژیک و تحریک پوست نیز به ندرت رخ داده است. همچنین احتمالا اگر به میزان مناسب از طریق تزریق داخل وریدی (IV) توسط پزشک تجویز شود بی‌خطر خواهد بود. شربت تیامین یک محصول تایید شدۀ توسط FDA هستند.
ممکن است تیامین به شکل مناسب وارد بدن افرادی که مشکلات کبدی دارند، الکل زیاد مصرف می‌کنند یا شرایط خاص دیگری دارند نشود.
هشدارها و مراقبت‌های ویژه
بارداری و شیردهی: به احتمال زیاد اگر تیامین با مقدار توصیه شدۀ 1.4 میلی‌گرم در روز به زنان باردار یا شیرده داده شود بی‌خطر خواهد بود. اطلاعات کافی در مورد ایمنی مقادیر بیشتر آن در دوره بارداری یا شیردهی موجود نیست.
مقدار دوز مصرفی تیامین
خوراکی:
• در مورد بزرگسالانی که تا حدودی با کمبود تیامین در بدن مواجه هستند (کمبود خفیف تیامین): دوز معمول برای تیامین 5-30 میلی‌گرم روزانه به هر دو صورت تک‌دوز یا دوز منقسم به مدت یک ماه. دوز معمول برای کمبود شدید می‌تواند تا 300 میلی گرم در روز افزایش یابد.
• برای کاهش خطر ابتلا به آب مروارید: مصرف روزانه حدود 10 میلی‌گرم تیامین.
معمولا به عنوان یک مکمل غذایی در بزرگسالان حدود 1-2 میلی گرم تیامین به صورت روزانه استفاده می‌شود. مقدار مجاز توصیه شده برای تیامین (RDA) عبارت است از: نوزدان 0-6 ماه، 0.2 میلی‌گرم؛ نوزدان 7-12 ماه، 0.3 میلی‌گرم؛ کودکان 1-3 سال، 0.5 میلی‌گرم؛ کودکان 4-8 سال، 0.6 میلی‌گرم؛ پسران 9-13 سال، 0.9 میلی‌گرم؛ مردان 14 سال و بزرگتر، 1.2 میلی‌گرم؛ دختران 9-13 سال، 0.9 میلی‌گرم، زنان 14-18 سال، 1 میلی‌گرم؛ زنان بزرگتر از 18 سال، 1.1 میلی‌گرم؛ زنان باردار، 1.4 میلی‌گرم؛ و زنان شیرده، 1.5 میلی‌گرم.
