کاهش خطر ابتلا به آلزایمر
طاهره مصطفویدر۱۴۰۳/۲/۱۸
بر اساس تحقیقی دانشگاهی داشتن دوستان صمیمی و ازدواج کردن باعث کاهش خطر ابتلا به بیماری "آلزایمر" می شود.
در این تحقیق که بوسیله پژوهشگران دانشگاه "لاف بارو" در انگلستان صورت گرفته است، شش هزار و ششصد و هفتاد و هفت نفر به مدت هفت سالدر این تحقیق شرکت کرده اند.
در نتیجه این تحقیق آمده است که :
کیفیت حلقه زندگی اجتماعی فرد مهمتر از گستردگی آن می باشد.
انجمن آلزایمر میگوید که برای کمک به بیماران زوال عقل، دمانس باید سعی نماییم که آنها "روابط اجتماعی پرمعنای خود را حفظ کنند."
در ابتدای این تحقیق هیچکدام از افراد مبتلا به بیماری "آلزایمر" نبودند، اما در پایان این دوره آزمایشی ۲۲۰ نفر از آنها به این بیماری مبتلا شده بودند.
سخنان مبهم و بی ربط می تواند نشانه ی اولیه ی آلزایمر باشد
6 روش برای کاهش خطر ابتلا به بیماری آلزایمر
۹ عاملی که نسبت آن با ابتلا به آلزایمر در این تحقیق سنجیده شد عبارتند از:
دیابت نوع دوم ۱%
چاقی ۱%
فشار خون بالا ۲%
انزوای اجتماعی ۲%
بیتحرکی ۳%
افسردگی درمان نشده در مراحل ابتدایی ۴%
کشیدن سیگار۵%
تحصیلات متوسطه ناتمام ۸%
ناشنوایی در میانسالی ۹%
محققان صفات و ویژگیهای افراد مبتلا به بیماری زوال عقل را با افرادسالم ، مقایسه کردند تا علائمی ازتاثیر زندگی اجتماعی بر میزان خطر ابتلا به بیماری ، کشف کنند.یکی از موارد کشف شده درباره تعداد دوستان افراد بود ، محققان به این نتیجه رسیدند که تعداد دوستان مهم نیست ، بلکه کیفیت رابطه دوستی است که دارای اهمیت است.
به گفته پروفسور "هاگرورست" :
امکان دارد گروهی از دوستان اطراف شما باشند، اما روابط صمیمانه و نزدیکی که باعث کاهش خطر ابتلا به بیماری آلزایمرمی شود را نداشته باشند. در نتیجه تعداد زیاد دوستان مهم نیست بلکه کیفیت رابطه مهم می باشد.
او معتقد است که دوستان واقعی و نزدیکان صمیمی مانند یک سپر در مقابل اضطراب عمل مینمایندو اضطراب مستقیما باعث بیماری زوال عقل میگردد.دراین تحقیق همچنین نشانداده شده که افراد مجرد دو برابر افراد متاهل در معرض خطر ابتلا به بیماری آلزایمر قرار می گیرند .
بر اساس یافتهها، بیماری آلزایمر دهه ها قبل از تشخیص در مغز بیمار شروع میگردد و تغییراتی را ایجاد میکند که بر توانایی معاشرت اجتماعی اشخاص تاثیر میگذارد.
به گفته دکتر براون در بیماری آلزایمر تنهایی مسئله مهمی و تاثیر گذاری می باشد.او میگوید که اگر دوستان و نزدیکان با بیمار همراهی نکنند، بیماری فرد را به انزوای کامل می کشاند.