فقیرترین کشورهای دنیا بخش سوم
سیرالئون
در سال 2002 بود که نهایتاً جنگ های داخلی که گریبان گیر مردم سیرالئون شده بود، پس از یازده سال به پایان رسید، اما تأثیری که این جنگ ها بر زندگی مردم گذاشت را نمی توان نادیده گرفت و هنوز پس از شانزده سالی که کشور آرامش نسبی خود را باز یافته است، از لحاظ اجتماعی و سیاسی آن ثباتی که لازمه پیشرفت کشور است حاصل نشده است و همین مسئله است که اوضاع و شرایط اقتصادی را نیز تحت الشعاع خود قرار داده است. سیرالئون از جمله کشور هایی است که معادنی بسیار غنی در خاک خود داشته و از لحاظ وجود سنگ های قیمتی و با ارزش نیز شرایط در سیرالئون همین گونه است، اما نکته ای که در این خصوص وجود دارد این است که منابع و معادن غنی و ارزشمند بیش از آن که موهبتی برای کسب درآمد و پیشرفت کشور باشد، بدل به وسیله شوم و نحسی شده است که برخی به واسطه آن دست به قاچاق غیر قانونی زده و این مسئله باعث شد به مرور زمان، خشونت در این کشور به اوج برسد و مردم بی گناه زیادی به این خاطر زیان های زیادی را متحمل شدند. اخیراً و در سال 2016 نیز اتفاق ناخوشایند دیگری در این کشور افتاد که بسیار ناراحت کننده بود: بیماری ابولا در این سال در سیرالئون همه گیر و متأسفانه هزاران نفر از مردم این کشور جان خود را به خاطر ابتلا به این بیماری از دست دادند. بیش از نیمی از کل در آمد سالانه و بودجه این کشور از فعالیت های مربوط به کشاورزی تأمین می شود و این درصد بسیار بیشتر از میانگین در آمد جهانی از این گونه فعالیت ها است. درآمد میانگین مردم این کشور نیز از 1221 دلار در سال تجاوز نمی کند و این شرایط بد اقتصادی بر روی اوضاع سلامت روحی و جسمی مردم نیز تأثیر گذاشته و سبب می شود میانگین سنی که یک سیرالئونی می تواند تا آن زنده بماند معادل با 51.8 سال باشد که چیزی حدود بیست سال از میانگین سن جهانی کمتر است.
توگو
با وجود این که به نظر می رسد این کشور در حال پیشرفت در حوزه اقتصاد باشد، در آمد بسیار ناچیز کنونی مردم این کشور باعث شده است که نام آن را در میان فقیر ترین کشورهای دنیا ببینیم. این در حالی است که درآمد سالانه مردم این کشور در سال 2010 از 1047 دلار تجاوز نمی کرد و رقمی که در حال حاضر به آن دست یافته اند، پیشرفتی 16.6 درصدی داشته که به مراتب از پیشرفت بسیاری از کشورهای دیگر جهان بیشتر است. البته نکته ای که در خصوص این کشور وجود دارد، وابستگی بیش از اندازه آن به کشاورزی است و تنها در سال 2016 نزدیک به چهل و دو درصد از کل درآمد این کشور وابسته به کشاورزی و فعالیت های مربوط به آن بوده است. این در حالی است که درآمد حاصل شده از فعالیت های کشاورزی در سال 2010، تنها یک سوم کل درآمد سالانه و بودجه کشور را تأمین می کرد. پنبه از عمده ترین محصولاتی است که توسط مردم توگو کاشته می شود و بخش اعظم درآمد های آنان را شامل می شود. از دیگر محصولات اصلی کشاوزی توگو می توان به قهوه و نیز کاکائو اشاره کرد. منبع درآمد دیگر توگویی ها صادرات طلاشان به نقاط دیگر دنیا است. یک چهارم ارزش کل محصولاتی که مردم توگو به دیگر نقاط دنیا ارسال می کنند، اختصاص به همین طلا دارد که در نوع خود جالب توجه است.
موزامبیک
این کشور تا اواسط دهه هفتاد میلادی از مستعمره های پرتغال به شمار می رفته است و همانند بسیاری از کشور های دیگری که در این لیست از آن ها نام برده شد، موزامبیک نیز سال های زیادی نیست که از بند استعمار کشور های بزرگ صنعتی رها شده و اعلام استقلال نموده است. البته نقطه اشتراک دیگری نیز میان موزامبیک و برخی از کشورهای دیگری که تا کنون عنوان شده وجود دارد و آن جنگ ها و مشکلات داخلی است که برای چیزی حدود پانزده سال گریبان گیر این کشور و مردمش شده و امکان هر گونه پیشرفتی را از آن دریغ کرد. البته نکته ای که ما را کمی نسبت به آینده این کشور امیدوار می کند بهبود شرایط اقتصادی در این کشور طی چند سال اخیر است. میان سال ها 2010 تا 2016، میانگین در آمد سالانه مردم این کشور افزایشی تقریباً بیست و چهار درصدی داشته است که در نوع خود بسیار جالب توجه است و از میانگین افزایش درآمد جهانی بیشتر است. نا گفته نماند که هنوز راه دور و درازی برای بهبود کامل اوضاع اقتصادی پیش روی مردم این کشور است و با میانگین در آمد سالانه 1100 دلاری که مردم این کشور به دست می آورند، موزامبیک نیز در زمره فقیر ترین کشورهای دنیا قرار می گیرد.
مالاوی
اقتصاد مالاوی به شدت وابسته به فعالیت های زراعتی است و نزدیک به بیست و هشت درصد از کل درآمد سالانه کشور از این گونه فعالیت ها حاصل می شود. این درحالی است که میانگین درآمد جهانی از این گونه فعالیت ها از 4.6 درصد در سال تجاوز نمی کند. تنباکو و شکر، دو محصولی هستند که بخش عمده فعالیت های زراعتی در این کشور به کاشت آن ها تعلق می گیرد و در نهایت چیزی حدود دو سوم کل محصولاتی که توسط این کشور به سایر نقاط دنیا صادر می شود، متشکل از همین دو محصول است. این در حالی است که تمامی محصولات دستی و نیز محصولاتی که در ساخت آن ها از تکنولوژی استفاده شده باشد، روی هم رفته حتی دو درصد از کل محصولات صادراتی این کشور را شامل نمی شود. یکی از عمده ترین مسائلی که به پیشرفت آن کمک خواهد کرد، افزایش دسترسی مردم این کشور به تکنولوژی است که در نهایت مطمئناً سبب بهبود اوضاع اقتصادی این کشور خواهد شد. در حال حاضر از هر ده نفر شهروند مالاوی، تنها یک نفر به اینترنت دسترسی دارد. از دیگر مسائلی که سبب شده اوضاع اقتصادی در این کشور خیلی پیشرفت نداشته باشد، فساد سیاسی رایج در میان کشور نیز مشکلات و مسائلی است که گریبان گیر سلامت مردم این کشور شده است. بنا به آمار و ارقامی که از این کشور در دست داریم، مسائل و مشکلاتی در میان عامه مردم رایج است که سلامت آن ها را به شدت در معرض خطر قرار می دهد. بنا به همین آمار ارقام از هر ده نفر مردم این کشور، یک نفر مبتلا به بیماری اچ آی وی است. سن این گونه افراد بین پانزده تا چهل و نه سال است.
نیجر
تنها پنج کشور در سراسر نقاط دنیا وجود دارد که درآمد سالانه مردم آن حتی به هزار دلار هم نمی رسد. نیجر یکی از آن پنج کشور است. در سال 1960 بود که مردم نیجر خود را از بند استعمار فرانسوی ها رها کرده و اعلام استقلال نمودند. متأسفانه اما این آزادی عمل و استقلال بیش از آن که به سود مردم این کشور باشد، بلای جانشان شد، چرا که از آن زمان تا کنون بارها و بارها کودتاهای نظامی علیه دولت هایی که در این کشور بر اریکه قدرت تکیه زده اند، صورت گرفته است. آخرین این کودتاها مربوط به سال 2010 می شود. همین مسئله عمده ترین دلیل عدم پیشرفت و بهبود اوضاع و شرایط اقتصادی در این کشور است، چرا که دست به دست شدن مدام قدرت در این کشور باعث شده است که کسی نتواند برنامه بلند مدتی طرح ریزی کرده و برای پیشرفت کشور اقدام به عملی کردن آن کند. بیشتر مردم این کشور نیز مجبور هستند برای گذران وقت و کسب درآمد به کشاورزی و دامپروری بپردازند، چرا که گزینه های زیادی برای کسب در آمد پیش رو ندارند. جالب است بدانید که نزدیک به چهل و دو درصد از کل درآمد سالیانه و بودجه این کشور از فعالیت های مربوط به کشاورزی تأمین می شود که بسیار میزان زیادی در مقایسه با میانگین جهانی است.
جمهوری دموکراتیک کنگو
درآمد سالیانه مردم این کشور به طور میانگین از 723 دلار تجاوز نمی کند و همین مسئله باعث می شود کنگو چهارمین کشور فقیر دنیا باشد. همانند بسیاری از کشورهایی که تا کنون عنوان شده است، کنگو نیز منابع غنی و زیادی از معادن و سنگهای قیمتی در اختیار دارد، اما نکته ای که در این خصوص وجود دارد این است که متأسفانه این منابع غنی نه تنها نتوانسته دردی از مردم این کشور دوا کند، بلکه تبدیل به بلای جان آن ها نیز شده است، چرا که جنگ های داخلی بسیار زیادی بر سر این منابع میان مردم در گرفته است و تا کنون چیزی حدود شش میلیون نفر جان خود را به واسطه این جنگ ها از دست داده اند. خشونت، گرسنگی و بیماری از ثمرات مستقیم این جنگ ها هستند که جان این همه انسان به واسطه آن ها از دست رفته است. در سال 1997 بود که نخستین خبرها از شروع جنگ ها و درگیری های داخلی در این کشور به گوش رسید. جنگ هایی که به طور مستمر تا سال 2003 تداوم پیدا کرد و هنوز که هنوزه به طور کامل برطرف نشده و در بسیاری از مناطق این کشور هنوز درگیری هایی مشاهده می شود. به همین خاطر است که خیلی فرصتی برای اختصاص دادن به فعالیت های اقتصادی در این کشور به دست نمی آید و این مسئله مردم کنگو را از لحاظ اقتصادی به شدت تحت فشار قرار می دهد. محصولی که با استفاده از تکنولوژی تهیه شود در این کشور وجود ندارد و تنها چیزی حدود شش درصد از کل مردم این کشور به اینترنت دسترسی دارند که این ها هم از مسائلی است که در نهایت سبب عدم پیشرفت و بهبود اوضاع اقتصادی می شود.
بروندی
میان سال های 2010 تا 2016، میانگین درآمد سالانه شهروندان نقاط مختلف، چیزی حدود 17.6 درصد افزایش داشته است. این در حالی است که طی این شش سال، میانگین درآمد سالانه مردم کشور بروندی، از 759 دلار به 716 دلار رسیده و با کاهشی 5.6 درصدی مواجه بوده است. بسیاری از کشور های دنیا و به خصوص آن هایی که از شرایط خوب اقتصادی بهره مند هستند، بخش اعظم درآمد سالانه خود را مدیون فعالیت های تجاری خود و محصولاتی هستند که به نقاط مختلف دنیا صادر می کنند. این در حالی است که تنها 6.2 درصد از کل درآمد و بودجه سالانه بروندی وابسته به این گونه فعالیت ها است و این آمار سبب می شود بروندی از این لحاظ در زمره ضعیف ترین کشور ها قرار بگیرد. در این کشور که در قسمت شرقی قاره آفریقا قرار گرفته است، به طور عمده از طلا، قهوه و نیز چای به عنوان محصولات اصلی ای استفاده می شود که برای صادرات در نظر گرفته می شوند. بنا به اطلاعات و آماری که از این کشور در دست داریم، فساد گسترده ای در این کشور وجود دارد و از این حیث یکی از بدترین کشورهای جهان به شمار می رود. فسادی که به طور به خصوصی در میان دولت مردان این کشور رایج است، سبب می شود عامه مردم به واسطه نداشتن رابطه و نیز عدم دسترسی به قدرت، از لحاظ معیشتی و اقتصادی شرایط بسیار بدی را تجربه کنند و به نظر می رسد این چرخه تا سالیان دوری در این کشور ادامه خواهد داشت.
لیبریا
در سراسر کره زمین تنها دو کشور وجود دارند که میانگین سالانه درآمد مردم آن حتی به هفتصد دلار هم نمی رسد. یکی از آن دو کشور لیبریا است. این کشور در قسمت غربی قاره آفریقا قرار دارد و یکی از مهمترین عواملی که سبب شده تا درآمد سالانه مردم در آن تا این حد پایین باشد، بی سوادی است. دولت مردان لیبریا تنها 8.1 درصد از کل بودجه سالانه خود را صرف تحصیلات و امکانات آموزشی می کنند و این در حالی است که میانگین این هزینه در جهان به چیزی حدود پانزده درصد از بودجه سالانه کشور های مختلف می رسد. مشکل دیگری که مردم لیبریا با آن دست به گریبان اند، کمبود منابع برقی و نیز عدم استفاده اکثریت مردم از اینترنت و محصولات مربوط به تکنولوژی است. تنها 7.3 درصد از کل مردم لیبریا به اینترنت دسترسی دارند. همانند سیار کشور ها لیبریا به شدت از لحاظ اقتصادی وابسته به کشاورزی و فعالیت های مربوط به آن است و نزدیک به یک سوم کل بودجه سالانه کشور از کشاورزی تأمین می شود.
جمهوری آفریقای مرکزی
متأسفانه درآمد بسیار ناچیز مردم این کشور سبب شده است تا آفریقای مرکزی را به عنوان فقیر ترین کشور دنیا بشناسیم. این کشور که از لحاظ جغرافیایی نزدیک به صحرا است و کشوری بیابانی به حساب می رود، از لحاظ منابع و معادن مختلف و ارزشمند، بسیار غنی است، با این وجود جنگ و تنش در داخل کشور به اندازه ای است که امکان هر گونه پیشرفتی از مردم آن سلب شده است. گروه های نظامی و شبه نظامی مسیحی و مسلمان در این کشور وجود دارند که مرتب در حال جنگ و درگیری با یکدیگر هستند و همین مسئله باعث شده تا بسیاری از مردم این کشور بی خانمان شوند. در سال 2013 بود که طی یک کودتای نظامی رئیس جمهور وقت آفریقای مرکزی از کار بر کنار شد و از آن زمان تا کنون درگیری های داخلی در این کشور به اوج رسیده اند و همین مسئله اقتصاد کشور را نیز به شدت تحت الشعاع قرار داده است. در سال 2012 درآمد میانگین سالانه مردم آفریقای مرکزی 951 دلار بود و در سال بعد و پس از کودتای نظامی در این کشور، این رقم با کاهشی 351 دلاری به 600 دلار رسید. 42.9 درصد از کل درآمد و بودجه سالانه این کشور از فعالیت های مربوط به کشاورزی تأمین می شود. ترجمه itrans.ir
