هشت تکنولوژی شگفت انگیز
محمد رضا عاشوریدر۱۴۰۳/۲/۱۸در حال حاضر علم و تکنولوژی تا اندازه ای پیشرفت کرده است که مدام خبر از تغییرات و اتفاقاتی به گوش می رسد که در آینده ای نه چندان دور شاهد آن خواهیم بود. این تغییرات و اتفاقات گستره بسیار وسیعی را شامل می شود: از سفرهای گردشگری فضایی و خودروهای بدون سرنشین گرفته تا یافتن درمانی قطعی برای سرطان و حتی تجربه زندگی ابدی توسط انسان. بنا بر این بیراه نیست اگر بگوییم آینده ای رؤیایی برای بشر از همیشه قابل دسترس تر به نظر می رسد؛ آینده ای که علاوه بر کاهش رنج و درد بشر و ساده تر کردن زندگی او، در بهبود شرایط زندگی اش نیز نقش عمده ای خواهد داشت. اما سؤالی که پیش می آید این است که چقدر دیگر باید صبر کرد تا به این گونه رؤیاها جامه عمل پوشانده شود؟ در این مقاله قصد داریم پاسخی روشن و آشکار برای این سؤال در اختیار شما قرار دهیم و حقیقت را به درستی از شایعاتی که در این باره به گوش می رسد متمایز کنیم. با سیارک همراه باشید.
خودروهای بدون نیاز به سرنشین، این تکنولوژی در حال حاضر مورد استفاده قرار می گیرد
جالب است بدانید که از اوایل دهه بیست میلادی (1920) رؤیای دستیابی به چنین تکنولوژی ای در ذهن افراد شکل گرفته بوده است و از همان زمان تحقیقات اولیه در این باره شروع شده بود. در نهایت در سال 1977 بود که پیشرفتی چشم گیر در صنعت خودرو را شاهد بودیم؛ یعنی زمانی که نخستین خودروهای تمام اتوماتیک توسط مهندسان ژاپنی طراحی شدند. با این وجود، این گونه به نظر می رسد که ساخت خودروهایی که بدون نیاز به سرنشین حرکت کنند، رؤیایی به مراتب دشوار تر از آن چه می اندیشیدیم بود، چرا که طی همین چند سال اخیر بود که نهایتا مراحل آزمون و خطای این تکنولوژی به پایان رسید و استفاده کاربردی از آن آغاز شد. در حال حاضر شاهد آزمایش های کمپانی های بزرگی هستیم که این گونه خودروها را در بزرگراه های عمومی مورد بررسی قرار می دهند، با این وجود، این گونه بررسی ها بعضا با تصادفات و حوادثی این چنینی همراه بوده است. البته استفاده شهری از این گونه خودروها به نظر ساده تر می آید و شاید طی همین چند سال شاهد استفاده فراگیر این گونه خودروها در شهرهای بزرگ جهان باشیم.
شرکت خودرو سازی اوبر، از جمله شرکتهایی بود که پیشرفت های چشم گیری در این زمینه به دست آورد؛ مسئولان این شرکت در مارچ سال جاری اقدام به آزمایش یکی از این خودروهای خود کردند و به خاطر اشتباهات محاسباتی پیش آمده، خودرو در بزرگراه با گارد کنار جاده برخورد شدیدی داشت. در این سانحه، یک عابر پیاده که در آن زمان در صحنه حادثه بود، جان خود را از دست داد. الاینه هرزبرگ چهل و نه ساله، نام شخصی بود که توسط این خودروی بدون سرنشین اوبر مورد اصابت قرار گرفت (در تمپه، آریزونا) و نخستین حادثه مرگبار مرتبط با این خودروها به این صورت ثبت شد. بررسی های انجام گرفته درباره این سانحه مشخص کرد که ایرادی در نرم افزار این خودروی بدون سرنشین به وجود آمده و قادر به شناسایی درست عابر پیاده ای که در حال گذر بود، نشده بوده است. همین مسئله سبب شد تا از سرعت خود نکاسته و به حرکت ادامه دهد که منجر به حادثه شد.
به هر عنوان، این گونه مسائل نتوانسته شرکت های بزرگ خودرو سازی جهان را از ادامه حرکت در این مسیر باز دارد؛ از جمله این شرکت های می توان به آئودی اشاره کرد که طرح اولیه خودروی بدون سرنشین آن را در تصویر مشاهده می نمایید. مرسدس بنز نیز از دیگر شرکت های بزرگ فعال در این زمینه شناخته می شود. با تمام این تفاسیر، این گونه به نظر می رسد که تا فرا رسیدن زمانی که بدون هیچ گونه نگرانی و واهمه از این خودروها بهره بگیریم، هنوز باید چند سالی صبر کنیم و کاربردی شدن این تکنولوژی به تنهایی کافی نبوده است و جوانب ایمنی آن بیشتر باید مد نظر قرار گیرند.
کنترل شرایط جوی، استفاده از این تکنولوژی هنوز به طور کامل عملی نشده است و تحقیقات در این زمینه ادامه دارد
از اوایل سال 1950 بود که تحقیقات و تلاش ها برای کنترل شرایط جوی به طور جدی آغاز شد. برای نخستین بار در سال 1962 بود که اقداماتی در این زمینه از سوی مقامات ایالات متحده آمریکا عملی شد: در آن سال آن ها هواپیمایی را به جهت طوفان های استوایی به پرواز در آوردند تا به وسیله ریختن یدید نقره ای در هوا قادر به کنترل این طوفان ها و فرو نشاندن آن ها باشند (پیش از آن که راه خود را به سمت مکان های مسکونی بیابند). البته این تلاش ها با شکست مواجه شد، چرا که آن گونه که محققان پروژه برآورد کرده بودند، یدید نقره ای پاشیده شده توسط هواپیما قادر به منجمد کردن آب موجود در جریان هوا نشد. مسئله دیگری که در این خصوص وجود داشت این بود که هواپیمای مورد استفاده توانایی تحمل فشار جوی ناشی از طوفان استوایی را نداشت (نه برای مدت زمانی که مد نظر بود). با این وجود این گونه به نظر می رسد که راهکار این مسئله استفاده از ماهواره ها به جای هواپیما باشد. تا کنون لیزر به عنوان یکی از امکاناتی شناخته شده است که به واسطه آن احتمالا می توان شرایط جوی را به حالت دلخواه تغییر داد. با اختراع لیزر راهکارهای تازه ای در این زمینه در اختیار محققان قرار گرفت: حال آن ها قادر به خنک تر کردن هوا هستند و نیز می توانند ابرها را به نقطه دلخواه خود حرکت دهند. در سوی دیگر محققان چینی نیز تمرکز خود را بر بارور کردن ابرها قرار داده اند و تمامی تلاش خود را به کار بسته اند تا در آینده ای نه چندان دور بزرگترین دستگاه کنترل شرایط جوی را به عرصه وجود برسانند. آن ها در این زمینه به موفقیت هایی نیز دست یافته اند؛ برای نمونه می توان به مسابقات المپیک 2008 در بچینگ اشاره کرد که پیش از شروع مسابقات آن ها هوای آسمان بچینگ را تا حدود زیادی صاف کردند. با تمام این تفاسیر، اخبار و اطلاعات به دست رسیده از محققان شرایط جوی حاکی از آن است که برای دست یابی به این هدف هنوز باید تحقیقات گسترده تری صورت گیرد و تا زمانی که بشر بتواند کنترل کامل شرایط جوی را به دست گیرد، زمان زیادی باقی مانده است.
گردشگری در فضا، این امکان در سال جاری محقق شده است
اگر به قدری مال و منال اندوخته باشید که بتوانید از صد میلیون دلار ناقابل آن چشم پوشی کنید، قادر به رزرو بلیطی خواهید بود که شما را به سفری گرد کره ماه خواهد برد. این رؤیایی است که بیلیونر چهل و دو ساله ژاپنی، یوساکو میزاوا قادر به محقق کردن آن شده است. او به برنامه تجاری اسپیس ایکس ایلان ماسک اشتیاق نشان داده و از آن استقبال کرده است تا به آرزوی دیرینه خود، رفتن به فضا، جامه عمل بپوشاند. این گونه به نظر می رسد که ایلان ماسک و افراد شاغل در این برنامه اش به یوساکو قول مساعد داده اند که نهایتا تا سال 2023 این اتفاق خواهد افتاد. البته شرکت های گردشگری فضایی دیگری که شروع به کار کرده اند، احتمالا تا قبل از 2023 این رؤیا را برای علاقه مندان قابل دسترسی خواهند کرد.
کارآفرین و سرمایه دار بریتانیایی، ریچارد برانسون به همراه تیم تحقیقاتی ای که به کار گرفته است، دو پرواز آزمایشی موفق به این منظور به فضا داشته و به احتمال بسیار زیاد تا چند ماه آینده خود برانسون به همراه سایر کسانی که برای این پرواز بلیط رزرو کرده اند، نخستین سفر فضایی شان را تجربه خواهند کرد. این مسافران رقمی معادل با دویست و پنجاه هزار دلار به عنوان پیش پرداخت در اختیار برانسون و تیم تحقیقاتی اش گذاشته اند.
در سوی دیگر نیز فعالیت های جف بزوس، مؤسس آمازون را در این زمینه شاهد هستیم که شرکتی بزرگ به نام Blue Origin احداث کرده و به احتمال زیاد اواخر همین سال جاری نخستین گردشگران اش را به فضا خواهد فرستاد (شاید حتی قبل از برانسون).
خودروهای پرنده، این تکنولوژی در سال 2020 قابل دسترسی خواهد بود
ممکن است شما نیز به جرگه آن دسته از افرادی بپیوندید که می گویند خودروهای پرنده در حال حاضر وجود دارند: هلیکوپترها. هر چند این ادعا چندان هم بی راه نیست، با این حال سفر شخصی و معمول در هوا به وسیله خودرو هنوز چندان متداول نیست، حتی با وجود این که در سال 1940 هنری فورد، مؤسس شرکت خودرو سازی فورد عنوان کرده بود: «این حرف مرا بخاطر داشته باشید، روزی خواهد رسید که شاهد ترکیبی از هواپیما و خودروهای سواری خواهیم بود.». برای دست یابی هر چه سریع تر به این تکنولوژی نیز شمارش معکوس آغاز شده است. شرکت خودرو سازی اوبر در این زمینه هم دستی بر آتش دارد و مسئولان ارشد آن عنوان کرده اند که تا سال 2020 از تاکسی های پرنده ای رونمایی خواهند کرد که بدون نیاز به سرنشین هدایت خواهند شد. در سوی دیگر نیز سباستین ثرون، که پیش از این به تیم تحقیقاتی خودروی بدون سرنشین گوگل کمک می کرد، شرکتی به نام کیتی هاوک به راه انداخته است و تا کنون چند خودروی پرنده ساخته شده توسط شرکت اش را (نمونه های اولیه) در نیوزلند آزمایش کرده است و امیدوار است تا در چند سال آینده یک سیستم حمل و نقل هوایی ایمن در نیوزلند به راه بیندازد.
اندام هایی که به وسیله پرینتر سه بعدی به وجود می آیند، این تکنولوژی در سال 2020 قابل دسترسی خواهد بود
در حال حاضر این تکنولوژی که اندام های بدن را به صورت سه بعدی در بیاورد را در اختیار داریم، اما این اندامی کامل نیست که بتوان از آن در بدن انسان بهره گرفت. محققان فعال در شرکت تحقیقاتی زیستی پرلیس نوعی تکنولوژی جدیدی را به کار گرفته اند که به واسطه آن قادر به شبیه سازی حالت قرار گیری مویرگ های داخلی در اندام های گوناگون بدن هستند و این تحقیقات است که ما را یک گام دیگر به اندام های کارآمد سه بعدی نزدیک می کند. محققان این شرکت ادعا کرده اند که ظرف پنج سال آینده تحقیقات شان کامل خواهد شد و می توانند این ارگان ها را برای استفاده در اختیار عموم قرار دهند. با این حال، پیش از آن که این رؤیا محقق شود، آزمایش های بسیاری بر روی این اندام ها باید صورت بگیرد. ملانی متیو یکی از محققان اصلی این تحقیقات است و نیز از سرمایه گذاران اصلی شرکت تحقیقاتی زیستی پرلیس به شمار می رود (در سال 2016 با کمک او بود که این شرکت شروع به کار کرد). متیو بر این باور است که نزدیک به پانزده میلیون دلار (معادل با 11.4 میلیون یورو) هزینه و دو و نیم سال زمان نیاز خواهند داشت تا بتوانند این اندام ها را بر روی حیوانات مورد آزمایش قرار دهند.
انسان هایی که از لحاظ ژنتیکی بهبود خواهند یافت، این تکنولوژی در سال 2038 قابل دسترسی خواهد بود
در سال 2012 بود که برای نخستین بار محققان قادر به استفاده از توالی دی ان ای موجود در باکتری ها برای تجزیه کردن آن شدند و به این وسیله تحقیقات خود را در این زمینه آغاز کردند که آیا می توان به این وسیله سلول های انسان را تغییر داد یا خیر. با وجود این که هنوز استفاده عملی از این تکنولوژی محقق نشده است، در سال 2016 مقاله ای در مجله نیچر بیو تکنولوژی منتشر شد و در آن صحبت از این شده بود که با به کار گیری این تکنولوژی می توان از برخی اختلالات ژنتیکی شکل گرفته در انسان، مانند آب مروارید و کم خونی جلوگیری کرد. اما آیا واقعا در آینده شاهد کودکان بهبود یافته از لحاظ ژنتیکی خواهیم بود؟ در حال حاضر بهبود بخشیدن به کودک از لحاظ ژنتیکی در انگلستان کاری غیر قانونی است و با وجود آزمایش های اولیه ای که در این زمینه صورت گرفته است، هنوز کودکی به این شکل به دنیا نیامده است. البته هستند کسانی چون پروفسور هنری گریلی (استاد زیست شناسی دانشگاه استنفورد) که پیش بینی کرده اند بین بیست تا چهل سال آینده این گونه فعالیت ها کاملا معمولی خواهند شد و والدین در آن زمان قادر خواهند بود بسیاری از بیماری ها را از کودکان خود دور کرده و نیز جنسیت و میزان هوش شان را انتخاب کنند.
عمر جاویدان، شاید تا سال 2045 این رؤیا محقق شود
البته صحبت از اکسیر جوانی و زندگی جاوید نیست، اما اگر این قابلیت مهیا می شد که بتوانید مغز خود را دانلود کرده و برای همیشه زندگی کنید چه؟ برخی از عصب شناسان بر این باور اند که حالت کامپیوتر مانند مغز انسان امکان دارد این قابلیت را در اختیارمان بگذارد که بتوانیم پس از مرگ مان نیز زندگی کنیم. البته در سوی دیگر نیز شاهد نظرات افرادی هستیم که می گویند طبیعت مغز انسان بسیار پیچیده تر از آنی است که بتوان چنین رؤیاهایی را در سر پروراند و هنوز جنبه های ناشناخته زیادی از مغز وجود دارد که به ماهیت شان پی نبرده ایم. با این وجود، این گونه مسائل نتوانسته برخی را از رؤیا پردازی باز دارد...
تصویری که مشاهده می کنید متعلق به دمیتری ایتسکف، میلونر روسی است (سمت راست تصویر. فرد دیگر دالای لاما است). دمیتری امیدوار است تا سال 2045 بتواند این رؤیا را محقق کند. او در سال 2011 بود که تیم تحقیقاتی ای را به این منظور به کار گرفت و آن ها عنوان کرده اند تا سال 2045 این تحقیقات به ثمر خواهد نشست. اما هدف از تحقیقات شان دقیقا چیست؟ آن ها در حقیقت می خواهند آگاهی انسان را به یک حامل مصنوعی منتقل کرده و به این وسیله جاودانگی را محقق کنند.
درمانی برای سرطان
این مسئله شاید سبب آزردگی خاطر بسیاری شود، با این حال، نمی توان جواب قطعی «آری» یا «نه» به این سؤال داد که آیا درمانی قطعی برای سرطان قابل دسترسی خواهد بود یا خیر. با وجود این که به طور کلی سرطان زمانی در بدن فرد شکل می گیرد که سلول های مضر برای سلامت انسان امکان وجود و رشد پیدا می کنند، بنا به اطلاعات مرکز تحقیقات مربوط به سرطان انگلستان، هر سرطان به گونه ای متفاوت است از سایر سرطان ها و نیز شکل گیری آن در بدن بیمار، کاملا به شرایط بدنی او بستگی داشته و برای هر کس منحصر به فرد است. با این وجود تلاش ها در این زمینه نیز ادامه دارد و موفقیت هایی هم به دست آمده است: برای نمونه در حال حاضر نزدیک به نود و هشت درصد کسانی که به سرطان بیضه دچار می شوند، بهبود پیدا می کنند.
