این کاروانسرا دارای محوطه تاریخی بسیار زیبا  است که در حال حاضر بزرگ ترین مجموعه کاروانسرایی شهری قزوین محسوب می شود که در عهد قاجار و در زمان ناصر الدین شاه توسط سعدالسلطنه، فرماندار وقت قزوین بنا شده است.

کاروانسرای سعدالسلطنه بزرگترین کاروانسرای سر پوشیده جهان و بزرگترین کاروانسرای درون شهری ایران و یکی از معدود کاروانسرا های ایران است که دارای چندین حمام، سرا، تیمچه، شترخان، راسته، چهارسوق، مسجد، چایخانه و … می باشد. نقش کاروانسرای سعدالسطنه در گذشته به عنوان یک سرای بازرگانی بوده است. کاروانسرای سعدالسطنه به یکی از قطب های گردشگری در شهر قزوین تبدیل شده است. 

برخی می گویند چون مجموعه کاروانسرای سعدالسطنه در محل میدان چوگان دوران صفویه (کاخ باغ سعادت، میدان سعادت) بنا شده بود به آن سرای سعادت می گفتند. محمد باقرخان سعدالسلطنه اصفهانی حاکم وقت شهر قزوین در اواخر دوران سلطنت ناصرالدین شاه قاجار (سال ۱۳۱۰ هجری قمری) با توجه به مراودات اقتصادی فراوان ایران با روسیه و ترکیه، دستور داد کاروانسرایی در زمینی به مساحت 2.7 هکتار با حدود ۴۰۰ حجره در شهر قزوین بنا کنند و لقب خویش را بر روی آن نهاد و کاروانسرای سعدالسلطنه بعد از حدود دو سال با همت دو معمار اصفهانی و دو معمار قزوینی یعنی در سال ۱۳۱۲ هجری قمری به بهره برداری رسید. 

این کاروانسرا از سراهای تودرتو و پیوسته به هم تشکیل گردیده است. حجره هایی که در حیاط ها واقع شده اند با ایوانچه های کاربندی شده نشانگر کمال زیبایی طرح می باشند که محورهای شرقی، غربی و شمالی، جنوبی بازار از آنها می گذرند. محورهای عمود بر هم در چهار سوق کاروانسرای سعدالسطنه به هم می پیوندد و معماری مکتب قزوین در فضاهای تجاری را به شیوه ای بسیار زیبا و ماندگار به نمایش می گذارند. بر فراز این چهار سوق گنبدی بزرگ و در چهار طرف آن چهار نیم گنبد قرار دارد که همگی دارای کاربندی و در اوج زیبایی از نظر معماری هستند.

عملیات مرمت کاروانسرای سعدالسطنه نیز در قالب تفاهم نامه از طریق صندوق احیا و بهره برداری از اماکن تاریخی و فرهنگی سازمان میراث فرهنگی به سازمان بهسازی و نوسازی شهرداری قزوین واگذار شد و عملیات اجرایی مرمت ادامه دارد و این بنا روند مطلوبی را در حوزه مرمت و بازسازی طی می کند.

عملیات مرمت با استفاده از منابع مالی سازمان بهسازی و نوسازی و زیر نظر سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری در دست انجام است و در حال حاضر بسیاری از قسمت ها بنا مرمت شده اند قرار است قسمت های مرمت شده به زودی توسط متولی آن به کاربری هایی مانند رستوران، تولیدی و فروشگاه لباس و … اجاره داده شود.

 این اثر تاریخی ابتدا در تاریخ 1316/9/17 با شماره ثبت ۱۰۲۱ در زیر مجموعه بازار قزوین ثبت شد، سپس در مورخ 1377/5/11 با شماره ۲۰۸۹ به صورت مجزا به نام کاروانسرای سعدالسلطنه ثبت و بعدها گرمابه سعدیه با شماره ۱۲۵۹۸ در تاریخ ۱۳۸۴/۵/۱۱ از کاروانسرا جدا گردید.

امروزه، فعال نگه داشتن هتل با توجه به هزینه های زیاد برای ساخت، مرمت، بازسازی و نگهداری بر پایه صنعت توریسم و گردشگری که خود این صنعت هم در حال ورشکستگی می باشد، چندان کسب و کار سود آوری نیست. با این حال، صاحبان هتل نیسیاما اونسن کویونکن"Nishiyama Onsen Keyunkan" موفق به رسیدن به غیر ممکن شده اند. اجداد آنها از سالهای خیلی دور حدود 705 (!) از ده ها نسلی از مهمانان پذیرایی کرده اند که این صنعت توریسم توانسته است، قدیمی ترین هتل  و صاحبان این هتل را از نابودی و ورشکستگی نجات دهد. اما علیرغم این واقعیت که هتل نه در مسیر پر رفت و آمد ساحلی پر طرفدار قرار دارد و نه حتی در پایتخت واقع شده است. چگونه این مهم به سرانجام رسیده و بعد از 13 قرن این هتل هم چنان سر پا مانده است؟

راز قدمت طولانی این هتل چیست؟

این هتل پنجاه نسل زنده مانده است!!
نه، این افسانه نیست: هتل واقعا در سال 705 ساخته شد و هتلی قدیمی تراز این در جهان وجود ندارد، و در سال 2011، آن را رسما در کتاب رکوردهای گینس به عنوان قدیمی ترین هتل در جهان، و همچنین یکی از قدیمی ترین شرکت ها ثبت کرده اند.

قدیمی ترین هتل در جهان 

این هتل توسط فوجیوارا مهیوت، جنگجوی ژاپنی افتتاح شد، که، طبق سنت خانوادگی باستانی، دستیار شخصی امپراتور تنجی بود. این حاکم، به نوبه خود، به عنوان یک جنگجویی بی سر و صدا، شاعر خوب، و همچنین نویسنده اولین دستورالعمل های قانونی شناخته شده است. به هر حال، فوجیوارا  به فرماندار در جمع آوری مجموعه شعر کمک کرد. در نتیجه، قبیله Fujiwara تبدیل به یک قبیله بانفوذ و معروف در ژاپن شد.

امپراتور تنجی

شاید حمایت امپراتور نسبت به پدر او برای ایجاد چنین کسب و کار موفقیت آمیز، برای فوجیوارا مهیوتو یک شانس بزرگ بود. وقتی مالک اول از بین رفت، هتل توسط پسرش به ارث برده شد. در طول سال های طولانی، 52 نسل از صاحبان در چنین کسب و کار خانوادگی مشغول بودند.

در طول تاریخ طولانی ساختمان این هتل بارها و بارها بازسازی شده و کاملا تغییر کرده است.

راز محبوبیت این هتل در چیست؟

این هتل منحصر به فرد به لطف چشمه های آب گرم آن شهرت زیادی به دست آورده است. هتل در استان یامانشی (جزیره Honshu) در پای کوه Akaisi واقع شده است و از زمان تأسیس آن بیش از 1300 سال تمام آب گرم به طور مستقیم از منابع محلی Hakuho می آید. خوب، ژاپن از دوران باستان تا کنون ، از خواص آب درمانی در چشمه های آبگرم و درمان های آبگرم  برای تمدد اعصاب و ریلکس کردن مسافران ، کاملا مطلع است.    

چشمه های آبگرم در قرن نوزدهم

چشمه های شفابخش اونسن که به حمام های عمومی شهرت دارند ، آب هایش توسط سنگ های داغ  گرم می شوند یا، همانطور که در ژاپن می گویند، این چشمه ها قلب آتشین سیاره زمین است. 

در دوران باستان جنگجویان بعد از جنگ از خدایان خود برای بقا در جنگ و همچنین بهبود سلامتی خود برای رهایی از رنج زخم های جنگ، به چنین چشمه هایی می آمدند. بنابراین، اونسن Onsen به شدت به تاریخ و مذهب ژاپن پیوند خورده است. تحلیلگران دلیل اصلی چنین محبوبیت طولانی مدت هتل را بخاطر همین پیوند می دانند.

علاوه بر این، هتل"نیسیاما اونسن کویونکن" در یکی از مسیرهای قدیمی به کوه فوجی واقع شده است.  همانطور که می دانید، فوجی به مدت طولانی برای زیارت امپراتوران ژاپن بوده است و سامورایی های باستانی از دامنه های آن به عنوان یک مکان برای آموزش مبارزه استفاده می کرده اند.

در مسیر رفت به فوجی و در مسیر بازگشت، در هتل و چشمه های آب گرم اقامت می کرده اند. در میان کسانی که مایل به استراحت در هتل بودند، جنگجویان سامورایی و امپراطوران قدرتمندی وجود داشتند. البته، در طی 13 قرن، ساختمان بارها و بیشتر از چند بار تخریب و بازسازی شده، اما سه عامل بدون تغییر باقی مانده است : محل بسیار خوب هتل، دیدنی ترین منظره ای که برای بازدیدکنندگان وجود دارد و محبوبیت این شهر.

با استفاده از حمام گرم، شما می توانید از نمایش های زرق و برق دار لذت ببرید و به صدای دلنشین آب گوش فرا دهید.

اونسن چیست؟

Onsen اونسن ژاپنی حمام های گرم طبیعی با آبهای چشمه های پر از آب گرم معدنی هستند،در زمان قدیم این حمام ها مخلوط بودند اما در حال حاضر، به طور معمول، حمام های جداگانه برای مردان و جداگانه برای زنان وجود دارد. یا یک زمان معین برای زنان و زمان مشخصی برای آقایان اختصاص داده شده است.

قبل و بعد از استفاده از یک حمام عمومی یا استخر عمومی، معمولا شستن بدن با صابون و آب معمول است. زمانی که از یک حمام اونسن استفاده می کنید، می توانید حوله خود را در نزدیکی خود قرار دهید  تا سر خود را در روی حوله بگذارید و ریلکس کنید.

در قدیمی ترین هتل جهان، میزبان، به مهمانان هتل کیمونو ارائه می دهند.هتل  برای توریست های ساکن در هراتاق هتل دسترسی به حمام VIP-onseny را دارد.

برخی از اتاقها دارای دسترسی شخصی به اونسن و سونا هستند.

Onsen - مکانی برای ریلکس کردن و تفکر است. بهترین چیز در مورد استفاده از چنین حمامی فکر در مورد ابدیت در یک حالت کاملا آرام می باشد.

این مکان تحرک و شلوغی را تحمل نمی کند.

در حال حاضر هتل حدود 40 اتاق را برای بازدید کنندگان باز می کند و چندین حمام (بعضی از آنها رو باز هستند و برخی نیز پوشیده ) آماده هستند تا از همه کسانی را که جرات می کنند به این مکان دور افتاده در عمق جزیره اصلی ژاپن بروند، پذیرا باشند.

در حال حاضر هتل بسیار مدرن شده، اما فضای ژاپنی به وضوح در آن احساس می شود.

به هر حال، اگر چه این هتل عمدتا برای حوزه گردشگری داخلی در نظر گرفته شده است، به تازگی اروپایی ها نیز به آن جذب شده اند.

اگرچه هتل به نظر بسیار مدرن (نوسازی زیبا، غذاهای عالی و خدمات، کارکنانی که کمی انگلیسی می دانند و غیره) به نظر می رسد، اما همچنان سنت های ژاپنی را دارد. به عنوان مثال، در طی یک وعده غذایی، شما بر روی یک تاتامی نشسته اید، کفش ها را درآورده ایدو توصیه می شود لباس های ملی ژاپنی را بپوشید، و با توجه به آخرین اطلاعات، WI-FI در هتل نیست. با این حال، نبود این امکاناتی مانند وای فای باعث نشده که انگیزه ی  بازدیدکنندگان کم شود.

در اینجا سرویس عالی است، اما قیمت ها کم نیست.

اینجا حتی برای کسانی که به سختی با فرهنگ ژاپنی آشنا هستند، راحت است. 

علاوه بر این، هزینه اتاق های قدیمی ترین هتل روی این زمین، که در یک مکان دور از شهر قرار دارد، به هیچ وجه کم نیست و در همان سطح هتل های کلاس بالا ی مشابه نگه داشته می شود.

Maharaja

Cala Pani

دروازه هندوستان

Charminar

غارهای آژانتا

استوپا سانچی

کاخ میسور

قطب منار

قلعه سرخ

تاج محل

پل گلدن گیت  پس از چهار سال کار خطرناک و پیچیده ، در 27 مه 1937 افتتاح شد و این به عنوان یک گواهی بر نبوغ و هوش انسان است.
اگرچه پیشنهادها از اواخر قرن نوزدهم برای ساخت پل شروع شده است ، بسیاری از مهندسان و معماران معتقد بودند ساختن یک پل در چنین کانال طولانی ، با جزر و مدهای قوی ، آب عمیق (372 پا در عمیق ترین آن) و طغیان های شدید باد و مه ، غیرممکن است. در سال 1916  جیمز ویلكینز ، دانشجوی سابق مهندسی ، یكی از اولین پیشنهادهای عملی را برای یك پل پیچیده و با هزینه حدود 100 میلیون دلار (بیش از 2 میلیارد دلار با پول امروز) را داد. گرچه بسیاری با ایده او مخالفت کردند ، مهندس جوزف استراوس معتقد بود که می تواند شاهکاری غیرممکن را بسازد. بالاخره استراوس سرانجام در سال 1933 ساخت و ساز را آغاز كرد.

واقعیت: تنگه طلایی گیت در ابتدا توسط کاپیتان ارتش آمریكا جان سی فرمنت توسط كریسوپیله (یا گیت طلایی) نامگذاری شد.

چه کسی پل گلدن گیت را ساخته است

استراوس اگرچه در ساخت پل های داخلی کوچکتر موفق بود ، اما هرگز کاری با این مقیاس و بزرگی انجام نداده بود. او مانند هر رهبر خوب ، استعدادهای مهندسی و طراحی را از سراسر کشور در اختیار داشت. سه رئیس اصلی وی تحت عنوان لئون مویزف (که پل منهتن را طراحی کرده بود) ، ایروینگ مورو و چارلز الیس بودند. فردا ، معمار نسبتاً ناشناخته در آن زمان ، برخی از مهمترین طرح ها را به این پل افزود ، زیرا او شکل کلی برج های این پل ، طرح نورپردازی آن ، عناصر Art Deco و رنگ معروف بین المللی نارنجی را در طراحی پیش بینی  کرد.

واقعیت: نیروی دریایی ایالات متحده در ابتدا قصد داشت این پل را با نوارهای سیاه و زرد رنگ آمیزی كند تا از دید کشتی های عبوری اطمینان یابد.

در 5 ژانویه 1933 ، پروژه 35 میلیون دلاری آغاز شد. و  سرانجام در تاریخ 27 مه 1937 به اتمام رسید و تحت نظارت استراس بودجه به پایان رسید.

پل گلدن گیت طولانی ترین پل معلق در جهان بود

در زمان تکمیل ، پل گلدن گیت طولانی ترین پل معلق در جهان بود (در سال 1964 از پل Verrazano-Narrows در شهر نیویورک پیشی گرفت ). در طول ساخت این پل ، بیش از 1.2 میلیون پرچ فولادی برای نگه داشتن این پل استفاده شد. به طور متوسط ​​، یک قطعه برج دارای بیش از 60،000 پرچ است. قطعات بزرگ کابل روی این پل از بیش از 27000 سیم فولادی جداگانه ساخته شده و بیش از 80 مایل  سیم مورد استفاده قرار گرفته است.

واقعیت: امروز ، پل Akashi Kaikyō در ژاپن طولانی ترین پل معلق در جهان به طول 1.24 مایل  است.

خطرات ساخت و ساز پل گلدن گیت

یکی از ابتکاری ترین ویژگی های ساخت این پل ، ایده ای بود که استراوس از آن استفاده کرد تا یک شبکه ایمنی عظیم را زیر این پل آویزان کند ، به گونه ای که اگر کارگران سقوط کنند ، آنها از یک مرگ در اقیانوس آرام نجات یابند. حتی با وجود این شبکه ایمنی ، 11 مرد در طول پروژه جان باختند. یکی از تور های ایمنی به همراه داربستش تحمل وزن را نداشت و سد ایمنی را از بین برد. و  11 کشته بر جا گذاشت ، اما این به عنوان دستاورد یادبود پل دیده می شد ، زیرا کار ساخت و ساز در آن زمان بسیار خطرناک بود. 11 مرگ صرفا به عنوان یک آمار پایین دیده می شد.(هر چند ان هر انسانس ارزشمند است)  گذاشتن کلاه های ایمنی و استانداردهای سختگیرانه ایمنی توسط استراوس جان بسیاری از کارگران را نجات داد و Halfway to Hell Club را ایجاد کرد ، که  از 19 مرد تشکیل شده بود که از سقوط درتور ایمنی جان سالم به در بردند.

کارگران زمانی که کار سازه های فولادی به برج مارین کانتی از پل گلدن گیت به پایان رسید در مراسم سنتی برافراشتن پرچم ها را با اتمام کار ساخت و سازه های فلزی در برج های استان مارین از پل گلدن گیت ، سان فرانسیسکو انجام دادند.
واقعیت: اعضای Halfway to Hell Club در Bay Bay مشهور شدند و یکی از اعضای آن ، ال زامپا ، حتی یک نمایشنامه نیز در مورد بهره برداری در پل گلدن گیت تولید کرد.

تاریخ افتتاح پل گلدن گیت

پل گلدن گیت در 27 مه 1937 افتتاح شد. جشن افتتاحیه پل گلدن گیت بیش از یک هفته به طول انجامید و حدود 200000 نفر قبل از اینکه ترافیک روی آن اجازه داده شود از این پل عبور کردند. در آن زمان کاملاً تماشایی بود ، زیرا دعوت نامه هایی از طریق همه افراد از سراسر کشور برای لذت بردن از این پل و شرکت در مهمانی هایی که همراه آن بودند ، بعمل آمد. حتی یک ترانه رسمی نیز وجود داشت: "یک ماه نقره ای روی دروازه طلایی وجود دارد" ، که برای بزرگداشت این رویداد ساخته شده و با آواز خوانده شد.

پل گلدن گیت ، طولانی ترین پل معلق جهان در آن زمان در تاریخ 27 مه 1937 افتتاح شد. منظره ای که از یکی از برج های عابر پیاده در حال عبور از پل گلدن گیت بلافاصله پس از افتتاح گرفته شده است.

پل گلدن گیت امروز

در عکس های بی شماری ، فیلم ها ، ترانه ها و مانند آن برجسته شده است ، "پل گلدن گیت " اساسنامه آزادی را به عنوان یکی از معروف ترین سمبل ها در فرهنگ عامه مردم آمریکا به ارمغان می آورد. امروز ، پل گلدن گیت مرتباً هزاران نفر را در سراسر تنگه عبور می دهد و هنوز هم به همان شکلی که در زمان افتتاح آن در سال 1937 باز شد ، می درخشد. و یکی از معرو فترین جاذبه های معماری ، پل سازی و گردشگری در امریکا ست.

جیمز استوارت و کیم نواک در مقابل پل گلدن گیت در پس زمینه در صحنه فیلم سرگیجه آلفرد هیچکاک (1958).

واقعیت: بسیاری از افراد به اشتباه اعتقاد دارند که این پل هر چند سال یک باررنگ آمیزی می شود ، اما در حقیقت ، یک تیم ثابت دائماً در حال رنگ کردن پل هستند ، زیرا این امر در از بین رفتن زیاد نمک هوا و جلوگیری از بین رفتن اجزای فولادی این پل کمک می کند.

درباره چگونگی موفقیت مردم باستان در معماری و طراحی ساخت اهرام مصر یا سایر ساختارهای بزرگ و پیچیده  ، بحث و جدال همچنان ادامه دارد. یک پل با ارتفاع نسبتا بلند و غیرمعمول قوی در داغستان ، ساخته شده از چوب ، بدون حتی یک میخ - حتی اگر به اندازه همان اهرام مصر مشهور و با شکوه نباشد ، اما این از ابهت این پل چیزی کم نمی کندو به همان اندازه مرموز است .چه کسانی معماری و طراحی این پل زیبا را انجام داده اند؟ چه زمانی در اینجا ساخته شد ؟ چگونه مردم محلی ، یعنی طبساران ، توانستند آن را بسازند؟

خودرو ها براحتی از روی این پل تردد می کنند 

شکاکان معتقدند که این پل قدمتی بیش از 200 سال ندارد و ساخت آن را به قرن نوزدهم نسبت می دهند ، اما بسیاری از ساکنان محلی استدلال می کنند که این سازه چوبی از زمان خیلی قبل تر  در اینجا ایستاده است - آنها از نیاکان خود شنیدند که قدمت آن 700-800 سال است.این پل در نزدیکی روستای گلی (تلفظ دیگر جولی) از منطقه طبساران داغستان واقع شده است و به درستی می توان آن را یک بنای تاریخی و همچنین یک بنای معماری در نظر گرفت.

کمتر گردشگری درباره این جذابیت می داند ، اما بی نظیر است.  / عکس

با وجود این واقعیت که این پل بسیار قدیمی است (حتی اگر فرض کنیم که 800 نیست بلکه 200 سال قدمت دارد ، برای یک ساختمان چوبی هنوز مدت زمان طولانی است) ، هنوز هم با شکوه به نظر می رسد. علاوه بر این ، طراحی بسیار قابل اعتماد است. پیرمردان  به یاد دارند که  بار ها در این پل ، گاوهایی با چرخ دستی های سنگین مرتباً در رفت و آمد بودن ، اما اکنون  برای عبور  خودرو های  سواری قابل استفاده است. ارتفاع پل در حدود ده متر است.

ارتفاع پل - ده متر

این پل از چوبها  و تیرهای چوبی ضخیم ساخته شده است . به هر حال ، براکت فلزی ، که در یک طرف پل دیده شود ، هیچ نقش کاربردی ندارد. چرا آنها آن را اینجا گذاشته اند ، مشخص نیست.

قطعه ای از ساختار این پل بزرگ.  / عکس

مشخص است که این پل توسط ساکنان محلی ساخته شده است و فقط چوب و سنگ در اختیار آنها بوده است. و فقط می توان  مهارت دانش مهندسی را تحسین کرد.

قطعه ای از پل.  / عکس

طبساران قشر بزرگی از مردم است که در داغستان زندگی می کنند. شماری از محققان بر این باورند که اصل این نام ایرانی است. به گفته مورخین ، ساکنان محلی فقط هنگام برقراری ارتباط با مردمان همسایه ، خود را "طبسارنار" می نامیدند ، به عبارت دیگر این نام رسمی آنها بود. در میان خود ، آنها در مورد مردم قبیله "kapgan"  صحبت می کردند.

طبق نسخه دیگرمردم  طبساران ، به عنوان یک گروه جداگانه ، از آلبانیای قفقاز سرچشمه گرفت - امپراطوری بزرگی که در سده های اول قبل از میلاد پدید آمد. در آن زمان آنها جنگجویان خوبی بودند ، اما وقتی نیاز به جنگ از بین رفت ، طبسارانیان به حرفه های مسالمت آمیز روی آوردند ، به دامداری مشغول شدند ، انواع صنایع دستی و در دشت ها - باغداری و رشد انگور.

طبساران.  / عکس

این طبیعت شگفت انگیز و افراد سخت کوش و جالب دارد.  / عکس

از آنجا که منطقه طبساران از نظر تعداد جنگل ها در داغستان جنوبی کمبودی ندارد (در واقع نیمی از قلمرو توسط جنگل ها اشغال شده است) ، کمبود مصالح ساختمانی ندارند.

به هر حال ، طبیعت در اینجا به قدری زیباست که به این سرزمینها حتی "سوئیس داغستان " نیز گفته می شود.طبیعتی زیبا و بکر برای گردشگری

همانطور که تاریخ نشان می دهد ، مردم عادی گاهی اوقات می توانند چیزهای شگفت انگیزی بسازند. و لازم نیست مهندس حرفه ای یا سازنده باشند. نکته اصلی این است که تخیل ، خلاقیت و میل بزرگ برای رسیدن به هدف داشته باشند.

کسپر مولنار هلندی در حالی که هنوز دانشجو بود ، یک آلبوم عکس خیره کننده با آثار عکاس مشهور آلمانی ، کورت هیلشر ، که شاهکارهای معماری کشورهای اروپایی را عکاسی کرده بود ، دید. مرد جوان چنان تحت تأثیر قرار گرفت که تصمیم گرفت جالبترین عکس ها را از انتخاب استاد در مکان های مختلف بیابد و از همان زاویه عکس بگیرد ، فقط پس از گذشت تقریباً صد سال. این پروژه چندین سال طول کشید ، اما مجموعه تصاویر در حال حاضر بسیار چشمگیر است.

1. ایده ای که زنده شد

کسپر مولنار برای نشان دادن چگونگی تغییر جهان ، عکس های 100 ساله عکاس مشهور آلمانی را بازسازی کرد.  |  عکس

در سال 2002 ، کاسپر مولنار هلندی در یک کتابفروشی دست دوم در آمستردام آلبوم عکس بی نظیری را دید که توسط عکاس آلمانی Kurt Hielscher منتشر شده بود و تقریباً به تمام کشورهای اروپایی سفر کرده و مجموعه عکسهای خود را جمع آوری کرده بود. آلبوم عکس پیدا شده به جاهای دیدنی یوگسلاوی اختصاص یافته و به سال 1920 برمی گردد. این تنها نسخه نبود. نویسنده مجموعه های مختلفی از عکس های گرفته شده در کشورهای مختلف اروپا را جمع آوری کرد و هر کتاب با یکی از آنها مطابقت داشت.

کسپر مولنار برای مدت طولانی و با پشتکار به دنبال زاویه مناسب است تا عکس 100 سال پیش را تکرار کند.  |  عکس

این مرد جوان که دانشجوی یکی از دانشگاههای آمستردام بود ، چنان مجذوب این تصاویر شد که تصمیم گرفت پروژه خود را بسازد. اکنون کسپر در تلاش است تا عکسهای هایلسر را تکرار کند ، فقط مکان های موجود در عکسها مربوط به اوایل قرن 21 است. با گذشت زمان ، عکاس هلندی مشتاق چندین کتاب دیگر  استاد آلمانی را به دست آورد و اکنون به دنبال مناظر مشابه برای گرفتن عکس های مشابه است.

Kurt Hielscher یک عکاس و مربی آلمانی بود که مجموعه ای از آلبوم های عکس خارق العاده را ایجاد کرده است و از طریق آنها فرهنگ اروپا را کشف می کرد.

واقعیت جالب از Kurt Hielscher 1881-1948 یک عکاس و معلم آلمانی بود. پسر یک جنگلبان عادی توانست تحصیلات معلمی را فرا گیرد که فرصت های خوبی را برای او فراهم آورد و به لطف سرگرمی اش به شهرت رسید. علاقه او به عکاسی و توانایی گرفتن زاویه مناسب باعث محبوبیت آن در بسیاری از کشورهای اروپایی شد. پس از انتشار اولین مجموعه عکس ،  او مجبور شد برای جمع آوری ایده های عکاسی در مورد یک کشور خاص  زیاد سفر کند.

از سال 1910 تا دهه 1930 ، کورت کتابهای جالب توجهی از عکاسی از مناظر و معماری را منتشر کرد که بسیار مورد توجه بودند. متأسفانه ، در طول جنگ جهانی دوم ، نگاتیوهای او به دلیل بمباران لایپزیگ از بین رفت و او پس از ویرانی کامل دیگر نمی خواست عکاسی کند. این دلیلی شد که به تدریج کورت هیلشر فراموش شد. سخنان وی که در پیشگفتار یکی از آلبوم های عکس آمده: «من سعی می کنم چهره هر کشور و مردم آن را در کتابهایم نشان دهم. اگر خودم خاموش شوم ، به عنوان شاهد جهان نابود شده ، عکس های من هنوز صحبت خواهند کرد . "

2. کاخ آلکازار در اندلس - 1914 و 2019 (اسپانیا)

تغییر خاصی نکرده ، اگرچه یکی از گلدان های ناپدید شده است

از آنجا که کورت هیلشر در بسیاری از ایالت ها مشهور بود ، توسط بالاترین رده ها و رهبران کشورها مورد استقبال قرار گرفت. مجموعه کاخ آلکازار واقع در اسپانیا نیز از این قاعده مستثنی نبود. اکنون می توان به راحتی به کاخ آلکازار (Patio de las Muñecas)  که در آن زندگی خصوصی خانواده سلطنتی پنهان از چشم مردم عادی رخ داده است ، وارد شد. او واقعاً مورد احترام قرار گرفت. نه تنها بازدید از مناطق پنهان ، بلکه همچنین داستان های مرتبط با آنها جالب به نظر می رسید. به عنوان مثال ، حیاط موجود در تصویر فقط به این ترتیب نامگذاری شده است زیرا در یکی از طاق ها ، هنرمندان دو عروسک کوچک را در پس زمینه تزئینات با شکوه به تصویر کشیده اند.

3. لا توره دل اورو در سویل - 1914 و 2019 (اسپانیا)

 "برج طلایی"از جاذبه های گردشگری سویل در اسپانیا در تصاویر عکاس آلمانی و عکاس هلندی (اسپانیا). 

La Torre del Oro (برج طلایی) Talbarrana در ساحل سمت چپ رودخانه گوادالکوویر در سویل واقع شده است. برج مورس ، 37 متر ارتفاع ، در سال 1220 به عنوان یک فانوس دریایی ساخته شد ، که با گذشت زمان به یک پاسگاه تبدیل شد که نقش اصلی در محافظت از بندر را دارد. اگرچه آنچه اکنون می توانیم مشاهده کنیم تنها یک ساختار مرمت شده است ، زیرا این برج در جریان شدیدترین زمین لرزه ای که در قرن هجدهم اتفاق افتاد ، تخریب شد.

مرمت کامل بنای معماری که به نماد شهر تبدیل شد ، 2 قرن طول کشید. در حال حاضر ، موزه دریایی در برج باز است ، که نه تنها به دلیل مطالعه تاریخ ، بلکه برای رسیدن به تراس باز نیز از آن بازدید می شود. در آنجا می توانید از یک چشم انداز خارق العاده لذت ببرید و تصاویر زیادی برای بایگانی خانه خود بگیرید.

4. پونته دی سوسپیری در ونیز - 1925 و 2018 (ایتالیا)

"پل افسوس" در ونیز ،از جاذبه های گردشگری گرفته شده توسط دوربین های کورت هیلشر و کاسپر مولنار در سال های 1925 و 2018.  به ترتیب (ایتالیا).

Ponte Dei Sospiri (پل آه) در ونیز بین سالهای 1600-1630 برای اتصال کاخ دوکاله و زندان ساخته شده است. این حلقه اتصال وهم آور "پل آه" نامیده می شد فقط به این دلیل که زندانیان با عبور از آن متوجه شدند که دیگر نور خورشید را نمی بینند. به گفته مورخان ، حتی کازانوا و گالیله  که در این زندان نگهداری می شدند ، از پونته دی سوسپیری عبور کردند.

قابل توجه: تصویر جدید کسپر مولنار در سال 2018 هنگام حضور در فینال کارناوال به صورت خودجوش گرفته شده است. در این زمان ، او هنوز کتاب کورت هیلشر را درباره ایتالیا به دست نیاورده بود ، اگرچه زاویه آن یکسان بود.

5. دروازه شهر در تروگیر - 1926 و 2019 (کرواسی)

City Gat در تروگیر از جاذبه های گردشگری  از نگاه عکاس آلمانی Kurt Hielscher و عکاس هلندی Kasper Molenaar 1926 و 2019

دروازه سنگی که از طریق آن می توانید به قسمت قدیمی شهر تروگیر بروید با شکوه تقریباً از یک قرن پیش باقی مانده است. تنها چیزی که جبران ناپذیر و از دست رفته است شیر ونیزی بالای طاق است. اما نه تنها این جانور سنگی ناپدید شد ، همانطور که مشخص شده ، در شب اول دسامبر سال 1932 ، هشت مجسمه شیر توسط گروهی از ملی گرایان جوان یوگسلاوی به طرز وحشیانه ای نابود شدند. یک شبه ، همه چیزهایی که نمادی از سلطه ایتالیا محسوب می شدند ، و نه یک عنصر معمولی معماری ، از ساختمانهای عمومی قدیمی ناپدید شدند.

روزنامه های آن زمان این حادثه را به شرح زیر نوشتند:"عاملان این جنایت ، به شیرهای ونیزی نه به عنوان بناهای باستانی ، بلکه به عنوان نمادهای سیاسی واقعی" ایتالیایی "در آدریاتیک شرقی نگاه می کردند. 

6. کلیسای عروج مریم مقدس در دریاچه بلد - 1926 و 2018 (اسلوونی)

تصاویری از کلیسای معراج مقدس مریم مقدس کورت هیلسر و کسپر مولنار که از یک تپه سنگی 130 متری در ساحل دریاچه بلد ساخته شده است.

Cerkev Marijinega Vnebovzetja (کلیسای عروج مریم مقدس) در یک جزیره سنگی در وسط دریاچه بلد واقع شده است. برج ناقوس 54 متری آن از دور توجه نه تنها زائران که گردشگران را به خود جلب می کند. یک نمونه شگفت انگیز از معماری قرون وسطایی ، که اکنون می توانیم مشاهده کنیم ، فقط در قرن هفدهم بازسازی شد ، زیرا کلیسای قبلی چوبی در سال 1509 سوخت.

واقعیت جالب: در جزیره صخره ای که اکنون Cerkev Marijinega Vnebovzetja در آن واقع شده است ، باستان شناسان محلات اسکان قبل از تاریخ  اسلاوی را کشف کرده اند که قدمت آنها به قرن 11 و 8 برمی گردد. قبل از میلاد مسیح. و قرن IX-X. AD به ترتیب در حین حفاری علاوه بر ابزار ، وسایل منزل و اسلحه ، 124 قبر و چندین شی مذهبی در اینجا پیدا شد ، بنابراین محققان به این نتیجه رسیدند که این مکان برای هزاران سال مقدس قلمداد می شده است.

7. معبد زحل در رم - 1925 و 2016 (ایتالیا)

شکل ظاهری معبد زحل در رم در عکسهای کورت هیلسر و کاسپر مولنار اصلاً تغییری نکرده است (1925 و 2016 ، ایتالیا).  

علی رغم این واقعیت که بعید است کسی بتواند تفاوت های خاص یا تغییر شکل قابل توجهی در شکل ظاهری باستانی ترین ساختار معبد زحل ، واقع در رم ، پیدا کند ، اما هنوز هم تصاویر از نظر مقیاس و رمز و راز چشمگیر هستند. و این تعجب آور نیست ، زیرا این معبد در سال 497 قبل از میلاد ساخته شده است.  و نه تنها به عنوان یک مکان پرستش برای خدایان بلکه مکانی بود که ذخایر طلا و نقره رومیان در آن نگهداری می شد.

8. کلیسای فاطیما یا بانوی تسبیح در پرست - 1926 و 2018 (مونته نگرو)

شهر باستانی پرست توسط تمدن "تسخیر" شد (1926 و 2018 ، مونته نگرو).

در نیمه راه خلیج نفس گیر کوتور ، گردشگران خود را در شهر باستانی پراست می یابند ، جایی که اگرچه زمان به شکل خانه های سنگی و خیابان های باریک در آن ساکن بوده است ، اما میل به راحتی و آسایش حاکم است. کافه های کوچک با سایبان ، مسافران را از آفتاب سوزان نجات می دهد ، اکنون برخی از مناظر تاریخی را مسدود می کند ، اما گردشگران آزرده نمی شوند ، زیرا اتاق های مطبوع و خنک بسیار بهتر از  آفتاب سوزان هستند. علاوه بر این ، به کلیسای Crkva Gospa od Ružarije ، ساخته شده در قرن هفدهم. فقط صد متر مانده است. و این بهانه خوبی برای پیاده روی برای لمس شاهکارهای واقعی معماری است.

9. پل افسوس Puente Nuevo در Ronda - 1914-1916 و 2019 (اسپانیا)

اختلاف در عکسهای کورت هیلسر و کاسپر مولنار نتیجه یک واقعه چشمگیر بود که در Ronda 1916-1914 و 2019 ، اسپانیا رخ داد.

پل Puente Nuevo ، که در این عکس نشان داده شده است ، نه با افسانه ها ، بلکه با مجموعه ای از حوادث خونین که جان بسیاری را گرفت در آیخته است.

پوئنته نوئوو یکی از سه گذرگاهی است که از تنگه عمیق تاجو دو روندا عبور می کند و رودخانه آشفته گوادالوین از آن عبور می کند. با شروع قرن 18 ، از اولین ساخت و ساز ، که جان 50 کارگر را گرفت ، فاجعه های پیش بینی نشده اغلب در این مکان ها رخ می دهد. و عکسهای کورت هیلشر ، که در دوره 1914-1916 گرفته شده بود ، صدمه ای چشمگیر به این بود. روی آنها می توانید خانه ها و آسیابی را ببینید که چندین خانواده در آن زندگی  و کار می کردند ، اما در هنگام رانش زمین که در ژوئیه سال 1917 رخ داد ، آنها در چشم بهم زدنی از روی زمین محو شدند. در آن لحظه 15 نفر جان خود را از دست دادند.

10. چند عکس شگفت انگیز دیگر که توسط کسپر مولنار ، هلندی مشتاق عکس گرفته شده است

تغییرات در مناطق طبیعی Ratzeburger See در Schleswig-Holstein چشمگیرتر است (1924 و 2020 ، آلمان).

تصویر پل Ponte di Rialto روی کانال Grant در ونیز قبل از خرید کتاب و توسط پسر بزرگ کاسپر (1925 و 2018 ، ایتالیا) گرفته شده است.

کلیسای جامع گوتیک در اوپسالا 1931از نگاه عکاس آلمانی Kurt Hielscher و هلندی Kasper Molenaar و 2020 ، سوئد). 

کلیسای جامع گوتیک ، ساخته شده در قرون وسطی (1924 و 2020 ، آلمان).

 بازار  قدیمی در میدان مرکزی شهر برانشوایگ (1624 و 2020 ، آلمان)

مقایسه و تجزیه و تحلیل عکس ها معمولا بسیار جالب است ، اگرچه مواردی وجود دارد که پس از تنها 50 سال شناخت منطقه واقعاً غیرممکن است. همانطور که در امارت کوچک دبی اتفاق افتاد ، که از یک دهکده ماهیگیری به یک کلانشهر فوق مدرن با مزایای متعالی و آسمان خراش تبدیل شده است.